(ทางฝั่งเมอร์ริอาร์และลุค) 

 

ภาพความทรงจำที่ไม่เคยมีวันลืมเลือนแม้ว่าตนจะแก่ชราขึ้นเพียงใด ภาพที่ตอนเด็กคุณแม่เอาให้ดูยังจำได้ไม่มีวันลืม ภาพของเอลฟ์ผมขาวอันงดงามบริสุทธิ์ดั่งแพรไหม ดวงตาสีน้ำเงินฟ้าเปรียบดั่งอัญมนี sapphire บวกกับสีของน้ำทะเลอันอุดมสมบูรณ์ แม้จะเป็นตำนานเล่าขานหรือเรื่องเล่าที่หลายคนบอกว่าไร้สาระ แต่กับเมอร์ริอาร์ผู้ที่มีภาพจำที่นั่งอ่านหนังสือกับคุณแม่ในวัยเด็กในตอนนั้นกลับมีความเชื่อเต็มเปี่ยมใจหัวใจที่ไม่เคยลดลง

 

แต่ถึงแม้ว่าจะมีความเชื่ออย่างเต็มเปี่ยมในหัวใจแต่ก็ไม่เคยคาดหวังมาในช่วงชีวิตของตนเองนั้นจะได้พบกับสิ่งที่เห็นกับคุณแม่ในนั้นวัน เป็นเพียงสิ่งที่เชื่อว่ามีอยู่จริงเพียงแต่ไม่มีวันจะได้เห็นหรือสัมผัสแต่ ณ เวลานี้สิ่งที่ไม่เคยคาดหวังไม่สิ ความหวังที่เคยทิ้งไปแล้วกลับมาอยู่ตรงหน้า ภาพวาดในตอนนั้นกำลังปรากฏเด่นชัดห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตรต่อหน้าของเมอร์ริอาร์ 

 

ความรู้สึกตื้นตันที่หลั่งไหลออกมา ความรู้สึกยินดีพรั่งพรูออกมาอย่างที่ในช่วงชีวิตที่ได้รับใช้อาณาจักรมาอย่างยาวนานไม่เคยได้สัมผัส แม้กระทั่งในตอนที่ตนได้รับการยอมรับเป็นจอมเวทย์หลวงของราชสำนักมีชื่อเสียงโด่งดังก็ไม่อาจทำให้เมอร์ริอาร์มีความรู้สึกยินดีเฉกเช่นนี้ 

 

” เอ๊ะ ทะ-ท่านเมอร์ริอาร์ เป็นอะไรไปครับ ” ในระหว่างที่ชาวบ้านทุกคนกำลังยกย่องสรรเสริญพร้อมทั้งขอบคุณเทพธิดาที่ชื่อโนเอลอยู่นั้น ลุคที่สังเกตเห็นเมอร์ริอาร์ที่อยู่ข้างตนตัวสั่นพลางก้มหน้าลงอยากที่ไม่เคยเห็นมาก่อน จึงได้ทักถามอย่างเป็นห่วงและทันใดนั้น ไม้เท้าเวทมนตร์ที่เมอร์ริอาร์ใช้เป็นอาวุธและไม้ค้ำสำหรับคนแก่ก็ล้มตกพื้นเหมือนไม่มีคนค้ำอีกต่อไป 

 

” ขะ-ข้าไม่เคยนึกไม่เคยฟันมาก่อนเลยจริง ๆ ว่าชีวิตนี้ข้าจะได้เห็นท่านผู้นั้น ” ลุคได้ยินเสียงเมอร์ริอาร์ที่พูดด้วยเสียงสั่นเครือ จึงเงยหน้าขึ้นหลังจากมองไม้เท้าที่ล่วงตกลงพื้นไป สิ่งที่พบนั้นทำให้ลุคถึงกับต้องประหลาดใจถึงกับเก็บอาการไม่อยู่ด้วยทีเดียว 

 

