Advent of the Archmage - ตอนที่ 250: มนุษย์กลูงั้นหรอ?

ในตอนที่มีเสียงร้องดังขึ้นทั่วทุกที่, ทุกคนที่อยู่ในกระท่อมก็ตกใจ

 

ลิงค์เดินออกมาในทันที เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับการโน้มน้าวโรมิลสันอีก ในตอนที่เขาผ่านชายคนนี้, เขาก็ตะโกนออกมาอย่างกระทันหัน “โรมิลสัน!”

 

“ห้ะ?” โรมิลสันตกใจ เขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆลิงค์ที่ปกติจะเยือกเย็นถึงเป็นแบบนี้ขึ้นมาอย่างกระทันหัน

 

ก่อนที่เขาจะตอบสนองได้, ลิงค์ก็ฟาดไปที่คอของโรมิลสัน การกระทำของเขานั้นเด็ดขาด คงไม่มีใครคิดว่านักเวทย์จะต่อสู้ด้วยกำลังตรงๆแบบนี้แทนที่จะใช้เวทมนตร์

 

ด้วยการโจมตีนี้, ดวงตาของโรมิลสันเหลือกขึ้น, และเขาก็ล้มลงกับพื้น—เขาหมดสติไปแล้ว

 

“เอ่อ…” เกรนซี่กับเฟอร์ดินันด์ตกตะลึงจนพูดไม่ออก พวกเขาไม่รู้ว่าลิงค์วางแผนจะทำอะไร

 

ลิงค์รีบอธิบายอย่างรวดเร็ว “เขาคงจะกลับไปช่วยองค์หญิงแน่ๆครับ, แต่ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้, เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน ซึ่งพวกเราจำเป็นต้องให้เขามีชีวิตอยู่ ไม่อย่างนั้น, ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับองค์หญิง, พวกเราก็คงจะไม่สามารถแก้ตัวได้”

 

โรมิลสันเป็นพยานที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของที่รกร้างเฟิร์ดและอาณาจักรนอร์ตัน หลังจากนี้, โรมิลสันกับอาณาจักรไฮเอลฟ์จะเกลียดมนุษย์เพราะเรื่องนี้, แต่พวกเขาก็ถูกบังคับให้ทำแบบนั้น

 

จอมเวทย์ทั้งสองตัวสั่น พวกเขาแก่และฉลาด; พวกเขาเข้าใจความหมายที่อยู่เบื้องหลังการกระทำของลิงค์และพยักหน้า

 

“พวกท่านครับ, ผมขอฝากเขาเอาไว้กับพวกท่านทั้งสองในตอนที่ผมออกไปจัดการกับผู้โจมตีนะครับ” พวกเขาทั้งสองคนเป็นจอมเวทย์เลเวล 6 ลิงค์เชื่อว่าผู้โจมตีจะไม่สามารถโจมตีบาเรียป้องกันขั้นสูงได้ในระยะเวลาอันสั้น

 

ด้วยคำพูดนั้น, ลิงค์ก็ส่งสายตาไปให้เซลีน แล้วทั้งสองก็เดินตรงไปที่ทางออกของกระท่อม

 

ที่ประตู, ลิงค์หยุดเดิน เขาเอาคทาเพลิงพิโรธแห่งสวรรค์ออกมาแล้วพึมพำกับเซลีน “ตามมาให้ดีๆนะ”

 

การให้อยู่กับผู้เฒ่าทั้งสองคนนั้นน่าจะปลอดภัยแล้ว, แต่ว่าหลังจากได้ฟังความฝันของเซลีน, ลิงค์ก็เลยอยากให้เซลีนอยู่ข้างๆเขาโดยไม่รู้ตัว มีแค่การทำอย่างนี้เท่านั้นเขาถึงจะมั่นใจได้

 

หลังจากที่เซลีนพยักหน้า, ลิงค์ก็เปิดใช้เวทย์, เอเดลไวซ์แล้วเปิดประตู

 

ในตอนที่เขาทำแบบนั้น,  คนที่อยู่ข้างนอกก็เข้ามาโจมตีเขา เขาเร็วมาก ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, เขาก็ยกแขนขึ้น, แล้วหน้าไม้ก็ปรากฎขึ้น

 

ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! กระสุนหน้าไม้ยิงใส่ลิงค์อย่างต่อเนื่อง, แต่ละดอกนั้นอาบไปด้วยแสงสีน้ำเงินอันน่าหวาดกลัว พวกมันคือลูกดอกต่อต้านเวทมนตร์ขั้นสุดยอด!

