“ ฟุรุยะ ฮารุฮิสะ ฉันนั้นเชื่อมั่นสุดหัวใจเลยทีเดียวเชียวล่ะ ”

 

ปีหนึ่ง ห้อง D

ภายในบรรดาเหล่านักเรียนผู้ปราบมารที่ศึกษาอยู่ภายในโรงเรียนปราบมารมหานคร ก็จะมีพวกไม่เอาอ่าวผลการเรียนห่วยแตกระดับบ๊วยนี่แหละถูกสะสมรวบรวมให้มาอยู่กันภายในห้องนี้ และพอฉันกับซากุระก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องเรียนดังกล่าวนั่นปุ๊บแล้ว นักเรียนหญิงคนนึงก็เข้ามาชวนคุยด้วยในทันที

 

“ แกน่ะ ได้เสียจัดหนักกับแม่หนูซากุระไปเรียบร้อยแล้วถูกต้องไหม? ”

“ ส่วนอาการเพี้ยนของหัวเอ็งก็ชักจะใกล้เสียหายหนักแล้วมั้งเนี่ยเฮ้ย? ”

 

ผู้ที่พ่นคำพูดหยั่งกับตาแก่ลามกเข้ามาตั้งแต่เช้านั่นก็คือ คาราสึมะ อาโอย

รูปร่างหน้าตาก็เป็นคนสวยอยู่หรอก แต่เนื้อในของเจ้านี่มันก็คือไอ้โรคจิตอาการหนักที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ไม่ว่ายามใดก็คิดอยากจะจับเด็กผู้หญิงมามัดแล้วย่ำยีให้อับอายอยู่เสมอๆเลยไง

 

“ กลบเกลื่อนไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะฟุรุยะ เรื่องที่แม่หนูซากุระมักจะเดินทางเข้าไปภายในห้องของแกอยู่บ่อยครั้งนับตั้งแต่ที่แกออกจากโรงพยาบาลมานั่น มันคือข้อมูลแสนแม่นยำที่ฉันได้รับมาจากเครือข่ายหอเด็กนักเรียนชายเลยเชียว และสิ่งที่หนุ่มสาวจะทำภายในยามที่อยู่ด้วยกันสองต่อสองก็ย่อมต้องมีเพียงทำลูกผลิตเด็กเท่านั้น! ”

“ เอ้ยซากุระแค่มาทำกับข้าวให้เฉยๆหรอกเฟ้ย! ”

“ มันเป็นเช่นนี้นี่เอง แค่เด็กอย่างเดียวไม่พอยังจะให้ทำอาหารเพื่อเสริมสร้างความกระปรี้กระเปร่ากระชุ่มกระชวยให้อีกด้วยหรือนี่……ยังเป็นเด็กนักเรียนอยู่เลยแต่เล่นเพลย์เป็นคู่ผัวเมียข้าวใหม่ปลามันกันเสียแล้วรึใจร้อนจริงนะ ”

 

คุยกันไม่รู้เรื่องเลยฟ่ะ……

 

“ แต่เรื่องรสนิยมความชอบของแกน่ะช่างมันไปก่อน……เอาล่ะฟุรุยะ เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ส่งสมาร์ทโฟนมาให้ฉันดูเลยเชียว ”

“ ไหงงั้นเล่าเฮ้ย ”  

“ มันแน่แหงอยู่แล้ว เพื่อให้ฉันได้เห็นภาพถ่ายของแกตอนที่อัดดุ้นฝังเข้าไปในร่างของแม่หนูซากุระอย่างไรล่ะ จงแบ่งปันส่วนบุญแห่งความสุขให้กับฉันบ้างเสียเถอะ ”

“ มีก็ระยำแล้วว้อยไอ้ภาพพรรค์นั้น! ”

“ ใยจึงไม่มีกัน!? หากเป็นลูกผู้ชายก็ย่อมต้องถ่ายเก็บความทรงจำอันเจิดจรัสไว้ภายในอัลบั้ม เพื่อที่บางครั้งจะหยิบยกเอาออกมาใช้จ่อมจมปลักอยู่กับการหวนรำลึกช่วยตัวเองถึงความหลังไม่ใช่หรือไร!? ”

 

หวนรำลึกช่วยตัวเองถึงความหลังนั่นมันอะไรกันว้อย! อย่าเอาคำพูดสวยๆกับคำพูดสกปรกมาประกอบรวมกันสิฟะ!

