เหนือบันไดขึ้นไปมีทางเดินหินที่มีแสงสลัว

 

ผนังบางส่วนพังทลายลงมาและเศษซากก็มองเห็นได้อย่างชัดเจน

 

อากาศชื้นและมีกลิ่นเหม็นอับ

 

มาเรียดึงแผนที่ออกมาส่วนคาเอเดะก็สร้างลูกบอลแสงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

 

“ชั้นหนึ่งและชั้นสองส่วนใหญ่ได้รับการสำรวจแล้ว ดังนั้นสถานที่ที่คุณควรจะไปคือชั้นสามเป็นต้นไป นอกจากนี้ยังมีพื้นที่อันตรายอยู่บ้าง ดังนั้นโปรดใช้ความระมัดระวังด้วยค่ะ”

 

“มันอันตรายแค่ไหนครับ”

 

“บอกตามตรงค่ะว่า มีสองพื้นที่ที่เสื่อมโทรมมากและมีปีศาจอาศัยอยู่ เรายังไม่ได้สำรวจพื้นที่พวกนั้นเลยค่ะ”

 

อืม เข้าใจแล้ว ถ้าไปอีกสองสามชั้นถัดไป มีโอกาสสูงที่เราจะพบเจอกับปีศาจที่ซุ่มอยู่

 

ถ้าเราไม่สนใจมันแล้วรีบลงบันไดไปล่ะ

 

ไม่ได้หมายความว่าเราต้องกดดันตัวเองมากนัก
 

โอกาสในการหาสมบัติน่าจะมากขึ้นถ้าเราสำรวจที่แห่งนี้เป็นเวลาหลายวัน

 

มันเป็นเรื่องปกติ

 

“วันนี้เราสำรวจเขตอันตราย แต่เพื่อความปลอดภัยของมาเรีย ผมจะเป็นคนเดียวที่เข้าไปที่นั่น”

 

“คือว่า…ฉันก็สู้ได้นะคะ”

 

“คุณคิดว่าท่านเคานต์จะคิดอย่างไรกับสิ่งที่คุณพูด”

 

“เอ่อ… ฉันเข้าใจแล้วค่ะ”

 

มาเรียก้มศีรษะและพยักหน้า อุราระรู้สึกโล่งใจและวางมือบนหน้าอกของเธอ

 

เราเริ่มเดินและตัดสินใจไปทางพื้นที่อันตรายที่ใกล้ที่สุดก่อน

 

“ว่าแต่ปาร์ตี้พวกคุณชื่ออะไรเหรอคะ?”

 

“มันยูเรียวดัง”

 

“ฟุฟุ สมกับเป็นโทรุซามะดีนะคะ”

 

“งั้นเหรอครับ”

 

ฉันเอียงคอด้วยความสงสัยว่ามันหมายความว่าอะไร

 

คาเอเดะเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน

 

“นายท่านข้างหน้ามีกลิ่นของปีศาจรุนแรงมากค่ะ”

 

“เธอประเมินจากที่นี่ได้ไหม”

 

“ฉันคิดว่า…พวกมันคือกลุ่มของปีศาจประเภทเห็ด”

 

ความสามารถในการประเมินของคาเอเดเน่าทึ่งมาก

 

สามารถใช้เพื่อค้นหาศัตรูและแม้กระทั่งตรวจจับตัวตนที่แท้จริงของเป้าหมายได้

 

เธอเป็นคนที่พึ่งพาได้จริงๆ

 

เราเดินต่อไปตามทางเดินจนถึงเขตอันตราย

 

ที่นั่นมีเห็ดเดินได้ 100 กว่าตัว และมีเห็ดตัวใหม่โผล่ออกมาจากจากผนังและพื้น

 

สปอร์ของเห็ดเดินได้นั้นมีพิษ เราจึงไม่สามารถเข้าหาพวกมันโดยประมาทได้

 

มันจะดีกว่าถ้าออกจากที่นี่ไปที่อื่น?

