A Warrior Exiled by the Hero and His Lover - ตอนที่ 2 พ่อหนุ่ม300

ฉันยังคงตกตะลึงขณะถือดาบ

สถานการณ์ที่เกิดขึ้นกะทันหันทำให้ฉันเข้าใจได้ยากว่าเกิดอะไรขึ้น

“เลเวล 300…นี่มันต้องล้อกันเล่นแน่ๆ”

เท่าที่ฉันรู้ การมีเลเวล 100 นั้นแทบจะได้ชื่อว่าเป็นผู้กล้าแล้ว

ฉันจินตนาการไม่ออกเลยว่าจะถูกเรียกขานว่าอะไรถ้าเกิดเลเวลถึง 300

《หมายเหตุ: สะสม ค่าประสบการณ์ได้รับความเสียหาย จะใช้เวลาสักครู่ในการซ่อมแซม 》

ข้อความที่ปรากฏต่อหน้าฉันเริ่มรบกวนฉันเล็กน้อย

ตรวจดูสเตตัสของฉันตอนนี้เลยดีกว่า

สกิล

เลเวลฉันขึ้นมาจริงๆ

เริ่มปวดหัวแล้วแฮะ เป็นครั้งแรกที่เห็นตัวเลขเหล่านี้

ฉันต้องใจเย็นลงสักหน่อย

แม้แต่คนโง่เขลาอย่างฉันก็ควรจะสามารถเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้ได้

[สะสม] คำนี้มันน่าจะหมายถึงการ เก็บ อะไรสักอย่างสินะ

หมายความว่าเจ้าสกิลนี้มันเก็บค่าประสบการณ์ของฉันเอาไว้ตลอดเวลาเลยงั้นหรอ?

ประสบการณ์ทั้งหมดที่ฉันสะสมมาโดยตลอดถูกปล่อยออกมา

บวกโบนัสสำหรับทุกๆสิ่งที่คุณสะสมเอาไว้

“ดังนั้น นี่หมายความว่าเลเวลและค่าประสบการณ์ส่วนใหญ่ของฉันถูกเก็บเอาไว้โดยสกิลนี้ ทำให้ฉันอยู่ในเลเวล 40 เท่ากับเพื่อนเก่าของฉัน

ไอเวรเอ้ย สกิลนี้มันปลิงชัดๆ

แต่เมื่อเข้าใจแล้ว ทุกประเด็นก็สมเหตุสมผล

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉันได้พยายามมากกว่าใครๆ ในกลุ่ม และต่อสู้อย่างเต็มที่

อย่างไรก็ตาม ฉันพบว่ามันแปลกที่เลเวลของฉันมันหยุดนิ่ง พยายามอย่างหนักมากกว่าใครๆในปาร์ตี้ มันสูญเปล่าและไม่ได้อะไรเลย แค่เพื่อพยายามไล่ตามพวกนั้น และตอนนี้ เป็นเพราะเหตุนี้เองหรือที่การเพิ่มเลเวลและค่าประสบการณ์ของฉันจึงถูกซ่อนเอาไว้?

“อ๊ะ! อ๊าาาาาาา!”
 

ตอนนี้ ฉันรู้สึกไม่รังเกียจเลยที่จะเลิกเป็นเพื่อนกับพวกนั้นแล้ว

อันที่จริง ฉันดีใจที่รู้เรื่องนี้ตอนนี้

ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะไปเที่ยวรอบโลก ด้วยเลเวล 300 ฉันไม่มีอะไรต้องกลัว

ฉันสามารถไปทุกที่ที่ฉันต้องการ

จากนี้ไปฉันจะทำทุกอย่างที่ฉันอยากทำและใช้ชีวิตตามที่ฉันต้องการ

บางทีฉันอาจจะพบสิ่งที่สามารถเติมเต็มช่องว่างขนาดใหญ่ในจิตใจของฉันได้

“แต่ก่อนอื่น ฉันต้องเดินทางไปประเทศเพื่อนบ้านเพื่อเตรียมตัว ถ้าฉันจะต้องเดินทางไกลเช่นนี้ ฉันจะต้องมีเสบียง”

ฉันวางดาบไว้บนหลังและเริ่มเดินไปตามถนนอย่างเงียบๆ
 

ฉันออกจากประเทศบัลเซลี่ และมาถึงประเทศเพื่อนบ้านอย่างอาร์มันด์

ให้เจาะจงยิ่งขึ้นไปยังเมืองชายแดนลิวิโอ้

“อย่างที่คาดไว้ อาร์มันด์เป็นสถานที่ที่พลุกพล่านมาก แม้ว่ามันจะอยู่ในพื้นที่ห่างไกลเช่นนี้”

ฉันรู้สึกทึ่งกับจำนวนคนที่ผ่านไปมาที่นี่ นอกจากนี้ยังมีแผงขายอาหารและกลิ่นหอมที่กระตุ้นท้องของฉันอีกด้วย

ทันใดนั้น มีป้ายร้านหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของฉัน

“ร้านทาสของลิวิโอ”

