未練タラタラの元カノが集まったら/จุดเริ่มเรื่องราวคือเหล่าแฟนสาวที่ไม่ยอมตัดใจมารวมตัวกัน (LN) - ตอนที่ 8 หากได้ไปเดตกับคนรักเก่าขึ้นมา 1

บทที่ 3 หากได้ไปเดตกับคนรักเก่าขึ้นมา

 

สัปดาห์ใหม่เริ่มต้นขึ้น

ในวันธรรมดาเช่นนี้ ที่โรงเรียนมีแต่หัวข้อเรื่อง (MICHIKA) อยู่เต็มไปหมด

หากมองแค่เพียงผลลัพธ์ของการไลฟ์สตรีมครั้งแรก MICHKA แชนแนลนั้นเรียกได้ว่าประสบความสำเร็จ

ถือว่าประสบความสำเร็จในการที่รีบจัดการทันทีในวันถัดมาหลังจากเกิดเรื่องวุ่นวาย

อย่างน้อยก็มั่นใจได้ว่ามิยุไม่ได้ตัดสินใจผิดพลาด

 

[ว่า─ไป เมื่อวานท่านมิวจังอย่างเท่เลยอะ!]

[ตกหลุมรักเลยจ้า~! หน้าตาดีเกินไปด้วยสิ~!]

[อะฮ่าฮ่า ไปรักตรงนั้นเหรอ]

 

มิยุยังคงเป็นศูนย์กลางของกลุ่มผู้หญิงไม่เปลี่ยน รวมทั้งนักจากชั้นอื่นปะปนอยู่ในนั้นไปด้วย ห้องเรียนตอนนี้จึงเต็มไปด้วยความวุ่นวาย  

ทันใดที่นึกได้อย่างนั้น คานอนก็คาดว่าจะเป็นเช่นเดียวกัน แม้แต่จินัตสึก็อยู่ในระดับที่น่าเป็นห่วง

และแน่นอนว่าหัวข้อที่ถูกพูดถึงมากที่สุดก็คือ────

 

[จะว่าไปแล้ว แฟนเก่ามิวจังนี่ใครเหรอ? มอต้นเดียวกัน?]

 

เมื่อคนในวงคนหนึ่งริ่มถามออกมา ห้องก็พลันเงียบในทันใด

แต่ว่มิยุยังคงไม่หวั่นไหว

 

[ความลับ~ คาโนนนก็เคยบอกแล้วนี่นา ว่าไม่อยากให้อีกฝ่ายเดือดร้อนน่ะ]

[โธ่~ น่าอิจฉาแฟนเก่าจัง~ ได้คบกับสาวสวยตั้งสามคนแบบนี้ อยากรู้เลยจริง ๆ ว่าทำไมถึงเลิกกัน]

[แต่─ว่า ต้องเป็นหนุ่มโคตรหล่อเลยใช่ไหม]

[ใช่เลย─ ไม่ผิดแน่ ดาราแน่นอน]

 

(โทษทีนะ ที่เป็นคนธรรมดา…)

 

ตามการประเมินหน้าตาของฮิโรกิในอดีตนั้น สำหรับมิยุคือธรรมดา สำหรับคานอนคือหนุ่มหล่อ ส่วนของจินัตสึคือสูงกว่ามาตราฐาน อาจจะเรียกไม่ได้ว่าต่ำ แต่คงไม่เท่ากับที่คนกลุ่มนั้นจินตนาการแน่นอน

 

[อะฮ่าฮ่า ก็ธรรมดานี่แหละ]

 

อัปเดต แม้แต่ตอนนี้มิยุก็ยังประเมินว่า 「ธรรมดา」 อยู่

นอกจากนี้ยังมีผู้ชายน่ารำคาญจำนวนมากที่ถามลองเชิงว่าหน้าตาตัวเองเป็นอย่างไร มิยุจึงตัดบททุกคนว่า [ไม่ใช่สเปคน่ะ] ไป  ไม่ถามตั้งแต่แรกก็คงจะดีแท้ ๆ  

และจังหวะนั้นอาจเป็นเพราะคนในวงสังเกตเห็นฮิโรกิที่ผงกหัวอยู่พอจึงได้เล็งมาทางนี้แล้วพูด

 

[งั้นฮาชิมะละ? อยู่มอต้นเดียวกับมิวจังนี่นา]

