ไหนๆก็เป็นเกมก็อยากที่จะไม่เหมือนใคร!! - ตอนที่ 4: ทุกคนมีทางของตัวเอง

พอทักษะวางกับดักเวลเพิ่มเป็น2แล้วทำให้การวางหลุมกับดักมีประสิทธิภาพมากขึ้น หลุมที่สร้างจะลึกขึ้นเป็น15ซม.ทำให้ไม่ต้องหาอะไรมาปิดปากหลุมก็พอจะหลอกสายตาพวกสัตว์มอนได้แล้ว ถือว่าสะดวกขึ้นจนคิดไว้ว่าถ้าเลเวลทักษะสูงๆน่าจะเป็นหลุมลึกพอที่จะใช้กับคนได้แน่

พอติดตั้งกับดักอะไรเสร็จผมก็ออกล่ามอน แผลงศร วางกับดัก ส่วนด้านพฤกษาก็มีมาช่วยล่าบ้างแต่ส่วนจะคอยเก็บเกี่ยวของรอบๆมากกว่า ในส่วนของผลตอบรับของกับดักพิษถือว่าพอใช้ได้ การเก็บของรอบๆพอไม่ต้องมาพะวงนักส่วนของพฤกษาก็ทำได้อย่างรวดเร็วขึ้นมาก 

“เดี๋ยววันนี้พอไว้ก่อนดีกว่า เธอจะทำไรต่ออีกมั้ย”

“อื้ม นี่ก็ว่าจะพอแล้วเหมือนกัน พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้าด้วย”

พอพฤกษาล็อกเอาท์ออกจากเกมแล้วผมก็ออกเกมตาม พอออกมาก็เห็นข้อความเข้าในมือถือมาจากไอ้ไก่

<พรุ่งนี้เดี๋ยวกูน่าจะได้เข้าเกมนะ ถ้าจะเจอกันก็ทักมาตอนเที่ยงว่าจะเจอที่ไหน ส่วนเวลาเข้าเกมเดี๋ยวว่าอีกที>

จะเล่นเกมด้วยกันแต่ตารางเรียนไม่ตรงกันก็ลำบากแบบนี้แหละ มันมีเรียนทั้งวันส่วนเราก็เรียนแค่ช่วงเช้าแต่ช่วงบ่ายต้องทำงาน กว่าเข้าเล่นเกมด้วยกันได้น่าจะเป็นช่วงเย็นๆเกือบค่ำนู้น วันนี้ก็เตรียมตัวสำหรับพรุ่งนี้แล้วอาบน้ำนอนพักก่อนละกัน

พอตื่นเช้าแต่งตัวเข้ามอ.ไปเรียน(วิชาตัวเหลือ)จนหมดช่วงเช้าก็กลับหอมานั่งทำงานที่ลูกค้าส่งไฟล์มาให้ช่วงในช่วงที่เรียน พอเช็คบรีฟงานก็นั่งปวดหัวไปพลางกินข้าวที่ซื้อมาจากหลังมอ.จนกินเสร็จก็ร่างแบบงานให้ลูกค้าจนลงตัวแล้วก็เริ่มทำงานจนล่วงเวลาไปจนถึงช่วงพระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบแล้ว เช็คจากวันรับงานของลูกค้าแล้วถือว่างานไปได้ดีจนน่าจะพอมีเวลาเหลือสองถึงสามวันได้ งานวันนี้ก็น่าจะพอแค่นี้ 

<ทุ่มครึ่งเดี๋ยวรอหน้าทางออกไปป่า มาเจอหน้าเพิ่มเพื่อนกันก่อนค่อยว่ากัน>เกลอไก่

พอเช็คมือถือก็เห็นข้อความจากไก่ที่ส่งมาตอนสี่โมง สงสัยน่าจะเลิกเรียนแล้วีบส่งข้อความมาเลย ดูจากเวลาคำนวนคร่าวๆก็พอจะเดาได้ว่ามันน่าจะเข้าเกมไปรอเป็นชั่วโมงแล้ว เราเองก็เข้าเกมไปเตรียมเจอมันเลยละกัน

