Advent of the Archmage - ตอนที่ 36: ความลำบากของโจรป่า

วิธีการเดียวในการหาเงินที่เขารู้คือการใช้เวทมนตร์ของเขา

 

เพื่อที่จะใช้เวทมนต์ ลิงค์ ต้องใช้คทา ในตอนนี้เขามีคทาเวทมนต์อยู่ในครอบครอง2อันด้วยกัน อันแรกเป็นผลงานของจอมเวทย์ ขณะที่อีกอันนั้นใหญ่เทอะทะและเห็นได้ชัดว่ามันเป็นของดาร์กเอลฟ์ ไม่มีอันไหนเลยที่เหมาะจะเปิดเผยต่อคนอื่น

 

หลังจากที่คิดอย่างระมัดระวัง ลิงค์ ก็ตัดสินใจที่จะใช้คทานิวมูนแต่ว่าก่อนอื่นเขาต้องปกปิดคทาของเขาด้วยการอำพรางก่อน

 

เขาตัดสินใจที่จะใช้แต้มโอมนิเพื่อซื้อเวทมนต์บทใหม่

 

เปลี่ยนรูปร่าง

เวทย์เลเวล0

ผล:เวทมนต์เอนชานท์ระดับต้น เปลี่ยนรูปลักษณ์ของวัตถุใดวัตถุหนึ่ง ให้กลายเป็นวัตถุอื่นโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงลักษณะตามธรรมชาติและรูปร่างของวัตถุต้นฉบับ

 

หลังจากที่เขาได้เวทมนต์ใหม่มา ลิงค์ ก็ห่อหุ้มคทานิวมูนของเขาภายใต้ผ้าลินิน  โดยปกปิดรูปร่างเดิมของมันอย่างสมบูรณ์  จากนั้นเขาก็หายางพาราบางส่วนมาทาเพื่อปกปิดคทาอย่างมิดชิด หลังจากนั้นเขาก็หยิบคทาคริสตัลเพลิงมาเพื่อใช้เวทย์เปลี่ยนรูปร่าง

 

ลูกบอลโปร่งแสงเกิดขึ้นที่ปลายคทาของ ลิงค์ เขาชี้ไปที่คทานิวมูน “เปลี่ยนรูปร่าง!”

 

ลูกบอลแสงโดนไม้คทา พื้นผิวสีน้ำตาลของผ้าเริ่มแสดงการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในขณะที่เส้นจางๆของลายเนื้อไม่เริ่มปรากฏขึ้น แต่นี่ยังไม่เพียงพอ การใช้คาถาเปลี่ยนรูปร่างแค่ครั้งเดียวนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนผ้าให้เป็นแท่งไม้อย่างสมบูรณ์

 

“เปลี่ยนรูปร่าง! เปลี่ยนรูปร่าง!เปลี่ยนรูปร่าง!เปลี่ยนรูปร่าง! “

 

เขาร่ายเวทมนต์อย่างรวดเร็ว 5 ครั้งติดต่อกัน ตอนนี้ผ้าที่ปกคลุมไม้คทาได้เปลี่ยนเป็นแท่งไม้ธรรมดาเรียบร้อยแล้ว แม้ว่ามันจะมีรูอยู่มาก มันก็ไม่ได้ส่งผลต่อการร่ายมนต์แต่อย่างใด

 

แต่ว่าผิวสัมผัสของมันยังขรุขระเกินไป เขาจึงขัดมันให้เรียบด้วยทราย และแล้วคทานิวมูนที่สวยงามก็ได้เปลี่ยนไปเป็นแค่แท่งไม้ธรรมดาๆ

 

นี่หล่ะ ตอนนี้ฉันก็สามารถใช้มันได้แล้ว

 

พอทำการปลอมแปลงเสร็จสิ้น ลิงค์ ก็รู้สึกหิวขึ้นมาพอดี เขาจึงเดินไปที่ห้องโถงของโรงแรมและสั่งขนมปังอย่างทุกทีในราคา5เหรียญทองแดง และเขาก็คิดว่านี่เป็นโอกาสดีที่จะดื่ม เขาจึงใช้อีก 10 เหรียญทองแดงเพื่อสั่งเบียร์