[อา─…ไม่ถามกับเจ้าตัวก็ออกจะเสียมารยาทนะ เรื่องแฟนเก่าให้เป็นแค่จินตนาการจะดีกว่า]

[นั่นสิเนอะ─  ────ฮาชิมะ โทษทีนะ]

 

เป็นครั้งแรกที่คนในวงของมิยุส่งเสียงมาทางนี้ ฮิโรกิพยายามเผยรอยยิ้มปลอม ๆ ออกมา

 

[อ๋อ ไม่เป็นไร ไม่ได้คิดอะไรเลยน่ะ]

[อุบ]

 

มิยุเผลอหลุดขำออกมา

จากนั้นก็มีเสียงดังออกมาจากในวง

 

[โทษที แบบว่าฮิโรกิไม่เห็นทำหน้าว่าไม่คิดอะไรเลยนี่นา]

 

(เฮ้ย มาเรียกกันตอนนี้เดี๋ยวก็แย่เอาหรอก!?)

 

ดังที่ฮิโรกิกังวล รอบข้างเริ่มส่งเสียงเซ็งแซ่

และจังหวะนั้นหนึ่งในคนในวงก็กล่าวขึ้น

 

[ถ้าจำไม่ผิดท่านมิวจังกับฮาชิมะเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันเนอะ เหมือนจะเรียกแต่นามสกุลตลอดก่อนจะมาอยู่ห้องเดียวกันนี่นา]

[เนอะ─ ตกใจมากเลย]

 

ดูเหมือนว่าเหล่าคนในวงจะเข้าใจแล้วว่าฮิโรกิถูกเรียกด้วยชื่อ

แต่อาจกล่าวได้ว่าคราวนี้คำพูดและการกระทำของมิยุนั้นเต็มไปด้วยความประมาท ฮิโรกิรู้สึกเลยว่าอายุสั้นลง

แต่หลังจากนั้นก็ไม่มีชื่อของฮิโรกิหลุดออกมาอีก มิยุไม่หันกลับมามองทางนี้แล้วเช่นกัน

เสียงรอบข้างยังคงดังต่อไป ส่วนฮิโรกิก็ปล่อยไปเป็นวันสบาย ๆ ของเขา

…ทั้งที่ควรเป็นอย่างนั้น

เมื่อถึงพักกลางวัน สิ่งนั้นก็มาถึง

 

[────รุ่นพี่ อยู่หรือเปล่าคะ?]

 

หงึก ร่างของฮิโรกิสั่นสะท้าน

เสียงที่คุ้นเคยและวิธีการเรียกเช่นนั้น เสียงที่เรียกฮิโรกิ────และสายตานั้นอยู่ที่ประตูด้านหลังของห้อง ตามที่คาดเดาไว้ ที่ตรงนั้นมีคานอนอยู่นั่นเอง

 

[หื…อ!?]

 

เสียงรอบข้างเงียบลง คานอนเผยรอยยิ้มออกมาเมื่อได้สบตากับฮิโรกิที่กำลังตกใจ

 

[รุ่นพี่มิว ทางนี้ค่ะ]

[โธ่ คาโนนนละก็ ถ้าจะมาก็ส่งข้อความมาสิ]

 

มิยุเดินเข้าไปหาคานอนด้วยความแปลกใจ จังหวะต่อมาเป็นทีของคนรอบข้าง

 

[[[[โหย!]]]]

 

เสียงโหวกเหวกดังขึ้นราวกับห้องเรียนกำลังสั่นสะเทือน เป็นเสียงดังจากคนรอบตัวนั่นเอง

เพราะว่ากลุ่มคนกำลังดังในโรงเรียนนี้อย่าง (MICHIKA) สองคนมายืนอยู่ด้วยกัน ทำให้ไม่มีเหตุผลที่คนรอบข้างจะไม่สนใจ

หากคิดอย่างใจเย็นแล้วคานอนไม่เคยคุยกับฮิโรกิในที่สารธารณะเลย แม้จะรู้ตัวในทันทีแต่ก็หวั่นไหวจนเกือบจะตอบคานอนไปเช่นกัน

แต่ก็เป็นไปได้ว่าคานอนจะจงใจทำเช่นนั้น เพราะตอนนี้กำลังพยายามแอบมองหน้าฮิโรกิผ่านทางไหล่ข้างนึงของมิยุอยู่

 

(จริง ๆ เลย เป็นรุ่นน้องที่วุ่นแท้)

 

แม้จะทำให้ฮิโรกิตกใจ แต่ก็นึกดีใจที่คานอนแวะมาหาเช่นกัน

 

[ดีใจจังที่คาโนนนมาหากันแบบนี้เนี่ย แต่มีอะไรเหรอ?]

