Advent of the Archmage - ตอนที่ 297: ความน่ากลัวในหมู่บ้านมังกร

หลังจากการเดินทางอันยาวนาน, ในที่สุดเฟลิน่ากับลิงค์ก็หยุดอยู่ที่พลาซ่านอกเมืองเล็กๆที่ตีนเขาศักดิ์สิทธิ์

 

“นี่คือหมู่บ้านห้วยไม้ ลิงค์, พักอยู่ที่นี่ซักเดี๋ยวนะ ข้าต้องไปรายงานองค์ราชินิก่อน ข้าถึงจะพาเจ้าเข้าไปในวิหารมังกรได้” เฟลิน่าพูดเชิงขอโทษ

 

ลิงค์ไม่ได้มีปัญหากับเรื่องนี้เลย เขาพยักหน้าในขณะที่พูด “ไม่มีปัญหา”

 

อีกฝ่ายคือราชินีมังกรแดง ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่จะต้องทำตามขั้นตอนที่จำเป็นก่อนถึงจะสามารถพบบุคคลอันยิ่งใหญ่คนนี้ได้ ผู้เล่นทุกคนก็ต้องผ่านกระบวนการรอนี้ตอนที่อยู่ในเกมส์เหมือนกัน

 

“ในตอนที่เจ้าไปถึงโรงแรม, บอกพวกเขาว่าเจ้าเป็นแขกของราชินี ค่าใช้จ่ายในการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ของเจ้าเผ่าของข้าจะเป็นคนจัดการให้เอง” เฟลิน่าอธิบายให้ลิงค์ฟัง

 

หมู่บ้านมังกรนั้นใหญ่โตมากและมีหลายเผ่าพันธุ์อาศัยอยู่, แต่เผ่ามังกรก็มีอำนาจสูงสุดในพื้นที่นี้แห่งนี้

 

ยังมีเผ่าพันธุ์อื่นๆอีกมากมายอยู่ภายใต้กฎของเผ่ามังกร, อย่างเช่นมนุษย์, เอลฟ์, และยับบ้า ซึ่งส่วนใหญ่แล้วคนพวกนี้จะมีเลือดมังกรไหลเวียนอยู่ในร่างของพวกเขา, ทำให้พวกเขามีเชื้อสายของเผ่ามังกรผสมอยู่ โดยหลักๆแล้วพวกเขาจะทำหน้าที่ให้บริการมังกรสายเลือดแท้และในทางกลับกัน, มังกรสายเลือดแท้ก็จะดูแลความปลอดภัยของพวกเขา

 

ซึ่งนี่เป็นสิ่งที่คล้ายกับระบบอาณาจักรในเผ่ามนุษย์

 

“จะไปนานแค่ไหนหรอ?” ลิงค์ถาม

 

“ประมาณสองวัน” เฟลิน่าตอบ

 

“เข้าใจแล้ว”

 

หลังจากที่เฟลิน่าอธิบายเรื่องที่พักให้ลิงค์เสร็จ,  เธอก็เปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์แล้วเรียกรถม้าในหมู่บ้านห้วยไม้ จากนั้นเธอก็ขึ้นรถม้าแล้วมุ่งหน้าขึ้นเขาตรงไปที่วิหารมังกร

 

ลิงค์เองก็มุ่งหน้าไปที่โรงแรม

 

ผู้ที่อาศัยอยู่ที่นี่ส่วนใหญ่นั้นจะมีสายเลือดมังกรไหลเวียนอยู่ในร่างของพวกเขา, ดังนั้นพวกเขาส่วนใหญ่จึงตัวสูงและหุ่นดี ผู้ชายทุกคนนั้นจะสูงเกินหกฟุตในขณะที่ผู้หญิงจะสูงอย่างน้อย 5.5 ฟุต พวกเขาดูเรียบร้อยและมีชีวิตชีวาในขณะที่เดินไปตามถนนด้วยเสื้อผ้าคุณภาพสูงของพวกเขา สภาพความเป็นอยู่ที่นี่นั้นดีกว่าอาณาจักรมนุษย์มาก

 

ในขณะที่ลิงค์เดินไปตามถนน, ผู้คนมากมายก็ทักทายเขาอย่างอบอุ่น ลิงค์ยิ้มและหยอกล้อกลับไปด้วยความใจดี

 

