Advent of the Archmage - ตอนที่ 122: ปฏิบัติการกลุ่มทหารรับจ้าง

เมืองริเวอร์โควฟดูมีชีวิตชีวามากเนื่องจากเหล่าทหารเกณฑ์ได้มาออกกำลังกายกันที่ศาลากลางของเมือง  ทหารมากมายที่มีความทะเยอทะยานต่างก็มาอยู่บริเวณรอบๆป่าเกอแวนท์ ผู้ที่พยายามที่จะประสบความสำเร็จทางด้านการทหารได้เดินทางมาที่เมือง และยังมีแม้กระทั่งทหารรับจ้างมากประสบการณ์ที่เบื่อกับชีวิตพเนจรแล้วและต้องการที่จะหางานทำกับองค์กรที่มีโครงสร้างดีและเสถียร

 

ฝูงชนนั้นยังดึงดูดกลุ่มพ่อค้ามาด้วย และอุปกรณ์ที่แปลกประหลาดกับเครื่องประดับก็สามารถหาซื้อได้ตามท้องถนน ผู้คนในฟิรุเมนนั้นรักการซื้อของเช่นกัน และของที่น่าสนใจเหล่านี้ก็ดึงดูดนักท่องเที่ยวมากมายมาที่เมืองริเวอร์โควฟภายในช่วงเวลาไม่กี่วันมานี้ ซึ่งผลก็คือทำให้เมืองเต็มไปด้วยผู้คนยิ่งกว่าเดิม และมันก็ดึงดูดคณะละครสัตว์มาเพราะมันเป็นจุดที่แสดงแล้วได้กำไรเยอะมากๆ

 

นี่คือฉากการต้อนรับ ลิงค์ เมื่อเขากลับมาที่เมืองริเวอร์โควฟ ที่สองฝั่งของถนนเต็มไปด้วยแผงขายของมากมาย ตั้งแต่ผลไม้สดและผักไปจนถึงของเล่นหรือแม้แต่เครื่องราง ตรงพื้นที่ด้านนอกของเมืองที่ก่อนหน้านี้ว่างเปล่านั้นก็มีรถม้าคันใหญ่ ที่มีสัตว์หายากจำนวนมากถูกจัดแสดงและดึงดูดผู้คนมากมาย

 

เมื่อมองเห็นภาพพวกนี้ผ่านหน้าต่างของรถม้า ลิงค์ ก็อุทานขึ้นมา “ช่างเป็นภาพที่หาได้ยากจริงๆ”

 

เมืองนั้นค่อนข้างเล็กอยู่แล้วและด้วยความที่มีผู้คนเป็นจำนวนมากก็ทำให้เป็นการยากที่จะขับรถม้าผ่านถนนแคบๆไปได้ มันจึงใช้เวลาถึง 20 นาทีก่อนที่ ลิงค์ จะหลุดจากทางเข้าเมืองและไปถึงบ้านของกลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้ได้

 

เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ บ้านนั้นได้ขยายใหญ่ขึ้นและดูมีชีวิตชีวามากขึ้น เสียงตะโกนสามารถได้ยินจากสนามฝึกซ้อมที่ตั้งอยู่ข้างบ้าน ดูเหมือนว่าพวกสมาชิกกำลังฝึกซ้อมกันอยู่

 

ยังไงก็ตาม ลิงค์ ก็พบกับสิ่งที่แปลกประหลาด เขาสังเกตเห็นว่าตัวบ้านนั้นยังถูกปกป้องจากรั้วไม้อยู่และประตูก็ยังคงเป็นประตูไม้ธรรมดาอยู่ แม้แต่ร่องรอยความเสียหายที่ประตูก็ยังไม่ได้รับการซ่อมแซม

 

ขณะที่สมาชิกของกลุ่มนั้นเพิ่มขึ้น อุปกรณ์ของพวกเขากลับดูเก่าและเสื้อผ้าก็ขาดรุ่งริ่ง ยกเว้นแต่ส้อยคอฟลามิงโก้ที่แขวนอยู่ที่คอของพวกเขา พวกเขาดูไม่ต่างอะไรกับทหารรับจ้างธรรมดาเลย ลิงค์ เห็นแม้แต่สมาชิกบางคนนั่งอยู่ในมุมของสนามเพื่อที่จะกินอาหารของเขา ซึ่งมันมีเพียงขนมปังและถ้วยซุปเท่านั้น ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะค่อนข้างลำบาก

