หลุมนี้มีความลึก 15 เมตร

 

ทันทีที่เราลงถึงก้นหลุม เราก็หันหลังชนกันทันทีและมองไปรอบๆ

 

“บอลแสง”

 

คาเอเดะใช้พลังเวทย์สร้างลูกบอลแสงขึ้นมา

 

สิ่งที่เราพบคือห้องโถงหินขนาดใหญ่

 

มีรูปปั้นหินขนาดใหญ่ 2 แห่งที่ด้านข้างของพื้นที่ซึ่งดูเหมือนจะเป็นทางเข้า สภาพของห้องที่เก่าและทรุดโทรมนั้นสังเกตเห็นได้ชัดเจนเพราะมีฝุ่นอยู่ทั่วไปหมด นอกจากนั้น ยังมีเศษขยะมากมายรอบๆบริเวณนี้

 

“นั่นมันโคลนเหรอ?”

 

บนพื้นมีร่องรอยของบางสิ่งที่ดูเหมือนเมือก

 

นี่คงเป็นรอยเท้าของสิ่งมีชีวิตที่พามาริแอนเน่ไป หากเราตามรอย เราน่าจะพบเธอได้

 

“เดี๋ยวฉันนำเอง คาเอเดะเธออยู่ตรงกลางแล้วร่ายเวทย์แสงต่อไป อุราระคุณปกป้องด้านหลัง”

 

“ค่ะ นายท่าน”

 

“เข้าใจแล้ว”

 

ฉันชักดาบของฉันออกมาและเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

 

ตราบใดที่เราไม่รู้ว่าผู้โจมตีอยู่ที่ไหนหรือกำลังทำอะไรอยู่ เราควรทำตัวให้สงบ หลังจากพบศัตรูแล้วเท่านั้นที่เราจะสามารถตอบโต้ได้

 

“ระวังหลุมด้วย”

 

โครงสร้างของซากปรักหักพังมีความเปราะบางมาก บ้างก็พังทลาย และฉันมักจะเห็นรากของต้นไม้แผ่ทะลุกำแพงไปทั่ว

 

ยิ่งไปกว่านั้น สถานที่นี้ซับซ้อนราวกับดันเจี้ยน และดูเหมือนว่าจะมีปีศาจอาศัยอยู่ถึงแม้พวกมันจะไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก

 

ฉันถามอุราระขณะที่เราวิ่งผ่านทางเดินแคบๆ ที่มีแสงสลัว

 

“ที่นี่ใหญ่แค่ไหน?”

 

“ฉันเคยมาที่นี่สองสามครั้งแล้ว มันมีสี่ชั้นเท่าที่ฉันรู้ แต่ฉันไม่รู้ทางว่าต้องไปตรงไหน ซากปรักหักพังเหล่านี้มีขนาดใหญ่มาก”

 

“คาเอเดะ เธอยังได้กลิ่นของมาริแอนอยู่หรือเปล่า”

 

“ทิศทางเดียวกับรอยเท้าค่ะ”

 

อาจจะเป็นปีศาจ แต่มันมีแผนจะไปไกลถึงไหนนะ?

 

มีโพรงอยู่ด้านหลัง

 

“กุย๊าาาาาา!”

 

“หลีกทางไปซะ!”

 

จู่ๆก็อบลินกระโดดออกมาจากซากปรักหักพัง และฉันก็ฟันมันให้ขาดด้วยดาบเดียว

 

ฉันไม่มีเวลาให้ปลาซิวปลาสร้อย ถ้าพวกแกไม่อยากตายก็ถอยไปซะ

 

คาเอเดะใช้เวทย์มนตร์ของเธอเพื่อแช่แข็งสไลม์หลายตัวที่กำลังคลานอยู่บนพื้น

 

อูราระยิงเข็มพิษและฆ่ามอนสเตอร์แมลงที่โผล่ออกมาจากพื้นดิน

 

“เธอเก่งมาก ว่าแต่อาชีพของเธอคืออะไร”

