Advent of the Archmage - ตอนที่ 405: ภัยพิบัติของยับบ้า

Advent of the Archmage Chapter 405: ภัยพิบัติของยับบ้า

 

คําพูดของลูกเรือทําให้ทุกคนที่อยู่ในห้องบัญชาการตกใจลิงค์เงยหน้าขึ้นแล้วออกไปดูเมืองลาริเอลที่หน้าต่างในทันที

 

เขาเห็นตาข่ายกําลังส่องแสงสีขาวจากบนพื้นผิวของมันมันค่อยๆสว่างขึ้นในขณะที่ความหนาแน่นของมานา ถูกยิงขึ้นมา

 

ลอร์ดแฟลงคลินเองก็ขยับเก้าอี้ล้อเลื่อนมาดู เขาทั้งตกใจและเกรี้ยวกราด “ต้องเป็นฝีมือของไอ้อาเคนเซอร์แน่ๆ! แต่ว่ามันแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไงกัน?”

 

ตาข่ายเวทมนตร์คือผลลัพธ์จากภูมิปัญญาหลายพันปีของยับบ้าคนทุกยุคทุกสมัยต่างก็พยายามทุ่มเทให้กับมัน ดัง นั้นแม้ว่าอาเคนเซอร์จะเป็นช่างฝีมือระดับสูง,แม้ว่าเขาจะมี ผู้ติดตามหลายร้อยคน, แต่เมืองก็ยังถูกปกป้องด้วยกําแพงแสงแล้วเขาสามารถควบคุมตาข่ายทั้งหมดได้ยังไงกัน

 

แฟรงคลินคิดไม่ออกเลย

 

ตอนนี้, ตาข่ายเวทมนตร์สว่างขึ้นเรื่อยๆ มานาจํานวน มหาศาลพุ่งขึ้นมาจากในนั้น มีจุดแสงสีขาวมากมายปรากฏขึ้นในอากาศ,รวมทั้งในห้องบัญชาการด้วย

 

จากที่ไกลๆ มันดูเหมือนกับว่ามีหิมะตกในเมืองลาริเอล แต่แทนที่จะตกลงไป,“หิมะ” นี้กลับลอยขึ้นมาจากพื้นแทนมันเหมือนสภาพย้อนกลับ

 

จู่ๆเอลินก็เอามือกุมหัวแล้วกรีดร้อง “เร็วเข้า! รีบเลย! ข้าสัมผัสได้ถึงการทําลายล้างและความตาย!”

 

ครั้งนี้แฟรงคลินไม่ได้ลังเล “รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ!”เขาออกคําสั่งในทันที

 

ฟื้วว, ปิ้วว

 

ผนึกสายลมทั้งหมดของเรือเหาะถูกเปิดใช้ จากนั้นกองเรือเหาะก็เดินหน้าด้วยความเร็วสูงสุด, ทิ้งเมืองลาริเอลเอาไว้ข้างหลัง

 

เรือเหาะนั้นรวดเร็วมาก แม้กระทั่งเรือลําใหญ่ที่สุด ก็ยังแล่นไปได้ด้วยความเร็ว650 ฟุตต่อวินาทีหลังจากผ่านไป 20 วินาที, ทั้งกองเรือก็พ้นระยะของเมืองลาริเอล

 

“ยังไม่พอ! ไปอีก! ไปซ่อนหลังเขาลูกนั้น!” มาสเตอร์แฟรงคลินตะโกน

 

กองเรือเดินหน้าต่อแล้วแล่นผ่านภูเขาสูงไปยังทางใต้ของลาริเอล

 

“ลดระดับความสูงซะ! เดี๋ยวนี้เลย! รีบๆหน่อย!” แฟรงคลินตะโกน

 

กองเรือลดระดับลงในทันที ในตอนที่พวกเขามาอยู่ที่ความสูง 65 ฟุตจากพื้นดิน, หัวใจของลิงค์ก็เต้นรัวจากนั้นเขาก็เห็นคลื่นมานาสีม่วงอ่อนทะลักออกมาจากข้างหลังภูเขา, กําลังตรงมาทางกองเรือ

 

