Advent of the Archmage - ตอนที่ 480:พลังที่เหนือกว่าความเข้าใจ

Advent of the Archmage Chapter 480:พลังที่เหนือกว่าความเข้าใจ

 

สัตว์นรกแซมโป้นั้นพุ่งไปทางสวนดอกไม้ที่อยู่นอกป่าช้า ภายใต้การบดบังของหมอก

ถ้ามันเริ่มเร่งความเร็วได้ที่แล้ว ก็ไม่มีอะไรที่จะหยุดมันได้

ยังไงก็ตาม ในครั้งนี้ ผู้ที่ไล่ตามมันนั้นแข็งแกร่งมาก

 

ลิงค์พุ่งออกมาจากกระท่อมและเริ่มไล่ตาม หลังจากเดินออกไปไม่ถึง 3 ก้าว เขาก็รู้ถึงเจตนาของมัน

 

ดูเหมือนว่ามันพยายามจะล่อเขาออกจากป่าช้า พอรู้ถึงเรื่องนี้ ลิงค์ก็ตัดสินใจลงมือก่อน

 

เขาแทงดาบออกไป ลูกบอลแห่งความสิ้นหวังลอยอยู่ที่ปลายดาบ และในชั่วพริบตา ดาบราชามังกรพิโรธก็ปรากฏขึ้นที่ระยะห่างออกไป 200 ฟุต ใกล้ๆกับแซมโป้

“โซ่มิติ!”

ด้วยเสียงเบาๆ คลื่นอากาศก็แผ่ไปทั่วอากาศ และจับสัตว์ตัวนั้นเอาไว้เหมือนกับตาข่าย ในตอนนั้นเอง ร่างของสัตว์ร้ายก็เริ่มโปร่งแสงเนื่องจากมันพยายามจะเปลี่ยนรูปแบบและปลดปล่อยตัวเองออกจากพันธนาการ

 

“ล็อครูปแบบ: ทํางาน!”

 

นี่เป็นเวทย์ลึกลับ ฟังก์ชั่นหลักของมันก็คือการยับยั้งการเคลื่อนย้ายทางมิติและสนามเวทมนตร์ต่างๆ

ในเวทมนตร์ภพ นี่คือความจริงที่รู้กันดีว่าการยับยั้งเวทมนตร์นั้นง่ายกว่าการสร้างมันขึ้นมาใหม่ตั้งแต่แรก ซึ่งการยับยั้งเวทย์ย้ายภพของศัตรูนั้นก็ถือเป็นงานง่ายๆสําหรับลิงค์ แม้ว่าเขาจะไม่ได้คุ้นเคยกับเวทย์ภพทั้งหมดก็ตาม

 

รูนเริ่มก่อตัวขึ้นที่ปลายดาบราชามังกรพิโรธและมันก็ฝังลงไปในร่างของแซมโป้ ด้วยการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ร่างที่โปร่งแสงของมันก็ถูกดึงกลับมาเป็นร่างกายภาพ

 

ในตอนนี้ สัตว์ประหลาดจากมิติอื่นไม่มีที่ให้หนีแล้ว

 

ลิงค์เดินไปหามัน เขาจ้องไปที่สัตว์ร้ายตาไม่กระพริบ

มันมีความยาวประมาณสามฟุตและถูกปกคลุมด้วยเมือก จากระยะไกล มันดูเหมือนกับอึ้งอ่างตัวใหญ่ จุดแตกต่างเดียวก็คือมันมีหนวดงอกออกมาทั่วร่างกาย มีของเหลวเหนียวๆไหลออกมาจากหนวดทุกเส้นและมันจะละลายทุกอย่างที่สัมผัสอย่างโหดร้าย

“อี้ น่าขยะแขยงชะมัด! กลิ่นมันแย่กว่าหน้าตาอีกนะเนี่ย!” เซลีนเอามือปิดจมูกด้วยท่าทีรังเกียจ

 

ลิงค์เดินวนรอบสัตว์อัญเชิญและเห็นรูนพันธสัญญาส่องแสงอยู่ที่ชั้นเมือกที่อยู่ด้านหลังของมัน

“ไม่มีสมองรึไงถึงส่งสิ่งที่น่ารังเกียจแบบนี้มาไล่ตามฉันหน่ะ!” ลิงค์หัวเราะอย่างเย็นชาและเอาดาบราชามังกรพิโรธไปแตะที่รูน จากนั้นเขาก็ใส่พลังมังกรเข้าไป เพื่อตรวจหาการเชื่อมต่อล่องหนที่อยู่ในความว่างเปล่าเพื่อที่จะตามหานักเวทย์ที่อัญเชิญสัตว์ตัวนี้ออกมา

ไม่กี่วินาทีต่อมา ลิงค์ก็เบิกตากว้าง “เจอตัวแล้ว!”

