บทที่ 44 ขายเบอร์เกอร์แผงลอย

 

ในขณะนั้นนามิคาเสะ มินาโตะกําลังนั่งคุยกับนาตาชาอยู่ในร้านกาแฟ สาเหตุที่มันเป็นมินาโตะนั้นเป็นเรื่องธรรมดาเพราะมันเล่นโดยร่างแยกของหวู่เฉิน

 

ก่อนหน้านี้เขาได้ตั้งกฏว่าตัวละครที่เล่นเป็นร่างแยกทั้งหมดจะเรียกร่างแยกด้วยชื่อของตัวละครที่เล่นนั้น 

 

ตอนนี้ร่างกายของหวู่เฉินกําลังเพิ่มความสามารถในการควบคุมจักระในขณะที่ขายเบอร์เกอร์ที่แผงขายของหน้าอาคารสตาร์ก!

 

เหตุผลที่ทําให้สิ่งนี้ทําได้ง่ายมาก หวู่เฉินไม่ได้ต่อต้านสองวันนี้และมือที่คันของเขาเปิดหีบสมบัติหมื่นอาณาจักรหลายครั้ง

 

คราวนี้เขาได้อาหารรสเลิศหลายรายการ

 

เตาที่ช่วยเพิ่มรสชาติของอาหาร รรถบรรทุกอาหารเคลื่อนที่ที่ช่วยเพิ่มสีสันและรสชาติของอาหารและแน่นอนว่าสูตรที่สําคัญที่สุดจากซีรีส์ SpongeBob Square Pants Limited: Kirabby Patties แสนอร่อย!

 

เตาแสนอร่อยเป็นเตาแก๊สธรรมดาในขณะที่รถบรรทุกอาหารเคลื่อนที่เป็นรถบรรทุกอาหารแบบมือผลักทําจากโลหะ ทั้งหมดมีรูปลักษณ์ที่เรียบง่ายสะอาดและถูกสุขอนามัยซึ่งสามารถใส่เตาเก็บส่วนผสมและทําอาหารได้

 

สําหรับ SpongeBob Square Pants จํากัดสูตร Krabby Patties แสนอร่อยนี่ค่อนข้างพิเศษ

 

เขาต้องเก็บสูตรไว้ใกล้ตัวทําตามสูตรแล้วเขาก็จะสามารถทําเบอร์เกอร์ปูแสนอร่อยที่ใครๆก็บอกว่าดี!

 

รายการทั้งสามนี้มีค่าใช้จ่ายหญ่เฉินรวม 500,000 เหรียญ หลังจากทั้งหมดสามครั้งในการเปิดกล่องต้องมีการรีเฟรชด้วยตนเองสองครั้ง

 

เงินครึ่งล้านถูกทุ่มเพื่อให้สิ่งนี้ถ้าไม่ใช่เพื่อการทําอาหารของหวู่เฉินสามสิ่งนี้ก็ไร้ประโยชน์!

 

ดังนั้นเขาจึงหยุดทันทีและใช้เงินที่เหลือเพื่อรีเฟรชการ์ดปราถนาของเขาและรับของบางอย่างที่สามารถใช้ได้เฉพาะบางโอกาสเท่านั้น

 

ณ จุดนี้ หวู่เฉินเหลือเงินสดเพียง 50,000 ดอลลาร์และเช็คอีก 500,000 ดอลลาร์

 

เมื่อถูกบังคับให้เข้าสู่วิกฤตการเงิน หวู่เฉินจึงคิดว่า ไอรอนแมน โทนี่ สตาร์กชอบชีสเบอร์เกอร์มากแค่ไหน เขามีความคิดที่สดใสและเลือกที่จะไปที่หน้าอาคารสตาร์ค นี่ไม่ใช่แค่การหาเงินเท่านั้น แต่ยังเป็นการเตรียมความพร้อมสําหรับแผนของเขาในภายหลัง

 

ท้ายที่สุดโทนี่สตาร์คไม่ใช่คนที่สามารถเข้าใกล้ได้แบบสบายๆอย่างไรก็ตามผู้ขายเบอร์เกอร์มีโอกาสได้พบกับโทนี่ สตาร์ค

 

แต่ก็ควรชัดเจนด้วยว่าหวู่เฉินไม่ได้ทําสิ่งนี้เพื่อเงินทั้งหมดดังนั้นเขาจึงตั้งกฏบางอย่าง เขาจะขายเบอร์เกอร์ปูที่นี่ด้วยเช่นกันเพียงหนึ่งร้อยชิ้นต่อวันโดยจํากัดไว้ที่สองคน ต่อลูกค้าหนึ่งคนและเบอร์เกอร์แต่ละชิ้นราคาอยู่ที่ 50 ดอลลาร์!

