โลกแห่งเหล่าทวยเทพ The World of Deities - ตอนที่ 116 – ท่าทีของวีรบุรุษ

บทที่ 116 – ท่าทีของวีรบุรุษ

 

โรลอน เทน้ําเย็นใส่เพื่อนร่วมชั้นของเขาโดยพูดว่า “ เจ้าทุกคนรู้หรือไม่ว่า ฮอร์ต และ เลเกอร์แพ้ไปอย่างไร ? ”

 

ทุกคนมองไปที่โรลอน

 

โรลอน กล่าวต่อว่า “ เท่าที่ทุกคนรู้ ยูจีน มีพรสวรรค์สามประเภท – ร่างกายวัววิเศษ, ร่างกายวายุ และ ความว่องไว อย่างไรก็ตาม มีคนที่คิดว่าเขามีพรสวรรค์เพิ่มเติมอย่า งน้อยสองอย่าง ตอนนี้เจ้าเข้าใจหรือไม่ว่าทําไมเขาถึงอยากเป็น ยูจีนที่สอง ? มันเป็นเพราะเขามีความสามารถเกือบเท่าวีรบุรุษจีนในตอนนั้นไงล่ะ ”

 

“ เขามีพลังมากจริงๆเหรอ ? ”

 

ไม่มีนักเรียนคนใดคาดหวังว่ายูจีนจะแข็งแกร่งขนาดนี้ 

 

มันน่าประทับใจอยู่แล้วสําหรับคนที่มีความสามารถหนึ่ง หรือสองพรสวรรค์ แต่จริง ๆ แล้วยูจีนมีสี่หรือห้าพรสวรรค์ ยิ่งกว่านั้นแต่ละอันก็ค่อนข้างดี

 

“ ไม่น่าแปลกใจที่ข้าไม่สามารถแตะต้องเขาได้เลย การโจมตีทั้งหมดของข้าถูกเขาหลบเลี่ยง ข้าสงสัยว่าเขามีเนตรอินทรีวิเศษด้วย ” ฮอร์ต อนุมานทันที

 

เลเกอร์กล่าวว่า “ ข้าเห็นด้วย การแพ้อัจฉริยะเช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องน่าละอาย อย่างไรก็ตาม ข้ายังต้องเรียนรู้เวทมนตร์ต่อไปและพยายามฝึกฝนพรสวรรค์ให้มากขึ้น !”

 

“ แทนที่จะให้ความสนใจกับคนนอก เป็นการดีกว่าที่จะเตรียมตัวสําหรับการทดสอบเหล็กดํา ข้าได้ยินมาว่าผู้เข้าร่วมอาจมีโอกาสเข้าสู่มิติพลังศักดิ์สิทธิ์ ในการทดสอบเหล็กดําครั้งต่อไป ” โรลอนกล่าว

 

” อะไรนะ ? มิติพลังศักดิ์สิทธิ์ ? ”

 

ทั้งชั้นอยู่ในความโกลาหล

 

มิติพลังศักดิ์สิทธิ์ แต่ละมิติเป็นสถานที่ที่นักรบและผู้วิเศษใฝ่ฝันที่จะสํารวจในตํานานเล่าว่ามีสมบัติล้ำค่ามากมายอยู่ ภายในหินที่อยู่ตามพื้นใดๆ ก็สามารถแปลงร่างคนให้ เป็นนักรบระดับทองแดงได้

 

“มันอันตรายเกินไป ข้าไม่ไป ” อีเบิร์ตส่ายหัว

 

