นิยาย Abe the Wizard (AtW) AtW ตอนที่ 85 โรงประมูลตลาดมืด

 

AtW ตอนที่ 85 โรงประมูลตลาดมืด

 

ติดตามแฟนเพจอัพเดทข่าวสารก่อน ใคร ND Translate นิยายแปลไทย

 

อาเบลไม่ได้เดินเร็วมากในตอนนี้ ทุกย่างก้าวของเขาเพียงแค่กว้างกว่าคนธรรมดาทั่วไปเพียงเท่านั้น ในตอนนี้อาเบลกำลังเยี่ยมชมเมืองฮาเวส เส้นทางที่เขาเดินอยู่นี้เหลือเพียงเดินเลี้ยวอีกครั้งเดียวตัวเขาก็จะเดินทางไปถึงร้านแกรี่ ร้านแกรี่เป็นร้านที่ขายยาหลากลายชนิดนั่นเอง ในตอนที่อาเบลเดินมาถึงร้านแกรี่ร้านคายาที่หลากหลายชนิดนี้ก็ได้ปิดตัวลงไปแล้ว บางที่วันนี้ร้านแกรี่อาจจะปิดทำการหรือไม่ก็ดาเรนไม่ได้อยู่ในร้ายของตัวเขาเอง

 

“สวัสดีครับ” ชายแปลกหน้าคนหนึ่งทักทายอาเบลพร้อมกับจับไหล่ของเขาไว้

 

“ขอโทษที่รบกวนนะ นายกำลังไปผิด ทางอยู่ใช่ไหม?”

 

เดี๋ยวก่อนนะ ใครกันที่จำฉันได้? อาเบลกำลังคิดอยู่ในใจก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นเขาเห็นชายคนหนึ่งที่กำลังสวมใส่หน้ากากและผ้าคลุมเอาไว้ ชายคนนี้เป็นชายแปลกหน้าไม่ผิดแน่ แต่ทำไมชายคนนี้ถึงแสดงกิริยาท่าทางแบบนี้กับอาเบลกันแน่

 

“โรงประมูลครีน่ะไปทางนี้ต่างหากนะ” ชายคนนั้นได้ชี้ไปอีกทาง “นายกำลังไปผิดทางอยู่ล่ะสี?”

 

อาเบลได้แต่เออออตามไปโดยที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ “อ่อ ครับ ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าไปทางไหน” 

 

“ฉันเข้าใจแล้วล่ะ นายเป็นพวกหน้าใหม่ที่เพิ่งจะออกจากบ้านยามค่ำคืนสินะ? คนที่เป็นพวกหน้าใหม่น่ะล้วนแต่กลัวว่าจะมีคนเห็นว่าพวกเขาเหล่านั้นจะซื้ออะไรกันแน่ มากับฉันจะดีกว่านะ ฉันจะพานายไปประมูลของธรรมดาๆ เอง! แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้มีอะไรพิเศษๆ ขายหรอกนะ พวกเราไม่มีวันรู้เลยว่าจะมีอะไรขายกันแน่ในแต่ละครั้งนั่นน่ะ”

 

ชายคนนั้นยังคงพูดต่อไปในขณะที่ตัวเขานั้นเข้ามาใกล้กับอาเบลมากขึ้นเรื่อยๆ “โดยเฉพาะในเวลานี้ พวกเขาจะต้องขายพวกสาวใช้อย่างแน่นอน สาวใช้ที่ถูกขายไม่ใช่สายใช้ธรรมดาๆ เท่านั้นน่ะพวกเธอเป็นสาวใช้เฒ่าคนแคระ เผ่าออร์คก็ยังมี ฉันไม่แน่ใจเลยว่าจะมีอะไรขายบ้าง ฉันแทบจะอดใจดูต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะ”

 

