A Warrior Exiled by the Hero and His Lover - ตอนที่ 35
ฉันกำลังรู้สึกถึงหายนะที่เกิดขึ้น
“ได้โปรด ได้โปรดอยู่ที่หมู่บ้านต่ออีกหน่อยเถอะครับ!”
“อ๊า! โทรุซามะ โทรุซาม๊าาาาา!!”
“ได้โปรดอยู่ที่นี่ตลอดไปเถอะนะคะ พวกเรารับรองว่าจะดูแลท่านอย่างดี ไม่ให้มีปัญหาแม้แต่อย่างเดียว!”
“โทรุซามะ โปรดอยู่ที่นี่ต่ออีกสัก 30 ปีเถอะ!”
มันเป็นสถานการณ์ที่วุ่นวายสุดๆ ฉันกำลังโดนเหล่าแฟรี่รุมล้อม
แม้ว่าฉันจะพยายามเลี่ยงเดินไปทางอื่นก็โดนพวกเขาดักหน้าตลอด ทั้งก้มกราบทั้งดึงรั้ง
พวกเขาต่างก็ร้องไห้ออกมาโดยไม่สนใจทั้งอายุและเพศของตัวเอง
“หนกขู!!!! พวกเธอเป็นข้ารับใช้ของเผ่าพันธุ์ที่ยิ่งใหญ่นะ!”
เฟราตะโกนออกมา ขณะที่ยืนอยู่บนแพนด้า
เธอกำลังมองชาวบ้านจากที่สูงกว่า
“ถ้าพวกเธอภูมิใจในศักดิ์ศรีฐานะข้ารับใช้ของผู้ยิ่งใหญ่ล่ะก็ พวกเธอก็ควรปล่อยเจ้านายไป! เจ้านายน่ะรักหมู่บ้านแห่งนี้ เพราะงั้นพวกเธอก็ควรรอการกลับมาของเจ้านายอย่างภาคภูมิซะ!”
“โอ้! เฟรา หลานโตขึ้นมากแล้วสินะ อย่างที่หลานสาวของข้าบอก พวกเจ้าจงส่งโทรุซามะไปด้วยความสุขใจเถอะ!”
อย่างที่ผู้ใหญ่บ้านบอก เหล่าแฟรี่จึงยอมปล่อยฉันไป
ต้องขอบคุณเฟรา เพราะถ้าสถานการณ์มันแย่ลงฉันอาจจะต้องลงแรงหน่อย
ฉันคิดว่าฉันคงประเมินความภักดีของแฟรี่ตํ่าไป
พวกเขาต่างก็ยินดีจะให้ฉันอาศัยอยู่ที่นี่ตลอดกาล ถ้าหากฉันไม่บอกว่าจะออกไป
“ฉันจะกลับมาที่นี่อีกครั้งแน่นอน ไว้เจอกันใหม่นะ”
ฉันโบกมือให้ชาวบ้านและเดินจากมา
เหล่าแฟรี่ต่างก็จ้องมองฉันจนลับสายตาไป
◇
เมื่อเราเดินทางมาถึงวงเวทย์เคลื่อนย้าย
ฉันก็ทำการเตรียมตัวครั้งสุดท้าย
เพราะเราไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น
อาจจะไปโผล่กลางทะเล หรืออย่างแย่ที่สุดก็คือถูกฝังอยู่ใต้ดิน
ในตอนนี้เฟรากับแพนด้าก็เข้าไปอยู่ในกระเป๋าสะพาย
ฉันให้คาเอเดะกอดเอวฉันเอาไว้แน่นๆและเตรียมตัวให้พร้อม
ฉันเตรียมการทุกอย่างที่พอจะทำได้แล้ว ที่เหลือคือการกระโดดเข้าไปในวงเวทย์เคลื่อนย้าย
“ไปกันเถอะ”
“ค่ะ”
“พร้อมเสมอ!”
“คิ้ว~”
เรากระโดดเข้าไปในวงเวทย์เคลื่อนย้าย
“ฮึ้บ”
หลังจากกระโดดเข้ามาเราก็ลงสู่พื้นคล้ายๆกับการกระโดดอยู่กับที่
การเคลื่อนย้ายมันกินเวลาเพียงเสี้ยววินาที
ฉันไม่รู้สึกเหมือนกับว่าเราเคลื่อนย้ายใดๆเลย
แต่ทิวทัศน์โดยรอบเปลี่ยนไปแล้ว
มันเต็มไปด้วยเศษหินเศษอิฐ มีเพียงพื้นที่วงกลมรอบๆวงเวทย์เท่านั้นที่ยังว่างเปล่า
ฉันคิดว่าเราคงอยู่ในซากของอาคารที่ถล่มลงมา
“นายท่าน ตรงนั้นมีลมพัดเข้ามาค่ะ”
ฉันเอามืออังเหนือรูเล็กๆ แน่นอนว่ามันมีลมพัดเข้ามาจริง
ฉันพยายามใช้นิ้วคว้านรู(!?)ให้ใหญ่ขึ้น
“เฟรา เธอมองเห็นอีกด้านรึเปล่า?”
