Advent of the Archmage - ตอนที่ 417: แกทําฉันโกรธ!

Advent of the Archmage Chapter 417: แกทําฉันโกรธ!

 

พรึบ, พรึบ เฟลิน่ากระพือปีกเบาๆแล้วค่อยๆลดระดับลง ไม่กี่วินาทีต่อมา ก็มีเสียงดังตุบ แล้วเธอก็ลงพื้นใกล้ๆกลุ่มทหาร

 

“ระวังด้วย…เดี๋ยวนะ!” เซลีนเห็นลิงค์บนหลังมังกร

 

ก่อนหน้านี้, เธอเม้มปาก, ขมวดคิ้ว กําปืนแน่น, แล้วมองซ้ายมองขวาด้วยความระมัดระวังอย่างเต็มที่ มันเหมือนกับว่าเธอกําลังเผชิญหน้ากับพายุ แต่พอมาตอนนี้, รอยยิ้มของเธอกลับเบ่งบานออกมาแทนเหมือนกับฟ้าหลังฝน

 

ดอเรียสส่งเสียงคํารามอย่างมีความสุขแล้วกระโดดไปหาลิงค์ ในตอนที่เขาเข้ามาใกล้, เจ้าเสือยักษ์ก็หัวเราะ “ลิงค์”, ดูนี่, ดูนี่สิ, ข้าปกป้องผู้หญิงของเจ้าได้ดีไหมหล่ะ เธอไม่มีบาดแผลเลยซักนิด”

 

เขาคลานวนไปวนมารอบตัวลิงค์, แต่ก็ดูเปๆเล็กน้อย ลิงค์สังเกตเห็นว่ามีรอยแผลยาวอยู่ที่น่องขวาของดอเรียสบาดแผลลึกมากๆ, และแม้กระทั่งกล้ามเนื้อก็ฉีกขาด ลิงค์ตระหนักได้ในทันทีว่ามันเกิดจากปีศาจ, และน่าจะเป็นปีศาจเพลิงโฟดอร์

 

ลิงค์ขมวดคิ้ว ตอนนี้เขารู้แล้วว่าทําไมก่อนหน้านี้เซลีนถึงทําสีหน้าจริงจังขนาดนั้น

 

เขากระโดดลงมาจากหลังของเฟลิน่าแล้วลูบดอเรียสเบาๆ “อย่าเพิ่งขยับ ขอฉันดูแผลหน่อย”

 

ดอเรียสหยุดแล้วหันกลับไปมองแผลของเขา เขาเองก็ตกใจเหมือนกัน “อ้าว, ไม่แปลกใจเลยที่ข้ารู้สึกเจ็บก้น ข้าไม่คิดเลยนะเนี่ยว่ามันจะเลวร้ายขนาดนี้”

 

เขาจดจ่อกับการหนีมากเกินไปจนไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้เลย

 

เซลีนกระโดดลงมาจากหลังของดอเรียส เธอเองก็ตกใจเหมือนกันในตอนที่เห็นแผล “ฉันขอโทษนะ” เธอพูดอย่างรู้สึกผิด “ฉันไม่ทันสังเกตเอง”

 

“อ๋อ, ไม่เป็นไรหรอก มันก็แค่…โอ้ย! เจ็บชะมัด ไหงจู่ๆมันถึงเจ็บขึ้นมาเนี่ย!?” ดอเรียสขดตัว ขาที่บาดเจ็บของเขาสูญเสียพละกําลังทั้งหมดไปอย่างกระทันหัน

 

ลิงค์หยิบขวดธาตุเงินศักดิ์สิทธิ์ออกมา, ใส่พลังมังกรเข้าไปแล้วเขย่า จากนั้นธาตุเงินศักดิ์สิทธิ์ก็เปลี่ยนเป็นบอลหมอกสีแดงเงิน เขาใช้มือแห่งนักเวทย์เพื่อเอาหมอกนี้ไปประคบบาดแผล

