พื้นยางมะตอยระเบิดแหลก รถยนต์ที่พลอยโดนลูกหลงไปด้วยก่ออุบัติเหตุเฉี่ยวชน ผู้คนที่เดินสัญจรไปมาตามเส้นทางแผดเสียงกรีดร้องดังสะเทือน

 

 

ชุดนักเรียนที่บริเวณอกถูกกระชากฉีกเป็นแนวกว้าง โฉมหน้าที่หยั่งกับยักษ์มาร ผมหางม้าที่สั่นไหว นมที่แบนราบ

นางุโมะที่แปลงสภาพกลายเป็นสาวกระชากฉีกนม แผดเสียงคำรามที่สะเทือนเลือนลั่นไปทั่วทั้งเมืองชิโนโนเมะยามสนธยาพร้อมไล่บี้เข้ามา

 

“ เฮ้ยฟุรุยะ ฮารุฮิสะ! ดูท่าทางเหมือนว่าจะกลายเป็นเหตุอลหม่านครั้งยิ่งใหญ่แล้วนะ จะไม่เป็นไรจริงหรือ!? คงไม่มีใครตายหรอกใช่ไหม!? ”

“ คิดว่านะเว้ย! ”

 

ราว 30 นาทีหลังจากที่ขอร้องให้โซยะช่วยทำเรื่องเตรียมพร้อมโจมตีสวนกลับใส่สาวกระชากฉีกนม

ฉันกับคาราสึมะเอาแต่พุ่งทะยานไปตามเมืองชิโนโนเมะสุดชีวิต หลบหลีกการโจมตีของสาวกระชากฉีกนมอย่างต่อเนื่อง

แน่นอนว่าเกิดความเสียหายขึ้นภายในเมืองพอสมควรเหมือนกัน สภาพจิตของฉันกับคาราสึมะก็ถึงขีดจำกัดแล้ว

และก็ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่กำลังเข้าใกล้ขีดจำกัดเต็มที

 

“ โม๊ะ? นะ นี่มัน เฮ้ยฟุรุยะ ฮารุฮิสะ! ”

 

คาราสึมะพลันแผดเสียงที่ดูสับสนระคนไปกับยินดีออกมา พอหันไปมองก็พบว่านมยักษ์ของคาราสึมะมันเริ่มจะเหี่ยวเล็กลงอย่างเห็นได้ชัด เวลาที่ยันต์แปลงร่างจะแสดงพลังได้มันหมดลงแล้วน่ะเอง

 

“ ในเมื่อฤทธิ์ของยันต์หมดลงไปแล้วก็ช่วยไม่ได้ละนะ! เป็นเช่นนี้คงไม่อาจจะทำหน้าที่เป็นเหยื่อล่อได้อีกต่อไปแล้วถูกต้องไหม!? ”

 

ในที่สุดก็จะรอดพ้นจากถนนสายมรณะจากนรกเสียที! แต่ถ้าอย่างนั้นผู้คนในเมืองก็จะได้รับบาดเจ็บ! ทว่าในเมื่อฤทธิ์ของยันต์หมดไปแล้วมันก็ช่วยไม่ได้ ช่วยไม่ได้โดยแท้เลย! ……เนี่ยสีหน้าของคาราสึมะมันเหมือนว่าจะสื่อแบบนี้

ฉันที่เป็นห่วงเป็นใยถึงสภาพจิตอันซับซ้อนของคาราสึมะ จึงได้ทำการควักเอายันต์ใบนึงออกมาจากกระเป๋าเสื้อ

 

“ อ่ะให้ยันต์แปลงร่างส่วนของฉัน ”

“ เอ๊ะ? ”

“ ต่อเวลาไง ช่วยแปลงร่างเป็นยัยนมเบิ้มอีกรอบนึงที ”

“ พะ พูดบ้าบออะไรของแกน่ะ! สภาพจิตของฉันมันถึงขีดจำกัดเรียบร้อยแล้วนะ!? ไอ้คนใจยักษ์! ไอ้ขยะ! ไอ้ฟุรุยะ ฮารุฮิสะ! ”

