ทำยังไงดีล่ะคะเนี่ย ! หวังว่าไม่มีใครได้รับความเดือดร้อนหรือบาดเจ็บหรอกนะคะ ! ทะ-ถ้าหากว่ามีคนเป็นอะไรไปล่ะก็ ฉันต้องถูกหาว่าเป็นฆาตกรแน่ ๆ เลยค่ะ งื้อออ ถูกโยนเข้าคุกแล้วก็รอวันประหารเหมือนในหนังแน่ ๆ ค่ะ ! ตะ-แต่ว่าถ้าไม่มีใครรู้ว่าเป็นฉันก็ไม่น่าจะมีปัญหานิคะ ! ใช่แล้วค่ะ ต้องไม่ให้มีคนรู้ว่าฉันเป็นคนทำค่ะ สมกับที่เป็นฉันเลยค่ะ วิธีแก้ปัญหาที่สุดแสนจะอัจฉริยะไม่มีใครอยากเหมือนแน่นอนค่ะ ! 

 

อะ-เอาเป็นว่าตอนนี้ต้องไม่ทำตัวให้น่าสงสัยเวลาคนมาหาค่ะ อืม ๆ ! แบบนั้นคงพอกลบกลื่นไปได้แน่นอนค่ะ เอาล่ะหลังจากคิดวิธีกลบกลื่นได้แล้ว ก็หันมาลองเวทย์อื่น ๆ บ้างยังกับเรื่องที่ระเบิดเวหาเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้นแล้วกันค่ะ เอาล่ะตอนนี้ก็ยืนยันได้อีกเรื่องคือ ‘มหามนตราพิสุทธิ์’ ที่เป็นเวทย์ระดับสูงสุดสามารถใช้งานได้ไม่มีปัญหา แถมไม่รู้ว่าทำไมยังมีอานุภาพรุนแรงกว่าในเกมซะอีกค่ะ แถมเรื่องที่ยังต้องพูดคำร่ายที่แสนน่าอายก็ยังคงอยู่ไม่เปลี่ยนไปจากในเกมด้วยค่ะ ให้ตายสิ เป็นทีมงานเกมที่น่าโมโหจริง ๆ เลยค่ะ

 

เอาล่ะต่อไปลองเวทย์สายสนับสนุนบ้างแล้วกันค่ะ 

” ‘เพิ่มพลังช้างสาร’ ” สกิลเวทมนตร์สายสนับสนุนระดับกลางที่มักจะใช้ให้กับเพื่อนในปาตี้สายกายภาพนั่นเองค่ะ ผลของสกิลนี้ก็คือ เพิ่มสเตตัส STR (พละกำลัง) 20 % เป็นเวลา 3 นาที พอใช้เวทย์เสร็จแสงสีแดงที่เหมือนอัญมณีทับทิมก็ลอยอยู่รอบตัวก่อนจะห่อหุ้มรอบตัวของฉันไว้ก่อนจะซึมเข้าไปในร่างกาย แต่ทำยังไงให้รู้ผลดีล่ะคะเนี่ย อาชีพของฉันแทบไม่เคยใช้อาวุธหรือการโจมตีทางกายภาพมาก่อนเลยค่ะ เพราะเน้นใช้เวทย์เป็นหลักนั่นเอง 

 

” เอาแบบนี้แล้วกันค่ะ ” หยิบก้อนหินที่อยู่แถว ๆ บึงน้ำขนาดพอเหมาะขึ้นมาก้อนนึง เดาออกแล้วสินะคะว่าฉันจะทำอะไร ใช่แล้วค่ะ ! จะลองขว้างลงไปในบึงน้ำนั่นเองค่ะ อย่างน้อยก็น่าพอดูได้ว่าพละกำลังเพิ่มขึ้นมาจริง ๆ หรือเปล่า 

 

” เอาล่ะนะคะ ! ฮัดชะ ! ” ขว้างก้อนหินอย่างสุดแรงพร้อมส่งเสียงเรียกขวัญกำลังใจเหมือนหนังจีนกำลังภายใน จุดที่โยนไปคือบริเวณกลางบึงน้ำเพื่อให้เห็นเลยง่าย ๆ นั่นเองค่ะ 

 