[อ๋อ ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ แค่อยากมาเจอหน้าเฉย ๆ เท่านั้นเอง]

[งั้นต้องให้เห็นชัด ๆ แล้วสิ]

 

มิยุจับแก้มทั้งสองข้างของคานอนไว้อย่างแน่นหนาแล้วเอาหน้าเข้าไปใกล้ สงครามภายในเริ่มต้นขึ้นแล้ว

 

[อ๊ะ ใกล้เจินไปมองเห็นไม่ชัดเยยค่ะ]

[แต่ฉัน~เห็นชัดเลยนะ หน้าตาน่ารักน่าชังของคาโนนนเนี่ย]

[งึก! ใยร้ายค่ะ! ปล่อยได้แย้วค่ะ]

[เอา─ละ งั้นไปกินข้าวด้วยกันเถอะ พวกซัจจังโอเคไหม?]

[[[โอเคเลย─!]]]

[เดี่ยว รุ่นพี~คะ…]

 

จากนั้นมิยุกับเพื่อน ๆ ก็พาคานอนออกไปจากห้อง

 

[เฮ้อ]

 

ผลถอนหายใจโดยไม่รู้ตัว

เพราะไหวพริบของมิยุทำให้เรื่องจบได้ได้ด้วยนี่

แต่ว่าเท่านี้ก็สรุปได้แล้ว ว่ามิยุกับคานอนไม่มีปัญหาอะไร

อีกนัยต์นึงก็คือจินัตสึก็น่าจะเป็นเช่นนั้นเหมือนกัน

ในเวลาแบบนี้อาจจะมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นก็ได้ ในฐานะผู้จัดการแล้วต้องระวังให้มากขึ้น ฮิโรกิตัดสินในเช่นนั้น

 

[โธ่ อะไรของรุ่นพี่มิวกันคะเนี่ย!]

 

ตอนเย็นวันนั้น (MICHIKA) ทั้งสามคนกับฮิโรกิมารวมตัวกันที่บ้านมิยุ ส่วนคานอนนั้นกำลังโมโหเรื่องตอนพักกลางวันอยู่

 

[แหม เท่าที่ฟังเนี่ยเป็นคาโนนนผิดเองนี่นา สำหรับฉันเนี่ยแค่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันก็พอใจแล้วนา~]

[จะไปพอได้ยังไงกันคะ ถ้าอยู่โรงเรียนเดียวกันละก็ ต้องไปแอบมองรุ่นพี่ฮิโระตอนเรียนพละ หรือตอนพักก็แอบทำเป็นเดินผ่านห้องเรียนชั้นปีสอง โอกาสที่จะได้เห็นหน้ากันชัด ๆ ก็มีแต่ตอนเปลี่ยนห้องเรียนนี่แหละค่ะ]

[คาโนนน ทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ…]

[จริงเหรอเนี่ย ฉันเองก็ตกใจเหมือน แอบตึงเหมือนกันนะ]

[เอ๊ะ ไม่ค่ะ คือ…เอ่อ…]

 

เมื่อได้เห็นคานอนกำลังทำท่าหดหู ฮิโรกิจึงคิดว่าจะปลอบใจอะไรสักอย่าง

 

[นั่น─ไง จะได้เข้าไปดูแลได้ทันท่วงที ถ้าเป็นผู้จัดการแบบนี้ก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอคะ─?]

 

มิยุที่นอนอยู่บนเตียงหรี่ตาใส่แล้วพูด ถ้าตอบขึ้นมาคงจะแย่แน่นอน จึงได้หันเหไปยังมิยุเทน

 

[จะว่าไปมิยุ วันนี้ประมาทเอาเรื่องเลยนะเธอน่ะ?]