 

ไม่ ฉันคิดว่าฉันสามารถทำได้ตอนนี้

 

ยังไงซะฉันถึงเลเวล 300 แล้ว ฉันควรจะต้านทานพิษได้เกือบทั้งหมด

 

“พวกเธอสามคนอยู่ที่นี่ ฉันจะไปคนเดียว”

 

“นายท่านระวังตัวด้วยนะคะ”

 

คาเอเดะสะบัดหางที่นุ่มฟูของเธอ มือของเธอถูกไขว้ไว้ข้างหน้าหน้าอกของเธอ ทำให้หน้าอกของเธอดูใหญ่ขึ้น

 

อันนี้ดูอันตรายกว่าพิษจากเห็ดอีกแฮะ

 

ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ เย็นไว้ตัวเรา

 

“อย่าเสี่ยงเลยนะคะโทรุ-ซามะ ฉันรู้ว่าคุณแข็งแกร่ง แต่คุณไม่ควรมั่นใจเกินไปเพราะเหตุนั้น”

 

“ผมเข้าใจแล้ว…”

 

มาเรียพูดกับฉันขณะที่เธอคว้าแขนฉันไว้

 

หน้าอกอันแสนอุดมสมบูรณ์ของเธอเบียดเข้ากันแขนทั้งสองข้างของฉัน ความรู้สึกที่นุ่มนวลทำให้สมองของฉันหยุดทำงาน

 

ขอบคุณมาก.

 

ฉันรีบไปฆ่าเห็ดทั้งหมด พวกมันเป็นปีศาจที่อ่อนแอและไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้กับฉันได้

 

แค่เหยียบพวกมัน พวกมันก็ตายแล้ว

 

เพียงไม่กี่นาที เห็ดเดินได้ทั้งหมดก็ถูกกำจัด

 

ดูเหมือนว่าพิษจะไม่มีผลกับฉัน บางที”ดราโกนอยด์”อาจเป็นเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่ง

 

(龍人 แปลว่า/เป็นชื่อ เทพมังกรใช่มั้ยนะ JP : ทัตสึโตะ,ริวจิน CN : หลงเยิ่น)
(Eng ใช้เป็น ดราโกนอยด์ งั้นตาม Eng ไปก่อนนะ)

 

เมื่อฉันไปที่ด้านหลังก็พบประตูหิน เมื่อผลักมันออกมันก็เปิดทางไปยังห้องเล็กๆ

 

ภายในมีขวดอะไรสักอย่างขวดเล็กๆ กล่อง และขยะมากมาย

 

“มันเสียรึเปล่าเนี่ย ดูเหมือนว่าจะยังใช้ได้อยู่นะ”

 

ฉันหยิบขวดขึ้นมาแล้วใช้นิ้วถูพื้นผิวขวดของมัน

 

ของเหลวภายในใสและไม่มีกลิ่นเน่าเสีย

 

ว่าแต่มันคืออะไรเนี่ย? ยา? หรือจะเป็นยาฟื้นฟูที่มีความบริสุทธิ์สูงที่สามารถพบได้ในซากปรักหักพัง แม้จะหายากก็ตาม ดังนั้นฉันเดาว่ามันอาจเป็นอย่างนั้น

 

คงจะดีถ้าเป็นยาอายุวัฒนะรักษาโรคได้ทุกชนิด

 

บางทีมันอาจจะไม่มีอะไรพิเศษก็ได้ ไม่ใช่ทุกอย่างที่จะดีได้

 

ฉันโยนทุกอย่างลงในกระเป๋าเวทมนตร์

 

เมื่อฉันกลับไป สาวๆก็โบกมือให้ฉัน

 

“เป็นยังไงบ้างคะนายท่าน มีอะไรอยู่ข้างหลังหรือเปล่า”

 

“ฉันเจอของบางอย่าง ขวดพวกนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นยาอะไรสักอย่าง นอกจากนี้ยังมีกล่องที่ถูกล็อคนี่ดูเหมือนว่าจะมีของอะไรข้างใน”

 

“ฉันไม่รู้เลยว่ายังมีของอยู่บนชั้นนี้! ยอดไปเลยค่ะ โทรุซามะ!”