นอกจากนี้เขายังเห็นอีกฝั่งที่ไม่มีภูเขาบังด้วย, ที่ฝั่งนั้นมานาเป็นสีม่วงเข้มถ้ามีคนโดนคลื่นมานานี้อาบเข้าหล่ะก็, ต่อให้คนๆนั้นจะไม่ตาย, แต่เขาก็คงจะได้รับผลกระทบอันโหดร้าย

 

“เรือเหาะจะถูกทําลายในเร็วๆนี้! เตรียมรับเอาไว้ให้ดี!”ผู้บัญชาการเมอลินตะโกน

 

ซึ่ม! คลื่นมานาพุ่งผ่านทั้งกองเรือ, แล้วผนึกเวทมนตร์ทั้งหมดก็ได้รับผลกระทับในทันที จากนั้นกองเรือก็เริ่มตกลงมาจากท้องฟ้า

 

แต่ก็โชคดีที่, พวกเขาอยู่ที่ความสูงแค่ประมาณ 60 ฟุตและอยู่ใกล้กับพื้นแล้วแถมยังมีป่าอยู่ข้างใต้พวกเขาด้วย มีต้นไม้สูงอยู่หย่อมนึ่งแล้วกองเรือเหาะก็ตกลงไปกระแทกกับต้นไม้เหล่านั้นในเวลาครึ่งวินาที

 

โครม, ครืนน! ต้มไม้พากันล้มระเนระนาน, แล้วยับบ้าที่อยู่ข้างในเรือเหาะก็ถูกเหวียงอย่างรุนแรง

 

ในตอนที่เรือเหาะกําลังจะถึงพื้น, ลิงค์ก็คว้าตัวเอลิ นกับแฟรงคลินเอาไว้และในเวลาแทบจะพร้อมกัน, ก็มีเสียง ตูมดังขึ้น เรือเหาะกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรงมีหลายคน ล้มลง, กลิ้งอยู่บนพื้น สิ่งของมากมายในห้องต่างก็ร่วงลงมาแล้วกระแทกกับคนที่อยู่ข้างใน

 

ลิงค์เอาตัวบัง, ปกป้องเอลินกับแฟรงคลินเอาไว้ในอ้อมแข นของเขา ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, พลังมังกรสีแดงสดใสก็แผ่ ออกมาจากร่างของเขา ด้วยการระเบิดพลัง, เขาก็ยืนขึ้นอ ย่างมั่นคง

 

ท่ามกลางความวุ่นวายนี้, มีสิ่งของมากมายมาโดนหลังของเขา, แขนของเขาและศรีษะของเขา, แต่ว่าลิงค์ก็ได้ใช้พลังมังกรบังคับให้พวกมันกระเด็นออกไป

 

ความวุ่นวายเกิดขึ้นอยู่ประมาณห้าหรือหกวินาทีก่อนที่จะสงบลง

 

ลิงค์วางเอดินกับแฟรงคลินลง เขามองดูรอบๆ, แล้วเห็นห้องบัญชาการตกอยู่ในความวุ่นวาย มีเสียงคร่ําครวญและเสียงสะอึกสะอื้นมากมายเข้ามาในหูเขา พวกยับบ้าที่หมดสภาพต่างก็นอนอ่วมอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพัง ความ สูงนั้นไม่มากเท่าไหร่, ดังนั้นพวกเขาส่วนใหญ่จึงได้รับบาด เจ็บเฉยๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีผู้โชคร้ายบางส่วนที่ถูกกระแทกเข้าที่หัว

 

กลิ่นเลือดคละคลุ้งอยู่เต็มห้อง

 

มาสเตอร์แฟรงคลินมองฉากนี้ด้วยความตกใจ จากนั้นเขาก็ไออย่างรุนแรงแล้วกระอักเลือดออกมาจํานวนนึ่ง เขาไม่ได้รับบาดเจ็บ-เขาแค่เกรี้ยวกราด

เอลินเองก็อยู่ในสภาพสับสน เธอยืนเหม่อไม่ขยับไปไหนอยู่พักนึงแล้วจากนั้นก็วิ่งพล่านไปทั่วเพื่อช่วยเหลือผู้คน ลิงค์เองก็คอยช่วยด้วยเหมือนกันเขายกสิ่งของต่างๆออกไป,แล้วลากพวกยับบ้าที่โดนของทับออกมา

 