‘ ตูมมม…….!!!!! ‘  บริเวณของบึงน้ำที่กระทบกับก้อนหินที่โยนไปเมื่อกี้ เกิดระเบิดน้ำขนาดใหญ่ น้ำในบึงพุ่งสูงขึ้นไปถึง 5 เมตร เกิดคลื่นน้ำรุนแรงแผ่กระจายออกมาจากจุดที่ระเบิดซัดเข้าหาชายฝั่งของบึงน้ำ ละอองน้ำที่ระเบิดโปรยลงมาเป็นฝนขนาดย่อม ๆ แล้วหยุดแต่ยังคงมีน้ำสั่นไหวไม่หยุด 

อ๊ะเระ  ??? นั่นมันอะไรกันคะ ความรุนแรงเหมือนโยนระเบิดน้อยหน่าลงไปในน้ำแบบนั้นน่ะ นี่มันแปลกเกินไปแล้วค่ะ !! ไหงมันถึงได้รุนแรงแบบนั้นกันคะ !! แต่เดิมแล้วสเตตัส STR (พละกำลัง) ของฉันก็ไม่ได้มากมายอะไรเลยด้วยซ้ำ น้อยกว่านักดาบที่เลเวล 400 ด้วยซ้ำ ถึงจะได้เวทย์ ‘เพิ่มพลังช้างสาร’ ช่วยก็เถอะค่ะแต่คิดยังไงก็แปลกอยู่ดีค่ะ นี่ยังแค่ระดับกลางเองนะคะ ยังมี ‘เพิ่มพลังยักษา’ ที่เป็นขั้นสูงสุดของสกิลเวทย์สายเพิ่มสเตตัส STR (พละกำลัง) ถ้าเป็นสกิลเวทย์อันนั้นจะเพิ่มถึง 30 % เลยนะคะ !! แต่ถ้าเป็นสกิลนั้นจะบึงน้ำจะไม่เป็นหลุมอุกกาบาตกันพอดีหรอกเหรอคะ ! 

 

ไม่ได้ ๆ ! อันนี้ก็ไม่ได้อีกแล้วค่ะ ! ห้ามใช้ใส่ตัวเองเด็ดขาด ถ้าร่ายใส่ชาวบ้านอาจจะพอไหวแต่ถ้าตัวเองมีพลังขนาดนี้คงไม่พ้นถูกมองว่าเป็นพวกแรงควายสมองกล้ามแน่ ๆ เลยค่ะ งือออ… 

 

แล้วนี่ฉันจะลองสกิลเวทย์อะไรได้บ้างล่ะคะเนี่ย ! รู้สึกว่าสามัญสำนึกของสกิลเวทย์ตอนอยู่ในเกมกับในโลกนี้จะใช้ร่วมกันไม่ได้ซะแล้วล่ะค่ะ จากนั้นฉันก็ได้ลองอีกหลายๆสกิลเวทย์ค่ะ ไม่ว่าจะ ‘นัยน์ตาเหยี่ยว’ ที่ช่วยเพิ่มค่าสเตตัส DEX (ความแม่นยำ) ที่เหมือนจะแตกต่างจากในเกมคือ ไม่ใช่แค่ทำให้การโจมตีแม่นยำไม่พลาดเป้าเท่านั้น แต่ยังเล่นเพิ่มระยะการมองเห็นให้ไกลขึ้นอีกด้วยค่ะ หรือจะเป็นสกิลเวทย์ ‘ฝีเท้าลมกรด’ ที่เพิ่มสเตตัส AGI (ความว่องไว) ที่ก็เล่นเอาฝีเท้าเร็วขึ้นขนาดที่ ยูเซนโบลต์ คงได้แค่นอนร้องไห้กัดผ้าห่มน้อยใจแน่ ๆ ค่ะ 

 

รู้ตัวอีกทีก็ตะวันลับฟ้าแล้วค่ะ วันนี้ได้ลองไปก็หลายสิบสกิลเลยทีเดียว ถ้าให้กะเอาน่าจะประมาณ 60-70 สกิลที่ใช้ประจำค่ะ เพราะสกิลทั้งหมดที่ตัวฉันมีคือ 220 สกิล แบ่งเป็นสกิลเวทย์ 160 สกิล , สกิลสามัญ 20 สกิล , สกิลงานฝีมือ 25 สกิล , สกิลเควส 15 สกิล รวมทั้งหมด 220 สกิลค่ะ สกิลเวทย์กับสกิลสามัญก็ที่เคยอธิบายไปก่อนหน้านี้นั่นแหละค่ะ แต่สกิลงานฝีมือจะเป็นสกิลจำพวกสร้างอุปกรณ์ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น อาวุธ โพชั่น เครื่องประดับ หรือแม้กระทั่ง ใบปลดล็อคสกิล ก็ตาม 