<<ยินดีต้อนรับ>>

ผมมองไปรอบๆตัวตอนนี้ยังคงอยู่ในป่าเริ่มต้นส่วนลึกหน่อย ถ้าเดินทางกลับเมืองตอนนี้เลยก็แค่แปปเดียวเพราะงั้นก่อนจะกลับเมืองมาล่ามอนกับเช็คของรอบๆนี้ซักหน่อยก่อนดีกว่าแล้วค่อยกลับไปหาไอไก่ที่เมืองเริ่มต้น อ๊ะพฤกษาออนไลน์อยู่นี่นา เดี๋ยวเจอหน้าไอ้ไก่ก่อนแล้วค่อยลองชวนพฤกษามาเล่นด้วยกันก็น่าจะดี

พอถึงเวลานัดตรงหน้าทางออกเมืองเริ่มต้นสู่ป่าก็มองเห็นเหล่าคนมากมายหลายรูปร่างที่น่าจะมารอเพื่อนเหมือนกันกับตัวเรา ยืนรอแถวนั้นไม่ถึงนาทีก็มีคนมาทัก

“ไงไอ้เสือเจอเอ็งซะที ดีนะที่ทุกเกมเอ็งจะปรับหน้าตาให้เหมือนตัวจริงทุกครั้งเลยเจอแล้วรู้เลย”

คนที่อยู่ตรงหน้าที่พอเดาได้ว่าเป็นไก่จากคำพูดแต่จะว่าไงดี ถึงเกมนี้มันจะปรับหน้าตาตัวละครได้แต่มันก็ทำได้แค่อยู่ในขอบเขตของมัน ทั้งๆที่ไก่มันก็หน้าเรียกว่ดูดีแท้ๆแต่ดันตอนนี้พอทำให้ผมเป็นทรงสกินเฮดย้อมแดงแถมยังรอยแผลเป็นเล็กๆตรงคางกับใต้ตาอีก ทำให้เรียกได้ว่าจำแทบไม่ได้เลยทีเดียว

“อ่า..มึงชอบอะไรแบบนี้นะ เดี๋ยวเพิ่มเพื่อนกันก่อน นี่กูว่าจะเล่นเป็นแนวนายพรานส่วนใหญ่ก็จะอยู่ในป่า มึงอ่ะว่าไง จะเล่นไปด้วยกันมั้ยวันนี้”

“คงไม่หรอก วันนี้ที่นัดให้มาเจอตรงนี้คือแค่จะเพิ่มเพื่อนกันไว้ก่อนเฉยๆ พอดีกูจะเล่นเป็นสายผลิตพวกงานเหล็กเลยวางแผนการเล่นไว้แล้ว เดี๋ยวก็คงแยกกันตอนนี้เลยแล้วกัน เจอกันว่ะถ้ามีอะไรเสือเอ็งก็ทักมาแล้วกัน”

เปิดหน้าต่างรายชื่อเพื่อนก็เห็นชื่อเพื่อนที่แอดเข้ามาชื่อว่านักเก็ต(nugget)ก็ดูเข้ากับไอไก่มันดี พอเพิ่มเพื่อนเสร็จสรรพก็แยกย้ายกันออกมา ดูทรงมันน่าจะออกไปทางประตูที่อยู่ตรงข้ามของเมืองนี้เพื่อมุ่งหน้าไปเมืองตีเหล็กก่อน แถมเส้นทางไปยังเต็มไปด้วยก้อนหินแร่เหมาะกับทางไปเมืองสายช่างตีเหล็กด้วยสิ

 ระหว่างเดินออกมาป่าก็ทักไปหาพฤกษาเพื่อชวนเล่นด้วยกัน พอตกลงเจอกันแล้วได้มาเจอกันจริงๆก็ดูเหมือนว่าทางพฤกษาเองก็ไม่ได้มีอะไรเพิ่มเติมทางคราวก่อน วันนี้พวกเราเลยไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษนอกจากการพยายามเพิ่มเลเวลทักษะจนถึงเวลาออกเกม