 

ลิงค์ขมวดคิ้ว”ไม่ใช่ว่า ลูซี่ บอกว่ากลุ่มทหารรับจ้างได้กำไรหรอกหรอ? เธอยังส่งเงิน 1,000 เหรียญทองมาให้ที่สถาบันอยู่เลย นี่มันดูไม่ค่อยคล้ายกับสิ่งที่เธอบอกกับฉันเลยนะ”

 

กลุ่มทหารรับจ้างนั้นควรจะได้เงินอย่างน้อย 1,500 เหรียญทองถึงจะส่งเงิน 1,000 เหรียญทองมาที่สถาบันได้ ซึ่งนี่เป็นเงินจำนวนมหาศาลสำหรับคนธรรมดา มันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้เงินมากมายขนาดนี้จากการแค่ทำภารกิจธรรมดาๆ คำอธิบายที่เป็นไปได้เพียงอย่างเดียวก็คือการโจมตีที่ซ่อนของกลุ่มโจรขนาดใหญ่ได้สำเร็จ

 

แต่จากเท่าที่ ลิงค์ ดูรอบๆลานกว้าง ก็ไม่พบกับทหารรับจ้างที่ได้รับบาดเจ็บเลย ซึ่งนั่นหมายความว่ามันไม่ได้มีการต่อสู้ในช่วงนี้จนถึงกับต้องระดมพลกลุ่มทหารรับจ้างขนาดใหญ่

 

แม้ว่าเงินนั้นจะมาจากทางอื่นก็ตาม แต่บางส่วนของมันก็ควรที่จะใช้ไปกับการอัพเกรดอุปกรณ์ของพวกเขาและซ่อมแซมลานกว้าง มันไม่น่าจะใช้เงินจำนวนมากมายนัก

 

ลิงค์ จึงสรุปได้ว่า “ลูซี่ โกหก เงิน 1,000 เหรียญทองนั้นมาจากการเก็บออมของกลุ่มทหารรับจ้างไม่ใช่ได้มา”

 

ลิงค์ สามารถหาเหตุผลสำหรับเรื่องนี้ได้เช่นกัน ลูซี่ น่าจะไปได้ยินมาว่าการวิจัยเวทมนตร์นั้นต้องใช้เงินจำนวนมากและกังวลว่าเขาจะมีเงินใช้พอรึเปล่า

 

“นี่น่ะเหรอผู้ติดตามที่จงรักภักดี?”

 

แม้ว่าเขาจะชินกับ NPC ที่จงรักภักดีตามปกติในเกม แต่เขาก็ยังคงรู้สึกประทับใจมากๆที่ได้สัมผัสกับมันในชีวิตจริง

 

ที่โลกทุกคนนั้นต่างก็คิดถึงแต่เรื่องของตัวเอง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีคนที่จงรักภักดีจนหมดหัวใจ พวกเขาจะถูกพิจารณาว่าเป็นคนดีได้ตราบใดที่พวกเขาโตพอที่จะสามารถเก็บความคิดเชิงลบไว้กับตัวเองได้ ยังไงก็ตามในโลกแห่งฟิรุแมนนั้นตีค่าของความสัมพันธ์ของผู้คนและสถานที่ตามสถานะ ถ้าผู้ติดตามสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อคุณ พวกเขาก็จะไม่มีวันทรยศคุณ ลิงค์ คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วถอนหายใจ

 

ทิวทัศน์นี้ทำให้เขานึกขึ้นได้อีกครั้งว่าเขาไม่ได้อยู่ที่โลกอีกแล้ว แต่เป็นมิติอื่นที่คำพูดและความจงรักภักดีมีค่ามากว่าชีวิตของคนบางคน

 

ตราสัญลักษณ์ของสถาบันระดับสูงอีสโควฟบนรถม้านั้นโดดเด่นจนเกินไป ในตอนที่ ลิงค์ ได้เหยียบเข้ามาในสนามหญ้า แจ็คเกอร์ ก็ออกมาต้อนรับเขา