[เรื่องเรียกชื่ออะเหรอ? ก็ดีแล้วนี่ ยังไงเดี๋ยวก็ต้องรู้กันอยู่แล้ว]

[มันก็ใช่อยู่ แต่ช่วยดูเวลา…]

 

มิยุลุกขึ้นมาแล้วปรบมือหนึ่งครั้ง

 

[ช่างเรื่องนั้นไปก่อน ต้องรีบตัดสินใจเรื่องคลิปที่จะสักทีน่ะ พวกเราจะมารวมตัวกันจริงจังได้แค่วันหยุดอย่างเดียว เดี๋ยวจะขอถ่ายฟุตเทจหลาย ๆ อย่างเก็บไว้เพราะว่าหลังจากนี้คงได้ลงคลิปเยอะขึ้น ส่วนเรื่องไลฟ์จะวางพื้นฐานไว้ว่าเป็นสุดสัปดาห์วันใดวันนึงแล้วกัน]

[ได้อยู่นะ─ ฉันเองก็มีงานถ่ายแบบแล้วก็งานพิเศษด้วย ส่วนคาโนนนต้องไปซ้อมบัลเล่ต์ด้วยเนอะ]

[ค่ะ อยากจะทำเท่าที่ทำได้นะคะ แต่หลังจากนี้ต้องไปซ้อมด้วยค่ะ]

[ทุกคนงานเยอะจังเลยนะ]

 

ฮิโรกิไม่ทำกิจกรรมชมรมใด ๆ งานพิเศษก็ทำเพียง 3 – 5 วันเท่านั้น เรียกได้ว่าเมื่อเทียบกันแล้วถือว่าว่างมาก

ตัวฮิโรกิเองนั้นรู้ตารางงานของตัวเองดีอยู่แล้ว มิยุยิ้มอย่างไม่กังวลใด ๆ แล้วพูดออกมา

 

[ไม่ต้องห่วงนะ พอดีมีข่าวดีมาบอกฮิโรกิด้วย หลังจากนี้ต้องตัดคลิปเยอะขึ้นเลยอยากจะให้ฮิโรกิช่วยน่ะ ตอนนี้ฉันทำเองหมดเลย ค่อนข้างลำบากเลยแหละ]

[ก็ได้อยู่หรอก แต่ฉันเป็นมือใหม่ จะส่งมาให้ทำหมดไม่ได้นะ?]

[รู้อยู่แล้วน่า เดี๋ยวพอมีรายได้เข้าจะคุ้มเหนื่อยเองแหละ]

[เรื่องนั้นขอฝากด้วยนะ ────ทีนี้ ต้องคิดเรื่องเนื้อหาคลิปก่อนสินะ]

[อื้อ ได้ลองเขียนอันที่น่าจะใช้ได้มาแล้วละ]

 

หลังพูดเสร็จมิยุก็นำรายชื่อเนื้อหาของวิดีโอมาให้ดู

ในรายชื่อนั้นมีเนื้อหามากมายยาวเหยียดกันเป็นแถว

 

[เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลยนะ]

[แต่มีคลิปเต้นรวมอยู่ด้วยสินะคะ! ดีใจจังค่ะ]

[ก็นะ ตอนนี้คิดว่าปริมาณสำคัญกว่าคุณภาพน่ะ เพราะถ้าไม่ลงคลิปอย่างต่อเนื่องมีหวังผู้ชมหายหมดแน่]

[[[อย่างนี้นี่เอง…]]]

 

อย่างไรก็ตาม ต้องขอบคุณไลฟ์สตรีมเมื่อวันก่อนที่ทำให้จำนวนผู้ติดตาม MICHIKA แชนแนลเติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง จำนวนคนผู้ชมวิดีโอย้อนหลังก็ยังเพิ่มขึ้นเรื่อยง ๆ จุด ๆ นี้จึงเป็นบททดสอบสำหรับขึ้นต่อไป

 

[งั้นจะขอถามอีกครั้งนะ ใครมีไอเดียเกี่ยวกับเรื่องที่อยากทำเร็ว ๆ นี้บ้าง? ยิ่งได้เยอะเท่าไหร่ยิ่งดีนะ]

 

คานอนยกมือขึ้นเพื่อตอบคำถามของมิยุ

 

[งั้น คาโนนน]

[คือว่าหนูไม่ได้จะพูดถึงเนื้อหาของวิดีโอหรอกนะคะ แต่ตอนที่ลองไปสำรวจดูมีระบบบางอย่างที่ติดใจอยู่นิดหน่อย ]

[ระบบ?]

