Advent of the Archmage - ตอนที่ 255: ข้านี่มันโง่จริงๆ

กลางดึก, ชายหาด

 

หัวหน้านักฆ่าหัวเราะเบาๆในตอนที่เขาเห็นโรมิลสันกำลังร่ายเวทย์ของเขา จากนั้นเขาก็พูดออกมา “พี่น้องของข้า, ถอยไปข้างหลังก่อนเถอะ; ไอหมอนี่กำลังตื่นกลัวอยู่”

 

จากนั้นลูกน้องของเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา พวกเขาอยู่ห่างจากศัตรูประมาณ 300 ฟุต ตัดสินจากความผันผวนของเวทมนตร์รอบๆตัวโรมิลสัน, มันน่าจะเป็นเวทย์เลเวล 7 แสงสีมรกตเปล่งออกมารอบตัวเขา, และเขาก็ถูกห่อหุ้มด้วยธาตุอันสดใสในรัศมีอย่างน้อยหกฟุต

 

อย่างไรก็ตาม, เวทมนตร์ก็คงจะไร้ประโยชน์ถ้ามันไม่โดนศัตรู

 

เพื่อความปลอดภัยเอาไว้ก่อน, นักฆ่าก็เลยถอยมาอีกนิดและเตรียมดูการแสดงจากชายหาด

 

“พูดตามตรงนะ, นักเวทย์ดูค่อนข้างน่ากลัวชะมัดในตอนที่พวกมันกำลังร่ายเวทย์”

 

“ข้าไม่เชื่อเลยนะในตอนที่มีคนบอกว่าพวกไฮเอลฟ์หน้าตาดี แต่ดูนักเวทย์คนนี้สิหึหึ, แม้แต่ข้าก็ยังรู้สึกแปลกๆเลยนะเนี่ย

 

“ถ้าพวกเราสามารถฆ่าพวกมันได้, ข้าจะลิ้มลองไอไฮเอลฟ์หน้าตาดีนั่นด้วยตัวเอง ฮี่ฮี่”

 

ในขณะที่พวกเขาคุยกัน, เวทย์ของโรมิลสันก็เป็นรูปเป็นร่างขึ้น ด้วยเสียงซู่วว, เถาวัลหนามจำนวนมากก็ปรากฎขึ้นจากพื้นโดยมีเขาเป็นศูนย์กลาง หนามบนเถาวัลพวกนี้คมเหมือนกับมีด, และปลายของมันก็มีรูปร่างเหมือนกับตะขอ ภายใต้ภาพลวงตาของออร่าเวทมนตร์ของโรมิลสัน, เถาวัลก็ดูเหมือนงูที่กำลังเลื้อยไปทุกทิศทาง

 

ทันใดนั้นเอง, พื้นที่ในรัศมี 30 ฟุตรอบตัวโรมิลสันก็ถูกปกคลุมด้วยหนามพวกนี้, ปิดผนึกเส้นทางเดียวที่พวกนักฆ่าจะมุ่งหน้าเข้ามาได้อย่างสมบูรณ์

 

ในเวลาเดียวกันนั้น, ความผันผวนของเวทมนตร์ก็รุนแรงจนรู้สึกได้

 

หัวหน้านักฆ่าขมวดคิ้วเล็กน้อยในขณะที่พูด “เวทย์นี้ค่อนข้างเป็นปัญหานะ…ไม่ดีแล้ว, มันคือการลอบโจมตี!”

 

ในขณะที่เขาพูด, เขาก็รู้สึกได้ว่าอันตรายกำลังใกล้เข้ามา เขาปล่อยออร่าต่อสู้ออกมาในทันที, ทำให้แสงสีแดงเข้มห่อหุ้มร่างกายของเขา จากนั้นเขาก็รีบขยับออกจากตำแหน่งของเขา, โดยถอยออกมาเกือบ 150 ฟุตในทันที

 

อย่างไรก็ตาม, แม้ว่าเขาจะสามารถหลบการโจมตีนี้ได้, แต่ลูกน้องของเขาไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

 

ในขณะที่เขาพูด, รูนสีแดงเพลิงในรัศมีกว่า 15 ฟุตก็ปรากฎขึ้นตรงจุดที่ลูกน้องของเขากำลังยืนอยู่

 

