Advent of the Archmage - ตอนที่ 219: อำนาจเบ็ดเสร็จของลอร์ด

ภาพของลิงค์ที่ขี่เสือยักษ์สูง 13 ฟุตนั้นสร้างความตกใจให้ผู้คนที่เดินทางมาจริงๆ คนธรรมดาบางคนตื่นตระหนกแล้วหยุดฝีเท้าของพวกเขา, บางคนเดินถอยหลังไปอย่างช้าๆ, และบางคนถึงกับร้องออกมาด้วยความกลัว

 

โชคดีที่, ดอเรียสพยายาบทำตัวให้เรียบร้อยและไม่ทำตัวคุกคามเท่าที่จะทำได้ เขาเดินตามถนนในท่าทีที่เรียบร้อยและส่ายหัวอย่างอ่อนโยนเป็นบางครั้ง หลังจากผ่านไปพักนึง, ผู้คนก็ใจเย็นลงอย่างช้าๆ

 

ไม่นานนัก, พวกเขาก็ได้ยินเสียงต่างๆนานากำลังพูดคุยเรื่องเสือกยักษ์

 

“โอ้เทพแห่งแสง!” มีใครบางคนอุทานออกมา “ดูสิว่าเสือตักนี้ใหญ่ขนาดไหน! มันคงกลืนวัวทั้งตัวได้ง่ายๆเลย!”

 

“ท่านลอร์ดนั่งอยู่บนหลังสือใช่ไหม?” มีใครบางคนถาม

 

“โอ้พระเจ้า!” อีกคนพูด “ดูนั่นสิ, ร่างกายของเขามีเปลวเพลิงแผ่ออกมาด้วย! ช่างน่ายำเกรงยิ่งนัก!”

 

“เขาจะไล่พวกเราออกไปไหม?”

 

ลิงค์ฟังบทสนทนาของคนพวกนี้อย่างใกล้ชิด ดวงตาของเขาตรวจสอบทั้งพื้นที่อย่างช้าๆเพื่อจับตาดูทุกรายละเอียด

 

เขาพบว่าพวกคนที่อยู่บนถนนสวมเสื้อผ้าขาดๆ ใบหน้าของพวกเขาซูบซีดและร่างกายของพวกเขาก็อ่อนแอ พวกเขาดูไม่เหมือนกลุ่มคนชนบทที่มาที่นี่เพื่อหางานเลย พวกเขาดูเหมือนกับลากครอบครัวและสัมภาระอันน้อยนิดของพวกเขาเพื่อหนีจากอะไรบางอย่างมากกว่า

 

พวกเขาเป็นผู้ลี้ภัยจากทางเหนือหรอ? ลิงค์สงสัย ไม่สิ, ไม่น่าเป็นไปได้ กองทัพของอาณาจักรนอร์ตันชนะการต่อสู้ทางเหนือ, ไม่ใช่หรอ? จุดที่ย่ำแย่ในช่วงนี้ส่วนใหญ่เกิดขึ้นที่ป่าทมิฬนี่ แล้วจะมีผู้ลี้ภัยได้ยังไง? เสื้อผ้าที่คนพวกนี้สวมก็ดูไม่เหมือนว่าพวกเขามาจากทางเหนือเหมือนกัน…

 

นอกจากนี้, ต่อให้มีผู้ลี้ภัยจากทางเหนือ, พวกเขาก็น่าจะขึ้นไปทางเหนือของป่าเกอร์เวนท์ไม่ใช่หรอ? ทำไมพวกเขาถึงมาที่รกร้างเฟิร์ดแทนหล่ะ?

 

จากนั้น, กิลเดิร์นก็ปรากฏตัว ตอนนี้เขาเป็นผู้บัญชาการหน่วยทหารพรานในเขตนี้และรับผิดชอบในการสืบสวนสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆพื้นที่แห่งนี้

 

ลิงค์กระโดดลงมาจากหลังเสือแล้วเดินไปหากิลเดิร์น

 

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?” เขาถาม “พวกเขามาจากไหน?”