 

เมื่อเปรียบเทียบกัน แจ็คเกอร์ นั้นดูบึกบึนขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเทียบกับไม่กี่อาทิตย์ก่อนและยังดูมีท่าทีที่น่าเกรงขามขึ้นด้วย ออร่าต่อสู้ของเขาก็เด่นชัดมากขึ้นเช่นกัน มันยิ่งดูเหมือนกับว่าเขาเป็นผู้นำขึ้นมาจริงๆ ยังไงก็ตามท่าทีที่น่าเกรงขามของเขาก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะมีอำนาจเหนือกว่า ลิงค์, แจ็คเกอร์ ยิ้มในทันทีที่เห็น ลิงค์ และเคารพอย่างสุภาพ”นายท่าน กลับมาแล้วหรอครับ”

 

ลิงค์ ยิ้มและพยักหน้าก่อนที่จะขึ้นบันไดไปยังห้องโถงที่อยู่ชั้นสอง สิ่งแรกที่ ลิงค์ ทำก็คือวางเงิน 1,500 เหรียญทองลงบนโต๊ะ ในกองนั้นได้รวมเงิน 1,000 เหรียญทองที่ ลูซี่ ส่งมาให้เขาไว้ด้วยและอีก 500 เหรียญทองก็คือส่วนที่เขาเก็บออมเอาไว้เอง เมื่อเห็น แจ็คเกอร์ ทำหน้าสับสน ลิงค์ ก็หัวเราะ

 

“กลุ่มทหารรับจ้างนั้นมีขนาดใหญ่ขึ้นก็จริง แต่เมืองริเวอร์โควฟก็เป็นแค่เมืองเล็กๆ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะได้เงิน 1,000 เหรียญทองภายใน 1 อาทิตย์ ฉันคิดว่ามันถูกนำมาจากเงินที่พวกเราได้มาก่อนหน้านี้ใช่มั้ย?” ลิงค์ ยิ้มและจ้องไปที่ แจ็คเกอร์

 

แจ็คเกอร์ คิดไม่ถึงว่า ลิงค์ จะกลับมาเร็วขนาดนี้และยังมองการโกหกของพวกเขาออกอย่างง่ายดาย เขาเกาหัวและมีทีท่าเขินอาย “ท่านครับ พวกเราคิดว่าท่านน่าจะสามารถนำมันไปใช้ประโยชน์ได้ดีกว่าพวกเรา….”

 

ลิงค์ ส่วยหัว “ฉันยังไม่ได้ขาดแคลนเงิน อันที่จริงคือ ดูตัวนายสิ นายยังคงใส่เสื้อชั้นในและเข็มขัดอันเก่าอยู่เลย ได้เวลาที่จะเปลี่ยนมันแล้วหล่ะ”

 

แจ็คเกอร์ ยังคงเชื่อมั่นว่า ลิงค์ นั้นกำลังต้องการเงินจริงๆ เขาสะบัดมือในทันทีและพูด “มันสะดวกกว่าที่จะใส่ชุดเก่าๆพวกนี้ครับ มันไม่เป็นไรหรอก ผมสาบาน”

 

จากนั้น ลิงค์ ก็ผลักถุงเหรียญกลับไปหา แจ็คเกอร์ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฟังฉัน!”

 

แจ็คเกอร์ ลุกขึ้นทันทีและฟังอย่างตั้งใจ

 

“การพัฒนาของกลุ่มทหารรับจ้างจะเป็นไปไม่ได้เลยถ้าปราศจากความมั่งคั่ง อุปกรณ์ที่ใช้ต่อสู้,สถานที่ฝึกซ้อม,ค่ารักษาอาการบาดเจ็บและค่าชดเชยคนตาย,การปรับปรุงและขยายพื้นที่ตลอดไปจนถึงค่าตอบแทนและรางวัล…ทั้งหมดนี้เป็นค่าใช้จ่ายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าเกิดว่านายยังคงเก็บออมแบบนี้อีก อะไรจะเป็นตัวดึงดูดให้สมาชิกคนอื่นอยู่ในกลุ่มทหารรับจ้างของนายต่อหล่ะ? พวกเขาจะพบว่าที่นี่มันจะลำบากที่จะอยู่ต่อและพวกเขาจะออกไปหางานทำเองถ้าเกิดว่ารายได้ไม่เพียงพอ นี่มันจะเป็นสิ่งที่ไม่ดีมากๆต่ออนาคตของการพัฒนาของกลุ่มทหารรับจ้างเลยนะ” ลิงค์ แนะนำ

