未練タラタラの元カノが集まったら/จุดเริ่มเรื่องราวคือเหล่าแฟนสาวที่ไม่ยอมตัดใจมารวมตัวกัน (LN) - ตอนที่ 5 การวัดระยะที่บิดเบี้ยว 1

บทที่ 2 การวัดระยะที่บิดเบี้ยว

 

หลังจากค่ำคืนที่แสนวุ่นวาย

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ เราตัดสินใจมารวมตัวกันที่คาเฟ่หน้าสถานนีในตอนบ่าย

แต่จินัตสึมีงานถ่ายแบบนิตยสารมาอย่างกระทันหัน ดังนั้นจึงมีมิยุ คานอนและฮิโรกิรวมกันสามคนมาเปิดประชุมกัน

 

[…คือ ไม่ใช่ว่าเราโดนจ้องอยู่แบบสุด ๆ เลยเหรอ]

[[…]]

 

เรื่องที่ฮิโรกิกำลังกังวลคือพอเข้าไปในร้านและนั่งลง สายตารอบ ๆ ตัวก็หันมาทางด้านนี้

แต่ด้านมิยุกับคานอนกลับทำหน้าตาไม่รู้ร้อนรู้หนาวแล้วดื่มเครื่องดื่มที่ตัวเองสั่งมา

สาเหตุที่คนรอบข้างให้ความสนใจนั้นมีหลายอย่าง อย่างแรกก็คือทั้งสองคนที่กำลังใส่ชุดลำลองทั่วไปอยู่ตอนนี้นั้นโดดเด่นเป็นอย่างมาก

มิยุใส่สเวตเชิ้ตสีเทากับกางเกงยีนขาสั้น บวกกับบนหัวสวมหมวกแก๊ปสีดำพร้อมแว่นตาขนาดใหญ่เพื่อใส่ปลอมตัวดูทรงเป็นความน่ารักแบบเรียบ ๆ  

ตรงกันข้ามกันคานอนสวมเสื้อถักสีขาวกับกระโปรงบานสีแดงเข้มส่งให้ดูสวยงาม น่ารักและทำให้ดูโดดเด่น

อีกอย่างคือทั้งสองคนตอนนี้กำลังหงุดหงิดอย่างไม่ทราบสาเหตุ กล่าวตามตรงคือบรรยาศแย่มาก อย่างไรก็ตามเมื่อฮิโรกิถามว่าเกิดอะไรขึ้นทั้งสองคนก็ไม่ยอมตอบ

และด้วยบรรยากศแย่ ๆ ในตอนนี้จึงสามารถพูดได้ว่าเป็นตัวดึงดูดความสนใจได้ดีเลยทีเดียว

เหตุผลคือหากมองภาพนี้จากภายนอกก็คือ เหตุการณ์ 「วุ่นวาย」 ที่ผู้ชายจับปลาสองมือคนหนึ่งกำลังถูกล้อมด้วยคนรักของตัวเองที่กำลังโมโห

ฮิโรกิที่คิดอยากจะหาวิธีปัดเป่าบรรยากาศนี้ออกไปจึงได้เริ่มเปิดหัวข้อขึ้นมา

 

[ว่าไปวันนี้จะไลฟ์ด้วยใช่ไหม? เนื้อหาคือการทักทายกันทั้งยูนิตสินะ]

[แล้วก็ขอโทษเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานด้วย]

 

ฮิโรกิโล่งใจที่มิยุตอบกลับมาสักทีจึงได้เริ่มคุยต่อ

 

[สถานที่ไลฟ์คือในห้องเหมือนเดิมนะ แล้วก็ก่อนอื่นมาเริ่มคุยกันเลยดีกว่า]

[นั่นสินะคะ รุ่นพี่จิจะมาช้านิดหน่อยด้วย]

 

ครั้งนี้คานอนพูดตอบ ฮิโรกิจึงพยายามพูดต่อไปทั้งแบบนั้น

 

[ถ้างั้นก็ต้องมาคิดกันล่วงหน้ากันให้ดีก่อนละนะ ทั้งสองคนว่ายังไงบ้าง]

[[…]]

 

ท่าทางตรงนี้จะเลือกตัวเลือกผิด ที่เปิดคำถามในลักษณะนี้ก็เพื่อให้ทั้งสองคนได้ช่วยกันขยายหัวข้อ แต่กลับกลายเป็นว่ามาจมอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

และตอนนี้สายตาจากรอบ ๆ ก็ยังคงไม่หายไป ยังคงถูกมองว่าเป็นเหตุการณ์วุ่นวายอยู่

ดังนั้นฮิโรกิที่รู้สึกอดรนทนไม่ไหวกับที่นี่แล้วจึงได้ลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉง

 

[โธ่เอ๊ย เปลี่ยนที่ไหม?]