 

ด้วยตะเกียงเวทมนตร์ที่อยู่ในกระท่อม, ลิงค์ก็เห็นลักษณะของผู้โจมตีอย่างชัดเจน เขาสวมหน้ากากสีดำ, เผยให้เห็นแค่ดวงตาและผิวหนังเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ดวงตาเป็นสีน้ำตาลเข้มและมีร่องรอยของรูนอันแสนคุ้นเคย ผิวหนังของเขาเป็นสีน้ำตาลเทาและดูน่ากลัว

 

ลิงค์สะดุ้ง เขาคิด, มนุษย์ที่มีรูนอยู่ในดวงตางั้นหรอ…หรือว่ามันคือมนุษย์กลู?

 

ความเร็วอันเหนือมนุษย์ของผู้โจมตีนั้นได้พิสูจน์เรื่องนั้น ในเมื่อมันคือกลู, ลิงค์ก็รู้ว่าต้องทำอะไร การเผชิญหน้ากับลูกธนูต้านทานเวทมนตร์ที่กำลังพุ่งมานั้น, ดวงตาของเขาจดจ่อ, แล้วเขาก็เอาคทาเพลิงพิโรธแห่งสวรรค์ชี้ไปทางผู้โจมตี

 

“บิดเบือนมิติ!”

 

โครงสร้างของเวทย์บิดเบือนมิตินั้นไม่ซับซ้อนและไม่ต้องใช้เวลาในการรวบรวมธาตุ ดังนั้นมันจึงถูกสร้างขึ้นในทันที

 

พวกเขาสามคนในกระท่อมเห็นลิงค์ยกคทาของเขาขึ้นและอากาศที่บิดเบือนเบื้องหน้าเขา มีเสียงฟุบดังขึ้นสามครั้ง, แล้วลูกธนูทั้งสามดอกก็เปลี่ยนทิศทางไป, ปักเข้ากับกำแพงที่อยู่ข้างๆ หลังจากนั้น, ก็มีเสียงหวีดแหลมดังขึ้นในทันที—มันคือเวทมนตร์, นกหวีด จากนั้น, ก็มีเสียงฉัวะเบาๆ นกหวีดพุ่งเข้าใส่คนๆนั้น, แล้วเขาก็หยุดลง

 

แต่นี่ยังไม่ใช่ทั้งหมด, โดยไม่มีหยุดพัก, อากาศเบื้องหน้าลิงค์ก็กลายเป็นภาพเบลอ ครั้งนี้, มันคือสนามพลังเวกเตอร์ ภายใต้ผลของสนามพลังนี้, นกหวีดก็โดนเข้ากับคนๆนั้นแล้วบังคับให้เขาถอยไป

 

ซึ่งการถอยนี้ทำให้ลิงค์มีเวลามากพอที่จะร่ายเวทย์ขั้นสูง!

 

ด้วยเสียงฟู่วว, ธาตุไฟก็มารวมกันในอากาศอย่างรวดเร็ว หลังจากผ่านไป 0.3 วินาที, หัตถ์ไททันก็ปรากฎขึ้น, แล้วพุ่งเข้าใส่คนๆนั้น

 

คนๆนั้นยังกระเด็นถอยไปอยู่และต้องรักษาสมดุลของเขา ดังนั้น, เขาจึงไม่มีเวลาหลบ หัตถ์ไททันพุ่งไปถึงตัวเขาแล้วก็จับเขาบีบอย่างรุนแรง เขาถูกเผากลายเป็นขี้เถ้าในทันที

 