 

“นายท่าน” กิลเดิร์นตอบอย่างรีบร้อน “ผมกำลังจะไปรายงานเรื่องนี้กับท่านอยู่พอดี”

 

“ถ้างั้นก็ว่ามา” ลิงค์พูดขณะที่เขาเดินเข้าไปในดินแดนพร้อมกับกิลเดิร์นที่เดินตามหลังเขา

 

“คนพวกนี้เป็นผู้ลี้ภัยจากอาณาจักรเดลอนก้าทางตอนใต้ครับ, นายท่าน” กิลเดิร์นอธิบาย “อาณาจักรเดลอนก้ากับประเทศที่อยู่ติดกันทางตะวันตก, อาณาจักรเซาท์มูนกำลังทำสงครามกันอยู่ในตอนนี้ กองทัพของเดลอนก้าได้พ่ายแพ้ในการต่อสู้หลายต่อหลายครั้งและสูญเสียชีวิตกับดินแดนไปมากมาย ซึ่งผลก็คือ, คนพวกนี้ต้องหลบหนีหัวซุกหัวซนแล้วออกมาจากดินแดนที่ถูกยึดครองครับ, นายท่าน”

 

สองอาณาจักรทางใต้กำลังอยู่ในช่วงสงครามงั้นหรอ? ลิงค์รู้สึกอึดอัดหน้าอกขึ้นมากระทันหันพอเขาตระหนักได้ถึงเรื่องนี้

 

มันเกิดขึ้นแล้วหรอเนี่ย! ลิงค์คิด

 

ณ จุดนี้ ตอนที่อยู่ในเกมส์, ด้วยความที่อาณาจักรนอร์ตันหมกมุ่นในสงครามกับดาร์คเอลฟ์ทางตอนเหนือมากเกินไป, มันจึงไม่มีเวลามาควบคุมอาณาจักรเล็กๆทางใต้ ณ จุดนี้, สมาคมได้ก่อความวุ่นวายขึ้นทางตอนใต้, และพวกเขาก็จุดไฟแห่งความขัดแย้งระหว่างอาณาจักรทางใต้ขึ้นเพื่อยุยงให้พวกเขาต่อสู้กัน และท้ายที่สุดแล้ว, ภาคใต้ทั้งหมดของทวีปก็ตกสู่ความโกลาหลและการนองเลือด

 

ในโลกนี้, เรื่องต่างๆดีขึ้นมาเล็กน้อย, แม้จะดูเหมือนว่ามีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในรูปแบบเดียวกันกับสิ่งที่แฝงอยู่ในเหตุการณ์ก็ตาม ลิงค์เกรงว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีกครั้งในตอนนี้

 

ลิงค์ถอนหายใจออกมายาวๆแล้วคิดถึงคำพูดของเอลิน

 

ตะวันจะลับขอบฟ้าในเร็วๆนี้

 

ลิงค์รู้ว่าเขาไม่มีอำนาจในการควบคุมสิ่งที่เกิดขึ้นทางใต้ในตอนนี้, แต่เขาก็ยังสงสัยปริศนาบางอย่าง

 

ถ้าพวกเขาอยากจะหนี, เขาสงสัยว่า, ทำไมพวกเขาถึงไม่ลี้ภัยไปในส่วนที่ลึกขึ้นของอาณาจักรเดลอนก้า? ทำไมถึงมาที่นี่?

 

ดินแดนของเขานั้นเป็นที่รู้จักกันทั่วทวีปว่าเป็นสถานที่ที่แห้งแล้งและมืดมน พวกเขาคาดหวังอะไรกับการมาที่นี่? พวกเขาจะกินฝุ่นเพื่อเอาตัวรอดรึไง? นอกจากนี้, อาณาจักรเดลอนก้าก็คงจะไม่มีความสุขอย่างแน่นอนเมื่อรู้ว่าประชาชนของพวกเขาได้หลบหนีมาอาณาจักรนอร์ตัน, ถูกไหม?