เขารวดเร็วมาก, และผู้รอดชีวิตก็ได้รับความปลอดภัย อย่างรวดเร็วจํานวนคนทั้งหมดนั้นมีมากกว่า 3,000 คน, รอดมาได้ 2,800 คนตาย 100 คน ซึ่งก็ถือว่าไม่ได้เลวร้าย เท่าไหร่

 

ลิงค์ไปที่เรือลําอื่น

 

มีบางลํายังอยู่ในสภาพดี พวกเขาลงมาก่อนเรือธงและมาถึงพื้นแล้วในตอนที่คลื่นมานามาถึง, ดังนั้นจึงไม่มีใครได้ รับบาดเจ็บ อย่างไรก็ตามยังมีเรือเหาะที่อยู่ในสภาพเลว ร้ายกว่า พวกเขาอยู่ที่ความสูงประมาณ 100 ฟุตแต่สําหรับยับบ้าที่อ่อนแอนั้น, แม้ว่าความสูงจะต่างกันเพียงหนึ่งฟุตก็ทําให้จํานวนผู้ตายเพิ่มขึ้นได้

 

ลิงค์ไม่มีเวลามาครุ่นคิด เขาให้ความสนใจกับการช่วยเหลือผู้คนเป็นอันดับหนึ่ง ยับบ้าที่ไม่ค่อยได้รับบาดเจ็บเองก็เริ่มไปช่วยเหลือคนอื่น

 

ความวุ่นวายยาวนานถึงสามชั่วโมงเต็ม ผู้รอดชีวิตทั้งหมดถูกช่วยเอาไว้ได้มีคนตายไม่ถึง 800 คน ซึ่งถือว่าไม่มากเท่า ไหร่ อย่างไรก็ตาม,ความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดก็คือเรือเหาะ เวทมนตร์ทุกลําหมดสภาพแล้ว

 

มานานั้นเป็นพลังงานที่แปลกประหลาด มันมีอํานาจทะลุทะลวงสูงแต่ก็ไม่ได้เป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิต, โดยเฉพาะผู้ที่ แข็งแกร่งคลื่นมานานั้นแค่ทําให้สิ่งมีชีวิตรู้สึกตื่นเฉยๆ ส่วน คนที่อ่อนแอก็จะรู้สึกปวดหัว,แต่มันก็ไม่ได้รุนแรงไปกว่านั้น

 

อย่างไรก็ตาม, พลังงานนี้ได้ทําลายเครื่องจักรเวทมนตร์ที่เผ่ายับบ้าคอยพึ่งพาอย่างสมบูรณ์ นอกจากปืนเวทมนตร์ คาบศิลาแล้ว, สิ่งอื่นๆต่างก็พากันหมดประสิทธิภาพ

่ ่

หลังจากผ่านไปซักพัก, ช่างฝีมือคนนึงก็เข้ามารายงานความสูญเสีย “มาสเตอร์ครับ, บ่อมานาของเรือเหาะหลายลําถูกทําลายอย่างสมบูรณ์พวกเราสามารถซ่อมได้อย่างมากที่สุดก็ครึ่งนึงของทั้งหมด, แต่จะต้องใช้เวลาประมาณสามเดือ นครับ”

 

แฟรงคลินพยักหน้า “ตอนนี้เอาแค่นั้นก่อนก็ได้”

 

ภูเขานั้นต้านทานมานาได้แค่ระดับนึ่งเท่านั้น, แต่ถ้าไม่มีภูเขา, ก็คงจะไม่มีเรือเหาะลําไหนที่สามารถกู้คืนมาได้เลยนอกจากนี้, ทุกคนจะได้รับความเข้มข้นของมานาสูงขึ้นและจะได้รับผลข้างเคียงรุนแรงขึ้นด้วย

 

ในตอนนี้, แฟรงคลินถอนหายใจแล้วมองลิงค์เชิงขอโทษ “ลอร์ดเฟิร์ด, ก็อย่างที่ท่านเห็นนั่นแหละครับ พวกเราไม่สามารถช่วยเหลือป้อมโอริด้าได้อีกแล้ว”

นี่เป็นข่าวร้ายจริงๆ.แต่มันก็ยังไม่ใช่ทางต้นสําหรับลิงค์

 

