ในโลกของเกมที่ผู้ชายถูกกีดกัน สิ่งที่ผมต้องทำนั้นจึงมีเพียงอย่างเดียว (เกิดใหม่เป็นผู้ชายในโลกเกมยูริ) - ตอนที่ 35 เป่ายิ้งฉุบสุดชีวิต
“หักแล้วล่ะค่ะ”
“……”
ลาพิสและคนอื่น ๆ พาผมไปที่ห้องพยาบาล และก็ได้รับผลการตรวจสอบที่คาดไม่ถึง
“…หมายถึงปากกาลูกลื่นของคุณหมอ?”
“เปล่า หมายถึงกระดูกของคุณต่างหากค่ะ”
คุณหมอหญิงที่นั่งไขว่ห้าง กำลังโชว์ภาพเอ็กซ์เรย์ให้ผมดู
“ตรงนี้ไง ดูสิ หักซะสวยเลยทีเดียวล่ะค่ะ”
“…หมายถึงปากกาลูกลื่นของคุณหมอ?””
“ไม่ใช่ ก็บอกว่ากระดูกของคุณไงคะ”
ดูเหมือนว่าคุณหนูที่อยู่ห้องพยาบาลก่อนหน้านี้จะกลับไปที่ห้องของตัวเองแล้ว
การนันทนาการได้สิ้นสุดลงไป และตอนนี้ก็เป็นช่วงเย็นแล้ว
เหล่าสาว ๆ กำลังสนุกไปกับช่วงเวลาอาหารเย็น การล่องเรือ และดูพระอาทิตย์ตก
ส่วนผมนั้นก็แขนขวากับกระดูกซี่โครงหัก
“ถึงใช้เวทย์จะไม่ทำให้หายขาดได้ในพรุ่งนี้เลย แต่มันก็พอจะช่วยทำให้ไม่รู้สึกเจ็บได้ค่ะ แต่ว่า มันก็อาจจะมีอาการเจ็บตามมาบ้าง ผลข้างเคียงของยาก็อาจจะทำให้รู้สึกเวียนหัวด้วย งั้นวันนี้ก็ให้ครูประจำชั้นอยู่–“
“ฉันจะอยู่กับเขาเองค่ะ”
ลาพิสที่อยู่ข้าง ๆ ผม พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
“เขาได้รับบาดเจ็บก็เพราะฉันค่ะ เพราะงั้น ฉันจะอยู่กับเขาเองค่ะ”
“ฉันเองก็อยู่ห้องเดียวกันด้วย”
สึกิโอริยิ้ม ผมจึงหันไปกระซิบกับคุณหมอหญิง
“…สนใจเงินค่าขนม (ใต้โต๊ะ) ซักหน่อยมั้ยครับ?”
“คะ?”
“ผมเป็นคนของตระกูลซันโจครับ ถ้าคุณยอมบอกว่าปากกาลูกลื่นหักแทนที่จะเป็นกระดูกผม…ผมสัญญาว่าจะตอบแทนให้อย่างงามเลยล่ะครับ”
ผมยิ้มออกมา
“สำหรับคุณแล้ว…ก็ไม่ได้ถือว่าแย่เลยใช่มั้ยล่า?”
“ถึงบอกว่าจะคอยอยู่ด้วย แต่นี่ก็ผู้ชายนะคะ (เมินฮิอิโระ) สำหรับคุณหนูโรงเรียนหญิงโอโตริแล้ว…การที่ผู้หญิงสองคนจะนอนค้างด้วยกันกับผู้ชาย จะถูกมองว่ามีความสัมพันธ์แบบนั้นกันนะคะ…แบบนั้นฉันไม่ค่อยแนะนำซักเท่าไหร่นะคะ”
“ถะ…ถ้าเป็นฮิอิโระล่ะก็”
ลาพิสหน้าแดง และก้มหน้าลงพร้อมพูดพึมพำ
“ก็ไม่เป็นไรค่ะ…เขาน่ะคือผู้มีพระคุณของฉัน…ที่เขาต้องมาบาดเจ็บก็เป็นเพราะฉันค่ะ…”
“ลาพิส ที่จริงแล้วนี่น่ะ ฉันเป็นคนทำเองแหละ ฉันอยากให้เธอกับสึกิโอริสนิทกัน ฉันก็เลยให้พวกสาวกปีศาจเข้ามาโจมตีซ้ำ ๆ เพราะงั้นแผลนี่น่ะ ถือเป็นแผลที่เกิดขึ้นด้วยความตั้งใจ ไม่มีอะไรพิสูจน์ได้เลยว่าฉันบาดเจ็บเพราะเธอซักนิด (สารภาพ)”
“จงใจให้โจมตีจนแขนขวากับซี่โครงหักเนี่ยนะ…จะมีไอ้บ้าที่ไหนกล้าทำเรื่องบ้า ๆ แบบนั้นกัน ถ้าจะโกหกก็โกหกให้มันเนียนกว่านี้หน่อยเถอะ”
เมื่อกี้เรียกฉันว่าไอ้บ้าเรอะ?
