Advent of the Archmage - ตอนที่ 504 : ตำนานของราชาตาเดียว (3)

นิยาย Advent of the Archmage Chapter 504 : ตำนานของราชาตาเดียว (3)

รอยเท้าในป่ายังใหม่อยู่ลิงค์จึงไม่มีปัญหาในการสะกดรอย

ใครก็ตามที่ทิ้งรอยเท้าพวกนี้เอาไว้ดูเหมือนว่าคนๆนั้นจะเป็นเพื่อนตัวใหญ่จริงๆลิงค์ยังคงไล่ตามต่อไป,โดยไม่กังวลว่าจะถูกเหยื่อสลัดหลุดในระหว่างทาง,เขาได้เก็บสมุนไพรที่เกรเทลต้องการไปด้วย

ไม่นานนัก,เขาก็รวบรวมสมุนไพรได้โหลนึ่งเกรเทลยังบอกกับเขาด้วยว่ายิ่งหาได้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น

หลังจากไล่ตามเหยื่อและเก็บสมุนไพรไปตามทางได้เป็นระยะกว่า30ไมล์,ในที่สุดเขาก็เห็นทะเลสาปอยู่ข้างหน้า

ทะเลสาปเป็นรูปวงรี,มันมีรัศมีกว้างกว่าหนึ่งพันฟุตน้ำในทะเลสาปนั้นใสสะอาดและใกล้ๆกับต้นกกที่ริมทะเลสาป,ลิงค์ก็เหลือบเห็นสิ่งที่เขากำลังตามหาอยู่

มันคือยักษ์ดูเหมือนว่าเขาจะสูงประมาณ150ฟุต,และมีลักษณะเกือบจะเหมือนมนุษย์เขาไม่ค่อยมีผม,และแทบจะไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายที่กำยำของเขาเลย

ที่ใต้หว่างขาของยักษ์,ลิงค์,มองเห็นก้อนเนื้อสองลูกที่ห้อยไปตามการเคลื่อนไหวของยักษ์ค่อนข้างชัดเจนมีนกกลุ่มนึงบินมาเกาะร่างกายที่ใหญ่โตของยักษ์,เห็นได้ชัดว่าพวกมันกำลังมองหาอาหารอยู่

ในตอนนั้นเอง,ยักษ์ที่นั่งอยู่ริมทะเลสาปก็ใช้มือตักน้ำขึ้นมาจิบเขาจะมีปลาตัวใหญ่ติดมือมาด้วยในบางครั้งจากนั้นด้วยรอยยิ้มโง่ๆบนหน้าของเขา,เขาก็จะใช้นิ้วคับมันเอาไว้,เงยศรีษะแล้วปล่อยให้ปลาไหลเข้าไปในกระเพาะขนาดใหญ่ของเขาโดยไม่แม้แต่จะเคี้ยว

ดูเหมือนว่าเขาจะสนุกกับการทำเรื่องทั้งหมดนี้,เพราะเข้าหัวเราะคนเดียวเป็นเวลาพักใหญ่ๆในตอนที่เขาหยุดหัวเราะ,ยักษ์ก็จะดื่มน้ำจากทะเลสาปต่อ

ลิงค์สังเกตสิ่งมีชีวิตนี้จากใต้ต้นไม้และเห็นแท่งไม้ขนาดใหญ่วางอยู่บนพื้นใกล้กับตัวยักษ์เหมือนกับที่เขาได้ฟังมาจากชาวบ้าน,มันคือลำต้นของต้นไม้ที่ถูกดึงใบกับกิ่งออกจนหมดและที่ปลายของมันก็ถูกตัดออกมาอย่างหยาบๆ

ลิงค์เปลี่ยนมุมมองจากใต้ต้นไม้แล้วเห็นว่ายักษ์คนนี้มีร่างกายคล้ายมนุษย์ความแตกต่างเดียวก็คือเขามีดวงตาแค่ดวงเดียวซึ่งดวงตานั้นอยู่ด้านบนเหนือดั้งของยักษ์ลูกตาขนาดยักษ์นี้แทบจะปกคลุมไปครึ่งหน้าของเขาแล้วมันก็เปล่งแสงสีส้มที่ไม่เสถียรออกมาด้วย

นี่ต้องเป็นราชาตาเดียวแน่ๆ,ลิงค์คิดในใจเขาตรวจสอบออร่าของยักษ์อย่างละเอียดแข็งแกร่ง,ประมาณจุดสูงสุดของเลเวล8และใกล้จะถึงพลังสูงสุดในภพมนุษย์แล้วด้วย

