บทที่ 36 โบนเฮด

กุญแจสำคัญคือการมีจักระ เขาสามารถปีนกำแพงและห้อยหัวลงเหมือนแมงมุมบนเพดานได้ ข้อเสียเปรียบเพียงอย่างเดียวคือเขาไม่สามารถบินได้ วิธีการกลั่นจักระและวิชานินจาพื้นฐานสองอย่างที่เพิ่งกล่าวถึงนั้นสำคัญมาก!

จักระนั้นวิเศษมาก แต่จำนวนนี้ไม่เพียงพอสำหรับการใช้วิชานินจาที่ซับซ้อน

นอกจากนี้ถ้าจักระเพียงอย่างเดียวก็ดีแล้ววิชาที่ใช้จักระล่ะ?

คิงพินพร้อมจะให้เงิน 10 ล้านสำหรับวิธีการกลั่นจักระและวิชานินจา 2 อย่าง

เขาจะไม่มีความสุขกับเรื่องนี้ได้อย่างไร?

คิงพินส่งเงินให้อย่างร่าเริง บูลส์อายและคนอื่นๆก็รู้ในที่สุดว่าพวกเขาเข้าใจผิดว่าหวู่เฉินอ้างว่ามอบพลังที่เขาใช้

ดาวเด่นไม่ใช่ความสามารถเชิงมิติ แต่เป็นพลังที่เรียกว่า ‘จักระ’

จักระคือพลังที่สามารถทำให้คนก้าวข้ามขีดกำจัดได้!

วายร้ายทั้งสี่มองหน้ากันทุกคนเห็นความปรารถนาในดวงตาของกันและกัน

บูลส์อายถูกทั้งสี่ผลักออกไปในฐานะตัวแทน เขาก้าวไปข้างหน้าและค้อมศีรษะ

“นายท่าน ช่วยให้เมล็ดจักระแก่พวกเราด้วยได้ไหม?”

แม้ว่าพวกเขาจะเป็นวายร้าย แต่ก็มีเพียงความแข็งแกร่งทางกายภาพและพลังเชิงกลเท่านั้น

ไม่ใช่ว่าพวกเขาก้าวหน้าผิด แต่มันแตกต่างและขาดไปบ้างเมื่อเทียบกับวิธีการสร้างพลังงานในร่างกายและก้าวหน้าไปตามนั้น

ทั้งสองวิธีมีข้อดีและข้อเสียและไม่ใช่ว่าวิธีการวิวัฒนาการของพลังงานจะอยู่ยงคงกระพันไม่ได้ เราต้องสามารถยึดติดกับทุกสิ่งและปรับตัวได้

เช่นเดียวกับช่างเครื่องอัจฉริยะ โทนี่ สตาร์กเขาสามารถฝึกได้จริงหรือ?

การฝึกจักระไม่ใช่การฝึกสามวันที่จะก่อให้เกิดผล ต้องใช้เวลาทั้งกลางวันและกลางคืนเพื่อให้ได้ผลตอบแทน

ถ้าไอรอนแมนโทนี่สตาร์คพยายามฝึกฝนจักระจริงๆเกราะของเขาจะไม่ไร้ประโยชน์หรือ?

ในกรณีนี้ไอรอนแมนยังสามารถเทียบกับเทพเจ้าในร่างมนุษย์ได้หรือไม่?

ดังนั้นจักระจึงไม่เหมาะกับอัจฉริยะเชิงกลอย่างโทนี่สตาร์ค

และเมื่อเทียบกับโทนี่ บูลส์อาย, กรีนก็อบลินและคนอื่นๆก็เหมาะสมกว่ามาก

เป็นที่เข้าใจกันว่าพวกเขาและคนอื่นๆมาถึงจุดที่ไม่มีความก้าวหน้าในแง่มุมดั้งเดิมเช่นเดียวกับพลังการต่อสู้ทางกายภาพของคิงพินพวกเขารู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นวิธีใหม่ที่จะแข็งแกร่งขึ้นในขณะนี้

มันจะเกิดขึ้นจริงเหรอ?

หวู่เฉินมองไปที่วายร้ายทั้งสี่และภายในได้ให้ ‘โทษประหาร’ แล้ว

โทษประหารนี้ไม่เกี่ยวกับการฆ่าพวกเขา แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะให้เมล็ดจักระแก่พวกเขา

อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้

มีบางสิ่งที่ได้มาโดยง่ายและไม่สำคัญ

เช่นเดียวกับแครอทที่แขวนอยู่หน้าลาถ้าลากินแครอทได้ง่ายมันจะดึงเชือกต่อไปหรือไม่?