ในที่สุดอาเบลก็เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว ดูเหมือยว่าชายคนนี้จะคิดว่าอาเบลกำลังจะไปตลาดมือที่จะถูกจัดขึ้นมาที่โรงประมูลครี ตอนนี้ทั้งเขาและอาเบลกำลังสวมชุดแบบดเยวกันอยู่ นี่จึงเป็นเหตุที่ทำให้ชายคนนี้เดินมาทักทายอาเบลนั่นเอง

 

“หรือว่าเราควรจะไปดูดี” อาเบลได้แต่คิดในใจ ตลอดเวลาที่ตัวเขานั้นฝึกฝนมาตัวอาเบลนั้นแทบจะไม่เคยใช้เงินกับอะไรอย่างอื่นเลยนอกจากใช้เงินเพื่อฝึกฝนตัวเองดังนั่นแล้วนี้จึงเป็นโอกาสที่จะทำให้ตัวเขาได้ออกมาเห็นโลกภายนอกบ้าง

 

“ผมรู้สึกขอบคุณคุณมาก” อาเบลพูดพร้อมกับโค้งคำนับให้กับคนลึกลับคนนั้น “นายจะต้องขอบคุณฉันอีกเป็นพันครั้งแน่นอนถ้าฉันพานายไปสถานที่แห่งนั้นแล้ว”

 

ชายลึกลับไม่เคยคาดหวังมาก่อนเลยว่าอาเบลจะเป็นคนที่สุภาพเช่นนี้ในทัน ใดนั่งเองเขาก็นึกออกจนได้ “ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่านายจะเป็นพวกขุนนางน่ะ ขอโทษนะที่ฉันล่วงเกินนายไปก่อนหน้านี้น่ะ”

 

หลังจากที่ชายลึกลับคนนี้รู้ความจริง เข้า เขาก็แสดงพิธีรีตรองออกมาทันที แต่เดิมทีแล้วอาเบลชอบอะไรที่เป็น กันเองก่อนหน้านี้มากกว่า

 

อาเบลได้พูดกับชายผู้ลึกลับต่อไป “พวกขุนนางเองก็ต้องระวังตัวตอนที่อยู่ในโรงประมูลด้วยสินะ? แล้วคุณก็ปลอมตัวเหมือนกันอย่างงั้นหรอ”

 

“หะ!” ชายคนนั้นตอบกลับพร้อมกับหัวเราะออกมา “นายนี่เป็นขุนนางที่ดูอารมณ์ขันน่าดูเลยนะ”

 

ทั้งสองคนได้เดินไปที่ทางเข้าของโรงประมูลครีด้วยกัน ตอนนี้ประตูที่อยู่ด้านหน้ากำลังเปิดออกอย่างช้าๆ ดูเหมือนว่าการประมูลเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น

 

ชายคนที่มากับอาเบลด้วยแนะนำว่า “นายก็อย่าพูดมากเกินไปละเมื่ออยู่ที่นี่ถ้าหากนายเจอคนที่รู้จักที่นี่อะนะ”

 

อาเบลพยักหน้าตอบรับแต่ตัวเขาก็ไม่ได้พูดอะไรกลับไป ทั้งสองคนไม่รอช้าอีกต่อไปรีบเดินเข้าห้องโถงใหญ่ชั้นสองในทันที ดูเหมือนว่าที่ห้องโถงใหญ่แห่งนี้จะเต็มไปด้วยผู้คนหลายสิบคนที่กำลังปกปิดตัวเช่นเดียวกับอาเบล ดูเหมือนว่าทุกคนที่กำลังอยู่ในห้องโถง 

 

ชายคนนั้นยังกระซิบบอกกับอาเบลต่อไป “พวกเขาเหล่านี้ส่วนใหญ่ก็เป็นพ่อค้าทั้งนั้นแหละ นายรู้ไหมว่าทำไมคนพวกนี้ถึงจะต้องมาในที่สกปรกโสมมแบบนี้กัน เป็นเพราะว่าพวกเขาต้องการของที่มักจะไม่ได้รับอนุญาตให้ครอบครองไงล่ะ”

 

“หะ เป็นอย่างงั้นสินะ” อาเบลเผลออุทานออกมา “ถ้าหากมันไม่ได้รับอนุญาตจริงพวกเขาก็มีสิทธิ์ที่จะถูกลงโทษได้สิ?”

