Advent of the Archmage - ตอนที่ 381: คว้าทุกโอกาสที่มี!

Chapter 381: คว้าทุกโอกาสที่มี!

 

เมื่อร็อกแฮมมีปัญหา ลิงค์ก็ไม่สามารถอยู่ในบ้านเฉยๆได้ เขารู้สึกว่านี่คือโอกาส

 

หลังจากที่คิดอยู่สักพัก ลิงค์ก็หยิบดาบเวทมนตร์ที่ทําเสร็จแล้วขึ้นมา ใส่มันเข้าไปในฝัก และเขาก็สั่ง “อยู่ในนี้แล้วอย่าเปิดประตูให้คนแปลกหน้าเด็ดขาดเลยนะ”

 

“ข้ารู้ พวกเราไม่ใช่เด็กๆซะหน่อย” ริเอลตอบ

 

เขาหยิบดาบออกมา และลิงค์ก็ออกไปจากบ้านพร้อมกับวิ่งไปหาร็อกแฮม

 

พอเขาเข้าไปใกล้ เขาก็เห็นร็อกแฮมนอนอยู่บนเปลหาม ตัวเขาเต็มไปด้วยเลือด มีรูที่เต็มไปด้วยเลือดอยู่ใต้ตับของเขา เลือดของเขานั้นใกล้จะหยุดแล้วมันเพียงแค่ไหลออกมาอย่างช้าๆเท่านั้น

 

ร็อกแฮมถูกทาสสองคนหามไปทางหอคอยทรงกลม เมื่อเขาเห็นลิงค์ก็มีรอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าที่ซีดเผือดของเขา “หึ” เขาหัวเราะเยาะตัวเอง “ตอนนี้ข้าแก่ แล้วสินะ ขนาดโดนไอบ้าที่ไหนก็ไม่รู้แทงยังไม่รู้สึกตัวเลย”

 

เท่าที่ลิงค์รู้ในโลกนี้ไม่มีนักบวชและเวทมนตร์รักษา ถ้าเกิดว่าบาดแผลของร็อกแฮมไม่ได้ถูกดูแลอย่างเหมาะสม มันก็อาจจะร้ายแรงถึงตายได้

 

พวกนักเวทย์ฝึกหัดยืนอยู่ที่ลานกว้าง พวกเขามองมาจากระยะไกลและยืนซุบซิบกันอยู่

 

“นี่แหล่ะบาปกรรมสําหรับพวกหน้าเงิน ข้าคิดว่ารอบนี้เขาน่าจะได้ตายจริงๆซักทีนะ!”

 

“ข้ากลัวว่าคนขายเนื้อกระหายเลือดจะหานักเวทย์ขี้เหนียวมาอีกหลังจากที่เขาตายหน่ะสิ”

 

“เขาจะสอนเวทมนตร์พวกเรายังไงถ้าเขาบาดเจ็บขนาดนั้น? เขาสัญญาเอาไว้ว่าจะตอบคําถามของข้า 2 ข้อเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนะ”

 

พวกเขาแค่มองอย่างเดียวไม่ช่วยอะไรเลย ร็อกแฮมนั้นมักจะขี้เหนียวและทําตัวหยาบคายกับพวกเขา ซึ่งก็แน่นอนว่า ร็อกแฮมไม่ต้องการพวกเขา เขามีทาสอยู่มากมาย เมื่อเห็นว่าลิงค์อยู่ข้างๆเขา เขาก็พูด “เจ้าไม่จําเป็นต้องมาหรอก ข้าไม่ตายหรอกหน่า”

 

ลิงค์วางกล่องไม้ที่ใส่ดาบเอาไว้อยู่ “อาจารย์ อันที่จริงข้าทําดาบเสร็จแล้วและกําลังจะเอาไปให้กับท่านพอดีเลย”

 

“อ้า เจ้าทํามันได้เร็วมากเลยนะ” ร็อกแฮมประหลาดใจ แต่เขาก็ยิ้มออกมาอย่างรวดเร็ว “งั้นตามข้ามา แต่ว่าเจ้าต้องรอก่อนนะ บาดแผลของข้ายังต้องการการดูแลอย่างระมัด…ระวัง- อ้า! ไอบ้านั้นมันโหดร้ายชะมัด!”