 

นักเวทย์ศัตรูนั้นซ่อนอยู่หลังต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไป 800 ฟุต เขารู้สึกประหลาดใจที่มีคนกล้าและโง่พอที่จะซ่อนตัวอยู่ใกล้ขนาดนี้ ลิงค์แทงดาบราชามังกรพิโรธของเขาออกไปอีกครั้ง พร้อมกับสร้างลูกบอลแห่งความสิ้นหวังบนอากาศ และในชั่วพริบตา ปลายดาบก็ไปโผล่ตรงจุดที่ห่างออกไป 800 ฟุต และแทงตรงเข้าไปที่แขนของนักเวทย์

 

เมื่อดาบเจอเป้าหมายของมันแล้ว ลิงค์ก็ปล่อยเวทย์ออกมา: ผนึกปีศาจ!

ด้วยพลังมังกรที่ไหลเข้าไปในดาบราชามังกรพิโรธ ลิงค์ก็เริ่มปล่อยรูนที่เรียบง่ายแต่ว่าทรงพลังออกมา รูนนั้นค่อยๆฝังลงในร่างกายของนักเวทย์จากนั้นก็เข้าสู่กระแสเลือด ซึ่งมันทําหน้าที่ขัดขวางการไหลเวียนของพลังได้อย่างมีประสิทธิภาพ

 

ข้ามมิติ!

 

หลังจากนั้นลิงค์ก็ใช้ดาบร่ายเวทย์ข้ามมิติ แสงสีขาวเริ่มเปล่งออกมาจากร่างของนักเวทย์คนนั้น

ด้วยความที่ตอนนี้เขาไม่มีพลังอยู่ เขาจึงทําได้แค่มองร่างกายของตัวเองถูกวาร์ปไปอยู่เบื้องหน้าลิงค์

 

พรบ.เกิดแสงสีขาวขึ้นที่ด้านหน้าของลิงค์ เสี้ยววินาทีต่อมา ก็มีเสียงกระแทกดังขึ้นที่พื้น ดาร์คเอลฟ์ที่สวมผ้าคลุมสีดําแถบสีเงินได้ตกลงมาที่พื้นในสภาพไม่เป็นท่า

 

ดาร์คเอลฟรีบพลิกตัวขึ้นมาจากพื้นในทันที เขาดิ้นอย่างรุนแรง และมองไปที่ลิงค์ด้วยความหวาดกลัว

ก่อนหน้านี้ เขาสัมผัสได้ว่ามีคนเข้ามาในปาช้า และเขาก็สัมผัสได้อีกว่าผู้บุกรุกนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าที่เขาจะรับมือไหว ดังนั้นเขาจึงอัญเชิญแซมโป้ออกมา และล่อพวกเขาให้ออกไปจากป่าช้า ในขณะที่ซ่อนตัวอยู่ไกลๆไม่ให้อีกฝ่ายหาเขาพบ แต่เขาก็คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกจับได้เร็วขนาดนี้

ระยะการร่ายสูงสุดของดาร์คเอลฟ์คนนี้ก็คือ 800 เมตร ไม่อย่างนั้นมันจะถูกบังคับให้วาร์ปกลับมาอยู่เบื้องหน้าเขา

ชายคนนี้แข็งแกร่งขนาดไหนกัน?

 

ลิงค์เก็บดาบเข้าฝัก จากนั้นก็เดินมาข้างหน้าพร้อมกับมองนักเวทย์ดาร์คเอลฟ์ตั้งแต่หัวจรดเท้า จากนั้นก็พูดออกมาอย่างเย็นชา “นักอัญเชิญเลเวล 6 ของสภาซิลเวอร์มูนงั้นหรอ ไม่เลวนี่”

 