ถ้ายับบ้าไม่สามารถช่วยได้, เขาก็จะไปหามังกรหรือไม่ก็ไฮเอลฟ์เขาสามารถตรงกลับไปที่ป้อมโอริด้ากับริเอลทั้งอย่างนี้เลยก็ยังได้เพราะในตอนที่ออร่าแห่งความว่างเปล่า หายไปแล้วเขาได้รับเวทมนตร์กลับมา, เขาก็จะบุกทะลวงไปพร้อมกับริเอลซึ่งถ้าอีกฝ่ายมีปีศาจที่อยู่ในระดับต่ํา นานไม่เกินหนึ่งตัว,พวกเขาก็สามารถเอาชนะปีศาจได้ทุกตัวได้อย่างแน่นอน!

 

อย่างไรก็ตาม, เขายังมีเรื่องสงสัยอีกมากมาย

 

เรื่องแรก, อาเคนเซอร์ทําลายตาข่ายเวทมนตร์ได้ยังไง? จากปฏิกิริยาของแฟรงคลิน, เขาไม่น่าจะทําแบบนั้นได้เลย

 

เรื่องที่สอง, ทําไมระบบเกมส์ถึงไม่มีการตอบสนองอะไรเลยทั้งๆที่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น?

 

สําหรับเรื่องแรกนั้น, ลิงค์ไม่มีข้อสงสัยอะไร เขาไม่คุ้นเคยกับระบบตาข่ายเวทมนตร์ของเมืองลาริเอล แต่ถ้าแฟรงคลินตกใจขนาดนี้, มันก็ต้องเป็นเรื่องผิดปกติอย่างแน่นอน 

 

ส่วนความสงสัยข้อที่สองนั้นมันทําให้ลิงค์รู้สึกใจคอไม่ดีจริงๆระบบเกมส์คือตัวแทนพลังของกองทัพแห่งแสงในอดีต,มันมักจะใช้ภารกิจเป็นเครื่องช่วยเตือนให้ลิงค์ รู้สึกตัวว่าอาจจะมีอันตรายแต่ในครั้งนี้มันไม่มีการแจ้งเตือนอะไรเลย

 

มันไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลยซักนิด

 

ลิงค์ตรวจสอบภารกิจที่เขามี มันคือ “ร้องขอกําลังเสริม” และมันก็ยังไม่สําเร็จค่าสถานะในตอนนี้กลายเป็นสีแดง, ซึ่งหมายความว่าเขาทําล้มเหลว

 

นี่หมายความว่าระบบเกมส์จะไม่มีการเตือนอันตรายให้เขาอีกแล้วหรอ?หรือว่ามีบางอย่างเข้ามาขัดขวา งการมองเห็นของเทพแห่งแสง? อย่างแรกนั้นไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะเทพแห่งแสงอยากให้ลิงค์ช่วยโลกใบนี้, ดังนั้นการไม่เตือนอะไรเลยก็ค่อนข้างจะเกินไปหน่อยและไม่ควรจะถูกถอนออกด้วยลิงค์คิดต่อไปอีกและรู้สึกว่าสาเหตุหลังดูเป็นไปได้มากกว่า

 

นี่หมายความว่ามีบางอย่างกําลังช่วยคนทรยศอาเคนเซ อร์อยู่แล้วมันก็ไม่ได้บอกวิธีทําลายตาข่ายเวทมนตร์เพียงอ ย่างเดียวเท่านั้น,แต่มันยังจัดการโดยที่ไม่มีใครรู้ตัวด้วย นี้ เป็นฝีมือของใครกัน?

 

ราชินีแมงมุมลอร์ธ? เทพแห่งการทําลายล้าง? หรือว่านัก เวทย์พเนจรไอเซนิส?หรือว่าจะเป็นตัวตนอันแข็งแกร่งที่ไม่มีใครรู้จัก?

