Advent of the Archmage - ตอนที่ 328: เสาหลักของมนุษย์

นิยาย อ่านนิยาย

เมืองเมฆขาว

 

ในครั้งนี้ ลิงค์ไม่ได้พบกับกลุ่มคนจำนวนมาก ทุกที่ๆขุนศึกฟ้าแยกผ่านไป พวกมนุษย์สัตว์จะหลบทางให้ในทันที มันเหมือนกับการเอาตะเกียบแทงเข้าไปในเนื้อปลา บังคับให้ทางเปิดออก

 

โฮลุนไม่ได้ฆ่ามังกรตัวใหญ่และสูญเสียพวกพ้องไปจำนวนมาก ดังนั้นเขาจึงรู้สึกเสียหน้า ตลอดทาง สีหน้าของเขาไม่ดีเลย เขาเดินก้มหน้าไม่พูดอะไร และเขาก็รีบเดินไปที่บ้านของลอร์ดแห่งเมืองเมฆขาว

 

สิ่งที่พวกเขาเรียกว่าบ้านของลอร์ดนั้นไม่ได้แย่ มันเป็นบ้าน 2 ชั้นที่ทำจากหินและมีขนาดค่อนข้างใหญ่ มันมีความยาวและความกว้างกว่า 100 ฟุต ในเมืองของมนุษย์สัตว์อันแสนยากจนนั้นนี่ถือว่ามีชีวิตการเป็นอยู่ที่ค่อนข้างดี แต่ในเมืองของมนุษย์ มันเทียบกับบ้านของพ่อค้ารวยๆไม่ได้ด้วยซ้ำ

 

ลอร์ดของเมืองได้มารอพวกเขาอยู่ก่อนแล้วที่หน้าทางเข้า เขานั้นเป็นมนุษย์สัตว์ที่มีอายุประมาณ 50 ปี  ลิงค์สามารถบอกได้ว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งมากในตอนหนุ่มและจะต้องเป็นนักรบที่ทรงพลังอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ เขานั้นอ่อนแอและแก่ชรา กล้ามเนื้อของเขาลีบ และใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยรอยย่น

 

ในตอนที่โฮลุนเห็นเขา เขาก็พูดอย่างห้วนๆ “ลุง ขวานของข้าพัง ท่านจอมเวทย์บอกว่าสามารถสร้างอันใหม่ให้ข้าได้ ส่งของดีๆทุกอย่างที่ท่านมีมาให้หน่อยสิ”

 

มนุษย์สัตว์เฒ่าไม่ได้รู้สึกรำคาญเลยแม้แต่นิดเดียว เขาพูดอย่างอบอุ่น “ขวานพังนั้นเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย ที่สำคัญก็คือการที่เจ้ากลับมาได้ต่างหาก ถ้าหากเจ้าต้องการวัตถุดิบ ก็เชิญเอาไปได้ตามที่ต้องการเลย”

 

โฮลุนดูเครียดน้อยลง “เวลามีไม่มากแล้ว ข้าต้องการอาวุธใหม่ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ พาข้าไปที่นั่นที”

 

ลอร์ดของเมืองพยักหน้าและพูดกับทหาร “ดูแลแขกของเราให้ดีๆหล่ะ”

 

หลังจากที่การ์ดตอบ เขาก็พาโฮลุนไป

 

“ตามมา” การ์ดมองหน้าลิงค์ด้วยท่าทีที่เป็นปรปักษ์และจ้องไปที่เฟลิน่าแรงยิ่งกว่า มีเพียงมาโซสที่ไม่โดนจ้อง

 

มันช่วยไม่ได้ มนุษย์สัตว์นั้นปกติจะไม่เชื่อใจคนแปลกหน้า และมันก็ไม่สามารถเปลี่ยนได้ในช่วงเวลาสั้นๆ

 

ข้างในบ้านหินนั้นดูโอเค มันมีโต๊ะเก้าอี้ และหลังจากที่ทุกคนนั่ง มนุษย์สัตว์ผู้หญิงที่มีรูปร่างเย้ายวนก็ออกมาเสิร์ฟไวน์ให้กับพวกเขา รูปร่างของเธอนั้นค่อนข้างสวย และเธอก็มีผมดำที่ม้วนตามธรรมชาติ  รูปร่างของเธอนั่นเซ็กซี่และมีความป่าเถื่อนเล็กน้อย  มันเป็นความงามที่แม้แต่มนุษย์ก็ไม่อาจโต้แย้งได้