 

โชคดีที่, กิลเดิร์นได้คำนวนทุกๆอย่างจากคำถามของเขาเอาไว้แล้ว

 

“นี่ต้องเป็นเพราะวาร์เตอร์แน่เลยครับ, นายท่าน” เขาพูด “วาร์เตอร์เดินทางลงใต้อยู่บ่อยๆเพื่อซื้อทาส เขากระจายข่าวลือไปทั่วเลยว่าพวกเรากำลังขาดคน เขาอาจจะกระจายข่าวการค้นพบดินต่อต้านเวทย์มนตร์ด้วยก็ได้, ทำให้เกิดเจตคติที่ว่าพวกเรารวย คนลี้ภัยพวกนี้อาจจะคิดว่าพวกเขาจะปลอดภัยที่นี่, นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมพวกเขาส่วนใหญ่ถึงแอบข้ามพรมแดนอาณาจักรมาทางทะเลสาปดำแล้วมาถึงที่นี่ในที่สุด

 

ดินแดนของลิงค์นั้นมีคนน้อยจริงๆ, ดังนั้นในสายตาของกิลเดิร์น, การมาถึงของพวกเขาจึงเป็นเรื่องที่ดี

 

แม้ว่าลิงค์มีความคิดเห็นเดียวกัน, แต่ในฐานะลอร์ดปกครองดินแดน, มีเรื่องมากมายที่เขาจะต้องพิจารณา เขาต้องมองภาพจากมุมมองของการพัฒนาดินแดนของเขาด้วย เอาจริงๆแล้ว, หากเขาผิดพลาดในจุดนี้, มันอาจจะส่งผลกระทบในแง่ลบอย่างต่อเนื่องในการเคลื่อนไหวและในที่สุดมันก็จะมีอิทธิพลต่ออนาคตของดินแดนของเขา

 

ลิงค์มองเหล่าผู้ลี้ภัยจากสองฝั่งถนนและไตร่ตรองอย่างเงียบๆ

 

ผู้ลี้ภัยเหล่านี้รู้ว่าลิงค์เป็นลอร์ดนักเวทย์ของดินแดนแห่งนี้ พวกเขาทุกคนยืนอยู่เบื้องหน้าเขาอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวพร้อมกับก้มหัวลง ในตอนที่สายตาของลิงค์มองไปที่พวกเขา, พวกเขาทุกคนจะกระสับกระส่าย, ราวกับว่ากำลังรอคำชี้ขาดที่จะตัดสินชะตากรรมของพวกเขา

 

เด็กทุกคนดูขาดสารอาหารและอ่อนแอ ใบหน้าเล็กๆของพวกเขาสกปรก, และเสื้อผ้าของพวกเขาก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากเศษผ้าขาดๆเลย พวกเขาจับเสื้อผ้าของพ่อแม่ของพวกเขาแน่นด้วยความสงสัยและความหวาดกลัวในดวงตาของพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะสงสัยและอยากมองลิงค์ใกล้ๆ, และพวกเขาก็ยังกลัวชายแปลกๆคนนี้ด้วย, ดัวนั้นพวกเขาจึงเบือนสายตาออกจากลิงค์อย่างรวดเร็ว พวกเขาหวาดกลัวเหมือนกับกระต่ายตัวน้อยๆ

 

พอเห็นว่าลิงค์ไม่ได้พูดอะไร, แม้แต่กิลเดิร์นก็เริ่มรู้สึกกังวลแล้วในตอนนี้ แม้ว่าเขาจะกลายเป็นผู้ติดตามของลิงค์ไม่นานนัก, แต่ในตอนนี้, ชื่อเสียงของลิงค์ก็สูงขึ้นเรื่อยๆ, และอำนาจของเขาก็ขยายตัวในอัตราที่น่าตกใจ แม้กระทั่งออร่าของเขาในตอนนี้ก็ยังดูน่ากลัวมากจนมันสามารถกระตุ้นความกลัวของทุกคนได้

 

ทันใดนั้นเอง, ก็มีการเปลี่ยนแปลงในตัวลิงค์  ,

 

เขายกนิ้วของเขาขึ้นแล้วชี้ไปที่ชายหนุ่มที่อยู่ห่างจากเขาไปไม่ไกล

 

“จับเขาแล้วเอาตัวมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!” เขาสั่งทหารสองคนที่อยู่ด้านหลังเขา

 

“นายท่าน, อะไรกะ—” กิลเดิร์นคร่ำครวญด้วยความสับสน

 

ลิงค์ตัดประโยคของกิลเดิร์นด้วยการสะบัดมือของเขาและทหารก็เคลื่อนไหวตามคำสั่งของเขาในทันที

 