 

“มาเรียซัง คุณยืนใกล้นายท่านของฉันมากเกินไปแล้วนะคะ!”

 

คาเอเดะดึงมาเรียออกจากฉันด้วยการดึงแขนของเธอ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวัง สัมผัสถึงความนุ่มนวลและความอบอุ่นได้หายไปแล้ว

 

ทันใดนั้น ฉันรู้สึกถึงสายตาอันแหลมคมที่จ้องมองมาที่ฉันและสติของฉันก็กลับมา

 

คาเอเดะมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าบึ้งตึง

 

“มีอะไรเหรอ?”

 

“นายท่านเป็นของฉัน”

 

“หืม…”

 

เธอโกรธเหรอ?

 

ฉันไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงจริงๆ

 

“โทรุโดโนะ ท่านต้องแสดงถึงความเด็ดขาดของผู้ชายบ้าง”

 

“เอ๋…”

 

อุราระมองฉันด้วยสายตาที่หรี่ลง

 

เกิดอะไรขึ้น?

 

บนชั้นสองมีพื้นที่อันตรายสามที่ ซึ่งหนึ่งในนั้นเราได้สำรวจเสร็จแล้ว

 

เราลงไปที่ชั้นสองเพื่อดูแผนที่อีกครั้งและพูดคุยกัน

 

“มีพื้นอันตรายอยู่ตรงนี้และก็ตรงนี้ ส่วนพื้นที่จากตรงนี้คือพื้นที่ที่ยังไม่ได้สำรวจค่ะ”
 

“อืม ฉันเดาว่าบริเวณนี้คงไม่ใหญ่กว่าชั้นสองมากนัก ฉันสงสัยว่าสถานที่นี้อยู่ในเผ่าพันธุ์เก่าหรือเปล่า”

 

“ค่ะ ตามทฤษฎีหนึ่งที่นี่คือป้อมปราการใต้ดิน มันไม่ชัดเจนว่าพวกเขาต่อสู้กับศัตรูประเภทไหน แต่พบภาพพิมพ์หินที่อธิบายการป้องกันที่ส่วนนี้”

 

ฉันกับคาเอเดะพูด “ว้าว” พร้อมกันอย่างที่เราประทับใจ

 

ถ้าเป็นป้อมปราการใต้ดินที่มีลักษณะคล้ายกับดันเจี้ยน แล้วดันเจี้ยนคืออะไรกันล่ะ

 

จนถึงตอนนี้ ฉันได้หมกมุ่นอยู่กับพวกนั้น แต่เมื่อคิดถึงโครงสร้างเหล่านั้นก็เต็มไปด้วยความลึกลับ ใช่ไหมล่ะ

 

เมื่อตอนนั้นอยู่ๆดันเจี้ยนก็หายไป

 

ฉันสงสัยจังว่ามันไปไหน

 

“ยังไงก็เถอะ โทรุซามะ ช่วยสอนการต่อสู้ให้ฉันหน่อยได้มั้ยคะ?”

 

“……ครับ?”

 

ไม่เพียงแต่ฉันเท่านั้น คาเอเดะและอุราระก็ประหลาดใจด้วย

 

ฉันมองไปที่อุราระเพื่อยืนยัน แต่เธอส่ายหัวอย่างแรง

 

“ข้อตกลงคือเราจะมาด้วยกันถ้าให้คุณเข้าร่วมด้วย แต่คุณไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการให้คุณต่อสู้นะ”

 

“ข้อร้องล่ะค่ะ ฉันเหนื่อยกับการถูกอุราระคอยปกป้องอยู่เสมอและการถูกช่วยโดยโทรุซามะ ฉันเบื่อกับความอ่อนแอของตัวเอง”

 

“แต่…”

 

“ได้โปรด! ขอร้องล่ะค่ะ!”