ให้ว่าแล้วไอ้การตัดสินคิดไปเองว่าฉันกับซากุระเราได้เสียกันแล้วนั่นมันแปลกชัดๆ

……จะว่าไป เหมือนก่อนหน้านี้ก็เคยโดนสงสัยด้วยข้อหาแบบเดียวกันนี้ไปรอบนึงแล้วแฮะ

 

“ พะ พะพะ พวกนาย……คุยเรื่องอะไรกันอยู่ในห้องเรียนน่ะห้ะ! ”

“ จ๊าาาากกกกกกกกกก!? ”

 

ซากุระที่ตกตะลึงอึ้งค้างหัวหยุดทำงานไปเนื่องจากคำกล่าวหามั่วๆของคาราสึมะนั้นพลันฟื้นคืนชีพ พร้อมกับเริ่มต้นใช้ศาสตร์กระบวนท่าที่ตนถนัดรัดคาราสึมะจนอยู่หมัด แถมไม่รู้ทำไมฉันถึงโดนต่อยตามไปด้วยเปรี้ยงนึงเฉยเลยซะงั้น ต่อยด้วยกำปั้นลุ่นๆอะนะ

 

“ นังผู้หญิงโรคจิตสารเลวนี่! ถ้ายังไม่เลิกบ้าอีกละก็ เดี๋ยวจะใช้สิทธิของกรมตรวจสอบจับยัดเข้าไปขังไว้ในคุกซะหรอกนะ!? ”

“ ไม่เอาน้าา! ให้เป็นฝ่ายถูกจับยัดนี่ไม่เอา ฉันนั้นจะตื่นเต้นน้ำเดินไหลหลากได้ก็ต่อเมื่อเป็นฝ่ายจับยัดผู้อื่นสถานเดียโอ๊ยเจ็บเจ็บขอโทษค่ะขอโทษค่า! ”

 

โดนรัดจนถึงขีดสุดที่ร่างกายจะทนได้ ทำเอาคาราสึมะซึ่งเป็นสาย S ที่พอถูกรุกใส่แล้วจะอ่อนแอปวกเปียกถึงกับร้องแงอย่างไว

 

“ ไหงไอ้โรคจิตนั่นมันถึงเป็นเพื่อนร่วมทีมของฉันกันนะ…… ”

 

ทำอะไรกับอาการไอ้เวรนี่ไม่ได้จริงๆเรอะ……พอคิดแบบนั้นอยู่ ก็มีแขนของใครคนนึงเข้ามาพันรอบจับหมับไว้กับไหล่ของฉัน

 

“ โย่…ฟุรุยะ ที่พูดตะกี้นั่นมันเป็นอะไรที่เมินเฉยไม่ได้ชัดๆเลยนี่หว่า? ”

“ นะ นางุโมะ…… ”

 

ผู้ที่ดันร่างกายซึ่งกระชับสัดส่วน แถมยังนุ่มนิ่มไปด้วยนั่นให้เข้ามาแนบชิดติดใกล้ ก็คือนางุโมะ มุตสึมิ

เด็กผู้หญิงที่ยึดติดคิดมากอยู่กับปมนมเล็ก จนกลายเป็นไคอิชื่อสาวนมหลีกแล้วคลั่งบ้าอาละวาดในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิแน่ะ

เพราะผลกระทบจากไคอิทำให้มีแรงช้างสารหลงเหลือติดตัว ตอนนี้ก็เลยกลายมาเป็นนักเรียนของโรงเรียนปราบมารอยู่แบบนี้อะนะ