ทันใดนั้นเอง, กองกำลังทหารรับจ้างก็ได้กลายเป็นการ์ดติดอาวุธของที่รกร้างเฟิร์ด ลิงค์เป็นลอร์ดของที่รกร้างเฟิร์ดและจอมเวทย์ทรงอำนาจ, ดังนั้นเขาจึงมีอำนาจอย่างเด็ดขาดในกองทหารนี้ จากนั้นทหารสองคนก็วิ่งไปหาเด็กหนุ่มคนนั้นด้วยความรวดเร็ว

 

เด็กหนุ่มคนนั้นตื่นตระหนักและกำลังจะกลับหลังหันหนี แต่นั่นเป็นความโง่ของเขา, นั่นก็เพราะ, มีทหารอีกคนอยู่ห่างจากเขาไปไม่กี่ฟุตที่เข้ามาสกัดขาของเขาในทันทีและทำให้เขาล้มลงกับพื้น

 

จากนั้นทหารร่างกำยำสองคนก็วิ่งมาแล้วลากตัวเขาไปหาลิงค์ พวกเขาทำให้เด็กหนุ่มคนนั้นคุกเข่าต่อหน้าเขา

 

บรรยากาศตึงเครียดอย่างมาก, และผู้ลี้ภัยทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบ ทารกบางคนดูเหมือนจะสัมผัสถึงความกลัวในอากาศได้และกำลังจะแหกปากร้องออกมา แต่ก่อนที่พวกเขาจะส่งเสียง, เสียงร้องของพวกเขาก็ถูกแม่ของพวกเขาที่อุ้มพวกเขาอยู่ทำให้เงียบเอาไว้

 

ลิงค์ไม่ได้พูดแก้ตัวอะไร เขาเอาคทาของเขาออกมาแล้วใช้มือแห่งนักเวทย์ฉีกเสื้อของเขา, เผยให้เห็นหน้าอกเปลือยเปล่า เด็กหนุ่มคนนั้นมีหุ่นดีและดูกำยำมาก, ซึ่งแตกต่างจากที่ผู้ลี้ภัยยากไร้ควรจะเป็น แล้ว, เหนือหัวใจของเขา, ก็มีรอยสักรูปมีดสีเขียวเข้มพร้อมกับมีเลือดไหลลงมาจากมันเจ็ดหยด

 

ใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้นเปลี่ยนไปอย่างกระทันหัน ร่างกายของเขาเกร็งไปทั้งตัว, และมีออร่าต่อสู้อ่อนๆแผ่ออกมาจากร่างกายของเขา ไม่มีใครรู้ว่าเขามีมีดปรากฎขึ้นที่มือตอนไหน, แล้วจากนั้นเขาก็ดีดตัวขึ้นอย่างฉับพลันแล้วพุ่งเข้าแทงลิงค์!

 

เรื่องทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นเร็วมากและเหนือความคาดหมายมากจนทุกคนอ้าปากค้างด้วยความหวาดกลัว ดวงตาของกิลเดิร์นถลน, และเขาก็พยายามชักดาบของเขาออกมาเพื่อที่จะวิ่งไปหยุดมีด, แต่ว่าเขาเป็นนักธนู, ดังนั้นความเร็วของเขาจึงสู้นักฆ่าไม่ได้

 

จากนั้น, ก็มีแสงสีขาวอ่อนๆปรากฎขึ้นรอบตัวลิงค์ มันคือเอเดลไวซ์เลเวล 4 แล้วครู่ต่อมาก็มีความมัวในอากาศที่เบื้องหน้าลิงค์ที่สนามพลังต่อต้านเวกเตอร์ปรากฎขึ้น

 

ปัง!

 

นักฆ่าสูญเสียการทรงตัวในขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าแล้วถูกโล่ของลิงค์ขัดขวาง เขากระเด็นถอยหลังไปไม่กี่ก้าวก่อนที่จะมีเสียงฟู่วดังขึ้นในตอนที่มือเพลิงขนาดยักษ์อันน่าเกรงขามปรากฎขึ้นแล้วคว้าตัวนักฆ่าเอาไว้ จากนั้นเสียงกรีดร้องโหยหวนของนักฆ่าก็ดังลั่นไปทั่วพื้นที่

 