“เข้าใจแล้วค่ะ งั้นก็บอกเรื่องนี้กับครูประจำชั้นของตัวเองด้วยนะคะ แต่ถ้าเกิดเขาดูหายใจแปลก ๆ ขึ้นมาก็เรียกฉันทันทีเลยนะคะ”
“ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ เดี๋ยวจะตามเขาไปและคอยจับตาดูเลยค่ะ”
“ตามนั้นเลยค่ะ”
“ตามนั้นก็บ้าแล้ว!!”
ผมลุกขึ้นและตะโกน
“ตามนั้นก็บ้าแล้ว!!”
ผมกรีดร้องและพูดความในใจออกมา
“ตามนั้นก็บ้า–“
ทันใดนั้นเอง คุณหมอก็กดซี่โครงของผมเบา ๆ
“…(เจ็บจนส่งเสียงไม่ออก)”
ผมนั่งลงอย่างเงียบ ๆ และจับหน้าอกตัวเองเบา ๆ
“งั้นเดี๋ยวฉันจะคอยดูแลรักษาให้เอง ทั้งสองคนช่วยรออยู่ข้างนอกก่อนนะคะ ส่วนนายน้อยตระกูลซันโจน่ะ ช่วยถอดเสื้อแล้วหันหลังมาทางนี้ด้วยค่ะ”
“คุณหมอ!! คุณคงเป็นหมอสุดเก่งสินะ!? อย่ารักษาผมพรุ่งนี้เลยนะ ช่วยรักษาผมให้หายดีตอนนี้เลยเถอะ!! ถ้าเรื่องเงิน (ด้วยการข่มขู่ตระกูลซันโจ) ล่ะก็ เท่าไหร่ผมก็จะให้!! ขอร้องล่ะ!!”
ผมเกาะเสื้อขาวของคุณหมอ โดยไม่สนใจทั้งสองคนนั้นที่เดินออกไป
“ผม…จะปล่อยให้มันจบลงแบบนี้ไม่ด้าย…!!”
“ถอดเสื้อออกด้วยค่ะ (หมอสุดเก่ง)”
“ค่า ถอดเลยสินะค้า!”
“อย่าน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!! นี่มันคือการล่วงละเมิดสิทธิมนุษยชนน้าาาาาาาา!! ผมคือทายาทตระกูลซันโจเลยน้าาาาาาาาาาาาาาาา!!”