[[ไปไหน?]]

 

ทั้งสองคนหันมามองและถามในจังหวะเดียวกันพอดี

 

[เอ-คือว่า เป็นที่…ที่มีแต่พวกเราเนี่ยแหละ!]

[[เอ๊ะ?]]

 

และด้วยเหตุนั้นจึงได้ย้ายสถานที่

ทั้งสามคนมาถึงห้องของมิยุ มีการเตรียมเครื่องดื่ม (น้ำส้ม) กับขนมหลายอย่างมา ทำให้พร้อมจะคุยแล้ว

 

[สุดท้ายก็มาจบที่ห้องฉันเนี่ยนะ อยู่กันตั้งสามคนไม่แคบไปหรือไง]

[ไม่หรอก ห้องของมิยุกว้างจะตาย ยังเหลือที่ตั้งเยอะ]

[ก็คงงั้นมั้ง ฮิโรกินี่ง่ายจัง]

[วิธีเรียกแบบนั้น เปลี่ยนแล้วสินะคะ]

 

คานอนกล่าวออกมาด้วยความสงสัย

มิยุยิ้มกรุุ้มกริ่มขึ้นมาแล้วพูดตอบ [แหม ก็มีหลาย ๆ เรื่องเนอะ?] จากนั้นจึงส่งสัญญาณมาที่ฮิโรกิ

 

[นั่นสินะ จะบอกว่าความไม่พอใจกันหายไปก็ได้ เอาจริง ๆ ก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่หรอก]

[เห─]

 

คานอนที่กอดเบาะอยู่ก็จ้องมาทางนี้และทำสีหน้าไม่พอใจอย่างโจ่งแจ้ง

ถึงจะสามารถต่อบทสนทนาได้ดีกว่าตอนอยู่คาเฟ่ก็จริง แต่บรรยากาศยังคงแย่ไม่เปลี่ยน

ตรงจุดนั้นฮิโรกิก็เริ่มคิดถึงสาเหตุที่ทำให้ทั้งสองคนเกิดอาการไม่พอใจอยู่

แม้จะคลุมเครืออยู่บ้างแต่ก็คิดว่าอาจจะมาจากการที่ทั้งคู่เป็นแฟนเก่าของตัวเอง หากให้เจาะลึกลงไป ให้ลองจินตนาการถึงรูปแบบการเผชิญหน้ากันในตอนนี้ อาจกล่าวได้ว่าตัวแฟนเก่านั้นมีความหึงหวงซ่อนอยู่ในใจ  แม้จะไม่ได้รักกันแล้วแต่ตรงหน้าก็ยังคือแฟนเก่ากับคนรักคนอื่น────หรือก็คือแฟนเก่าอีกคนหนึ่ง หากอยู่ในวังวนดังกล่าวแล้วนั้น จะเกิดความรู้สึกเช่นนี้ก็ไม่ได้เรื่องแปลกแต่อย่างใด

ดังนั้นฮิโรกิจึงตัดสินใจพูดออกมา

 

[หรือว่าที่ทั้งสองคนทำตัวแปลก ๆ กันนี่เพราะฉันเหรอ?　ถ้างั้น────]

[[เอ๊ะ?]]

[เอ๊ะ?]

 

ทั้งสองคนหันมองหน้ากัน ส่วนฮิโรกิยังคงยืนหยัดต่อสู้กับการตอบสนองที่คาดไม่ถึงต่อ

 

[…หรือไม่ใช่เหรอ?]