โรงแรมในหมู่บ้านห้วยไม้นั้นมีชื่อว่าโรงแรมมังกรราตรี มันมีสถาปัตยกรรมที่โดดเด่น ทั้งโรงแรมมีรูปร่างเหมือนมังกรกำลังงีบอยู่, โดยมีประตูเป็นปากมังกร ในตอนที่ลิงค์เดินเข้าไปในโรงแรมและบอกว่าเขาเป็นแขกของราชินี, เขาก็ได้รับการปฎิบัติด้วยความเคารพและการต้อนรับที่ดีเยี่ยมมากๆ

 

จากนั้นคนใช้ก็พาลิงค์ไปที่ห้องของเขาในขณะที่พูดออกมา “นายท่าน, เชิญทางนี้ครับ พวกเราได้เตรียมห้องที่ดีที่สุดเอาไว้ให้ท่านกับเพื่อนของท่านแล้ว”

 

ลิงค์ตามหลังคนใช้คนนี้ไปและไปถึงชั้นสามของโรงแรมอย่างรวดเร็ว การตกแต่งที่ชั้นนี้นั้นหรูหรากว่าสองชั้นแรกอย่างเห็นได้ชัด พื้นทำมาจากไม้โอ๊คขัดเงาทำให้มีกลิ่นหอมอ่อนๆของไม้ลอยอยู่ในอากาศ ปริมาณของแสงแดดที่เหมาะสมเองก็ทำให้พื้นที่นี้นุ่มนวล, และมีแสงสว่างที่พอดีไม่ครึ้มหรือร้อนจนเกินไป มันเป็นสถานที่ที่สะดวกสบายจริงๆ

 

ในขณะที่พวกเขาสองคนเดินผ่านประตูบานนึง, ประตูก็เปิดออกอย่างกระทันหัน จากนั้นคนตัวสูงประมาณ 3.6 ฟุตคนนึงก็ออกมาจากห้องในขณะที่มีคนใช้ตามมาด้วยคนนึง

 

เสียงของคนใช้นั้นดังจนสามารถได้ยินได้ “คุณผู้หญิง, ข้าอยากจะช่วยท่านจริงๆนะ, แต่นี่มันเกินความสามารถของข้า”

 

“ไม่, เจ้าเข้าใจข้าผิดแล้ว ข้าไม่ได้โทษโรงแรม, แต่ข้าโทษทั้งหมู่บ้านมังกรเนี่ยแหล่ะ พวกเจ้าทำให้ข้าเสียเวลา ข้าต้องไปพบราชินีมังกรแดงเดี๋ยวนี้! เจ้าก็รู้นี่ว่าข้ารออยู่ที่นี่มาเกินหนึ่งอาทิตย์แล้ว!” เสียงนี้ฟังดูสดใสแม้ว่ามันจะเต็มไปด้วยความโกรธและความทนไม่ไหวอย่างเห็นได้ชัดก็ตาม คนตัวเล็กกระโดดไปทั่วในขณะที่เธอพูด, เห็นได้ชัดว่าเธอเคืองมาก

 

ลิงค์เดินมาดูแล้วเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย เขาพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ “เอลิน, ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่หล่ะ?”

 

คนตัวจิ๋วที่กำลังเคืองอยู่นี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากเลดี้ฟอร์ทูน่าเอลิน

 

เธอตะโกนด้วยความเดือดดาลก่อนที่จะเห็นลิงค์, แล้วปล่อยความหงุดหงิดทั้งหมดที่อยู่ในตัวของเธอออกมา “ทำไมข้าจะอยู่ที่นี่ไม่ได้! อ้ะ…ลิงค์, ไหงเจ้ามาอยู่ที่นี่หล่ะ?”

 

เธอกำลังจะเถียงกับคนแปลกหน้าไร้มารยาท แต่พอเธอรู้ว่าเป็นลิงค์, เธอก็กลืนความโกรธและคำพูดกลับไปทันที

 

“ฉันได้รับจดหมายเชิญจากราชินีมังกรแดง; ฉันเชื่อว่าเธอก็มาที่นี่ด้วยเหตุผลเดียวกันใช่ไหม?” ลิงค์ยิ้มในขณะที่อธิบาย คนตัวเล็กคนนี้ทำให้รู้สึกอยากหัวเราะได้จริงๆ, โดยเฉพาะในตอนที่เธอโกรธ แก้มกลมๆของเธอจะป่องแล้วมีเลือดฝากในขณะที่ดวงตากลมโตของเธอจะส่องประกายคุกคาม ไม่ว่าใครก็คงจะอดหยิกแก้มเธอไม่ได้เมื่อได้เห็นท่าทีที่น่ารักแบบนี้