รูนพวกนี้ซ้อนทับกัน, เกิดเป็นโครงสร้างรูนอันซับซ้อนขึ้นมานับไม่ถ้วน แล้วมันก็ตั้งอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมด้วย, ทำให้มันดักนักฆ่าห้าคนได้ในทีเดียว

 

นักฆ่าพวกนี้ถูกเวทย์เลเวล 7 ของไฮเอลฟ์ทำให้ไขว้เขว ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะตอบสนองต่อการโจมตีอย่างกระทันหันนี้ไม่ทัน ซึ่งในตอนที่พวกเขาอยากจะหลบ, มันก็สายเกินไปแล้ว

 

ในเวลาแทบจะทันทีหลังจากที่รูนปรากฎขึ้น, เสียงระเบิดก็ดังสนั่นไปทั่วชายหาดในขณะที่เสาเพลิงร้อนระอุหนา 15 ฟุตพุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน มันพุ่งสูงขึ้นไปจนถึงระยะ 15 ฟุต, กลืนกลินพวกนักฆ่าไปในระหว่างนั้น

 

อ้ากกก! นักฆ่าถูกเผาเป็นเถ้าถ่านหลังจากร้องออกมาได้แค่เฮือกเดียว

 

นี่เป็นพลังของเวทย์เลเวล 7!

 

โชคดีที่, มีนักฆ่าอีก 8 คนใช้สัญชาตญาณถอยออกมาได้ทัน

 

แม้ว่าพวกเขาจะเพิ่งรอดจากความตายมาได้อย่างหวุดหวิด, แต่พวกเขาก็ลดการป้องกันลงและคิดในทันที, โชคดีชะมัดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ แต่ว่า, พวกเขาก็หารู้ไม่ว่าการโจมตีนั้นยังไม่จบ

 

ในเวลาแทบจะทันที, โครงสร้างรูนอีกชุดก็ปรากฎขึ้นในตำแหน่งที่แม่นยำมากที่สุดอีกครั้ง, มันคาดการณ์ตำแหน่งที่นักฆ่าถอยมาได้อย่างถูกต้อง ครั้งนี้มันกลืนกินนักฆ่าไปได้อีกสี่คน พูดตรงๆแล้ว, มันดูเหมือนกับว่านักฆ่าสี่คนนั้นเดินไปเหยียบโครงสร้างรูนด้วยความสมัครใจของตัวเอง

 

ตูม!, หลังจากเสาเพลิงยักษ์ปะทุขึ้นมาอีกลูก, นักฆ่าสี่คนก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาจนสิ้นใจ

 

ตอนนี้เหลือนักฆ่าอีกสี่คน

 

พวกเขาทั้งสี่แลกเปลี่ยนสายตากันและรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาแล้ว พวกเขาเตรียมตัวที่จะหนีและถอดใจกับการต่อสู้ในตอนที่โครงสร้างรูนปรากฎขึ้นมาอีกครั้ง

 

ตูม! ด้วยเสียงระเบิดอีกลูก, นักฆ่าก็ถูกกลืนกินไปอีกสองคน ภายในเวลาเสี้ยววินาที, เวทมนตร์ก็ปะทุขึ้นอีกครั้ง, แล้วพรากชีวิตนักฆ่าสองคนสุดท้ายไป

 

นอกจากหัวหน้านักฆ่าแล้ว, ลูกน้องทั้งหมดของเขาก็ถูกกำจัดไปจนหมดสิ้น

 

แม้ว่ากระบวนการทั้งหมดนี้อาจจะดูเหมือนนาน, แต่ช่วงเวลาทั้งหมดของเวทย์นี้นั้นใช้เวลาไปไม่ถึงหนึ่งวินาทีด้วยซ้ำ

 

ภายในเวลาหนึ่งวินาที, รูนสี่จุดได้ปรากฎขึ้นในพื้นที่รอบๆนักฆ่า จากนั้นเสาเพลิงก็ปะทุขึ้นมาจากพื้นติดต่อกันสี่ครั้งและกลืนกินนักฆ่าทั้งหมดไปในระหว่างนั้น

 

เสาเพลิงอันร้อนระอุทั้งสี่เสานี้เป็นเวทย์เลเวล 7 ที่สมบูรณ์แบบ

 