 

นี่มันคือความจริงและ แจ็คเกอร์ ก็เข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงสิ่งที่ ลิงค์ ต้องการจะสื่อ

 

“พวกเราอาจจะขาดแคลนอุปกรณ์ แต่ว่าพวกเราใจกว้างมากๆสำหรับค่านายหน้านะครับ กลุ่มทหารรับจ้างของเรารับเพียงแค่ 10 เปอร์เซนต์ของรางวัลทั้งหมดเท่านั้น-นี่เป็นค่าที่ต่ำมากๆในตลาดปัจจุบัน” เขาอธิบาย

 

ลิงค์ หยุด แจ็คเกอร์ ไว้ตรงนั้น “พวกนี้เป็นแค่เพียงรายได้พื้นฐานเท่านั้น อย่างน้อยเราก็ต้องยืนยันงานประจำวันของกลุ่มทหารรับจ้างก่อน เพื่อที่จะดึงไปสู่การพัฒนาขั้นต่อไป กลุ่มทหารรับจ้างจะต้องทำงานภายใต้ชื่อและเกียรติของพวกเขา!”

 

“ชื่อ..เกียรติ?” แจ็คเกอร์ สับสน ท่านจะปฏิบัติสิ่งที่ไม่มีตัวตนเหล่านี้ได้อย่างไรหล่ะ?

 

ลิงค์ พยักหน้าแล้วถาม “นายคิดยังไงเมื่อฉันพูดถึงชนชั้นสูง?”

 

แจ็คเกอร์ ตามความคิดของ ลิงค์ อย่างใกล้ชิด เขาคิดถึงภาพของขุนนางที่เขาเคยเห็นในใจและอธิบายมันออกมา

 

“พวกเขาแต่งตัวอย่างสง่างามและอาศัยอยู่ในปราสาทใหญ่ พวกเขาเดินทางด้วยรถม้าอันสวยงามและมีความมั่งคั่งอันไม่มีสิ้นสุดและพื้นที่ที่เป็นชื่อของพวกเขาจำนวนนับไม่ถ้วน และพวกเขายังหยิ่งยโสและวางท่า พวกเขาพูดกับสามัญชนราวกับว่าพวกเราเป็นพลเมืองชั้นสอง”

 

“แล้วนายอยากที่จะเป็นชนชั้นสูงรึเปล่า?” ลิงค์ ถาม

 

“ก็ค่อนข้างครับ…” แจ็คเกอร์ เขินอายเล็กน้อย มันเป็นความจริงที่ความฝันของเขาคิดว่าวันนึงเขาจะเป็นชนชั้นสูง นี่เป็นปกติของธรรมชาติของมนุษย์ ถ้าเกิดว่ามีโอกาส ต่อให้เป็นนักปรัชญาสูงส่งที่เกลียดชนชั้นสูงและเขียนกระทั่งบทความวิจารณ์พวกเขาก็ยังอาจจะคว้าโอกาสแรกที่พวกเขาได้รับ

 

“นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมกลุ่มทหารรับจ้างยังมีหลายอย่างที่ต้องพัฒนา พวกเราต้องซ่อมแซมลานกว้างและความสวยงามของฐานของพวกเรา สมาชิกของพวกเราต้องสวมอุปกรณ์ที่ยอดเยี่ยมและสวยงาม กฎก็ต้องมีด้วยเพื่อให้พวกเขาประพฤติตัวในทางที่ดีต่อที่สาธารณะ พวกเราจะต้องปลูกฝังชื่อของกลุ่มของพวกเราให้ทรงพลัง, เชื่อถือได้และปลอดภัย นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการจะสื่อเกี่ยวกับการทำงานด้วยเกียรติของพวกเรา” ลิงค์ อธิบาย

 