 

คนสิบคนแรกที่ซื้อเบอร์เกอร์ในแต่ละวันสามารถขอเล็กๆน้อยๆกับเจ้าของได้เช่นเพิ่มผักดองให้มากขึ้นในเบอร์เกอร์ปูหรืออะไรทํานองนั้น

 

หวู่เฉินมั่นใจมาก เขาไม่กังวลว่าราคาแพงเกินไปและขายไม่ได้เพราะเสน่ห์ของเบอร์เกอร์ปูแสนอร่อยนั้นไม่อาจหยุดยั้งได้

 

และสถานการณ์ก็เป็นไปตามที่เขาคาดการณ์ไว้

 

ในวันแรกของแผงขายเบอร์เกอร์ปูแสนอร่อยทั้งหมดหนึ่งร้อยชิ้นถูกขายหมดในเช้าวันเดียวหลังจากที่ลูกค้าร้องอุทานว่ามันดีแค่ไหน

 

โทนี่สตาร์คซื้อมาชิ้นสุดท้ายที่บังเอิญไปเตรียมอาหารกลางวันและมีบอดี้การ์ดชื่อแฮปปี้ซื้อให้

 

เมื่อเขาเห็นเบอร์เกอร์เนื้อปูที่ไม่น่ารักโทนี่ก็ขมวดคิ้วขณะที่เขาฟังแฮปปี้พูดถึงกฎต่างๆของคนขายพวกเขา

 

และผู้ชายคนนั้นปฏิเสธที่จะเพิ่มชีสลงในเบอร์เกอร์ของเขาด้วยมันเป็นคําขอที่สมเหตุสมผล

 

มันมากเกินไป!

 

“อยากเห็นว่าเบอร์เกอร์ปูอร่อยๆที่ใครหลายๆคนยกย่องว่าอร่อยจริงๆ!” โทนี่มองอย่างไม่เชื่อจากนั้นก็กัดฟัน

 

เขารู้สึกตะลึงมากจนมีเพียงปากของเขาเท่านั้นที่ยังคงเคี้ยวต่อไป

 

ไม่นานโทนี่ก็กินเบอร์เกอร์ปูแสนอร่อยเสร็จและตะโกนใส่แฮปปี้ว่า

 

“แฮปปี้! เอามาให้ฉันอีกสามชิ้น! ฉันอยากกินสองอันและซื้อให้เปปเปอร์ยอีกอันหนึ่ง! มันโคตรจะอร่อยเลย!” 

 

อย่างไรก็ตามแฮปปี้พูดอย่างหายใจไม่ออกว่า

 

“บอสนั่นเป็นชิ้นสุดท้ายและเจ้าของร้านก็ปิดแผงขายของพวกเขาไปแล้วพวกเขากําลังจะกลับบ้านยิ่งไปกว่านั้นกฎขอ เขาคือจํากัด สองชิ้นต่อคน”

 

โทนี่หันหน้าไปมองและเห็นชายชาวจีนกําลังเก็บของในรถเข็นในขณะที่ลูกค้ากลุ่มหนึ่งยืนอยู่รอบๆด้วยใบหน้าสํานึกผิดไม่สามารถซื้อเบอร์เกอร์ปูแสนอร่อยได้

 

“ขายได้แค่วันละร้อย? และจํากัดสองชิ้นต่อคน…ผู้ชายคนนี้ไม่ต้องการหาเงินจริงๆ” โทนี่ถ่มน้ำลาย

 

“ให้ฉันไปที่นั่นแล้วคุยกับเขา!”

 

โทนี่จึงมาหาหวู่เฉินและพูดอย่างสบายๆว่า

 

“เบอร์เกอร์ของนายอร่อยดีนะ”

 

หวู่เฉินเงยหน้าขึ้นมองเขาพยักหน้าจากนั้นก็เก็บรถบรรทุกอาหารของเขาต่อ

 

สิ่งนี้ทําให้ใบหน้าของโทนี่บูดบึ้ง แต่เขาก็เก็บมันไว้ ขาพูดตรงๆว่า

 

“เฮ้ พวกถ้านายเต็มใจฉันสามารถจ้างนายเป็นพ่อครัวเบอร์เกอร์ส่วนตัวของฉันได้โดยได้รับค่าจ้างเดือนละ 100,000 ดอลลาร์!”

 

หนึ่งแสนดอลลาร์ต่อเดือนนั่นเป็นเงินจํานวนมากสําหรับปกติ!

 

แต่ถ้าหวู่เฉินขายเบอร์เกอร์ปูอร่อยๆแบบนี้ด้วยเงินห้าพันเหรียญต่อวันเขาจะใช้เงินห้าร้อยเหรียญเพื่อเป็นรายได้สี่พันห้าร้อยเหรียญ

 

นั้นเป็นเพียง $ 135,000 ต่อเดือน

 

มากกว่าสิ่งที่เขาได้รับหรือไม่? หนึ่งแสนสามหมื่นเหรียญ!

 

หวู่เฉินปฏิเสธข้อเสนอของโทนี่อย่างแห้งแล้ง

 

เขาต้องทํางานเช้าหนึ่งวันต่อวันและสามารถสร้างรายได้ 130,000 เหรียญต่อเดือนดังนั้นทําไมเขาต้องทนทุกข์ทรมานภายใต้ความโกรธของโทนี่ สตาร์คในฐานะพ่อครัวเบอร์เกอร์ส่วนตัว

 

โทนี่ขมวดคิ้ว เขาได้คํานวณรายได้ต่อเดือนของแผงขายเบอร์เกอร์นี้ไว้คร่าวๆแล้วและมันมากกว่าราคาที่เขาเสนอโดยประมาณจึงขึ้นราคาทันที

 

” หนึ่งล้านดอลลาร์!”

 

สําหรับโทนี่เงินไม่ใช่ปัญหา

 

สิ่งสําคัญคือความพึงพอใจของเขา