 

ในตอนที่ลิงค์พูดถึงเรื่องนี้, เอลินก็เดือดขึ้นมาอีกครั้ง เธอพูด “ใช่, ใช่เลยหล่ะ ข้าก็ถูกเชิญมาเหมือนกัน แต่ว่า, พวกเขากลับทิ้งเข้าเอาไว้ที่นี่หลังจากที่มาถึงหมู่บ้านมังกร อย่าว่าแต่ราชินีเลย; ข้ายังไม่ได้เจอเผ่ามังกรระดับสูงสักคนตั้งแต่มาถึงที่นี่ พวกเขาไม่ได้ส่งคนส่งสารมาให้ข้อมูลอะไรเลยด้วยซ้ำ! การทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไงเนี่ย?”

 

ลิงค์ตกตะลึงกับข่าวนี้ในขณะที่หันไปถามคน “ห้องของฉันอยู่ที่ไหน?”

 

“อยู่ข้างกับคุณผู้หญิงท่านนี้ครับ” คนใช้กลัวเอลินอย่างเห็นได้ชัดเพราะเขารักษาระยะห่างจากเธอ

 

“เอากุญแจมาให้ฉันแล้วกลับไปได้เลย”

 

“ไม่มีปัญหาครับ” คนใช้ส่งกุญแจให้ลิงค์ก่อนที่จะรีบจากไปอย่างรวดเร็ว

 

จากนั้นเอลินก็จ้องคนใช้ที่อยู่ข้างๆเธอแล้วพูด “เจ้าก็ออกไปด้วย ข้าคงจะเก็บความโกรธเอาไว้ไม่ได้ถ้าได้เห็นคนอย่างเจ้า!”

 

คนใช้รู้สึกเหมือนกับว่าถูกปลดปล่อยออกจากโซ่ตรวนแห่งนรกแล้วรีบหนีไปอย่างรวดเร็ว

 

เอลินสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อทำให้ใจเย็นลงก่อนที่จะพูด “ลิงค์, เข้ามาข้างในสิ”

 

ห้องของเอลินนั้นกว้างขวางและสะอาดมากๆ และในห้องนั่งเล่นก็มีของใช้จำเป็นขั้นพื้นฐานทั้งหมด

 

เอลินปิดประตูแล้วส่งแก้วน้ำให้ลิงค์ จากนั้นเธอก็หย่อนตัวลงบนโซฟา ความโกรธของเธอเบาลงไปมากแล้วในขณะที่เธออธิบาย “ข้ามาถึงที่นี่เมื่ออาทิตย์ก่อน เผ่ามังกรหนุ่มที่พาข้ามาบอกว่าข้าจะเข้าพบราชินิได้ในอีกสองสามวัน แต่ว่า, นี่มันก็ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้ว, และไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย! มันน่าหงุดหงิดชะมัด ข้ายังมีงานอีกเยอะแยะที่ต้องกลับไปทำที่เผ่าของข้านะ”

 

ลิงค์ถามด้วยสีหน้ากังวล “เธอคิดว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นไหม?”

 

“ข้าก็สงสัยเหมือนกัน, แต่ข้ายังไม่เคยลองสืบเรื่องนี้ดูเลย…ช่างน่าหนักใจจริงๆ! หืม? เด็กสาวที่อยู่ข้างๆเจ้าดูไม่เหมือนมนุษย์เลยนะ?”

 

สมองของเอลินนั้นน่าอัศจรรย์จริงๆ เมื่อซักครู่เธอยังเป็นห่วงเรื่องปัญหาของหมู่บ้านมังกรอยู่เลย, แต่ในเวลาแค่หนึ่งวินาที, ความสนใจของเธอก็ตกไปอยู่ที่นานะจนหมดแล้ว

 

ลิงค์มองนานะแล้วยิ้วในขณะที่พูด “เธอเป็นหุ่นเชิดเวทมนตร์ของฉัน เธอชื่อว่านานะ, แล้วเธอก็พ่วงตำแหน่งบอดี้การ์ดของฉันด้วย”

 

“นานะหรอ? หุ่นเชิดเวทมนตร์? เธอถูกสร้างขึ้นมาได้ประณีตมากๆ มองแวบแรกฉันไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าผู้ชายเป็นคนสร้าง แต่ว่า, หน้าตาน่ารักแบบนี้เธอไม่น่าจะแข็งแกร่งได้ขนาดนั้นนะ” เอลินเดินวนรอบนานะในขณะที่พูด