จิมมี่ยังกล่าวอีกว่า “ ถ้าเป็นการทดสอบเหล็กดําธรรมดา ข้าไม่รังเกียจที่จะลองดู แต่ข้าไม่อยากไปถ้ามันเกี่ยวข้องกับมิติพลังศักดิ์สิทธิ์ ทุกคนสามารถช่วยเหลือซึ่งกันและกันในการทดสอบเหล็กดําธรรมดา โดยพื้นฐานแล้วจะไม่มีอันตรายใด ๆ กับคําแนะนําของอาจารย์ของเรา มิติพลังศักดิ์สิทธิ์นั้นแตกต่างกัน เมื่อเราเข้าไปแล้ว เราไม่ รู้ว่าเราจะลงไปที่ไหน นอกจากนี้ดูเหมือนว่าโลก ภายนอกจะตรวจจับได้เพียงบางส่วนเท่านั้น อาจารย์ของเราไม่มีทางปกป้องเรา เป็นการต่อสู้ที่เสี่ยงตายทุกครั้งที่มีคนเข้าสู่มิติพลังศักดิ์สิทธิ์ มันเสี่ยงเกินไป”

 

“ ข้าจะไปแน่นอน !” โรลอนประกาศขณะที่เขากําหอกแน่น

 

“ ข้าก็อยากไปเหมือนกัน แต่ไปได้ไหมนะ ?” ฮอร์ตเกาหัวด้วยความเขินอาย

 

โรลอน กล่าวว่า “ ใครก็ตามที่ต่ำกว่าหรือที่ระดับเหล็กดํา สามารถเข้าไปได้ ความแข็งแกร่งของเจ้าแข็งแกร่งกว่านักรบฝึกหัดทั่วไปมาก เจ้าสามารถเอาตัวรอดได้อย่างแน่นอน”

 

อีเบิร์ตโต้กลับว่า “ ข้าไม่แนะนําให้ฮอร์ตไป นอกจากนี้เมื่อมิติพลังศักดิ์สิทธิ์เปิดออก เจ้าอาจยังไม่ถึงระดับเหล็กดํา

 

“ ต่อให้ข้าไม่ได้อยู่ในอันดับเหล็กดํา ข้าก็ยังจะเข้าไป ! ” โรลอนพูดอย่างหนักแน่น “ ความเข้าใจของเจ้าเกี่ยวกับมิติพลังศักดิ์สิทธิ์นั้นตื้นเกินไปให้มันเป็นแบบนี้ พวกเจ้าสองสามคนอาจจะมีโอกาสเพียงครั้งเดียวในชีวิตของเจ้า ”

 

“ แล้วจะมีโอกาสสักกี่ครั้ง ? ” เลเกอร์ถามอย่างไม่แน่ใจ

 

“ อาจจะสอง” โรลอนตอบอย่างช่วยไม่ได้

 

นักเรียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

 

โรลอน สรุปว่า “ ข้าไม่ได้ล้อเล่นจริงๆ อย่างไรก็ตาม นั่นคือทั้งหมดที่ข้าต้องพูด ซูเย่ข้าหวังว่าเจ้าสามารถเข้าไปได้ หากเราทั้งคู่ร่วมมือกันในมิติพลังศักดิ์สิทธิ์ โอกาสในการชนะของเราจะสูงขึ้นมาก”

 

ซูเย่เคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับมิติพลังศักดิ์สิทธิ์มาก่อน เขาถามด้วยความสงสัย “ ทําไมเจ้าถึงอยากจับมือกับข้า ? ฟังดูไม่เหมือนว่าเจ้ากําลังดิ้นรนเพื่อความอยู่รอดเท่านั้น”

 

โรลอน กล่าวว่า “ สําหรับเหล่าภูติพรรสวรรค์ อยู่แล้วน่ะสิ! ”

 

แสงแดดยามเช้าและคําพูดของโรลอน ทําให้นักเรียน ทุกคนสว่างไสว

 

ชั้นเรียนมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

 

แม้แต่ดวงตาของจิมมี่และอีเบิร์ตก็สว่างขึ้น

 

ซูเย่พยักหน้าและมองไปที่เพื่อนร่วมโต๊ะของเขา เขากล่าวว่า “ เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับมิติพลังศักดิ์สิทธิ์ เป็นกลุ่มเมื่อเรามีเวลาแน่นอน ถ้าเจ้าไม่อยากไปก็ลืมมันไปเถอะ”

 

“ ข้าจะไปด้วย ! ” เลเกอร์กัดฟันพูด

 

ทุกคนต่างพูดคุยกัน ไม่สามารถตัดสินใจได้

 

เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นตรงบนท้องฟ้า ซูเย่และฮอร์ตรับประทานอาหารกลางวันในโรงอาหารตามปกติ ซูเย่ถูกหลายคนถามจากชั้นเรียนอื่นเกี่ยวกับการดวลของเขากับยูจีน พวก เขาไม่เข้าใจว่าทําไมซูเปถึงต้องการต่อสู้กับยูจีน

 

ซูเย่เป็นคนที่มีชื่อเสียงในสถาบันอยู่แล้ว ดังนั้นทุกคนจึงให้ความสนใจกับทุกการเคลื่อนไหวของเขา

 

ซูเย่ไม่มีเวลาอธิบายทุกอย่างอย่างละเอียด ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “ ข้าต้องการให้ยูจีน และ สถาบันศึกษาขุนนาง รู้ว่าไม่มีใครสามารถทําร้ายนักเรียนของสถาบันศึกษาเพ ลโต โดยเฉพาะเพื่อนร่วมโต๊ะของข้า ! ทุกคนอย่ากังวล คราวที่แล้วข้าไม่ได้ทําให้ท่านเพลโตอับอาย และครั้งนี้ก็จะไม่ทําเช่นกัน ?

 

ฝูงชนต่างตกหลุมรักคําพูดของซูเย่ ซูเย่ได้รับการยกย่องจากพวกเขาทีละคน แต่ส่วนใหญ่เป็นนักเรียนธรรมดา 

 

ขุนนางหลายคนรักษาระยะห่างจากซูเย่

 

ขุนนางทุกคนรู้ว่าซูเย่ทําให้ขุนนางผู้ยิ่งใหญ่ขุ่นเคือง

 

สําหรับข้อเท็จจริงที่ซูเย่ได้รับการจ้องมองจากเทพีแห่งปัญญา ขุนนางธรรมดาอาจอิจฉาเขามาก แต่เหล่าขุนนางผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้รับข่าวดังกล่าว แม้ว่าพวกเขาจะรู้เรื่องนี้ พวกเขาก็ไม่กลัวซูเย่

 

เป็นเพราะขุนนางผู้ยิ่งใหญ่ทุกคนจะถวายเครื่องบูชาแด่เทพและได้รับความโปรดปรานอยู่แล้ว

 

สถาบันศึกษาเพลโต เงียบในตอนบ่าย

 

ระหว่างช่วงการศึกษาด้วยตนเอง นักเรียนรุ่นพี่หลายคนอดตื่นเต้นไม่ได้และโดดเรียนไปที่ประตูสถาบันศึกษา

 

นักเรียนจํานวนมากขึ้นรวมตัวกันใกล้ประตูหลักของ สถาบันศึกษาเพลโต เมื่อพลบค่ำ

 

นักเรียน สถาบันศึกษาเพลโต ส่วนใหญ่ยังคงอยู่ในบริเวณสถาบันศึกษา โดยมองผ่านประตูเพลโตที่มีชื่อเสียง

 

นักเรียนขุนนางจํานวนเล็กน้อยเดินออกจากประตูและยืนอยู่ข้างนอกกับผู้คนจาก สถาบันศึกษาขุนนาง พูดคุยและหัวเราะ

 

ประตูหลักของ สถาบันศึกษาเพลโต ตั้งอยู่บนถนนโสเครตีสที่มีชื่อเสียง มีผู้คนมากมาย มาและไป ในไม่ช้าฝูงชนจํานวนมากก็รวมตัวกัน

 

อย่างไรก็ตาม ผู้ชมเหล่านี้ยืนอยู่ห่างจากประตูอย่างน้อยหนึ่งร้อยเมตร พวกเขากลัวที่จะจมอยู่ในอาฟเตอร์ช็อกของเวทมนตร์ที่น่าสะพรึงกลัวและลึกลับ

 

รถม้าธรรมดาค่อยๆ เคลื่อนตัวผ่านฝูงชนและหยุดใกล้ประตู

 

เคเออร์ตัน และ ฮาร์ค ออกจากรถม้าและมองดูผู้คนที่มารวมตัวกันที่ประตูอย่างสับสน

 

