Advent of the Archmage - ตอนที่ 7: ใครกันแน่ที่เป็นของเล่น?

การโผล่มากระทันหันของนักเวทย์หนุ่มทำให้ จิ๊ก ค่อนข้างสับสน

 

เอาจริงๆ ภารกิจที่สถาบันเวทมนต์มันง่ายมากๆ นักเวทย์ที่นี่ถูกเลี้ยงดูในหอคอยงาช้าง การร่ายเวทย์ของพวกเข้ายังไร้เล่ห์เหลี่ยม เหมือนดั่งเด็กเพิ่งหัดเดิน

 

พูดตามตรง จิ๊ก รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

 

นักเวทย์ที่ปกป้องหอคอยประตูวาร์ป มีความรู้มากมายและมานามากมายภายในตัว เขาสามารถที่จะใช้เวทย์เลเวล4ได้ แต่ว่า จิ๊ก ก็จัดการเขาได้ภายในเวลาแค่ 2 วินาทีเท่านั้น

 

พุ่งเข้าไป เอาโล่กระแทก แล้วก็ฟันอย่างรวดเร็ว 1 ครั้ง นั่นคือทั้งหมดที่เขาทำ มันง่ายดายมาก และน่ารังเกียจมาก

 

นักเวทย์ที่ไม่รู้วิธีการต่อสู้ด้วยเวทมนต์ มันไม่สามารถอธิบายได้ แต่นักเวทย์แบบนี้มีชีวิตรอดในแบล็กฟอเร็สได้ไม่ถึงวันหรอก

 

เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาอายุดูไม่ถึง 20 ด้วยซ้ำ เขาน่าจะเป็นหนึ่งในนักเวทย์ฝึกหัด แต่เมื่อเทียบกับเหล่าอาจารย์ที่ จิ๊ก เจอมาก่อนหน้านี้ เป็นไปได้ไหมว่านักเรียนของพวกเขาจะมีอะไรพิเศษ?

 

เพราะอย่างนั้น จิ๊ก เลยไม่ลงมือในทันที เขาถอนหายใจและหัวเราะอย่างเยือกเย็น “เจ้าหนุ่ม เจ้าคิดว่าเจ้าไร้เทียมทาน เพียงแค่เพราะเรียนเวทมนต์มาไม่กี่วันเนี่ยนะ? ดูเขาสิ เขาอาจจะใช้ชีวิตอยู่กับเวทมนต์มานานกว่าที่เจ้าจะเกิดซะอีกนะ”

 

จิ๊ก เตะศพที่อยู่ที่ปลายเท้าของเขา ลิงค์ จำได้ว่าเขาคือมาสเตอร์ ฟิล หนึ่งในนักเวทย์เลเวล4 เขาอายุ50ปีแล้วในปีนี้ และด้วยประสบการ์ณทางด้านเวทมนต์กว่า 30 ปี แน่นอนว่าเขาเรียนเวทมนต์มามากมาย นานยิ่งกว่าที่ ลิงค์ จะเกิดเสียอีก

 

“ความแข็งแกร่งของนักเวทย์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการที่เขาเรียนเวทมนต์มากี่ปี แต่มันอยู่ที่ทักษะต่างหาก!เจ้าคนนอกคอก ชั้นจะแสดงเวทมนต์ที่แท้จริงให้ดูเอง”

 

น้ำเสียงของ ลิงค์ เต็มไปด้วยความสงบเยือกเย็น ขณะที่เขาพูด เขาก็เคาะเท้าของเขาบนพื้นเบาๆอย่างรอบคอบ ไม่มีใครได้สังเกตุเห็นทริกเล็กน้อยของเขา

 

“5555 งั้นแสดงสิ่งที่แกเรียกว่าทักษะนั่นให้ดูหน่อยสิ เชอแมน ไปเอาหัวของมันมา”จิ๊ก สั่ง พลางชี้นิ้วไปที่หนึงในลูกน้องของมัน

 

“น้อมรับบัญชา!”

