ในฐานะเพื่อนฉันจะมอบการหลุดพ้นแก่เธอเอง - ตอนที่ 44 พูดคุย (2)
หลังจากที่พวกเขาเดินทางกลับ
อีจงซอกก็เดินออกจากกลุ่มไปคนเดียว
เขาบอกว่าเขาจะไปรายงานคนเดียวดังนั้นพวกเราไม่จำเป็นต้องตามเขาไป
“จีฮุน พวกเราก็กลับกันเถอะ”
ฉันดึงมือคิมจีฮุนพร้อมแสดงท่าทางออดอ้อน
ตอนนี้ฉันอยากกลับบ้าน ฉันเหนื่อยแล้ว
ไม่ใช่เหนื่อยกายแต่เป็นจิตใจของฉัน
ฉันไม่ได้เหนื่อยอะไรเลยเพราะฉันไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง
ฉันไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
ฉันอยากกลับไปพักผ่อนจากนั้นก็ระบายให้คิมจีฮุนฟังแล้วก็คุยเกี่ยวกับหลายๆ อย่างในหัวของฉัน
ทว่าคิมจีฮุนดูจะมีอะไรอยากพูดกับซาอึน
เพราะว่าเขามองซาอึนไม่หยุดเลย
“จีฮุน กลับกันเถอะนะ”
ฉันดึงมือคิมจีฮุนอีกรอบ
“เข้าใจแล้ว กลับกันเถอะ”
คิมจีฮุนพยักหน้าตอบรับก่อนที่พวกเราจะเดินจูงมือกลับทันที
หลังจากที่พวกเรากลับถึงห้อง
ฉันก็กระโดดนอนลงบนโซฟา
“ซอยอน”
คิมจีฮุนยื่นแก้วน้ำมาให้ฉัน
“ขอบคุณนะ”
ฉันยิ้มและตอบรับแก้วน้ำในมือของเขามาดื่ม
คิมจีฮุนนั่งลงข้างๆ ฉัน
“แล้ว… เธออยากคุยอะไรงั้นหรอ?”
ฉันเงยหน้ามองคิมจีฮุน
เขากำลังพูดถึงเรื่องที่ฉันมีเรื่องอยากคุยในตอนนั้น
ฉันวางแก้วน้ำในมือลงและหันหน้าไปหาคิมจีฮุน
“จีฮุน ฉันอยากคุยหลายเรื่องเลย”
“โดยเฉพาะตัวฉัน”
“…?”
คิมจีฮุนสีหน้าของเขาตึงขึ้นมาเมื่อได้ยินว่าฉันกำลังจะพูดเรื่องจริงจังกับเขา
“ฉัน… เปลี่ยนไปมากไหมสำหรับจีฮุน?”
ฉันกุมมือตัวเองแน่น
“……”
คิมจีฮุนนิ่งเงียบไปนานมากหลังจากที่เขาได้ยินคำถามของฉัน
เขาเหม่อมองไปด้านหน้าอยู่นานพอสมควรเขาถึงหันมามองฉัน
“ใช่… เธอเปลี่ยนไป”
ฉันกังวลทันทีที่เขาตอบฉันแต่เขาก็พูดขึ้นมาต่อ
“แต่สำหรับฉัน มันเป็นไปในทางที่ดีถึงจะวุ่นวายก็เถอะ”
“…งั้นหรอ?”
“แล้ว… การที่ฉันอารมณ์แปรปรวนมันน่าหงุดหงิดไหมสำหรับจีฮุน”
“อืม น่าหงุดหงิดมาก”
คิมจีฮุนพูดตอบแทบจะทันที
มันทำฉันหน้าเสีย
“แต่มันก็เรื่องปกติของชีวิตไม่ใช่หรอ?”
“อะ..อื้อ…”
ฉันพยักหน้ารับเบาๆ
ฉันลังเลนิดหน่อยสำหรับคำถามต่อไป
“จีฮุน จำตอนที่ฉันอยากให้พวกเราอยู่ด้วยกันตลอดไปได้ไหม?”