“นี่อาจจะต้องใช้เงินจำนวนมากในการทำให้สำเร็จ” แจ็คเกอร์ กังวลเล็กน้อย ยังไงก็ตามเขาก็ยังถูกปลุกใจ กลุ่มทหารรับจ้างที่ ลิงค์ พูดถึงนั้นเหมือนกับกลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้ที่เขาวาดฝันไว้ให้เป็นในซักวันนึง นี่เป็นความฝันของเขามาโดยตลอด

 

“งั้นนายก็ต้องเก็บเงินนี้ไว้ ในเมื่อนายได้เริ่มไล่ตามความฝันของนายแล้ว ก็จงอย่ายอมแพ้!พยายามให้ถึงที่สุด!”

 

แจ็คเกอร์ ตกอยู่ในความเงียบพักนึงก่อนที่เขาจะเริ่มพูด “นายท่าน ท่านได้ช่วยเหลือพวกเราเสมอมา พวกเราจะตอบแทนท่านได้อย่างไร?”

 

ลิงค์ ยิ้มแล้วพูด “พวกนายได้ช่วยฉันมามากแล้วจนถึงตอนนี้ ในตอนที่กลุ่มทหารรับจ้างแข็งแกร่งขึ้น ฉันยังคงมีงานอีกมากมายให้พวกนายทำ แต่ตอนนี้ เก็บเงินนั้นเอาไว้เถอะ”

 

เจตนาเดิมของเขาคือใช้กลุ่มทหารรับจ้างเพื่อสร้างรายได้ให้กับการวิจัยพัฒนาเวทมนตร์ของเขา ยังไงก็ตาม ตั้งแต่ที่เขาตระหนักถึงความสามารถทางเศรษฐกิจของทักษะการเสริมพลังของเขา เขาก็ได้ล้มเลิกความคิดนั้นลง

 

ลิงค์ ได้สนับสนุนกลุ่มทหารรับจ้างอย่างต่อเนื่องซึ่งมันเป็นผลมาจากความสัมพันธ์ที่เขาร่วมกันสร้างขึ้นมากับพรรคพวกของเขา และส่วนหนึ่งของข้อเท็จจริงคือ เขาจะสามารถหาผู้ช่วยที่จะไปช่วยเขาในภารกิจใหญ่ๆได้

 

โลกแห่งฟิรุเมนนั้นซับซ้อนและถึงแม้ว่าเวทมนตร์จะทรงพลัง แต่มันก็ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกๆอย่าง ยังมีอีกหลายสิ่งที่ ลิงค์ ไม่สามารถทำได้เพราะว่าเขาเป็นนักเวทย์ ซึ่งนั่นได้จำกัดขอบเขตความสามารถของเขาเอาไว้

 

ยกตัวอย่างเช่น นักเวทย์ไม่เหมาะสมกับภารกิจที่ต้องสืบหาข้อมูล ตัวตนของนักเวทย์นั้นโดดเด่นเกินไปสำหรับภารกิจแบบนี้และพวกเขาจะล้มเหลวอย่างน่าอนาถ ยังไงก็ตาม มันจะเป็นงานที่เหมาะสมกับทหารรับจ้างที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก

 

แจ็คเกอร์ หยิบถุงเหรียญทองอย่างระมัดระวังและหยิบม้วนคัมภีร์ออกมา “ท่านครับ นี่คือกระท่อมหินที่ผาลมหอน มันได้ถูกตกแต่งด้วยของที่จำเป็นในชีวิตประจำวัน  ยังไงก็ตามที่ผิวของเฟอร์นิเจอร์มีฝุ่นเกาะ ผมคิดว่ามันน่าจะถูกทิ้งไว้อย่างน้อย 10 วันแล้วในตอนที่ผมพบมัน ผมค้นหาในห้องและพบคัมภีร์นี้ที่มุมห้องพร้อมกับของจิปาถะอื่นๆครับ”

 

คัมภีร์นั้นมีสีดำและทำมาจากหนังจระเข้ดำ และมีสัญลักษณ์สีเงินสวยงามอยู่ที่ขอบของมัน ลิงค์ มองดูมันใกล้ๆและอ้าปากค้าง คัมภีร์เข้ารหัสหรอ?