โปรเพลเยอร์วัยเกษียณ (SMRiaG) บทที่ 70 กิลด์นักผจญภัย
ไอเซ็นและบร์เดินผ่านประตูกิลด์นักผจญภัยเข้าไปข้างในและมองรอบ ๆ ฝั่งตรงข้ามประตูมีเคาน์เตอร์อยู่สามตัวติดผนัง มีสองตัวที่เหมือนจะเพิ่งถูกปิดไว้บนผนัง ทางด้านซ้ายมีพินบอร์ดขนาดใหญ่พอที่บดบังกระดาษหลาย ๆ แผ่นได้ ส่วนทางด้านขวาก็มีพื้นที่เล็ก ๆ สําหรับให้นั่ง
ตอนนี้ข้างในมีผู้คนไม่มากนัก มีเพียงแค่ชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่งกําลังยืนอยู่ หน้าพินบอร์ดขนาดใหญ่ ซึ่งไอเซ็นเดาว่าพวกเขาคงเป็นนักผจญภัยหน้าใหม่โดยตัด สินจากอุปกรณ์ที่สวมใส่อยู่
จากเคาน์เตอร์ที่เปิดอยู่ มีหญิงสาวอีกคนนั่งมองพื้นที่โล่งตรงหน้าด้วยความเบื่อหน่าย อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นไอเซ็นและบรี พร้อมกับสัตว์อีกสองตัวตรงทางเข้า ใบหน้าของเธอพลันเปลี่ยนเป็นสดใสและมีความสุขเพื่อสร้างความประทับใจให้กับลูกค้า
วันนี้ไอเซ็นสวมชุดสูทประณีต เนื่องจากเขาไม่ได้มีแผนที่จะต่อสู้หรือทํางานฝีมือ เขาจึงตัดสินใจที่จะใส่ชุดสุภาพแทน ซึ่งตั้งแต่ทําขึ้นมาก็ไม่ค่อยจะมีโอกาสได้ใส่สักเท่าไหร่ อีกเหตุผลที่เขาสวมชุดนี้มาก็คือหวังว่าจะสร้างความประทับใจที่ดีได้ และเนื่องจากมันจะมอบโบนัสให้กับค่าพรสวรรค์ของเขา ซึ่งอาจจะช่วยโน้มน้าวเจ้าหน้าที่เพื่อให้ข้อมูลที่เขาต้องการได้ไม่มากก็น้อย
ไอเซ็นเดินไปยังจุดต้อนรับด้วยรอยยิ้มสดใสและถามออกไป “อรุณสวัสดิ์จ้ะแม่สาวน้อย! จะเป็นไปได้ไหม หากฉันจะขอให้เธอช่วยเหลืออะไรบางอย่าง” เขาพูดและหญิงสาวผมสั้นสีบลอนด์และผิวที่กระใสก็ยิ้มให้พร้อมพยักหน้า
“ให้เป็นหน้าที่ของเราเถอะค่ะ ต้องการใช้ช่วยเหลืออะไรคะ?” เธอถามและเอียงหัวเล็กน้อย
“นี่ ฉันเจอมันเมื่อนานมาแล้ว และฉันอยากจะคืนให้แก่เจ้าของน่ะ” ไอเซ็นอธิบาย และวางด็อกแท็กขนาดเล็กลงบนเคาน์เตอร์
พนักงานหยิบแท็กขึ้นมาดูใกล้ ๆ ก่อนจะมองกลับไปยังไอเซ็นด้วยท่าทีที่ประหลาดใจเล็กน้อย “คุณไปได้มันมาจากไหนคะ? ในเมลโรไม่มีนักผจญภัยอันดับสี่อยู่หรอกนะคะ”
“มันบังเอิญสะดุดตาฉันเข้าตอนที่เดินทางลงมาจากภูเขาน่ะ ฉันเอาให้เพื่อนคนนี้ดู และเธอก็แนะนําให้มาตามหาเจ้าของโดยมาถามเอาจากที่นี่น่ะ”
“เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณที่เจอแล้วนํามาให้เรานะคะ เราช่วยส่งกลับคืนให้ค่ะ” หญิงสาวพูดและพยักให้ไอเซ็นเล็กน้อย ขณะดึงแท็กเข้ามาอยู่ในมือตัวเอง