นักฆ่าคนนี้ประเมินตัวเองสูงเกินไปจึงพยายามจะต่อสู้กับลิงค์ด้วยตัวคนเดียว ด้วยความเร็วของเขา, ลิงค์อาจจะไม่สามารถจับเขาได้ถ้าเขาจดจ่ออยู่กับการหลบ อย่างไรก็ตาม, เขาเลือกที่จะต่อสู้เผชิญหน้า ซึ่งนี่ไม่ได้ต่างจากการหาเรื่องตายเลย

 

หลังจากที่กลับมาจากสนามรบทางตอนเหนือ, เทคนิคการต่อสู้ของลิงค์ก็พัฒนาขึ้น เขาสามารถต่อสู้ได้อย่างสบายๆ นักฆ่าคนนี้ไม่เหมาะที่จะมาเป็นคู่ต่อสู้กับเขา

 

ทุกการเคลื่อนไหวของเขานั้นใช้เวลาเพียงแค่วินาทีเดียว พวกที่มีการตอบสนองช้านั้นจะมองการโจมตีของเขาแทบไม่ออกเลย แต่ก็บังเอิญที่, ทั้งสามคนในกระท่อมนั้นสามารถไล่ตามและเข้าใจลำดับการกระทำของลิงค์ได้อย่างชัดเจน

 

เฟอร์ดินันด์กับเกรนซี่แลกเปลี่ยนสายตากันด้วยความประทับใจ พวกเขารู้ว่าลิงค์เป็นแบทเทิ่ลเมจและมีความสามารถอันแข็งแกร่ง อย่างไรก็ตาม, พวกเขาไม่เคยรู้เลยว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นเป็นยังไง

 

และในตอนนี้, พวกเขาก็ได้เห็นลิงค์ฆ่าคนด้วยสองตาของตัวเอง ชายแก่ทั้งสองพูดไม่ออก ก่อนหน้านี้, พวกเขารู้อยู่แล้วว่าลิงค์แข็งแกร่ง แต่ตอนนี้, พวกเขาตระหนักได้แล้วว่าเขาแข็งแกร่งกว่าข่าวลือเป็นสิบเท่า!

 

ในส่วนของเซลีนนั้น, เธอเคยเห็นเวทมนตร์ของลิงค์มาแล้ว แทนที่เธอจะประหลาดใจ, เธอกลับรู้สึกรำคาญเล็กน้อยแทน ชายคนนี้พัฒนาขึ้นอีกแล้ว นิสัยเสียจริงๆ เขาต้องผ่านความยากลำบากมามากมายในตอนที่อยู่ทางเหนือตัวคนเดียวแน่ๆ

 

หลังจากที่ฆ่านักฆ่าเสร็จ, ลิงค์ก็ประเมินพลังของเขา เขาหันกลับมาแล้วเรียก, “พวกท่านครับ, นักฆ่าคนนี้คล้ายกับกลูที่อยู่ทางเหนือเลย มันอยู่ที่จุดสุดยอดของเลเวล 6 ระวังตัวเอาไว้ให้ดีนะครับ”

 

จากนั้นเขาก็เดินออกกระท่อมไปพร้อมกับเซลีนที่ตามไปอย่างติดๆ

 

ด้านใน, ชายแก่ทั้งสองแลกเปลี่ยนสายตากันแล้วเริ่มสร้างสนามพลังป้องกัน

 

ด้านนอก, ลิงค์ตรวจสอบบริเวณโดยรอบ ถนนของค่ายเต็มไปด้วยนักฆ่าชุดดำ จากที่มองดู, มีนักฆ่าประมาณ 50 คน พวกเขาไม่มีเป้าหมาย; พวกเขาฆ่าทุกคนที่เห็นด้วยประสิทธิภาพอันน่าหวาดกลัว

 

ทหารบางส่วนพยายามจะหยุดพวกเขาแต่ก็ถูกฆ่าในทันที ความแตกต่างมันใหญ่เกินไป; พวกเขาไม่สามารถต่อสู้ได้เลยสักนิด

 

