จิ้ม จิ้มจิ้ม จิ้มแล้วจิ้มอีกจิ้มกระหน่ำรัวไม่ยั้ง

 

“ อึนโฮ้ววววววววววววววววววววว❤!?!?!? ”

 

ชายชุดสูทคุกเข่าทรุดลงกับพื้นหน้าแหงนมองท้องฟ้า สั่นเอวดังกักกักอยู่ชั่วขณะก่อนจะล้มฟุบหมอบหมดสภาพ ถัดไป

 

“ โอะโฮ้ววววววววววววววววววววว❤❤!?!?!?!? ”

 

คุณพี่สาวนมใหญ่ในชุดเมดง้างตัวหงิกงอเผยต้นคออันขาวเนียน ปล่อยของเหลวลึกลับให้ไหลกระจายแตกซ่านออกมาพร้อมสั่นกระตุกซ้ำๆไม่ยอมหยุด ถัดไป

 

“ อิฮี๊ววววววววววววววววววววว❤❤❤!?!? ”

 

สาวมัธยมปลายใส่แว่นล้มคะมำลงกับพื้นในสภาพกางขาเป็นปู แสดงกางเกงในที่แฉะเปียกโชกไปหมดให้เห็นซึ่งๆหน้าพร้อมกับขย่มเอวดังกักกัก ถัดไป

 

“ ใครไม่อยากน้ำแตกก็ถอยไปห่างๆซะว้อยยยยยยยยยยย! ”

 

เรียกได้ว่าการทำแบบนั้นมันกลายเป็นดั่งหน้าที่การงานที่มือขยับไปเองแล้ว

จิ้มโพรงเสน่ห์กายิกสุขซึ่งลอยขึ้นมาเหนือร่างของพวกโลลิค่อนที่พุ่งอัดเข้ามาใส่ บีบบังคับทำให้น้ำแตกถึงจุดสุดยอดในเปรี้ยงเดียว

เพราะกลายเป็นโลลิค่อนไปครึ่งนึงละมั้ง ใจจึงเพ่งเล็งสมาธิจดจ่ออยู่กับการทำให้เป้าหมายรายถัดไปน้ำแตกกระจุยได้ โดยไม่ถูกยั่วยวนโดยสภาพถึงจุดสุดยอดของเหล่าผู้หญิงวัยสุกงอมเลยแม้แต่นิด

ตลอดทางที่ฉันพุ่งทะยานมานั่นมีคนหลักหลายสิบคน—เผลอๆแล้วอาจจะเกินหลักร้อยคนมานิดๆเลยก็ได้—กำลังล้มฟุบพร้อมหลั่งของเหลวลึกลับแผ่ซ่านออกมาอยู่อย่างนั้น ไม่ใช่ตายกันเป็นเบือแต่เป็นน้ำแตกกันเป็นเบือเว้ย

อยู่ข้างนอกแท้ๆ แต่น้ำกามและฟีโรโมนของเหล่าชายหญิงมันก็ผสมผสานรวมตัวกันเกิดเป็นกลิ่นฉุนตลบอบอวลเหม็นหืนให้ทั่วไปหมด ทำเอาหัวชักจะมึนๆขึ้นมาแล้ว

 

“ ชิ ”

 

ทั้งมือทั้งหน้าไม่ได้เปื้อนไปด้วยเลือดสาดแต่เปรอะไปด้วยน้ำรักสาดแทน โคตรจะน่าหงุดหงิด

แต่ก็ไม่มีเวลาจะมามัวสนใจอะไรพรรค์นั้น ไอ้พวกโลลิค่อนที่ขวางกั้นเส้นทางนั่นต่อให้จะชายจะหญิงจะเด็กหรือจะแก่ก็ไม่เกี่ยง โดนฉันจิ้มดังเปรี้ยงน้ำแตกแหลกกระจุยกระจายอย่างเท่าเทียมไม่มีไว้หน้าปรานีใดๆทั้งสิ้น