เป็นสาวงามที่เข้ากับผมหางม้าม๊ากมาก แถมนิสัยสไตล์อาเจ๊พึ่งได้ที่งามสง่าสายนักกีฬาก็ยังได้รับความนิยมอย่างสูงภายในห้อง D แห่งนี้อีก….แต่คนเราเนี่ยนะ มันไม่มีหรอกใครที่สมบูรณ์แบบไปหมดซะทุกด้านน่ะ……

 

“ มะ เมินเฉยไม่ได้อะไรกันเล่า ”

 

พอหนีห่างจากนมปลอมของนางุโมะที่ดันยัดเข้ามาแนบแล้วถามกลับไป นางุโมะก็พลันเบิกตากว้างโตขึ้นมาโดยพลัน

 

“ ก็คิดดูดิ ถ้าแกกับฟุมิโดริได้เสียกันขึ้นมา แบบนั้นมันก็โคตรจะขี้โกงเลยไม่ใช่เรอะ!? ”

“ ยังไงฟะ!? ”

“ ไม่ต้องมายังงงยังไงเลยเว้ยเฮ้ย! ถ้าแกทำแบบนั้นกับฟุมิโดริ นมของนังนั่นที่แต่เดิมก็ใหญ่อยู่แล้วมันก็จะยิ่งใหญ่มากเข้าไปอีกน่ะสิวะ! ”

 

นางุโมะที่อ้างว่าความเสียวซ่านซึ่งเกิดจากเทคโนเบรคเกอร์มันทำให้ตนรู้สึกเหมือนนมใหญ่ขึ้นนิดหน่อย พลันแผดเสียงกระโชกโฮกฮากมาว่างั้น

 

“ พวกผู้ชายมันก็เอาแต่เลือกพวกนมใหญ่กันแบบนี้……เพราะงี้ไงพวกนมใหญ่ก็เลยยิ่งนมใหญ่ขึ้น……ความเหลื่อมล้ำก็เลยยิ่งก่อตัวแผ่กระจายกว้างขวางออกไป……มันคือความมืดของสังคมชัดๆเลยนี่หว่าไอ้ฉิบหายย…… ”

 

นางุโมะที่พร่ำถึงความมืดของเหล่าปวงชนคนนมเล็กพลันใส่แรงเข้าไปในแขน กะ กะจะบีบคอฆ่ากันเรอะเฮ้ย!?

 

“ เพราะงั้นแหละเว้ย ถ้าแกทำอะไรแบบนั้นกับฟุมิโดริ งั้นก็ต้องจิ้มให้ฉันด้วยดิ ไม่งั้นมันก็ไม่ยุติธรรมเห็นๆเลยใช่ป่าวล่ะ? ”

“ ก็บอกว่า! ไม่ได้ทำอยู่นี่ไงว้อย! ”

 

ให้ว่าแล้วมันมียุติธรรมไม่ยุติธรรมด้วยเรอะไอ้เรื่องพวกเนี้ย!

 

“ ไหงถึงปฎิเสธจังเลยเล่าเฮ้ย การเฝ้าจับตาของกรมตรวจสอบผ่อนระดับลงมาแล้วนี่ แถมเด็กผู้หญิงอย่างฉันยังอุตส่าห์มาขอร้องให้แกช่วยทำให้น้ำแตกอยู่ด้วยนะเว้ย? ……หรือว่าไง ถ้าไม่มีนมแล้วมันไม่มีเสน่ห์ดึงดูดจริงๆงั้นเรอะ……? ”

 

อ๊าาาาาาาาา!? คอจะหักแล้วคอจะหักแล้ว!