ลิงค์เห็นลูซี่ เธอมีทหารตามมาด้วยจำนวนนึงและกำลังเตรียมตัวขัดขวางนักฆ่า อย่างไรก็ตาม, นักฆ่าอีกคนสังเกตุเห็นพวกเขาแล้วและกำลังพุ่งเข้าใส่พวกเขา

 

ลูซี่เป็นนักฆ่าเลเวล 4 จึงไม่มีอะไรไปสู้กับกลูที่อยู่จุดสูงสุดของเลเวล 6 ได้ ถ้าพวกเขาต่อสู้กันจริงๆ, จุดจบก็คงจะเป็นความตายของลูซี่อย่างไม่ต้องสงสัย

 

ลิงค์จดจ่อสมาธิไปที่นักฆ่าคนนั้นแล้วเตรียมหยุดเขา แต่ว่าก็มีเสียงหวีดแหลมดังขึ้นในอากาศ แล้วจู่ๆก็มีนกหวีดปรากฎขึ้นมา มันหลบการป้องกันของนักฆ่าคนนั้นอย่างแม่นยำแล้วโจมตีใส่ใบหน้าของเขา

 

นักฆ่าคนนั้นหยุดลง

 

ลิงค์หันไปเห็นเอเลียร์ดเดินออกมาจากกระท่อมที่อยู่ด้านหลังลูซี่ ด้วยสีหน้าจริงจัง, เอเลียร์ดก็โบกคทาของเขา นกหวีดลอยออกมาที่ละลูก, โจมตีใส่ผู้บุกรุกอย่างไม่รู้จบ

 

เขาเร็วมากๆ เขาสามารถปล่อยนกหวีดได้สี่ลูกต่อวินาที, นักฆ่าสามารถหลบหรือป้องกันได้ในระดับนึงแต่โดยเฉลี่ยแล้ว, สามในสี่ของนกหวีดจะโดนกลางกระหม่อมของพวกเขา

 

นักฆ่าสวมหน้ากากอยู่ดังนั้นนกหวีดจึงไม่สามารถทำให้พวกเขาบาดเจ็บร้ายแรงได้ อย่างไรก็ตาม, พวกมันก็ยังประสบความสำเร็จในการตอบโต้การเคลื่อนไหวของนักฆ่า, และลดอัตราการฆ่าลงไปได้อย่างมหาศาล

 

ลิงค์เชียร์อยู่ในใจ สมแล้วที่เป็นนักเวทย์อัจฉริยะหมายเลขหนึ่งของประเทศ สุดยอดจริงๆ!

 

ลิงค์ไม่ปล่อยให้เสียเวลาอีก เขาร่ายเวทย์เพิ่มเสียงแล้วตะโกน “ทหารทุกคนของฉัน, เจ้านายของพวกคุณอยู่ที่นี่!”

 

ค่ายตกอยู่ในความโกลาหล, เหมือนกับฝูงมังกรที่ไม่มีผู้นำ พวกเขาต้องการเสาหลัก, และนี่ก็เป็นหน้าที่ของลิงค์ในฐานะลอร์ด

 

เขาสวมเสื้อคลุมผู้ควบคุมเพลิง, แสงไฟไหลผ่านทั่วร่างของเขา แล้วเขาก็ถือคทาเพลิงพิโรธแห่งสวรรค์ที่แผ่แสงจ้าออกมา มันเป็นภาพที่เด่นสะดุดตาในค่ายสลัวๆแห่งนี้

 

เหล่าทหารมารวมตัวที่เขาในทันที ลูซี่, กิลเดิร์น, แจ็คเกอร์, เอเลียร์ด, และคนอื่นๆต่างก็มากันหมด

 

ลิงค์ไม่ได้หยุดร่ายเวทย์ เขาใช้แผนเดิมทั้งหมดกับพวกผู้โจมตีที่คล้ายกับกลูทางตอนเหนือนี้ เขาใช้สนามพลังเพื่อทำลายสมดุลของอีกฝ่ายแล้วเผาพวกเขาด้วยหมัดไททัน

 

เขาเร็วจนน่าเหลือเชื่อ, และนักฆ่าก็ไม่มีโอกาสโต้ตอบเลย พวกเขาหมดสภาพในอัตราหนึ่งคนต่อวินาที

 

ทันใดนั้นเอง, ก็มีนักฆ่าคนนึงตะโกนออกมา “คนที่น่ากลัวมีแค่มันคนเดียวเท่านั้น พุ่งไปฆ่ามันซะ!”