 

“ จะ เจ้านี่มันอะไรกันน่ะ!? ”

“ โรคจิตเว้ย! สัตว์ประหลาดโรคจิต! ”

 

ดูเหมือนว่าเหล่าผู้คนที่โดนโลลิค่อนเมกเกอร์เปลี่ยนให้กลายเป็นโลลิค่อนจะไม่ได้ถูกล้างสมองควบคุมโดยสมบูรณ์ เพราะพอได้เห็นความสามารถของฉันปุ๊บ พวกเขาก็ถึงกับแสดงท่าทางหยึยหยะแหยงพร้อมหวาดหวั่นขวัญผวากันสุดฤทธิ์สุดเดชสุดแรงสุดกำลังกันเลยทีเดียว

และเพราะเหตุนั้น การเคลื่อนไหวที่หมายจะจับรวบตัวฉันเอาไว้จึงพลันเกิดรวนขึ้นมาอย่างยิ่งใหญ่

ก็แหงอยู่แล้วล่ะ เพราะหากมองจากสายตาทางโน้นแล้ว จะเห็นเหมือนกับว่าฉันสามารถทำให้อีกฝั่งน้ำแตกถึงจุดสุดยอดได้โดยการจิ้มร่างกายแบบส่งๆแค่จึ๊กเดียวเท่านั้นเองนี่นา

หากเป็นไปได้ก็คงไม่มีใครอยากจะเฉียดเข้าไปใกล้ไอ้ตัวพรรค์นั้นกันหรอก ถ้าเป็นฉันก็คงเผ่นป่าราบเหมือนกันแหละบัดซบเอ๊ย

อาศัยจังหวะที่เกิดการผงะนั่นจิ้มทำให้ผู้คนอีกจำนวนมากน้ำแตกทะลัก พวกที่โพรงเสน่ห์กายิกสุขอยู่ตรงฝั่งข้างหลังนี่ฉันทำการพุ่งเอาแขนเข้าโอบตัวแล้วชะเง้อข้ามไหล่มองไปยังแผ่นหลัง แล้วจึงจิ้มจึ๊กใส่โพรงเสน่ห์กายิกสุขให้ตาเหลือกด้วยท่วงท่าราวกับโอบกอด

 

“ อย่าได้หวั่นไหว! รีบๆรวบตัวมันเอาโวะโฮ้วววววววววววววววววววว❤!?!? ”

“ จะยอมให้ไอ้โรคจิตพรรค์นี้เข้าไปใกล้เหล่าหนูน้อยแสนน่ารักไม่ได้เด็ดขาด! ฉันคนนี้จะไม่มีวันแพ้พ่ายยอมสยบอย่างแน่โน๊ววววววววววววววววว❤❤❤!?!? ”

“ ไม่ได้การแล้ว! อย่างน้อยก็พาตัวเหล่าหนูน้อยหนีไปยังที่ปลอดภัยซะ! ”

“ อย่าให้ไอ้โรคจิตระยำนี่มันเข้าใกล้น้องๆหนูๆได้เชียวนะ! ”

 

เหล่าโลลิค่อนพุ่งทะยานถาโถมเข้ามาคุกคามใส่ฉัน เพื่อเป็นการคุมเชิงเปิดช่องให้โลลิค่อนเมกเกอร์ถอยห่างออกไป

 

“ ต้องขอขอบใจแทนด้วยซ้ำเว้ย ”

 

ก็ตามันเอาแต่จะหันไปเหล่มองน้องหนูจนจิ้มโพรงเสน่ห์กายิกสุขลำบากนี่นะ

เท่านี้ก็เพ่งสมาธิจดจ่อกับการเด็ดหัวพวกเอ็งได้ซะที

ฟู่ม—–ชิ้ง!