ตัวฉันที่ถึงกับสัมผัสได้ถึงอันตรายต่อชีวิต พลันหยิบเอาสมาร์ทโฟนออกมาจากกระเป๋าชุดนักเรียน

 

“ เจอนี่หน่อยเป็นไง! ”

 

อาศัยจังหวะท่วงท่าแบบเดียวกับที่แปะยันต์พิฆาตมารอัดใส่วิญญาณร้าย ทำการยื่นหน้าจอจ่อไปยังกลางหน้านางุโมะ  

 

“ ห้ะ!? ”  

 

เท่านั้นแหละนางุโมะถึงกับเรี่ยวแรงหดหาย ทรุดลงมานั่งแบะขาอยู่กับพื้นโดยพลัน

 

“ ละ เล่นไม่แฟร์นี่หว่าฟุรุยะ……เล่นเอาของพรรค์นั้นให้ดู แรงมันก็……หายหมด…… ”

 

นางุโมะเอามือชันพื้นพร้อมกับแหงนหน้ามองขึ้นมาอย่างเจ็บใจ

ที่อยู่ปลายสายตานั่น ก็คือหน่มน้มสองลูกที่กำลังเด้งดึ๋งเด้งดึ๋ง

GIF สาวนมใหญ่ที่ไอ้ฉันตั้งค่าไว้ให้เป็นหน้าจอล็อก

อุปกรณ์ป้องกันตัวที่ใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนของนางุโมะที่จะหมดเรี่ยวแรงเมื่อนมใหญ่สั่นกระเด้งนั่นเอง

คุ้มค่าจริงๆที่เหนื่อยค้นคว้าหาวิธีตั้งค่าซะนาน……ได้ผลดีโคตรๆไปเลย

แต่ก็แหละ ตั้งแต่คราวหน้าเป็นต้นไปมีหวังโดนแย่งสมาร์ทโฟนไปก่อนแน่ๆ ต้องเตรียมเครื่องมือแบบอื่นใหม่อีกแล้วแฮะ

ฉันถอยตัวออกห่างจากนางุโมะ เข้ามานั่งลงกับโต๊ะของตัวเองได้ซะทีนึง

ว่าก็ว่าเหอะ ไม่คิดเลยแฮะว่าจะถูกสงสัยเรื่องความสัมพันธ์กับซากุระมากขนาดนี้

ต่อให้ฉันกับซากุระที่เป็นผู้ถูกสงสัยจะพูดอ้างยังไงก็คงไม่มีใครยอมฟังหรอก ลองไปขอให้โซยะที่ครอบครองเนตรมารฝัน อันเป็นดวงตาต้องสาปที่ใช้เปิดโปงข้อมูลกามๆของคนที่เห็นหน้าได้นั่น ให้ช่วยพูดยืนยันให้ดี——–

 

“ …… ”

 

พลันมีเหงื่อหยดนึง ร่วงหลั่งไหลรินลงมาตามแก้มฉัน

จะว่าไปแล้วเนตรมารฝันของโซยะนี่ เหมือนว่าจะมองเห็นเนื้อหาของฝันลามกได้จะๆเต็มตาเลยด้วยนี่หว่า……

 

“ โฮ้~ย ฟุรุยะคุงอยู่มั้ย~? ”

 

หงึก!

เสียงที่ถลาเข้ามาภายในห้องเรียนอย่างร่าเริงด้วยจังหวะที่หยั่งกับว่ากะเอาไว้นั่น ทำเอาฉันถึงกับสะดุ้งไหล่ลอย

 

“ ตั้งแต่ที่ฟุรุยะคุงออกจากโรงพยาบาลมานี่ก็ผ่านไปได้ซักพักแล้วด้วย ชักอยากจะรับทำงานต่อใหม่ซะทีแล้วน่ะ! นี่ล่ะฉันไปคัดสรรหางานที่น่าจะมีส่วนข้องเกี่ยวกับคำสาปของพวกเราแม้นิดหน่อยมาไว้แล้ว มาคุยปรึกษากันเถอะนะว่าจะเลือกรับงานไหนดี! ”

 