 

ลิงค์ยิ้มในขณะที่พูด “หรอ, อาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้นก็ได้นะ ดูเธอสิ; เด็กน้อยของฉันกลายเป็นนักเวทย์เลเวล 7 แล้ว”

 

“อย่ามาเรียกข้าว่าเด็กน้อยนะ!” เอลินพยายามส่งสายตาดุร้ายไปให้ลิงค์แม้ว่าเธอจะล้มเหลวไม่เป็นท่าก็ตาม จากนั้นเธอก็รีบกลับเข้าหัวข้อหลักอย่างรวดเร็วในขณะที่เธอพูด “ข้าต้องการเจอราชินีมังกรแดงโดยด่วน ข้ามีความรู้สึกว่ามีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นที่วิหารมังกร”

 

ลิงค์ตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดของเอลิน เอลินเป็นธิดาพยากร, และเป็นที่รู้จักกันว่ามีสัญชาตญาณที่เฉียบคมเป็นอย่างยิ่ง นี่เป็นพรสวรรค์และสิ่งที่ไม่มีใครสามารถบรรลุได้ ถ้าเธอมีนิมิตไม่ดีเกี่ยวกับวิหารมังกร, มันก็ต้องมีเรื่องเลวร้ายบางอย่างเกิดขึ้นแน่ๆ

 

“พวกเราอยู่ไม่ไกลจากวิหารมังกรนัก; เธอลองเดินทางไปถามดูรึยังหล่ะ?” ลิงค์ถาม

 

“แน่นอนอยู่แล้วสิ แต่ทางเข้ามีนักรบมังกรค่อยคุ้มกันเต็มไปหมดเลย พวกเขาไม่ยอมให้ข้าเข้าไปในวิหารมังกร เห้อ, น่ารำคาญจริงๆ ข้าอยากจะกลับลาริเอลจะแย่อยู่แล้ว, แต่ถ้าไม่มีมังกรพากลับ, ข้าก็คงจะไม่สามารถกลับได้!” เอลินถักผมของเธอในขณะที่พูด จากนั้นก็ดึงเปียที่ถักในขณะที่ตีขาไปมา เธอดูทุกข์ใจอย่างเห็นได้ชัด

 

ลิงค์ก็มีปัญหาเช่นกัน

 

เฟลิน่าพาเขาผ่านชั้นหมอกหนามาก่อนที่พวกเขาจะมาถึงหมู่บ้านมังกร เฟลิน่าใช้เวลาสิบนาทีเต็มแม้ว่าเธอจะบินเร็วมาก ซึ่งนี่หมายความได้อย่างเดียวว่าหมอกนั้นหนามากๆ

 

ในตอนที่ลิงค์เล่นเกมส์, เขารู้ว่าหมู่บ้านมังกรนั้นถูกปกป้องด้วยชั้นของวงกตมิติ หมอกนี้ไม่ใช่หมอกธรรมดา: มีมิติมากมายถูกบีบอัดอยู่ในนั้นซึ่งสามารถทำให้นักเวทย์ระดับตำนานสับสนได้ด้วยซ้ำ

 

ดังนั้น, ลิงค์ก็ติดอยู่ที่นี่เหมือนกัน

 

“เฟลิน่า, คงจะไม่ทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวใช่ไหม?” ลิงค์ทำได้แค่หวังว่าเฟลิน่าจะไม่ผิดคำพูดของเธอ

 

หลังจากคิดอยู่ซักพัก, เขาก็ถาม “ฉันได้ยินมาว่าเผ่ามังกรได้เชิญอัจฉริยะจากทุกเผ่าพันธุ์มาที่นี่ มีคนอื่นนอกจากพวกเราอีกไหม?”