 

“นักฆ่า”

 

นักฆ่าเป็นอาชีพหายากไม่ใช่หรือไง? และเท่าที่ฉันเห็นเธอก็ดูมีเลเวลพอสมควร

 

มารีแอน เด็กสาวคนนั้นเธอมีรูปลักษณ์ที่น่ารักมาก และผู้คนรายล้อมรอบตัวเธอมากมาย

 

เธอไม่จำเป็นต้องให้เรากำจัดโจรพวกนั้นด้วยซํ้า

 

“กลิ่นแรงขึ้นเรื่อยๆ อยู่ใกล้ๆนี่แหล่ะค่ะ”

 

“เอาล่ะ เตรียมตัวให้พร้อม”

 

ทางยาวพาเราไปที่สะพานข้ามทางน้ำขนาดใหญ่

 

ที่ปลายสะพานมีประตูใหญ่ปิดอยู่ รอยเท้าที่เป็นเมือกดูเหมือนจะไปต่อยังนอกประตูนั้น

 

บางทีมารีแอนและชาวเมืองที่ถูกลักพาตัวไปอาจจะอยู่ที่นั่น

 

ได้ยินเสียงฝีเท้าหลายก้าว และปีศาจติดอาวุธปรากฏขึ้นจากทั้งสองด้าน เรียงแถวหน้าประตู

 

พวกมันทั้งหมดมีรูปร่างที่ใหญ่โต มีกล้ามเนื้อที่เด่นชัด และมีเขาบนศีรษะ

 

“พวกเจ้าโง่มากที่มาที่นี่ เจ้าจะรู้สึกเป็นเกียรติที่จะตายด้วยมือของเรา!”

 

ปีศาจที่พูดอยู่เริ่มสั่งปีศาจที่เหลือ ดังนั้นมันจึงต้องเป็นแม่ทัพของพวกนี้ ที่เหลือก็ตะโกนและชักดาบโค้งออกมาทีละตัว

 

ดังนั้น ทั้งหมดนี่เป็นฝีมือของปีศาจ

 

ฉันเคยได้ยินว่าการปรากฏตัวของราชาปีศาจทำให้การเคลื่อนไหวของปีศาจเพิ่มขึ้น แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฐานของพวกมันจะอยู่ในสถานที่แบบนี้

 

“กำแพงน้ำแข็ง!”

 

คาเอเดะเริ่มขยับพัดเหล็กของเธอเพื่อสร้างกำแพงนํ้าแข็งสองด้าน

 

กลายเป็นทางตรงสู่ประตูก่อตัวขึ้นตรงหน้าฉัน

 

“นายท่าน เราจะจัดการตรงนี้เองค่ะ”

 

“ได้โปรดช่วยคุณหนูมารีแอนด้วย”

 

ฉันพยักหน้าเงียบๆกับคำพูดของพวกเขา

 

ฉันต้องช่วยมาริแอนให้เร็วที่สุด

 

ฉันไว้ใจเธอนะคาเอเดะ อุราระ

 

ฉันวิ่งไปตามทางขณะกำหมัดแน่นเพื่อซัดประตู

 

“คุคุคุ ดูเหมือนว่าอาหารสำหรับสัตว์เลี้ยงของข้าได้มาถึง ข้ากำลังรอเจ้าอยู่เลย”

 

ตรงกลางห้องกว้างใหญ่ มีสไลม์ทากตัวใหญ่ซึ่งน่าจะสูงประมาณสี่เมตร

 

มันมีหนวดนับไม่ถ้วนออกมาจากด้านหลังและมีมนุษย์มากกว่าสิบคนถูกแขวนไว้กับหนวดพวกนั้น

 

“แกเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ทั้งหมดรึเปล่า”

 

 

“แน่นอน’

 

ข้างหน้าสไลม์ทากยักษ์ตัวนั้นมีกึ่งปีศาจตนหนึ่งตัวอ้วนและแข็งแกร่ง ออร่าที่เล็ดลอดออกมาจากมันนั้นหาที่เปรียบไม่ได้กับนักรบที่ฉันเคยพบเจอมาก่อน

 

ไม่ต้องคิดมากเจ้าปีศาจตนนี้คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่นี่

 

“จุดประสงค์ของแกคืออะไร ทำไมแกถึงโจมตีเมือง?”