อย่างไรก็ตาม,ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน,ก็ยังอยู่ในระดับภพมนุษย์สำหรับผู้เชี่ยวชาญระดับตำนานแล้ว,ขนาดของศัตรูเป็นแค่เรื่องเล็กๆ

มาดูกันดีกว่าว่าสมองของไอ้เจ้าตัวโตนจะใหญ่เหมือนกับร่างกายรึเปล่า,ลิงค์คิดเขาเดินออกมาจากใต้ต้นไม้,แล้ววิ่งไปหาไซคลอปส์,พร้อมกับตะโกนออกมา“นี่,พี่บิ๊ก!”

เขาพูดออกมาด้วยภาษาพื้นเมืองแล้วเขาก็ใช้เวทมนตร์ขยายเสียงด้วย

“หา?”ยักษ์ได้ยินเขา,แล้วหยุดดื่มน้ำ,จากนนก็หันมายังต้นเสียง

เขาไม่ได้คิดว่าเสียงที่ดังขนาดนี้จะมาจากร่างกายเล็กๆของลิงค์ในตอนที่สายตาของเขาเหลีอบมาเห็นลิงค์,เขาก็มองข้ามไปแล้วมองไปที่อื่นเพื่อหาเพื่อนตัวใหญ่ที่เป็นเจ้าของเสียงนั้น

ลิงค์อดหัวเราะไม่ได้กับเรื่องนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ฉลาดสมกับหน้าตาทั้งหมดมีแต่กล้ามเนื้อ,และไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

เขาเดินมาข้างหน้า,แล้วโบกมือเรียกยักษ์,พร์อมกับตะโกนออกมาอีกครั้ง“นี่,ทางนี้!”

ครั้งนี้,ยักษ์ตาเดียวสังเกตเห็นเขาเขาก้มลงมามองใกล้ๆจากนั้นก็ถามอย่างแปลกใจ“เจ้าหนู,ทำไมเจ้าถึงมีเสียงดังขนาดนั้นหล่ะ?”

ลิงค์ยิ้มเขาตามยักษ์มาเพื่อวัดระดับความอันตรายของเขาแต่จากที่ดูแล้ว,ยักษ์คนนี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากเจ้าโง่ตัวใหญ่

และด้วยเหตุนี้เอง,สิ่งที่ลิงค์ต้องทำก็มีแค่สร้างความหวาดกลัวให้ยักษ์คนนี้จนเขาไม่กล้าเข้าไปใกล้ปราสาท

เขาเปิดใช้เวทย์เดินอากาศแล้วบินขึ้นไปเขาเร่งความเร็วขึ้น,และด้วยสูงตูมในอากาศ,ลิงค์ก็มาอยู่บนไหล่ของยักษ์ในทันที

เขาเดินไปตามแนวไหล่ของยักษ์อย่างสบายใจเฉิบแล้วพูดออกมา“นี่พี่ยิ้ม,เห็นปราสาทในป่าแห่งนี้รึเปล่า?”

“ไอ้หนู,เจ้ามาทำอะไรตรงนี้?ออกไปจากตัวข้า…อะไรนะปราสาทหรอ?ไม่,ข้าไม่เห็นเลยมันอยู่ไหนกัน?ข้าจะไปทำลายมันข้าชอบทำลายปราสาท”

คำพูดของยักษ์ไม่ปะติดปะต่อกันดูเหมือนว่าแนวความคิดของเขานั้นจะถูกชักจูงได้ง่าย

แม้ว่าจะถูกลิงค์เบี่ยงความสนใจได้อย่างง่ายดายด้วยการพูดถึงเรื่องปราสาท,แต่มือของเขาก็ยังเคลื่อนมาที่ไหลได้อย่างรวดเร็ว,เตรียมพร้อมที่จะตบเขาถ้าลิงค์ตอบสนองช้กว่า,เขาคงจะเละเป็นเศษเนื้อติดคามือยักษ์อย่างแน่นอน

การถูกยักษ์ตบคงจะเป็นประสบการณ์ที่แสนสาหัสมากถ้าลิงค์ป้องกันตัวไม่ทันเวลาแต่ก็แน่นอนว่า,เขาคงไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น

ลิงค์ไม่ได้หลบฝ่ามือของยักษ์,เขายังคงนั่งอยู่บนไหล่และร่ายเวทย์สนามพลังเลเวล10ออกมาคลุมรอบตัวเขาแทน

