ใต้หน้ากากซูเปอร์สตาร์ - ภาค 1 เล่ม 4 ตอนที่ 12-5
“คุณอินซอบ”
อีอูยอนวางอินซอบลงบนเตียง และเอ่ยเรียกอีกฝ่ายอีกครั้ง เป็นเสียงที่ขออนุญาต
“คุณอินซอบ…ผมไม่อยากทำอะไรที่คุณอินซอบไม่ชอบนะครับ”
“…”
“ช่วยบอกหน่อยได้ไหมครับว่าทำได้”
เขากดจูบบนหน้าผากของอินซอบ
“แบบนี้คุณโอเคไหมครับ”
“…ครับ”
ริมฝีปากของพวกเขาประกบกัน อินซอบเผยอปากเล็กน้อย จากนั้นอีกฝ่ายก็โลมเลียริมฝีปากบนและล่างตามลำดับ อีอูยอนเอ่ยถามว่า ‘แล้วนี่ล่ะครับ’ อินซอบพยักหน้าน้อยๆ แค่นั้นเขาก็รู้สึกเหมือนหน้าจะไหม้แล้ว
อีอูยอนสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากก่อนจะขยับ บทจูบค่อยๆ รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และการหายใจก็ค่อยๆ ยากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกัน พออีอูยอนหยุดพัก อินซอบก็หอบหายใจ
“แล้วจูบล่ะครับ เป็นอะไรไหม”
“…ไม่เป็นไรครับ”
อีอูยอนกัดต้นคอของอินซอบ เขากดฟันลงไปเบาๆ และขบกัดเนื้ออ่อนนุ่มนั้น อีอูยอนเอ่ยถามว่า ‘แล้วนี่ล่ะครับ’ ชเวอินซอบใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าก่อนจะพยักหน้า
ริมฝีปากของอีอูยอนค่อยๆ เลื่อนลงไปด้านล่าง เขาใช้ลิ้นเลียตุ่มไตที่ชูชันขึ้นมาตรงหน้าอก อินซอบร้อง ‘อึก’ และกลั้นหายใจ อีอูยอนเอ่ยถาม
“ผมขอดูดหน้าอกคุณอินซอบได้ไหมครับ”
“…!”
จงใจ ตอนนี้เขาจงใจทำแบบนี้ชัดๆ
อินซอบเงยหน้ามองอีอูยอน พอสบตากัน อีอูยอนก็เอ่ยถาม
“ทำไมครับ”
“ตอนนี้คุณจงใจ…”
“ผมรู้สึกผิดน่ะครับ”
อีอูยอนถอนหายใจ มันคือความจริงไม่ใช่การพูดล้อเล่น อีอูยอนคิดว่าเขารู้สึกผิดจากใจจริงๆ ที่ดึงดันจะสอดใส่เข้าไปในตัวอินซอบ และสร้างบาดแผลให้อีกฝ่าย
“ตั้งแต่นี้ไปผมจะไม่ทำในสิ่งที่คุณบอกว่าไม่ให้ทำอีกแล้วครับ”
“…”
“จริงๆ นะครับ”
อีอูยอนรั้งอินซอบไว้และมองด้วยสายตาที่ไม่สั่นไหว อินซอบร้องด้วยเสียงเจ็บปวด และฝังหน้าลงกับหมอน
อีอูยอนเอื้อมมาวางไว้ตรงหว่างขาของอินซอบ
“ผมอยากถอดกางเกงคุณครับ”
“…ทำเลยครับ”
อินซอบปล่อยให้อีกฝ่ายทำต่อไป อีอูยอนถอดกางเกงของอินซอบออก เขาวางมือไว้ตรงด้านในของต้นขา และพูดกับอีกฝ่าย
“ผมอยากลูบไอ้นั่นของคุณอินซอบครับ”
“…”
“อนุญาตทีนะครับ”
อินซอบอยากจะร้องไห้ เขาคิดว่าปล่อยให้อีกฝ่ายลูบไปโดยไม่ต้องขออนุญาตเขาจะยังดีเสียกว่า เขาอยากถามเหลือเกินว่าอีกฝ่ายพูดคำพูดลามกพวกนี้ออกมาด้วยท่าทีสุภาพขนาดนั้นได้อย่างไร
“คุณอินซอบ…”
พอเห็นอินซอบเอาแต่กัดริมฝีปากไม่พูดอะไร อีอูยอนก็เรียกอินซอบด้วยเสียงงุ่นง่าน อินซอบตอบพร้อมกับใช้หลังมือปิดตาเอาไว้
“…ลูบเลยครับ”
มือของอีอูยอนเลื้อยเข้ามาในกางเกงชั้นใน เขาลูบไล้ขนตรงนั้นก่อนจะควักเอาส่วนอ่อนไหวที่อยู่ข้างในออกมา เขาเกี่ยวส่วนอ่อนไหวของอีกฝ่ายไว้ระหว่างเรียวนิ้ว และอีอูยอนก็เอ่ยถาม
“ผมขอ…”
“ทำเลยครับ!”