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มอย่างกับน้ำพุ รอยยิ้มที่สื่อถึงความปีติยินดีจนแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจนไม่ว่าผู้ใดมองก็ต้องเห็นเป็นภาพเดียวกัน ลุคที่ได้ทำงานร่วมกับเมอร์ริอาร์มานานไม่เคยนึกไม่เคยฝันว่าจะเห็นเมอร์ริอาร์เป็นแบบนี้ ความตกใจปนความสงสัยทำให้ลุคถึงกับตัวสั่นด้วยความหวาดระแวงและถามเมอร์ริอาร์ 

 

” ทะ-ท่านเมอร์ริอาร์ ! เป็นอะไรไปครับ เกิดอะไรขึ้นครับ ! ” ลุคขึ้นเสียงถามเมอร์ริอาร์ที่เอาแต่น้ำตาไหลยืนยิ้มด้วยความปีติยินดี 

 

” ลุคเอ๋ย ข้าได้พบแล้ว ในที่สุดข้าก็ได็พบเข้าแล้ว สิ่งที่ข้าอยากจะเห็น สิ่งที่ข้าเคยได้แต่ฟังจากแม่ของข้า ในที่สุดข้าก็พบแล้วล่ะลุค !! ” เมอร์ริอาร์โผล่เข้ามาพูดทั้งน้ำตาและเขย่าตัวลุคอย่างรุนแรง เหมือนตอนที่ขี่ไวเวิร์นด้วยความเร็วสูงแล้วเจอลมปะทะอย่างแรงไม่มีผิด 

 

” ใจเย็น ๆ ก่อนครับท่านเมอร์ริอาร์ ท่านพูดเรื่องอะไรกันแน่ ” ลุคที่ฟังเท่าไหร่ก็ไม่เข้าใจ พยายามอย่างถึงที่สุดที่จะให้ตาเฒ่าจอมเวทย์ข้าง ๆ ตนสงบสติอารมณ์ 

 

” ท่านโนเอลร่าไง ! เหมือนมาก เหมือนในหนังสือเล่มนั้นเลย ! ” เมอร์ริอาร์ยังพูดจาไม่รู้เรื่องอยู่ดี ทำให้ลุคได้แต่หันไปมองโนเอลร่า สำหรับลุคแล้วตัวตนของโนเอลร่าตอนนี้ยังคลุมเครือ แต่สิ่งที่ลุคแน่ใจตอนนี้คือสุภาพสตรีที่ชื่อว่าโนเอลร่าที่อยู่ตรงหน้าห่างจากลุคไปไม่ไกลนั้นมีพลังอย่างเหลือล้น เกินขอบเขตที่มนุษย์จะเข้าใจได้ น่าจะแข็งแกร่งกว่าทั้งตนและเมอร์ริอาร์ที่ได้ชื่อว่าจอมเวทย์หลวงแห่งราชสำนักที่เก่งที่สุดในประวัติศาสตร์ 

 

” นะ-หนังสืออะไรครับ ท่านพูดอะไรข้าไม่เข้าใจ ” ในเมื่อเหมือนจะคุยไม่รู้เรื่องสิ่งที่ลุคทำได้มีเพียงแต่รอให้เมอร์ริอาร์ใจเย็นลงเท่านั้น และแล้วในที่สุดเมอร์ริอาร์ก็หยุดเขย่าลุคเหมือนเจ้าตัวจะตั้งสติได้และพูดขึ้นอีกครั้ง

 

” เมื่อสมัยที่ข้ายังเด็ก แม่ของข้าที่เป็นเอลฟ์ได้พาข้าที่ยังเล็กอ่านหนังสือภาพก่อนจะเข้านอน หนังสือภาพนั้นเป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับตัวตนที่อยู่บนจุดสูงสุดของเผ่าเอลฟ์ ตัวตนที่เทียบได้กับเทพธิดาที่จุติมายังโลก เอลฟ์ผู้สูงส่งและมีพลังอำนาจเหนือจินตนาการ ” เมอร์ริอาร์ที่เล่าเรื่องให้ลุคฟังในขณะที่ยังน้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุด 

 