“…ได้”
“ตอนนั้นฉันอยู่ในสภาพไม่ปกติ… ฉันราวกับคนบ้าเลยใช่ไหมล่ะ?”
“ไม่หร-“
คิมจีฮุนพยายามจะพูดออกมาแต่ฉันพูดขัดเขาขึ้นมาทันที
“ฉันจำได้ทุกอย่าง… ตอนนั้นฉันเกาะตัวจีฮุนและทำท่าทางราวกับคนบ้าแบบนั้นไป”
“แถมยังยึดติดกับจีฮุนจนทำให้จีฮุนต้องตอบตกลง”
ฉันกลืนน้ำลายหลังจากที่ฉันนึกไปถึงตอนนั้น
ถ้าหากฉันเป็นคิมจีฮุน
ฉันคงรู้สึกแย่มากๆ แน่ที่จู่ๆ ก็ถูกรบเร้าให้คบและอยู่ด้วยกันกับอีกฝ่ายตลอดไป
พอฉันคิดแบบนั้นแล้วฉันก็มองหน้าเขา
“ฉันขอโทษ… ฉันอยากเลิกกับจีฮุน”
…ฉันขอเลิกกับคิมจีฮุน
เพราะว่าความสัมพันธ์ของพวกเรา มันบิดเบี้ยว
ฉันอยากเริ่มนับหนึ่งใหม่ตั้งแต่ต้น
ฉันอยากทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเรา ไม่ใช่แบบที่เป็นอยู่ในตอนนี้
ฉันจะต้องพยายามให้เป็นคนที่ดีขึ้น
…เป็นคนที่ดีพอสำหรับคิมจีฮุน
“ซอยอน”
คิมจีฮุนเรียกชื่อฉัน
ทว่าในหัวของฉันกลับไม่อยากฟังสิ่งที่เขาจะพูดออกมา
ฉันก้มหน้าลงและเริ่มพูดสิ่งที่ฉันรู้สึกแย่ที่สุด
“จีฮุน รู้ไหม? ในตอนนั้นที่ทั้งจีฮุนกับซาอึนโดนเล่นงาน”
“สิ่งแรกที่แวบขึ้นมาในหัวของฉันคืออะไร?”
“ในตอนนั้นสิ่งแรกที่ขึ้นมาในหัวของฉันคือ หนี”
“หนีและทิ้งทุกคนไว้ให้ฉันคนเดียวรอดไป”
ฉันนิ่งเงียบไปหลังจากที่พูดจบ
ในตอนนี้ฉันรู้สึกอึดอัดสุดๆ
จู่ๆ ฉันก็รู้สึกถึงมือของคิมจีฮุนบนหัวของฉัน
มือของเขากำลังลูบหัวของฉันเบาๆ
“ซอยอน”
เสียงเรียกเบาๆ จากคิมจีฮุนทำให้ฉันเงยหน้ามองเขา
ฉันเห็นสายตาของคิมจีฮุน
สายตาของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปจากสายตาเรียบนิ่งปกติของเขา
เขาแค่มองฉันเงียบๆ
“จีฮุน ฉันทำอะไรไม่ได้เลย”
“ฉันเป็นแค่ตัวถ่วงด้วยซ้ำ”
ฉันพูดต่อช้าๆ พร้อมกับมองหน้าของเขา
“ฉันมันไม่ได้เรื่องเลยใช่ไหมล่ะ?”
“ฉันทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่างแถมยังคิดจะทิ้งคนรักตัวเองในตอนที่เจออันตราย”
“นอกจากฉันคิดจะทิ้งจีฮุนแล้วฉันยังทำตัวราวกับคนบ้า”
“อารมณ์แปรปรวนเปลี่ยนไปมา เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย”
ฉันพูดออกมาพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
ฉันหัวเราะต่อตัวเองที่ไร้ประโยชน์ ทำอะไรไม่ดีสักอย่างแถมยังเป็นคนเห็นแก่ตัว
“……”
คิมจีฮุนไม่ได้พูดอะไรออกมาแต่เขาก็ตั้งใจฟังฉันด้วยสีหน้าจริงจัง
ฉันนึกย้อนกลับไปเรื่อยๆ และพยายามพูดทุกอย่างในความคิดออกมา
“…จีฮุนรู้ไหม”
“…ฉันเคยมีความคิดรุนแรงมากๆ ด้วย”
ฉันหันไปมองคิมจีฮุนเพราะประโยคต่อไปคือสิ่งที่ฉันคิดว่ามันเลวร้ายที่สุด
“ฉันเคยคิดจะฆ่าซาอึน”
“เพราะว่าซาอึนคอยยุ่งเกาะแกะจีฮุนตลอดเวลา”
“ฉันเคยคิดทุกคนที่เข้าใกล้จีฮุนเพราะว่าฉันอยากให้จีฮุนเป็นของฉันคนเดียว”
“ฉันเคยคิดแบบนั้นด้วยนะ”
“ฉันนี่มันโคตรบ้าเลย”
ฉันหัวเราะออกมาอีกครั้งพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา
มือของคิมจีฮุนหยุดและออกจากหัวของฉันหลังจากที่เขาได้ยินสิ่งที่ฉันพูด
บางทีคิมจีฮุนเองก็คงรับไม่ได้กับสิ่งที่คิดพูดออกไปก็ได้
ซึ่งถ้าหากเป็นแบบนั้นก็ดีเหมือนกัน
ความสัมพันธ์ที่บิดเบี้ยวของฉันกับคิมจีฮุนจะได้จบลงสักที
ฉันหลงรักคิมจีฮุน
แม้แต่ในตอนนี้ฉันก็ยังรักคิมจีฮุน
แต่ว่า… ฉันอยากจบความสัมพันธ์บิดเบี้ยวในตอนนี้
บางทีฉันเองก็อาจจะไม่มีโอกาสได้กลับมาคบหากับคิมจีฮุนอีกครั้งตลอดไปแล้วก็ได้
คิมจีฮุนอาจจะไปคบกับคนอื่นหลังจากนี้
ฉันก็คงไม่ห้ามเขาถึงแม้ว่ามันจะทำให้ฉันเสียใจ
ไม่สิ… มันคงไม่เป็นอะไรหรอก…
หากเขาไปคบกับคนอื่น… อย่างเช่น จองฮารัง
ทุกๆ อย่างก็จะกลับไปเหมือนเนื้อเรื่องของนิยาย
ความบิดเบี้ยวของนิยายก็จะสิ้นสุดลงตรงนี้ด้วยเหมือนกัน
เพราะทุกอย่างที่มันบิดเบือนจากนิยายเดิมก็เพราะตัวตนของฉันนี่นะ
อา… เข้าใจแล้ว
ทุกอย่างที่มันเป็นแบบนี้เป็นเพราะว่าตัวตนของฉัน
เพราะว่าฉันยังมี ‘ชีวิต’ อยู่ไม่ได้ตายไปเหมือนเนื้อเรื่องเดิม
หากฉันอยากให้เนื้อเรื่องทุกๆ อย่างกลับไปเหมือนเดิม ให้ทุกอย่างหวนคืนสู่เส้นทางเดิม
ฉันควรจะตายไปมากกว่า
“ซอยอน อย่าคิด”
คิมจีฮุนใช้มือกุมหน้าของฉันให้มองเขา
ราวกับว่าเขารู้ว่าฉันคิดอะไร
เขาถึงพูดแบบนั้นออกมา
“…ขอโทษ”
ฉันขอโทษเขาออกไป
ใช่สิ… ฉันตายไม่ได้เพราะฉันติดหนี้คิมจีฮุนเยอะมากเหลือเกิน
อย่างน้อยฉันควรคืนเงินที่ฉันยืมเขาและเงินที่เขาให้ฉันใช้ไปทั้งหมดก่อน
“ซอยอน เธอคิดแบบนั้นจริงๆ ใช่ไหม?”