 

ในตอนนี้, มีนักฆ่าแค่ 40 คนเท่านั้น พวกเขากระจายตัวกันอย่างรวดเร็ว, เตรียมตัวที่จะโจมตีลิงค์จากทุกทิศทาง

 

ลิงค์สั่งในทันที “ถอยไปที่กำแพงเมือง อย่าให้พวกมันล้อมเราได้!”

 

ถ้าพวกเขาถูกล้อม ลิงค์รู้ว่าเขาสามารถปกป้องกลุ่มคนที่อยู่รอบๆเขาได้ด้วยตัวเองแต่มันก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น การโจมตีของเขาจะได้รับผลกระทบอย่างมากด้วยเช่นกัน แต่ว่า, ถ้าพวกเขาเอาตัวชิดกำแพงหล่ะก็, พวกเขาก็จะเผชิญหน้ากับนักฆ่าแค่ที่อยู่ข้างหน้า ซึ่งมันจัดการได้ง่ายกว่ามาก

 

พอได้ยินคำสั่ง, ทุกคนก็เริ่มถอยไปที่กำแพงโดยมีลิงค์อยู่ที่จุดศูนย์กลาง

 

นักฆ่าโจมตีราวกับว่าพวกเขาเป็นบ้าไปแล้ว พวกเขาถูกลิงค์ฆ่าอย่างต่อเนื่อง, แต่พวกเขาเองก็ฆ่าทหารธรรมดาไปเป็นจำนวนมาก ลิงค์ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ เทือกเขามอดไหม้ขาดกำลังทหารที่แข็งแกร่ง, และมันก็เป็นเรื่องยากที่จะอยู่ให้ห่างจากการโจมตีโดยตรงของนักฆ่า แม้ว่าแจ็คเกอร์พุ่งไปข้างหน้า, เขาก็จะต้องใช้ชีวิตของเขาเพื่อซื้อเวลาให้ลิงค์ร่ายเวทย์และโจมตี

 

ถ้าไม่ได้เอเลียร์ด, แจ็คเกอร์ก็คงจะตายไปหลายครั้งแล้ว

 

การต่อสู้ทวีความรุนแรงขึ้น นักฆ่าลดลงไปหนึ่งคนต่อวินาที, แต่ทหารลดลงไปยี่สิบคนต่อวินาที! หากไม่มีลิงค์, พวกทหารก็คงจะพ่ายแพ้ไปนานแล้ว

 

ในอัตรานี้, แม้ว่าลิงค์จะสามารถฆ่านักฆ่าทุกคนได้, แต่ค่ายก็คงจะได้รับความเสียหายอย่างมหาศาลเช่นกัน ทหารอาจจะตายจนหมด และถ้าเขาไม่ระวัง, ลิงค์ก็อาจจะตายด้วย

 

แต่ทว่า, จู่ๆก็มีเสียงคำรามดังขึ้นจากด้านนอกกำแพง

 

“ไอพวกชั่วกล้ามาหลอกข้างั้นเรอะ! ดอเรียสโกรธแล้วนะ!”

 

ดอเรียสได้กลับมาในช่วงเวลาสำคัญ!