“เฟราคิดว่าเฟราผ่านเข้าไปได้”
“งั้นก็ลองเลย”
ฉันคิดว่าฉันสามารถใช้กำลังทำลายกำแพงนี้ได้ แต่มันก็อาจจะทำให้ที่นี่ถล่มลงมาด้วย
มันจะดีกว่าถ้าหากให้เฟราใช้ค้อนของเธอพังกำแพงอย่างถูกต้องหลังจากที่สำรวจบริเวณรอบๆแล้ว
“อึ่ก! แคบจัง”
“อ๊ะ!”
กระโปรงเฟรามันติดแล้วก็กางเกงในก็โผล่ออกมา คาเอเดะก็รีบเอามือปิดตาฉัน
อย่างที่ฉันเคยพูดที่บ้านของเคานต์โรอาน ” มันช้าเกินไปแล้ว!! “
” เพราะฉันเห็นมันอย่างชัดเจนยังไงล่ะ! “
เฟราโผล่ไปที่อีกด้านนึงแล้วตะโกน
“มีทางผ่านล่ะ!”
โชคดีจัง
เฟราทุบกำแพงโดยไม่มีการเตือน
“แค่ก แค่ก ฝุ่นเยอะจัง!”
“ขอบคุณนะเฟรา”
“ไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว เพื่อเจ้านายไงล่ะ!”
เฟรายิ้มแล้วเอามือเท้าเอว ตัวเธอมันเต็มไปด้วยฝุ่นจนขาวโพลนแล้วนะนั่น
“ระวังตัวเอาไว้”
ทางเดินแคบๆที่เต็มไปด้วยเศษหิน
เราก็เดินไปตามช่องว่างนั้น
“เจอทางออกแล้ว!”
เฟราที่ล่วงหน้าไปก่อนก็กลับมา
เยี่ยม! แต่มันจะเชื่อมต่อกับข้างนอกตรงส่วนไหนล่ะ? มันปลอดภัยรึเปล่า?
“ตรงนั้น”
“……”
ตรงจุดสิ้นสุดทางเดินมีหินขนาดใหญ่ขวางทางอยู่ และมีแสงจากภายนอกลอดเข้ามาเล็กน้อย
อย่างที่คิดเอาไว้ คงจะออกไปไม่ได้ง่ายๆสินะ คงต้องทำลายมันซะ
แต่ถ้ารุนแรงเกินที่นี่คงถล่มลงมาได้ เพราะงั้นฉันต้องทำอย่างเบามือที่สุด
ฉันดึงดาบใหญ่ออกมา
“พวกเธอสองคนถอยออกไป”
ฉันตั้งท่าให้ตรง ปรับลมหายใจ และเรียกใช้อาชีพ [ อัศวินมังกร ]
เดิมทีแล้วอาชีพนี้เหมาะกับการใช้หอก มีความสามารถที่สูงในการสู้กับมังกรและทำให้มังกรเชื่อฟัง
ความสามารถคือการระบุจุดอ่อนของทุกสิ่งได้อย่างแม่นยำ
ฉันสามารถมองเห็นส่วนที่เปราะที่สุดของก้อนหินตรงหน้า
ด้วยความสามารถของมัน ฉันผ่าหินโดยที่ไม่มีแม้แต่เสียงหรือแรงสั่นสะเทือน
มันเหมือนกับการฟันปลาที่อยู่ในนํ้าโดยที่ผิวนํ้านั้นไม่เกิดรอยกระเพื่อมเลยสักนิดเดียว
ฉันวาดดาบที่คมและเงียบเชียบหลายครั้ง
กึก. ครื่นนน
หินถล่มลงมาและทางเดินก็เปิดออก
“น่าทึ่งมากเลยค่ะนายท่าน นั่นมันคืออะไรกัน!”
“สายตาของเฟรายังมองตามไม่ทันเลย!”
“คิ้ว!”
ฉันเก็บดาบเข้าในฝัก
“เทคนิคไร้ชื่อน่ะ ไปกันเถอะ”
◇
ปลายทางของทางเดินนั่นคือป่า
อุณหภูมิและความชื้นสูงกว่าหมู่บ้านแฟรี่อีก
“เห็นอะไรรึเปล่าคะ”
“เฟราเห็นควันไฟน่ะ ไฟไหม้รึเปล่านะ?”
