Advent of the Archmage - ตอนที่ 55: สมาคม

เมื่อเขาเก็บของหมดแล้ว, แจ็คเกอร์ ก็สวมชุดเกราะเหล็กชุดใหม่ของเขาและไปเอาโล่เหล็กและค้อนอันใหม่ของเขา ชุดเซ็ทใหม่นี้, พอนำไปผสมกับรูปร่างขนาด 7 ฟุตของเขา, ทำให้เขาดูใหญ่โตและสง่างามเหมือนกับรถถัง กิลเดิร์น เองก็พร้อมแล้วเช่นกันกับชุดเซทใหม่ของเขา

 

ลิงค์ เปลี่ยนไปสวมชุดเกราะอ่อนเพื่อที่เขาจะได้เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระมากขึ้น จากนั้นทั้งสามก็รีบไปที่ตลาดทางฝั่งตะวันออกของเมืองรีเวอร์โควฟ

 

เส้นทางแห่งราชาตัดผ่านเมืองริเวอร์โควฟ มันเป็นเมืองเล็กๆที่มีพื้นที่แค่ประมาณหนึ่งตารางไมล์ และอยู่ไกล้เมืองหลวง, เมืองสปริง เพราะฉะนั้น, เมืองนี้จึงมักจะเต็มไปด้วยนักเดินทางจากทุกสารทิศและคึกคักอยู่เสมอ ด้วยเหตุผลนี้, ลิงค์ และพวกทหารรับจ้างจึงสามารถแฝงตัวเข้าไปในฝูงชนได้อย่างง่ายดาย หลังจากที่เดินกันประมาณ 5 นาที, พวกเขาก็มาถึงทางเข้าตลาด

 

มีการซื้อขายปศุสัตว์เป็นจำนวนมากในตลาด มันเป็นที่ที่ชาวสวนรอบๆป่าเกอร์เวนท์มาซื้อขายวัว, แกะ และปศุสัตว์อื่นๆ สัตว์พวกนี้มีราคาสูง, ดังนั้นเพื่อป้องกันพวกมันหนีไป, จึงมีรั้วไม้ล้อมรอบตลาดและมีทหารอาสาสองคนคอยป้องกันที่ทางเข้าตลาด มีเจ้าหน้าลาดตระเวนอยู่ข้างในด้วย, คอยรักษาความสงบเรียบร้อย

 

แจ็คเกอร์ เป็นทหารรับจ้าง, ดังนั้นจึงเป็นธรรมดา, ที่เขาจะสนิทกับทหารอาสา เขาเดินไปหาหนึ่งในพวกการ์ดและแอบยัดเงินหนึ่งเหรียญเงินใส่มือเขา “จอน, วันนี้มีอะไรที่ผิดปกติบ้างไหม?”

 

“ไม่มีนะ, ทุกๆอย่างเรียบร้อยดี, ไม่มีการทะเลาะวิวาทเลย” จอน ตอบกลับ, ขณะที่เขาส่ายหัวและควงเหรียญในมือ เขาสุภาพกับ แจ็คเกอร์ มากกว่าปกติ

 

“งั้นหรอ, แล้วนายเห็น ลูซี่ ไหม?” แจ็คเกอร์ ถาม

 

ลูซี่ เป็นคนสวย, และมีรูปร่างที่เย้ายวน เธอชอบสวมชุดเกราะแนบเนื้อเพราะมันทำให้เธอเคลื่อนไหวได้อิสระมากขึ้น, แต่นี่ก็หมายความว่าส่วนโค้งที่มีเย้ายวนของเธอก็ถูกเปิดเผยเช่นกัน และเพราะเหตุนี้, เธอก็เลยเป็นที่รู้จักกันดีในเมือง, และเป็นผู้หญิงในฝันของชาวเมืองที่ยังโสดอยู่ ดังนั้น, ทุกๆคนจึงรู้จัก ลูซี่ ต่อให้พวกเขาไม่เคยเห็นเธอ, อย่างน้อยพวกเขาก็เคยได้ยินเรื่องของเธอ

 

จอน รู้จัก ลูซี่, ในความเป็นจริง, เขาเป็นหนึ่งในแฟนคลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของ ลูซี่, แม้ว่าตัว ลูซี่ จะไม่เคยคุยกับเขาเลยก็ตาม

 

“ฉันไม่เห็นเธอเลยนะ, วันนี้เธอไม่ได้มาที่นี่, ไม่อย่างนั้น, ฉันคงจะสังเกตุเห็นเธอแล้ว!” จอน พูดขณะที่ส่ายหัว

 

พอ จอน พูดจบ, แจ็คเกอร์, กิลเดิร์น, แล้วก็ ลิงค์ ต่างก็ขมวดคิ้วในทันที ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างที่เลวร้ายเกิดขึ้นจริงๆ!