” รูปร่างและลักษณะของเอลฟ์ที่ข้าได้เห็นในสมุดภาพนั้นยังอยู่ในความทรงจำของข้าโดยไม่มีวันลืม ผมสีขาวยาวที่ส่องประกายดุจแพรไหมที่ต้องแสงจันทร์ กับดวงตาสีน้ำเงินเปรียบดังท้องทะเลที่ราวกับจะจ้องทะลุไปยังจิตใจของผู้คน และพลังที่มนุษย์หรือปีศาจไม่อาจเทียบเคียง ทั้งหมดนั้นข้าได้จำมันทั้งหมด ทุกรายละเอียด ” ลุคที่ฟังเมอร์ริอาร์บรรยายถึงรูปลักษณ์ของเอลฟ์ในหนังสือที่เมอร์ริอาร์เคยอ่าน พลางมองเปรียบเทียบกับโนเอลร่าที่ตอนนี้กำลังทำสีหน้าที่คาดเดาไม่ออก หากเปรียบเทียบคำพูดที่เมอร์ริอาร์เล่ามากับโนเอลร่าแล้วละก็คงจะบอกได้ว่านี่คือตัวตนที่อยู่ในหนังสืออย่างแน่นอน ทั้งความงดงามที่ดูราวกับเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทั้งพลังที่เป็นต้นเหตุให้พวกตนต้องมาตรวจสอบด้วยตัวเอง ทั้งหมดนั้นสอดคล้องกับสิ่งที่เมอร์ริอาร์เล่าทั้งหมด 

 

” และตัวตนของรูปร่างของความงดงามและสูงส่งนั้นก็คือ ไฮเอลฟ์ ยังล่ะ ข้าตั้งแต่ที่เติบโตมาได้แต่คาดหวังอย่างลม ๆ แล้ง ๆ ว่าสักวันข้าอยากจะเจอตัวตนที่อยู่ในหนังสือภาพที่แม่ข้าเล่าให้ฟัง ทั้งยังเป็นตัวตนที่เผ่าเอลฟ์ทั้งหมดให้การเคารพนับถือดุจเทพเจ้าของเหล่าเอลฟ์ ข้าที่เป็นครึ่งเอลฟ์นั้นได้แต่เฝ้ารอและในเวลาที่ตัวเองแก่ชราข้าก็ได้เลิกหวังเพราะคิดว่าตนอยู่ได้อีกไม่นาน อย่างน้อยที่สุดก็ขอจดจำภาพในหนังสือนั่นแล้วตายอย่างสงบเมื่อถึงเวลา แต่ว่าตอนนี้ ! ตอนนี้ท่านผู้นั้นอยู่ตรงหน้าข้าแล้ว ! ลุคเจ้าเข้าใจหรือเปล่าในที่สุดความหวังที่ข้ารอมาเนิ่นนานสุดท้ายข้าก็ได้เจอแล้ว !! ” 

 

เมอร์ริอาร์ที่พูดอย่างหนักแน่นและตื่นเต้นพร้อมทั้งน้ำตาเขย่าตัวลุคอีกรอบ ลุคได้แต่เอือมระอาแต่ก็พอจะเข้าใจอยู่บ้าง ตาแก่คนนี้ ณ เวลานี้แสดงความเป็นเด็กออกมาอย่างชัดเจน ตัวตนด้านนี้ของเมอร์ริอาร์ที่ลุคไม่คิดว่าจะมีวันได้เห็น  ทำให้ในใจแอบรู้สึกเอ็นดูเมอร์ริอาร์อยู่นิดหน่อย 

 

” ตอนนี้ข้าอยากจะรับใช้ท่านผู้นั้น ” เอ๊ะ ? เสียงพูดแสดงความต้องการของเมอร์ริอาร์ปลุกลุคตื่นขึ้นจากผวัง แต่ตอนนั้นเมอร์ริอาร์ก็ได้วิ่งดุ่ม ๆ อย่างราดเร็ว เข้าไปหาโนเอลร่าแล้ว 

 

” ดะ-เดี๋ยวก่อนสิครับ ท่านเมอร์ริอาร์ ! ” ลุครีบเข้าตามเมอร์ริอาร์ที่สับขาวิ่งสี่คูณร้อย ไปอย่างเร็ว 

.

.

.