เฟราที่กำลังสำรวจสภาพแวดล้อมบนฟ้าชี้ไปที่ทิศทางหนึ่ง
คาเอเดะก็ดมอากาศสักพัก
“กลิ่นไหม้ค่ะ มีกลิ่นเหมือนเลือดกับเนื้อไหม้…นี่มัน! เสียงกรีดร้อง!?”
“ฉันจะไปที่นั่น เฟรานำทางที!”
“เข้าใจแล้ว”
ฉันเริ่มออกวิ่งตามเฟราที่กำลังนำทางไป ตามมาด้วยคาเอเดะและแพนด้า
ถ้าต้องต่อสู้ล่ะก็แพนด้าคงทำอะไรไม่ได้
“แพนด้ากลับไปพัก! โรสุเกะออกมา!”
“คิช่า!”
โรสุเกะเข้าสู่โหมดต่อสู้ทันที
ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเขาเร็วกว่าแพนด้ามาก เข้าพุ่งนำหน้าฉันด้วยลักษณะของการเลื้อยในอากาศ
“นายท่านตรงนั้น!”
มีศพของคนหลายคนอยู่ตามทางเดิน
และมีศพของปีศาจด้วย
“คาเอเดะ มีคนรอดแถวๆนี้มั้ย!”
“….ไม่มีเลยค่ะ”
“เร็วเข้า”
ดูจากสถานการณ์แล้วพวกปีศาจคงบุกโจมตีหมู่บ้านหรือเมือง แวะมีควันดำลอยสูงขึ้นออกมาจากกำแพง
อย่างที่คิดเลย กำแพงของเมืองมันพังแล้ว และก็มีควันเกิดเพิ่มขึ้นหลายจุด
แถมยังได้ยินเสียงกรีดร้องจากรอบๆอีกด้วย
“โรสุเกะ จัดการพวกปีศาจที่เห็นให้หมด!”
พวกเรามาช้าเกินไป
ทุกๆที่เต็มไปด้วยศพและดูน่าอนาถนัก
อาคารบ้านช่องถูกทำลาย และพวกปีศาจก็กำลังหัวเราะอย่างร่าเริงให้กับสมบัติที่รวบรวมมาได้
บางตัวก็กำลังเล่นสนุกกับศพ
ความโกรธมันทำให้เลือดขึ้นหน้าฉัน
“ดอกบัวหิมะ!”
“ค้อนทำลายล้าง!”
“นายท่านรับไปช่วยผู้รอดชีวิตกันเถอะค่ะ!”
“เจ้านายสั่งเฟรามาเลย เฟราจะจัดการพวกมันเอง!”
ใช่ มันยังทันอยู่ ก่อนอื่นต้องช่วยผู้รอดชีวิตให้ได้ก่อน
“เราจะกระจายกำลังไปช่วยชาวเมืองก่อน คาเอเดะไปทางนั้น เฟราทางนั้น ส่วนฉันจะอยู่ตรงจุดศูนย์กลางเคลียร์พวกมันเอง!”
“ค่ะ”
“รับทราบ!”
แต่ละคนก็ไปตามทางที่ฉันสั่ง ส่วนฉันก็รีบไปตรงกลาง
ต้องมีหัวหน้าของพวกมันอยู่ที่ไหนสักแห่ง
ถ้าชนะได้ ศัตรูก็จะถอนกำลัง
“อย่ามาขวาง!”
ฉันฆ่าปีศาจที่ขวางทางทุกตัวที่เห็นอย่างกับบุฟเฟ่ฆ่าไม่อั้นจนทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด
ตรงใจกลางเมืองปีศาจตัวใหญ่กำลังหิ้วคอผู้หญิงคนหนึ่งที่เลือดท่วมตัวอยู่ด้วยมือข้างเดียว
“โอ้ ข้าผิดหวังจริงๆ คิดว่าเจ้าจะเป็นผู้กล้าเหมือนกันแต่ไม่ใช่งั้นเหรอเนี่ย แย่จัง”
“อึ่ก….”
“เจ้ามันโชคไม่ดีเลยนะ โดนผู้กล้าใช้แล้วทิ้งเหมือนหมากตัวหนึ่ง”
ฉันเห็นปีศาจตนหนึ่ง มันตัวสูงประมาณ 3 เมตร
ร่างกายที่กำยำเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อและมีเส้นเลือดที่ปูดโปน มีเขางอกออกมาจากหัวทั้งสองข้าง รูปลักษณ์ภายนอกที่น่ากลัวพร้อมกับหน้าตาดุร้าย
ปีศาจตัวนี้ แข็งแกร่ง!
มันแข็งแกร่งกว่าปีศาจระดับนายพลที่ฉันเคยสู้ด้วย
“! ?”
เมื่อฉันเห็นผู้หญิงที่จมกองเลือดอยู่ หัวใจของฉันก็เหมือนจะหยุดเต้น
นั่นมัน เนอิ!?
YOU MAY ALSO LIKE