 

ลิงค์มีข้อมูลไม่พอและไม่สามารถสันนิษฐานได้เลย

 

ในอีกด้านนึง, มาสเตอร์แฟรงคลินเห็นว่าลิงค์ไม่พูดอะไรและคิดว่าเขากําลังหงุดหงิดอยู่ ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจแล้วเลือกที่จะไม่พูด

 

ในขณะนั้นเอง, หน่วยสอดแนมยับบ้าก็กลับมาจากภูเขาพร้อมกับข่าวเกี่ยวกับเมืองลาริเอล

 

“มาสเตอร์, กําแพงแสงยังอยู่นะครับแถมยังมีสภาพสมบู รณ์ด้วยแต่จากที่ดูนั้น,พวกเราเห็นว่าข้างในเมืองค่อนข้าง มีด กระแสมานาได้ทําลายสถานที่ต่างๆไปเกือบหมด, แต่ที่ พักอาศัยน่าจะไม่เป็นอะไรแล้วพวกเราก็เห็นคบเพลิงถูกจุด อยู่ข้างในนั้นด้วย”

 

โล่ป้องกันของลาริเอลนั้นเป็นเอกเทศอย่างสมบู รณ์และน่าเชื่อถือมากๆแม้ว่าตาข่ายเวทมนตร์จะถูกทําลาย ไปแล้ว, แต่โล่ก็ยังอยู่อย่างไรก็ตาม, นี่ก็ไม่ได้มีนัยสําคัญอีก ต่อไปแล้ว

 

เครื่องจักรเวทมนตร์ถูกทําลายทั้งหมด ยับบ้าถูกถีบให้เข้า มาอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายในทันที ถ้าปีศาจกลับมาโจม ตีพวกเขาอีก, พวกเขาก็ทําได้แค่ใช้ปืนคาบศิลากากๆเพื่อป้อ งกันตัว

 

ในส่วนของปืนใหญ่เวทมนตร์นั้น, พลังงานของพวกมันถูก เชื่อมต่อกับเรือเหาะถ้าเรือเหาะเสียหาย, ปืนใหญ่ก็จะใช้การไม่ได้ด้วยซึ่งพวกเขาก็สามารถซ่อมแซมได้แต่มันก็ยังต้องใช้เวลา

 

สถานการณ์เลวร้ายมาก

 

และในจังหวะนั้นเอง, ก็มีเสียงตะโกนดังขึ้น “ลิงค์, เป็นยังไงบ้าง?”

 

ลิงค์หันไปยังต้นเสียงแล้วเห็นริเอล เขาซ่อนตัวอยู่ในถ้ํา มาโดยตลอด,ดังนั้นพลังของเขาจึงฟื้นกลับมาไวกว่าลิงค์ตอนนี้,เขาวิ่งลงมาจากภูเขาด้วยความเร็วที่สูงมาก

 

ยับบ้ากับคนแคระนั้นค่อนข้างสนิทกัน, และริเอล, ราชาแห่งขุนเขา,ก็เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ยับบ้า พอเห็นเขามา, ยับบ้าทุกคนก็ทักทายเขา, แม้ว่าพวกเขาจะดูไม่มีชีวิตชีวาเพ ราะสิ่งที่เพิ่งจะเกิดขึ้นก็ตาม

 

ในตอนที่เขามาถึง, ริเอลก็โค้งให้มาสเตอร์แฟรงคลินแล้วปลอบเขา “ข้าอยู่ในถ้ําและเห็นตาข่ายเวทมนตร์ถูกทําลาย ข้ารู้ว่ามันแย่แต่ตอนนี้, ได้เท่านี้ก็โอเคแล้ว สิ่งที่สําคัญที่สุดก็คือการที่พวกเจ้าทุกคนรอดมาได้นะ”

 

แฟรงครินส่ายหัวพร้อมกับฝืนยิ้มออกมา

 

“แล้วก็นะ, เมื่อสักครู่นี้ข้าเห็นอาเคนเซอร์ด้วย” ริเอลพูดต่อ “เขาขนของแปลกๆบางอย่างเข้าไปทางกําแพงแสง” 

ลิงค์ตกใจ “ของแปลกๆหรอ?”

 

แฟรงคลินกับยับบ้าคนอื่นๆเองก็สนใจเหมือนกัน

 

แต่ก็ไม่มีใครรู้เลยว่าในตอนที่เอดินได้ฟังเรื่องนี้, เธอก็ตัวสั่นอย่างรุนแรง, แล้วใบหน้าก็ซีดเผือด, ดูเหมือนว่าเธอจะสัมผัสถึงบางสิ่งที่น่าหวาดกลัวได้