Advent of the Archmage - ตอนที่ 431: เนตรพิภพ

ในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเผ่าพันธุ์นั้น มันไม่มีศัตรูชั่ว นิรันดร์, และมันก็ไม่มีมิตรชั่วนิรันดร์เช่นกัน

ในบรรดาทุกเผ่าของฟิรุแมน, ลิงค์กลัวไฮเอลฟ์เป็นอันดับ สองรองจากดาร์กเอลฟ์ ยิ่งเขาอยู่ในโลกนี้มากเท่าไหร่, เขาก็ยิ่งกลายเป็นคนขี้ระแวงมากขึ้นเท่านั้น

ภายในเกมส์, ไฮเอลฟ์ได้ทุ่มเททุกอย่างเพื่อต่อสู้กับกอง ทัพแห่งความมืดจากทางเหนือพวกเขาเกณฑ์กองทัพนักเวทย์ 40,000 คนและมีส่วนช่วยในสงครามอย่างมหาศาล

แต่ตอนนี้, เรื่องราวได้เปลี่ยนไปแล้ว!

ดาร์คเอลฟ์ไม่ใช่ภัยคุกคามอีกต่อไป, และกองทัพปีศาจก็แพ้ไปแล้วเทพแห่งการทําลายได้มาถึง, แต่มันก็ยังคงแฝงอ ยู่ในความมืดอย่างน่ารําคาญ,และกําลังประเมินพลังโดยไม่ทําอะไรเลยในตอนนี้ไม่มีใครรู้ถึงภัยคุกคามนี้แม้กระทั่งสมาคมทางใต้เองก็ยังซ่อนตัวอยู่

ดูเหมือนว่าภัยคุกคามของฟิรุแมนจะหายไปอย่างกระทันหันตอนนี้,พันธมิตรจากเมื่อก่อนได้กลายเป็นคู่แข่งกันซึ่งลิงค์เองก็ไม่มีความจําเป็นต้องออมมือด้วย

พอกลับไปถึงหอคอยเวทมนตร์, ลิงค์ก็ตรงไปหาเซลีนเขาเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟังเพื่อที่เธอจะได้ไม่เป็นห่วงจากนั้น,เขาก็ตรงไปที่ห้องเสริมพลังแล้วเริ่มทําการสร้างอุปกรณ์ตรวจจับ

แสงไฟในห้องยังเปิดอยู่ ตลอดเวลามานี้, อัลโลว่ากําลังฝึกฝนทักษะการเสริมพลังของเธอพอได้ยินเสียง, เธอก็หันกลับมามองลิงค์ “คิ้วของเจ้าหดเข้าหากันมากกว่าปกติห้ามิลลิเมตรและเจ้าก็ดูหน้าซีดพร้อมกับปล่อยออร่าเย็นยะเยือกออกมา,แล้วก็มีฝุ่นที่รองเท้าของ เจ้าด้วย นี่เจ้าฆ่าโจรคนนั้นไปแล้วหรอ?”

พอได้ฟังแบบนี้ลิงค์ก็สะดุ้งแล้วส่ายหัว “มันซับซ้อนกว่าที่เธอคิดเยอะ”

“งั้นหรอ ไหนรองว่ามาซิ?” อัลโลวาถาม

ลิงค์คิดเกี่ยวกับมัน การเก็บเรื่องนี้เอาไว้คนเดียวมันทําให้ไม่สบายใจ, และอัลโลว่าก็เป็นคนฉลาดแถมเธอยังเป็นพวกพ้องที่ไว้ใจได้จริงๆเขาสามารถคุยเรื่องนี้กับเธอได้

ด้วยการดึงเก้าอี้เข้ามา, ลิงค์ก็อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วในท้ายที่สุด,เขาก็เอาหนังสือเวทมนตร์ระดับตํานานของราชินีไฮเอลฟ์ออกมาแล้วโยนมันไปไว้บนโต๊ะ“นี่คือของขวัญขอโทษของเธอ”