“เวทย์เลเวล 7 งั้นหรอ! แถมยังร่ายออกมาได้ในทันทีด้วย!” หัวหน้านักฆ่ารู้สึกหวาดกลัว เขารู้ว่าศัตรูของเขานั้นต้องมีกำลังหนุนอยู่แน่ๆและคิดที่จะถอยในทันที จากนั้นเขาก็ปล่อยออร่าต่อสู้ของเขาออกมาในขณะที่หันไปยังทิศทางตรงกันข้าม”

 

“ไม่อยู่ต่อแล้วหรอ?” เสียงดังขึ้นมาจากเงาของป่าแล้วก็ตามมาด้วยลำเสียงสีเขียวมรกต

 

มันคือเวทย์เลเวล 6, สลายโลหะ

 

เวทย์นี้มีพื้นฐานเป็นแสงมันจึงเคลื่อนที่ได้เร็วมากๆ ภายในความมืดมิด, เราสามารถมองเห็นแสงพุ่งผ่านอากาศ, และพุ่งตรงไปที่หัวใจของหัวหน้านักฆ่าได้อย่างชัดเจน

 

อย่างไรก็ตาม, หัวหน้านักฆ่านั้นก็มีประสบการเช่นกัน เขาปล่อยออร่าต่อสู้จำนวนมหาศาลออกมาในจังหวะสุดท้ายและสามารถหนีเอาตัวรอดมาได้

 

ซึ่งนี่ไม่ต้องบอกเลยว่าหัวหน้านักฆ่านั้นเร็วกว่าเวทย์นี้ เขาแค่ทำนายการโจมตีของศัตรูล่วงหน้า ในตอนที่นักเวทย์ร่ายเวทย์ออกมา, ขั้นแรกเขาก็จะระบุตำแหน่งที่เขาต้องการให้การโจมตีไปถึง จากนั้นเวทมนตร์ก็จะใช้เวลาพุ่งไปยังตำแหน่งนั้น ซึ่งกระบวนการทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลา

 

ในสายตาของอาชีพอื่นๆ, ช่วงเวลานี้ถูกเรียกว่า “ช่วงเวลาทอง”

 

เวทย์ที่แตกต่างกันนั้นจะมีช่วงเวลาทองที่แตกต่างกันด้วย ซึ่งระยะเวลานั้นสามารถยึดไปได้ถึงครึ่งวินาที ยกตัวอย่างเช่น, นกหวีกของลิงค์ต้องพุ่งผ่านอากาศก่อนที่จะไปถึงเป้าหมาย ซึ่งในช่วงเวลานั้น, นักรบที่มีประสบการณ์จะสามารถสร้างการป้องกันของเขาได้อย่างง่ายดาย แต่ก็แน่นอนว่า, การป้องกันจริงๆนั้นขึ้นอยู่กับการตัดสินใจและทักษะของนักรบด้วย

 

ช่วงเวลาทองมีอยู่แค่ประมาณสิบเสี้ยววินาที ในบรรดาเวทย์เหล่านี้, เวทย์ที่มีพื้นฐานเป็นแสงนั้นเป็นที่รู้จักกันว่ามีช่วงเวลาทองที่สั้นมากๆ เวทย์พวกนี้ส่วนใหญ่จะมีช่วงเวลาทองไม่เกิน 100 ไมโครวินาที(1/1,000,000 วินาที) และถ้านักเวทย์เป็นคนที่มีประสบการณ์, เขาสามารถทำให้มันสั้นกว่า 10 ไมโครวินาทีได้ด้วย

 

ด้วยเสียงซู่วว, ลำแสงสลายโลหะก็ยิงโดนแขนของนักฆ่าและเหลือรอยไหม้เอาไว้บนแขนของเขา  จากนั้นมันก็โดนเข้ากับพื้น, แล้วกองโคลนเน่าๆที่มีรัศมีเก้าฟุตก็ปรากฎขึ้นในทันที

 

หัวหน้านักฆ่าหลบการโจมตีนี้ได้สำเร็จ

 

อย่างไรก็ตาม, การโจมตีด้วยสลายโลหะนั้นยังไม่เสร็จสิ้น เวทย์นี้คล้ายกับเสาเพลิงก่อนหน้านี้

 