 

ลิงค์เดินตามเปลของร็อกแฮมไปตลอดทางจนไปถึงหอคอยทรงกลม ในตอนที่เขาเดินผ่านลานของทาส เขาได้มองเข้าไปข้างในโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ มันว่างเปล่า ทาสสาวไม่ได้ออกมาฝึกในวันนี้

 

พวกเขามาถึงหอคอยอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เข้าไป เปลหามก็ถูกยกขึ้นไปที่ชั้นสองและเข้าไปในห้องนอนอันกว้างขวาง แล้วร็อกแฮมก็ถูกหามขึ้นเตียง

 

หมอที่ตามพวกเขามาออกมาข้างหน้า เขาตัดเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยเลือดออกและเริ่มทําการรักษาแผล วิธีการของหมอนั่นเหมือนกับการผ่าตัดของโลก เขาเปิดปากแผลของร็อคแฮมออกและใช้ด้ายที่บางมากๆในการเย็บบาดแผลภายในของร็อคแฮม จากนั้นเขาก็เย็บมันอย่างรวดเร็ว

 

หลังจากผ่านไป 20 นาที เขาก็ทําการเย็บเสร็จ และ ขายังเทน้ํายาสีฟ้าบางอย่างใส่ไปบนบาดแผลด้วย มันค่อยๆละลายอย่างช้าๆ และก็มีฟองผุดขึ้นมามากมาย

 

ร็อกแฮมร้องออกมาและตัวของเขาก็เกร็งไป 5 วินาที จากนั้นเขาก็รู้สึกดีขึ้นมากและหายใจออกมายาวๆ

 

“นายท่าน” หมอพูด “ลําไส้ของท่านได้รับบาดเจ็บและเสียเลือดไปมาก ท่านจะต้องพักเป็นเวลา 3 เดือน ระหว่างนี้ ท่านห้ามทํางานหนักนะ ไม่อย่างนั้น”

 

ร็อคแฮมหมดความอดทน เขาโบกมือและพูด “ข้ารู้แล้วหน่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ข้าได้รับบาดเจ็บนะ เจ้าไปได้แล้วและบอกบัลล่าเรื่องอาการบาดเจ็บของข้าด้วย บอกไปว่าข้าต้องการพักผ่อน แต่ว่าจะไม่มีสิ่งใดล่าช้า บอกเขาว่าอย่ามารบกวนข้าถ้าเกิดว่าไม่ใช่เรื่องสําคัญจริงๆ”

 

ในหมู่บ้านใบไม้ผลิ ร็อกแฮมเป็นนักเวทย์อย่างเป็นทางการ เขานั้นต้องรับผิดชอบเรื่องที่เกี่ยวกับเวทมนตร์และมีฐานะที่สูง ซึ่งนี่สามารถดูได้จากการที่เขาพูดกับเจ้าของหมู่บ้านนี้ว่าบัลล่าได้

 

หมอพยักหน้า เขาเก็บอุปกรณ์ของเขาและวางยาเอาไว้ให้บางส่วน และเขาก็ออกไป

 

ทาสเอลฟ์สาวสวยหลายคนเดินเข้ามา พวกเธอทําความสะอาดเสื้อที่เปื้อนเลือดของร็อกแฮมและผ้าปูเตียง หลังจากนั้นไม่นานห้องก็กลับมาเป็นระเบียบ

 

ในระหว่างนี้ ลิงค์ได้รออยู่ที่มุมห้องอย่างเงียบๆ แต่ว่าเขาก็ไม่ได้ปล่อยให้เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ เขามีหนังสือ