 

ดาร์กเอลฟ์นักรบ เชอแมน ถือโล่ของมันแล้วก้าวเข้าไปหา ลิงค์ ห่างประมาน20ก้าว มันหยิบโล่ของมันมาไว้ด้านหน้าแล้วพุ่งเข้าไปหานักเวทย์หนุ่ม

 

พุ่งชนระดับต้น

สกิลต่อสู้

ผล:นักรบสามารถใช้การหายใจแบบพิเศษ เพื่อเพิ่มพลังให้กับร่างกายในระยะเวลาสั้นๆ พวกเขาจะได้รับความเร็วที่ไม่สามารถจินตนาการได้ มีประสิทธิภาพอย่างมากเมื่อใช้ต่อกรกับนักเวทย์

 

นักรบดาร์กเอลฟ์รวดเร็วมาก ร่างกายของมันฝ่าลมมาด้วยเสียงอันดังสนั่น

 

ที่แย่กว่านั้นคือมันถือโล่ต้านทานเวทย์มาด้วย ซึ่งทำให้ไม่มาสามารถโจมตีด้วยเวทมนต์ตรงๆได้ เมื่อมันมาถึงตัว ลิงค์ มันจะสามารถตัดหัวของนักเวทย์หนุ่มได้เพียงแค่ดาบเดียวเท่านั้น

 

ใช่แล้ว เพียงแค่ดาบเดียวเท่านั้น!

 

ภายในเงาเซลีนเตรียมคทาของเธอพร้อม มีความมืดไหลออกมาจากปลายคทา เด็กหนุ่มอยู่ในอันตรายเธอไม่สามารถอยู่เฉยๆได้อีกต่อไปแล้ว

 

อย่างไรก็ตามในเวลาต่อมา เธอก็เก็บคทาลง

 

เหตุผลนั้นง่ายมากๆ เพราะ เชอแมน ไม่สามารถไปถึงตัว ลิงค์ ได้ยังไงหล่ะ

 

ครึ่งแรกนั้น เชอแมน พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูงสุด แต่ในแต่ละก้าวของครึ่งหลังนั้นมันต้องดิ้นรน รอยเท้าฝังลึกอยู่บนพื้น และผืนดินก็คอยเหนี่ยวรั้งมันไม่ให้ไปข้างหน้าต่อ

 

อีกประมาณ 5 ก้าวจะถึงเป้าหมาย มันรู้สึกได้ว่าพื้นดินที่เคยแข็งได้อ่อนยวบยาบจนไม่สามารถดึงเท้าออกมาได้

 

ไม่เพียงแค่มันไปข้างหน้าไม่ได้เท่านั้น แต่มันยังก้าวขาแรงมาก จึงทำให้ทั้งขาของมันจมไปอยู่ในดิน

 

มันพุ่งเช้ามาด้วยความเร็วแสง อย่างน้อยก็ประมาณ 60 ฟุตต่อวินาที  ด้วยขาข้างนึงที่จมอยู่ในดินกับขาอีกข้างนึงที่อยู่บนพื้นแข็งๆ ด้วยความเร็วขนาดนั้น จึงมีเสียงเหมือนอะไรแตกดังขึ้นมา มันคือเสียงกระดูกเชิงกรานของ เชอแมน หักนั่นเอง

ยังมีที่แย่ไปกว่านั้นก็คือจุดอ่อนที่อยู่ตรงหว่างขาของมันได้คร่อมลงไปกับพื้นแข็งๆ!

 

มันพุ่งมาข้างหน้าด้วยกำลังทั้งหมดที่มันมี และด้วยแรงโมเมนตัมของมันตอนที่ล้มลง จึงมีเสียงดังผลัวะเกิดขึ้น มีบางอย่างหักไป

 

รอยแตกที่กระดูกเชิงกรานและความเจ็บปวดร้ายแรงที่ขาหนีบ ทำให้เกิดความเจ็บปวดที่ไม่สามารถทานทนได้!