 

อาเบลบอกได้ว่าชายคนนี้รู้สึกอิจฉาเหล่าพ่อค้าทั้งหลายอยู่รวมกันตรงนี้ ในโลกใบนี้พวกพ่อค้าทั้งหลายนั้นมีสถานะทางสังคมที่ต่ำที่สุดแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะร่ำรวยแค่ไหนพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะเป็นขุนนางได้อยู่ดี

 

ชายลึกลับคนนี้ตอบกลับในทันที “ก็เพราะมันเป็นยังงั้นไงล่ะ โรงประมูลแห่งนี้จึงได้เกิดขึ้น”

 

อาเบลถามต่อไปด้วยความสงสัย “แล้วสถานที่แห่งนี้มันคืออะไรกันแน่? มันจะต้องมีอิทธิพลอะไรบางอย่างอยู่เบื้องหลังสินะ ถึงจะเปิดโรงประมูลแบบนี้ได้

 

“แล้วนายคิดว่าใครกันล่ะที่ทำแบบนี้ได้ ใครกันที่ได้รับอำนาจมาจากดยคคาเมล?” ชายคนนั้นพูดอย่างเหน็บแนมต่อไป “แน่นอนว่าพวกขุนนางธรรมดาไม่สามารถทำอะได้อย่างแน่นอน ถ้าหากนายอยากจะรู้จริงๆ แล้วละก็นายจะต้องถามพวกราชวงศ์ที่อาศัยอยู่ในปราสาทละนะ”

 

“นี่มันอะไรกัน” อาเบลได้แต่คิดอยู่ในใจ “เรื่องราวในครั้งนี้จะต้องมีผู้อยู่เบี้องหลังอย่างแน่นอน แต่ใตรกันล่ะ หรือว่าจะเป็นมิดเดิลตันจอร์จเจ้าชายองค์ที่ 7 กัน แต่ทำไมเขาถึงเลือกสถานที่ที่เป็นโรงประมูลนี้ติดกับร้านขายยาของแกรี่ด้วยล่ะ?”

 

ทันใดนั้นเองชายวัยกลางคนก็ได้เดินออกมาก่อนที่จะไปที่โรงประมูล ชายคนนี้กำลังสวมใส่ชุดแฟนซีอยู่ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องเป็นเจ้าภาพของการประมูลวันนี้อย่างแน่นอน

 

“สวัสดีตอนเย็นทุกคน! ยินดีต้อนรับเข้าสู่เวทีของโรงประมูลครี! ผมชื่อฮอปเปอร์ ผมได้รับหน้าที่เป็นเจ้าภาพในการประมูลวันนี้นั่นเอง ขอบคุณทุกคนที่มากันในวันนี้!”

 

ถึงเจ้าภาพพิธีกรจะพูดทักทายมากแค่ไหน แต่ฝูงชนที่มาร่วมประมูลนั้นกลับไม่มีท่าทีที่จะตอบโต้อะไรชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่กลางเวทีเลย มีเพียงคนไม่กี่คนเท่านั้นที่ตบมือให้กับชายผู้เป็นพิธีกรผู้คนส่วนใหญ่ได้แต่จ้องมองไปที่กลางเวทีด้วยความเงียบงัน

 

ดูเหมือนว่าตอนนี้ทุกคนที่กำลังอยู่ในโรงประมูลจะสนใจเรื่องอื่นมากกว่า ฮอปเปอร์รู้ดีเขาจึงเลือกที่จะโบกมือเพื่อส่งสัญญาณต่อไป ในไม่ช้าทีมงานของโรงประมูลก็ได้เปิดผ้าม่านสีแดงหลังเวทีขึ้น

 