 

พลังมังกรนั้นสามารถฟื้นฟูบาดแผลได้อย่างรวดเร็วในขณะที่ธาตุเงินศักดิ์สิทธิ์สามารถขับไล่พลังงานปีศาจได้ ตอนนี้ดอเรียสเป็นสัตว์เวทมนตร์ที่อยู่จุดสูงสุดของเลเวล 7 เขามีร่างกายที่แข็งแรงมากๆ สามนาทีต่อมา, ในตอนที่ลิงค์ดูดธาตุเงินศักดิ์สิทธิ์กลับมาจากร่างกายของดอเรียส, บาดแผลก็เริ่มสมานตัวแล้ว

 

ดอเรียสขยับขาหลังของเขาแล้วมีความสุขขึ้น “อ้ะ, ไม่เจ็บแล้ว, ไม่เจ็บแล้วจริงๆ ลิงค์, วิธีรักษาของเจ้าก้าวหน้าขึ้นไปอีกแล้วนะ ข้าเองก็ใช้ธาตุเงินศักดิ์สิทธิ์เหมือนกัน, แต่มันมักจะใช้เวลาสองสามวันก่อนที่จะหายเจ็บตลอดเลย”

 

ลิงค์ยิ้ม เขาลูบขาหน้าของดอเรียสแล้วพูด “วันนี้ก็พักผ่อนเยอะๆหล่ะ”

 

ดอเรียสฟื้นเรี่ยวแรงกลับมาแล้ว, เขาหัวเราะ “แน่นอน ข้าจะกินแล้วจัดการไอพวกเลือดดํานั่นให้หมดเลย”

 

จากนั้น, ลิงค์ก็หันไปหาเซลีน พอสังเกตดูใกล้ๆ, เธอดูผอมลงไปมาก แก้มของเธอเป็นแผลจากการถูกกิ่งไม้ขูด เซลีนเองก็มองเขาเหมือนกัน จากนั้นเธอก็รีบโผลเข้ามาในอ้อมกอดของลิงค์

 

หลังจากผ่านไปพักใหญ่ๆ, ในที่สุดเซลีนก็เงยหน้าขึ้น “ทางเหนือเรียบร้อยดีแล้วหรอ?”

 

“ส่วนใหญ่นะ” ลิงค์พูดด้วยรอยยิ้ม เขาลูบผมของเซลีนอย่างอ่อนโยนแล้วถาม “พวกที่ไล่ตามมาจากในป่าอยู่ที่ไหน?”

 

“คือว่า, มันมีปัญหานิดหน่อยหน่ะ” เซลีนดูหดหู่ “ช่วงนี้มีปีศาจบางส่วนปรากฏตัวขึ้นในปา พวกมันจัดการค่อนข้างยาก, แล้วปืนก็แรงไม่พอด้วย ฉันไม่สามารถฆ่าพวกมันได้ด้วยกระสุนนัดเดียว”

 

“ปีศาจหรอ?” ลิงค์คิดเกี่ยวกับมัน บางที่อาจจะเป็นพวกที่มาจากป้อมทางเหนือ มีพวกมันเหลืออยู่ไม่เยอะแล้ว, ดังนั้นพวกมันน่าจะไปยังเมืองที่มีการคุ้มกันที่ดี และอาณาจักรเดลอนก็จากทางใต้ก็ใช้พลังแห่งความมืด, ดังนั้นพวกมันอาจจะไปขอเข้าร่วมด้วย

 

“บอกรายละเอียดของพวกปีศาจมาหน่อยสิ” ลิงค์พูดในขณะที่เดินไปที่ป้อมกับเซลีน

 

“ส่วนใหญ่แล้วพวกมันจะเป็นปีศาจระดับต่ำ, ประมาณเลเวล 4 หรือ 5 พวกมันไม่ได้จัดการยากอะไรหรอกหรอก, แล้วมันก็มีปีศาจดาบกับปีศาจกรงเล็บด้วย ซึ่งพวกนั้นก็สามารถฆ่าได้เหมือนกัน แต่ว่ามีปีศาจเพลิงโฟดอร์อยู่ตัวนึงที่นับว่าอันตรายจริงๆ!”