วินาทีต่อมา, ลิงค์ก็คลายมือขนาดยักษ์ออกซึ่งทำให้นักฆ่าร่วงลงมาที่พื้น เขายังไม่ตาย, และแผลไฟไหม้บนร่างกายของเขาก็ไม่ได้ร้ายแรง, แต่ว่าออร่าต่อสู้ของเขานั้นก็สลายไปแล้วอย่างสมบูรณ์

 

เขานอนหอบอยู่ที่พื้นแล้วจ้องไปที่ลิงค์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

 

ผู้ลี้ภัยที่อยู่รอบๆลิงค์มองเหตุการณ์นี้อย่างเงียบๆ พวกเขาหลายคนอ้าปากค้างด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้สายตาที่พวกเขาจ้องมองลิงค์นั้นเหมือนกับว่าเขาเป็นบุคคลที่น่าเกรงขามที่สุดที่พวกเขาเคยพบมา เด็กบางคนถึงกับร้องไห้ออกมา ฉากที่แสดงอำนาจของลอร์ดนักเวทย์นั้นได้สลักเข้าไปในความทรงจำของพวกเขา, และในทันใดนั้นเอง, พวกเขาก็รู้ว่าลิงค์เป็นชายที่ “ไม่มีวันทำลายได้” และครอบครอง “พลังระดับพระเจ้า” อันน่าหวาดกลัว

 

จริงๆแล้วนี่เป็นผลลัพธ์ที่ลิงค์คาดการณ์เอาไว้ เขาร่ายเวทย์ขยายเสียงใส่ตัวเองแล้วเดินไปหานักฆ่า

 

“แกเป็นสปายจากสมาคมสินะ?” ลิงค์ถามด้วยน้ำเสียงที่ดังพอที่จะทำให้ทุกคนสามารถได้ยินได้

 

ใบหน้าของชายหนุ่มคนนั้นซีดเผือด, แต่เขาก็ยังเงียบอยู่, ซึ่งนี่หมายความได้ว่าข้อกล่าวหานี้เป็นความจริง

 

จากนั้นเหล่าผู้ลี้ภัยก็ส่งเสียงอึกทึกครึกโครม ไม่แปลกใจเลยที่ทำไมลอร์ดถึงปล่อยการโจมตีที่น่ากลัวอย่างกระทันหัน, นั่นเป็นเพราะชายคนนี้เป็นหนึ่งในพวกโจรสมาคมอันชั่วร้ายนี่เอง ด้วยการเปิดเผยนี้, ความกลัวในหัวใจของพวกเขาก็ลดลงอย่างมหาศาล

 

ลิงค์สังเกตุเห็นปฏิกิริยาของเหล่าผู้ลี้ภัย แล้วเขาก็พบว่ามันน่าพอใจ เขาไม่ได้ตั้งใจจะแสดงพลังอันน่าเกรงขามของเขาเพียงเพื่อข่มขู่คนพวกนี้

 

“เอาตัวมันไปแล้วแขวนเอาไว้ที่ประตูเหนือ!” ลิงค์สั่งทหารที่อยู่ข้างๆเขา

 

ทหารทำตามคำสั่งของเขาในทันที ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงกรีดร้องสั้นๆดังมาจากประตูเหนือของเทือกเขามอดไหม้ สปายของสมาคมตายแล้ว

 

ตลอดกระบวนการนี้, ทุกคนในเทือกเขามอดไหม้ตกอยู่ในความเงียบ

 

การกระทำของลิงค์ได้ทิ้งเจตคติอันลึกซึ้งเอาไว้ในใจของเหล่าผู้ลี้ภัย ในสายตาของพวกเขา, ลอร์ดนักเวทย์คนนี้มีสายตาของพระเจ้าและครอบครองพลังเวทย์อันน่าหวาดกลัว แล้วเขาก็เป็นคนที่เด็ดขาดมากๆ, คำสั่งของเขาจะต้องรีบดำเนินการในทันทีที่พวกเขาได้รับ ดังนั้น, ตอนนี้เหล่าผู้ลี้ภัยจึงเชื่องเหมือนกับฝูงแกะเมื่ออยู่ต่อหน้าลิงค์ พวกเขารู้สึกว่าพวกเขาอยู่ในความปรานีของเขาอย่างสมบูรณ์

 