ฮอปเปอร์ที่ยังคงเป็นพิธีกรอยู่นั้นได้เผยให้เห็นดาบใหญ่ของอัศวินเล่มหนึ่งหลังผ้าม่าน อาเบลคุ้นเคยกับดาบเล่มนี้เป็นอย่างดี ถ้าหากเขาจำไม่ผิดดาบเล่มนี้เป็นดาบที่ตัวเขานั้นสร้างขี้นมากับมือ

 

“รายการประมูลชิ้นแรกก็คือดาบใหญ่ของอัศวิน ดาบเล่มนี้ถูกสร้างขึ้นโดยชายผู้ที่เป็นเหมือนกับความภาคภูมิใจของเมืองฮาเวสแห่งนี้ เขาคนนั้นก็คือปรมาจารย์ช่างตีเหล็กในตำนานผู้ที่มีตำแหน่งเป็นถึงกับท่านลอร์ดด้วยในเวลาเดียวกัน ใช่แล้วสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย ดาบเล่มนี้ถูกสร้างขึ้นโดยปรมาจารย์ช่างตีเหล็กอาเบลนั่นเอง แน่นอนว่าพวกคุณทั้งหลายคงจะไม่เคยเห็นดาบล้ำค่าแบบนี้ขายอยู่ในตลาดอย่างแน่นอน!”

 

ฝูงชนที่อยู่ในงานเริ่มส่งเสียงพูดคุยออกมา ดูเหมือนว่าผู้คนส่วนใหญ่ที่อยู่ในงานตอนนี้จะให้ความสนใจกับดาบที่ถูกสร้างขึ้นโดยอาเบลเป็นอย่างมาก ฮอปเปอร์รู้สึกดีใจ เขาเป็นคนเสนอขายดาบที่ถูกสร้างโดยอาเบลเป็นของรายการแรกนั่นเอง ดังนั้นแล้วงานในวันนี้จะต้องประสบความสำเร็จตามที่เขานั้นหวังไว้อย่างแน่นอน

 

“อย่างที่ทุกคนนั้นรู้ดี ดาบเวทย์ของปรมาจารย์อาเบลนั้นเป็นที่นิยมกันมากขนาดไหน แม้แต่ปรมาจารย์ช่างตีเหล็กโซรินที่ทำงานอยู่ในวงการนี้มานานแสนนานอย่างตีค่าราคาดาบเวทย์ของอาเบลไว้ถึง 50,000 เหรียญทองด้วยกันแน่นอนว่าการจะพบเจอกับดาบที่มีคุณภาพสูงแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย ดังนั้นแล้วพวกเราจึงตัดสินใจที่จะขายดาบเล่มนี้ที่ถูกซื้อต่อมาโดยตรงจากเมืองเบกองให้ทุกท่าน!”

 

ฮอปเปอร์ยังคงพูดต่อไปด้วยน้ำเสียงที่ชวนให้รู้สึกตื่นเต้น “ราคาเริ่มต้นจะอยู่ที่ 1000 เหรียญทอง! ทุกๆ ครั้งของการเสนอราคาขั้นต่ำของราคาจะอยู่ที่ 100 เหรียญ! เริ่มการประมูลดาบใหญ่สุดล้ำค่าได้!”

 

อาเบลแน่ใจเป็นอย่างมากว่าดาบเล่มนี้นั้นเขาเป็นคนที่สร้างมากับมือ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ดาบที่ดีที่สุดที่อาเบลได้สร้างมาแต่มันก็ยังเป็นดาบแห่ง 100 ทักษะอยู่ดี ถึงแม้ว่าสำหรับอาเบลนั้นดาบเล่มนี้จะไม่ได้ดูแปลกอะไรเลยแต่ดาบแห่ง 100 ทักษะนั้นเป็นของที่เหล่าขุนนางรวมไปถึงอัศวินเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ครอบครองได้ คนส่วนใหญ่ไม่มีสิทธิ์ที่จะแตะต้องอะไรแบบนี้ได้อยู่แล้ว

 

“1000!” เสียงของใครบางคนดังขึ้นมา อาเบลบอกได้ทันทีว่าใครก็ตามที่พยายามเสนอราคาคนนี้กำลังที่จะดัดเสียงของตัวเองอยู่อย่างแน่นอน 

 

“1100!” เสียงของคนอีกที่อยู่ด้าน ซ้ายดังขึ้น

 

“1500!”