 

“อ๊ากกกกกกกกกกก!!!!!!อ๊ากกกกกก!!!อ๊ากกกกกกกกก!!”เชอแมน ร้องเท่าที่ปอดของมันสามารถทนได้ ใครๆก็สามารถรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดของมัน

 

หลังจากมันร้องได้ซักพัก หัวของมันก็พับไปด้านข้าง มันหมดสติจากความเจ็บปวดอันมหาศาล

 

นักรบ เชอแมน ได้ถูกจัดการด้วยเวทย์เล็กๆเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

 

บึงโคลน

เวทย์เลเวล0

ผล:เปลี่ยนให้พื้นดินกลายเป็นโคลน

(หมายเหตุ:กรุณาอย่าเหยียบมัน!โดนเฉพาะตอนที่มันแข็ง!การเหยียบมันตอนที่วิ่งเร็วอยู่ยิ่งอันตราย!หรือขึ้นอยู่กับสถานการณ์)

 

“หืมม?” ในที่สุด จิ๊ก ก็เริ่มมองคู่ต่อสู้ของเค้าอย่างจริงจัง ดูจากสภาพอันน่าสมเพชของเชอแมน ตาเขาจ้องมองตรงไปยัง ลิงค์

 

“ไอหนู แกทำให้ข้าโกรธแล้วนะ”

 

นักเวทย์ที่อยู่เบื้องหน้าของเขานั้นมีระดับต่ำมากๆ เขาไม่ได้ชนะเชอแมนด้วยพลังของเขาแต่เพราะว่ามันไม่ระวังตัวเอง

 

แต่ตอนนี้ จิ๊ก เริ่มที่จะเอาจริงแล้ว

 

มันดึงดาบออกจากเอว จิ๊ก สั่งนักรบอีกคนที่อยู่ข้างๆมัน “เทอรี่ ป้องกันหอคอยด้วย ข้าจะเล่นกับไอเจ้าเด็กนี่เอง”

 

“ครับ ท่านผู้บัญชาการ” เทอรี่ ถอยไปอยู่ด้านข้าง มันรู้ว่า จิ๊ก ไม่มีทางที่จะให้มันมาช่วยรุมนักเวทย์ตัวน้อยเช่นนั้น มันเป็นศักดิ์ศรีของนักรบที่แข็งแกร่ง

 

จิ๊ก เดินไปอย่างช้าๆ แกว่งดาบของมันในอากาศอย่างเฉื่อยชา

 

โล่อันใหญ่สีดำที่เขาถือส่องประกายเป็นสีขาว ทำให้เห็นได้ชัดขึ้นในตอนกลางคืน นั่นคือออร่าที่มีแต่นักรบเลเวล 3 เท่านั้นถึงจะมีได้

 

จากนั้นมันก็เดินตรงไปที่ ลิงค์ ราวกับกำลังเดินเล่นในสวนสาธารณะ

 

“บอลเพลิง” ลิงค์ตะโกน

 

ลูกบอลสีขาวขนาดเท่าก้อนหินโผล่ขึ้นมา ลอยตรงไปทาง จิ๊ก

 

จิ๊ก ยกโล่ของมันขึ้น มีเสียงดังเล็กน้อย มันคือเสียงบอลเพลิงกระทบกับโล่และแตกกลายเป็นประกายเล็กๆ ซึ่งไม่แม้แต่จะทำให้แสงสีขาวของโล่กระพริบด้วยซ้ำ

 

เวทย์เลเวล0 อ่อนเกินไป นักรบเลเวล3สามารถป้องกันการโจมตีแบบนั้นได้อย่างง่ายดาย

 