ผู้ที่บุกถล่มมายังโต๊ะของฉันพร้อมกับขยับริบบ้อนชิ้นใหญ่ให้เด้งดุ๊กดิ๊ก ก็คือโซยะ มิซากิจากห้อง B

คุณหนูผู้ดีที่คลั่งก่อเรื่องงามหน้าอะไรต่อมิอะไรมากมายเพื่อหาทางคลายเนตรมารฝัน อันเป็นคำสาปหาดีไม่เจอที่ถูกตัดสินว่าไม่อาจขับไล่ได้ เช่นเดียวกับเทคโนเบรคเกอร์ของฉันนี่

เพื่อให้ได้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับคำสาป ฉันกับโซยะจึงกำลังตั้งเป้าอยู่กับการยกระดับตัวเองจากผู้ปราบมารใบอนุญาตชั่วคราวให้กลายมาเป็นระดับใบอนุญาตตัวจริงน่ะ แถมเพราะรู้แล้วว่าเนตรมารฝันของโซยะมันคือหนึ่งในกลุ่มชิ้นส่วนที่ถูกเรียกว่า [โบราณวัตถุแห่งตัณหาของราชันย์ซัคคิวบัส] ….ทีมปฎิบัติของพวกเราก็เลยเพ่งเน้นรับทำงานส่อเค้าโรคจิตที่น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับโบราณวัตถุแห่งตัณหาชิ้นอื่นๆอะนะ

ฉันกับโซยะร่วมมือช่วยเหลือกันและกันหาทางคลายคำสาป เพื่อที่ฉันจะได้จากลากับไอ้พลังที่เป็นเสนียดติดตัวชื่อไล่ผีโดยทำให้ถึงจุดสุดยอดนี่ ส่วนโซยะก็จะได้เป็นอิสระจากเนตรมารที่มองข้อมูลกามๆของคนอื่นอยู่ตลอดเวลา และไปมีความรักกับใครเขาได้ซะที……เนี่ยแหละคือความสัมพันธ์ของฉันกับโซยะล่ะ

แต่ถึงอย่างนั้นโซยะก็เป็นเด็กผู้หญิงระดับชั้นปีเดียวกัน หนำซ้ำยังเป็นสาวสวยใช่เล่นเลยอีกด้วย

ฉะนั้นขอเหอะช่วยอย่ารู้เลยที เรื่องที่ฉันฝันเห็นอะไรที่โคตรจะเอโร่ยสุดๆนั่นน่ะ  

……เอ้ยแต่เดี๋ยวดิ โซยะก็มีชีวิตอยู่กับเนตรมารฝันมาได้เกือบๆ 2 ปีแล้วด้วยนี่นะ

แถมยังเหมือนว่าจะมองเห็นภาพจิ้นมโนเชิงกามๆหรือของที่ใช้เป็นเครื่องเคียงประกอบการช่วยตัวเองของผู้อื่นลอยขึ้นมาเป็นคลิปเลยด้วยอีกตะหาก ฉะนั้นกะอีแค่ฝันลามกนิดๆหน่อยๆ คงจะเห็นบ่อยจนชินตาแล้วละมั้ง ตรงนี้น่ะหันหน้าเข้าหาตรงๆ ด้วยท่าทางประมาณ ฝันลามกนี่ใครๆก็เคยมีเหมือนกันหมดนั่นแหละช่วยไม่ได้หรอก แบบนั้นซะน่าจะเจ็บเข้าเนื้อน้อยกว่ามั้ง

อย่างตอนเหตุปั่นป่วนที่ฉันกลายเป็นโลลิค่อนเมื่อเดือนก่อนไง ตอนนั้นก็หลบๆซ่อนๆวิ่งหนีสุดชีวิตจนทำเอาเรื่องมันวุ่นวายสุดๆไปเลยด้วยนี่นะ……

ฉันที่ตัดสินใจเช่นนั้น พลันเสแสร้งเหมือนชิลๆไม่มีอะไร แล้วหันหน้าไปหาโซยะในทันที

 