 

เขากินแต่ของเดิมๆมาเป็นเดือนแล้ว ลิ้นของเขาคงลืมวิธีการรับรสไปแล้ว เบียร์นี่แหละน่าจะเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดี

 

“เฮ้ ลิงค์! วันนี้เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?” ลูกจ้างของโรงแรมแซวเขาขณะที่ยื่นเบียร์ที่เต็มแก้วให้กับชายหนุ่ม

 

มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากอีกฝั่งของห้อง “ลิงค์ นี่แกจะผอมเหมือนกับกระบอกไม้ไผ่แล้วนะ! แกจะเป็นแบบนั้นไม่ได้นะ รู้มั้ย?”

 

มันคือขี้เมา ทอร์มุน เขาเป็นคนที่มักจะใช้เงินกับการดื่มอยู่เสมอ หลังจากที่เขาเมาเขาก็จะกลับบ้านและทำร้ายภรรยาของเขา พวกเขาได้ทะเลาะกันแบบนี้มาเป็นเวลาหลายปีแล้ว จนกระทั่งภรรยาของเขาทนไม่ได้และหนีไปอยู่กับผู้ชายคนอื่น แต่นั่นไม่ได้ช่วยให้ ทอร์มุน เลิกนิสัยเก่าได้เลย จริงๆแล้วแอลกอฮอล์คือรักแท้ของเขา

 

“บอกมา ลิงค์! นายขลุกตัวทั้งวันอยู่แต่ในห้องใต้หลังคาเล็กๆนั่น! นายทำอะไรอยู่บนนั้น?เถอะน่า บอกพวกเรามาเถอะ!” อีกคนหนึ่งพูดพลางหัวเราะไปด้วย

 

เขาอยู่ที่นี่มาครึ่งเดือนแล้ว ดังนั้นทุกคนในโรงแรมเลยรู้จักกับเขา ความเป็นจริงคือตอนนี้ทั้งเมืองมีข่าวลือเกี่ยวกับลูกบอลแปลกๆในโรงแรม

 

การตอบสนองเพียงอย่างเดียวของ ลิงค์ ต่อคำถามเยาะเย้ยพวกนี้คือการบอกความจริง “ฉันเป็นนักเวทย์และฉันกำลังฝึกฝนทักษะเวทมนตร์ของฉัน”

 

ด้วยคำตอบของเขา ทำให้ทั้งห้องโถงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

 

“เฮอะ! ถ้าแกเป็นนักเวทย์ งั้นข้าก็คงเป็นนักปราชญ์ที่ฉลาดปราดเปรื่องได้แล้ว!” ขี้เมา ทอร์มุน พูด

 

ทุกคนในห้องโถงต่างร่วมกันหัวเราะ ลิงค์ บอกความจริงพวกเขาไปก่อนหน้านี้หลายรอบแล้ว แต่ว่าไม่มีใครมองเขาอย่างจริงจังเลย

 

เนื่องจากความใกล้ชิดของริเวอร์โควฟกับสถาบันเวทมนต์ระดับสูงอีสโควฟทำให้เหล่าคนที่อาศัยอยู่คุ้นเคยกับภาพของนักเวทย์จากสถาบันเป็นอย่างดี ในสายตาของพวกเขานักเวทย์จะสวมเสื้อคลุมอันงดงาม ใช้เงินของพวกเขาอย่างอิสระเสรี และมักจะถือแท่งไม้ที่พวกเขาเรียกกันว่าไม้คทา พร้อมทั้งมีบรรยากาศลึกลับบางอย่างอยู่กับพวกเขา ราวกับว่าพวกเขาถูกปกคลุมด้วยออร่าลึกลับ

 