อัลโลว่าลองเปิดดู ไม่กี่นาทีต่อมา, เธอก็พยักหน้า “การที่มีหนังสือระดับนี้ถึง 50 เล่มนี้ถือว่าเป็นความสําเร็จของไฮ เอลฟ์จริงๆของขวัญนี้ค่อนข้างจริงใจนะ”

ลิงค์เห็นด้วย ไม่อย่างนั้น, เขาคงไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ แบบนี้พอเงยหน้าดู, เขาก็เห็นว่าคริสตัลเสริมพลังที่ติดอยู่ ในแหวนร่ายเวทย์เริ่มอ่อนแล้วเขายื่นมือออกมาแล้วพูด “ดู เหมือนว่าวันนี้เธอจะฝึกหนักมากเลยนะ เธอใช้พลังมังกรไปหนึ่งในสามแล้ว”

อัลโลว่าถอดแหวนร่ายเวทย์ออกแล้วส่งให้กับลิงค์เธอเปิดหนังสือต่อแล้วพูด, “ครั้งนี้เจ้ามาที่หอคอยเวทม นตร์เพื่อสร้างอุปกรณ์บางอย่างสินะเจ้ากังวลว่าไฮเอลฟ์จะ ใช้ประโยชน์จากพิกัดมิติเพื่อไปดินแดนอารากู่แล้วฝึกทหารให้แข็งแกร่งขึ้นใช่ไหม?”

“เห้อ, ฉันปิดบังอะไรจากเธอไม่ได้เลยสินะ” ลิงค์เริ่มเติมพลังให้แหวนร่ายเวทย์ “อันที่จริง, ฉันก็สามารถเปิด วาร์ปได้เหมือนกันนะ,แต่ว่าฉันทําได้แค่ส่งคนระดับตํานานไปเท่านั้น ซึ่งฉันคิดว่าไฮเอลฟ์น่าจะก้าวหน้ากว่าดังนั้น”

พวกเขาอาจจะสามารถส่งคนที่อยู่ระดับต่ํากว่าตํานานไปได้เหมือนกัน

อัลโลวาถอนหายใจ “ถ้างั้นเจ้าก็ไม่ควรส่งพิกัดให้ราชินีไฮเอลฟ์ตั้งแต่แรกนะ”

“แต่ที่นั่นมิลด้าต้องการกําลังเสริมจริงๆ” พอเติมพลังเสร็จ,ลิงค์ก็ส่งแหวนร่ายเวทย์คืนอัลโลวา

เธอรับมัน พอได้ฟังคําพูดของลิงค์, เธอก็หัวเราะออกมาอย่างกระทันหัน “เสียงของเจ้าดูอ่อนโยนขึ้นในตอนที่พูดชื่อมลด้านะนี่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเจ้าทั้งสองคนรึเปล่าเนี่ย?”

ลิงค์ส่ายหัว

อัลโลวาระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ดูเหมือนว่าจะมีอะ ไรเกิดขึ้นจริงๆสินะ โอเค, โอเค, ข้าจะไม่พูดอะไรแล้วไม่ต้องห่วงข้าจะไม่บอกเซลีนด้วย…เดี๋ยวซักพักข้าก็ลืม เรื่องพวกนี้ไปเอง”

เธอเป็นสตรีแห่งความจริงสมชื่อจริงๆ ลิงค์ประทับใจ

เขาพูดตรงเข้าประเด็น “ฉันกําลังจะสร้างอุปกรณ์ตรวจจับที่สามารถเทเลพอร์ทระหว่างภพได้ ซึ่ง มันต้องมีขนาดเล็กที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้, จะให้ดีที่สุดฉันอ ยากทําให้มันใส่เอาไว้ที่มือของฉันได้ด้วย,เหมือนแหวน, กําไล, หรือไม่ก็อะไรประมาณนี้”

“อึม, ขอเวลาข้าคิดหน่อยนะ..เอาแบบนี้เป็นไง, พรุ่งนี้ เจ้ามาหาข้าอีกที แล้วตอนนั้น, ข้าจะอธิบายความคิดคร่าวๆให้เจ้าฟังตอนนี้มันดึกแล้ว เดี๋ยวเซลีนจะคิดมากถ้าเจ้ายัง อยู่ที่นี่” อัลโลว่าพูดด้วยรอยยิ้ม