 

“ ขึก! ”

 

เป็นตอนนั้นเอง ที่โลลิค่อนคนนึงที่อยู่ทิศเบื้องหน้าฉันพลันเปิดใช้งานศาสตร์เหนี่ยวรั้งขึ้นมา

ตามด้วยมียันต์จำนวนนึงถูกเหวี่ยงปาเข้ามาโดยเห็นได้ชัดว่าเพ่งเล็งอัดใส่ฉันหรอก แต่มันก็ปลิวไปโดนเหล่าโลลิค่อนที่กองสุมกันอยู่ข้างหน้า จบลงแบบพลาดเป้าไปโดนผิดตัวแทน

 

“ ชิ! ฝูงชนมันเกะกะจริง! ”

 

ที่ขวางทางอยู่ห่างออกไปนิดหน่อย ก็คือเหล่าอดีตหัวหน้าทีมเฉพาะกิจที่โดนเปลี่ยนกลายเป็นโลลิค่อนไปในตอนแรกสุด ดูเหมือนมันกะจะคิดขัดขวางฉันแบบเดียวกับในตอนที่ทำลายข่ายอาคมของเหล่าผู้ปราบมารที่กำจัดโลลิค่อนเมกเกอร์เมื่อกี้ก็จริงหรอก แต่เพราะฉันพุ่งลุยเดี่ยวตัวคนเดียวเข้ามาในฝูงชน ก็เลยดูท่าจะล็อกเป้ายากละมั้งนะ

งี้ก็แสดงว่าพวกโลลิค่อนทั้งหมดนี่ไม่ได้มีความสามัคคีระดับสามารถประสานงานกันได้อย่างลงตัวงั้นสิ

 

(……ขวางทางอยู่พอดีด้วยนี่นะ รีบกำจัดไอ้พวกนั้นทิ้งซะตั้งแต่เนิ่นๆเลยดีกว่า)

 

ถ้าปล่อยพวกมันเอาไว้ ก็ไม่อาจรู้ได้เลยว่าจะถูกเล่นทีเผลอใส่จากระยะไกลเมื่อไหร่

 

“““ อึ๊นกิ๊ววววววววววววววววววววว❤❤❤❤!?!?!? ”””

 

ลงมืออย่างเยือกเย็น ไม่หวั่นไหวใดๆทั้งสิ้น เพราะเป็นสิ่งที่จำเป็นต่อการทำให้เป้าหมายสำเร็จลุล่วงยังไงล่ะ

ทำให้เหล่าชายหญิงหลายคนที่ขวางอยู่เบื้องหน้าน้ำแตกเล็ดทะลักในอึดใจเดียวเพื่อแหวกทางเปิด ก่อนจะก้มตัวมุดแฝงเข้าไปในฝูงผู้คน

จิ้มไอ้โลลิค่อนที่สังเกตเห็นตัวฉันและเข้ามากะจะขัดขวางให้น้ำแตกตามความเหมาะสม พุ่งกระชั้นชิดตรงปรี่เข้าไปใส่เหล่าอดีตหัวหน้าทีม

 

“ เฮ้ย! มันเข้ามาใกล้เราแล้ว! ”

“ ใช้ศาสตร์เหนี่ยวรั้ง……ไม่สิตรงนี้ทำการกางข่ายอาคมขึ้นมาก่อน !

 

พลันมีข่ายอาคมกายภาพถูกประสานสร้างขึ้นมารอบตัวเหล่าอดีตหัวหน้าทีม ผลักผู้คนโดยรอบให้กระเด็นลอยออกไป

 

(ข่ายอาคมพรรค์นั้น จะทำให้น้ำแตกกระจายในเปรี้ยงเดียวเลย……!)