 

“เธอชื่อชาล็อต” มาโซสอธิบายให้ลิงค์ “เธอคือภรรยาที่สาวที่สุดของลอร์ด เธอมีหน้าที่ในการดูแลพวกนักรบ ถ้าเกิดว่าท่านชอบเธอ ท่านสามารถบอกกับลอร์ดได้นะ และเธอก็จะมานอนกับท่าน”

 

ลิงค์ตกตะลึง เขาคิดไม่ถึงว่ามนุษย์สัตว์จะมีประเพณีแบบนี้ เขาไม่มีความสนใจมัน เขาส่ายหัว “มันก็ดีนะ แต่ว่าพวกมนุษย์สัตว์แข็งแกร่งเกินไป ผมคิดว่าผมไม่น่าจะรับไหวนะ”

 

เฟลิน่าได้ยินมันและรู้สึกไม่ดี เธอจ้องไปที่มาโซส “พ่อค้า สนใจเรื่องของตัวเองเถอะแล้วก็เงียบซะ!”

 

เมื่อไม่มีใครสนุกไปกับเขา มาโซสก็ยักไหล่และนั่งดื่มอยู่คนเดียว

 

หลังจากผ่านไปหลายนาที โฮลุนก็มาพร้อมกับถุงใบใหญ่ เขาโยนมันลงเสียงดังและพูดอย่างภูมิใจ “มาสเตอร์ พวกของดีๆอยู่ในนี้หมดเลย ท่านคิดว่าพวกมันโอเคมั้ย?”

 

ลิงค์เปิดถุงดูและเช็กของแต่ละอย่าง

 

มันมีของที่ดีอยู่เยอะจริงๆ แต่ว่าทั้งหมดนั้นต่างก็เป็นแร่ที่ยังไม่สกัด เขาเห็นทองเหลือง สารประกอบเงิน ทอเรียม ออบซิเดียน ทองแดงดวงดาวและอื่นๆ มันมีทั้งหมดประมาณ 20 ชนิด

 

ลิงค์คิดอยู่พักนึงก่อนที่จะมีไอเดียผุดขึ้นมา เขาเลือกหิน 5 ก้อนที่มีขนาดเท่ากับกำปั้น “แค่นี้ก็พอแล้ว นายเอาที่เหลือกลับไปได้เลย”

 

“แค่นั้นเองหรอ? ท่านจะเอาไปอีกก็ได้นะ ไม่ต้องเหลืออะไรไว้หรอก” โฮลุนรู้แค่ว่าของพวกนี้มีค่า แต่ไม่รู้ว่าจะใช้พวกมันยังไง เขาคิดเพียงแค่ว่าถ้าเขาใช้พวกมันทั้งหมด ขวานของเขาก็จะแข็งแกร่งมากๆ

 

ลิงค์ทำได้แค่ยิ้ม มนุษย์สัตว์นั้นโง่และไร้การศึกษาจริงๆ มีแค่บางส่วนในชนเผ่าของพวกเขาเท่านั้นที่มีความรู้ ทุกอย่างที่พวกเขารู้ก็คือคอมมอนเซนส์ทั่วไปและประสบการณ์ แต่ก็เพราะสิ่งนี้ พวกเขาจึงเป็นพวกคิดง่ายๆและไม่ได้คิดเรื่องไร้สาระ พวกเขาสามารถทุ่มทุกอย่างให้กับการต่อสู้และเป็นนักรบที่สมบูรณ์แบบได้

 

ในตอนที่พวกเขาเข้าร่วมกับกองทัพในตอนที่อยู่ในเกมและได้รับอาวุธจากชนเผ่าอื่น พวกเขาก็ได้แสดงความสามารถในการต่อสู้ที่น่าตกใจออกมา พวกเขานั้นเป็นพวกที่เก่งที่สุดในกองทัพ

 

ในช่วงหลัง ที่กองกำลังพันธมิตรสามารถป้องกันการโจมตีจากกองทัพปีศาจได้นั้น ส่วนใหญ่แล้วต้องขอบคุณพวกมนุษย์สัตว์

 

เมื่อเห็นโฮลุนเป็นห่วงเรื่องนี้เขาจึงทำแบบขอไปที ลิงค์หยิบเอาออบซีเดียนก้อนที่ใหญ่ที่สุดไป “งั้นเพิ่มอันนี้เข้าไปด้วยก็ได้ นายคงรู้สินะว่าขวานมีขนาดใหญ่ ยิ่งวัตถุดิบเยอะมันก็จะยิ่งสูญเปล่า”

 

เรื่องนี้สมเหตุสมผล โฮลุนจึงยอมรับมัน เขาเกาหัวแล้วถาม “มาสเตอร์ แล้วข้าจะได้ขวานเมื่อไหร่หรอ?”