[ค่ะ เหมือนจะเรียกว่ากิฟต์ชะน่ะคะ]

 

กิฟต์ชะคือตัวย่อของคำว่ากิฟต์แชต เป็นระบบที่มีไว้เพื่อให้เหล่าผู้ชมได้ส่งเงินมาให้ เป็นหนึ่งในช่องทางหาเงินหนึ่งของสตรีมเมอร์โดยมีเงื่อนไขบางประการสำหรับการใช้งาน

 

[อ๊─ะ มีอยู่นี่เนอะ แต่ตอนนี้พวกเรายังใช้งานไม่ได้หรอก]

[ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นนะคะ ต้องสะสมจำนวนยอดวิวให้ได้ในระดับนึงด้วย และยังมีเงื่อนไขอีกเยอะเลยค่ะ คิดว่าถ้าเกิดใช้งานได้ขึ้นมาก็แปลว่าที่เราทำกันคงมีความหมายกันแล้ว]

[[[มีความหมาย?]]]

 

พวกฮิโรกิรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยจึงคิดอยากให้พูดต่อ คานอนทำตาเป็นประกลายและกล่าว

 

[ตัวอย่างนะคะ ถ้าเราสามารถใช้ระบบนี้ในการวัดระดับความนิยมได้ด้วย]

[ระดับความนิยม เนอะ]

 

มิยุก้มหน้าลงคิดอะไรบางอย่าง ทางด้านคานอนจึงอธิบายต่อไป

 

[คือถ้าเราให้คนที่ส่งกิฟต์ชะมาเขียนชื่อสมาชิกที่ชอบเข้ามาก็จะนับผลได้ แต่ถ้าเผยแพร่สู่สาธารณะก็จะดูเด่นเกินไปจึงจะเก็บไว้เป็นความลับค่ะ]

[ความลับเนี่ย คือจะเก็บไว้แค่กับเราเองแล้วไม่ปล่อยให้คนอื่นดูเหรอ?]

[ค่ะ ถ้าทำแบบนั้นก็จะไม่สร้างปัญหาให้ผู้ชมด้วยนะคะ]

 

จังหวะนั้นจินัตสึยกมือแล้วพูด

 

[เอาเรื่องเผยแพร่ให้คนอื่นดูไว้ก่อน แปลว่าจะให้สมาชิกแข่งกันเองงั้นสินะ แล้วจะมีความหมายอะไรเหรอ? ดูท่าจะชวนอึดอัดมากเลย]

 

ท่าทางของจินัตสึดูไม่พออกพอใจเท่าไหร่เหมือนกัน คานอนยังคงทำตาเป็นประกายแล้วกล่าวต่อ

 

[ไม่หรอกค่ะ ให้มาแข่งกันเองแบบนั้นไม่ดีหรอกนะคะ! กลับกันเพราะไม่อยากจะให้เกิดความอึดอัดแปลก ๆ กัน ถึงต้องตัดสินกันในสนามรบอย่างขาวสะอาดนี่แหละค่ะ!]

[ตัดสิน?]

 

มิยุที่เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาได้แล้วจึงหันมาถามพร้อมกับจิกตามอง คานอนยกตัวยืนและพูดขึ้น

 

[ตัวอย่างเช่นนะคะ คนที่จะเป็นที่หนึ่งได้ก็คือคนที่มีผลรวมต่อแชนแนลมากที่สุด และคนคนนั้นจะได้สิทธื์ในการขออะไรก็ได้หนึ่งข้อค่ะ!]

[เห คาโนนนมีเรื่องอะไรที่อยากจะของั้นเหรอ?]

[ค่ะ! ขอยกตัวอย่างชัด ๆ เลยนะคะ คนที่ได้ที่นึงก็จะ────ก็จะกลับไปคืนดีกับรุ่นพี่ฮิโระได้ ประมาณนี้เป็นยังไงบ้างละคะ!? ส่วนตัวหนูถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ ก็จะสู้เต็มที่เลย!]

 

คำพูดที่ตรงไปตรงมาของคานอนที่อยู่ตรงหน้านั้นทำให้ฮิโรกิแข็งค้างไปทั้งตัว

จากนั้นอีกสองคนที่เหลือก็เอามือกุมหัวเอาไว้แล้วหันหนี

อาจจะรู้กันได้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วว่าคานอนไม่เคยปกปิดความรักที่มีต่อฮิโรกิเลยสักนิด  

การแข่งขันที่จะมีรางวัลให้ในตอนท้าย────เป็นรูปแบบที่คิดไปในลักษณะเดียวกันการแข่งกีฬา แม้คานอนจะมีหน้าตาน่ารัก แต่ความจริงแล้วมีความเป็นนักกีฬาสูงมาก ลักษณะนิสัยนี้อาจะเกี่ยวข้องกับการแข่งบัลเล่ต์ที่ทำมาตลอดก็เป็นได้

มิยุเป็นตัวแทนในการให้คำตอบสำหรับข้อเสนอของคานอนอย่างตรงไปตรงมา

 

[ไม่ได้────ตอนนี้น่ะนะ ตอนนี้]

[ทำไมกันละคะ─!]