ประโยคนี้ทําให้ลิงค์รู้สึกตัว เขาพยักหน้า “ขอบคุณที่ เตือนนะ เอาไว้ว่ากันต่อทีหลัง ตอนนี้ฉันจะกลับไปร่างแบบแปลนคร่าวๆก่อน แล้วพรุ่งนี้,พวกเราค่อยมาถกกัน ส่วนหนังสือเธอเอาไปอ่านก่อนได้เลย”

“ไปเถอะ” อัลโลวาพยักหน้า

ในตอนที่ลิงค์ออกไป, อัลโลวาก็ดูหนังสือต่อแล้วถอนหายใจ “ลิงค์, เจ้ายังไม่เข้าใจพวกไฮเอลฟ์” เธอพึมพํา “เจ้าอาจจะอยู่ในรายการฆ่าของพวกมันแล้วก็ได้นะ”

ในฐานะคนที่เคยอยู่ในระดับสูงของดาร์คเอลฟ์มาก่อน, อัลโลวานั้นคุ้นเคยกับไฮเอลฟ์ที่เคยเป็นเผ่าเดียวกันเป็นอย่างดี แน่นอนว่า, เธอไม่มีหลักฐานอะไร นี่เป็นแค่การคาดเดา, ดังนั้นเธอจึงไม่ได้พูดอะไรมากนัก

แต่ลิงค์เองก็กําลังวางแผนป้องกันเพื่อเอาไว้อยู่ถ้าข้าเตือนเขาอีกครั้ง, มันก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะพอคิดถึงเรื่องนี้, อัลโลวาก็เอากระดาษออกมาแล้วเริ่มเขียน แบบแปลนเครื่องตรวจจับ

ในอีกด้านนึง, ลิงค์ได้กลับมาที่ห้องชั้นบนสุดแล้วเขาเห็นเซลีนกําลังขดตัวอยู่ที่เก้าอี้และอ่านหนังสือลี้ลับเหมือนปกติ นี่คืองานอดิเรกของเซลืน

พอได้ยินเสียง, เธอก็หันไปมองด้วยรอยยิ้มอันอ่อนหวาน “ฉันคิดว่านายจะใช้เวลาทั้งคืนอยู่ในห้องเสริมพลังซะอีก”

ลิงค์หัวเราะ “ไม่หรอกหน่า ฉันแค่ไปขอให้อัลโลวาช่วยออกแบบอุปกรณ์บางอย่างให้หน่อย”

“เห้อ, นายนี่ชอบใช้เธอทํางานหนักจังเลยนะ” เซจีนพูดอย่างเนิบๆ เธอปิดหนังสือแล้วดมกลิ่น จากนั้นเธอก็ยืนขึ้นพูด “ตัวนายมีกลิ่นเลือดฉันจะเตรียมน้ําร้อนให้นะ”

“โอเค” ลิงค์พยักหน้าเขารู้ว่าเซลีนรู้ทุกเรื่องแต่แค่ไม่พูดออกมา

ในตอนที่น้ําพร้อมแล้ว, ลิงค์ก็เข้าไปอาบแล้วสวมชุดนอนสบายๆ จากนั้นเขาก็มานั่งลงที่โต๊ะแล้วเอากระดาษกองใหญออกมาเริ่มเขียนแบบแปลน

เซลีนนั่งลงข้างๆเขา, แต่เธอไม่เข้าใจมันแล้วเริ่มเหนื่อยอย่างรวดเร็ว ลิงค์รู้สึกได้ถึงน้ําหนักบนไหล่ของเขา เขาหันไปเห็นเซลื่นที่เคลิ้มหลับไปแล้ว

ยัยโง่เอ้ยลิงค์ยิ้ม เขาใช้มือแห่งนักเวทย์จัดท่าเซจีนแล้วให้เธอหลับบนเก้าอี้โซฟาโดยที่ศรีษะของเธออยู่บ นตักของเขาจากนั้นเขาก็ร่างแบบแปลนต่อ