 

ดอเรียสที่คลานตามหลังลิงค์ พูดเสริม “ปีศาจตัวนั้นแข็งแกร่งเกินไป ถ้าข้าไม่รีบหนี, เซลีนคงจะตายไปแล้ว”

เซลีนยิ้มให้เจ้าเสืออย่างรู้สึกขอบคุณ “ใช่, ดอเรียสช่วยฉันเอาไว้หลายครั้งเลย”

3604

ลิงค์ยักไหล่ “แกทํางานที่นี่” เขาพูดกับดอเรียส “ในตอนที่พวกเรากลับไป, ฉันจะทําตามคําขอของแกสามข้อ”

 

“จริงหรอ? เยี่ยมเลย! ข้าอยากกินแกะดํา 100 ตัวจากอาณาจักรดอสก้า แล้วพวกมันต้องทําขึ้นจากฝีมือของเชฟอราคด้วยนะ นั่นคือคําขอข้อแรก ส่วนอีกสองข้อขอข้าคิดก่อนนะ”

 

พอเฟลิน่าได้ฟังคําขอนี้ก็อดกรอกตาไม่ได้ คําสัญญาของลิงค์มีค่ามาก, แต่เจ้านี่กลับเอาไปแลกแกะเนี่ยนะ, มันช่างสูญเปล่าจริงๆ!

 

ลิงค์หัวเราะอย่างเต็มที่ “ก็ได้, ใช้เวลาคิดได้เต็มที่เลย” จากนั้นเขาก็หันไปหาเซลีนแล้วถาม “เธอรู้ตําแหน่งที่แน่นอนของปีศาจเพลิงโฟดอร์ตัวนั้นไหม?”

 

“มันไม่ได้อยู่ที่เดิมตลอด, แต่มันชอบมาไล่ฆ่าฉัน ถ้าฉันเข้าไปในปา, มันจะปรากฏตัวขึ้นในครึ่งชั่วโมง จมูกของมังดีกว่าหมาอีก”

 

ลิงค์พยักหน้า, มีจิตสังหารแผ่ออกมาจากตัวเขา “ดี, ดีเลย ไอปีศาจตัวนั้นทําฉันหงุดหงิดแล้วสิ พวกเราจะพักเอาแรงซักครู่นึง แล้วค่อยกลับเข้าไปในป่า แค่พวกเราสองคนนะ”

 

เซลีนตกใจ “แค่เราหรอ? นั่นมันอันตรายเกินไปไหม?”

 

เฟลิน่าหัวเราะ มันคงจะเป็นอันตรายจริงๆ อย่างไรก็ตาม, มันคืออันตรายสําหรับกองทัพเดลอนก้านะ

 

“เธอหัวเราะอะไรเนีย?” เซลีนสับสน

 

ดอเรียสชักสีหน้า “มังกรตัวนี้มีปัญหาแล้วหล่ะ เธอหัวเราะเยาะข้าด้วย เธอไม่รู้หรอกว่าแกะของอราคอร่อยขนาดไหน!”

 

เฟลิน่าไม่ได้อธิบาย เธอแค่หัวเราะต่อไป

 

ทั้งกลุ่มมาถึงป้อมในเวลาไม่นาน มันเป็นปราสาทที่กว้างขวางจริงๆมันมีความกว้างเกือบ 500 ฟุต แล้วก็มีปืนใหญ่เวทมนตร์มากมายที่ซื้อมาจากยับบ้าอยู่บนกําแพงด้วย

 