 

“ข้าไม่จำเป็นต้องบอกเจ้า… แต่เนื่องจากข้าเป็นคนดีมาก ข้าจะบอกความลับกับเจ้าก่อนตาย”

 

“ห๊ะ?”

 

หนวดของสไลม์ทากยืดออกมารวดเร็วและพันรอบตัวฉันจากนั้นก็ยกฉันขึ้นไปในอากาศ

 

“เมืองนี้เชื่อมต่อกับเมืองชายแดนผ่านช่องทางใต้ดิน ถ้าข้าจัดการยึดครองเมืองชายแดนได้และในขณะเดียวกันก็ยึดครองเมืองไอนาร์คด้วย มันจะง่ายสำหรับข้ามากที่จะยึดครองประเทศนี้ แต่ก่อนอื่น ข้าต้องกำจัดลอร์ดที่ปกครองที่นี่เสียก่อน”

 

“งั้นเหตุผลที่แกลักพาตัวมาริแอน ก็เพื่อให้เคานต์แห่งไอนาร์คยอมจำนนต่ออำนาจของแกสินะ”

 

“ใช่แล้ว! ถ้าสาวสวยคนนี้ถูกจับเป็นตัวประกัน คงไม่มีใครพยายามทำอะไรโง่ๆ เพราะมันเท่ากับใช้กำลังบังคับให้ฆ่าเธอไงล่ะ ฟุฟุฟุ”

 

เขาลักพาตัวเธอไปทำร้ายชาวเมืองเพราะเรื่องแบบนั้นเหรอ?

 

พระเจ้าอาจให้อภัยแก แต่ฉันไม่!

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ใบหน้านั้นคืออะไร เจ้ายกโทษให้ข้าไม่ได้,เจ้าต้องการจะฆ่าข้างั้นเหรอ เจ้าจะต้องตายอยู่ที่นี่ ทั้งเจ้าและมนุษย์ทุกคนในเมืองนี้!”

 

“ฮึ่ม!”

 

ฉันกระชากหนวดออกอย่างสุดแรงแล้วลงจอดที่พื้น

 

เป็นไอ้หมูตอนที่น่าสงสารดีนี่ แกคิดว่าแต่นี้จะหยุดฉันได้งั้นเหรอ

 

“เป็นไปไม่ได้! สไลม์ทากของข้ามีเลเวลถึง 70!?

 

“แกพึ่งทำสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตไป”

 

“อะไร!?”

 

“แกทำให้ฉันโกรธ!”

 

ฉันค่อยๆก้าวไปข้างหน้าทีละก้าวอย่างช้าๆ

 

ปีศาจตนนั้นก้าวถอยหลังและมีสีหน้าหวาดกลัว

 

“เปิดใช้งาน เวทย์ระเบิด!”

 

ระเบิดขนาดเล็กกว่า 20 จุดเริ่มเปิดใช้งานรอบตัวฉันและระเบิด

 

การระเบิดดังก้องไปทั่วห้องและผลกระทบให้ที่นี่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

 

ฉันคิดว่าเรื่องนี้จะจบลงอย่างรวดเร็วเพราะฉันเก่งการต่อสู้แบบประชิดตัวแต่ว่าฉันคิดผิด แต่ก็ดูจะไม่เป็นไรเพราะแรงระเบิดทำอะไรฉันไม่ได้

 

ฉันสะบัดมือเพื่อให้ควันระเบิดหายไป

 

“เป็นไปไม่ได้ เจ้าไม่เป็นอะไรได้ยังไง เจ้ามันปีศาจ…”

 

“เฮ้ ระวังคำพูดของแกหน่อย แกต่างหากปีศาจ ฉันน่ะเป็นคนนะ…”