อินซอบตะโกน ใบหน้าของเขาแดงมากๆ อินซอบพูดด้วยดวงตาที่เหมือนจะร้องไห้
“ทำเลยครับ ทำให้หมดเลยครับ ไม่ว่าจะทำอะไรผมก็ชอบทั้งนั้น ได้โปรดนะครับ อย่าถามผมอีก…ทำตามที่คุณอีอูยอนชอบเลยครับ”
“ได้เหรอครับ”
อินซอบก้มหน้าในขณะที่เอามือปิดหน้าไว้ เขาอายจนจะตายอยู่แล้ว เขาคิดว่าถ้าใครสักคนปิดปากของอีอูยอนไว้ก็คงจะดี
“ผมกอดคุณอินซอบได้ไหมครับ”
“ยังไง…คุณก็ทำอยู่แล้วนี่ครับ”
“…”
“…เพราะคุณทำแบบนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้วนี่ครับ”
อินซอบพูดต่ออย่างกระท่อนกระแท่นด้วยน้ำเสียงสั่นไหว
“ไม่เป็นไรหรอกครับ…เพราะยังไงผมก็ชอบคุณอีอูยอนมาตลอดอยู่แล้ว”
อีอูยอนกอดอินซอบไว้ เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาไม่สามารถกดความรู้สึกร้อนรุ่มที่ตีขึ้นมาในอกได้อีกแล้ว
เขาดึงกางเกงชั้นในของอินซอบลง และถอดเสื้อของตัวเองด้วย คนสองคนที่เปลือยเปล่าในเวลาชั่วพริบตากอดก่ายกัน อีอูยอนพรมจูบไปที่ใบหน้าและต้นคอของอินซอบ ในระหว่างนั้นเขาก็บดขยี้ช่วงล่างไปด้วย ขนตรงนั้นถูไถกันจนเกิดเสียง อีอูยอนพูดอยู่ข้างหูของอินซอบว่าถ้าพร้อมแล้วให้บอก
เขาถูไถริมฝีปากไปตามตัวของอินซอบ เริ่มจากไหล่ ต้นคอ หน้าอก และเอว เขาใช้ลิ้นเลียเพื่อชิมรส และกัดฟันลงไปเพื่อสร้างรอยฟันไว้จางๆ
พออีอูยอนเห็นว่าส่วนอ่อนไหวของอินซอบค่อยๆ แข็งขึ้นจนเป็นรูปเป็นร่าง เขาก็เอื้อมมือลงไปด้านล่าง พอเขาใช้ฝ่ามือกำและรูดรั้งอย่างแผ่วเบา อินซอบก็บิดเอวและร้องครางออกมา
“อ๊ะ…”
“รู้ไหมครับ”
“…”
“ว่าส่วนนั้นของคุณอินซอบน่ารักมากจริงๆ”
“…”
“ทั้งรูปร่าง ทั้งสี น่าอร่อยจริงๆ ครับ”
“…ไม่พูดแบบนั้นได้ไหมครับ”
อินซอบสะอื้นพลางร้องขอ อีอูยอนยิ้มและถามกลับว่าทำไมล่ะครับ
“เพราะผมอายยังไงล่ะครับ”
อีอูยอนหัวเราะ เขาใช้นิ้วชี้ไปที่หัวของตัวเอง
“ขอโทษนะครับ ที่ผมเป็นคนที่ไม่มีความคิดแบบนั้น”
“…แต่ผมมีครับ”
“งั้นผมก็อยากรู้บ้าง คุณอินซอบช่วยพูดแบบนั้นกับผมหน่อยสิครับ”
“ไม่ใช่แบบนั้นครับ ผมแค่บอกว่าไม่ให้พะ…อุ๊บ”
อีอูยอนใช้ปลายนิ้วลูบไล้ส่วนปลายแก่นกายของอินซอบ จากนั้นก็เลื่อนปากลงไปด้านล่าง และกัดส่วนอ่อนไหวของอินซอบไว้ในปาก อินซอบกลั้นหายใจดัง เฮือก
พอเขาขยับลิ้นและโลมเลียส่วนหัวในขณะที่ยังงับเอาไว้ในปาก อินซอบก็บิดเอวเร่า เขาหอบหายใจ และหน้าอกที่กระเพื้อมขึ้นลงก็ดูงดงาม อีอูยอนใช้มือขยี้ตุ่มไตของอินซอบ ผ่านไปได้ไม่นานลมหายใจของอินซอบก็เพิ่มจะขาดห้วง และเอวของเขาก็เริ่มจะเกร็ง
“คะ คุณอูยอน ผะ ผม…มะ…ไม่…”
เขาพยายามใช้เท้าดันอีอูยอนออกไป แต่ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย เขาเกร็งตัวไว้ และดูดดุนท่อนเนื้อของอินซอบ
“…!”