 

ที่ยืมมาจากร็อกแฮมอยู่และเขาก็อ่านมันอย่างจริงจังโดยที่ไม่ส่งเสียงรบกวน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เขาก็เก็บหนังสือลง เขาลุกขึ้นและรอให้ร็อกแฮมพูดโดยเอามือไว้ข้างเอว

 

โชคดีที่ร็อคแฮมยังไม่ได้ลืมเขา เขาตบเตียงของเขาและพูด “มา เจ้าหนุ่ม เอาดาบของเจ้ามาดูสิ”

 

ลิงค์หยิบดาบออกมาจากกล่องไม้และยืนมันให้กับร็อคแฮมด้วยสองมือ

 

ตัวดาบนั้นมีฝักดาบที่ทํามาจากหนังงูหลามของอารากู่ มันเป็นสีน้ําตาล-เทาและไม่ได้ดูโดดเด่นมาก แต่ก็แน่นอนว่าตัวฝักนั้นประณีตเหมือนกับทุกที-มันไม่มีจุดบกพร่องเลย

 

เมื่อเห็นมัน ร็อกแฮมก็พยักหน้า “ดี ฝักดาบที่ใช้ซ่อนตัว ดาบเอาไว้จะต้องไม่เตะตา นี่มันช่างน่าสนใจจริงๆ”

 

เขามองไปที่ด้ามจับ มันมีร่องอยู่มากมายเพื่อให้จับได้ถนัดมือ ในตอนที่ถือมัน เขารู้สึกได้เลยว่ามันหยาบเล็กน้อย แต่มันก็นุ่มด้วย “มันไม่ลื่นเกินไปและยังสามารถซับ เหงื่อได้ด้วย เจ้าใช้เหล็กเวทมนตร์แบบบางใช่มั้ย? เจ้าดัดแปลงมันให้เหมาะสมได้เป็นอย่างดีเลย”

 

แค่ดูฝักดาบและด้ามจับของมันร็อกแฮมก็รู้สึกพึงพอใจมากๆแล้ว เขาออกแรงเล็กน้อยและดาบก็ถูกชักออกมา จากฝักดังแกร้ง อากาศภายในห้องเย็นลงในทันทีที่ใบดาบปรากฏขึ้น ทาสเอลฟ์ 2 คนที่อยู่ข้างๆร็อกแฮมถึงกับปล่อยเสียงร้องออกมาเบาๆและถอยห่างออกไปเลย

 

“เจ้าพวกโง่ ออกไปจากที่นี่ซะ!! ทําข้าเสียอารมณ์หมด…. โอ้ย” ร็อกแฮมโกรธและตวาดออกมาเสียงดัง จากนั้นด้วยความที่เขามีแผล เขาจึงร้องโอดครวญออกมาอีกครั้ง

 

พวกทาสเอลฟ์ต่างก็วิ่งออกไปจากห้องอย่างลนลาน เอลฟ์สาวนั้นล้มลงอย่างรุนแรง หัวของเธอไปกระแทกเข้ากับขอบโต๊ะ และมีเลือดไหลออกมาจากหน้าผากซีดๆของเธอ โดยที่ไม่ส่งเสียง เธอใช้ทั้งมือและขาของเธอดันตัวเองขึ้นและเดินออกไปจากห้องแบบมึนๆ

 

ห้องเงียบลงอย่างรวดเร็ว

 

ร็อกแฮมพักไปแปปนึงและดึงดาบออกมาอีกครั้ง

 

แกร็ง! ด้วยแรงเพียงเล็กน้อย ดาบก็ส่งเสียงออกมาอีกครั้ง มันชัดเจนและดูสูงส่งราวกับมังกรคําราม ร็อคแฮมเป็นนักเวทย์ แต่ว่าเขาทํางานเกี่ยวกับอุปกรณ์และอาวุธเวทมนตร์ด้วย ดังนั้นเมื่อได้ยินเสียงนี้ เขาจึงทําได้แค่เอ่ยคําชม “แค่ฟังเสียงของมันข้าก็รู้แล้วว่ามันเป็นดาบที่ดีแค่ไหน!”