 

ไม่มีหลักฐานยืนยันแน่ชัด ว่าจะสามารถใช้พลังทำให้สิ่งไม่มีชีวิตถึงจุดสุดยอดที่จะปรากฎขึ้นมาโดยไม่อาจคาดการณ์นั่นได้แน่รึเปล่า

แต่สองมือฉันมันร้อนรุ่มอย่างประหลาดมาตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว

ที่เหนื่อยล้าจากการฝึกกับนางุโมะมันก็พอมีส่วน ว่าตามตรงแล้วร่างกายตอนนี้เพลียสุดๆไปเลย

แต่ก็มีเพียงสองมือที่กลายเป็นอมนุษย์นี่ล่ะกำลังเดือดพล่านอย่างรุนแรง รู้ตัวอีกทีแขนก็ถูกปกคลุมไปด้วยความร้อนราวกับชาร์จพลังงานเต็มหลอดแล้วเลยก็ไม่ปาน

ใช้พลังทำให้สิ่งไม่มีชีวิตถึงจุดสุดยอดได้อย่างแน่นอนเลย ถ้าเป็นตอนนี้ละก็ต่อให้จะซักกี่ครั้งก็ทำได้ ในหัวมีเพียงลางสังหรณ์แบบนั้นเอง

ฉันพุ่งดิ่งเข้าไปใส่เหล่าอดีตหัวหน้าทีม พร้อมกับจ้องเขม็งตรงไปยังข่ายอาคม

 

(……มองเห็นแล้ว!)

 

จิ้มจึ๊กใส่โพรงเสน่ห์กายิกสุขของข่ายอาคมในทันที ก่อนจะถอยตัวแฝงกลับเข้าไปในกลุ่มฝูงชนอีกครั้ง เพื่อหลีกหนีจากเหล่าอดีตหัวหน้าทีมที่พยายามจะเหวี่ยงปายันต์เข้ามาใส่จากอีกฝั่งของข่ายอาคม

——ซื้ดดด

 

“““ อื๋อ? ”””

 

ในพริบตาที่ข่ายอาคมสั่นไหว และเหล่าอดีตหัวหน้าทีมพากันเอียงคออย่างสับสนนั่นเอง

ซื้ดซื้ดซื้ดซี๊ดดดด!

ข่ายอาคมที่น่าจะทนทานแข็งแกร่งพลันสั่นครืนอย่างยิ่งใหญ่ บานหลวมโพรกนุ่มนิ่มขึ้นมาในทันตาเห็น

และเมื่อเหล่าฝูงชนที่ถูกผลักกระเด็นไปเมื่อกี้เบียดกลับมาเอาหลังพิงเข้ากับมันเท่านั้นแหละ ข่ายอาคมกายภาพถึงกับระเบิดกระจุยในทันที แบบเดียวกับที่เป่าห้องฉันกระจุยเมื่อวันก่อนนั่นเลย

 

“““ ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา!? ”””

 

เพราะระดับความทนทานและขนาดดั้งเดิมของข่ายอาคมมันต่างกันละมั้ง การระเบิดที่เกิดขึ้นจึงไม่ได้เป็นลูกใหญ่เท่าเมื่อวันก่อน

แต่แค่นั้นก็เพียงพอจะทำให้บริเวณโดยรอบถูกปกคลุมไปด้วยความอลหม่านแล้ว——-

 

“ ฮิ๊!? ”

 

เหล่าผู้ปราบมารโลลิค่อนพลันล้มหงายลงกับที่ และพวกมันก็โดนฉันนี่อัดปลายนิ้วกระซวกแทงลงไปกลางโพรงเสน่ห์กายิกสุขในทันที

 

“““ อึ๊นโฮ้ววววววววววววววววววววววววว❤❤!?!?!? ”””

 

ถัดไปเว้ย

ฉันเริ่มพุ่งแหวกฝ่าเข้าไปภายในทะเลโลลิค่อนอีกครั้ง ทะเลโลลิค่อนที่เปราะบางเจาะเข้าไปได้ง่ายขึ้นเพราะความอลหม่านจากการที่ข่ายอาคมกายภาพระเบิดบึ้มนั่น