“จะ…เจ้าคือลิงค์ใช่ไหม?” เขาจําลิงค์ได้ เรื่องราวของเขาได้แพร่กระจายไปทั่วทวีปฟิรุแมนรวมทั้งคําอธิบายที่ว่าเขา เป็นนักเวทย์หนุ่มที่มีผมสีดํา ในเผ่ามนุษย์ เขาคือฮีโร่ที่ไร้ผู้ใดเปรียบ แต่ว่าสําหรับดาร์คเอลฟ์นั้น เขาคือคนโหดร้ายที่ฆ่านักรบดาร์คเอลฟไปมากกว่า 1,000 คน เขาเหมือนกับผีบูกี้แมนที่พ่อแม่ของดาร์คเอลฟ์ชอบเอาไปเล่าให้ลูกๆของพวกเขาฟังในตอนที่ลูกไม่ยอมนอน

 

นักเวทย์ดาร์คเอลฟ์ตัวสั่นแรงยิ่งกว่าเดิม

ลิงค์ไม่ได้ตอบเขา เขาถามกลับไปแทน “ต้นเหตุที่อยู่เบื้องหลังการแพร่ระบาดของโรคคืออะไร? บอกทุกอย่างที่แกรู้มาซะ ไม่อย่างนั้น”

 

ในตอนที่พูด เขาก็เอามือกดบนอากาศไปที่แซมโป้อย่างช้าๆ พลังมังกรไหลออกมาจากฝ่ามือของเขา ในเวลาเดียวกันนั้นเองเขาก็เริ่มร่ายเวทย์มนตร์ที่ซับซ้อนในอากาศ จากผนึก ระลอกคลื่นที่ไม่ชัดเจนเริ่มแผ่ขยายออกมากขึ้น

 

ระลอกคลื่นนั้นเคลื่อนเข้าไปหาสัตว์ประหลาด จนในที่สุดมันก็แทงทะลุร่างของมัน

 

ผ่ามิติ!

 

สัตว์ร้ายที่ถูกโซ่มิติรั้งไว้ ตัวสั่นขึ้นมาในทันที ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น ก็มีเสียงตัดดังขึ้นจากในร่างของมัน แล้วสัตว์ร้ายก็สลายเป็นทรายสีขาวกระจายไปทั่วพื้น

 

พอได้เห็นฉากนี้ดาร์คเอลฟ์ก็ตกใจขึ้นมา ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

เขาคุ้นเคยกับระดับพลังของแซมโป้ดี และเขาก็รู้ว่าเขาคงจะถูกฆ่าในพริบตาแน่ๆถ้าเกิดว่าเจ้าสัตว์ร้ายเลือกที่จะทําร้ายเขาขึ้นมา ยังไงก็ตาม หลังจากที่เห็นนักเวทย์ที่อยู่ตรงหน้าเขาทําให้สัตว์ร้ายตัวนั้นสลายกลายเป็นผงได้อย่างง่ายดาย เขาก็รู้สึกว่าความเข้าใจทางด้านเวทมนตร์ของเขาถูกทําลายอย่างสมบูรณ์

 

ถ้าสามารถใช้มือเปล่าทําได้ขนาดนี้ โลกทั้งใบจะไม่ล่มสลายเลย หรือถ้าเกิดว่าเขามีคทาอยู่ในมือ?

 

“ยังไม่ยอมพูดอีกหรอ?” ลิงค์กํามือข้างหน้าดาร์คเอลฟ์และเริ่มชาร์จพลังมังกรเข้าไปที่มือของเขา รูนเวทมนตร์ค่อยๆปรากฏขึ้นที่มือเขาที่ละตัว พร้อมที่จะส่งดาร์คเอลฟ์ไปเผชิญกับชะตากรรมเดียวกับสัตว์ที่เขาอัญเชิญออกมา

 

“ข้าจะพูดแล้ว! ข้ายอมพูดแล้ว!” ดาร์คเอลฟ์เอามือกุมหัวและเริ่มตะโกนออกมาอย่างน่าสงสาร “ข้าเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่หรอก ข้าถูกส่งมาที่นี่เพียงเพื่อทําให้ผู้คนหวาดกลัวและหนีไป คนที่มีส่วนรับผิดชอบเกี่ยวกับโรคระบาดจริงๆก็คือไอโลส เขาอยู่เบื้องหลังเรื่องทุกอย่าง”

“ไอโลสหรอ? เขาเองก็เป็นดาร์คเอลฟ์เหมือนกันใช่มั้ย?” เซลีนถาม

 