ในทางตรงกันข้าม ลิงค์ คนนี้สวมเศษผ้าขาดๆเป็นเสื้อคลุม (เขาขายเสื้อคลุมสีเทาเพื่อหาเงิน) เขามีรูปร่างผอมและอ่อนแอเหมือนกิ่งไม้ ตัวเขาซีดอย่างกับกะหล่ำปลีต้ม นอกจากนี้ยังไม่มีใครเคยเห็นเขาใช้เวทมนต์มาก่อนเลย คนโง่เพียงเท่านั้นที่จะเชื่ออย่างจริงจังว่าเขาเป็นนักเวทย์

 

ลิงค์ เข้าใจทั้งหมดนี้และเขาก็ไม่เคยโต้แย้ง สำหรับเขาแล้วเขาไม่สนใจสิ่งที่ชาวเมืองคิดเกี่ยวกับเขาเลย ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้ขัดขวางการทำภารกิจของเขาต่อให้เมืองทั้งเมืองคิดว่าเขาเป็นคนขอทาน เขาก็จะไม่เสียเวลาไปกับมัน

 

เขารู้ว่าทุกคนล้วนต่ำกว่าเขาทั้งหมด ผู้แข็งแกร่งย่อมไม่ฟังความคิดเห็นของคนที่อ่อนแอกว่า เขาจึงไม่สนใจที่จะอธิบาย

 

และสิ่งที่ ลิงค์ ทำก็คือหัวเราะและยกอาหารของเขาไปนั่งที่มุมห้องและเริ่มกิน เขากัดขนมปังละกลืนมันลงไปพร้อมกับเบียร์อึกใหญ่ ตลอดช่วงเวลานี้เขารู้สึกว่าจิตวิญญาณของเขาสงบและไร้การถูกรบกวน

 

ผู้คนในห้องโถงของโรงแรมบางครั้งก็พูดบางอย่างกับ ลิงค์ เป็นครั้งคราว แต่เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีปฏิกิริยาหรือการตอบสนอง พวกเขาก็บ่นพึมพำบางอย่างกับตัวเองและเปลี่ยนไปคุยเรื่องซุบซิบของเมือง

 

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าหนักมาจากข้างนอกประตู เมื่อแสงที่ไหลเข้าไปสู่โรงแรมถูกปิดกั้น ความมืดมิดก็แผ่ไปทั่วห้อง การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้ทุกคนในห้องเงียบ ทุกคนหันหน้าไปทางประตู

 

แม้แต่ ลิงค์ ก็ทำแบบเดียวกัน

 

ที่ทางเข้าปรากฏรูปร่างของคนเถื่อนตัวมหึมาเดินเข้ามาในห้องโถง เขาสูงเกือบ7ฟุต แขนของเขาใหญ่กว่าน่องขาของ ลิงค์ เสียอีก ผมของเขาผูกอย่างไม่เป็นระเบียบ ผิวหน้าของเขาหยาบและขรุขระ เคราของเขาดกยาว เขาสวมชุดเกราะหนังสีเทาพร้อมกับแผ่นโลหะที่อยู่เหนือหัวใจและซี่โครงของเขา และเขายังถือค้อนสงครามที่ทำจากเหล็กบริสุทธิ์บนไหล่ของเขา จากที่จับถึงหัวของมันมีความยาวถึงแปดนิ้ว  มันไม่น่าจะหนักต่ำกว่า 150 ปอนด์ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งเดียวที่คนเถื่อนคนนี้กำลังแบก บนหลังของเขามีโล่โลหะหนา  มันมีความหนาอย่างน้อยสองนิ้ว มันทำด้วยเหล็กบริสุทธิ์และมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะแบกไปมาได้

 

ลิงค์ รับประกันได้เลยว่าถ้าเขาถูกตีด้วยค้อนนี้เพียงแค่เบาๆเขาก็จะตายเหมือนโดนตอกตะปู

 

คนเถื่อนเดินเข้ามาในห้องโถงราวกับว่าเขาเป็นรถถังสงครามบุกรุกเข้าดินแดนข้าศึก เขาก้าวไปบนพื้นไม้ด้วยแต่ละก้าวอันหนักหน่วง พอคนเถื่อนเข้ามาอยู่ในห้องโถง ทุกคนก็สังเกตเห็นว่ามีคนสองคนอยู่ข้างหลังเขาด้วย

 