ผมถูกคุณพยาบาลจับตัวและถอดเสื้อออก
คุณพยาบาลทั้งสองคนยิ้มออกมา และเริ่มใช้สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเวทย์ที่เสริมสร้างร่างกายของผมและจากนั้นพวกเธอก็จับผมลงบนเก้าอี้ด้วยพลังระดับกอริลลา
“……”
คุณหมอใช้นิ้วแตะผมเบา ๆ ด้วยแรงพอประมาณที่จะไม่ทำให้รู้สึกเจ็บ ตรงบริเวณที่บวม
“คุณหมอ…คุณอยากได้อะไรล่ะ…ฐานะ เกียรติ หรือผู้หญิงกันล่ะ…หึหึ ทำหน้าใสไปก็ไร้ประโยชน์น่า…ความโลภของมนุษย์น่ะมันไม่มีขีดจำกัดหรอก…ลองคิดดูให้ดี ๆ นะ….ให้เวลาคิด 10 วิ…แค่ 10 วิเท่านั้นที่จะรับข้อเสนอของผม…ผมจะจัดให้อย่างงามเลย…(ศักดิ์ศรีของผู้มีอำนาจ)”
10 วินาทีต่อมา คุณหมอก็สัมผัสบริเวณที่ผมเจ็บด้วยสีหน้าจริงจัง
“จะรออีกซัก 30 นาทีก็ได้น้า…! (เสียงสั่น)”
“คุณซันโจ”
คุณหมอพูดเสียงเบากับผมด้วยหน้านิ่ง
“งานของหมอคือการช่วยชีวิตผู้ป่วย ไม่มีแบ่งแยกชายหรือหญิงทั้งนั้น และแน่นอนว่าจะเป็นตระกูลซันโจหรือใคร ๆ ทุกคนก็ล้วนเท่าเทียมกันค่ะ รู้รึเปล่าคะ ว่ามันหมายความว่ายังไงน่ะ?”
“ขอโทษด้วยครับ…! (หลั่งน้ำตา)”
ผมปิดปากเงียบเพื่อไม่ให้รบกวนคุณหมอ
และทันใดนั้นเอง คุณหมอก็หยุดนิ้วของเธออยู่ที่หน้าอกผม ซึ่งอยู่แถว ๆ ซี่โครง
เธอหลับตาลงและหยิบปากกาลูกลื่นที่อยู่ในกระเป๋าหน้าอกของเธ–อุปกรณ์เวทย์ของเธอออกมา และหมุนไปรอบ ๆ จากนั้นเธอก็กดทริกเกอร์และมีแสงสีขาวจาง ๆ พุ่งออกมา
แต่ว่า การจะให้มันทำงานได้นั้น มันก็ต้องมีอิมเมจด้วย
อย่างการสร้างมีดหรือลูกธนูเองก็ยังต้องนึกถึงรายละเอียดย่อย ๆ ด้วย
ยิ่งกับการใช้กับคนแล้ว คนคนนั้นจะต้องมีอิมเมจที่มีความละเอียดกว่ามาก
เพราะงั้นแล้ว นักเวทย์ที่ถูกเรียกว่าคุณหมอในโลกเอสโก้นั่น ก็มีค่าเทียบเท่ากับหมอในโลกความเป็นจริงเลยล่ะ
บุคคลที่สามารถห้ามเลือดได้ ปฐมพยายามได้ แต่ถ้าจะรักษามากกว่านั้นก็ต้องได้รับการรักษาแบบเฉพาะทางเท่านั้น
ความเจ็บปวดค่อย ๆ หายไปอย่างช้า ๆ
คุณหมอได้ใช้เวทย์ซ้ำ ๆ พร้อมกันนั้นก็เปลี่ยนคอนโซลไปหลายครั้งเช่นกัน
การรักษาเสร็จสิ้นภายในเวลาไม่กี่นาที
คุณหมอยิ้มออกมาและใส่เฝือกที่แขนขวาของผมแล้วยึดให้มันเข้าที่
“แค่นี้ก็พอแล้วล่ะค่ะ อดทนได้ดีมากเลยค่ะ ถึงจะไม่มีข้อห้ามอะไรในการรับประทานหรืออาบน้ำ แต่ก็ได้โปรดงดการออกกำลังกายหนัก ๆ ไว้ด้วยนะคะ ตอนนี้อาจจะไม่รู้สึกปวดเพราะรักษากระดูกกับกินยาแก้ปวดแล้วก็จริง แต่คืนนี้อาจจะรู้สึกเจ็บอีกค่ะ ถ้ายาออกฤทธิ์แล้วอาจจะเริ่มง่วงได้ ดังนั้นถ้าต้องการอะไรก็ให้แจ้งและมาที่นี่ได้เลยนะคะ”
“ขอโทษที่สร้างปัญหาให้นะครับ (ขอโทษอย่างจริงใจ)”
พอผมออกไปนอกห้องพยาบาล ลาพิสกับสึกิโอริก็กำลังรออยู่
“เป็นยังไงบ้าง…เป็นอะไรรึเปล่า…?”