 

“1800!”

 

ไม่แปลกเลยที่ราคาดาบของอาเบลนั้นจะแพงกว่าปกติมากกว่าเดิมถึง 2 เท่าใครก็ตามที่พยายามจะครอบครอง

 

ดาบเล่มนี้ล้วนแต่เสียสติไปแล้ว อาเบลเองอธิบายไม่ได้เลยว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้

 

“มีใครจะเสนอราคาที่สูงกว่านี้ไหมครับ? ดาบเล่มนี้ถูกสร้างขึ้นจากปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก! การที่จะหาดาบหายากแบบนี้ได้ก็คงจะไม่มีมาบ่อยๆ นี่คงจะเป็นโอกาสดีที่สุดแล้วที่จะได้ครอบครองดาบเล่มนี้!”

 

เมื่อฮอปพูดออกไปฝูงชนก็เริ่มให้ความสนใจมากขึ้นอีกครั้งจนสุดท้ายแล้วราคาสูงสุดก็เพิ่มขึ้นไปถึง 2200 เหรียญทอง

 

ฮอปเปอร์ตัดสินใจที่จะหยุดการประมูลดาบเล่มนี้เอาไว้แต่เพียงเท่านี้ “2200 เหรียญนะครับ มีใครจะให้มากกว่านี้ไหม? งั้น 2200 ครั้งที่หนึ่ง”

 

“2200…”

 

ทันใดนั้นเองมีเสียงดังขึ้นจากด้านข้างของตัวอาเบล “2300!”

 

“นี่มันอะไรกัน?”

 

อาเบลได้หันหัวของตัวเองไปรอบๆ ทันที ตัวเขาไม่เห็นเลยว่าจะมีใครเสนอราคา 2300 ขึ้นมา

 

ชายคนนั้นหัวเราะออกมาในขณะที่อาเบลเองมองหาตัวเขาอยู่ “คงจะต้องเป็นเรื่องที่น่าอับอายแน่ถ้างานของปรมาจารย์ช่างตีเหล็กถูกขายให้กับพ่อค้าแบบนี้ฉันจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นแน่นอน”

 

“ตอนนี้ราคาอยู่ที่ 2300 แล้วนะครับ 2300 ครั้งที่หนึ่ง”

 

“2300 ครั้งที่สอง”

 

“2300 ครั้งที่สาม”

 

“ยินดีด้วยครับท่าน ตอนนี้ท่านได้เป็นเจ้าของดาบใหญ่ขงอัศวินเล่มนี้ที่ถูกสร้างโดยฝีมือของปรมาจารย์ช่างตีเหล็กแล้ว!”

 

ฮอปเปอร์พูดแสงความยินดีให้กับชายคนนี้ พนักงานที่รออยปูได้เดินเข้าไปหา

 

“ไม่มีอะไรจะน่าอัศจรรย์ไปมากกว่านี้แล้ว!” ชายคนนั้นได้พูดขึ้นมา ตอนนี้ตัวเขากำลังตรวจสอบดาบเล่มนี้อยู่นั่นเอง 

 

อาเบลเองที่ยืนดูอยู่รู้สึกชอบผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าเขาจะเป็นใครแต่ดูเหมือนว่าชายคนนี้จะมีรสนิยมในการเลือกอาวุธที่ดีเลยทีเดียว ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็แล้วแต่แต่การที่มีนิสัยในการเลือกอาวุธแบบนี้ได้ทำให้อาเบลสนใจที่จะอยากเป็นเพื่อนกับชายคนนี้ไปซะแล้ว