ค่ําคืนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในตอนรุ่งเช้า, ลิงค์ก็ร่างแบบแปลนเกือบจะเสร็จแล้วในขณะที่เขากําลังยุ่งอยู่, ก็มีความเคลื่อนไหวที่ขาของเขาเซลีนตื่นแล้ว

“นายยังทํางานอยู่อีกหรอ?” เธองัวเงีย

“เกือบจะเสร็จแล้ว”

“ฉันจะทําอาหารเช้าให้นะ”

“โอเค” ลิงค์พยักหน้า เขาร่างแบบต่อ, แล้วในตอนที่อาหารเช้าน่าอร่อยถูกนําเข้ามา, เขาก็เสร็จไปเกือบ 100% แล้วเขาเก็บกระดาษแล้วมากินอาหารเช้ากับเซลีน

ตอนแรกพวกเขาเริ่มกินกันอย่างปกติ แต่หลังจากนั้นเซจีนก็ดื่มนมแพะแล้วขยับเข้ามาป้อนลิงค์ด้วยปากของเธอพอเห็นริมฝีปากสีชมภูของเธอ,ลิงค์ก็รู้สึกว่ามีบางอย่าง ในตัวเขากําลังขับเคลื่อนมีความเคลื่อนไหวที่ร้อนรุ่มเกิดขึ้นแล้วเซลีน, ที่เพิ่งจะตื่น, ก็ถูกลิงค์ทําให้เหนื่อยแล้วผลอยหลับไปอีกครั้ง

ในอีกด้านนึ่ง, ลิงค์รู้สึกกระชุ่มกระชวย เขาเอาแบบแปลนของเขาไปหาอัลโลวา

ตามที่คาดเอาไว้, อัลโลวาไม่ทําให้เขาผิดหวังแบบของเธอมีความคล้ายคลึงกับลิงค์ มีจุดเด่นอยู่มากมาย แต่ก็มีจุดด้อยอยู่บางส่วนแบบแปลนทั้งสองนี้คอยช่วยส่งเส ริมซึ่งกันละกัน

ลิงค์เอาแบบทั้งสองมาเทียบกันแล้วแก้ไขใหม่ซึ่งเขาทําเสร็จในตอนเย็น

พอเห็นรายละเอียดของแบบ,เขาก็หัวเราะ “ตอนนี้ไฮเอลฟ์ไม่สามารถหลอกฉันได้แล้ว”

กําไลนี้ซับซ้อนมาก,และอัลโลวาก็ไร้พลังลิงค์ต้องทํามันด้วยตัวเองเขาใช้เวลาสามวันในการสร้างกําไลสีเงินอ่อนที่ดูธรรมดาๆนี้

ลิงค์เคยเห็นหินนักปราชสีขาวของไบรอันและเคยตกใจกับรายละเอียดรูนที่อยู่ในหินนั้น ซึ่งตอนนี้, เขาก็ไกล้ถึงระดับนั้นแล้วมันแทบจะไม่เห็นรูนจากพื้นผิวของกําไลเลย แล้วก็ไม่มีคลื่นเวทมนตร์เลยด้วยมันเหมือนกับกําไลหินธรรมดาๆ

ในตอนที่ตรวจสอบมันด้วยระบบเกมส์,ข้อมูลก็ถูกเปิดเผยออกมา:

เนตรพิภพ

ตํานาน

ผล: ในตอนที่กระแสพิภพบิดเบือน, กําไลก็จะสั่นความบิดเบือนนั้นรวมทั้งการเปิดใช้ประตูพิภพ,และการขยายตัวของรอยแตกระหว่างพิภพด้วย,หรือไม่ก็คลื่นพลังอะไรก็แล้วแต่ที่สามารถสั่นสะเทือนพิภพได้

(หมายเหตุ: นี่คือดวงตาที่เปิดอยู่เสมอ)

ด้วยกําไลนี้, ลิงค์ก็รู้สึกมั่นใจ ถ้าไฮเอลฟ์เปิดใช้ประตูพิภพ, เขาก็จะรู้สึกตัวได้และวางแผนตาม มันใกล้จะถึงเวลาที่ต้องไปหมู่บ้านมังกรแล้วลิงค์ใช้เวลาสองสามวันกับเซลื่นแล้วมุ่งหน้าออกไปกับเฟลิน่า