 

เขาค่อยๆดึงดาบออกมา หมอกสีขาวจางปรากฏขึ้นรอบๆใบดาบ ภายในหมอก ดาบสีเงิน-ขาวนั้นดูเหมือนกับคริสตัลเลย อุณหภูมิของห้องลดลงไปอีกจนเหมือนกับว่าความหนาวเย็นนั้นได้ฝังลึกเข้าไปถึงกระดูก

 

ร็อคแฮมชมอีกครั้ง “เจ้าสามารถเสริมพลังธาตุน้ําแข็งได้ถึงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ!”

 

รูนที่อยู่บนตัวดาบนั้นดูไหลลื่นและซับซ้อนมาก มันไม่เพียงแค่ทําให้ผลของการเสริมพลังเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น แต่มันยังเลื้อยไปทั่วดาบ ทําให้มันดูขลังและดูหนาขึ้นด้วย 

 

ถ้าไม่ใช่เพราะว่ามันเป็นการเสริมพลังระดับต่ํา ร็อกแฮมคงจะคิดว่ามันคืออาวุธระดับตํานานขันสุดยอดไปแล้ว! 

 

ในที่สุดเขาก็ดึงดาบออกมาจนหมด ในตอนที่มันปรากฏขึ้น ห้องก็เปล่งประกายอ่อนๆ อุณหภูมิลดลงไปอีก คมดาบนั้นราบเรียบและเป็นธรรมชาติ มันเบาและไร้จิตสังหารเลย พื้นผิวของมันปกคลุมไปด้วยชั้นของแสงสีขาวจางๆ รอบๆประกายของมันมีแสงที่คล้ายกับเกล็ดหิมะลอยอยู่รอบๆ

 

ร็อกแฮมตรวจดูมัน โดยมองไปที่รูนแต่ละส่วน เขามีสมาธิมากขึ้นเรื่อยๆ จนเขาลืมเรื่องอาการบาดเจ็บไปเลย

 

หลังจากผ่านไปพักใหญ่ๆ เขาก็ถอนหายใจออกมา “ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าข้าจะได้เห็นดาบเวทมนตร์แบบนี้ก่อนที่ข้าจะตาย เห้อ ช่างน่าเสียดายจริงๆ ถ้าเกิดว่าระดับการเสริมพลังสูงกว่านี้ซักระดับ 3 หล่ะก็ ข้าเชื่อเลยว่ามันสามารถขายได้ในราคา 6,000 เหรียญทอง แต่ตอนนี้อย่างมากมันก็น่าจะได้ราวๆ 2,000 เหรียญเท่านั้นเอง เห้อ…”

 

ไม่ เขาจะขายดาบนี้ไปไม่ได้ เขาควรที่จะใช้มันในการเพิ่มเส้นสาย ด้วยบาดแผลของเขา เขาจะต้องพลาดเรื่องบางอย่างในหมู่บ้านไปแน่ๆ บัลล่าไม่เคยชอบเขาเลย ร็อกแฮมจะใช้ดาบเล่มนี้เพื่อรักษาสถานะของเขาเอาไว้

 

ลอร์ดบัลล่าชอบดาบ ใช่ เขาควรเอาดาบนี้ไปให้ ดาบนี้มาได้ถูกเวลามากและได้แก้ไขความกังวลของเขาไปข้อนึง

 

ร็อกแฮมเก็บดาบไปและมองมาที่ลิงค์ สายตาของเขาดูใจดีมากเหมือนกับมองมายังสิ่งที่เขารัก ลิงค์รู้สึกขนลุกขึ้นมาในทันที

 

“เจ้าหนุ่ม งานศิลปะของเจ้าช่างงดงามจริงๆ เจ้าสนใจมาเป็นลูกศิษย์ของข้ามั้ย?”