 

ในเกม Fantasy Garden มีสิ่งที่เรียกว่าใบปลดล็อคสกิลอยู่ ทำให้คนที่ขี้เกียจจะทำเควสเพื่อที่จะได้สกิลใช้เงินแก้ปัญหาแต่ก็ไม่ใช่ทุกสกิลค่ะ โดยเฉพาะเวทย์ระดับสูงสุดของแต่ละอาชีพหรือสกิลระดับสูงสุดของแต่ละเผ่า ผู้เล่นจำเป็นต้องมีเลเวลถึงกำหนดถึงจะสามารถรับเควสปลดล็อคสกิลระดับสูงสุดนี้ได้ จริงๆแล้วใบปลดล็อคสกิลส่วนใหญ่จะปลดล็อคได้ถึงแค่ระดับกลางเท่านั้น ทำให้ต่อให้จะรวยขนาดไหนแต่ถ้าไม่ขยันเล่นคงไม่สามารถไปถึงฝันได้หรอกนะคะ 

 

เฮ้อพอลองสกิลเวทย์หลาย ๆ อย่างเข้ารู้สึกเหนื่อยมากเลยค่ะ เหมือนจะเกี่ยวข้องกับ MP นะค่ะเนี่ย ตอนนี้ MP ของฉันเหลืออยู่ประมาณ 25 % เท่านั้นเอง งี้นี่เองถ้าหากใช้ MP มากๆล่ะก็จะทำให้รู้สึกเหนื่อยอ่อนล้าสินะคะ เอาเถอะค่ะยังไงซะก็คงมีเฉพาะครั้งนี้เท่านั้นแหละ ปกติถ้าใช้ชีวิตประจำวันทั่ว ๆ ไปคงไม่มีเหตุให้ใช้สกิลเวทย์ใหญ่ ๆ ที่สิ้นเปลือง MP หรอกค่ะ คิดมากไปก็ปวดหัว ไปเด็ดแอปเปิ้ลกินก่อนจะกลับบ้านต้นไม้ก็แล้วกันค่ะ อ่ะ ! จะว่าไปยังไม่มีฟูกนอนเลยนี่นา เฮ้อ จะหาได้จากที่ไหนกันคะเนี่ย

.

.

.

.

ในขณะที่โนเอลร่ากลับบ้านต้นไม้นอนอิ่มสบายใจ ไม่ได้รับรู้เลยว่ารอบข้าง เกิดความวุ่นวายกันยกใหญ่ 

 

(ฝั่งหมู่บ้านโคลิน) 

” เอาล่ะ มากันครบแล้วใช่ไหม ” คุณปู่ที่ดูอาวุโสที่สุดในบรรดาตัวแทนของชาวบ้านที่มาประชุมกันในอาคารประชุมสภาหมู่บ้าน พูดเปิดประเด็นสอบถามถึงความพร้อมของการประชุมสภาหมู่บ้าน

 

สิ่งที่เรียกว่าสภาหมู่บ้านคือ กลุ่มตัวแทนหมู่บ้านที่มาจากการคัดเลือกของคนในหมู่บ้านซึ่งจะถูกคัดมาทั้งหมด 10 คนซึ่งพอรวมหัวหน้าหมู่บ้านแล้วจะเป็น 11 คน ซึ่งคนที่ถูกคัดเลือกมานั้นมีทั้งผู้หญิงและผู้ชายมีทั้งหนุ่มสาวและผู้ใหญ่ นอกจากนั้นยังมาจากหลาย ๆ อาชีพไม่ว่าจะ นายพราน ช่างฝีมือ หมอ เกษตรกร หรือจะเป็นพ่อค้าแม่ค้า เพื่อให้เป็นธรรมกับทุกฝ่ายเวลาประชุมนั่นเอง 

 

” ” ครับ / ค่ะ ! ” ” เสียงตอบลับของเหล่าสภาหมู่บ้านทั้ง 10 ดังพร้อมเพียงกันดูเป็นอะไรที่สามัคคีอย่างคัดไม่ถึงเลยทีเดียว โยฮันซึ่งเป็นหนึ่งในสภาหมู่บ้านตัวแทนของคนหนุ่มนายพราน นั่งอยู่ในที่นั่งลำดับที่ 7 ซึ่งอยู่เกือบ ๆ ท้ายโต๊ะถ้านับจากหัวหน้าหมู่บ้านซึ่งหน้าที่หัวโต๊ะ 