ในตอนที่ลิงค์สัมผัสได้ถึงปฏิกิริยาของพวกเขา, เขาก็รู้ว่าเขาประสบความสำเร็จตามที่คาดเอาไว้แล้ว จากนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นความอบอุ่นและใจดี เขามีเหตุผลมากมายในการทำสิ่งที่เขาเพิ่งทำไปเมื่อสักครู่นี้ อันที่จริง, การฆ่าสปายจากสมาคมนั้นเป็นแค่เป้าหมายลำดับสองของเขา

 

ผู้ลี้ภัยเหล่านี้มาถึงเร็วเกินไปในช่วงที่ดินแดนของเขาอยู่ในการพัฒนา พวกเขาไม่ได้เห็นรูปแบบจริงๆที่กำหนดเอาไว้, และการก่อสร้างก็ยังอยู่ในระหว่างดำเนินการ พูดอีกนัยนึงก็คือ, ด้วยการที่มีผู้ลี้ภัยมากมายหลั่งใหลเข้ามาในดินแดนของเขา, ก็มีโอกาสที่พื้นที่แห่งนี้อาจจะวุ่นวายเกินไป

 

หากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น, มันก็คงจะเป็นเรื่องยากที่จะแก้ปัญหาในช่วงสั้นๆ มันทำได้แค่รอให้ดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปเท่านั้น ดังนั้น, สิ่งที่ฉลาดที่สุดที่ควรทำในตอนนี้ก็คือสร้างอำนาจเบ็ดเสร็จของลอร์ดขึ้นมาเพื่อหลีกเลี่ยงโอกาสที่ดินแดนของเขาจะตกสู่ความโกลาหลในภายหลัง

 

นั่นคือเหตุผลที่ทำไมลิงค์ถึงทำแบบนั้นในตอนที่เขามาถึง เขาใช้เวทมนตร์ที่น่าประทับใจที่สุดเพื่อทำให้ทุกคนจดจำว่าเขาคือลอร์ดของดินแดนนี้และเขาก็จะทำให้มั่นใจว่าคำสั่งจะถูกติดตั้งในพื้นที่นี้

 

หลังจากการกระทำที่รุนแรง, ตอนนี้มันก็ถึงเวลาแสดงด้านที่ใจดีและอ่อนโยนของเขาแล้ว

 

หลังจากที่จัดการกับสปายจากสมาคมเสร็จ, ลิงค์ก็เดินไปยังเนินสูงๆที่ทุกคนจะสามารถเห็นเขาได้และเริ่มแถลง

 

“ผม, บารอน ลิงค์ มอรานี่, ลอร์ดของที่รกร้างเฟิร์ด, ขอต้อนรับทุกท่านที่เข้ามาอยู่ในดินแดนของผม ที่นี่, ตราบใดที่พวกคุณทำตามกฎของผม, คุณก็จะมีชีวิตที่ดีและเป็นอิสระ”

 

ผู้ลี้ภัยถอนหายใจด้วยความโล่งอกในตอนที่พวกเขาได้ยินคำแถลงของลิงค์ หัวใจที่อัดอัดของพวกเขาเริ่มคลายออก, และพวกเขาก็ใจเย็นลงแล้วเริ่มกระซิบกันเอง

 

“ลอร์ดคนนี้ยังหนุ่มมากเลย” หนึ่งในพวกเขากระซิบ

 

“ข่าวลือเป็นความจริง” อีกคนพูด “เวทย์มนตร์ของเขาทรงพลังมาก!”

 

“เขาไม่ใช่แค่น่าเกรงขามและมีบารมีเท่านั้นนะ, เขายังฉลาดมากอีกด้วย!” ความคิดเห็นจากหนึ่งในผู้ลี้ภัย “นายไม่เห็นหรอว่าเขาหาตัวโจรจากสมาคมได้ด้วยการมองแค่ปาดเดียวเองนะ?”

 

ลิงค์รู้ว่าเขาทำได้ดีหลังจากที่ได้ยินความคิดเห็นเหล่านี้ ตอนนี้งานที่นี่เสร็จแล้ว, เขาตัดสินใจแล้วว่ามันถึงเวลาที่จะกลับแล้ว

 

“เรียกเจ้าหน้าที่ทุกคนมาประชุมด้วย” ลิงค์พูดกับกิลเดิร์น “ฉันมีเรื่องสำคัญบางอย่างที่จะต้องกำหนดให้พวกนายทุกคน”