 

คานอนพองแก้มและพยายามจะประท้วงอย่างเต็มที่

 

[ถึงจะทำหน้าน่ารักแบบนั้นก็เถอะ ก่อนอื่นเลยคือรางวัลไม่น่าดึงดูด]

[เฮ้ย ดูพูดเข้า]

 

มิยุเมินฮิโรกิที่ตบมุกทันทีและพูดต่อ

 

[อีกอย่างคือฉันยอมรับไม่ได้ที่จะให้คนดูเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องส่วนตัวแบบนี้ แม้ว่าจะไม่ได้ทำให้เดือดร้อนก็ตามแต่]

[มิยุ…]

 

ช่างดูจริงใจเสียเหลือเกิน ฮิโรกิประทับใจเช่นนั้น และสิ่งนี้คงเป็นหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้เธอเป็นสตรีมเมอร์ยอดนิยมขึ้นมาได้อย่างแน่นอน

 

[…ถ้าพูดแบบนั้น ก็เหมือนงานนี้หนูได้ประโยชน์คนเดียวไม่ใช่เหรอคะ]

 

คานอนบ่นพึมพำออกมา

วินาทีนั้น ทั้งมิยุและจินัตสึก็หลบสายตาด้วยความอึดอัด

ที่นี่ตอนนี้บรรยากาศเริ่มหนักขึ้นในทันใด

ดังนั้นฮิโรกิกำลังงอยู่จึงมองไปหาทั้งสามคนแล้วพูด

 

[ปะ เป็นอะไรกันเนี่ยทุกคน ถึงงานนี้จะเป็นงานที่ทุกคนมีความสนุกไปกับมันต่างกันก็เถอะ แต่ว่า────]

[ผิดแล้วละฮิโรกิ คาโนนนพูดถูกแล้ว แต่ว่าแค่ไม่ได้หมายความอย่างที่ฮิโรกิคิดอยู่เท่านั้นเอง]

 

มิยุตัดบทพูดด้วยสีหน้าอันขมขื่น ฮิโรกิจึงคิดไม่ตกว่าควรจะตอบสนองอย่างไรดี

 

[ถ้างั้นก็บอกสิ่งที่หมายถึงมาสิ ว่าเป้าหมายส่วนตัวของมิยุกับงานนี้คืออะไร]

[…ไม่บอก]

[ทำไมละ?]

[ตอนนี้ ยังไม่อยากบอก]

 

เมื่อถูกบอกแบบนั้นแล้ว ฮิโรกิปิดปากเงียบ

คนานอนหยิบกระเป๋าขึ้นมาและเป็นคนพูดออกมาแทน

 

[ขอโทษที่ทำให้บรรยากาศแย่ลงนะคะ ช่วยลืมเรื่องเมื่อกี้ไปด้วยเถอะค่ะ ส่วนวันนี้เวลาหมดแล้วขอตัวนะคะ]

[อ๊ะ คาโนนน────]

 

คานอนกลับมายิ้มให้มิยุที่ส่งเสียงรั้งไว้

 

[ถ้าจะถ่ายคลิปเมื่อไหร่ก็เรียกตัวได้เลยนะคะ จะทำเต็มที่เท่าที่ทำได้เลย ────ขอตัวก่อน]

 

หลังจบคำพูดก็เดินออกจากห้องไป

 

[วันนี้พอแค่นี้เนอะ เดี๋ยวฉันจะไปคิดไอเดียหลาย ๆ อย่างมานะ]

 

จินัตสึยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนใจระหว่างพูดแล้วเตรียมตัวกลับบ้าน

 

[อือ ขอโทษนะ…]

 

เมื่อมองดูมิยุที่รู้สึกผิดอยู่นั้น ใจของฮิโรกิก็สั่นไหวและไม่ยอมสงบลง

หากแต่ฮิโรกินั้นไม่อาจกล่าวอะไรออกมาได้ตอนนี้

หลังจากจินัตสึออกจากบ้านมิยุไป ก็แยกตัวออกมาทั้ง ๆ แบบนั้น