 

” เอาล่ะ บาคัส ช่วยเล่ารายละเอียดเหตุการณ์เมื่อวานนี้ให้ทุกท่านฟังทีนะ ” หัวหน้าหมู่บ้านไหว้วานให้คนที่นั่งถัดไปจากตนเป็นคนคอยช่วยอธิบาย บาคัส คือผู้เป็นว่าที่หัวหน้าหมู่บ้านคนถัดไป เป็นผู้ใหญ่วัยกลางคนที่ดูกำยำแข็งแกร่ง ในอดีตเคยเป็นทหารหลวงมาก่อน แต่ลาออกเนื่องจากเกษียณตัวเองและมาใช้ชีวิตที่หมู่บ้านที่อยู่ห่างไกลแบบนี้กว่า 20 ปีแล้ว 

 

” ครับ ! จากที่ทุกคนรู้กันดี เมื่อวานนี้เวลาประมาณ บ่าย 3 โมงเย็นนั้น มีระเบิดแสงสีขาวขนาดมหึมาอยู่บนท้องฟ้า จากคนที่เห็นระเบิดในตอนนั้นคาดว่าน่าจะอยู่บริเวณ เหนือป่าข้างหมู่บ้านใกล้ ๆ กับเขามัวริส ครับ ” บาคัสอธิบายอย่างตรงประเด็น กระฉับ และเข้าใจได้ง่าย 

 

(เหนือป่าใกล้กับภูเขามัวริสงั้นเหรอ ..นั่นมันใกล้ ๆ กับที่อยู่ของท่านโนเอลไม่ใช่เหรอ) โยฮันที่ฟังรายงานจากบาคัสคิดตามและเกิดสงสัยขึ้นมากระทันหัน 

 

(หรือว่าจะเป็นเหมือนที่จูน่าพูดจริง ๆ ถ้านั่นเป็นฝีมือของท่านโนเอลล่ะก็ พลังระดับนั้นคงเป็นเทพธิดาไม่ผิดแน่) โยฮันที่คิดใจลอยอยู่คนเดียวนั้นทำให้คาบัสซึ่งอธิบายอยู่เกิดสงสัยเลยทักขึ้นมา 

 

” เป็นอะไรไปโยฮัน นึกอะไรได้ขึ้นมางั้นเหรอ ? ” บาคัสเปิดประเด็นถามอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้ทุกคนในที่ประชุมหันความสนใจไปที่โยฮันกันหมด 

 

” อ่า เปล่าครับ แค่คิดว่าตำแหน่งที่ระเบิดนั้นมันคุ้น ๆ เฉย ๆ ครับ ” โยฮันที่พึ่งจะรู้สึกถึงสายตาที่หันมาหาตน ตอบอย่างกัมกวม 

 

” คุ้นเหรอ ? คุ้นว่าอะไร พอจะบอกได้ไหม ” คาบัสยังคงมุ่งประเด็นไปที่คำตอบที่ดูจะมีข้อมูลของโยฮันอยู่บ้างอย่างตรงไปตรงมา ทำให้โยฮันที่กำลังคิดว่าจะพูดดีหรือเปล่าได้แต่ เหงื่อตก

 

เดิมที่ในตอนที่ชาวบ้านไปถวายผลไม้และขอบคุณกับโนเอลนั้นมีเพียงโยฮันที่เป็นพ่อของจูน่าที่เป็นสมาชิกสภาเพียงคนเดียวที่มา นอกนั้นก็เป็นเพื่อนบ้านที่สนิทด้วยเท่านั้น แต่ชาวบ้านส่วนใหญ่ยังไม่เชื่อเรื่องที่จูน่าพูด และหาว่าไร้สาระ ทำให้ตัวตนของโนเอลนั้นมีชาวบ้านเพียง 10 กว่าคนเท่านั้นที่รับรู้และศรัทธา แต่ไม่ใช่กับคนในสภาหมู่บ้านแห่งนี้ที่ทุกคนคิดว่าเป็นเรื่องเหลวไหล 

 

โยฮันกำลังคิดอย่างหนักว่า ถ้าหากระเบิดบนท้องฟ้านั้นเป็นฝีมือของโนเอลจริง ๆ หากพูดเรื่องโนเอลออกไปแล้วทำให้คนในหมู่บ้านทำเรื่องหยาบคาบกับโนเอลขึ้นมาล่ะก็อย่าว่าแต่หมู่บ้านแห่งนี้เลย แต่ทั้งโลกจะต้องล่มสลายเป็นแน่ แต่ถ้าสิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือการอธิบายเรื่องที่โยฮันพอจะเข้าใจและ ยืนยันตัวตนของเทพธิดาโนเอลเท่านั้น 