อินซอบจิกปลายเท้า เขารู้สึกรุ่มร้อนกับความปรารถนาที่พรั่งพรูออกมา และสวนสะโพกขึ้นด้านบน อีอูยอนร้อง ‘อืม’ ก่อนจะขมวดคิ้ว
“กะ กิน…เหรอ…”
“รสชาติแบบนี้นี่เอง ไม่ใช่รสชาติที่น่าพอใจเลยนะครับ”
“…! ทำไมถึง…”
“ก็คุณอินซอบกินอย่างเอร็ดอร่อยเลยนี่ครับ ผมก็เลยลองกินบ้าง ก็ไม่ได้มีอะไรแย่นี่ครับ”
อีอูยอนใช้นิ้วปาดน้ำรักที่เปิดริมฝีปากของตนออกพลางพึมพำ ชเวอินซอบยกหมอนขึ้นมาปิดหน้า พอคิดว่าอีอูยอนกลืนน้ำอย่างว่าของตัวเองลงไป เขาก็ไม่มีความมั่นใจพอที่จะลืมตามองอีกฝ่ายเลย
“คุณอินซอบ”
อีอูยอนดึงหมอนลงก่อนจะเรียกอีกฝ่าย
“อย่าทำแบบนี้สิครับ”
“…”
“ให้ผมเห็นหน้าหน่อยนะ เพราะผมอยากเห็นตอนที่ผมกำลังมีเซ็กส์กับคุณอินซอบ”
อีอูยอนเอามือของอินซอบออก พอเห็นข้อมือที่ยังบวมอยู่ อีอูยอนก็พึมพำว่าขอโทษ
“จะไม่มีการทำให้คุณอินซอบบาดเจ็บอีกแล้วครับ”
อีอูยอนพูดคำพูดที่ไม่มั่นใจว่าพูดให้ใครกันแน่พลางยิ้มอย่างขมขื่น
“แต่…ข้างล่างคงจะทำไม่ได้นะครับ”
แม้จะไม่ได้แตะต้อง แต่แก่นกายของอีอูยอนก็ตั้งชัน และอวดอ้างถึงการมีตัวตนของมัน อินซอบรู้ถึงความหมายที่อีอูยอนพูดจึงหน้าแดง ภายในของเขาฉีกขาดจากการที่โดนบังคับเมื่อกี้ พอคิดว่าอะไรบางอย่างจะสอดใส่เข้ามาในนั้น ใบหน้าของอินซอบก็ตึงขึ้น
“เจ็บเหรอครับ”
อีอูยอนใช้นิ้วลูบไล้ไปตามร่องก้นของอินซอบพลางเอ่นถาม
“…นิดหน่อย”
“อยากใส่เข้าไปนะครับ…แต่คงไม่ได้”
อีอูยอนพึมพำด้วยน้ำเสียงงุ่นง่านใจก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย อินซอบอ่านความต้องการที่เลือนรางในตาของอีกฝ่ายได้ หัวใจของอินซอบเจ็บแปลบ เพราะท่าทางของสัตว์ร้ายที่คอยสังเกตท่าทีของเขาพลางกดความต้องการเอาไว้
อ๋า นี่เราโง่ถึงขนาดนี้เลยเหรอ ไม่ใช่ชเวอินซอบแล้ว แต่จะต้องเปลี่ยนชื่อเป็นเจ้าโง่ชเวแทน
“…ใส่เข้ามาเถอะครับ”
อินซอบพึมพำด้วยเสียงที่เบาเหมือนมด
“ครับ?”