“ใช่แล้ว เขาเป็นดาร์คเอลฟ์ เขาเคยรับใช้ราชินีแมงมุมในฐานะนักบวชของเธอ ตอนนี้เขานับถือเทพแห่งการทําลาย โรคระบาดนี้เป็นความคิดของเขา”

“เขาอยู่ที่ไหน?” ลิงค์ถาม เขาเริ่มเข้าใจสถานการณ์มากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

 

“ข้าไม่รู้ เขาออกไปตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว เขาบะ…บอกว่าตัวแทนนักฆ่ามาถึงแล้วและเขาก็จําเป็นต้องเร่งมือ” น้ําเสียงของดาร์คเอลฟ์นั้นฟังดูวิตกกังวลราวกับกลัวว่าลิงค์อาจจะไม่ชอบในสิ่งที่เขาพูด

 

นี่เป็นข่าวที่น่าตกใจ

 

ไอโลสนั้นอาจจะหาวิธีเร่งการแพร่โรคระบาดอยู่ และด้วยความที่ตอนนี้ยังหาวิธีรักษาไม่ได้ นี่อาจจะก่อให้เกิดเหตุโศกนาฏกรรมไม่ต่างจากที่อื่น..ลิงค์ไม่กล้าที่จะคิดไปมากกว่านี้เลย

ลิงค์สูดหายใจเข้าลึกๆและทําการสอบปากคําต่อ “มีวิธีหยุดยั้งการแพร่ระบาดไหม?”

 

ดาร์คเอลฟ์ส่ายหัว “ข้าไม่รู้ ข้าเป็นแค่นักอัญเชิญ เวทย์โรคระบาดไม่ได้อยู่ในขอบเขตของข้า เจ้าควรไปถามตัวไอโลสเองนะ เขาเชี่ยวชาญด้านนี้มาก”

 

พอได้ฟังแบบนี้ ข้าความในเกมก็เด้งขึ้นมาที่ทัศนวิสัยของลิงค์

 

ภารกิจ: ตามหาแหล่งที่มาของโรคระบาด

ผู้เล่นได้รับค่าโอมนิ 100 แต้ม

ผู้เล่นได้รับตุ๊กตาตัวแทน (ตํานาน)

 

ภารกิจใหม่: ตามหาไอโลส

 

รายละเอียด: ตามหาไอโลส คนที่อยู่เบื้องหลังโรคระบาดของเมือง และเอาวิธีการรักษาโรคมาจากเขา

 

รางวัลภารกิจ: 15 โจก

 

ลิงค์รับภารกิจและมองไปที่ดาร์คเอลฟ์ด้วยรอยยิ้ม “ฉันมั่นใจว่าแกจะต้องมีวิธีการติดต่อกับไอโลสแน่ๆ บอกฉันมา ฉันจะไปหาเขาได้ยังไง?”

ดาร์คเอลฟ์ตะโกน “ข้าไม่รู้ข้าไม่รู้จริงๆ พวกเราได้รับคําสั่งมาจากพวกอกาธา นากา พวกเราเพียงแค่ทําตามพวกมัน ไม่มีการติดต่อภายในหมู่ดาร์คเอลฟ์หรอก ได้โปรดอย่าฆ่าข้าเลย ข้าบอกทุกอย่างที่รู้กับเจ้าแล้ว จริงๆนะ ข้ารู้แค่นี้แหล่ะ!”

เซลีนกระซิบกับลิงค์ “ฉันคิดว่าเขาพูดความจริงนะ”

ลิงค์พยักหน้า บันทึกของนักเวทย์พเนจรบอกว่าพวกดาร์คเอลฟ์ นั้นเป็นแค่ทาสรับใช้ของพวกนากา พวกเขาสูญเสียอิสรภาพทั้งหมดและทําหน้าที่ในฐานะผู้เบิกทางของนากาและกองกําลังพลีชีพ

ถ้านี่เป็นข้อมูลทั้งหมดที่ดาร์คเอลฟ์ให้เขาได้ ลิงค์ก็ตัดสินใจว่าเขาได้ทําประโยชน์ให้มากเกินพอแล้ว เขาชักดาบออกมาอย่างรวดเร็วและเก็บมันเข้าไปในฝัก

 

พริบตาต่อมา ร่างของดาร์คเอลฟ์ก็หยุดเคลื่อนไหวไปพักหนึ่ง จากนั้นเส้นสีแดงก็ปรากฏขึ้นที่หน้าผากของเขา ด้วยเสียงดังตุบ หัวของดาร์คเอลฟ์ก็กลิ้งไปกับพื้น