 

เมื่อหันไปมองมิยุเป็นอันดับแรก เธอก็ส่ายหัวในทันที

 

[จะบอกว่าไม่ใช่ก็ได้ แต่เรียกว่าไม่เกี่ยวดีกว่า]

[อ๊ะ─ งั้นเหรอ…]

 

ดูท่าทางจะเป็นความเข้าใจผิด ฮิโรกิรู้สึกอายถึงขีดสุด

เมื่อเห็นฮิโรกิเป็นดังนั้นมิยุจึงระเบิดหัวเราะออกและคานอนก็ขำตาม

 

[นะ นี่ อย่าหัวเราะสิ…]

[อะฮ่าฮ่า ก็แหม]

[รุ่นพี่ฮิโระละก็ คิดว่าพวกเราทะเลาะเรื่องรุ่นพี่อยู่งั้นเหรอคะ?]

[ไม่ได้คิดไปถึงขนาดนั้นหรอก แค่คิดว่าอาจจะรู้สึกไม่ดีที่คุยกับแฟนเก่าอีกคนนึงเฉย ๆ ไม่ได้คิดลึกไปถึงขนาดนั้นเลย]

 

ฮิโรกิที่กำลังอายและประหม่าอยู่จึงพูดต่ออย่างครึ่ง ๆ กลาง ๆ

 

[งั้นทำไมทั้งสองคนถึงได้เป็นแบบนี้กันละ บรรยากาศมันอึดอัดมากเลยนะ ถ้าไม่อธิบายมาให้ดีฉันจะกลับแล้ว]

 

ทันใดนั้นมิยุก็ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยความพึงพอใจ

 

[ขอโทษละกัน จะอธิบายให้ฟังแล้ว──── พอดีว่ามีปัญหาเรื่องเนื้อหาวิดีโอที่จะโพสต์น่ะ แบบว่าไม่ลงรอยกัน? เมื่อคืนเราสามคนรวมจินัตเตะก็ประชุมออนไลน์กันแล้วแต่ว่ายังตัดสินใจไม่ได้ จนถึงวันนี้ก็ยังคิดไม่ตกเลยน่ะ]

[วิดีโอ เนื้อหา…]

 

หลังจากได้ฟังก็เข้าใจได้

ยูนิตที่สองคนตรงหน้ารวมกับจินัตสึเป็นสามคน────(MICHIKA) จะต้องเริ่มจะต้องเริ่มไลฟ์สตรีมหรือโพสต์ต่าง ๆ ร่วมกัน การจะมีปัญหาเรื่องเนื้อหาที่จะลงนับเป็นเรื่องปกติ

ตัวฮิโรกิคิดแค่ว่ายูนิตนี้เป็น 「รวมตัวแฟนเก่า」 อยู่ตลอดจึงไม่ได้คิดไปไกลถึงจุดนั้น

ไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม แต่ฮิโรก็สำนึกได้แล้วว่าเผลอดูถูกความตั้งใจของพวกเธอทุกคนไปจึงรู้สึกผิดจากใจจริง

เมื่อนึกได้ว่าตัวเองคิดอะไรตื้น ๆ เช่นนั้นก็เกิดอายขึ้นมา ฮิโรกิก้มหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงลงไป

 

[ขอโทษนะที่เข้าใจผิดแบบนั้น ทุกคนเอาจริงเอาจังกับการรวมตัวไลฟ์กันนี่นา ฉันผิดเองที่คิดไม่ได้]

[ไม่หรอก พวกฉันยังไม่ได้อธิบายให้ครบถ้วนนี่]

[ใช่แล้วละค่ะ ของแบบนี้ค่อย ๆ เรียนรู้ไปก็พอแล้วว่าไหมคะ]

[ขอบคุณนะทั้งสองคน]

[กะ ก็ไม่ได้อะไรนี่ ใช่เรื่องที่ต้องขอบคุณที่ไหนละ…]

[ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้ก็ดีใจแล้ว]

 

จากนั้นคานอนตาก็เป็นประกายด้วยเหตุผลบางอย่างและโน้มตัวออกมาเพื่อพูด

 

[แต่ถึงอย่างนั้น รุ่นพี่ฮิโระเนี่ยวิเศษจริง ๆ นะคะ ยอมรับความผิดของตัวเองได้รวดเร็วแบบนี้ เป็นผู้ชายที่น่าเคารพจริง ๆ ค่ะ]

[ฮ่า ๆ เป็นงั้นเหรอ ดีใจนะที่คานอนจังพูดแบบนั้น แต่ก็แอบเขินนิดหน่อย]

[หุหุ เวลารุ่นพี่เขินเนี่ยน่ารักมากเลยนะคะ?]