ในตอนที่เขาร่ายเวทย์เสร็จก็มีนิ้วโป้งมาอยู่เหนือหัวของเขามือของไซคลอปส์ปะทะกับสนามพลังผ่านผลของมัน,แรงกระแทกจากมือจึงเปลี่ยนเส้นทางกระจายออกไปรอบสนามพลังโดยไม่ทำอันตรายกับลิงค์

“หืม?ทำไมข้าตบไหล่ของตัวเองไม่ได้?”ไซคลอปส์ตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจเขาพยายามตบไหล่ของตัวเองอยู่สองสามครั้ง,และผลลัพธ์ก็เหมือนเดิมมือของเขาถูกปัดออกไปจากไหล่อย่างไร้รอยขีดข่วนในทุกๆครั้งที่เขาพยายามจะตบลิงค์

ลิงค์ยังคงนั่งสบายใจเฉิบอยู่บนไหล่ของยักษ์จากนั้นเขาก็ถามขึ้น“พี่ยิ้ม,นายมีเพื่อนบ้างเปล่า?”

“มีสิ,ข้ามีเพื่อนเยอะเลยแล้วก็รู้จักกับราชาด้วยดูเหมือนว่ามือของข้าจะหักนะข้าตบไหล่ของตัวเองไม่ได้เลย…แปลกชะมัด”ยักษ์ตอบกลับเขายังคงพยายามตบลิงค์ที่อยู่บนไหล่,โดยไม่รู้สึกตัวเลยว่าความพยายามของเขามันไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย

นี่เขาไม่ใช่ราชาตาเดียวหรอกหรอ?คำตอบของยักษ์ทำให้ลิงค์ตกตะลึงเขาคิดเรื่องนี้อยู่พักนึ่ง,จากนั้นก็ถาม“นายช่วยพาฉันไปหาราชาของนายหน่อยได้ไหม?”

“ทำไมข้าต้องพาเจ้าไปด้วย?ไหล่ของข้า,มือของข้า,พวกมันใช้การไม่ได้หมดเลย..ไม่นะ!”ทันใดนั้น,ยักษ์ก็ร้องออกมาด้วยความผิดหวังมีหยดน้ำตาขนาดยักษ์ไหลออกมาจากดวงตาของเขา,และเขาก็ดีไหล่ของตัวเองต่อไปอย่างไม่ลดละ

พอสังเกตเห็นว่ายักษ์เริ่มเหนื่อยแล้ว,ลิงค์ก็ลอยขึ้นไปอยู่บนหัวของเขา

ตุ้บ!ในที่สุดไซคลอปส์ก็สามารถใช้มือตีไหล่ของตัวเองได้แล้วเขาหัวเราออกมาดังลั่น“555,มือของข้าหายดีแล้วและตอนนี้ไหล่ของข้าก็ไม่มีอะไรผิดปกติแล้วว่าแต่,เจ้าหนูนั่นไปอยู่ไหนแล้วหล่ะ?”

เขามองไปรอบๆแต่ก็ไม่เห็นลิงค์เลยจากนั้นเขาก็พูดกับตัวเอง“แปลกชะมัด”

เขากลับไปนั่งลงที่เดิมแล้วดื่มน้ำต่อ

บนหัวของเขา,ลิงค์ถอนหายใจออกมาด้วยความผิดหวังกับความโง่ของยักษ์เขาเปิดใช้เวทย์แนะนำเลเวล1,แล้วพูดขึ้น“ไปหาราชาของนายซะ!”

“หา?”ยักษ์มองไปรอบๆอีกครั้งนึง,แต่ก็ไม่เห็นอะไรหรือใครที่พูดออกมาเลยเขายกมือขึ้นมาเกาหัวในขณะที่พูดอย่างแปลกใจ“ทำไมข้าต้องไปหาราชาด้วยหล่ะ?ข้าไม่ไปหรอก”

จากนั้นเขาก็ตักน้ำขึ้นมาดื่มต่อ

“ไปหาราชาของนายซะ!”

“อะไรเนี่ย?มีคนกำลังพูดอยู่ในหัวของข้ารึไง?”

“ไปหาราชาของนายซะ!”