คิมจีฮุนมองฉันด้วยสายตาจริงจัง
ฉันค่อยๆ พยักหน้าช้าๆ
“…เข้าใจแล้ว”
คิมจีฮุนนิ่งเงียบไปก่อนที่เขาจะมองฉันอีกครั้ง
“ซอยอน ฉันขอทำตามใจได้ไหม?”
“…เอาสิ”
“ฉันไม่อยากเลิกกับซอยอน”
สิ่งที่ฉันได้ยินทำให้ฉันตกใจ
ทำไม… ทำไมคิมจีฮุนถึงยังคิดจะอยู่กับฉันอีก
ทั้งทั้งที่ฉันบอกสิ่งแย่ๆ ทั้งหมดที่ฉันคิดออกไปแล้ว
ฉันมองคิมจีฮุนด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
คิมจีฮุนเลื่อนใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ฉัน
ริมฝีปากของเขาสัมผัสกับริมฝีปากของฉัน
ลิ้นของเขาสัมผัสของฟันของฉัน
ฉันไม่รู้ทำไม ฉันถึงเปิดปากให้เขาแต่โดยดี
ลิ้นของเขาที่ได้โอกาสแทรกเข้ามาข้างในปากของฉัน
ฉันหลับตาพริ้มปล่อยให้เขาใช้ลิ้นสำรวจแต่โดยดี
คิมจีฮุนลิ้มรสริมฝีปากของฉันอยู่พักใหญ่ก่อนที่เขาจะถอนตัวออกไป
“ซอยอน ในตอนนั้นที่ฉันตกลงและสัญญาว่าเราจะอยู่ด้วยกัน”
“ฉันหมายความแบบนั้นจริงๆ”
คิมจีฮุนดึงฉันไปกอดพร้อมกับซุกหน้าอกของฉัน
ฉันได้แต่นิ่งค้างกับสิ่งที่คิมจีฮุนพูดออกมา
“แต่ตอนนั้นฉันพูดออกไปโด-“
“ใช่… ในตอนนั้นเธออาจจะไม่ปกติแต่ว่าฉันก็ตอบตกลงไปเพราะฉันคิดแบบนั้น”
คิมจีฮุนพูดขัดออกมาไม่ปล่อยให้ฉันพูดสิ่งที่ฉันคิดเลย
ฉันรู้แล้วว่าไม่ว่าฉันจะพูดอะไร
คิมจีฮุนก็คงไม่ปล่อยฉันไป
ฉันดีใจนะ… ดีใจมากจริงๆ
แต่ว่าฉันที่บิดเบี้ยวแบบนี้
“ซอยอน ฉันอยากอยู่กับเธอต่อไปและเธอเองก็พยายามที่ปรับปรุงตัวดีขึ้นให้ได้ใช่ไหม?”
“ใช่…”
ฉันพยักหน้าเบาๆ
คิมจีฮุนยกนิ้วก้อยของเขาขึ้นมาหลังจากที่เขาเห็นฉันพยักหน้า
“ถ้างั้นสัญญากับฉัน… หลังจากนี้เธอจะพยายามปรับปรุงตัวดีขึ้นให้ได้”
“หลังจากนี้เธอจะไม่คิดร้ายกับคนอื่น”
ฉันลังเลแต่สุดท้ายก็เอานิ้วไปคล้องกับนิ้วก้อยของเขา
“เข้าใจแล้ว… ฉันสัญญา”
ฉันมองนิ้วก้อยของฉันกับของเขาที่คล้องกัน
ฉันไม่มั่นใจเลยแต่ว่าคิมจีฮุนอยากให้ฉันสัญญากับเขา
ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะพยายามทำให้มันเป็นจริง
“ขอบคุณนะ”
คิมจีฮุนเลื่อนใบหน้าเข้าหาฉันอีกครั้ง พวกเราจูบกันอีกครั้ง
ในระหว่างที่จูบมือของคิมจีฮุนนี่มัน… อยู่ไม่สุขจริงๆ
มือของเขาคลำหน้าอกของฉันเบาๆ
เขาคงอยากทำมัน…
“ซอยอน… ทำได้ไหม”
เป็นอย่างที่ฉันคิด… เมื่อฉันได้ยินที่เขาพูดออกมา
“ฉันอยากตอบว่า ‘ได้’ “
“แต่ว่า… ตรงนั้นของฉันยังมีเลือดไหล…”
ฉันลังเล ฉันอยากทำมันเหมือนกับเขา
อยากยกร่างกายและหัวใจของฉันให้กับคิมจีฮุนอีกครั้ง
คิมจีฮุนที่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูดออกมา
เขาก็พยักหน้าและหยุดคลำหน้าอกของฉัน
“อา… ยังงั้นหรอ?”
“ขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก”
ฉันมองคิมจีฮุนที่ตอนนี้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
เขาคงคิดจะหาอะไรสักอย่างเพื่อให้ตัวเองสงบลง
แต่ว่า… พอฉันมองไปที่กางเกงของเขา
…ถึงตรงนั้นของฉันจะทำไม่ได้
…มันก็มีทางอื่น
คิมจีฮุนเลื่อนโทรศัพท์ของเขาไม่หยุดคงเพราะไม่มีอะไรดึงความสนใจของเขาได้
ฉันเลยอาศัยจังหวะที่เขาไม่ได้มองฉัน
ลดตัวลงจากโซฟาไปนั่งลงบนพื้นตรงหน้าของเขา
“…ซอยอน?”
“ฉันมีเซ็กส์ไม่ได้… แต่ว่าถ้าอย่างอื่น…”
ฉันรูดซิบกางเกงของคิมจีฮุนและดึงกางเกงของเขาลง
ตรงนั้นของเขาที่เด้งและตั้งชันอยู่ตรงหน้าของฉัน
เพราะว่าฉันนั่งบนพื้นและเขานั่งบนโซฟา
ตรงนั้นของเขาเลยอยู่ตรงหน้าของฉันพอดิบพอดีเลย
คิมจีฮุนโยนโทรศัพท์ของเขาไปทันที
เขามองฉันและใช้มือลูบแก้มของฉัน
ฉันอิงกับมือของเขาไม่นาน
“ฉันจะเลียแล้วนะ”
ฉันพูดออกมาก่อนแลบลิ้นออกมาค่อยๆ เลียตรงนั้นของคิมจีฮุน
ฉันเลียของเขาตั้งแต่โคนจนถึงปลายหัวเห็ดของเขา
ตอนที่ฉันเลียตรงโคนของเขากระตุกและชนกับจมูกของฉันไม่หยุดเลย
กลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ของคิมจีฮุนมันเตะจมูกฉันมากจริงๆ แต่ฉันก็ชอบมัน
ฉันเงยหน้ามองคิมจีฮุนที่ตอนนี้กำลังลูบหัวของฉันเบาๆ
สายตาของเขาดูเหมือนจะอยากให้ฉันอมของเขา
ฉันเลยอ้าปากกว้างๆ ก่อนที่จะเริ่มอมของเขา
ค่อยๆ กลืนของเขาจนสุดโคน
ถึงมันจะทำให้ฉันหายใจไม่ออกและแทบจะสำลักแต่ว่าฉันอยากทำให้คิมจีฮุนรู้สึกดีที่สุด
ฉันค่อยๆ ยกหัวขึ้นและขยับลงสลับกันไม่หยุด
คิมจีฮุนส่งเสียงในลำคอของเขาทุกครั้งที่ฉันยกหัวขึ้นสุด
พอเห็นเขารู้สึกดีแบบนั้นแล้วฉันยิ่งอยากให้เขารู้สึกดีกว่าเดิม
ฉันเลยใช้มือที่ตอนแรกวางเป็นฐานยันตัวมากอบกุมตรงโคนของเขาและรูดมันขึ้นลง
ตรงนั้นของคิมจีฮุนกระดกอยู่ข้างในปากของฉันไม่หยุดเลย
และไม่นานของเขาก็พองตัว
ฉันรู้เลยว่าเขากำลังจะเสร็จ
ฉันรีบกดหัวของตัวเองลงจนสุด
คิมจีฮุนเองก็ปล่อยน้ำขาวขุ่นของเขาลงคอของฉัน
ฉันกลืนน้ำของเขาจนหยดสุดท้ายก่อนที่จะผละออกจากตรงนั้นของคิมจีฮุน
ตรงนั้นของเขาเปื้อนน้ำลายของฉันเต็มไปหมด
ฉันจุ๊บตรงส่วนปลายของเขาเบาๆ
“จีฮุน ชอบไหม?”