หลังจากลำแสงแรก, ลำแสงติดต่อกันสามเส้นก็โผล่ออกมาจากเงามืด ลำแสงแต่ละเส้นนั้นได้เล็งไปที่จุดตายของหัวหน้านักฆ่าอย่างระมัดระวัง

 

ตูม! ตูม! ตูม! ลำแสงสามเส้นพุ่งผ่านชั้นบรรยากาศ หัวหน้านักฆ่าเองก็เปลี่ยนท่าทางของตัวเองติดต่อกันสามครั้งในทันที, แล้วรอดพ้นจากลำแสงแห่งความตายเหล่านี้มาได้ทีละเส้น

 

ความเร็วของเขานั้นโดดเด่นมาก จากมุมมองของคนอื่น, ร่างกายของเขานั้นดูเหมือนกับแยกร่างได้ และดูเหมือนว่าลำแสงทุกเส้นจะผ่านร่างแยกเหล่านั้นไปแต่มันก็ทำได้แค่เกือบโดนร่างจริงของเขาเท่านั้น

 

การโจมตีจบลงหลังจากที่ผ่านไปหนึ่งวินาทีด้วยการที่ลำแสงทั้งที่เส้นนั้นโดนพื้นทั้งหมดเลย จากนั้นร่างแยกทั้งหมดของหัวหน้านักฆ่าก็มารวมกันเป็นร่างที่จับต้องได้ แล้วเขาก็มุ่งหน้าไปยังทิศทางตรงกันข้ามในทันที เขากำลังวิ่งหนีเอาตัวรอด!

 

“หยุดนะ!” โรมิลสั้นเป็นคนที่ตะโกนออกมาในครั้งนี้

 

ความช่วยเหลือที่ไม่คาดคิดนั้นได้เพิ่มความมั่นใจให้เขาอย่างมหาศาล เขายกเลิกเวทย์เถาวัลหนามของเขาไปแล้ว ในตอนที่หัวหน้านักฆ่ากำลังยุ่งอยู่กับการจัดการกับเวทย์ที่มาจากเงามืด, โรมิลสันก็ขึ้นขี่อาชาทมิฬอย่างเชี่ยวชาญแล้วไล่ล่านักฆ่าคนนั้น

 

ในขณะที่หัวหน้านักฆ่ากำลังจะหนี, เขาก็ยกคทาของเขาขึ้นมาแล้วชี้ไปทางหัวหน้านักฆ่าก่อนที่จะตะโกนออกมา “เถาวัลหนามพิษ!”

 

ฟู่วว! เสียงดังขึ้นจากพื้นในขณะที่เถาวัลเวทมนตร์นับไม่พุ่งไปหานักฆ่า ฟู่ว! ฟู่ว! เถาวัลปรากฎขึ้นทีละเส้น, แล้วพุ่งไปหานักฆ่าจากทุกทิศทาง

 

อย่างไรก็ตาม, หัวหน้านักฆ่านั้นเพิ่งจะหนีเวทย์ลำแสงมาได้ ดังนั้นเถาวัลพวกนี้จึงเป็นของกล้วยๆสำหรับเขาเมื่อเทียบกับประสบการณ์เฉียดตายที่เขาเพิ่งผ่านมาเมื่อสักครู่นี้ เขาขยับซ้ายขวาอย่างเชี่ยวชาญ, หลบหนีจากการโจมตีของโรมิลสันในขณะที่แสดงการเต้นลำอันงดงามออกมา ดูเหมือนว่าโรมิลสันจะโจมตีวืดหมดเลย

 

“บ้าเอ้ย! ไหงมันถึงเร็วขนาดนี้เนี่ย?” โรมิลสันหวาดกลัว เขารู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังต่อยอากาศทั้งๆที่ศัตรูอยู่งตรงหน้าเขา

 

อย่างไรก็ตาม, การโจมตีของเขานั้นไม่ได้ไร้ประโยชน์ มันหลอกล่อหัวหน้านักฆ่าได้สำเร็จและทำให้บุคคลในเงามืดมีเวลามากพอที่จะร่ายเวทย์

 

“ระเบิดเพลิง!” บุคคลในเงามืดใช้เวทย์ที่มีพื้นฐานธาตุไฟ

 