 

“ฉันจะทำให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในระหว่างนั้น ฉันหวังว่านายจะสามารถไปหาคนมาช่วยเพิ่มได้นะ นายก็รู้นิ ว่ามังกรยักษ์นั่นมันสู้ด้วยยากขนาดไหน”

 

โฮลุนเก็บเอาไปคิดอย่างจริงจัง “ท่านพูดถูก มังกรตัวนั้นเป็นปัญหาจริงๆ งั้นข้าจะไปหาอวาตาร์ ชายคนนั้นแข็งแกร่งกว่าข้าซะอีก!”

 

อวาตาร์ ขุนศึกแห่งความรุ่งโรจน์ มีทักษาการต่อสู้ที่ไม่มีใครเทียบได้ นักรบที่เก่งที่สุดของมนุษย์คือ นักดาบรุ่งอรุณ คาร์โนส เขานั้นมีทักษะที่เรียกได้ว่าเกือบสมบูรณ์ แต่ภายในเกม ทั้งสองคนนี้เคยต่อสู้กัน และคาร์โนสก็กันการโจมตีของอาวาตาร์ได้ไม่ถึง30ครั้งด้วยซ้ำ ซึ่งมันแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่แท้จิรงของขุนศึกมนุษย์สัตว์

 

“พวกเราต้องการหมอผีด้วย” ลิงค์เตือน พลังศักดิ์สิทธิ์นั้นจำเป็นต่อการต่อสู้กับพลังระดับตำนาน

 

“โอเค ข้าจะไปหาหัวหน้าหมอผีด้วย”

 

“แค่นั้นก็น่าจะเพียงพอแล้วนะ ไปได้เถอะ”

 

โฮลุนอดใจที่จะแก้แค้นไม่ไหวแล้วและไม่อยากเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว เขาหันหลังและออกไป ในตอนที่เขาเดินผ่านชาล๊อต เขาก็ยื่นมือออกไปขยำหน้าอกของเธอและพูดอย่างจริงจัง “ชาล็อต พอข้าจัดการมังกรตัวนั้นเสร็จ ข้าจะจัดกับเจ้า 3 วัน 3 คืนเลย!”

 

มนุษย์สัตว์ผู้หญิงจ้องไปที่เขาและตีเข้าไปที่เอวของโฮลุน “ถ้างั้นเจ้าก็ต้องรอดชีวิตกลับมาให้ได้นะ”

 

“อดใจรอได้เลย!” โฮลุนออกไปจากบ้านด้วยสีหน้าของพระเอกละครน้ำเน่า

 

ลิงค์ดื่มไวน์เล็กน้อยและเริ่มสร้างขวานหลังจากพักผ่อนไปครู่นึง

 

เขาไม่ได้คิดที่จะเปลี่ยนแปลงรูปร่างหรือน้ำหนักเดิมของขวานเพราะว่าโฮลุนชินกับมันแล้ว การเปลี่ยนแปลงมันอาจส่งผลกระทบต่อการใช้ได้  และลิงค์ก็ไม่ได้คิดที่จะใส่ผลเวทมนตร์พิเศษลงไปในขวานด้วย มันซับซ้อนเกินไป สมองทื่อๆของโฮลุนคงไม่สามารถใช้มันได้ ลิงค์คิดแค่ว่าเขาจะสร้างขวานรบที่คมที่สุด

 

ส่วนเรื่องของเวทมนตร์…มันน่าจะมีแค่เวทย์เดียวที่สามารถใช้ได้ ผลของมันจะเพิ่มพลังของโฮลุนและความทนทานของขวาน พูดอีกนัยนึงก็คือ มันจะเปลี่ยนให้เขากลายเป็นเครื่องจักรสงครามที่ไม่มีวันเหนื่อยในสนามรบ

 

ถ้าเขาจะทำแบบนี้ โฮลุนจะต้องมีพลังชีวิตที่เยอะมากๆ

 

เวทย์ธรรมดาไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ เขาต้องใช้เวทย์ “ดูดเลือด” ที่นี่เลือดนั้นเป็นอีกชื่อนึงของ “พลังชีวิต”