 

“อัจฉริยะทุกคนเลยหรอ? ก็อาจจะมีนะ, แต่คงไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะเป็นคนง่ายๆเหมือนข้าแล้วยอมมาตามคำขอของพวกเขา ข้าอยู่คนเดียวก่อนที่เจ้าจะมาถึง บางทีคนที่เหลืออาจจะมาไม่ถึงหมู่บ้านมังกรก็ได้นะ”

 

นั่นก็เป็ฯไปได้

 

ลิงค์ไม่มีไอเดียอื่นแล้วหลังจากที่คิดอยู่ซักพัก, แต่เขาเอาหนังสือเวทมนตร์ติดตัวมาด้วยซึ่งมันก็น่าจะช่วยคลายเบื่อให้เขาได้บ้าง จากนั้นเขาก็กลับไปที่ห้องของเขาหลังจากที่คุยกับเอลินเล็กน้อยๆ, แล้วปล่อยให้นานะอยู่กับเธอตามคำขอของเธอ

 

ในตอนที่เขากลับมาถึงห้อง, เขาก็พักผ่อนอยู่แปบนึงก่อนที่จะอ่านหนังสือเวทมนตร์เพลิงสามเล่มของเขาต่อ

 

ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นในวิหารมังกร, เขาก็ต้องเพิ่มพลังของตัวเองให้ได้ก่อน

 

ในตอนที่ลิงค์เริ่มถลำลึกเข้าไปในโลกแห่งเวทมนตร์, เขาจะไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว, และพอผ่านไปได้ไม่นานเขาก็ลืมการไหลของเวลา

 

ดูเหมือนว่าเอลินจะอารมณ์ดีขึ้นหลังจากที่ได้นานะมาอยู่ข้างๆเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะมาเรียกลิงค์อยู่สองสามครั้งแต่ก็ยอมแพ้ไปหลังจากที่ความพยายามไร้ผล โดยสรุปแล้ว, เขาถูกปลอดปล่อยจากความว้าวุ่นเป็นเวลาสองสามวัน

 

ในเย็นวันหนึ่ง, หลังจากที่จำลองเวทมนตร์ผ่านระบบเกมส์, ลิงค์ก็เชี่ยวชาญเวทย์ผู้สังหารปีศาจได้สำเร็จ

 

นี่เป็นเวทย์เลเวล 8 และแข็งแกร่งมากๆ แถมมันยังไม่โดนผลของสถานะปฏิเสธธาตุด้วย อย่างไรก็ตาม, ระยะเวลาของเวทย์นั้นสั้นมากเพราะมันเป็นเวอร์ชันที่พื้นฐานที่สุดและอ่อนแอที่สุด มันยังไม่ได้ถูกเสริมพลังด้วยทักษะเวทย์ขั้นสูงเลย

 

ลิงค์ยังคงสับสนทฤษฎีที่อยู่ในแก่นแท้แห่งเพลิงอยู่, แม้ว่าเขาจะคืบหน้าไประดับนึงแล้วก็ตาม ในระหว่างที่เขาหมกมุ่นอยู่กับการวิจัยเวทมนตร์, เวลาในหมู่บ้านมังกรก็ได้ล่วงเลยมาถึงสิบวันแล้ว

 

เฟลิน่าผิดคำพูดจริงๆและตัดการติดต่อไปเลย นี่มันแปลกๆนะ

 

หลังจากอาบน้ำและเพลิดเพลินกับอาหารที่คนใช้นำมาให้, ลิงค์ก็ไปหาเอลิน เขาเคาะประตูห้องของเธอ, แล้วไม่นานนัก, ประตูก็เปิด

 

ลิงค์ประหลาดใจเมื่อได้เห็นท่าทีของเธอ เอลินนั้นอยู่ห่างไกลจากสภาพตามปกติที่มักจะร่าเริงและกระตือรือร้นอยู่เสมอ เธอดูโทรมมากๆ, และมีรอยค้ำขนาดใหญ่สองวงบนหน้าของเธอ ในตอนที่เธอเห็นลิงค์, เธอก็พูดอย่างอ่อนแรง “เจ้าจำข้าครั้งล่าสุดได้ไหม—ข้าขอบอกเจ้าเลยนะ, วิหารมังกรตกอยู่ในวิกฤตแล้ว”

 

“วิกฤตหรอ? แต่ฉันไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย หมู่บ้านห้วยไม้ปกติมากเลยนะ” ลิงค์พูดในขณะที่ผายมือออกอย่างจนปัญญา

 

แม้ว่าจะมีการทรยศของอิเซนดิลัน, แต่วิหารมังกรก็ไม่เคยตกอยู่ในความมืดเลยตอนที่อยู่ในเกมส์ หรือว่าจะมีอะไรเปลี่ยนไปในเส้นเวลานี้?

 

เอลินยิ้มอย่างขมขื่นในขณะที่พูด “ลิงค์, เข้ามาสิ, ข้าจะพาเจ้าไปภพวิญญาณ, แล้วเจ้าจะได้เห็นด้วยตัวเอง”