“ พวกนั้น นักเรียนจาก สถาบันศึกษาขุนนางไม่ใช่เหรอ ? ฮิลไปค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น ”

 

คนขับรถม้ากระโดดลงจากรถม้าและเดินไปที่ฝูงชน

 

ผ่านไปครู่หนึ่ง ฮิลก็กลับมาบอกพวกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น

 

เคเออร์ตัน กระพริบตาและมองไปที่ฮาร์ค

 

ฮาร์คไม่สะทกสะท้านกับข่าวนี้

 

“ ซูเย่คนนี้เป็นตัวปัญหาจริงๆ ถ้าเขาถูกยูจีนทุบจนเนื้อตาย เขาจะเข้าร่วมการประชุมเรื่องการจัดตั้งหอการค้าได้อย่างไร” เคเออร์ตันบ่น “ ข้าเคยได้ยินเกี่ยวกับยูจีน เขาเป็นทายาทที่มีความสามารถมากที่สุดของตระกูลยูจีน ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า แม้ว่าข้าจะไม่เหมาะกับเขา เขาเป็นอัจฉริยะที่แท้จริงด้วยท่าทีของวีรบุรุษ ! ฮาร์ค เจ้าคิดว่าไง ?”

 

“ ไม่มีอะไรที่ซูเยู่ทําไม่ได้ ” เสียงของ ฮาร์ค ฟังดูเหมือนชายผู้ผ่านความผันผวน

 

“ มันสมเหตุสมผลถ้าเรามองจากมุมมองของเจ้า ดูเหมือนว่ายูจีนจะแพ้ แล้วเรื่องนี้ล่ะ ? เราจะใช้กริชวิเศษของเจ้าเป็นเดิมพัน” เคเออร์ตันเสนอ

 

ฮาร์ค จ้องไปที่ เคเออร์ตัน อย่างเงียบๆ สายตาของเขาดูราวกับว่าเขากําลังส่งเสียงคําราม “ ทําไมเราไม่ใช้ของท่านล่ะ ? ”

 

เคเออร์ตัน กล่าวว่า “ ถ้าซูเย่ได้รับชัยชนะอย่างท่วมท้นในครั้งนี้ เจ้าจะมอบกริชวิเศษของเจ้าให้กับซูเย่และ ข้าจะซื้อใหม่ให้เจ้า ถ้าเขาแพ้หรือได้ชัยชนะแบบหวุดหวิด เจ้าจะรับใช้ข้าต่อไปอีกสามปีว่าไง ? ”

 

“ สองปี ” ฮาร์คกล่าว

 

” ไม่มีทาง ! ข้าเป็นคนจ่ายเงินจ้างเจ้า ทําไมเจ้าถึงยังคิดว่าเจ้าเสียเปรียบ ? ” เคเออร์ตันถาม

 

“ นั่นเป็นเพราะว่าเมื่อเพิ่มอีกสามปี ข้าจะรับใช้ท่าน เป็นเวลา 93 ปี ข้าไม่อยากอยู่กับท่านนานขนาดนั้น ” การแสดงออกของ ฮาร์ค เย็นชาและเสียงของเขาเต็มไปด้วยควา มขมขืน

 

“ ไม่ เจ้าต้องการ เรียบร้อยแล้ว สามปี ” เคเออร์ตันหัวเราะ

 

“ แล้วถ้าเขาชนะอย่างไร้ที่ติล่ะ ? ” จู่ๆ ฮาร์คก็ถามขึ้น

 

เคเออร์ตัน มอง ฮาร์ค อย่างระมัดระวังและพูดว่า “ ทําไมข้าถึงรู้สึกว่าเจ้าติดนิสัยที่ไม่ดี ? เจ้าไม่ได้ติดต่อซูเย่ เป็นการส่วนตัวและทํางานร่วมกันเพื่อวางกับดักข้าใช่ไหม ?

 

ฮาร์ค ไม่สามารถใส่ใจกับความบันเทิงในจินตนาการของเคเออร์ตันได้