 

นะ-นี่มันเรื่องอะไรงั้นเหรอคะ ? ฉันไปปราบมังกรเพื่อช่วยหมู่บ้านตอนไหนกันล่ะคะเนี่ย ฉันจำได้แค่ว่าพอใช้เวทย์        ‘ ดาราสวรรค์เพลิงศักดิ์สิทธิ์ ‘ ขึ้นไปบนฟ้าเสร็จก็ก้มหน้าใส่มือตัวเองทันทีเพราะคำร่ายสุดจูนิเบียวนั้น ด้วยจังหวะที่ยังอายอยู่ฉันเลยไม่ได้ดูตอนที่มันระเบิดว่ามีมังกรอยู่ตรงนั้นจริงหรือเปล่า แต่ถ้าหากมีมังกรจริงฉันก็คงหาคำตอบไม่ได้แล้วล่ะค่ะ เพราะไม่แน่ว่ามังกรอาจจะเป็นผุยผงไปแล้วก็ได้ เพราะ ‘ ดาราสวรรค์เพลิงศักดิ์สิทธิ์ ‘ นั้นเป็นสกิลเวทย์ระดับสูงสุดของสายอาชีพ ‘นักปราชญ์เทวะ’ ของฉันค่ะ 

 

ความรุนแรงสมัยตอนอยู่ในเกมฉันจำได้ว่าตอนสงครามแย่งชิงพื้นที่ระหว่างกิล ตอนนั้นกิลของฉันที่เป็นกิลที่ครอบครองปราสาทโบราณในแผนที่มหาทวีปมากาเรีย ถูกกิลใหญ่รุมถึง 3 กิลพร้อมกันในครั้งเดียวแต่ด้วยเวทย์ ‘ ดาราสวรรค์เพลิงศักดิ์สิทธิ์ ‘ ของฉันที่โจมตีออกไปทำให้ผู้เล่นที่มีเลเวลเฉลี่ยตั้งแต่ 500-700 จำนวนกว่า 196 คน ตายไม่เหลือซากทันทีเลยค่ะ 

 

แต่ดูเหมือน ‘ ดาราสวรรค์เพลิงศักดิ์สิทธิ์ ‘ ที่ฉันร่ายตอนอยู่บนโลกนี้จะมีความรุนแรงกว่าในเกมมากเลยค่ะ คาดเดาจากความกว้างของรัศมีระเบิดและแรงระเบิดที่ส่งผลกระทบมายังพื้นโลกก็เดาได้คร่าว ๆ แล้วล่ะค่ะ ยังสามารถยืนยันได้จากสกิลสนับสนุนอื่น ๆ ที่ให้ประสิทธิภาพดีกว่าในเกมก็เช่นเดียวกันค่ะ ไม่ใช่แค่นั้น น้อง ‘เฟ็นรีร์’ ก็คิดว่าน่าจะพัฒนามากกว่าตอนที่เรียกในเกมแน่ ๆ เลยค่ะเพราะดึง MP ไปราว ๆ 60 % ทั้งที่ตอนอยู่ในเกมดึงไปเพียงแค่ 15 % เท่านั้นทำให้คิดว่าน้อง ‘เฟ็นรีร์’ ตอนนี้น่าจะเลเวลประมาณ 700-800 โดยประมาณ ถือว่าเยอะกว่าในเกม 2.5 เท่าได้เลยค่ะ 

 

เอาเป็นว่าช่างเรื่องสกิลทั้งหลายนั้นไว้ก่อนดีกว่าค่ะ ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงกับสถานการณ์ตรงหน้านี้ดี ดูเหมือนชาวบ้านจะเข้าใจผิดว่าฉันปราบมังกรเพราะช่วยหมู่บ้าน แต่จริง ๆ แล้วฉันไม่รู้เรื่องเลยค่ะ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีมังกรบินผ่านมาทางนั้น ความอายกับคำร่ายแสนจะจูนิเบียวทำให้ฉันไม่รู้ว่ามีอะไรบนท้องฟ้าในระหว่างระเบิด ตะ-แต่ว่า ไหน ๆ มันก็ปูมาทางนี้แล้ว งั้นก็ตามไปให้สุดเลยแล้วกันค่ะ ! 

