記憶喪失の俺には、三人カノジョがいるらしい . ตัวผมคนเดิมก่อนที่จะความจำเสื่อมนั้น ดูเหมือนว่าจะมีแฟนสาวอยู่สามคนครับ - ตอนที่ 2.2 แฟนสาวสามคน 2

บทที่ 2.2 แฟนสาวสามคน (2)

 

กริ๊ก  

ประตูห้องเปิดออก ที่ตรงนั้นมีคุณพยาบาลที่คอยดูแลผมมาตลอดยืนอยู่

เพราะว่าเห็นร่างอันเป็นผู้ใหญ่ในชุดพยาบาลหรือเปล่านะ ทำให้รู้สึกดีใจมากเลยที่ผมยังมีความรู้สึกเหมือนกับวัยรุ่นทั่วไปอยู่

อาสึกะลุกขึ้นแล้วก็ไปคุยกับคุณพยาบาล

 

[คือว่า มีอะไรหรือเปล่าคะ?]

 

หลังจากคุณพยาบาลทำหน้าละเหี่ยใจออกมาแว๊บนึงก็ถอนหายใจออกมา  

 

[มีอะไรหรือเปล่า ที่ไหนกันละคะ! อีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาเยี่ยม ตอนนี้ยูกิคุงควรจะอยู่คนเดียวค่ะ!]

[เอ๋ อย่าใจร้ายอย่างนั้นสิคะ เมื่อวานนี้ยังมาเยี่ยมได้อยู่เลยค่ะ]

[เมื่อวานก็ด้วยหรอคะเนี่ย!? ….ช่างเถอะค่ะ จะทำเป็นไม่ได้ยินแล้วกัน รีบออกไปได้แล้วนะคะ อีกครึ่งชั่วโมงจะไปเรียกค่ะ]

หลังจากพูดออกมาก็ถลึงตาใส่นิดหน่อย แต่ปัดเรื่องยุ่งยากด้วยวิธีแบบนี้ จะดีเหรอครับ คุณพยาบาล

อาสึกะบ่นอย่างสงสัยว่า [ทำไมถึงรู้ได้เนี่ย] พร้อมกับเดินกลับออกไปอย่างอิดออด คุณพยาบาลตอบไว้แค่ว่า [ถ้าไม่สนใจฟังเรื่องของเจ้าหน้าที่ก็ไม่ควรจะทำงานที่นี่หรอกค่ะ] ตอบมาประมาณนั้น

 

———-มินาโตะ อาสึกะ

ในช่วงหนึ่งสัปดาห์มานี้ ผมพอจะเข้าใจตัวตนของเธอขึ้นมาบ้างแล้ว ดูแลคนเก่ง ถึงบางทีจะมีเสียงที่แข็งกร้าวไปบ้าง แต่ก็เป็นคนอ่อนโยนสุด ๆ  เทียบกับตัวผมที่มีบุคคลิกประมาณนี้แล้วถือว่าเป็นคนที่เปิดเผยมากเลยทีเดียว แถมถึงจะเป็นคนที่ดูหุนหันพลันแล่นไปบ้าง แต่ยืนยันได้เลยว่านั่นเป็นจุดที่ดีงามของตัวเธอเองไม่ผิดแน่  

ถ้าคนแบบนี้อยู่ในห้องเรียนแล้วจะทำให้บรรยากาศห้องเป็นยังไง ขนาดตัวผมที่ไม่มีความทรงจำอยู่ยังนึกภาพออกได้ไม่ยากเลย

ถ้ามีอาสึกะอยู่ด้วยละก็ เรื่องโรงเรียนก็คงไม่ได้น่ากังวลอย่างที่คิดหรอก  และการที่พรรคพวกคนแรกเป็นอาสึกะเนี่ย สำหรับผมแล้วจะคิดยังไงก็เป็นโชคดีแน่นอน

 

[นี่ ยูกิคุง]

 

หลังจากอาสึกะออกไป คุณพยาบาลก็หันกลับมาหาผม  

การทำเป็นไม่รู้สึกอะไรนั้นเป็นเรื่องที่ยากมาก

ตอนที่เข้าห้องวินิฉัยเรื่องความจำเสื่อมก็รู้สึกเหมือนกัน แต่ตอนนั้นหนักกว่าเยอะ

ถ้าสัญชาตญาณของผมไม่พลาดละก็ สิ่งนี้คงเรียกว่าความความเจ็บปวด  

ความอบอุ่นได้รับมาตอนอยู่กับอาสึกะก็พลันหายไปทันที และจากนั้นไม่นานเหงื่อก็ออกจนชุ่มมือไปหมด

 

[แล้ว ผมมีอาการผิดปกติอะไรหรือเปล่าครับ]

 

ผมถามไปด้วยความเกร็งนิดหน่อย คุณพยาบาลก็ลังเลอยู่นิดนึงก่อนที่จะพูดออกมา

 

[อาการผิดปกติ ถ้าพูดถึงอาการผิดปกติแล้ว ร่างกายถือว่าปกติดีเลย]

[อะ งั้นเหรอ…ดีจังเลย ถ้าไม่มีอะไรก็รีบบอกกันสิครับ]

 

ใจเสียหมดเลยแบบนี้ จะลีลาทำไม

ผมกลัวมากเลยว่าสมองผมจะกระทบกระเทือนหรือเลวร้ายกว่านี้น่ะสิ

แต่สีหน้าของคุณพยาบาลก็เปลี่ยนไปดูมืดมนลง น่าสงสัยจัง หรือจะมีอาการผิดปกติอื่น ๆ นอกจากสภาพทางร่างกายกันนะ

 

[แฟนของยูกิคุง คุณอาสึกะสินะ]

[ใช่ครับ อา จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่อยากจะเชื่อเลยครับ ถ้ามีเธอคอยช่วยเหลือผมแบบนี้ ชีวิตในโรงเรียนหลังจากนี้ก็ไม่น่ากังวลแล้วละครับ]

[แต่มีแฟนมาเยี่ยมนะ]

[เอ๋? หมายถึงอาสึกะน่ะเหรอครับ]

 

คุณพยาบาลจ้องมาทางด้านนี้ เพียงแต่สายตานั้นเย็นชาเกินกว่าจะเอาไว้มองคนไข้

[ไม่ใช่ หรอกนะ? คือตอนนี้มีอีกคนนึง ที่บอกว่าเป็นแฟนของเธอมานะ]

 

……….ลองชะเง้อมองข้างหลังคุณพยาบาลหน่อยซิ

ชีวิตในรั้วโรงเรียนหลังจากนี้ คงได้กังวลกันเต็มเหนี่ยวแน่