 

ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้เขาได้ใช้ชีวิตในเทือกเขามอดไหม้อย่างสะดวกสบาย เขามีอาหารดีๆกินทุกวัน, มีคนมาแปรงขน, แปรงฟัง, และทำความสะอาดกงเล็บของเขา ในตอนที่เขามีเวลา, เขาก็จะไปสนุกในป่าเกอร์เวนท์ มันคือชีวิตที่เหมือนกับอยู่ในสวรรค์เลย

 

ในความคิดของเขา, เทือกเขามอดไหม้นั้นคือดินแดนของเขา แต่ตอนนี้มีคนมาก่อความวุ่นวายในดินแดนของเขา, แถมยังหลอกเขาด้วย ซึ่งนี่เป็น…เรื่องที่ไม่สามารถยกโทษให้ได้

 

ด้วยเสียงคำราม, เสือยักษ์ก็แผ่แสงสีน้ำเงินเขียวออกมาบนกำแพงแล้วกระโดดลงมาที่พื้น นักฆ่าพุ่งเข้าใส่มัน

 

ด้วยเสียงคำรามอีกครั้ง, ดอเรียสก็ชักกงเล็บออกมา แล้วกงเล็บที่เหมือนกับมีดนี้ก็ตะปบใส่นักฆ่า

 

ด้วยความที่เป็นสัตว์เวทมนตร์ธาตุลม, เขาจึงมีความเร็วที่น่าตกใจ—แถมยังเร็วกว่าพวกนักฆ่าอีกด้วย และด้วยความที่เป็นสัตว์เก่าแก่ซึ่งมีชีวิตอยู่มาหลายร้อยปี, เขาจึงมีประสบการณ์เต็มเปี่ยม, ดังนั้นนักฆ่าพวกนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

 

ฉัวะ! มีเสียงฉีกข่วนดังขึ้น นักฆ่าถูกกงเล็บของดอเรียสฉีกเป็นชิ้นๆ!

 

มีนักฆ่าอีกคนวิ่งเข้ามา, พยายามที่จะลอบโจมตี

 

ราวกับว่าเขามีตาอยู่ข้างหลัง, ดอเรียสฟาดหางไปที่คอของชายคนนั้น คอของเขาหักลงด้วยเสียงดังแก้ก, แล้วหัวของเขาก็ห้อยลงมาอย่างป้อแป้ เขาทรุดลงกับพื้น, กระตุกอย่างรุนแรง, แต่ก็ไม่ตาย

 

สายตาของลิงค์นั้นคมกริบ พอเห็นฉากนี้, เขาก็มีความมั่นใจมากขึ้น พลังชีวิตแบบนี้เป็นสิ่งที่ทำลายสมดุลโลก มันเกี่ยวข้องกับอุปกรณ์แห่งความมืดระดับพระเจ้าของทางเหนืออย่างแน่นอน

 

แทนที่จะถอยไปที่กำแพง, เขาก็ตะโกน “ดอเรียส, มานี่! มาคุ้มกันฉัน!”

 

“กำลังไป!” ดอเรียสรีบพุ่งไปหาลิงค์ ด้วยแมวยักษ์แสนดุดันตัวนี้, ลิงค์ก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลอีก เขาเริ่มลุยเต็มที่

 

หมัดไททัน, หัตถ์ไททัน, สนามพลังเวกเตอร์, บิดเบือดมิติถูกร่ายขึ้นมาทีละเวทย์ จากนั้นนักฆ่าในเทือกเขามอดไหม้ก็ลดลงไปอย่างรวดเร็ว

 

“ถอย!” ตอนนี้มีนักฆ่าเหลือแค่สิบคนเท่านั้น พวกเขาตระหนักได้ว่าไม่มีโอกาสชนะแล้วและเตรียมพร้อมที่จะหนี

 

“ฝันไปเถอะ!” ดอเรียสวิ่งเร็วราวกับสายลม ร่างกายอันใหญ่ยักษ์ของเขาได้ระเบิดความเร็วที่สูงยิ่งกว่าศัตรูออกมา เขาขวางเส้นทางหนีทั้งหมดของศัตรูด้วยตัวเอง

 

ด้วยการร่วมมือกันของเขาและหมัดไททัน, ลิงค์ก็เผานักฆ่าทุกคนภายในเวลาครึ่งนาที  ตอนนี้มีเหลืออยู่แค่ห้าคนเท่านั้น, ซึ่งลิงค์ตั้งใจเหลือเอาไว้

 