“ ก็แม่มช่วยไม่ได้นี่หว่าไอ้เบื๊อก! ที่ในตอนนี้ยังไม่มีใครได้รับบาดเจ็บมันเป็นเพราะสาวกระชากฉีกนมเพ่งเล็งคิดเล่นงานแต่พวกเรานะโว้ย! ”

“ ถ้าเช่นนั้นแกก็แปลงเป็นยายนมเบิ้มเสียเองสิ! ”

“ ก็ได้อยู่หรอกนะ แต่จะหยุดมอเตอร์ไซค์ระหว่างทางไม่ได้ ฉะนั้นสุดท้ายเอ็งก็จะโดนมันหมายหัวตามไปด้วยอยู่ดีแหละนะเว้ย? ”

“ ขุ่ก! ”

“ ไม่ต้องห่วงไปหรอกน่า สถานการณ์แบบนี้แล้วไง ถ้าเอ็งเสร็จมันขึ้นมาก็มีฉันเนี่ยแหละตายห่าเป็นเพื่อนด้วยแน่ๆ ”

“ ต้องสิ้นลมด้วยกันกับผู้ชายนี่ฉันไม่ย๊อมมมมมม! ถ้าจะต้องตายด้วยกันแล้วละก็ขอตายร่วมกับเด็กผู้หญิงที่โดนจับมัดอยู่ด้วยสีหน้าเจ็บใจทีเถ้อออออออ! ”

 

คาราสึมะแผดเสียงตะโกนพลางกระชากเอายันต์แปลงร่างไป แปลงโฉมตัวเองให้กลายเป็นยัยนมเบิ้มอีกครั้ง

ไม่รู้ว่ามันสติแตกหรือมันบ้า นมยักษ์ก็เลยใหญ่บักเอ้กยิ่งกว่าตะกี้นี้ซักสองเท่าได้

ดูท่าแล้วน่าจะขับรถโคตรยากเลยนะนั่น ไหวมั้ยเนี่ยเฮ้ยไอ้นี่…..?

ตื๊ดตื๊ดตื๊ดตื๊ด

เป็นตรงนั้นเองที่มีสายจากโซยะเข้ามาในสมาร์ทโฟนของฉัน

 

[ฟุรุยะคุง ยังมีชีวิตอยู่ใช่มั้ย!?]

“ เออ ได้ไงก็ไม่รู้เหมือนกัน —–ขวา! แล้วทางนั้นล่ะเป็นไง โซยะ—–ต่อไปซ้ายเว้ยคาราสึมะ! ”

 

คุยไปพลางส่งคำชี้แจงเพื่อหลบหลีกการโจมตีให้คาราสึมะไปด้วย

 

[อือ บีบทำให้เค้ายอมร่วมมือได้แล้วล่ะ! ตอนนี้กำลังจัดเตรียมการเพื่อสวนกลับอยู่ในสวนกีฬาชิโนโนเมะที่อยู่บริเวณชานเมืองแหละ!]

“ เข้าใจแล้ว! ยังมีเวลาเหลืออีกซัก 30 นาทีก่อนที่ยันต์แปลงร่างจะหมดฤทธิ์ ช่วยเตรียมตัวให้พร้อมในระหว่างนั้นที ”

[อือ! รับทราบ!]

 

ดีล่ะ เท่านี้ก็เริ่มจะมองเห็นเส้นชัยในการเล่นวิ่งไล่จับจากนรกนี่ซะที

 

“ เฮ้ยคาราสึมะ ได้ยินเปล่า? อีกแค่นิดเดียวเท่านั้นช่วยฮึดพยายาม—– ”

 

คาราสึมะกรีดร้องดังสนั่น

พอหันไปมอง ก็พบว่านมยักษ์ของคาราสึมะที่ปูดพองขึ้นด้วยอำนาจของยันต์มันถูกลมแรงที่พัดมาจากข้างหน้ายกลอยขึ้นมากระเพื่อมๆบดบังการมองเห็นของคาราสึมะโดยบริบูรณ์

 

“ เล่นบ้าอะไรของเอ็งเนี่ยเฮ้ย!? ”

 