“เห็นเขาว่าหายดีแล้วแน่ะ(โกหกคำโต)”
“โกหกสินะ(จับได้ทันที)”
“ฮิอิโระ หลังจากนี้ทุกคนว่าจะไปหาอะไรกินกันน่ะ”
ลาพิสแนบตัวเข้ากับผมเบา ๆ และเริ่มเข้ามาใกล้ด้วยร่างกายที่นุ่มนิ่ม
“เดินคนเดียวคงไม่ไหวใช่มั้ยล่ะ…เดี๋ยวช่วยนะ…”
“ไม่ล่ะ ถึงแขนขวากับซี่โครงจะหัก แต่ก็เดินได้ปกติน่า”
“ไม่ใช่ว่าแค่อยากจะอยู่กับฮิอิโระคุงเฉย ๆ เหรอนั่น”
ลาพิสที่โดนสึกิโอริหยอกเล่นก็ได้หน้าแดงและออกห่างจากผม
“มะ…ไม่ใช่นะ…! ก็ฮิอิโระน่ะมีคู่หมั้นอยู่แล้วนี่ ฉะ…ฉันไม่ยุ่งกับเขาหรอกน่า…ถะ…แถมเขาก็ยังเป็นเด็กผู้ชายด้วย…”
“คู่หมั้น…”
สึกิโอริใช้นิ้วแตะที่ริมฝีปากและคิด จากนั้นเธอก็ยิ้มและมองมาที่ผม
“มันจะใช่แบบนั้นแน่เหรอ?”
ได้ยินรึเปล่าสโนว์…ตัวตนเธอกำลังหายไปจากหัวของยัยนี่แล้วนะ…ความสัมพันธ์คู่หมั้นที่พวกเราใฝ่ฝันกันไว้น่ะ…มันเป็นแค่ภาพในฝันงั้นเหรอ…?
“ท่านพี่คะ!”
ในจังหวะในเอง หญิงสาวที่ผมหวังว่าจะเป็นแค่จินตนาการก็ได้วิ่งเข้ามา
ผมยาวดำนั้นปลิวไสวไปมา
เรย์ น้องสาวของผมได้วิ่งเข้ามาหาผมและกอดผมไว้แน่นพร้อมร้องไห้
“โล่งอกไปที…ที่ปลอดภัย…พอได้ยินว่าท่านพี่ได้รับบาดเจ็บ…ฉันก็อดเป็นห่วงไม่ได้เลยค่ะ…ท่านพี่ทำอะไรบ้าบิ่นเพื่อปกป้องฉันอีกแล้ว…”
“ฉันไม่ได้ปกป้องเธอไว้ซักหน่อยนะ? (จริงจัง)”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ….ท่านพี่เองก็เป็นคนแบบนั้นนี่นะ ฉันเข้าใจค่ะ…”
“ไม่เห็นจะเข้าใจตรงไหนเลยนะ? (จริงจัง)”
“ฮะ…ฮิอิโระน่ะซี่โครงหักนะ เพราะงั้นอย่ากอดรัดแน่นกันขนาดนั้นจะดีกว่านะ อะ..อีกอย่างเขาก็มีคู่หมั้นแล้วด้วย”
เรย์ออกห่างจากผมอย่างรวดเร็ว ด้วยการช่วยเหลือจากลาพิส
“แล้วก็นะ คนที่ฮิอิโระเสี่ยงชีวิตปกป้องน่ะคือฉันต่างหาก…คุณเข้าใจผิดไปเองรึเปล่า?”
โอเค้!! โอเคเลยลาพิส!! แจ๋วเลย!! สุดยอดไปเลย!! เป็นอย่างที่สโนว์พูดเลย ดีจริง ๆ ที่ดึงเธอมาเป็นพวก!! แต่ฉันไม่ได้ปกป้องเธอเหมือนกันนะโอเคมั้ย!!
“ไม่ล่ะ ฉันไม่ได้ปกป้องใครทั้งนั้นแหละ”
“คุณลาพิส ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะคะ?”