 

“ไปกันเถอะ พวกเราต้องเข้าไปในปาช้าให้ลึกกว่านี้” ลิงค์พูด

หมอกในป่าช้าหนาขึ้น หลังจากที่เดินไปได้ 100 ฟุต หลุมศพขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าพวกเขา ที่บนแผ่นหิน ลิงค์มองเห็นรูนเลือดเหมือนกับที่ผู้เฝ้าปาช้าเขียนเอาไว้ได้

“ฉันสัมผัสได้ว่ามีพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมาจากที่นี่” เซลีนพูดเบาๆ

ลิงค์พยักหน้า “มันคือพลังของเทพแห่งการทําลาย และยังมีพลังแห่งความมืดผสมอยู่ด้วยเล็กน้อย อยู่ข้างนอกวงเวทย์เอาไว้นะ ฉันจะลองเข้าไปตรวจรูนใกล้ๆ”

ในทันทีที่เขาก้าวขาเข้าไปในวงกลม เขาก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนในตัวเขา มันเหมือนกับว่ามีบางอย่างพยายามจะทะลวงเข้ามาในตัวเขา ลิงค์ได้ป้องกันตัวเองเอาไว้ด้วยพลังมังกรของเขา

“มันคือพลังเลเวล 7 ไม่มีใครในแกลดสโตนทนพลังระดับนี้ไหวหรอก มาดูรูนกันดีกว่า…อย่างที่คิดเลย วงเวทย์นี้มีเวทย์ลําแสงอันเดธเป็นศูนย์กลาง ในขณะเดียวกันก็ถูกล้อมรอบเอาไว้ด้วยรูนศักดิ์สิทธิ์ เป็นการผสมกันที่น่าสงสัยจริงๆ ด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ และพลังแห่งความมืดที่ผสานรวมกันอย่างประณีตนี้ ฉันกลัวว่าการจะขจัดอิทธิพลของพลังทั้งสองออกจากร่างกายของผู้ติดเชื้อโดยที่ไม่ทําอันตรายให้นั้น อาจเป็นเรื่องที่ยากกว่าที่ฉันคิดเอาไว้ซะแล้วสิ..ฉันต้องการข้อมูลของเวทย์นี้ให้มากกว่านี้” ลิงค์พูด

“งั้นพวกเราก็ควรรีบหาตัวไอโลสให้เจอโดยเร็วที่สุด” เซลีนพูด

 

“คิดว่าคงมีแต่ทางนั้นแหละนะ” ลิงค์คุกเข่าลงบนวงเวทย์รูน พยายามที่จะหาเบาะแสให้มากกว่านี้ ครึ่งนาทีต่อมาเขาก็ขมวดคิ้ว “สถานการณ์ไม่ค่อยดีเลย นอกจากไอโลสแล้ว มีอกาธา นากาตัวอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย ดูจากรอยเท้าที่ทิ้งไว้บนพื้นแล้ว ดูเหมือนว่านากาตัวนั้นจะไม่ได้มีร่างกายที่แข็งแรงนัก เธอจะต้องเป็นนากานักบวชแน่ๆ”

ลิงค์ยืนขึ้น “ไปกันเถอะ ดูเหมือนว่าศัตรูของพวกเราจะไม่ได้ปิดบังร่องรอยของตัวเองเอาไว้ พวกเราน่าจะหาตัวพวกมันเจอได้ง่ายๆ”

ที่นอกเมืองแกลดสโตน

 

มีเงาดําประมาณ 10 คนปรากฏขึ้นในป่า หนึ่งในนั้นคือคาทูช่าที่ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้นําของกลุ่ม

พวกเขาได้เดินทางผ่านปาทึบมานาน และได้มาถึงพื้นที่โล่ง ที่นั่นเองพวกเขาได้พบกับเรือที่ทํามาจากไม้ท่อนนึง

คาทูช่าเข้าไปตรวจสอบใกล้ๆเรือและพูดขึ้น “ข้าคิดถูกจริงๆด้วย ตอนนี้ลิงค์อยู่ในแกลดสโตน ไปกันเถอะ พวกเราจะต้องรีบไล่มันออกจากเมือง!”

 

“ค่ะ ท่านผู้บัญชาการ”

กลุ่มของนากาได้เดินทางต่อเข้าไปในแกลดสโตนเพื่อตามหาลิงค์