[อย่าบอกว่าน่ารักเลยน่า เขินไปหมดแล้วเนี่ย]

[งั้น~ ก็เอาเป็นว่าหนูคิดเองเออเองแล้วกันนะคะ ว่าแต่ วันนี้อยากจะไปห้องของรุ่นพี่จังเลยค่ะ~]

[ไม่เอาน่า จะขนาดนั้นมันก็────เย้ย!?]

 

ขณะที่โลกส่วนตัวของทั้งสองกำลังจะก่อขึ้น ฮิโรกิก็ถูกดึงกลับสู่โลกความเป็นจริงเสียก่อน

สาเหตุคือมิยุกำลังมองมาทางด้านนี้ด้วยสายตาเหมือนมองขยะ ทั้งที่บรรยกาศควรจะกลับมาสงบแล้วก็จริง แต่พริบตาเดียวกลับกลายเป็นความเย็นยะเยือกแทน

มิยุหันไปมองทางคานอน ส่วนคานอนทำหน้าไม่รู้ไปชี้แล้วหันหนีไป

 

(เอ๋? แบบนี้ไม่ใช่อย่างที่หวังไว้นี่)

 

ช่วงเวลาที่ฮิโรกิคิดอยู่ในใจบรรยากศก็หนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ  

จังหวะนั้นมิยุก็กระแอมไอหนึ่งครั้งเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศจากนั้นจึงพูดต่อ

 

[เอาละก่อนอื่นมาดูกันที่ทิศทาง เบื้องหลังและ 「กฏ」 กันเถอะ วันนี้มาเพื่อติวเข้มให้ฮิโรกินี่นา]

[อ๊ะ อื้อ รับทราบแล้ว]

[แล้วก็ถ้ามีเวลาก็อยากจะลองถ่ายวิดีโอด้วย จำใส่สมองไว้ด้วยนะ]

[เข้าใจแล้ว]

 

และด้วยเหตุนี้ การอธิบายข้อมูลต่าง ๆ ของมิยุจึงได้เริ่มต้นขึ้น

เรื่องแรกคืออุปกรณ์การถ่ายวิดีโอจะใช้สมาร์ทโฟน

นอกเหนือจากการไลฟ์สตรีม การโพสต์วิดีโอเพิ่มเติมก็จะเป็นการรักษาฐานผู้ชมได้

เรื่องอย่างอื่นที่มิยุอธิบายก็จะมีประเด็นอย่างการสิ่งที่ควรจะทำระหว่างถ่ายทำ การตัดต่อทำให้ตอนนี้หัวของฮิโรกิแทบจะระเบิด

 

[────คร่าว ๆ ก็ประมาณนี้นะ มีคำถามอะไรไหม? หรือความเห็นก็ได้]

[ตอนนี้ยังไม่มีนะ พอจะเข้าใจรายละเอียดแล้ว แต่การถ่ายวิดีโอเนี่ยยากใช่ย่อยเลย]

[ก็นะ ส่วนรายละเอียดเพิ่มเติมก็ลองดูตามเว็บเอานะ มีอยู่หลากหลายเอาไว้ใช้อ้างอิงได้เลย]

[รับทราบ]

 

มิยุพูดต่อด้วยสีหน้าจริงจัง

 

[แล้วก็ จากนี้ไปจะคุยเรื่องสำคัญนะ]

[เรื่องกฎน่ะเหรอ?]

[ใช่ เป็นกฎที่รวมฮิโรกิไปด้วยเป็นของทั้งสี่คนน่ะ คาโนนนก็มาฟังซ้ำอีกทีนะ]

 

ฮิโรกิกับมิยุพยักหน้าให้ มิยุจึงพูดต่อ

 

[ก่อนอื่นเราสามคน (MICHIKA) ตั้งใจจะห้ามเรื่องการมีความรักน่ะ]

 

เมื่อได้ฟังคำประกาศอย่างภาคภูมิของมิยุ ฮิโรกิก็รู้สึกตกใจ

พอได้เห็นท่าทางของฮิโรกิเช่นนั้น มิยุจึงลงรายละเอียดเพิ่ม

 