 

“ลูกศิษย์? ท่านอาจารย์ ตอนนี้ข้าก็เป็นลูกศิษย์ของท่านอยู่ไม่ใช่หรอครับ?” ลิงค์มองด้วยความสับสน แต่ว่าหัวใจของเขากําลังเต้นระรัวอยู่ เขารู้ว่าโอกาสของเขามาแล้ว

 

“อันนั้นไม่นับหรอก แบบนั้นมันจะเป็นลูกศิษย์ได้ยังไงกัน? มันก็แค่การใช้แรงงานให้กับข้าเท่านั้นแหล่ะ แต่ว่าเจ้านั้นแตกต่าง ถ้าเจ้าเป็นลูกศิษย์ของข้า ข้าจะถ่ายทอด เวทมนตร์ของข้าให้และป่าวประกาศให้คนทั้งหมู่บ้านได้รู้ สําหรับลูกศิษย์ของข้า เจ้าสามารถอ่านหนังสือของข้าได้ทุกเล่มตามต้องการ และข้าจะตอบคําถามให้แบบฟรีๆด้วย ในระหว่างที่ข้ารักษาตัว เจ้าก็จะเป็นคนดูแลห้องทํางานเวทมนตร์แทนข้า เจ้าคิดว่ายังไงหล่ะ?”

 

ร็อกแฮมไม่ได้พูดเล่นๆ เขาไม่ได้รบกวนลิงค์ แต่หลังจากที่เขาได้กําไลเวทมนตร์ เขาก็เริ่มจับตาดูลิงค์

 

ผลก็คือชายหนุ่มคนนี้ค่อนข้างใจดีและทําตัวดีกับทาสของเขาดีเกินไปหน่อย ผู้คนมักจะชอบคนที่ควบคุมง่ายๆ บวกกับเขามีทักษะการเสริมแกร่งที่ดี มันคงจะมีประโยชน์มากๆที่จะมีลูกศิษย์แบบเขา

 

สําหรับการรับผิดชอบเรื่องห้องทํางานเวทมนตร์ ร็อกแฮมได้พิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาได้เห็นการเสริมพลังของลิงค์มา 2 ครั้ง-กําไลข้อมือ กับดาบ เขาดูได้จากของพวกนี้ว่าชายคนนี้นั้นระมัดระวังและฉลาด มันคงจะไม่มีอุบัติเหตุถ้าเขาเป็นคนดูแล และร็อกแฮมยังสามารถควบคุมลิงค์ได้อีกด้วย นี่มันยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัวชัดๆ

 

ลิงค์รู้สึกประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าจะได้ประโยชน์มาก มายขนาดนี้ เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นความกระตือรือร้น ของร็อกแฮม เขาคิดอยู่พักนึงและพยักหน้า “ท่านอาจารย์ ข้ารู้สึกเป็นเกียรติจริงๆครับ!”

 

มันมีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อเสียที่ใหญ่หลวงที่สุดก็คือ หลังจากที่เป็นลูกศิษย์ของเขา ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็จะใกล้ชิดกันมากๆ ชื่อเสียงด้านไม่ดีของร็อกแฮมก็จะส่งผลกับเขาด้วย แต่ว่ายังไงซะมันก็มีข้อดีมากกว่าข้อเสียอยู่ดี

 

ที่สําคัญกว่านั้น ลิงค์ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่จะคว้าโลกนี้เอาไว้ในมือ มันไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธมัน

 

ร็อกแฮมตบมือและหัวเราะ “ดีมาก ข้าไม่คิดเลยว่าคนอายุมากอย่างข้า จะสามารถหาลูกศิษย์ที่แท้จริงได้ ฮี่ฮี่ มานี่ ข้าจะทําสัญลักษณ์เวทมนตร์ให้กับเจ้า!”