ฉันหยิบทิชชู่ที่วางบนโต๊ะมาเช็ดปากขณะที่มองหน้าเขา รอคำตอบจากเจ้าตัว
“…ชอบสิ”
ฉันลุกขึ้นและนั่งลงบนโซฟาข้างๆ เขา
อิงไหล่ของเขาในขณะที่มือของฉันก็จับตรงนั้นของเขาและรูดมันเล่นเบาๆ
ไม่รู้ทำไม… ฉันกลับรู้สึกว่ามันสนุกมือดี
“ซอยอน หยุดก่อน…”
มือของฉันถูกคิมจีฮุนห้ามไว้
ฉันมองหน้าคิมจีฮุนที่ตอนนี้กำลังแดง
“ฉันพึ่งเสร็จ… มันยังอ่อนไหวอยู่”
“อา…”
ฉันหยุดมือหลังจากที่ได้ยินคิมจีฮุนพูดออกมา
ฉันคว้าโทรศัพท์ของคิมจีฮุนที่ถูกโยนทิ้งไปและนอนลงบนตักของคิมจีฮุน
ตรงนั้นของคิมจีฮุนแตะและวางบนแก้มของฉัน
ฉันไม่ได้รังเกียจมันเลยสักนิดเดียว
กลับกัน… ฉันอยากจับมันและดมกลิ่นของมันมากกว่านี้ด้วยซ้ำ
คิมจีฮุนมองหน้าของฉันที่นอนบนตักของเขาด้วยสายตาตึงเครียด
ตรงนั้นของเขาที่วางบนแก้มของฉัน มันขยายตัวแข็งขึ้นอีกแล้ว
“ซอยอน… พวกเราทำไม่ได้จริงๆ หรอ?”
คิมจีฮุนมองฉันด้วยตัณหาที่เขาพยายามเก็บไว้
ฉันเงยหน้ามองเขา…
ตรงนั้นของฉันมันยังมีเลือดไหลอยู่
ฉันยังทำไม่ได้…
ไม่สิ… ในตอนนั้นครั้งแรกของฉันกับคิมจีฮุน
คิมจีฮุนเอานิ้วสอดเข้ามาข้างในก้นของฉัน
มันไม่ได้เจ็บ…
บางที… แค่บางที…
ก้นของฉันอาจจะรับมันได้…
“จีฮุน ถ้าหากเป็นทางอื่น… ก้นฉัน…”
“จีฮุนรังเกียจไหม?”
ฉันลังเลตอนที่ถามเขาเพราะว่ามีหลายคนที่ไม่ชื่นชอบสัมพันธ์ทางก้นแต่ก็มีหลายคนที่ชอบหรืออยากลองด้วย…
แถมฉันเคยอ่านมาว่าเซ็กส์ทางก้นมันก็ดี… ผู้หญิงก็รู้สึกดีได้
ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจริงไหมหรอกเพราะว่าไม่เคยมีอะไรทางก้นมาก่อน
“…ซอยอน ฉันทำได้หรอ?”
“อื้อ… ถ้าหากจีฮุนไม่รังเกียจ…”
ฉันพยักหน้าช้าๆ พร้อมกับมองหน้าของคิมจีฮุนด้วยความกังวล
“ไม่รังเกียจหรอก… ไม่สิ… ฉันอยากทำมัน”
คิมจีฮุนตอบฉัน
ฉันเลยค่อยๆ ลุกจากตักของเขา
“ถ้างั้น… ไปที่ห้องนอนนะ…”
ฉันเดินนำหน้าเขาเข้าไปที่ห้องนอน
YOU MAY ALSO LIKE