“…ใส่เข้ามาเถอะครับ”
“ใส่อะไรตรงไหนเหรอครับ”
อีอูยอนถามกลับ อินซอบรู้ว่าตัวเองโดนแกล้งอีกแล้วจากน้ำเสียงสบายๆ นั่น จึงหันหน้าหนี
“ถ้าไม่รู้ ก็ ก็ไม่ต้องทำครับ”
อีอูยอนกัดหูอินซอบเบาๆ เขาใช้ลิ้นค่อยๆ โลมเลียไปตามใบหูก่อนจะพูดต่อ
“จะบอกว่าให้ผมเอาไอ้นั่นของผมใส่เข้าไปในรูของคุณอินซอบได้ใช่ไหมครับ”
“…”
“พยักหน้าสิครับ”
พออินซอบพยักหน้าเบาๆ เอวช่วงล่างของอินซอบก็ถูกอีอูยอนจับเอาไว้ และถูกจับพลิกตัว อินซอบคิดว่าโชคดีแล้วที่มองไม่เห็นหน้ากับท่าทางที่ก้นของตนถูกยกขึ้นไปด้านบน และฝังหน้าลงไป
“…!”
ใช้เวลาไม่นานความคิดที่ว่าโชคดีก็หายไปจากหัวของเขา
“อะ อะไร-!”
“ก็ต้องทำให้แฉะไงครับ จะได้ไม่ฉีกเพิ่ม”
“มะ มัน สกปรก…นะครับ”
สมองของอินซอบยอมรับการเอาปากมาไว้ตรงที่แบบนั้นได้ลำบาก อีอูยอนหัวเราะ
“มีคนที่คิดว่าอยากจะกินที่ที่สกปรกแบบนั้นอยู่ตลอดเวลาแหละครับ”
“…”
“ผมน่ะเหมือนคนบ้าเลย เพราะอยากจะเข้าไปในนั้น”
อีอูยอนทำให้อินซอบนอนคว่ำหน้าอีกครั้ง แม้อินซอบจะบิดเอวหนีและห้ามไม่ให้อีอูยอนเลียตรงนั้น แต่อีอูยอนก็จับเขาไว้อย่างแน่นหนา ลิ้นของอีอูยอนเริ่มเลียร่องก้นของอินซอบอีกครั้ง
“…ไม่…ยะ อย่า…”
พอลิ้นที่เปียกชื้นเลียไปตามรอยจีบและเข้าไปด้านใน อินซอบก็ส่ายหน้าพลางกัดปากเอาไว้ เขารู้สึกอายจะตายอยู่แล้ว เพราะเขารู้สึกมีอารมณ์มากแม้จะไม่โดนแตะต้องเลยก็ตาม ท่อนล่างของเขาตั้งชัน อินซอบกดเอวลงไปด้านล่างและกดสะโพกลงกับเตียง เพราะกลัวว่าอีอูยอนจะรู้ แต่อินซอบกลับขยับเอวและถูไถช่วงล่างตามสัญชาตญาณ เพราะความรู้สึกดีอย่างรุนแรงที่ถ่ายทอดมาจากด้านหลัง
“อ๊ะ ฮึก…ฮือ…”
“อย่าทำคนเดียวสิครับ”
อีอูยอนกัดก้นของอินซอบเบาๆ ก่อนจะเอ่ย
“ทำกับผมสิครับ ให้มันแฉะขึ้นอีกนิด…”
“ทำ…ทำเลยครับ”
“จะบาดเจ็บนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ทำเลยครับ…ได้โปรด”
พอเขาพูดว่าขอร้อง อีอูยอนก็ขาดสติ เขาใช้มือกำแก่นกายที่แน่นตึงถึงขนาดที่รู้สึกเจ็บตั้งแต่เมื่อสักครู่นี้ไว้ และเอามันไปไว้ตรงร่องก้นของอินซอบ พอเขาเอาส่วนปลายไปวางไว้ที่ร่องก้นและออกแรง ช่องทางรักของอีกฝ่ายก็ขยายออก
“อึก-”
อีอูยอนสอดใส่เข้าไปอย่างช้าๆ เท่าที่เขาจะสามารถทำได้ มือที่กำลังใช้ประคองร่างกายเอาไว้สั่นระริก เพราะเขาต้องอดกลั้นความรู้สึกที่อยากจะกระแทกเข้าไปเลยเอาไว้
เหงื่อกาฬไหลออกมาจากแผ่นหลังของอีอูยอน หน้าผากของอินซอบก็ชื้นเหงื่อเช่นกัน อินซอบกำผ้าปูเตียงไว้เพราะความรู้สึกเจ็บแสบที่ช่วงล่างถูกรูดออกและดันกลับเข้าไปใหม่
อีอูยอนดันตัวตนของตัวเองเข้าไปช้าๆ ช้ามากๆ แต่ความเจ็บแสบนั้นกลับทำให้ประสาทสัมผัสของอินซอบตื่นตัวไวเป็นพิเศษ
“อ๊ะ!…!”