“ อ่า นั่นสินะ ฉันก็หายดีแล้วด้วย รีบหางานทำให้ได้ซะก่อนที่จะโดนขู่ยึดใบอนุญาตชั่วคราวอีกรอบดีกว่า ”

“ ต้องอย่างงั้นสิ! งั้นก็เริ่มกันทันทีเลยเถอะ อาโอยจังก็มาเลือกคำร้องด้วยกะ…… ”

 

ดวงตาของโซยะที่กำลังแผ่กองใบคำร้องอยู่อย่างยิ้มแย้มนั่น พลันดับมืดสนิทไร้ซึ่งแสงสว่าง

 

“ ……หายากนะเนี่ย ฟุรุยะคุง ”

 

โซยะปลดปล่อยแรงกดดันหยั่งกับว่าจะกลายเป็นไคอิได้ทุกเมื่อ ก่อนจะปล่อยเสียงที่เหือดแห้งไร้ซึ่งอารมณ์ออกมา

 

“ ฟุรุยะคุงก็มีหลับเห็นฝันที่อล่างฉ่างแบบนั้นกับเค้าเหมือนกัน งั้นสินะ ”

 

อะ อ้าว? โซยะเป็นคนประเภทที่ทำหน้าตาโคตรจะน่ากลัวแบบนี้หรอกเรอะ!?

ก่อนหน้านี้จำได้ว่าเคยขนลุกเพราะเสียงที่ได้ยินผ่านมือถืออยู่หรอก……แต่พอมาอยู่ต่อหน้าแล้วความน่าหวาดหวั่นขวัญผวานี่มันคนละระดับกันเลย!

 

“ ฝันนี่น่ะนะ มันจะเป็นตัวสะท้อนให้เห็นถึงความปราถนาที่อยู่ภายใต้จิตไร้สำนึกพอตัวเลยเชียวล่ะ ……เห~ ฟุรุยะคุงอยากจะถูกจับปล้ำแบบนั้นเองงั้นสินะ……เป็นพ่อหนุ่ม M ที่ถึงปากจะพูดให้หยุดปาวๆแต่ใจจริงแอบดีใจชอบมากอยากให้ทำงั้นสิน้าา ”

 

โซยะทำการตีความฝันเปียกด้วยวาจาถากถางแถมยังตามกัดไม่เลิก

อะ อะไรมันเป็นตัวไปกดสวิตซ์คิดฆ่าของยัยนี่เข้าน่ะ……

พอฉันทนไม่ไหวจะมุดเอาหน้าหนีหลบลงไปใต้โต๊ะปุ๊บ—–หมับ!

มือสองข้างของโซยะก็พลันจับแนบแก้มของฉันไว้ให้อยู่กับที่ พร้อมกับจ้องเขม็งมองไม่กะพริบเข้ามาด้วยดวงตาที่ถูกสาปเว้ยเฮ้ย

 

“ ลมปากที่บอกไม่ได้มองน้องสาวด้วยสายตาอย่างว่านั่นมันอะไรกันนะ? ตัวจริงของฟุรุยะคุงคือสัตว์ประหลาดบ้ากามขี้โกหกที่หื่นกระหายมีอารมณ์ได้ไม่เว้นแม้กระทั่งน้องสาวตัวเองงั้นสินะ? ”

 

โซยะพูดรัวๆออกมาด้วยเสียงแบนราบว่างั้น แรงกดดันมันท่วมท้นมากล้นเหลือเกินจนแผดเสียงอะไรตอบกลับไปไม่ได้เลย ใครก็ได้ช่วยด้วยย!