หนึ่งในนั้นคือนักธนูอายุราว 30 ปี ร่างกายที่แข็งแรงของเขาถูกปกคลุมด้วยเกราะหนัง ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นผู้หญิงอายุประมาณ 27 หรือ 28 ปี หัวของเธอนั้นปกคลุมไปด้วยผมสีแดงอันเร่าร้อน เธอสวมชุดเกราะหนังเต็มตัวที่แสดงสัดส่วนของเธอเผยให้เห็นเส้นโค้งเว้าบนร่างที่สวยงาม ที่สามารถปลุกเร้าฮอร์โมนเพศชายได้อย่างง่ายดาย

 

ทุกๆสายตาในห้องโถงต่างจับจ้องไปที่พวกเขา

 

คนขี้เมาอย่าง ทอร์มุน ไม่สามารถละสายตาของเขาออกจากผู้หญิงได้เลยในตอนที่เธอปรากฏตัว เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าน้ำลายของเขาไหลออกมาจากปากของเขาแล้ว

 

ไอขี้เมาคนนี้ไม่ได้แตะต้องผู้หญิงมาเป็นปี แค่เขาเห็นหมูตัวเมียยังตาเหลือกเลย นับประสาอะไรกับผู้หญิงสวยๆแบบนี้

 

ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะเป็นนักดาบหญิงเห็นว่าเธอมีดาบมือเดียวอยู่บนหลังของเธอ เธอรู้สึกทึ่งกับสภาพแวดล้อมรอบตัวของเธอทำให้รู้สึกได้ถึงสายตาของ ทอร์มุนที่จ้องมองเธอตาไม่กระพริบ เธอจ้องไปที่เขาทันทีด้วยตาอันเย็นชาสีฟ้าของเธอ.

 

ทอร์มุน ตกใจจนได้สติ “อ้า!” เขาอ้าปากค้าง จนทำแก้วหล่นออกจากมือ เขาไม่กล้าหันขึ้นไปมองเธออีกเลย

 

คนอื่นในโรงแรมก็ตกใจกลัวเช่นกัน ไม่มีใครกล้าจ้องมองเธออีกต่อไป

 

ทั้งสามคนนี้เป็นมืออาชีพอย่างแน่นอน ลิงค์ คิดว่า มีจิตสังหารที่แข็งแกร่งแผ่กระจายออกมาจากผู้หญิงคนนั้น เธอต้องเคยฆ่าคนมาแล้วหลายคนอย่างแน่นอน แต่ฉันไม่รู้สึกถึงความมืดหรือความชั่วร้ายที่มาจากพวกเขาเลย เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะต้องเป็นพวกทหารรับจ้างที่รับทำภารกิจเพื่อแลกเงินอย่างแน่นอน

 

เมื่อเห็นว่าผู้คนในโรงแรมโดนพวกเขาข่มขวัญอย่างสมบูรณ์ พวกเขาก็สั่งอาหารของพวกเขาและเริ่มการสนทนาราวกับไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ

 

พวกเขาส่งเสียงดังและไม่ระมัดระวังโดยสิ้นเชิง ดังนั้น ลิงค์ จึงสามารถได้ยินคำพูดของพวกเขาทุกคำ

 

“ไม่มีทางเลยที่เราจะสามารถเอาชนะเขาได้ ไอสวะ วิกเตอร์ มันก็แค่ไอขี้ขลาดใจเสาะ มันทำแค่ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำเล็กๆของมัน ไม่ยอมโผล่หัวออกมา มันอันตรายเกินไปถ้าเราจะเข้าไปในนั้น มันเล็กกว่าที่จะเอาธนูของชั้นเข้าไปได้ ทำให้ชั้นไม่สามารถเล็งได้ มันเป็นไปไม่ได้หรอก” นักธนูกล่าวด้วยความโกรธเคืองขณะที่เขากินเนื้อวัวรมควันคำใหญ่

 

“เฮ้, หยุดทำตัวมืดมนได้แล้ว แน่นอนมันเป็นอะไรที่อันตรายมากขึ้นกว่าปกติ แต่อย่าลืมว่ารางวัลนั้นมหาศาลเลยนะ และเราก็เดินทางมาเป็นร้อยไมล์แล้ว เราจะยอมแพ้ตอนนี้เนี่ยนะ? ” ผู้หญิง ตอบ จากนั้นเธอก็หันไปหาคนเถื่อนตัวใหญ่ยักษ์ “แล้วนายว่ายังไงหล่ะ แจ็กเกอร์?”