หลังจากที่จัดการเสร็จเรียบร้อย, ผู้พักอาศัยในค่ายก็มองลิงค์ด้วยความเคารพอันบริสุทธิ์ แม้กระทั่งนักเวทย์จากสถาบันเวทมนตร์อีสโควก็ยังมีสีหน้าเกรงกลัว

 

พวกเขาไม่สามารถจัดการกับนักฆ่าสุดแกร่งพวกนี้ได้สักคน, แต่ลิงค์กลับจัดการพวกเขาทุกคนได้เหมือนกับเชือดไก่ ช่องว่างในความสามารถนี้คือสิ่งที่ไม่สามารถก้าวข้ามได้

 

เอเลียร์ดถอนหายใจออกมาโดยไม่รู้ตัว เพื่อนของเขากำลังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เอเลียร์ดพยายามอย่างหนักแล้ว, แต่เขาก็ยังเป็นแค่นักเวทย์เลเวล 3 ลิงค์กำลังจะทิ้งห่างจากเขาไปเรื่อยๆ

 

ดอเรียสก็ได้รับสายตาที่เต็มไปด้วยความเคารพเช่นกัน เขาเชิดหัวขึ้น, เผยแผงหน้าอกของเขา, แล้วลูบกงเล็บของเขา จากนั้นเขาก็พูดออกมาอย่างขุ่นเคือง “ไอพวกขี้ขลาดพวกนี้อยากสร้างปัญหาในเขตดูแลของข้างั้นหรอ? ฮึ่มม!”

 

ลิงค์ไม่มีเวลามาภาคภูมิใจ เขาไปหาลูซี่แล้วพูด “คำนวนจำนวนผู้บาดเจ็บเสียชีวิตแล้วจัดเตรียมค่าชดเชยให้ด้วยนะ”

 

“ค่ะ, นายท่าน”

 

“แจ็คเกอร์, เอาพวกนักฆ่าที่ยังมีชีวิตอยู่ไปขัง ให้พวกมันดื่มนี่แล้วตรึงแขนขาพวกมันซะ” ลิงค์เอาธาตุเงินศักดิ์สิทธิ์ออกมา

 

“เข้าใจแล้วครับ”

 

จากนั้นลิงค์ก็พูดกับดอเรียส “ตอนนี้ฉันจะออกไปข้างนอก ฉันขอฝากความปลอดภัยของค่ายเอาไว้กับแกนะ”

 

กลูห้าสิบตัวนั้นถือว่าเป็นกองกำลังใหญ่ แม้กระทั่งตอนที่อยู่ในป้อมโครงกระดูก, ลิงค์ก็ไม่เคยเจอกลุ่มกลูที่มากกว่า 100 ตัวมาก่อน เขาเชื่อว่าจำนวนนี้คือจำนวนทั้งหมดของผู้โจมตีแล้ว, ดังนั้นตอนนี้ค่ายน่าจะปลอดภัยแล้ว มันถึงเวลาที่จะไปช่วยองค์หญิงมิลด้าแล้ว

 

ดอเรียสยังยุ่งอยู่กับทำตัวเชิด พอได้ยินลิงค์, เขาก็ตบหน้าอกของเขาในทันที

 

“ไม่ต้องห่วงลิงค์, ฝากเรื่องนี้ไว้กับข้า จะไม่มีปัญหาเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!”

 

เขาได้แสดงออกมาแล้วว่าเขาแข็งแกร่งจริงๆ ลิงค์สามารถฝากที่นี่เอาไว้กับดอเรียสได้อย่างสบายใจ เขาพูดออกมาไม่กี่คำเพื่อปลอบโยนผู้พักอาศัยภายในค่ายแล้วกลับไปที่กระท่อม

 

“มาสเตอร์, เขาใกล้จะตื่นรึยังครับ?” ลิงค์ถามเกรนซี่ เขาต้องการความช่วยเหลือของโรมิลสันในการตามหามิลด้า

 

“น่าจะอีกไม่นานนี้หล่ะ จะให้ข้าปลุกเขาไหม?” เกรนซี่ถาม

 

ลิงค์พยักหน้า “ฝากด้วยนะครับ”