“เพิ่งเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียวเองนะครับ”
อินซอบน้ำตาไหลเพราะคำพูดของอีอูยอน เขารู้สึกเหมือนใช้เวลาไปครึ่งวันแล้ว แต่ยังเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียว บอกให้เข้ามาข้างในเร็วๆ ซะยังจะดีกว่า…
“…ระ เร็ว…”
“ครับ?”
“สะ ใส่…เข้ามาเลยครับ…แบบนั้นจะ…!”
โชคดีที่เขาไม่พูดว่าแบบนั้นจะดีกว่าจนจบ อินซอบอ้าปากและกรีดร้องอย่างไร้เสียง เพราะสัมผัสของแก่นกายที่ดันเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ทำไม…ถึงยั่วคนอื่นขนาดนั้นล่ะครับ”
“อ๊า…คะ คุณอู…ยอน”
“ผมกำลังทำอย่างใจดีที่สุดอยู่นะครับ!”
อีอูยอนกระแทกเอวเข้ามาทุกครั้งที่พูด
“ถ้าพูดแบบนั้น…ผมจะทนได้ยังไงล่ะครับ”
“อ๊ะ…อ๊ะอ๊า! ดะ…ฮ่อก!”
อีอูยอนหยุดขยับและจับตัวของอินซอบให้พลิกกลับมามองตนเอง อินซอบที่หายใจไม่ออกและกำลังหอบหายใจกะพริบตาพลางจ้องมองอีอูยอน อีอูยอนเองก็ทอดสายตามองอินซอบเหมือนกัน ในตาของเขาที่วิบวับด้วยความปรารถนามีสายตาของความมักมากซ่อนอยู่
อีอูยอนสวนเอวขึ้น อินซอบก็ส่งเสียงคราง อีอูยอนขยับเอวอีกครั้งเพราะเขาพึงพอใจในเสียงนั้นมาก ทุกครั้งที่เขากระแทกเอวเข้าไป เสียงครางก็จะหลุดออกมาจากปากของอินซอบ
“อ้า อ๊ะอ๊า! ฮือ…อัก! อ๊ะ!”
“ชอบไหมครับ”
“อ๊ะ อ๊า! ค่อยๆ …ดะ…เดี่ยว…!”
“ผมชอบจนเหมือนจะตายเลยล่ะครับ ซี๊ด คุณอินซอบ…ชอบไหมครับ”
ลมหายใจของอีอูยอนขาดห้วง อีอูยอนมีอารมณ์เหมือนจะเป็นบ้ากับภาพของอินซอบที่จับแขนของตนไว้ และกรีดร้องอย่างเสียวซ่านในขณะที่ร้องไห้ไปด้วย อีอูยอนกดเอวลงมาและนอนทับลงไปบนตัวของอินซอบ พอเขาขยับเอวในสภาพที่ตัวทับติดกัน ส่วนอ่อนไหวของอินซอบก็ถูกถูเข้ากับหน้าท้องของอีอูยอน
“ช่วยบอก…ว่าชอบหน่อยครับ”
อีอูยอนกอดอินซอบไว้ และเอ่ย อินซอบตอบด้วยเสียงที่เหมือนจะขาดอากาศหายใจ
“ชะ ชอบ- อ๊ะ ชอบ…อ๊ะ คะ คุณอูยอน”
“พูดอีกครับ”
พลั่ก พลั่ก พลั่ก
แก่นกายถูกสอดใส่เข้ามาในช่องทางรักโดยไม่เว้นช่องว่าง แม้ความเจ็บแสบที่ช่วงล่างจะเพิ่มมากขึ้นเหมือนกับแผลฉีก แต่ความรู้สึกที่ผู้ชายคนนี้กำลังเสือกตัวเข้ามาในตัวเขาราวกับกระสันจนจะบ้าก็ทำให้อินซอบไม่สามารถตั้งสติได้อีกต่อไปแล้ว