เจอะกับภาพอันสุดแสนจะอุจาดตาเช่นนี้แล้ว ไอ้ฉันก็ถึงกับหลุดร้องเสียงหลงออกมาเลย

 

“ ฉันไม่ผิด! ฉันไม่ผิดเสียหน่อย! ที่ผิดมันคือนมที่พองประหนึ่งลูกโป่งนี่ต่างหาก! ”

“ ไม่อะเพราะเอ็งนั่นแหละทะลึ่งทำนมให้ใหญ่เกินเหตุในตอนใช้ยันต์แปลงร่างต่อเวลาตะกี้ เป็นเพราะความเมากาวของเอ็งล้วนๆเลยไม่ใช่เหรอวะ!? ”

 

การขับขี่ของคาราสึมะที่ถูกปิดบังการมองเห็นพลันดูหยาบขึ้นทันตา

รถโอนเอนไปมา สปีดตกลง ดูท่าทางเหมือนจะกระโจนเข้าไปในเลนฝั่งรถที่สวนทางมาอยู่ทุกเมื่อแล้ว

แถมที่น่ากลัวมากที่สุดยิ่งกว่าใดๆเลยก็คือ

 

“ …………………………………………. ”

 

แรงกดดันจากสาวกระชากฉีกนมที่ไล่บี้เข้ามาจากข้างหลัง มันเพิ่มพูนเพิ่มขึ้นมหาศาลในทันใด

เงียบกริบ

เสียงโห่ร้องว่า “เอานมมาฉีก” ที่ก้องขึ้นซ้ำๆไม่รู้กี่รอบหายวับไป กลับกันแล้วมีเสียงการทำลายล้างโคตรไม่เป็นมงคลดัง “เปรี๊ยะเปรี๊ยะกร๊อบกร๊อบ” ขึ้นมาแทนที่

 

“ ………ขอทีเหอะเว้ย ”

 

พอหันขวับไปมองอย่างกล้าๆกลัวๆ ก็เห็นสาวกระชากฉีกนมมันกำลังหยุดเพื่อยกเอาเครื่องขายน้ำอัตโนมัติขึ้นมา ก่อนที่จะตั้งท่าราวกับเป็นนักกีฬาเบสบอลมืออาชีพ ง้างเครื่องขายน้ำอัตโนมัติเป็นวงกว้างทั้งๆอย่างนั้น

ขับแบบโยกเยกแบบนี้ไม่มีทางหลบพ้นแน่นอน

 

“ เฮ้ยคาราสึมะ! ไอ้นมใหญ่บัดซบนี่ถ้าโดนจับแล้วจะรู้สึกอะไรรึเปล่า!? ”

“ เห๊ะ? มะ ไม่หรอก เป็นเพียงของเลียนแบบฉะนั้นต่อให้ถูกจับก็ไม่รู้สึกใดๆ….. ”

“ งั้นก็ไม่มีปัญหาสินะ! ”

 

ฉันทำการจับนมยักษ์ของคาราสึมะจากข้างหลังอย่างเน้นๆเต็มไม้เต็มมือ

 

 

“ นย๊าาาาากกกกกกก!? นั่นแก นั่นแกทำอะไรน่ะฟุรุยะ! ”

“ มันมีทางอื่นซะที่ไหนละว้อย! ”

 

จับนมยักษ์แล้วรั้งเอาไว้ไม่ให้โดนลมพัดปลิว

 

“ ไม่รู้สึก ไม่รู้สึกอะไรก็จริงอยู่แต่ใจมันรับไม่ได้! ถ้ารอดกลับไปได้แล้วละก็จำเอาไว้ให้ดีเสียเถอะไอ้เจ้าคนโรคจิตวิปริต! ”

“ เออถ้ารอดกลับไปได้นะเว้ย! ”

 

ฉันประคองการมองเห็นของคาราสึมะเอาไว้พร้อมหันไปข้างหลัง

วู่ม! เครื่องขายน้ำอัตโนมัติที่ถูกปลดปล่อยจากมือของสาวกระชากฉีกนมมันหมุนติ้วๆไล่เข้ามาด้วยความเร็วสูง

 