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอ? หรือว่าเธอไม่ได้อยู่กับพวกนาย?” จอน ถามด้วยความกังวลขณะที่เขาเห็นปฏิกริยาของพวกเขา

 

แจ็คเกอร์ คิดว่ามันเป็นแค่การแสดงออกของผู้ชายคนนึงที่เป็นห่วงผู้หญิงที่เขาพรึงปราถนา, แต่ ลิงค์ รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น

 

จอน ดูเป็นห่วงจากใจจริง, แต่ขณะที่เขากำลังพูด ลิงค์ สังเกตุเห็นว่าดวงตาของเขาดูน่าสงสัย, เหมือนกับว่าเขารู้อะไรบางอย่างแต่ไม่ยอมบอกพวกเขา

 

ลิงค์ ก้าวมาข้างหน้าในทันทีและแอบโชว์เงินสองเหรียญทองในมือของเขา,  มันสองแสงสีทองสดใสออกมา ในเวลาเดียวกันนั้น, ลิงค์ ได้ตรวจสอบพื้นที่รอบๆและทำให้แน่ใจว่าบังทัศนวิสัยของคนอื่นหมดแล้วเพื่อให้แน่ใจว่า จอน จะเป็นคนๆเดียวที่เห็นเหรียญทอง

 

ลิงค์ ถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “จอน บอกฉันมาว่าคุณรู้อะไร, แล้วเหรียญทองทั้งสองเหรียญนี้จะเป็นของคุณ”

 

จอน ยังคงลังเลและไม่ตอบอะไรกลับไป

 

“คุณรู้ไหมว่าทำไม ลูซี่ ถึงเมินคุณอยู่ตลอด?” ลิงค์ ถาม

 

“ทำไม?” จอน ถามโดยไม่คิดอะไรเลย

 

ลิงค์ หัวเราะเยาะ, แล้วพูด “เธอเคยบอกฉันว่าคุณเป็นผู้ชายประเภทที่ไม่น่าเชื่อถือและคุณไม่เคยทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยเลย ฉันเคยคิดว่ามันเป็นแค่คำแก้ตัว, แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่ามันเป็นความจริง ขนาดตอนนี้คุณรู้ว่า ลูซี่ กำลังอยู่ในอันตราย, คุณยังคิดแต่เรื่องปกป้องตัวเองเลย, แล้วคุณยังมีความกล้าที่จะหมายปองเธออีกหรอ?”

 

“ฉันไม่ได้คิดแต่จะปกป้องตัวเอง! คุณไม่รู้หรอกว่าคุณกำลังเล่นอยู่กับใคร?” จอน เถียงกลับด้วยความอับอายและความโกรธเคือง, ใบหน้าของเขาแดงก่ำ

 

“ใครหล่ะ”

 

“…ฉันพูดไม่ได้!” จอน พูด, เขาหยุดตัวเองในวินาทีสุดท้าย

 

ลิงค์ โชวเหรียญทองที่เหลืองอร่ามห้าเหรียญในมือของเขา จอน กลืนน้ำลาย นี่เป็นจำนวนเงินที่เขาจะได้รับในช่วงครึ่งปี เขาชำเลืองมองซ้ายขวา, และเมื่อเขามั่นใจว่าไม่มีใครมอง, ในที่สุดเขาก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับ ลูซี่, มันต้องเกี่ยวข้องกับสมาคมแน่ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันบอกได้”

 

หลังจากที่เขาพูดจบ, จอน ก็จ้องเหรียญทองในมือของ ลิงค์ ตาเป็นมัน

 

ใช่, จอน ชอบ ลูซี่, แต่ ลูซี่ มักจะไม่สนใจเขาอยู่เสมอ เธอคงจะไปทำอะไรสักอย่างให้สมาคมโกรธ และตอนนี้เธอต้องตายไปแล้วแน่ๆ, และในสายตาของเขา, ผู้หญิงที่ตายไปแล้วก็แน่นอนว่ามีเสน่ห์ยั่วยอนน้อยกว่าเหรียญทองพวกนี้ที่อยู่เบื้องหน้าเขา

 

ลิงค์ โยนเหรียญทองใสหน้า จอน, แล้วบอก แจ็คเกอร์ กับ กิลเดิร์น “ไปกันเถอะ, ที่นี่คงไม่มีอะไรให้พวกเราสืบไปมากกว่านี้แล้ว”

 

ถ้าสมาคมเป็นคนร้ายตัวจริง, พวกเขาก็ต้องปกปิดร่องรอยของพวกเขาเอาไว้อย่างดีแน่ๆ ตลาดเต็มไปด้วยผู้คุณที่มาทำธุรกิจ, ดังนั้นร้องรอยของออร่าของพวกเขาก็คงจะโดนกลบไป, และต่อให้ใช้เวทย์มนตร์สะกัดรอยระดับต่ำ มันก็คงจะไร้ประโยชน์ที่นี่