“มีป้อมอยู่ห้าแห่งที่พรมแดนระหว่างเฟิร์ดกับปาเกอร์เวนท์” เซลีนอธิบาย “แต่ละแห่งมีทหารอยู่ 2,000 คน พร้อมด้วยปืนใหญ่, หน้าไม้, แล้วก็ระเบิดจากคนแคระ, พวกเราสามารถป้องกันกองทัพเดลอนก้าได้ด้วยปราสาทเหล่านี้”

 

ลิงค์มองดูปราสาท มันให้ความรู้สึกเหมือนกองกําลังป้องกันที่สร้างขึ้นจากเงินจริงๆ นี่เป็นเทคนิคที่ดี, และเขาก็ชอบมัน เขาจําได้ว่าเขายังไม่ได้พัฒนาเกาะแม่เหล็กเลย ตอนนี้ไม่มีใครกล้าต่อกรกับเขาแล้ว มันถึงเวลาที่จะเปลี่ยนเกาะนั้นให้กลายเป็นขุมพลังแล้วเช่นกัน

 

หลังจากเข้ามาในป้อม, ทหารทุกคนที่เห็นเซลีนก็ทําความเคารพด้วยท่าที่นับถือในทันที ดูเหมือนว่าเซลีนจะสร้างชื่อให้ตัวเองได้แล้ว

 

ข้างในป้อม, เซลีนมีห้องของตัวเอง “ฉันสกปรกไปทั้งตัวจากการเล่นซ่อนหากับไอปีศาจพวกนั้น” เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะไปอาบน้ำนะ”

 

ลิงค์พยักหน้า เขาเตรียมตัวที่จะไปรอในห้องโถงหลักพร้อมกับเฟลิน่า, แต่ก่อนหน้านั้นเซลีนก็ยิมอย่างสดใสแล้วพูด “ลิงค์, นายเองก็ตัวสกปรกเหมือนกัน จะเข้ามาอาบด้วยไหม?”

 

“เป็นเกียรติอย่างยิ่ง” ลิงค์ไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้ว

 

การอาบน้ำนั้นสุดยอดมาก ตอนนี้ลิงค์ไม่ใช่นักเวทย์อ่อนแอ, และพรสวรรค์ของเซลีนก็กําลังตื่นขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้เธอมีเลเวล 5, และด้วยความที่ฝึกฝนทุกวัน, เธอจึงหุ่นดีขึ้นด้วย พวกเขาเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน

 

หลังจากนั้น, เซลีนก็เปลี่ยนเป็นชุดเกราะหนังสีดํา เธอดูเหมือนกับดอกไม้น่ารักและนั่นก็ทําให้ลิงค์ตกหลุมรักอีกครั้ง เขาอยากจะต่ออีกซักยก

 

เซลีนรีบผลักเขาออกไป “เอาไว้ทีหลังนะ ยังมีเรื่องที่สําคัญอยู่อีก”

 

ลิงค์ยอมแพ้ในที่สุด พวกเขาเดินมาที่ห้องโถงหลักด้วยความฮึกเหิมเต็มที่

 

“เฟลิน่า, ตอนนี้ฉันจะไปที่ปาเกอร์เวนท์ เดี๋ยวฉันกลับมา นะ”

 

“จะไปก็ไปเถอะ อย่าทําให้ผู้หญิงของเจ้ากลัวซะหล่ะ” เฟลิน่าสบัดมือ การที่เห็นลิงค์กับเซลีนอยู่ด้วยกัน, ทําให้เธออารมณ์ไม่ค่อยดี

 

พอออกมาจากป้อม, ลิงค์ก็เอารูปปั้นไนติงเกลออกมาแล้วอัญเชิญพาหนะสําหรับสองคน “พวกเราจะขี่เจ้านี้ไป นะ”

 

“จะไปกันแค่เราสองคนจริงๆหรอ?” เซลีนยังไม่มั่นใจ แม้ว่าเธอจะสัมผัสพลังของลิงค์ได้, แต่การบุกเข้าไปในดินแดนของศัตรูตรงๆด้วยคนแค่สองคนก็ยังน่ากลัวอยู่ดี ถ้าพวกเขาถูกล้อมขึ้นมาจะทํายังไงหล่ะ?