 

” คะ-คือว่า ตำแหน่งที่เกิดระเบิดนั่นน่ะครับ เป็นตำแหน่งที่อยู่ใกล้ ๆ กับที่อยู่ของท่านโนเอลที่พวกผมกับชาวบ้านจำนวนหนึ่งได้นำของไปถวายเพื่อขอบคุณที่ช่วยชีวิตจูน่าลูกสาวของผมครับ ” ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือเปล่าที่พูดออกไป แต่ยังไงก็คงถูกเค้นถามอยู่ดี แต่ถ้าหากเราเป็นคนอธิบายเองล่ะก็อาจจะพอทำให้พวกสภาหมู่บ้านเชื่อก็ได้ 

 

” หา ? ท่านโนเอล ใครกันล่ะนั่น ” ผู้หญิงวัยกลางผมสีดำตรงยาว ใบหน้าดูเป็นผู้หญิงที่ภูมิฐานและฉลาด เอ่ยขึ้นถามโยฮันที่ได้อธิบาย เธอคือประธานสมาคมแม่ค้าของหมู่บ้านโคลิน เฮเลน 

 

” อ่อ.. ใช่เรื่องที่หนูจูน่าจังบอกเมื่อวันก่อนหรือเปล่านะ ที่บอกได้เทพธิดาที่ชื่อโนเอลร่าช่วยเอาไว้น่ะค่ะ ” เสียงที่ตอบแทน แทรกขึ้นมาจากผู้หญิงที่หน้าตาสะสวย ดูอ่อนโย่นและใจดี ผมยาวสีฟ้าเข้มที่ดูเหมือนแม่น้ำอันสงบนิ่ง เธอคือ แอนนา หมอสาวสวยเพียงคนเดียวของหมู่บ้าน 

 

” อาระ นั่นไม่ใช่เรื่องเหลวไหลหรอกเหรอ ” เฮเลนเหมือนจะนึกได้จากคำพูดของแอนนา แต่ก็ยังไม่ปักใจเชื่ออยู่ดี 

 

” ไม่ครับ ผมได้พบกับท่านโนเอลจริง ๆ รูปลักษณ์ที่งดงามเกินจะบรรยาย รวมถึงเรื่องที่ท่านโนเอลเป็นไฮเอลฟ์เอง ก็ได้รับการยืนยันจากเจ้าตัวเองด้วยครับ ” โยฮันที่ต้องการลบคำสบประมาทที่ว่าเรื่องของลูกสาวตัวเองเป็นเรื่องเหลวไหล ยืนยันเสียงแข็งกับเฮเลน 

 

” ..หึ ” เฮเลนที่เห็นแววตาจริงจังของโยฮัน ได้แต่กลืนคำลงคอพร้อมาสะบัดหน้าหนีเหมือนรำคาญ

 

” งั้นโยฮัน นายจะบอกว่านั่นอาจเป็นฝีมือของเทพธิดาที่ชื่อโนเอลร่านั่นน่ะเหรอ ? ” คาบัสที่เห็นความเชื่อมั่นจากโยฮัน กล่าวถามโยฮันที่เหมือนจะชี้ทางให้คิดเหมือนกับตนเอง 

 

” ผมเองก็ไม่ทราบครับ เพียงแต่เรื่องที่นึกออกก็มีแค่เรื่องนี้…” โยฮันที่ตอบกลับพลางไหล่ตก เพราะยังไงซะมันก็เป็นแค่ข้อสันนิษฐานของโยฮันเท่านั้น

 

เกิดความเงียบระหว่างการประชุมจากข้อสันนิษฐานของทั้งคาบัสและโยฮันที่ตรงกัน จนในที่สุด..