แต่ก่อนที่เธอจะดึงไปได้สําเร็จ ไอเซ็นก็วางมือบนผิวไม้ของเคาน์เตอร์เพื่อดึงความสนใจของพนักงาน
“ขอโทษนะ ให้เราคืนสิ่งนี้กับเจ้าของด้วยตัวเองได้ไหม? ฉันกับเพื่อนของฉันคิดไว้ว่าจะออกจากเมลโรเพื่อเดินทางเร็ว ๆ นี้อยู่แล้ว เนื่องจากเรายังไม่มีจุดหมายที่แน่ชัด หากได้รู้จักเจ้าของสิ่งนี้ก็คงเป็นการเริ่มต้นเดินทางที่ดี” ไอเซ็นพยายามอธิบายพร้อมกับรักษามารยาทเพื่อที่จะทําให้โน้มน้าวพนักงานได้ง่ายด้วยความช่วยเหลือจากค่าพรสวรรค์และฉายาคาสโนวา ท้ายที่สุด ดูเหมือนว่าสิ่งเหล่านี้จะมีส่วนช่วยกับสถานการณ์นี้เช่นกัน
หลังจากที่จ้องมองกันและกันอยู่ครู่หนึ่ง พนักงานหญิงก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “ฉันเกรงว่าจะไม่ได้นะคะ เนื่องจากการถ่ายโอนข้อมูลทั่วไป เราใช้สิ่งที่ผ่านการร่ายมนต์พื้นที่เวทมนต์พิเศษ สิ่งนี้จะถูกจัดการโดยให้กิลด์นักผจญภัยได้ทราบว่ามีคนนําสิ่งนี้มาคืนและไม่สามารถนําไปใช้ในทางที่ผิดได้ของใหม่จะถูกสร้างขึ้นมาทดแทนหากเจ้าของแท็กนี้ยื่นคําร้อง”
“เข้าใจแล้ว… เป็นอย่างนี้นี่เอง ไม่ใช่แค่แท็กนะที่ฉันเจอน่ะ ยังมีสมุดบันทึกเล่มหนึ่งอีกด้วย” ไอเซ็นอธิบายขณะหยิบสมุดปกหนังเล่มเล็กออกมา มันเป็นสมุดที่เขาพบอยู่ในกระเป๋ากางเกงในตอนที่พบว่าตัวเขาเองอยู่ในป่าใกล้ ๆ กับเมืองเมลโร ดูเหมือนว่าเขากําลังจะด้นสดเอา “ฉันอยากจะคืนสมุดเล่มกับเจ้าของด้วย”
ด้วยความสงสัยที่อยู่ดี ๆ ก็มีสมุดบันทึกปรากฏขึ้นมา พนักงานจึงเริ่มขมวดคิ้วเล็กน้อย “แล้วทําไมถึงไม่พูดถึงสมุดบันทึกนี่ตั้งแรกล่ะคะ?” เธอถามอย่างตรงไปตรงมา และไอเซ็นก็มองซ้ายทีขวาที่เพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีคนอื่นได้ยินก่อนจะเอนกายไปใกล้หญิงสาว
“หนูก็เห็นนี่ว่าฉันรู้สึกผิดมาก ฉันเปิดดูข้างในเพื่อหาข้อมูลของเจ้าของแล้วนะ ล้วนแต่เจอเนื้อหาที่ลามก ซึ่งคนพวกนั้นอาจไม่ต้องการให้มันตกไปอยู่ในมือของคนอื่นก็เป็นได้นะ”
ทันใดนั้น หญิงสาวก็อ้าปากค้างในความประหลาดใจพร้อมกับมีเลือดฝาดจาง ๆ ที่แก้ม “โอ้ เข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ… เอ่อ… เอาอย่างนี้แล้วกันนะคะ ฉันคิดว่าเราคงช่วยอะไรไม่ได้มาก ที่ฉันบอกคุณได้ก็มีแค่ แท็กอันนี้ท่าขึ้นในออร์เนียร์ เมืองหลวงของลิทเกินค่ะ คุณน่าจะพบค่าตอบได้จากที่นั่นค่ะ” พนักงานพูดทิ้งท้าย ขณะเดียวกันก็มีการแจ้งเตือนปรากฏขึ้นมาต่อหน้าไอเซ็น