สิ่งที่หวู่เฉินต้องการทำในตอนนี้คือการใช้เมล็ดจักระเป็นแครอทและแขวนไว้ที่หน้าลาทั้งสี่ตัวนี้

อย่างไรก็ตามก่อนหน้านั้นพวกเขาจะต้องประพฤติตัวให้ถูก

เขาจะให้เมล็ดจักระแก่พวกเขา แต่เกียรติยศของพวกเขาต้องแตกเป็นเสี่ยงๆก่อน

ตูม!

ตาขวาที่เปิดเผยของเขาพร้อมกับเนตรหมุนอย่างช้าๆและออร่าที่กดขี่มากก็พุ่งมาที่พื้นผิวตรงไปยังวายร้ายทั้งสี่

“นี่คือสิ่งที่แกกำลังถามฉันเหรอ?!”

อุ๊ก!!

บูลส์อายเป็นคนแรกที่ได้สัมผัสมันและคุกเข่าลงตรง

“นายท่าน ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นพวกเขาบอกให้ฉันทำ!”

การโดนแทงข้างหลังโดยบูลส์อาย กรีนก็อบลินสาปแช่งจากนั้นตามมาทันทีและคุกเข่าลง

“นายท่านฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นมันเป็นความคิดของสกอร์เปี้ยนคิงและดร.ออคโทปัส”

ดร.ออคโทปัสกรีดร้องอย่างอยุติธรรมทันที

“นายท่าน ฉันไม่ได้คิด ไม่ว่าท่านจะให้เมล็ดพลังกับใคร มันจะเป็นเกียรติอย่างมากสำหรับผู้รับ ผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างเราควรยอมรับการสูญเสียอย่างเต็มที่ดังนั้นสิ่งนี้ ความคิดเป็นของสกอร์เปี้ยนคิง”

สกอร์เปี้ยนคิง

“เหมียว เหมียว เหมียว?”

“นายท่าน ฉันไม่ได้รับความเป็นธรรม!” จักรกลแปดฟุตของสกอร์เปี้ยนคิงเดินปวกเปียกทันทีและแม้ว่าจะมีความคิดที่โหดร้ายอยู่ในใจของเขา แต่ตอนนี้พวกเขาก็ถูกสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดของเขายับยั้งไว้อย่างแน่นหนาจนเขาไม่รู้สึกผ่อนคลาย

เมื่อมองไปที่วัวสันหลังหวะทั้งสี่ หวู่เฉินก็อดไม่ได้ที่จะกระพริบตาแม้ว่าเขาจะตั้งใจที่จะกดทั้งสี่ให้ยอมจำนน แต่เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะยอมก้มหัวให้เขาเร็วขนาดนี้

เมื่อเห็นว่าจุดประสงค์ของเขาบรรลุแล้วหวู่เฉินก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำต่อไป

“อืมคราวนี้ฉันจะไว้ชีวิตพวกนาย แล้วจะไม่มีครั้งต่อไปอีก”

“สำหรับเมล็ดจักระ ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้ที่จะมอบให้พวกนาย มันขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพของพวกนาย”

ทั้งสี่คนมีความสุขพวกเขาคิดว่าพวกเขาทำพลาด แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะมีโอกาส!

เพียงเพื่อให้เกิดผลไม่ใช่หรือ? นั่นคือสิ่งที่เป็นหมารับใช้ไม่ใช่เหรอ? ใครจะไม่ปลื้ม?

นอกจากนี้พวกเขาไม่ได้ตระหนักว่าคิงพินด้วยสมองอันชาญฉลาดของเขาได้คาดการณ์สิ่งนี้และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาจำเขาได้อย่างง่ายดายใช่มั้ย?

เจ้าเล่ห์มาก!

คิงพินที่เห็นทั้งสี่คนดีใจก็พูดเสียงเบา

“ยังไม่ขอบคุณนายท่านอีกหรอ?”

วายร้ายทั้งสี่ตอบรับทันทีและรีบแสดงความเคารพ

หวู่เฉินโบกมือด้วยท่าทางที่ไม่ใส่ใจ

“ตั้งแต่นี้ได้รับการยอมรับแล้วก็ถึงเวลาที่จะให้พวกนายทำงานของพวกนายเอง”

…………..