 

” อืม..โยฮันเอ๋ย เจ้าเชื่อใจเทพธิดาที่ชื่อโนเอลร่านั้นมากน้อยแค่ไหน ” หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าที่เงียบฟังการประชุมมาโดยตลอดถามคำถามที่เหมือนจะทำให้คนในที่ประชุมเพ่งความสนใจไปที่โยฮันอีกครั้ง 

 

” ผมเชื่อครับ ท่านโนเอลจากที่ได้พูดคุยดูนั้นเรียกว่าอ่อนโยนมากครับ ไม่ถือตัวแถมยังพูดสุภาพแม้กับคนธรรมดาอย่างพวกเราด้วย คิดว่าไม่ใช่เทพธิดาที่ชั่วร้ายอะไรแน่นอนครับ ” โยฮันยืนขึ้นพูดอย่างหนักแน่น จนทำให้คาบัสและหัวหน้าหมู่บ้านหันมามองหน้ากันและกัน ก่อนจะเอ่ยปากพูดขึ้น

 

” เช่นนั้น โยฮันเจ้าช่วยพาข้าไปพบท่านโนเอลหน่อยได้หรือไม่ ? ” หัวหน้าหมู่พูดขอความต้องการที่เหมือนกับโยนระเบิดให้กับโยฮัน ไม่ใช่แค่โยฮันเท่านั้น แม้แต่ทุกคนในที่ประชุมยกเว้นคาบัส ก็พากันหน้าซีดกับสิ่งที่หัวหน้าหมู่บ้านพูด 

 

” ดะ-เดี๋ยวก่อนสิครับ ! ท่านผู้เฒ่า ! มันอันตรายนะครับ ท่านจะเชื่อคำพูดของเด็กตัวเล็ก ๆ นั่นน่ะเหรอ นั่นอาจจะเป็นกับดักก็ได้นะครับ โยฮันอาจจะเข้าใจผิดไปเองก็ได้นะครับ !! ” เสียงไม่เห็นด้วยของผู้ชายวัยกลางคนอีกคนที่นั่งตรงกันข้ามกับคาบัสที่นั่งเงียบฟังมาตลอดคัดค้านหัวชนฝา ชายวัยกลางคนผมสีส้มแดง หน้าตาเหมือนโมโหอยู่ตลอดเวลา คือ อีวาน

 

” ถ้าอย่างนั้น ขอฉันได้ด้วยจะได้ไหมคะ ? ” แอนนาที่ดูเหมือนจะขอร่วมวงกระโดนโยนตัวแจมกับเขาด้วย ทำเอาอีวานที่ทนไม่ไหวที่เห็นหลายคนในที่ประชุมเลือกที่จะเชื่อคำพูดของโยฮัน ถึงกับตบโต๊ะขึ้นมา 

 

” นี่เจ้าก็เอากับเค้าด้วยงั้นเหรอ แอนนา !! ” 

 

” ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่คะ ที่จริงฉันก็สนใจตั้งแต่ที่จูน่าจังป่าวประกาศแล้วล่ะ ตอนคุณโยฮันไปขอบคุณก็ว่าจะไปด้วยอยู่หรอกแต่ฉันติดที่มีคนไข้มาพอดีน่ะค่ะ ” แอนนาที่พูดพร้อมทั้งรอยยิ้มงดงาม ว่าเธออยากจะไปพบกับโนเอลตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ทำให้อีวานได้แต่หน้าเหวอ 

 

” ก็อย่างที่ว่าไปนั่นแหละนะ อีวานถ้าหากเจ้าไม่อยากไปข้าก็ไม่บังคับหรอกนะ ” หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าพูดกับอีวานที่กำลังหัวเสีย 

 

” เอาเป็นเพื่อความสบายใจ พวกเจ้ามีใครอยากจะตามข้าไปบ้าง ” เมื่อโดนหัวหน้าหมู่บ้านโยนคำถามที่ยากจะตอบทำให้สภาหมู่บ้านทุกคนเอาแต่ก้มหน้า เว้นก็แต่ บาคัส โยฮัน แอนนา สามคนเท่านั้นที่ยกมือ 

 

” งั้นเอาเป็นตามนั้นและกัน  เลิกประชุมได้… ” หลังจากที่หัวหน้าหมู่บ้านประกาศเลิกการประชุมบาคัสก็เดินตามหัวหน้าหมู่บ้านออกไปทันที สภาแต่ละคนก็ทยอยออกไปจนหมดเหลือแต่อีวาน 

 

” เวรเอ้ย !!! ” อีวานที่สบทพร้อมกับทุบโต๊ะด้วยความโมโห เสียงดังที่ไม่มีใครได้ยิน….

.

.

.

.

ปล. เมื่อบทนั้นมีตัวละครใหม่จะอัพแนะนำตัวละครให้ในหน้าแนะนำทุกครั้งนะครับ (แต่อาจะไม่ใช่ทุกตัวนะ)