 

“ไปเถอะหน่า เริ่มมืดแล้วนะ เดี๋ยวเราต้องกลับมากินข้าวกันอีก” ลิงค์โอบเอวบางๆของเซลีนแล้วอุ้มเธอขึ้นบนสัตว์แห่งฝันร้ายนี้ จากนั้นเขาเองก็ปีนขึ้นมาแล้วคุมพาหนะนี้ตรงไปทางปาเกอร์เวนท์ด้วยความเร็วปกติ

 

“ศูนย์บัญชาการอยู่ไหน?” ลิงค์ถาม

 

“เมืองริเวอร์โควฟ มีนักรบแห่งความมืดอยู่ที่นั่น 15,000 คน…เดี๋ยวๆ, นายจะไปที่นั่นทําไมกัน? ที่นั่นมีคนเพียบเลยนะ มีทั้งนักรบทั้งอันเดธเลย” เซลีนตื่นตระหนกและหยิกแขนของลิงค์

 

ลิงค์หัวเราะเบาๆแล้วจากนั้นรอยยิ้มของเขาก็หายไป “จะเป็นการดีกว่าถ้าพวกมันอยู่รวมกัน พวกเราจะได้ฆ่าพวกมันได้ทุกคน!”

 

เซลีนรู้สึกได้ถึงความคิดของเขาแล้วเงียบไป หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที, เธอก็ถาม “นายเอาจริงแน่นะ? ผู้บัญชาการของพวกมันคือนักฆ่าเลเวล 8 แล้วก็มีกลุ่มแบทเทิลเมจอีก 50 คนและอัศวินกริฟฟิน 1,000 คน รวมทั้งปีศาจด้วย”

 

ลิงค์หัวเราะ “ฉันกลัวว่าพวกมันจะหนีมากกว่านะ ฟังสิ, มีอะไรกําลังเข้ามา”

 

เขาได้ยินเสียงฝีเท้าแล้ว มีออร่าแห่งความมืดปรากฏขึ้นในเวลาเดียวกัน ลมได้พัดเอากลิ่นกํามะถันมาด้วย มันคือกลิ่นเฉพาะตัวของปีศาจเพลิงโฟดอร์

 

ลิงค์ลดความเร็วของสัตว์แห่งฝันร้าย “ปีศาจตัวนี้จับตาดูเธออยู่จริงๆด้วย พวกเราเพิ่งเข้ามาในปาเอง, แต่มันก็ตามมาที่นี่แล้ว”

 

เซลีนไม่ได้พูดอะไร เธอเอาปืนออกมา, แต่ลิงค์ก็หยุดเธอ

 

“ไม่ต้องห่วง ถ้ามันมา, มันจะตายในสามวินาที”

 

ฟิ้ว, ฟิ้ว, ลมพัดผ่านปา, และกลิ่นกํามะถันก็รุนแรงขึ้น เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าปีศาจเพลิงโฟดอร์กําลังใกล้เข้ามา

 

สถานการณ์นี้ดําเนินต่อไปเป็นเวลาสามนาที่, แล้วจากนั้นเรื่องที่น่าตกใจก็เกิดขึ้น ลมหยุดลงอย่างกระทันหันและกลิ่นกํามะถันก็หายไป ปากลับมาสงบสุขอีกครั้ง

 

หัวใจของเซลีนหยุดสั่น เธอกระพริบตาด้วยความสับสน “ฉันคิดว่ามันไปแล้วนะ แต่ว่าทําไมหล่ะ?”

 

ลิงค์ยิ้มเยาะ “ดูเหมือนว่ามันจะฉลาดอยู่นะ งั้นปล่อยให้มีชีวิตนานขึ้นอีกซักหน่อยแล้วกัน เราไปริเวอร์โควฟกันต่อเถอะ”