บอลเพลิงร้อนระอุพุ่งไปหาหัวหน้านักฆ๋า แม้ว่ามันจะมีเลเวล 4, แต่พลังทำลายล้างของเวทย์นี้ก็น่าสะพรึงกลัว ถ้าหัวหน้านักฆ่าถูกไฟพวกนี้กลืนกิน, เขาก็คงจะได้รับบาดเจ็บหนักและเป็นไปได้ว่าจะโดนจัดการด้วยเวทย์ที่ตามมาอีกสองสามเวทย์

 

ระยะการโจมตีของเวทย์นี้ก็กว้างมากเช่นกัน หลังจากการระเบิด, พื้นที่ในรัศมี 90 ฟุตจากจุดที่ระเบิดก็ถูกกลืนกินด้วยเปลวเพลิง; มันคงจะไม่มีที่ไหนที่นักฆ่าจะหลบซ่อนได้

 

ทันใดนั้นเอง, โรมิลสันก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมาเพราะเขาคิดว่าการต่อสู้นี้จบลงแล้ว

 

อย่างไรก็ตาม, เสียงของลิงค์ก็ดังขึ้นอย่างกระทันหัน “ไอโง่เอ้ย! ถอยออกมาซะ!”

 

“ถอยหรอ? ทำไมหล่ะ?” โรมิลสันไม่ได้ตอบสนองต่อสถานการณ์

 

จังหวะต่อมา, เขาก็รู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังเต้นรัว, ราวกับว่าเขาถูกสัตว์ป่าในตำนานที่แสนดุร้ายเพ่งเล็ง มันคือความรู้สึกที่รุนแรงมาก ที่สำคัญกว่านั้น, แม้ว่าเขาจะรู้สึกถึงอันตรายนี้, แต่เขาก็ไม่รู้ว่าอันตรายนี้จะโจมตีมาจากทางไหน

 

ด้วยสภาพตื่นตระหนกของเขา, เขาทำได้แค่ทำตามคำแนะนำของลิงค์เท่านั้นแล้วยกเลิกเวทย์เถาวัลหนามพิษพร้อมกับวิ่งถอยออกมาด้วยอาชาทมิฬ

 

แต่ว่าเขาช้าเกินไป

 

ทันใดนั้น, เขาก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นจากข้างหลังของเขา มันคือเวทย์ระเบิดเพลิง, จากนั้น, โรมิลสันก็ตระหนักได้ว่าหัวหน้านักฆ่าหายตัวไปแล้ว

 

“มันอยู่ไหน? มันไปที่ไหนกัน?” โรมิลสันร่ายเวทย์ป้องกันใส่ตัวเองตามสัญชาติญาณ

 

ก่อนที่เวทย์ป้องกันจะสำเร็จ, เขาก็ได้ยินเสียงลมหอนดังขึ้นอย่างกระทันหัน หลังจากนั้น, เขาก็เห็นเงาดำที่ด้านหลังเขา มันคือหัวหน้านักฆ่าที่เพิ่งจะถูกไล่ต้อนเมื่อสักครู่นี้!

 

ไหงมันถึงเร็วขนาดนี้เนี่ย? โรมิลสันตื่นกลัว

 

หัวหน้านักฆ่ายิ้มอย่างโหดร้ายในขณะที่เขายกมีดขึ้นมาแล้วแทงตรงไปที่หัวใจของโรมิลสัน ความเร็วของการโจมตีนี้สูงมาก

 

มันจบแล้ว! ข้าหนีไม่ทันแล้ว!

 

โรมิลสันรู้ว่าเขาไม่มีเวลาร่ายเวทย์ป้องกัน อันที่จริง, อารมณ์ที่แปรปรวนของเขานั้นได้ยกเลิกกระบวนการร่ายเวทย์ทั้งหมดของเขาไปแล้ว

 

ในขณะที่มีดกำลังจะเจาะทะลุผิวหนังของเขา, โรมิลสันก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นในจังหวะสุดท้าย จากนั้นเขาก็สังเกตุเห็นแสงสีแดงอ่อนๆกำลังห่อหุ้มร่างกายของเขาอยู่ แล้วเขาก็มองหัวหน้านักฆ่าและตระหนักได้ว่าความเร็วที่มีดกำลังพุ่งเข้ามาหาหัวใจของเขานั้นได้ลดลงไปอย่างมีนัยสำคัญ นอกจากนี้, ภายในแสงสีแดงนี้, เกราะหนังสีดำบนร่างของหัวหน้านักฆ่าก็เริ่มที่จะลุกไหม้ด้วย