 

” อะ-เอ่อ คือว่าไม่ต้องคิดมากหรอกนะคะ ฉันแค่เห็นมังกรมันค่อนข้างอันตรายก็เลยจัดการไปเท่านั้นเองค่ะ ” อย่างน้อยที่สุดต้องแก้ไขความเข้าใจผิดที่ช่วยหมู่บ้านไว้ก่อนค่ะ ให้เรื่องมันประมาณว่าเป็นเหตุบังเอิญอะไรแบบนั้น ใช่ค่ะ ! แผนนี้แหละค่ะ ! รับรองว่าได้ผลแน่นอนค่ะ ! 

 

” โอ้วว ! ท่านโนเอลกำลังจะบอกว่าแค่มังกรระดับนั้นไม่คณามือท่านโนเอลเลยสินะครับ สมแล้วจริง ๆ ” คุณคาเวลเมื่อได้ยินฉันพูดแบบนั้นก็ทำตาลุกวาว และตอบกลับมาด้วยความเคารพสรรเสริญยิ่งกว่าเดิม 

 

” สุดยอดจริง ๆ เลยค่ะ ถ้าเป็นท่านโนเอลละก็มังกรระดับนั้นก็เป็นได้แค่จิ้งเหลนสำหรับท่านโนเอลสินะคะ !! ” คุณวิเวียนที่นั่งคุกเข่าอยู่ข้างหลังฉันก็ผสมโรงไปกับเขาด้วย แถมยังกุมมือไว้ราวกับกำลังอธิษฐานต่อเทพธิดาอยู่เลยล่ะค่ะ 

 

” ใช่แล้วล่ะค่ะ !! ท่านโนเอลคือเทพธิดาผู้แข็งแกร่งที่สุดในโลก แค่คุณจิ้งเหลนบินได้แบบนั้นท่านโนเอลแค่เป่าทีเดียวก็หายไปกับตาแล้วล่ะค่ะ !!! ” ยังไม่วายเจ้าลัทธิตัวน้อย จูน่าจังที่ยืดอกภาคภูมิใจในตัวของฉันอย่างสุดฤทธิ์ เอ่อแล้วก็จูน่าจัง ไม่มีตัวตนที่แค่เป่าทีเดียวแล้วมังกรจะสลายหายไปได้หรอกนะคะ !! แบบนั้นมันคงมีแต่พระเจ้าแล้วล่ะค่ะ !! 

 

” ดะ-เดี๋ยวก่อนสิคะทุกคน นั้นอาจจะเป็นแค่ลูกมังกรก็ได้นะคะ อาจจะไม่ใช่มังกรตัวเต็มวัยก็ได้นะคะ ! เพราะถ้าหากเป็นมังกรเต็มวัยจริงๆ ฉันคงสู้ไม่ได้หรอกใช่ไหมล่ะคะ แฮะ ๆ ” ฉันที่พยายามจะเบี่ยงประเด็นเพื่อให้ความเข้าใจผิด ๆ นี่ลดลงโดยเร็วที่สุดค่ะ ไม่งั้นได้เกิดข่าวลือแปลก ๆ ไปทั่วแน่ ๆ เลยค่ะ ! 

 

” ไม่หรอกครับท่านเทพธิดาโนเอล ต่อให้เป็นลูกของมังกรจริงก็ไม่มีทางที่จะโดนเวทมนตร์แค่ครั้งเดียวแล้วสลายเป็นผุยผงได้หรอกครับ !! ” เอ๊ะ ฉันหันไปตามเสียงที่หักลบคำชี้แจงของฉัน เป็นคุณปู่ที่ยืนสั่นอยู่ข้างหลังคนนั้นนั่นเองค่ะ แล้วทำไมคุณปู่คนนี้ถึงร้องไห้ขี้มูกโป่งมาแบบนี้ล่ะคะ ? เอ๊ะ ! ฉันไปทำอะไรให้หรือเปล่าคะ ? หรือว่ามีคนด่าว่าตาแก่เพี้ยน ๆ หรือเปล่าคะ ? 