 

เวทย์ดูดเลือดนั้นเป็นได้ทั้งด้านดีและด้านไม่ดีเพราะว่ามันไม่ค่อยใช้พลังจากวิญญาณเท่าไหร่ ดังนั้นมันจึงไม่นับว่าเป็นเวทมนตร์แห่งความมืด มันอาจจะเป็นปัญหาสำหรับมนุษย์ แต่พวกมนุษย์สัตว์นั้นไม่ได้สนใจเรื่องนี้ดังนั้นเขาเลยจะใช้มัน

 

ด้วยความคิดนี้ ลิงค์ก็เริ่มสร้างอาวุธที่ค่อนข้างจะคล้ายของปีศาจเป็นครั้งแรก

 

…

 

ในขณะที่ลิงค์กำลังพยายามสร้างขวานและโฮลุนกำลังรีบรวบรวมกำลังพล มนุษย์ที่สวมชุดเหมือนกับหน่วยลาดตระเวนก็ได้ขี่ม้าเข้ามาในทุ่งหญ้าสีทอง

 

ชายคนนี้ไม่ใช่คนแปลกหน้า-เขาคือศาลเตี้ยพเนจร สคินอร์ส เขานั้นอยากจะไปเข้าร่วมกองทัพนอร์ตันกับลิงค์ แต่ว่าลิงค์นั้นยุ่งมาก และเขาก็รอไม่ไหว ดังนั้นเขาก็เลยขึ้นเหนือไปก่อน

 

และด้วยพลังและความสามารถในการแทรกซึมของเขา จึงทำให้เขาได้รับชัยชนะมากมายและได้เป็นพันตรีของMI3

 

การมาทุ่งหญ้าสีทองในครั้งนี้ของเขา มีเป้าหมายแค่อย่างเดียว, และนั่นก็คือการเอาจดหมายไปให้ลิงค์ที่อยู่ในหุบเขามังกร

 

เหตุผลนั้นง่ายมาก พวกดาร์กเอลฟ์ที่อยู่ทางเหนือนั้นเป็นภัยคุกคามที่ร้ายแรงขึ้นทุกวี่ทุกวัน และเงาของอุปกรณ์ระดับพระเจ้าก็ค่อยๆหนาแน่นขึ้น มีปีศาจออกมามากมาย และทุกคนก็สามารถรู้สึกได้ว่าดาร์กเอลฟ์นั้นกำลังจะเริ่มศึกสุดท้าย

 

แล้วทำไมลิงค์ที่เป็นแบทเทิลเมจที่มีชื่อเสียงถึงได้หายไปในช่วงเวลาคับขันอย่างนี้หล่ะ?

 

กองกำลังเสริมของคนแคระและยับบ้านั้นถามถึงลิงค์ในทันทีที่พวกเขามาถึงป้อมโอริด้า และพอพวกเขาได้ยินว่าลิงค์ไม่อยู่ สีหน้าของพวกเขาก็ดูหดหู่และสิ้นหวังในทันที มันเหมือนกับว่ามนุษย์ไม่มีอะไรเลยหากไม่มีลิงค์

 

สำหรับทุกครั้งที่ลิงค์ไม่อยู่ ข้อความขอความช่วยเหลือก็จะถูกส่งไปหาเขา ซึ่งต่อให้เขาไปอยู่ที่สุดขอบโลก ผู้ส่งสารก็จะต้องเสี่ยงชีวิตและตามหาเขาให้ได้ ตอนนี้เขาเป็นเสาหลักของเผ่ามนุษย์ เหมือนกับไอมอนส์ของพวกดาร์กเอลฟ์ ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังคาดหวังในตัวเขา เขาจำเป็นจะต้องไปอยู่ที่นั่น!

 

ระหว่างที่วิ่งอยู่ในทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ คำพูดของดยุคอาเบลก็ก้องอยู่ในหัวของสคินอร์ส หาตัวเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ พวกเราต้องการสติปัญญาของเขา! ข้าได้ยินมาว่ามีนักเวทย์ชาวมนุษย์ที่แข็งแกร่งได้ไปปรากฏตัวขึ้นที่เมืองเมฆขาว บางที เจ้าน่าจะลองไปหาเขาดูที่นั่นนะ

 

สคินอร์สมีความรู้สึกว่านักเวทย์ชาวมนุษย์คนนั้นก็คือมาสเตอร์ลิงค์ที่เขากำลังตามหาอยู่