ราวกับยืนยันความคิดของ ลิงค์, จิ๊ก พูด”นั่นคือเวทมนต์ทั้งหมดที่แกทำได้เหรอ ถ้างั้นแกก็ไม่ต้องดิ้นรนแล้ว ยื่นหัวมาให้ฆ่าตัดเลยซะยังดีกว่า”

 

ด้วยเกราะต้านทานเวทมนต์ครบชุด จิ๊ก จึงดูไร้เทียมทานเหมือนกับรถถังประจัญบาน

 

ในความมืด เซลีน ได้จับคทาของเธอขึ้นอีกครั้ง จิ๊ก เป็นนักรบที่มากประสบการณ์ และยังมีออร่าต่อสู้ เธอรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ลิงค์ จะจัดการไอตัวอย่างนั้นได้

 

เธอต้องช่วยเขา

ในเวลาต่อมา ลิงค์ ได้โจมตีอีกครั้ง

 

คทานิวมูนของเขาลอยขึ้นในอากาศและเคาะอากาศด้านหน้าเขา ในตอนนั้นเขาดูเหมือนวาทยากรที่มาพร้อมกับไม้เคาะจังหวะ

 

ด้วยการเคาะของคทาเค้า ลูกบอลเพลิงสีขาวได้เกิดขึ้นมา และในวินาทีนั้นลิงค์ได้เคาะคทาของเค้าถึง9ครั้ง!

 

ภายในเวลา 1 วินาที ลิงค์ ได้ใช้เวลาไป 0.1วินาที เพื่อสร้างบอลเพลิงแต่ละลูก ซึ่งนั่นแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการร่ายเวทย์อันรวดเร็วของเขา

 

และสิ่งที่น่าทึ่งกว่านั้นได้เกิดขึ้น

 

บอลเพลิงทั้ง9บินออกมาพร้อมๆกันก็จริง แต่มันกลับพุ่งกันไปคนละทิศทางด้วยรูปแบบสุ่มแต่มีเป้าหมายเดียวกันคือ จิ๊ก

 

ลูกไฟตกไปในที่ต่างๆ บางอันลงบนหน้าอกของ จิ๊ก บางอันพุ่งไปข้างหลังของมันและลงระหว่างตะเข็บระหว่างหมวกและเกราะคอ หรือแม้กระทั่งช่องดวงตาของหมวกเหล็ก

 

ปัง!ปัง!ปัง!ปัง!บอลเพลิงระเบิดอย่างต่อเนื่อง บางทีเปลวไฟนั้นอาจจะซึมทะลุผ่านตะเข็บและสร้างความเสียหายให้กับ จิ๊ก ก็ได้

 

“หนอยย เทคนิคบ้าๆของแกมันทำให้ข้าหมดความอดทนแล้ว”จิ๊ก ขึ้นเสียง ลูกไฟได้สร้างความรำคาญให้แก่มัน และมันก็สร้างความเสียหายให้แก่มันได้ด้วย

 

ด้วยสภาพอันน่าสมเพศของ เชอแมน ก่อนหน้านี้ จิ๊ก เลยไม่กล้าพุ่งเข้าไปหาแบบง่ายๆ แต่มันกลับเดินเข้าไปหาอย่างช้าๆแทน

 

คทาของ ลิงค์ ได้ลอยขึ้นกลางอากาศอีกครั้ง

 

ฟรึ่บ บอลเพลิงอีก9ลูกโผล่ขึ้นมา พุ่งเข้าไปแบบสุ่มอีกรอบนึง โดยเล็งที่ตะเข็บของเกราะของ จิ๊ก

 

จิ๊ก ได้รับบทเรียนแล้ว มันจึงไม่ลดความเร็วลงพลางยกโล่ป้องกันใบหน้าจากเปลวไฟไปด้วย

 