 

“ไอ้เวรเอ๊ย ระเบิด ระเบิด ระเบิด”

 

เวทมนตร์ที่ปล่อยออกมาได้เขย่าซากปรักหักพังใต้ดินทั้งหมดอย่างต่อเนื่อง

 

เสียงคำรามของระเบิดดังก้องไปทั่วและเศษซากปรักหักพังก็ตกลงมาจากเพดาน

 

ในห้องนั้น ควันดำจำนวนมากเคลื่อนตัวราวกับหมอก

 

“กูฟุ ฟุฟุฟุ ดูซิว่าจะยังมีชีวิตรอดอยู่รึเปล่า”

 

ตึก ตึก ตึก

 

“เอ๋!!!!!!?”

 

เสียงฝีเท้าของฉันทำให้ปีศาจตกใจกลัว

 

เมื่อมันเห็นฉันเดินช้าๆ อยู่หลังควัน ท่าทางของมันเหมือนกับว่าเห็นผี

 

“พอใจหรือยัง”

 

“เจ้าเป็นอะไรกันแน่ อย่าบอกนะว่าเจ้าคือผู้กล้าที่ข้าเคยได้ยินมา!”

 

“ข้าก็แค่นักรบธรรมดาคนหนึ่ง”

 

“เจ้าโกหก!”

 

 

เอาล่ะ มาจบเรื่องนี้กัน

 

ฉันวิ่งข้ามห้องอย่างรวดเร็วและชักดาบออกมา

 

ฟัน

 

ร่างของปีศาจและสไลม์ทากล้มลงกับพื้นราวกับว่าพวกมันเป็นลำต้นของต้นไม้ที่ถูกตัดออกจากตอ

 

ชาวเมืองที่ถูกจับได้เป็นอิสระจากหนวดและร่วงลงกับพื้น

 

ฉันรีบเอื้อมมือไปจับมารีแอนก่อนที่เธอจะหล่นลงพื้น

 

เธอหมดสติ แม้ว่าจะดูเหมือนว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บอย่างอื่น

 

“นายท่าน พวกเราจัดการพวกลูกน้องปีศาจแล้ว”

 

“ทำได้ดีหนิ”

 

คาเอเดะเข้ามาในห้อง ฉันมีความเชื่อว่าเธอจะทำได้

 

“คุณหนู!”

 

อูราระมาถึงช้ากว่าปกติและเข้าใกล้มาเรียนซึ่งนอนอยู่บนพื้น

 

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้รับอันตราย

 

แม้ว่าเสื้อผ้าของเธอจะขาดเล็กน้อย

 

“ไม่ต้องห่วง เธอแค่หมดสติ”

 

“ขอบคุณมาก ฉันอาจช่วยเธอด้วยตัวเองได้ยาก แต่ต้องขอบคุณท่านโทรุและคุณคาเอเดะ คุณหนูถึงปลอดภัย”

 

อุราระโค้งคำนับเรา

 

ยังดีที่สถานการณ์ทั้งหมดนี้ได้รับการแก้ไขโดยไม่มีใครตาย

 

“ว่าแต่ เราจะเอาชาวบ้านที่เหลือออกไปจากที่นี่ได้ยังไง”

 

“อืม ลากพวกเขาออกไปดีมั้ย?”

 

ฉันเอาเชือกจากกระเป๋าเดินทางมามัดมือและเท้าของพวกเขาทีละคน แล้วมัดเข้าด้วยกันด้วยเชือกเดียวกัน ด้วยวิธีนี้ ฉันสามารถดึงเขาออกมาทั้งหมดด้วยการดึงเชือกเพียงเส้นเดียว

 

“เอาล่ะ กลับกันเถอะ”

 

“ค่ะ”

 

“ลากพวกเขาแบบนี้ดูไม่ค่อยดีเลยนะคะ”

 

ฉันลากพวกเขาขึ้นข้างบนอย่างไม่ระมัดระวัง