ในระหว่างทางพวกเขาไม่ได้พูดอะไรเลย

ในตอนที่พวกเขาไปถึงทุ่งหญ้าสีทอง, เฟลิน่าก็พูดขึ้นอย่างกระทันหัน “สถานการณ์ที่หมู่บ้านมังกรในตอนนี้เลวร้ายมากไม่ใช่แค่ความหนาแน่นของมานาจะเพิ่มขึ้นเท่านั้น แต่ยังมีรอยแตกมิติในเทือกเขาโคโลราโด้ด้วยมีสิ่งมีชีวิตมากมายออกมาจากความว่างเปล่าพวกเราต้องระวัง”

ลิงค์ขมวดคิ้ว “พวกมันจัดการยากไหม?”

“พวกมันส่วนใหญ่เป็นสัตว์แห่งความว่างเปล่าที่มีเลเวลประมาณ 8 หรือเก้า พวกเราสามารถจัดการมันได้แต่เมื่อหนึ่งเดือนก่อน,มีตัวระดับตํานานโผล่ออกมา ราชินี้ต้อง มากําจัดมันด้วยตัวเองแถมพวกเรายังต้องสูญเสียการ์ดมังกรระดับสูงไปเพราะเรื่องนี้ด้วย”

“เลวร้ายขนาดนั้นเลยหรอ?” ลิงค์คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะพัฒนาไปเร็วขนาดนี้

“นั่นคือจุดที่พลังมารวมกัน เห้อ, ดยุคอิเซนดิลันช่างทําเรื่องที่โง่เง่าจริงๆ!” เฟลิน่าถอนหายใจ

หลังจากนั้นซักพัก,เทือกเขาโคโลราโด้ก็ปรากฏขึ้นแล้วเฟลิน่าก็ลดระดับลง “สนามพลังจะปรากฏขึ้นแบบสุ่มข้าต้องบินต่ําไม่อย่างนั้นพวกเราจะเจอปัญหาได้”

เธอลงมา 1,500 ฟุตแล้วบินอย่างระมัดระวัง หลังจากผ่านไปประมานครึ่งชั่วโมง, เฟลิน่าก็เริ่มลดระดับลงมา

“มีความว่างเปล่าขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยออร่าความว่างเปล่าอยู่ข้างหน้า มันอันตรายเกินกว่าที่จะบินพวกเรา ควรเดินเท้านะแล้วก, นี่สําหรับนายมันคือสร้อยคอที่ราชินี ทําให้นายเป็นพิเศษเพื่อป้องกันสติของนายจากออร่าความว่างเปล่า”

เฟลิน่าส่งสร้อยคอสีทองให้กับลิงค์

เขารับมัน, พอสวมเสร็จ, เขาก็เงยหน้ามองท้องฟ้าไม่มีเมฆ,และท้องฟ้าก็เป็นสีเงินเหมือนกับมีบางอย่างกลืนกินดวงอาทิตย์เข้าไป

ลิงค์รู้สึกหนักใจ “รอยแตกขยายตัวไวกว่าที่ไอแมวดํานั่นทํานายเอาไว้”

ทั้งสองเดินอย่างกล้าๆกลัวๆ ลิงค์สามารถสัมผัสออร่าแห่งความว่างเปล่าที่หนาแน่นได้ในขณะที่เดิน ความหนาแน่นของมานาก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน มันมากกว่าเฟิร์ดเกือบสามเท่าท้องฟ้าก็มืดครื้มเช่นกัน

พวกเขาเดินไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น, ลิงค์ก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้น

“ช่วยข้าด้วย! ช่วยด้วย!”

“มีคนกําลังมีปัญหาหรอ?” ลิงค์ประหลาดใจ

แต่ก็ต้องคาดไม่ถึง, เฟลินาเร่งความเร็วขึ้น“เร็วเข้า, ไม่ต้องสนใจมัน มันคือสัตว์หลอกลวงแห่งความว่างเปล่า!”