[ถ้าให้พูดก็คือ จากเหตุการณ์วุ่นวายเมื่อวานทำให้ (MICHIKA) จะมีคอนเซปต์ยูนิตเป็น 「สตรีมเมอร์สามคนที่ตกหลุมรักแฟนเก่าคนเดียวกัน」 และดำเนินไปในลักษณะนี้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะราบรื่นเท่าไหร่นัก]

 

ยูนิตที่มีคอนเซปต์ 「สตรีมเมอร์สามคนที่ตกหลุมรักแฟนเก่าคนเดียวกัน」 นั้นได้ยินมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่สำหรับคนที่เป็นเจ้าตัวอย่างฮิโรกินั้นรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่บ้าบอมาก

เพียงแต่ถ้าเรื่องเป็นไปในลักษณะนี้ การตั้งกฎประมาณนี้ก็นับว่าสมเหตุสมผล

จังหวะนั้นฮิโรกิจึงตัดสินใจถามเรื่องที่สงสัยทันที

 

[คือว่านะ จะใช้คอนเซปต์นี้จริง ๆ เหรอ?]

[ก็ตั้งใจจะทำแบบนั้นแหละ มีปัญหาเหรอ?]

[ไม่เชิงปัญหาหรอก แต่ไม่คิดว่าดูฟุ้งไปหน่อยนเหรอ ที่จริงเมื่อคืนฉันลองไปค้นหาข้อมูลดูนิดหน่อยน่ะ พวกไอดอลเนี่ยจะมีคอนเซปต์ประมาณว่ามาจากอวกาศก็ดี นางฟ้ามาเกิดก็ดี หรือบางอันที่ดูเฉพาะตัวหน่อยอย่างแนวโกธิคหรือคอนเซปต์ที่เข้าใจง่ายกว่านี้ก็มีอีกเยอะเลยนี่ ถ้าอยากจะให้ป๊อบจริง ๆ ก็คิดว่าใช้คอนเซปต์แบบนี้คนดูจะรับกันได้ง่ายกว่าไหม]

[[…]]

 

เมื่อฮิโรกิแสดงความคิดของตัวเองออกมาจำนวนมาก ทั้งสองคนก็ทำหน้าว่างเปล่าอย่างไม่รู้สาเหตุ

นี่เป็นเพียงความเห็นของมือสมัครเล่นเท่านั้น ฮิโรกิจึงคิดว่าตัวเองทำอะไรผิดแล้วหลบสายตา

 

[โทษที คงพูดไม่เข้าเรื่องสินะ ไม่ใช่ว่าฉันจะรังเกียจคอนเซปต์เดิมหรอก ลืม ๆ ไปเถอะ]

[ไม่ใช่ไม่เข้าเรื่องหรอก แค่ไม่เคยนึกมาก่อนน่ะ แต่ว่าที่ฮิโรกิอุตส่าห์ไปค้นคว้ามาเนี่ยแอบตกใจนิดหน่อยนะ]

 

มิยุพูดราวกับกล่าวชมและกระแอมไอเพื่อเปลี่ยนเรื่องทันที

 

[แต่ว่านะ ถึงจะมีอย่างอื่นให้ใช้ก็เถอะ แต่อยากจะคงคอนเซปต์เดิมไว้น่ะ คอนเซปต์อย่างอื่นมันก็เหมือนยืมมาใช้ ดูไม่ใช่ตัวเองน่ะ]

[ถ้าใช้คอนเซปต์นี้ จะบอกว่ามีความมั่นใจมากขึ้นเหรอ?]

[อื้ม …ก็เรื่องที่พวกเราคบกับฮิโรกิมาก่อน เป็นเรื่องจริงนี่]

 

พอฝั่งที่เป็นคนอธิบายอย่างมิยุเขินขึ้นมา ฮิโรกิเองก็รู้สึกอายเหมือนกัน

คานอนเองก็เช่นกัน ทำให้บรรยากาศห้องแปลกไป

มิยุที่หน้าแดงอยู่จึงพูดต่อเพื่อปัดเป่าบรรยากศนั้น

 

[นะ แน่นนอนว่าเป็นแค่เรื่องในอดีตนะ! ตอนนี้ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องฮิโรกิเลยแม้แต่นิดเดียวแล้วด้วย! ────เนอะ?]