 

“ เดี๋ยวเถอะพวกนั้นน่ะ! ทำไมถึงนิ่งค้างทำท่าเหมือนจะจุ..จูบกันอยู่แบบนั้นตั้งแต่เช้าเลยเล่า!? มันไม่สมควรนะยะ! ”

 

ซากุระพลันแผดเสียงร้องลั่น เข้ามากระชากตัวฉันกับโซยะออกจากกัน

แต่ก็โล่งใจได้แค่ชั่วขณะเดียว เพราะโซยะหันเนตรมารฝันไปยังซากุระ ก่อนจะอ้าปากพูดขึ้นมาด้วยเสียงค่อย

 

“ ……ทำเป็นพูดแบบนั้น แต่ที่ไม่สมควรน่ะมันคือสิ่งที่ซากุระจังทำอยู่มากกว่านะ? ”

“ หะ ห๊าาา!? จู่ๆพูดบ้าอะไรของหล่อน…… ”

 

คงไม่คิดว่าจะถูกสวนกลับละมั้ง ซากุระถึงกับพูดอ้ำอึ้งราวกับสับสนกระวนกระวายเลยทีเดียว

 

“ ซากุระจังเนี่ยน้าา นี่หรือว่าคิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อยรึเปล่า? ว่าจะไม่มีทางถูกแฉเรื่องที่เอากางเกงในของฟุรุยะคุง มาใช้ นั่นน่ะ ”

“ ห้ะ……!? ”

 

ในพริบตาที่โซยะกระซิบอะไรบางอย่างข้างหู สีหน้าของซากุระก็พลันเปลี่ยนแปลงไปในบัดดล

 

“ ละ หล่อนเป็นคนเป่าหูพี่จ๋าจริงๆด้วยสินะ……มะ ไม่สิให้ว่ากันแต่แรกเริ่มแล้ว หล่อนนี่มันจริงๆเลย! ต่อให้จะควบคุมไม่ได้ก็เถอะ แต่เล่นเอาข้อมูลที่ได้จากการตรวจสอบเชิงวิญญาณมาใช้ข่มขู่กันนี่ หากให้เคร่งครัดแล้วมันก็ถือว่าเป็นการกระทำที่ละเมิดกฎระเบียบนะยะ!? เล่นทำแบบนั้นกับเจ้าหน้าที่ตรวจสอบนี่ คิดว่าจะรอดตัวไปได้ง่ายๆเหรอ!? ”

“ ไม่กลัวหรอกนะ ฉันก็แค่จะถูกลงโทษนิดๆหน่อยๆเท่านั้นเองไม่เห็นต้องใส่ใจเลยซักนิด ซากุระจังนั่นแหละถ้าถูกพี่จ๋าสุดที่รักปฎิบัติด้วยเหมือนกับเป็นพวกโรคจิตแล้วจะยังทนมั่นหน้าสบายใจเฉิบอยู่ได้อีกมั้ยน้าา? ”

“ ละ หล่อนนั่นแหละ ทำตัวเป็นเด็กขี้ฟ้องแบบนั้น ไม่กลัวจะถูกฟุรุยะ ฮารุฮิสะมองเป็นผู้หญิงนิสัยเสียบ้างเลยรึไงยะ? ”

“ ทำไมฉันถึงต้องสนใจเรื่องพรรค์นั้นด้วยล่ะ? เราเป็นแค่เพื่อนร่วมทีมกันเองแท้ๆ ”

“ แค่เพื่อนร่วมทีม……หล่อนนี่จริงๆเลย แสดงให้มันเห็นชัดเจนได้แล้วย่ะว่ารู้สึกตัวรึยังน่ะ ปวดหัวที่สุดเลย! ”

 

ทั้งสองจ้องหน้ากันเขม็งในระยะประชิด แล้วกระซิบพึมพำอะไรไม่รู้อัดใส่กันอยู่

บรรยากาศมันอึมครึมมากจัด จนฉันที่อดรนทนอยู่ไม่ได้ถึงกับต้องเข้าไปปราม “อะ อ่าใจเย็นๆก่อนนะทั้งสองคน” เลยทีเดียว แต่ว่า

 