ร้านค้าทาสนั้นไม่ธรรมดามากจริงๆ และฉันก็เกลียดมันด้วยซ้ำ

เป็นสถานที่ที่ฉันมักจะมองข้ามไป

แต่ฉันเพิ่งถูกหักหลัง และฉันก็ถูกดึงดูดเข้าหามัน

ทาสจะไม่มีวันทรยศเจ้านายของตนเพราะสัญญา

พวกเขาไม่สามารถพูดโกหกได้ แม้ว่าจะได้รับคำสั่งให้ทำเช่นนั้นก็ตาม

พวกเขาจะอยู่ที่นั่นเพื่อฉันเสมอ

นึกถึงใบหน้าของอดีตสหายของฉัน

แค่คิดถึงพวกมัน ฉันก็รู้สึกว่าหัวเสียขึ้นมาทันที

ฉันกำหมัดแน่นและระงับความโกรธเอาไว้

“ฉันต้องการคู่หูที่ฉันไว้ใจได้ จะเป็นความคิดที่ดีที่จะมีมือขวาที่สามารถเก็บสถานะที่ไม่ปกตินี้เป็นความลับและไม่เคยทรยศต่อฉัน ถ้าฉันไม่มี ความคลางแคลงใจต่อผู้คนของฉันก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ”

หลังจากถูกเพื่อนรัก คนรัก และเพื่อนสมัยเด็กทรยศหักหลัง ฉันก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว

เพื่อรักษาความสบายใจ ฉันต้องการเพื่อนที่ไว้ใจได้ซึ่งจะคอยสนับสนุนฉันเสมอ

ฉันไม่สนใจว่าพวกเขาแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันแค่อยากจะรู้สึกปลอดภัย

ฉันแค่อยากรู้ลึกๆ ว่ายังมีบางสิ่งในโลกนี้ที่ฉันวางใจได้

ฉันเดินไปที่ประตู โดยไม่ลังเลใจ ฉันก็เปิดมันออก

เสียงกริ่งประตูดังขึ้น ฉันจึงเดินไปที่เคาน์เตอร์

หลังเคาน์เตอร์มีชายชราคนหนึ่งที่มีรูปลักษณ์ที่โดดเด่นมาก ดูเหมือนเขาจะเป็นเจ้าของร้าน เขาเอาแต่ยิ้มให้ฉัน

“ยินดีต้อนรับ วันนี้มีอะไรให้รับใช้”

“ฉันต้องการทาสที่ฉันสามารถพาไปต่อสู้ได้”

“เจาะจงเผ่าพันธุ์โดยเฉพาะหรือเปล่าครับ? มีลักษณะพิเศษอื่นๆที่คิดไว้ในใจหรือไม่ครับ?”

“ไม่มีเจาะจงเป็นพิเศษ”

ชายชราพยักหน้าแล้วพาฉันไปที่ด้านหลังร้าน

ในที่แสงสลัว เราถูกล้อมรอบด้วยกรงนับไม่ถ้วน

ที่นั่นอาจมีชายหญิงที่แข็งแกร่ง แม้แต่เอลฟ์หรือมนุษย์กิ้งก่า

แม้แต่เผ่าพันธุ์ที่คุณไม่สามารถมองเห็นได้ในบริเวณนี้

“กระผมแนะนำลิซาร์ดผู้นี้สำหรับการต่อสู้ ผิวที่แข็งของเขาสามารถป้องกันใบมีดได้ และตัวของเขาคือคนที่มีความจงรักภักดี เขาเป็นทาสที่สมบูรณ์แบบหากคุณต้องการให้ใครสักคนคอยดูแลคุณในสนามรบ”

“เท่าไร?”

“สามสิบล้านครับท่าน”

“ฉันอยากเห็นคนอื่น”

ฉันมีงบประมาณเพียง 1.5 ล้าน

มันไม่ได้มากมายอะไรและฉันไม่สามารถจ่ายได้

เขาล้วงมือของเขาเข้าไปในกรง และยกใบหน้าของเอลฟ์โดยวางนิ้วลงบนคางของเธอ

“เอลฟ์ผู้นี้ไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้ แต่กระผมมั่นใจว่าเธอจะเป็นผู้ดูแลที่ดีให้ท่านได้ในยามคํ่าคืนเธอมีพลังเวทมหาศาล หากท่านเลี้ยงดูเธอในฐานะนักเวทย์เธอจะมีประโยชน์ในระยะยาวครับ”

“ราคาเท่าไหร่ล่ะ”

“25 ล้านครับ”

ก็ยังราคาแพงอยู่ดี ฉันคิดว่าฉันมาในเวลาที่แย่ไปสักหน่อย

ฉันน่าจะถามราคาทาสที่ตลาดก่อนมาที่นี่

ขายชราหันมามองฉันแล้วหรี่ตาลง

“กระผมขอถามท่านหน่อยครับว่าท่านมีงบเท่าไหร่?”