 

มิยุพยายามส่งสัญญาณให้ไปเป็นทางเดียวกัน แต่มิยุขยับไปอีกจังหวะนึง

 

[หนูไม่ได้เหมือนอีกสองคนนะคะ ทางนี้โดนทิ้งค่ะ]

 

คานอนพูดเรื่องที่มีความหมายซุกซ่อนอยู่ด้วยใบหน้าอันชัดเจน

จังหวะนั้นมิยุก็จ้องเขม็งไปทางฮิโรกิแล้วโน้มตัวไปถาม

 

[แล้วฮิโรกิละ? ยังรู้สึกอะไรกับใครในหมู่พวกเราบ้างไหม? ถ้ามีก็บอกมาตอนนี้เลย]

 

มิยุมองมาด้วยความรู้สึกครึ่ง ๆ กลาง ๆ ส่วนด้านคานอนดูเหมือนจะสนใจเรื่องนี้อยู่

ดังนั้นฮิโรกิจึงบอกความรู้สึกของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา

 

[ไม่มี สบายใจได้ ฉันไม่รู้สึกอะไรกับพวกเธออีกแล้ว]

 

เมื่อมิยุที่นั่งอยู่ได้ฟังก็ตอบกลับมาว่า [งะ งั้นสินะ] ด้วยท่าทางเลิกลั่ก

ส่วนคานอนเบิกตากว้างและจ้องค้างอยู่อย่างนั้น ทำให้บรรยากาศแปลกเข้าไปอีก

เพื่อจะให้ทั้งสองคนสบายใจ ฮิโรกิจึงอธิบายเพิ่มเติม

 

[ก็แน่อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง ถ้าไม่เป็นงั้น ฉันก็มีแฟนใหม่ไม่ได้น่ะสิ]

[[เอ๋!? มีแฟนแล้วเหรอ (คะ)!?]]

 

วินาทีต่อมาทั้งสองคนก็โน้มตัวออกมาด้วยความตกใจถึงขีดสุด

เมื่อเห็นท่าทางดังนั้น ฮิโรกิที่รู้สึกหนักใจจึงทำการแก้ไข

 

[ไม่ใช่แล้ว ไม่ได้จะคุยเรื่องว่าจะมีแฟนปัจจุบันสักหน่อย…คือว่าตั้งแต่เลิกกับมิยุฉันก็ไปคบกับคานอนจัง และหลังจากนั้นก็เป็นคุณจินัตสึใช่ไหมละ ถ้าฉันเป็นพวกชอบยึดติดกับอดีตก็มีแฟนใหม่ไม่ได้น่ะสิ ที่อยากจะสื่อก็คือฉันสามารถจะแบ่งแยกเรื่องพวกนี้ได้ชัดเจนน่ะ]

[[อะไรกัน เรื่องนี้นี่เอง…]]

 

พอฟังจบทั้งสองคนก็สงบใจได้แล้วนั่งลงอย่างอ่อนแรง แม้ว่าจะการตอบสนองจะเกินคาดกว่าที่ฮิโรกิคิดไปมาก แต่ก็ถือว่าสื่อสารได้สำเร็จ

เมื่อใจเย็นลงแล้วมิยุก็สูดหายใจเข้าออกลึก ๆ จากนั้นก็กลับมาเผชิญหน้ากับฮิโรกิอีกครั้ง

 

[แหม ถ้าแบบนั้นก็ไม่ต้องเป็นห่วงแล้วสินะ และอย่างที่รู้กันนะว่าตามคอนเซปต์ของพวกเราแล้วถ้ามีใครคนใดคนหนึ่งคบกับคนอื่นขึ้นมาก็จะพังกันหมด]

 

หลังจบคำพูดฮิโรกิก็พลันมีคำถามขึ้นในใจ

 

[แต่ว่ายูนิตคอนเซปต์ก็คือ 「สตรีมเมอร์สามคนที่ตกหลุมรักแฟนเก่าคนเดียวกัน」ใช่ไหมละ? ถ้าแบบนั้นตราบใดที่ไม่ได้กลับไปคบกับแฟนเก่า ก็ไปมีแฟนได้ไม่มีปัญหานี่?]