 

” อะ-เอ่อ ปะ-เป็นอะไรทำไมร้องไห้ขนาดนั้นล่ะคะ ” ฉันที่อดสงสัยไม่ได้เลยถามคุณปู่คนนี้ไปตรง ๆ และทันใดนั้นชายหนุ่มที่อยู่กับคุณปู่ข้างหลังตอนนั้นก็วิ่งมาสมทบกับคุณปู่พอดีเลยค่ะ 

 

” ทะ-ท่านเมอร์ริอาร์ หยุดทำอะไรบ้า ๆ ได้แล้วครับ ! ” ชายหนุ่มเมื่อวิ่งมาถึงก็ตำหนิใส่คุณปู่ที่กำลังร้องไห้น้ำตาไหลอาบแก้มอยู่ อย่าบอกนะว่าโดนหนุ่มคนนี้ดุเอาหรือเปล่านะคะ ? จะว่าไปก็มีนะคะเนี่ย คุณปู่ที่โดนหลานดุใส่แล้วไม่สนใจก็จะร้องไห้งอนเป็นเด็ก 

 

” เงียบซะ !! ข้าตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นข้ารับใช้ของท่านเทพธิดาโนเอลน่ะ ! ” เอ๋ ?  เมื่อกี้ว่าไงนะคะ ? ข้ารับใช้งั้นเหรอคะ ไหงคุณปู่เพี้ยน ๆ คนนี้ถึงพูดว่าจะมาเป็นข้ารับใช้ให้ฉันกันละคะเนี่ย !!! (โนเอลหน้าตายไปสะแล้ว) 

 

” ช่วยอย่าพูดอะไรเอาแต่ใจได้ไหมครับ ท่านเป็นถึงจอมเวทย์หลวงของราชสำนักอาณาจักรแอนวอลเลล์เลยนะครับ !! ” 

 

” ” เอ๋ !!! ? ” ” ไม่ใช่แค่ฉันเท่านั้นค่ะ แม้กระทั่งคุณคาเวล และชาวบ้านคนอื่น ๆ ที่กำลังนั่งคุกข่าวกันอยู่ก็พากันตรงใจกับสิ่งที่เด็กหนุ่มคนนี้พูดออกมา 

 

อะไรนะคะ !? คุณปู่ที่ท่าทางเพี้ยน ๆ คนนี้ แถมยังร้องไห้ขี้มูกโป่งคนนี้น่ะเหรอคะ จอมเวทย์หลวงของอาณาจักรน่ะ แล้วไหงจอมเวทย์หลวงของอาณาจักรมาขอรับใช้ฉันได้ล่ะคะเนี่ย !! 

 

” ระ-หรือว่า ท่านคือจอมเวทย์หลวงเมอร์ริอาร์ผู้ได้ชื่อว่าจอมเวทย์ที่แข็งแกร่งและทรงปัญญาที่สุดในประวัติศาสตร์ของแอนวอลเลล์งั้นเหรอครับ !! ” หนุ่มผู้ช่วยของคาเวล บาคัส เอ่ยถามออกมาอย่างตกใจ 

 

” ใช่แล้ว ” เอาจริงเหรอคะเนี่ย ! คุณปู่คนนี้เนี่ยนะ ! ผู้ทรงปัญญาที่สุดในประวัติศาสตร์ของอาณาจักรแอนวอลเลล์ แต่เมื่อกี้ร้องไห้ขี้มูกโป่งเลยนะคะ น้ำลายไหลด้วยนะคะ แถมยัง เอาเสื้อเช็ดน้ำมูกตัวเองด้วยนะคะ ! 

 

” แต่ว่าเรื่องนั้นไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ช่วงชีวิตที่เหลือของข้าจะรับใช้ท่านโนเอล ! ”  ไม่คะ ๆๆๆๆๆ !!! ขอปฏิเสธค่ะ  เกรงใจสุด ๆ ไปเลยค่ะ !! ช่วยกลับไปให้ไวเลยค่ะ ! 