พลังขอบอลเพลิงถูกจำกัดจากออร่าต่อสู้ แม้ จิ๊ก จะโดนเข้าไปจังๆ แต่มันเป็นแค่แผลไฟไหม้เล็กๆที่สามารถรักษาได้ในเวลาแค่ 1 ถึง2 ชั่วโมง ที่สำคัญคือส่วนตาของเขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลย

 

ปัง! ปัง! ปัง! บอลเพลิงระเบิดอีกครั้ง ถึงแม้มันจะไม่สร้างอันตรายอะไรให้กับ จิ๊ก แต่แรงระเบิดจากมันก็ทำให้ จิ๊ก รู้สึกเหมือนถูกต้อนให้จนมุม

 

“เจ้านักเวทย์เฮงซวย ข้าจะขยี้หัวเจ้าด้วยมือของข้า!” จิ๊ก หัวร้อน และเริ่มเดินเร็วขึ้น

 

แม้แต่นักบุญยังต้องโกรธเมื่อเจอการโจมตีแบบนี้

 

มานาของลิงค์ใกล้หมดแล้วจากการใช้บอลเพลิง แต่เขายังเหลือ13แต้มโอมนิอยู่ เขาใช้หนึ่งแต้มเพื่อฟื้นฟู10มานา หลังจากนั้นระหว่างที่ จิ๊ก กำลังยกโล่เพื่อป้องกันบอลเพลิงเขาก็ใช้เวทย์อันใหม่ที่ไม่เหมือนเดิม

 

“กรีซ!”

 

กรีซ

เวทย์เลเวล0

ผล:ทำให้พื้นลื่นมากๆ เหมือนกับถูกเคลือบไปด้วยน้ำมัน

 

ในเวลาไม่กี่วินาทีต่อมา พื้นใต้เท้าของ จิ๊ก ก็ลื่นเหมือนกับน้ำแข็ง

 

จิ๊ก กำลังวิ่งอยู่ พลางปิดหน้าของมันด้วยโล่เพื่อป้องกันบอลเพลิง ความโกรธและความอดทนต่ำของมันทำให้มันย่ำแย่

 

การไม่สูญเสียความเยือกเย็นนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญมากในการต่อสู้เพราะหากขาดมันไปอาจนำไปสู่การตัดสินใจที่ผิดพลาดได้

 

จิ๊ก รู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของพื้นที่มัยยืน แต่มันกลัวโคลนจากเวทย์บึงโคลนมากกว่ามันเลยก้าวขาให้เบาลง

 

แต่ผลลัพธ์ก็คือมันลื่น สิ่งที่มันคาดการณ์เอาไว้ตรงข้ามกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น จิ๊ก ตื่นตระหนกและตึงเครียด มันไม่สามารถควบคุมจุดศูนย์ถ่วงได้อีกต่อไป เกราะของมันทำให้ตัวมันเทอะทะ จึงทำให้มันเห็นเพียงแค่ท้องฟ้าขณะที่มันล้มก้นจ้ำเบ้า

 

ที่นี่เราจำเป็นต้องประดิษประดอยบนเกราะเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

 

ไม่ควรมีส่วนที่ต่อด้วยโลหะ ในความเป็นจริงชิ้นส่วนดังกล่าวจะต้องทำด้วยหนังนุ่มนุ่มเพื่ออำนวยความสะดวกการเคลื่อนไหวของร่างกายโดยเฉพาะบริเวณรอบเป้า

 

เหมือนกับเต่าหงายหลัง จิ๊ก ล้มลงเปิดให้เห็นขาหนีบ ซึ่งนั่นเป็นจุดอ่อนที่ปกติจะมองไม่เห็นเมื่อเขายืนอยู่

 

แต่ตอนนี้มันคือจุดตาย

 

“ซื้อเวทมนต์:เขวี้ยง!” ลิงค์ พึมพำ

 

เขวี้ยง

เวทย์เลเวล1

ผล:โยนสิ่งของด้วยความเร็วสูง ของยิ่งเบายิ่งขว้างได้เร็ว

 