“เรย์น่ะแยกกับฉันไปไม่ใช่รึไง แล้วก็นั่นไง มีสมาชิกคนหนึ่งในทีมของเราป่วยขึ้นมา ฉันก็เลยกลับไปที่เรือพร้อมกับพวกเขา แล้วจังหวะนั้นแหละ ที่ฮิอิโระเข้ามาช่วยฉันเอาไว้น่ะ”
“ฉันก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าคุณถูกโจมตีไหน แต่ว่าฉันเองก็ถูกโจมตีระหว่างที่กลับเรือด้วยเหมือนกันค่ะ ฉันก็พยายามต่อสู้เพื่อจะหลบหนี แต่พอรู้ตัวอีกทีพวกนั้นก็แพ้ไปแล้ว ในตอนนั้นเองฉันก็มั่นใจว่าเห็นเงาของท่านพี่แน่นอน”
“ไม่สิ แต่ว่าฮิอิโระน่ะ นอนอยู่ตรงข้ามฉันพร้อมกับแผลเต็มตัวเลยนะ”
“เห็นว่าคุณสลบไปพักนึงเลยนี่คะ ในช่วงที่คุณหมดสติท่านพี่ก็น่าจะมาช่วยฉันจนได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่พอย้อนกลับไปหาคุณก็หมดเรี่ยวแรงแล้ว ก็น่าจะสมเหตุสมผลนะคะ”
“แต่ว่า–“
“ก็ไม่เห็นจะต้องเกี่ยงกันเลยว่าช่วยใครไว้น่ะ”
สึกิโอริบ่นด้วยความหงุดหงิด
“แค่คิดว่าฮิอิโระคุงช่วยทั้งสองคนเอาไว้ก็พอแล้วนี่”
ทั้งสองสบตากันและหันหลังกลับพร้อมกัน
“เอาเถอะ ถ้าเป็นฮิอิโระล่ะก็ เขาอาจจะทำแบบนั้นก็ได้…”
“ถ้าเป็นท่านพี่ล่ะก็ คงจะทำแบบนั้นนั่นแหละ…เอาเถอะ…”
“ขอคัดค้าน!!” (Objection!!)
ผมส่งเสียงคำรามที่อาจจะทะลุไปถึงสวรรค์ได้ออกมาเพื่อโต้แย้ง
“ฉันขอคัดค้านข้อสรุปนั้น!!”
“มีอะไรล่ะ จำเลย เดี๋ยวแผลก็อักเสบหรอกนะ”
“คนที่ช่วยเรย์เอาไว้ก็คือเธอไม่ใช่รึไง สึกิโอริ!! การยกเครดิตให้คนอื่นเนี่ยมันไม่ดีนะ ลองคิดดูให้ดี ๆ !! ในฐานะมนุษย์แล้ว นั่นคือสิ่งที่เลวร้ายที่สุดเลยนะ!! การทำแบบนั้นน่ะ!!”
“แต่เรย์บอกว่าเห็นเงาฮิอิโระนะ”
“มันต้องเป็นเพราะตาฝาดไปอยู่แล้วไม่ใช่รึไง!! มีหลักฐานรึเปล่าล่ะ หลักฐานน่ะ!! แน่จริงก็งัดหลักฐานออกมาเส้!! บริสู้ด บริสุทธิ์!! ฮิอิโระคุงน่ะเป็นผู้บริสุทธิ์นะครับ!! ศาลที่เคารพ ท่านควรตัดสินว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะครับ!!”
“นั่นคือเงาของท่านพี่อย่างแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัยเลยค่ะ (แน่วแน่)”
“ค่า ขอปิดศาลค่ะ”
“อย่าหนีเส้ ยัยขี้ขลาด!! อย่าหนีเชียวนะ!! อย่าหนีนะยัยบ้า งี่เง่า!! ยัยขี้ขลาด!! (ร้องไห้)”
“ช่างเรื่องนั้นไปก่อน ว่าแต่คืนนี้จะเอายังไงล่ะ?”