“ ไปซ้ายเว้ยคาราสึมะ! ”

“ นว๊าาากกก! พอคิดว่ากำลังถูกผู้ชายขยำอยู่แล้วขนมันก็ลุกซู่ไม่หยุดเล้ยยยยยยยย! ”

 

พริบตาให้หลังจากที่คาราสึมะสไลด์รถไปทางซ้าย เครื่องขายน้ำอัตโนมัติมันก็พุ่งลอยเฉี่ยวข้างๆของพวกเราไป

เอาเว้ยหลบได้แล้ว! ……..ยินดีแบบนั้นอยู่ได้เพียงชั่วครู่

แคร๊งงงงง!

เครื่องขายน้ำที่กระทบพื้นด้วยความเร็วมหาศาลพลันพ่นปลดปล่อยของที่อยู่ภายในออกมาอย่างยิ่งใหญ่

กระป๋องและขวดน้ำพลาสติกที่ยังไม่ได้เปิดฝาจำนวนมหาศาลกลิ้งกระจายเกลื่อนไปตามพื้น ดูท่าทางแล้วรถสองล้อไม่มีทางแหวกทะลวงผ่านไปได้แน่ๆ

 

“ ขุ่ก!? ฟุรุยะ หักเลี้ยวไปทางขวานะ! ”

 

ฉันเอี้ยวตัวไปทางซ้ายตามสัญญาณของคาราสึมะ ใช้แรงหนีศูนย์กลางหักล้างไปพลาง หลบสิ่งกีดขวางพุ่งหนีเข้าไปในถนนเส้นที่อยู่ข้างๆ

เพราะแบบนั้นสปีดของมอเตอร์ไซค์ก็เลยตกฮวบ จิตสังหารอันเงียบกริบที่บี้เข้ามาจากข้างหลังย่นระยะห่างเข้ามาได้พรวดๆ

คาราสึมะบีบด้ามจับขวาเพิ่มความเร็วในทันที ทว่า

 

“ มันเล่นเครื่องขายน้ำอัตโนมัติอีกแล้ว! หักหลบไปทางขวาเต็มที่เลยเว้ย! ”

 

ไม่รู้ว่าพอโจมตีแบบเมื่อกี้แล้วเห็นว่าได้ผลหรือไง สาวกระชากฉีกนมมันก็เลยเขวี้ยงเครื่องขายน้ำอัตโนมัติเข้ามาใส่รัวๆ

พอเครื่องขายน้ำอัตโนมัติระเบิดแหลกทีนึงก็จำต้องเปลี่ยนเส้นทางอย่างไม่อาจเลี่ยง ยิ่งทำให้ความเร็วตกลงฮวบๆทุกครั้ง

 

“ ยัยนางุโมะมันไม่ไว้หน้ากันเลยนี่หว่า……! ”

 

สัมผัสถึงเจตนาอันแรงกล้าที่จะ “ฆ่าพวกนมใหญ่ทิ้งให้หมด ไม่ให้เหลือเลยซักตัวเดียว”  ได้จากการโจมตีที่ถาโถมเข้ามาใส่อยู่ซ้ำๆนั่น

 

“ ฆ่าทิ้ง……..นมหยั่ยต้องถูกฆ่าทิ้ง……. ”

 

เอ้ยไม่ต้องสัมผัสด้วยซ้ำ อีกฝั่งพูดออกมาจริงๆเลยนั่น สาวกระชากฉีกนมพึมพำๆเจตนาอันเป็นที่สุดออกมาพลางถาโถมเข้าจู่โจม นี่มันนมเล็กจู่โจมนี่หว่า

แต่พวกเราก็จะยอมให้ถูกจับไม่ได้

ฉันแล่นทะยานไปตามเมืองชิโนโนเมะด้วยสไตล์สุดน่าอายที่ต้องนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ที่เด็กผู้หญิงขับแล้วไม่พอ ยังจะลอดมือไปจับนมเค้าเต็มไม้เต็มมืออีกต่างหาก….แล่นทะยานมุ่งหน้าตรงไปยังสวนกีฬาที่พวกโซยะกำลังรอคอยอยู่