 

แน่นอนว่า ลิงค์ รู้จักสมาคม ถ้าภราดรแห่งความมืดเป็นองค์กรใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดในเขตตะวันตกของป่าเกอร์เวนท์ สมาคมก็คงเป็นองค์กรใต้ดินที่ไร้คู่แข่งในดินแดนทั้งหมดของมนุษย์ พวกเขาริเริ่มมาจากสมาพันธ์การค้าเสรีทางตอนใต้, และหลังจากที่พัฒนามาหนึ่งพันปี, พวกเขาในตอนนี้ก็ได้กระจายไปทั่วโลกมนุษย์ และมีสาขาของสมาคมในป่าเกอร์เวนท์ซึ่งคอยปกครองทั้งส่วนใต้ของป่า

 

ภราดรแห่งความมืดเป็นเหมือนกับงูธรรมดาๆ, ขณะที่สมาคมเป็นเหมือนกับงูยักใต้ดิน พวกเขาต้องแข็งแกร่งอย่างมากถึงรอดมาได้นานขนาดนี้ เพราะอาณาจักรต่างๆในดินแดนของมนุษย์ได้โจมตีสมาคมหลายต่อหลายครั้งเพื่อพยายามกำจัดพวกเขา แต่การโจมตีพวกนั้นก็ส่งผลให้สงบลงเพียงระยะสั้นๆ—สมาคมมักจะฟื้นกลับมาอีกครั้งด้วยวิธีการบางอย่างอยู่เสมอและจากนั้น, ในระยะเวลาอันสั้น, ก็จะเติบโต่ใหม่จนยิ่งใหญ่เหมืองอย่างเดิม พวกเขาเหมือนกับวัชพืชป่า— ไม่ว่าจะไฟหรือคมมีดก็ไม่สามารถลบพวกเขาออกไปจากผิวโลกได้

 

ลิงค์ เองก็รู้ว่าสมาคมจัดการได้ยากพอๆกับโรคหิดเพราะมีบุคคลที่คอยชี้นำองค์กรในความมืด, ซึ่งเป็นบุคคลที่อยู่ยงคงกระพันพร้อมกับความแข็งแกร่งที่น่าหวาดกลัว

 

บุคคลนึ้คือคนที่เชิดหุ่นอยู่ในเงามืดที่ดึงสายทั้งหมดออกจากสายตาของทุกๆคน เขาเป็นผู้ปกครองของเหล่าโจร, ราชาของโลกใต้ดินในทวีปฟิรุแมน, และผู้ริเริ่มสมาคม—มอร์เฟียส!

 

ความแข็งแกร่งของ มอร์เฟียส อยู่ในระดับสุดยอดตำนาน, และบางคนก็กล่าวว่าเขาเคยเหลือบไปเห็นความลับของพระเจ้ามาแล้ว ภายในเกมส์, เพื่อที่จะจุดไฟแห่งพระเจ้า, มอร์เฟียส ได้เข้าร่วมกับเทพแห่งความมืด, ทำให้สมาคมเป็นองค์กรมะเร็งที่คบหากับด้านมืด

 

และเพราะเหตุนั้น, มอร์เฟียส จึงได้กลายเป็นบอสตัวแรกในเกมส์ ปีนั้น, ลิงค์ ได้อยู่ในกลุ่มที่พ่ายแพ้ให้กับบอสตัวนี้

 

มอร์เฟียส นี่แกเดินอยู่บนเส้นทางแห่งความมืดแล้วสินะ? ลิงค์ คร่ำครวญแล้วมองกับไปที่การต่อสู้อันน่ากลัวตอนที่อยู่ในเกมส์

 

แต่สามาคมสาขาป่าเกอร์เวนท์เป็นแค่ส่วนเล็กๆขององค์กรทั้งหมด, ดังนั้น ลิงค์ จึงมั่นใจว่าเขาคงยังไม่ได้เผชิญหน้ากับ มอร์เฟียส แต่, เขาต้องยอมรับว่าการเผชิญหน้ากับสมาคมเป็นงานที่ยากลำบากจริงๆ เขาต้องวางแผนการเคลื่อนไหวแต่ละขั้นของเขาอย่างรอบคอบ

 

เห็นได้ชัดว่า, แจ็คเกอร์ กับ กิลเดิร์น เองก็เคยได้ยินเรื่องของสมาคม พวกเขาทั้งคู่เงียบกริบตลอดการเดินทางกลับของพวกเขา, และหายไปในความคิดของตัวเอง พวกเขาไม่ต้องการยอมแพ้เรื่อง ลูซี่, ไม่สิ, พวกเขาไม่มีทางยอมแพ้เรื่องเธอ แต่พวกเขาในตอนนี้กำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าสยดสยองจนพวกเขาจนปัญญาหรือต่อให้มันมีความเป็นไปได้ที่จะช่วยเธอก็ตาม

 

ในช่วงเวลาไม่กี่นาทีที่พวกเขาใช้ในการเดิน, ลิงค์ ก็คิดถึงเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างมีระบะผ่านการพิจารณาในรายละเอียดทุกๆด้าน

 

ขั้นแรก, สมาคมต้องการอะไรกันแน่?