 

ลิงค์ร่ายเวทย์ป้องกันใส่ข้าหรอ! โรมิลสันตอบสนองต่อสถานการณ์ได้ในที่สุด เขารู้สึกราวกับว่าเขาเพิ่งจะถูกดึงกลับมาจากขอบเขตแห่งความตาย

 

หัวหน้านักฆ่ายกเลิกการโจมตีของเขาหลังจากการถ่วงเวลานี้และถอยกลับไป 30 ฟุตด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียว หลังจากที่ถอยมา, ควันพิษสีแดงเข้มก็ห่อหุ้มร่างกายของเขา

 

ฟู่วว! ลำแสงสีเขียวมรกตเริ่มเจาะฝุ่นสีแดงเข้มนี้แล้วเกือบจะสลายมันได้

 

อย่างไรก็ตาม, หลังจากที่ฝุ่นพิษหายไป, หัวหน้านักฆ่าก็หายไปด้วย ดูเหมือนว่าเขาจะหายตัวไปทั้งอย่างนั้น

 

“มันหายไปไหน?” โรมิลสันไม่สามารถอ่านสถานการณ์นี้ได้

 

“นี่คือออร่าต่อสู้ลวงตา ตัวจริงของมันซ่อนอยู่ภายใต้เวทย์ปกปิดบางอย่าง” ลิงค์อธิบาย มันเป็นเรื่องน่าอับอายที่เขาต้องมาสนใจมิลด้า ถ้าไม่เช่นนั้น, หัวหน้านักฆ่าก็คงจะกลายเป็นศพไปแล้ว

 

“ข้าอยู่ที่นี่ เจ้าโง่!” เสียงดังขึ้นจากที่ไกลๆ

 

โรมิลสันจ้องไปยังแหล่งกำเนิดเสียงแล้วเห็นว่าหัวหน้านักฆ่ากำลังโบกมือให้เขาจากระยะหลายร้อยฟุต ชายคนนี้กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแล้วหันกลับไป จากนั้นเขาก็เร่งความเร็วและหายเข้าไปในความมืด

 

เขาจากไปแล้ว นักเวทย์เลเวล 7 สองคนไม่สามารถหยุดเขาได้ ถ้าไม่ใช่การแทรกแซงของลิงค์ในตอนสุดท้าย, โรมิลสันก็คงจะตายไปแล้ว

 

โรมิลสันเสียใจกับผลลัพธ์นี้ จากนั้นเขาก็คิดกลับไปถึงการพูดพล่ามอย่างไม่รู้จักโตของเขาและใบหน้าของเขาก็ร้อนฉ่า เขาแทบจะอยากหาหลุมในพื้นแล้วฝังหัวของเขาเข้าไป

 

เขาจำได้ว่าอาจารย์ของเขาได้บอกเขาก่อนที่เขาจะออกมาจากเกาะรุ่งอรุณว่า “ตอนนี้เจ้าเป็นนักเวทย์อย่างเป็นทางการแล้ว แต่ว่า, เจ้ายังไม่เหมาะสมในการต่อสู้ เจ้าต้องระวังตัวเองให้มากๆนะในตอนที่เจ้าไปอาณาจักรนอร์ตัน”

 

ตอนนั้นเขาไม่ได้คิดอะไร ซึ่งนี่เป็นเพราะว่านักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรนอร์ตันนั้นก็คือผู้อาวุโสแอนโทนี่, ที่เป็นแค่นักเวทย์เลเวล 7 เหมือนกับเขา สถานที่แห่งนั้นจะอันตรายซักเท่าไหร่กันเชียว นี่เป็นสิ่งที่เขาคิดในตอนนั้น แต่ตอนนี้เขาเข้าใจคำสอนของอาจารย์เป็นอย่างดีแล้ว เส้นทางเวทมนตร์ของเขาเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น เหมือนกับที่ลิงค์และหัวหน้านักฆ่าคนนี้พูด, ในการต่อสู้จริงๆนั้น, เขาก็ไม่ต่างอะไรไปจากไอโง่คนนึง!

 

นี่เป็นการรับรู้ที่เจ็บปวดจริงๆ