 

คนเถื่อนนั้นมีใบหน้าที่ไม่เป็นมิตร แต่ท่าทางของเขากลับอ่อนโยน เขาตัดชิ้นเนื้ออย่างระมัดระวังและเอาเข้าปากและค่อยๆเริ่มเคี้ยว หลังจากที่ได้ยินผู้หญิงถาม เขาคิดซักพักนึงและตอบว่า “เราต้องการคนช่วย วิกเตอร์ เป็นนักฆ่าเลเวล3 และเขายังมีออร่าต่อสู้อีก และตอนนี้เขาก็ระมัดระวังตัว เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวเลยทีเดียว”

 

“ผู้ช่วยเหรอ?” นักธนูหัวเราะออกมา “เราจะหาความช่วยเหลือจากไหนในริเวอร์โควฟ?เว้นแต่จะเอานักเวทย์มาจากสถาบันอีสโควฟมา?”

 

“กิลเดิร์น นี่นายเสียสติไปแล้วเหรอ?” ผู้หญิงผมแดงตอบในทันที “นักเวทย์แบบไหนที่พวกเราจะจ่ายได้? ต่อให้พวกเรายกเงินรางวัลให้ทั้งหมดพวกเขาอาจจะยังไม่สนใจด้วยซ้ำ และทำไมพวกเขาต้องมาเสี่ยงอันตรายกับพวกเราด้วย!”

 

“ฉันแค่ล้อเล่นน่ะ” นักธนูหยุดพูดจากนั้นก็ลดศีรษะและมีสมาธิกับการกิน

 

หลังจากนั้น ทหารรับจ้างทั้ง3คนก็คุยกันต่อ ส่วนมากเป็นเรื่องเกี่ยวกับภารกิจและเป้าหมายของภารกิจ ชื่อของ วิกเตอร์ ถูกพูดถึงบ่อยมาก แต่หลังจากคุยกันครึ่งวัน ก็ยังไม่ได้ผลสรุปออกมา

 

แต่ในทางกลับกันคนที่ได้ไอเดียก็คือ ลิงค์ ที่ตั้งใจฟังพวกเขาคุยกัน เขาจำได้ชัดเจนว่าเขาเคยได้ยินชื่อของ วิกเตอร์ มาก่อน

 

วิคเตอร์ ผู้นำของกลุ่มภราดรแห่งความมืดกลุ่มโจร พวกวิ่งราวและพวกนักเลง กลุ่มภราดรเป็นที่รู้จักกันในชื่อหน้ากากสีแดงเลือด

 

ความจริงคือ พวกโจรตีโจมตี เอลียร์ด ในป่าก็เป็นพวกกลุ่มภารดรด้วย

 

ในตอนนี้ กลุ่มภารดรแห่งความมืดได้สร้างความหายนะให้แก่ป่าเกอร์เวนท์ทางตะวันตก พวกเขาเป็นกลุ่มใต้ดินที่มีอำนาจมากที่สุดในป่าเกอร์เวนท์ตะวันตก และ วิกเตอร์ ก็เป็นหัวหน้าของพวกเขา คำพูดของเขามีอำนาจมากกว่านายกเทศมนตรีของริเวอร์โควฟเสียอีก ถ้าเขาอยากให้ใครตาย เพียงแค่เขาพูด คนๆนั้นก็จะไม่ได้มีชีวิตอยู่ต่อถึงวันพรุ่งนี้

 

แต่แน่นอนเหมือนองค์กรใต้ดินอื่นๆ เหตุผลที่ วิกเตอร์ มีพลังมากขนาดนี้ในเมืองที่อยู่ใกล้กับเมืองสปริงก็คือเขามีความสัมพันธ์ทางการเมืองที่ทรงพลังกับทางเมืองหลวง