ลิงค์ คุ้นเคยกับเวทย์นี้มากถ้าเขาโยนหินหนัก2ปอนด์ มันสามารถพุ่งได้ถึง 160 ฟุตต่อวินาที

 

หินหนัก2ปอนด์ ด้วยความเร็ว160ฟุตต่อวินาที ถ้ามันไปโดนส่วนที่ละเอียดอ่อนอย่างขาหนีบล่ะก็..ผลที่ออกมาคงไม่ต้องจินตนาการถึงมันเลย

 

เขาซื้อเวทย์อย่างรวดเร็ว และชี้คทาลงไปที่พื้น

 

“ไปเลย!”เขาตะโกน

 

หินขนาดเท่ากำปั้นถูกควบคุมโดยเวทมนต์ ส่วนโค้งของมันได้เข้าไปตรงกลางของส่วนที่ไม่ได้รับการป้องกันจากเสื้อเกราะ

 

ป้างง!เสียงผ้าขาด ถึงแม้เสียงมันจะไม่ดังมาก แต่มันก็คุ้มแล้วสำหรับที่ๆหินพุ่งเข้าไป

 

มันจะเจ็บปวดแค่ไหนกันนะ!

 

“อู้วววว”จิ๊กร้องขึ้นมาเหมือนกับสัตว์ที่โดนรัดคอ

 

เพียงแค่นั้นมันก็กระแทกลงกับพื้น มันปล่อยโล่ทิ้งแล้วนอนขดตัวอยู่ตรงนั้น

 

มันไม่รู้ว่าช่วงล่างของมันได้รับบาดเจ็บขนาดไหน แต่มันรู้สึกเจ็บปวดมาก มันไม่รู้สึกถึงช่วงล่างอีกต่อไปแล้วเหมือนกับมันถูกทุบจนแตก

 

ความเจ็บปวด ความกลัว ความตื่นตระหนกความรู้สึกทั้งหมดอยู่ในตัวของมัน จนมันลืมที่จะป้องกันตัวเอง ไม่แม้แต่จะรักษาออร่าต่อสู้ที่ช่วยปกป้องมันจากเวทมนต์

 

“หนามพสุธา”

 

ลิงค์ จัดการปิดฉาก

 

จากจุดที่ จิ๊ก นอนอยู่รอยต่อระหว่างหมวกกับเกราะคอของมัน ได้มีหนามพสุธาสูง2ฟุตพุ่งทะลุรอยต่อจนทะลุคอที่ไร้การป้องกันของมัน

 

จิ๊ก ตายแล้ว!

 

นักรบ เทอรี่ ไม่เชื่อสายตาของมันเลยด้วยซ้ำ

 

ผู้บัญชาการของมันถูกฆ่าด้วย คนที่อยู่ห่างกันคนละขั้น คนที่ไม่เคยก้าวเข้ามาในสมรภูมิเลยสักครั้ง แถมยังใช้แค่เวทย์ระดับต่ำอีก

 

มันเป็นไปได้อย่างงั้นหรอ?

 

ในเงามืดเซลีนอ้าปากค้าง

 

การใช้เวทมนตร์เลเวล 1 เพื่อฆ่านักรบเลเวล 3 ที่มีชุดเกราะตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า มันไม่เคยมีมาก่อน!

 

เวลาที่เหมาะสม การร่ายเวทย์ที่ไร้ที่ติ และความเข้าใจที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับจิตใจและพฤติกรรมของมนุษย์ เซลีน คิดว่านักรบคนนี้ถูกทำเป็นเหมือนกับของเล่นจนถึงกับความตาย! เซลีนมีสายตาที่แหลมคม เธอได้เห็นทุกสิ่งทุกอย่างรวมถึงการหยอกล้อของอารมณ์ระหว่างพวกเขา

 

เป็นเพราะเธอได้เห้นทุกๆอย่างเธอจึงตัวสั่นขึ้นมา