 

” ทุกท่าน ! ข้าเมอร์ริอาร์แม้จะเป็นจอมเวทย์หลวงของอาณาจักร แต่ว่าตั้งแต่พริบตาแรกที่ข้าเห็นท่านโนเอลก็รู้ได้ทันที ว่าตนเองไม่อาจเทียบกับท่านเทพธิดาโนเอลได้แม้แต่น้อย ไม่ว่าจะวิชาความรู้ เวทมนตร์ สติปัญญา ท่านโนเอลเหลือล้ำกว่าข้ามาก ดังนั้นทุกท่านจงสรรเสริญแด่ท่านเทพธิดาโนเอลเถิด !! นี่คือคำยืนยันจากจอมเวทย์หลวงแห่งอาณาจักร !!!! ” 

 

” ” โอ้ววว !!!!!! ” ”  

 

… นี่มันเกิดอะไรขึ้นอีกแล้วคะเนี่ย ไหงจู่ ๆ ก็มีคุณปู่ร้องไห้ขี้มูกโป่งเข้ามา แถมคุณปู่คนนั้นยังเป็นจอมเวทย์หลวงของอาณาจักรอีก และก็ยังยกย่องฉันโดยเอาตัวเองมาเปรียบเทียบตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ค่ะ แถมยังทำตัวเป็นเจ้าลัทธิคนที่สองต่อจากจูน่าจังอีกด้วยค่ะ 

 

ใครก็ได้ พาฉันออกไปจากตรงนี้ด้วยค่ะ 

 

” หึ ! ไม่เลวเลยนะคะคุณปู่ เห็นความสูงส่งและความยอดเยี่ยมของท่านโนเอลแบบจริงนับว่าใช้ได้เลยทีเดียวค่ะ จะให้เข้าร่วมลัทธิบูชาท่านโนเอลด้วยก็แล้วกันค่ะ ! ” จูน่าจังที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ต่อหน้าคุณปู่เมอร์ริอาร์ตั้งแต่เมื่อไหร่กำลังยืดอกชี้นิ้วอย่างวางท่าเหมือนรุ่นพี่ที่เข้าเรียนก่อนซะงั้นค่ะ 

 

” โอ้ว !!  งั้นเหรอ ข้าขอตอบรับด้วยความยินดี แม่หนุ- ไม่สิ ต่อจากนี้ข้าจะเรียกเจ้าว่าลูกพี่หญิงก็แล้วกัน ! ”  เอ๊ะ !? อะไรนะคะ ไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเองเลยค่ะ คุณปู่วัยใกล้จะเข้าไปอยู่กับรากมะม่วงกำลังเรียกเด็กอายุ 7 ขวบว่าลูกพี่หญิงเนี่ยนะคะ นี่มันอะไรกันคะเนี่ย !!! ยังกับฉากการ์ตูนโชเน็นที่นักเลง 2 คนต่อยกันเสร็จแล้วสาบานเป็นพี่น้องกันหรือไงคะ !! 

 

ฉันที่ยืนอ้าปากค้าง เหมือนจะเจอเพื่อนร่วมอุดมการณ์ละค่ะ เพราะที่ตรงนั้นชายหนุ่มที่มาตามคุณปู่เมอร์ริอาร์ก็กำลังอ้าปากค้างไม่ต่างจากฉัน ดูท่าคงจะลำบากไม่น้อยเลยสินะคะ เข้าใจเลยค่ะ เข้าใจหัวอกของคุณเลยค่ะ ! ไม่รู้ทำไมพอคิดแล้วน้ำตาก็ไหลซึมไหลออกมา 

 

” โอ๊ะ ! ท่านโนเอลดีใจจนถึงกับน้ำตาไหลเลยหรือนี่ ! ” 

 

” เฮ้ย ! ท่านโนเอลที่กำลังปลื้มปีติจนน้ำตาไหล ใครก็ได้เอาดินสอกับกระดาษมาเร็ว ต้องเก็บภาพนี้เอาไว้ให้ได้ !! ” 

 

” ท่านโนเอลตอบรับความจงรักภักดีของพวกเราจนถึงกับน้ำตาไหลเลย !! พวกแก ! สรรเสิญท่านโนเอลมากกว่านี้ !! ” 

 

” ” ท่านเทพธิดาโนเอล !! ” ” 

.

.

.

อยากกลับบ้านจังเลยค่ะ … งืออออ