“ประมาณ 1 ล้านครึ่ง”

“อื่ม ถ้าเช่นนั้นคุณภาพของทาสอาจลดลงไปมากแต่กระผมสามารถแนะนำทาสในช่วงราคานั้นได้”

“ขอบคุณมาก”

เดินย้อนไปอีกหน่อยก็ถึงม่าน

“ฮึ”

กลิ่นเหม็นแรงมากเข้ามาทางจมูกของฉัน

เป็นกลิ่นที่เกิดจากอุจจาระ ปัสสาวะ และเหงื่อ

ที่นั่นมีกรงเล็ก ๆ นับไม่ถ้วน

ข้างในเป็นสัตว์ร้ายทุกขนาดและแม้แต่เด็กมนุษย์

“ทาสที่นี่ส่วนใหญ่มีค่าไม่ถึงล้าน”

“ทำไมพวกนั้นถึงราคาถูกจัง?”

“พวกเขาอ่อนแอ น่าเกลียด ป่วย ไม่มีการฝึกฝนใดๆ และไม่น่าเชื่อถือ พวกเขาไร้ประโยชน์ในขณะนี้ แต่มีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะดีสำหรับอย่างอื่น”

ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายกับผู้ถือครองทาสที่พูดเกี่ยวกับผู้คนราวกับว่าพวกเขาเป็นทรัพย์สิน

อย่างไรก็ตาม นั่นรวมถึงฉันด้วย เนื่องจากฉันกำลังพยายามจะซื้อทาสเช่นกัน

ฉันคอยมองหาทาสเพื่อดึงดูดความสนใจของฉัน

“อืม?”

และตรงนั้น ในกรงเล็กๆ ที่ตั้งอยู่มุมหนึ่งของพื้นที่นี้

มีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ สกปรกมากที่มีผมสีขาว

ฉันเข้าไปใกล้เธอเพื่อดูใกล้ๆ

เด็กผู้หญิงคนนั้นผอมมากและหายใจไม่ค่อยออก

ผมหน้าม้ายาวปิดตาของเธอ ฉันเลยมองเห็นหน้าเธอไม่ค่อยชัด

เสื้อผ้าของเธอทรุดโทรมมากจนฉันลังเลที่จะมองดูเธอโดยตรง

ฉันรู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนั้นมองมาที่ฉันด้วยดวงตาที่ตายแล้วผ่านผมของเธอซ่อนใบหน้าของเธอ

“เอ๊ะ!! 300?!”

เด็กสาวหนีไปอยู่ที่มุมกรง

ฉันไม่สงสัยเลยว่าเธอคนนี้สามารถเห็นสเตตัสของฉันได้

เด็กคนนี้จะมีความสามารถ [ประเมิน] หรือเปล่านะ? เธอหายากมากแน่ๆ

นี่เป็นเพียงการคาดเดาของฉัน

และไม่ใช่ว่าคนอื่นสามารถบอกเลเวลของฉันได้เพียงแค่มองมาที่ฉัน

“เด็กผู้หญิงคนนั้นเท่าไหร่”

“110,000 ครับท่าน”

“ราคานั้นต่ำเกินไปไม่ใช่หรือไง?”

“ไม่ครับท่าน มันเป็นราคาที่เหมาะสมแล้ว อย่างไรก็ตาม เธอป่วยหนักและอ่อนแอ และเป็นทาสที่น่าสงสารที่ไม่สามารถใช้ได้ เว้นแต่จะเอาเธอไปต้มหรือย่าง”

หญิงสาวไออย่างรุนแรง

เขาพูดถูก สภาพร่างกายของเธอค่อนข้างแย่

ถึงแม้สกิลจะหายากแค่ไหน หากอ่อนแอเกินไป ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องขายราคาที่ต่ำ

หรือพวกเขาไม่ประเมินราคาทาสหรือเปล่านะ

ไม่แน่ใจ แต่ถ้าคิดดีๆ จะได้หาหมอให้ตรวจ

“เธอชื่ออะไร”

“……..”

“เฮ้ย! ตอบลูกค้าสิ”

เจ้าของทาสตีกรงด้วยไม้เท้าของเขา

“คาเอเดะ…”

คาเอเดะ ฉันชอบชื่อของเธอ

และมีบางอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ที่ดึงดูดความสนใจของฉัน

เดาว่าคุณสามารถเรียกมันว่าสัญชาตญาณ ฉันรู้จะอธิบายว่าอะไรแต่เด็กคนนี้ดึงดูดใจฉัน แต่ในทางหนึ่ง ฉันคิดว่าเธอเป็นคนดี

“ฉันจะซื้อผู้หญิงคนนี้”

“ขอขอบคุณสำหรับการซื้อของคุณ!”

เจ้าของทาสคำนับในขณะที่มีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา

“หลังจากการทำธุรกรรม ลูกค้าต้องทำสัญญาเจ้านาย-ทาส”

“หนึ่งคำถาม ฉันต้องเปิดเผยสเตตัสรึเปล่า”

“ไม่ ไม่ ไม่ สิ่งที่ท่านต้องทำคือสละเลือดเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”

“ก็ได้”

ฉันสบายใจเมื่อเขาบอกฉันว่าฉันไม่ต้องเปิดเผยสเตตัสของฉัน

ดูเหมือนเขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ยังไงฉันก็ไม่อยากให้ใครรู้

คาเอเดะมองมาที่ฉันด้วยสายตากังวล