“ หนวกหู! นายน่ะเงียบไปเลย! ”

“ ฟุรุยะคุง? ถ้าไม่เงียบปากละก็ฉันจะพูดเนื้อหาของฝันออกมาเสียงดังๆเลยนะ? ในตอนนี้ แล้วก็ที่นี่เลย ”

“ ……คับ ขอโทษคับ ”

 

ความเหนื่อยล้าทางจิตมันหนักหน่วงจนใจถวิลหาความสงบสุข ส่งให้ร่างกายฉันมันขยับมุ่งหน้าไปหาไอ้พวกเด็กผู้ชายห้อง D ด้วยตัวเอง

ทว่า

 

“ ……ทำไมไอ้คนที่ถอดท่อนล่างล่อนจ้อนพุ่งทะยานเข้าไปลวนลามสาวในระหว่างไล่ผีมันถึงได้อยู่ในสถานการณ์ที่น่าอิจฉาตาร้อนแบบนั้นกัน ”

“ บัดซบ ถ้าพวกเราเก่งมากพอจะทำให้สะท้อนคำสาปแช่งไม่ได้ผลละก็ คงจะใช้ความเกลียดชังเพียวๆฆ่าฟุรุยะให้ตายห่าตายโหงได้แล้วแท้ๆ! ”

 

นี่มันโรงเรียนนักเลงยุคไหนกันครับเนี่ย? …..เงี้ย ไอ้พวกเด็กผู้ชายที่แสนเถื่อนสุดขีดระดับที่ทำให้คิดเช่นนั้น มันบรรลุถึงคลื่นจิตสังหารกันหมดแล้วว่ะเฮ้ย

อย่างไอ้เจ้าโคบายาชิที่ใช้น้ำดื่มจากเต้าแม่ 100% เป็นเครื่องเคียงประกอบชีวิตยามค่ำนั่นมันถึงกับเคี้ยวหมากฝรั่งหงุบหงับยับเยินหยั่งกะตั้งใจแล้วด่าตวาดสาดเสียเทเสียเละหมดเลยเชียว ถ้าเอ็งเหงาปากมากนักก็ไปหาขวดนมทารกมาอมคาไว้เหอะไป๊

 

“ เอาเหอะ หลีกหนีจากความเป็นจริงที่หาดีไม่เจอ แล้วมาคุยเรื่อง 2D กันดีกว่า ”

“ จะว่าไปแล้วเกมโป๊……เอ้ยเกมจีบสาวที่เพิ่งออกใหม่มาได้ช่วงนี้ เห็นเค้าว่าโคตรเทพมากระดับที่ทำเอาใช้ทิชชู่หมดกล่องก็ยังไม่พอเลยเชียวนะเว้ย ”

“ เอาจริงดิ? มันเอโร่ยระดับเดียวกับ [โฮเทลราพันเซล] ที่เราใช้เหนี่ยวอยู่ในช่วงนี้เลยรึเปล่าน่ะ? ”

“ ชักสนใจแฮะ……ทำงานติดๆกันจนสะสมเงินได้จำนวนนึงแล้วด้วย พวกเราไปซื้อมาลองด้วยกันเหอะ ”

“ มุ พูดเรื่องน่าสนใจกันอยู่ไม่ใช่หรือไร ให้ฉันร่วมวงด้วยคนเสียเถอะ ”

 

ฉันรับฟังบทสนทนาบ้าๆบอๆของพวกเด็กผู้ชายกับคาราสึมะอย่างอิจฉาไปพลาง ภาวนาจากโต๊ะที่เปี่ยมล้นกระจายฟุ้งไปด้วยจิตสังหารของโซยะกับซากุระ ให้คาบโฮมรูมเริ่มต้นเร็วๆ

ถ้าอิจฉาตาร้อนขนาดนั้น มาสลับตัวกันในตอนนี้ได้เลยนะเว้ยไอ้พวกเด็กผู้ชายทั้งหลายเอ๋ย……