 

เมื่อคำถามกระแทกเข้ามา มิยุก็เผยยิ้มมาให้เห็น

 

[คือเรื่องนั้นน่ะนะ ความประทับใจมันสำคัญนี่ อุตส่าห์มีคอนเซปต์แบบนี้ทั้งที ถ้าไม่ใช่ก็เสียของหมดสิ]

[…ยังไงนะ?]

 

ฮิโรกิทำท่าทางว่าไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย มิยุจึงทำหน้าแปลกใจแล้วอธิบายต่อ

 

[ก็จริงที่ว่าถ้าพูดอย่างลงลึกหน่อยการมีแฟนใหม่ก็ไม่ได้ผิดคอนเซปต์อะไร แต่ถ้าแสดงความเป็นแฟนเก่าออกมาไม่ได้ก็จะไม่โดดเด่นใช่ไหมละ ถ้าคิดจะทำแบบนี้ต่อไปแล้วมีแฟนใหม่ขึ้นมา พวกแอนตี้จะเกิดด้วยน่ะสิ อย่างฉันเองจะให้คอยสนับสนุนผู้หญิงเจ้าชู้หน่อยก็คงไม่ชอบเหมือนกัน]

[ผู้หญิงเจ้าชู้เนี่ย พูดแรงเหมือนกันนะ]

 

ฮิโรยิ้มแห้ง ๆ ให้ มิยุที่เห็นดังนั้นจึงพูดต่อด้วยความหงุดหงิด

 

[งั้น ฮิโรกิจะสนับสนุนเหรอ? ทั้งทีมีแฟนใหม่แท้ ๆ แต่ก็หน้าไม่อายจะพูดเรื่องแฟนเก่าตัวเองน่ะ]

[แบบนั้นก็…แหม ก็แล้วแต่คนนะ เอาจริง ๆ ถ้าเป็นหนึ่งในพวกมิยุทำแบบนั้นฉันก็ยังพร้อมจะสนับสนุนนะ]

 

มิยุหลบสายตาอย่างเขินอายเมื่อฮิโรกิกล่าวความคิดของตัวเองตรง ๆ  

 

[งั้นเหรอ งั้นสินะ ฮิโรกิเป็นคนแบบนั้นนี่นา]

[ยังไงฉันก็อยากจะคอยเชียร์คนรู้จักเสมอแหละนะ]

[อื้ม ตรงจุดนั้นแหละที่เกลียดไม่ลง]

 

จังหวะที่บรรยากาศเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาครั้งแล้วครั้งเล่า ฮิโรกิก็สัมผัสได้ถึงสายตาที่จ้องมองมาจากคานอน

 

[คานอนจังก็ด้วยนะ ถ้ามีอะไรไม่พอใจก็บอกมาได้ไม่ต้องเกรงใจ ถึงจะได้ยินจากมิยุว่าทั้งสองคนโอเคแล้วก็เถอะ เดิมที่ที่ฉันมาเข้าร่วมแบบนี้ก็ออกจะแปลกด้วยสิ]

 

เมื่อขอร้องเช่นนั้น คานอนก็แก้มแดงพลางเริ่มพูด  

 

[คะ คือว่าหนูดีใจมากเลยนะคะ ที่ได้กลับมาคุยกับรุ่นพี่ฮิโระแบบนี้อีก จริง ๆ แล้วตอนอยู่โรงเรียนก็คิดว่าอยากจะคุยกันเยอะ ๆ เลยน่ะค่ะ ]

[งั้นเหรอ ขอบใจนะ จะว่าไปตอนที่รู้ว่าคานอนมาเรียนมอปลายที่เดียวกันเนี่ยตกใจเลยนะ ฉันเองก็คิดเหมือนกันว่าจะเข้าไปคุยสักทีน่ะ]

[หุหุ ดีใจจังค่ะ แต่ว่าเรื่องที่พวกเราคบกันเป็นความลับด้วย ถ้าอยู่ ๆ รุ่นพี่ฮิโระมาหาที่ห้องเรียนละก็ ต้องมีคนมาวุ่นวายถามว่า ทำไมรุ่นพี่ปีสองถึงได้มาหาละ? แน่นอนเลยค่ะ]

[จริงด้วยสินะ ฉันเองก็ต้องระวังตัวแล้วสิ]

 