หลังจากได้ยินคำพูดของสึกิโอริ ลาพิสกับเรย์ก็มองหน้ากัน
“ถ้าจะบอกว่าเราจะคอยดูแลฮิอิโระคุงกันทุกคน อาจารย์มาริน่าคงว่าแน่…เพราะงั้นก็คงต้องมีคนเดียวแล้วล่ะ”
เรย์ก้าวออกมาข้างหน้าอย่างสง่างาม
“แน่นอนว่ายังไงก็ต้องเป็นน้องสาวอย่างฉันอยู่แล้วล่ะค่ะ เดิมทีแล้วที่ท่านพี่ต้องมาบาดเจ็บก็เป็นเพราะฉันมันไร้ความสามารถด้วย เพราะงั้นคนที่จะดูแลท่านน่ะ แค่ฉันก็พอแล้วล่ะค่ะ คนอื่นน่ะไม่จำเป็นหรอก”
“ฮิอิโระบาดเจ็บก็เพราะฉะน เพราะงั้นยังไงก็ต้องเป็นฉันอยู่แล้วรึเปล่า?”
“ฉันเองก็อยู่ห้องเดียวกันอยู่แล้วด้วย ยังไงก็น่าจะขออาจารย์มาริน่าได้อยู่แล้ว แต่การที่ฮิอิโระคุงต้องมาบาดเจ็บก็เป็นเพราะฉันไม่สามารถตามมาช่วยได้ เพราะงั้นการที่จะบอกว่าฉันเป็นสาเหตุที่ทำให้ฮิอิโระคุงบาดเจ็บก็เป็นความจริงนะ”
“ฉันเนี่ย!! ต้องเป็นฉันเองสิที่ดูแลตัวเองน่ะ!? ไม่มีใครคนไหนรู้จักซันโจฮิอิโระดีเท่าฉันหรอกน่า!! เขาน่ะอยาก!! ดูแลตัวเอง!! เป็นผู้หญิงก็นอนกับผู้หญิงด้วยกันไปสิ!! ไม่ต้องมาดูแลผู้ชายเลย!! พวกเธอน่ะ!! มันไม่ใช่แบบเน้!! ฉันอยู่ที่ตรงนี้ก็เพื่อจะแก้ไขความบิดเบือนของโลกใบนี้!!”
“ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คงตกลงกันไม่ได้สินะ”
สึกิโอริยื่นมือออกมาช้า ๆ
“งั้นก็มาตัดสินกันด้วยการเป่า ยิ้ง ฉุบ แล้วกัน”
มีเสียงฮือฮาแบบไร้เสียงเกิดขึ้น แล้วเราก็มองหน้ากันเงียบ ๆ
ผม สึกิโอริ ลาพิส และเรย์ กระจายกันออกไป 4 ทิศ และยื่นมือออกมาเป็น [ค้อน] กันทั้งหมดราวกับโชคชะตา
ความคิดต่าง ๆ ถาโถมเข้ามาในหัว ราวกับว่าความตั้งใจของทุกคนได้เข้าปะทะกันจนมีประกายไฟพุ่งออกมา
ผมหลับตาและสูดหายใจเข้าลึก ๆ
ผมคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดจากบาดแผลแห่งเกียรติยศ
แพ้ไม่ได้เด็ดขาด…ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็ ความพยายามหนักแทบตายที่ผ่านมาทั้งหมดจะต้องสูญเปล่า…ผมอยู่ที่นี่โดยที่แบกรับความรู้สึกของเหล่าแฟนคลับเอสโก้…ต้องเฉียบคมขึ้นกว่านี้…ไม่เป็นไร…ต้องชนะได้แน่…พระเจ้าแห่งยูริครับ….ผมน่ะ…!
ผม–เปิดตาของผมขึ้น
นี่แหละ!! จังหวะนี้แหละ!! ชนะแน่!!
“”””เป่า ยิ้ง!!””””
วงล้อแห่งความมุ่งมั่นของพวกเราได้เกิดขึ้น
ความรู้สึกอันเร่าร้อนของผมทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า และดึงดูดลมกระโชกเข้ามาอย่างแรง
เส้นผมของทุกคนปลิวไปตามสายลม และเสียงตะโกกนก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
ผมจะทุ่มทุกอย่าง–เดิมพันทุกอย่างที่มีในครั้งนี้!!
[กรรไกร] ของผมได้ตัดผ่านกระแสลมและกระแทกลงมาข้างหน้า
“ฉุบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ!!”
และในขณะนั้น–มือของพวกเราก็ได้ยื่นออกมาข้างหน้า
[ติดตามเรื่องนี้ได้ที่ Okuse-Translator]
YOU MAY ALSO LIKE