 

ลิงค์ จำขั้นของอำนาจได้อย่างชัดเจน ดยุคเหล็ก ไม่ใช่ว่าเขาให้การสนับสนุนภารดรแห่งคววามมืดโดยตรง แต่ว่าเขารับบางส่วนของสมบัติที่วิกเตอร์ปล้นมาได้ ทำให้เขาทำเป็นไม่เห็นการก่ออาชญากรรมของกลุ่มภารดร

 

และนี่เอง ที่ทำให้ วิกเตอร์ ใจกล้าและไร้ยางอายมากขึ้น

 

ขณะที่เขากำลังคิดถึงข้อมูลพวกนี้ เขาก็นึกขึ้นถึงสิ่งที่เรียกว่าสมบัติล้ำค่าของ วิกเตอร์

 

ในฐานะผู้นำโลกใต้ดินวิกเตอร์เป็นคนหวาดระแวงเกี่ยวกับความปลอดภัยของตัวเอง เขาไม่เคยเก็บสมบัติไว้ในธนาคารของอาณาจักรนอร์ตันเลย เขาจะซ่อนพวกมันไว้ในสถานที่ลับ  แต่เขาไม่ได้ซ่อนสมบัติทั้งหมดไว้ในที่เดียว แต่เขากลับทำเหมือนกับกระรอก เขาจะซ่อนสมบัติของเขาเป็นส่วนๆตามสถานที่ต่างๆทั่วทั้งป่าเกอร์เวนท์

 

ในเกมถ้าผู้เล่นโชคดี อาจมีโอกาสได้เก็บแผนที่ไปยังที่ตั้งของคลังสมบัติของ วิกเตอร์ ในความเป็นจริง ลิงค์ เคยเก็บได้ครั้งนึงและในขณะที่เขาเดินตามเส้นทางบนแผนที่ในที่สุดเขาก็พบเหรียญทอง 100 เหรียญซึ่งเทียบเท่ากับประมาณ 1500 ดอลลาร์  แน่นอนมันเป็นเงินจำนวนมาก

 

ตำแหน่งของสมบัติที่แสดงในแผนที่จะเป็นแบบสุ่ม แต่ตามสถิติในฟอรัมของเกมน่าจะมีสถานที่อย่างน้อย 20 แห่งที่วิกเตอร์ฝังเหรียญทองไว้

 

ถ้ามี100เหรียญทองในที่นึง และยังมีอีก20ที่หรือมากกว่า เขาก็จะได้เงินเพียงพอที่จะจ่ายค่าธรรมเนียมในการเข้าไปเรียนในสถาบัน!

 

ด้วยเหตุผลนี้เขาจึงมีความสนใจอย่างมากในตอนที่ได้ยินชื่อ วิกเตอร์

 

สถานการณ์ทางการเงินของเขาเข้าขั้นหายนะอย่างแท้จริง ทำให้เขาตั้งใจฟังและให้ความสำคัญกับทหารรับจ้างทั้งสาม จากนั้นเขาก็ได้รับการแจ้งเตือนในอินเทอร์เฟซ

 

เริ่มต้นภารกิจ:ลอบสังหาร

รายละเอียดภารกิจ:ฆ่าหัวหน้าของกลุ่มภารดรแห่งความมืด วิกเตอร์!

ผลตอบแทนภารกิจ:10แต้มโอมนิ

 

อ้า นี่มันเป็นภารกิจที่ฉันจะปฏิเสธไม่ได้!

 

เขารอทหารรับจ้างทั้งสามคนกินอาหารให้เสร็จอย่างอดทน และหลังจากที่พวกเขาออกจากโรงแรม ลิงค์ ก็รีบตามพวกเขาไปในทันที

 

หลังจากที่ออกจากโรงแรม ลิงค์ เร่งฝีเท้าของเขาจนตามพวกทหารรับจ้างทัน “เฮ้ รอก่อน!” เขาตะโกน “มันเป็นความจริงเหรอที่พวกนายต้องการผู้ช่วยหน่ะ?”