แต่เดิมทีที่ซ่อนเรื่องการคบกันของคานอนกับฮิโรกิในสมัยมัธยมต้นนั้นเกิดจากการที่มิยุอยู่ที่เดียวกันด้วย────เหตุผลก็เพื่อป้องกันข้อมูลรั่วไหลไปหาแฟนเก่า ส่วนตัวคานอนนั้นไม่ได้อยากจะปิดอะไรเป็นพิเศษ

อย่างไรก็ตามหากถึงเวลาที่จะต้องบอกว่ามิยุกับคานอนมีแฟนเก่าคนเดียวกันในไลฟ์สตรีมแล้ว ดังนั้นหากคานอนตอนนี้ถูกรู้เรื่องที่มีอดีตกับฮิโรกิขึ้นมาจะเกิดปัญหาจึงต้องเริ่มระวังตัวอย่างเลี่ยงไม่ได้

แต่คานอนนั้นคิดไปอีกมุมนึงเลยเปิดปากพูดออกมาราวกับตัดสินใจได้

 

[ถ้าอย่างนั้น คือว่าบางครั้งก็อยากจะไปหาที่ที่ไม่ค่อยมีคนคุยกันจัง แบบว่า คือหนูน่ะได้รับอนุญาตให้ใช้โรงยิมได้เวลาไม่มีกิจกรรมชมรม เพราะว่าวันไหนที่ไม่ได้มีบทเรียนก็คิดจะมาฝึกฝนด้วยตัวเองที่นั่นน่ะค่ะ อย่างช่วงหลังเลิกเรียน ไม่ก็ช่วงพักกลางวัน]

 

คานอนที่เขินอายพูดออกมาด้วยความกระตือรือร้น ส่วนฮิโรกินั้นรู้สึกเคอะเขินขึ้นมาเช่นกัน

 

[ขะ ขอบใจนะคานอนจัง ดีใจจังที่คิดแบบนั้นแต่…]

 

จังหวะนั้นคานอนเหมือนคิดอะไรได้ จึงกลับไปนั่งที่นั่งทันที

 

[ไม่หรอกค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ หนูรู้จุดยืนของตัวเองดี …แฟนเก่า สินะคะ]

 

หน้าสีแดงสดด้วยความเขินอายของคานอนนั้นน่ารักจับใจก็จริง แต่ด้วยสายตาเย็นชาที่ทิ่มแทงมาจากมิยุ ฮิโรกิจึงได้สติแล้วหันไปสนใจทางนั้นแทน

แปะ มิยุปรบมือหนึ่งครั้ง

จากนั้นก็ลุกขึ้นมาเพื่อเริ่มสรุป

 

[จะยังไงก็ตามแต่ มาทบทวนเรื่องของพวกเราอีกทีไหม? คอนเซปต์ก็คือ「สตรีมเมอร์สามคนที่ตกหลุมรักแฟนเก่าคนเดียวกัน」และพวกเราสามคน (MICHIKA) จะถูกห้ามมีความรัก────ก็ประมาณนี้]

 

หลังจบคำฮิโรกิกับคานอนก็พยักหน้าให้

มิยุที่ตั้งกฏให้ (MICHIKA) นั้นห้ามมีความรักนั้น ไม่ถูกนับรวมฮิโรกิด้วยซึ่งที่จริงเขาก็รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว

จังหวะที่คิดอยู่มิยุก็ทำการยืดเส้นยืดสายยกใหญ่

ดูท่าทางจะเข้าเรื่องหลักของวันนี้แล้ว

 

[งั้นก็ เดี๋ยวจบตรงนี้แล้วฉันจะไปบอกจินัตเตะต่อเอง────มาเปลี่ยนเรื่องคุยกัน ต่อไปเป็นเรื่องเนื้อหาวิดีโอที่จะโพสต์นะ ทุกคนมาลุยกันเลยไหม]

[อา ได้เลยนะ]

[ค่ะ]

[ก่อนหน้านั้นมีใครจะเติมเครื่องเดิมไหม]

 

แก้วของทั้งสามว่างเปล่าไปแล้ว ฮิโรกิกับคานอนจึงยกมือขึ้น

 

[งั้นเดี๋ยวจะไปเอามาให้ พักกันไปก่อนนะ]

[โทษทีนะ]

[รบกวนด้วยนะคะ]

 

ด้วยเหตุนี้จึงได้เวลาพักชั่วคราว