 

เหรียญทองหรอ? นี่อาจจะเป็นหนึ่งในเป้าหมายของพวกเขาก็ได้, แม้ว่าเขาจะสงสัยว่าสมาคมจะสิ้นหวังเรื่องเงินมากขนาดนั้นเลยหรอก็ตาม แต่ถึงยังไงก็คงไม่มีใครปฏิเสธโอกาสที่จะได้รับเงินเพิ่ม, อย่างน้อยก็ทุกคนในสมาคม

 

อีกสิ่งนึงที่พวกเขาอาจจะตามหาก็คงจะเป็น…อักขระวิญญาณของ ทราวิส

 

อักขระวิญญาณเคยช่วยให้ปีศาจ ทราวิส หนีออกมาจากผนึกที่คุมขังเขาเอาไว้อยู่ แต่เพราะความพ่ายแพ้ของ วิกเตอร์, อักขระวิญญาณจึงหายไปแล้วในตอนนี้ ดังนั้น, บุคคลที่ทรงพลังที่อยู่เบื้องหลังสมาคมคนนี้จะกลายเป็นทาสคนต่อไปของปีศาจ ทราวิส

 

สิ่งที่พวกมันกำลังตามหาอยู่จริงๆคืออักขระวิญญาณสินะ ลิงค์ คิด ถ้านี่เป็นเรื่องจริง, มันก็หมายความว่า ลูซี่ น่าจะยังมีชีวิตอยู่ก่อนที่สมาคมจะรู้ตำแหน่งของอักขระวิญญาณ

 

แต่ในระหว่างนั้น, พวกเขาต้องทรมานเธอเพื่อบังคับให้เธอเปิดเผยที่อยู่ของอักขระวิญญาณอย่างแน่นอน และเมื่อใดที่เธอเปิดเผยมันให้กับพวกเขา, ลูซี่ ก็จะถูกฆ่าอย่างรวดเร็วและจากนั้นพายุร้ายแห่งปัญหาก็จะหันไปไล่ล่า ลิงค์

 

ถึงอย่างนั้น, ลิงค์ ก็จะไม่โทษ ลูซี่ เลยถ้าเธอพูดออกมาภายใต้การถูกทรมาน เพราะเขารู้ว่าถ้าเขาถูกจับในสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน, ความรับทั้งหมดที่เขาเก็บไว้ในหัวก็คงจะพ่นออกมาจากปากของเขาเช่นกัน

 

ตอนนี้, สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหาที่อยู่ของ ลูซี่ ให้เจอแล้วพาเธอกลับมาให้ได้ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง

 

ลิงค์ คิดกลับไปกลับมาในหัวของเขา, และพอพวกเขามาถึงทางเข้าของโรงแรมริเวอร์โควฟ, เขาก็คิดแผนการใหญ่ขึ้นมาได้

 

“นายรู้ไหมว่าพวกเราสามารถหาผู้ส่งสารของสมาคมได้ที่ไหน?” ลิงค์ ถาม แจ็คเกอร์, ที่เงียบอยู่ตลอดเวลา

 

ไม่มีองค์กรไหนที่หลบซ่อนอย่างสมบูรณ์ ทุกๆองค์กรจะแต่งตั้งผู้ส่งสารภายนอกเพื่ออำนวยความสะดวกในการสื่อสารระหว่างแต่ละสาขาอย่างรวดเร็วและราบลื่น

 

ด้วยความที่เป็นทหารรับจ้าง, แจ็คเกอร์ จึงรู้เรื่องในโลกใต้ดินมากกว่า ลิงค์ ก่อนที่จะทำงานในป่าเกอร์เวนท์, เขาต้องเรียนรู้กฏของเขตอิทธิพลและทำความเข้าใจกับเส้นที่เขาไม่ควรข้าม จากสิ่งที่เขาได้เรียนรู้มา, สมาคมเป็นกลุ่มอำนาจที่ไม่สามารถแตะต้องได้มากที่สุดและไม่มีใครสามารถต่อต้านได้

 

“มีใครบางคนในบ่อนริเวอร์โควฟที่รู้วิธีหาตัวพวกเขาครับ” แจ็คเกอร์ ตอบ

 

“ถ้างั้นตอนนี้ไปที่บ่อนกัน!”