 

เธอกอดฉันและกดหน้าอกของเธอกับฉัน

 

ฉันจัดการไม่ให้จิตใจหมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกที่หน้าอกของเธอกระทบกับฉันและจดจ่อกับสิ่งที่ฉันควรทำ

 

ถ้าเธอต้องการแข็งแกร่งขึ้น ฉันทำได้ด้วยสกิลของฉัน แต่ปัญหาคือเธออาจได้รับบาดเจ็บ

 

ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นมันก็คงแก้ไขไม่ได้

 

เรื่องราวจะแตกต่างออกไปหากมีวิธีรักษาบาดแผลอย่างน้อยหนึ่งวิธี

 

“ช่วยไม่ได้ ในเมื่อนายท่านอยู่ในสถานการณ์นี้ ฉันจะพยายามรักษาบาดแผลของมารีแอนซัง ถ้าเธอได้รับบาดเจ็บ”

 

“เธอใช้เวทย์รักษาบาดแผลได้เหรอ?”

 

“ค่ะ คลื่นแห่งการรักษาของฉันสามารถขจัดแม้กระทั่งบาดแผลที่ลึกได้อย่างง่ายดาย

 

“ดังนั้นจะไม่มีปัญหาอะไร?

 

” ในฐานะผู้รับใช้ของลอร์ด ฉันขอคัดค้านอย่างยิ่ง ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณหนู…”

 

“ฉันดีใจที่เธอรู้สึกอย่างนั้นนะอุราระ แต่นี่เป็นการตัดสินใจของฉันโดยคำนึงถึงอนาคต ไม่มีการรับประกันว่าปีศาจจะไม่โจมตีเราอีก และฉันต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อช่วยท่านพ่อของฉันด้วย”

 

“คุณหนู…”

 

อุราระย่อมรับการตัดสินใจของมาเรีย

 

เธอพูดถูกอย่างแน่นอน หากเธอมีความแข็งแกร่งทางกายภาพสูง เธอจะมีโอกาสน้อยนิดที่จะถูกศัตรูจับได้ และถ้าเธอมีเลเวลที่สูง เธอก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บง่ายๆ เธอสามารถหลีกเลี่ยงสถานการณ์เช่นนี้ได้

 

“มาฝึกกันเถอะ มาเรีย”
 

แกร๊ก แกร่ก

 

เสียงขัดจังหวะคำพูดของฉัน
 

 

《ประกาศ: เนื่องจากเลเวล สะสม ถึงขีดจำกัดสูงสุดแล้ว คุณจะได้การตอบแทนเพื่อเลื่อนระดับ》

 

《ประกาศ: การตอบแทนค่าประสบการณ์ได้รับการอัปเดตเนื่องจากผลของเอฟเฟกต์สกิลเพิ่มขึ้น》

 

《ประกาศ: คุณได้รับอาชีพ อัศวินมังกร》

 

《ประกาศ: คุณได้รับอาชีพ ผู้เชี่ยวชาญการฝึกสัตว์》

 

《ประกาศ: คุณได้รับอาชีพ ผู้ปลอมแปลง》

 

《ประกาศ: คุณได้รับอาชีพ จอมโจร》

 

 

 

 

ประกาศจากผู้แปล

 

ตอนที่ 16 คาดว่าจะลงในวันมะรืนนี้นะเพราะ Eng ถูกลบออกจากทุกเว็บเลย

 

ไม่เข้าใจว่ามันหายไปไหน

 

เพราะงั้นเลยจำเป็นที่ผู้แปลจะต้องแกะจากญี่ปุ่นนะ