“ก็ได้,ก็ได้,ไม่ต้องพูดซ้ำหรอกหน่า,ข้าไปแล้ว”ในที่สุดยักษ์ตาเดียวก็เลิกดื่มน้ำเขาลุกขึ้น,หยิบแท่งไม้ของเขาแล้วเดินออกไปจากทะเลสาป

ลิงค์ถอนหายใจอย่างหงุดหงิดในขณะที่เขาเอามือกุมขมับต้องมีอะไรซักอย่างผิดพลาดในกระบวนการสร้างเจ้าโง่นี่แน่ๆความแข็งแกร่งทางจิตใจของเขาต้านทานเวทย์แนะนำเลเวล1ไม่ได้ด้วยซ้ำ

ยักษ์เดินไปอย่างรวดเร็ว,ด้วยระยะทาง30ฟุตต่อวินาทีต้นไม้รอบตัวเขาไม่ต่างอะไรจากวัชพืชที่ไม่ได้ทำให้เขาช้าลงเลยแม้แต่นิดเดียว

ลิงค์จะสังเกตเห็นสมุนไพรที่เกรเทลต้องการในระแวกใกล้เคียงเป็นบางครั้ง,แล้วเขาก็จะกระโดดลงจากหัวของยักษ์เพื่อไปเก็บมันเพิ่มในตอนที่เขาเก็บเสร็จ,เขาก็จะกระโดดกลับมาอยู่บนหัวยักษ์อีกครั้ง

หลังจากเดินตัดป่ามาได้สองชั่วโมง,ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงหุบเขาขนาดยักษ์จากที่ไกลๆ,ลิงค์เห็นว่ามีสิ่งก่อสร้างมากมายตั้งอยู่

สถาปัตยกรรมของหุบเขาแห่งนี้เป็นรูปแบบง่ายๆสิ่งก่อสร้างเองก็ดูเหมือนจะสร้างขึ้นมาง่ายๆด้วยการเอาหินก้อนใหญ่ๆมาวางซ้อนกันเป็นชั้นๆลักษณะที่เด่นชัดเพียงอย่างเดียวก็คือทุกอย่างนั้นมีขนาดใหญ่พอๆกับวิหารมังกร

ท่ามกลางหุบเขามีสิ่งก่อสร้างสีขาวตั้งอยู่มันเป็นสถานที่เดียวที่มีหลังคา,ซึ่งสูงจากพื้นกว่าหนึ่งร้อยฟุตและตัวสิ่งก่อสร้างก็กว้างประมาณหนึ่งพันตารางฟุต,ที่นั่นมียักษ์คนนึงที่สวมเสื้อขนหนังสีดำเอาไว้ที่ไหล่กำลังกินสัตว์ขนาดใหญ่ที่ถูกปรุงมาแล้วอย่างเอร็ดอร่อย

มีกองไฟขนาดยักษ์จุดอยู่ข้างนอกสิ่งก่อสร้างและมีไซคลอปส์ไม่ใส่เสื้อผ้าสองคนกำลังยุ่งอยู่กับการพลิกเนื้อสัตว์แบบเดียวกันที่ถูกห้อยอยู่เหนือกองไฟ

มียักษ์หลายคนใช้ชีวิตอยู่ในหุบเขาแห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนพวกเขาก็ไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ยักษ์ที่อยู่กลางหมู่บ้านนั้นดูเหมือนจะเป็นคนเดียวที่สวมเสื้อผ้าครบชุดและมีคนอื่นกำลังเฝ้ารอเขา

เขาต้องเป็นราชาตาเดียวอย่างแน่นอน

แล้วยักษ์คนนี้ก็ดูเหมือนจะฉลาดกว่าคนอื่นๆด้วยเขาสังเกตเห็นลิงค์จากจุดที่เขานั่งอยู่,แต่ปฏิกิริยาตอบสนองของเขานั้นก็ทำให้ลิงค์รู้สึกประหลาดใจอย่างเต็มที่ราชายักษ์โยนอาหารของเขาไปด้านข้างแล้ววิ่งออกมาจากสิ่งก่อสร้างเขาวิ่งออกมาอย่างรีบร้อนและจากนั้นก็คุกเข่าพร้อมกับตะโกนออกมา“ผู้กอบกู้อันยิ่งใหญ่ได้มาปลดปล่อยพวกเราให้เป็นอิสระแล้ว!”

ลิงค์ขมวดคิ้วกับเรื่องนี้ตอนแรกก็ปิศาจเลือดผสม,พอมาตอนนี้ก็ไซคลอปส์,เกิดอะไรขึ้นกับคนพวกนี้กัน?