[เนื่องจากการโน้มน้าวให้ใครบางคนช่วยเหลือคุณด้วยคําพูด คุณจึงได้รับค่าพรสวรรค์ +1]
[ภารกิจอัพเดท! ชิ้นส่วนที่หายไป]
ไอเซ็นเพียงยิ้มและก็ปัดการแจ้งเตือนทิ้ง จากนั้นก็ตรวจสอบคําอธิบายภารกิจที่เปลี่ยนแปลงไป
มันไม่ได้ถูกเปลี่ยนไปมาก ทั้งหมดที่เพิ่มเข้ามาในค่าอธิบายก็คือไอเซ็นได้รับตำแหน่งของกลุ่มนักผจญภัย ส่วนอื่นที่เหลือของภารกิจยังคงเหมือนเดิม
ชายแก่พยักหน้าให้กับพนักงานและกล่าวขอบคุณที่ให้การช่วยเหลือ แต่ก่อนที่เขาและบรีจะจากไป เธอก็เรียกพวกเขาอีกครั้ง
“คุณคะ! หากไม่เป็นการเสียมารยาท ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ?” เธอถามและไอเซ็นก็หันกลับมา
“ได้สิแม่สาวน้อย! ถามมาได้เลย”
“ดูจากรูปร่างที่ดูค่อนข้างแข็งแรงนี้แล้ว คุณเองก็เป็นนักผจญภัยเหมือนกันเหรอคะ?”
ด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ ไอเซ็นส่ายหน้า “เปล่า ฉันไม่ใช่นักผจญภัยหรอก ฉันเป็น ช่างฝีมือ คงเป็นเหตุผลว่าทําไมถึงดูคล้าย”
“เข้าใจแล้วค่ะ… แล้วคุณสนใจที่จะเข้าร่วมกิลด์หรือเปล่าคะ? มีการทดสอบก่อน เข้าด้วยค่ะ แต่ฉันเชื่อว่าคุณสามารถผ่านได้สบายมากค่ะ” เธออธิบายในขณะที่ไอเซ็นคิดอยู่ครู่หนึ่ง คงจะไม่เสียหายอะไรหากจะเข้าร่วม หากมันไม่ได้ตัดสิทธิ์เขาในการเข้าร่วมกิลด์ช่างฝีมือ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาสนใจมากกว่ากิลด์นี้
พนักงานส่ายหน้าราวกับว่าเธอสัมผัสได้ถึงความกังวลของเขา “ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ คุณสามารถเข้าร่วมจํานวนที่กิลด์ก็ได้ค่ะ ไม่มีจํากัด”
ไอเซ็นยิ้มและเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์หลังจากได้ขอความคิดเห็นจากบรีแล้ว เธอเพียงบอกว่าการเป็นนักผจญภัยก็ไม่ใช่เรื่องที่เสียหายอะไร เนื่องจากมันช่วยให้ท่าเงินได้มากเพียงแค่ฆ่ามอนสเตอร์หรือรวบรวมวัสดุต่าง ๆ หากพวกเขาเกิดเหลือทรัพยากรน้อยลงระหว่างเดินทาง
ดังนั้นไอเซ็นจึงจัดสินใจเข้ารับการทดสอบ
“ฉันงั้นก็ตามฉันมาเลยค่ะ เราจะทําการประเมินข้อมูลพื้นฐานของคุณก่อน หมายรวมถึงค่าสถานะ, ทักษะ, ฉายา, เลเวล และอาชีพค่ะ” พนักงานกิลด์อธิบายก่อนจะ นาทางไปยังประตูที่อยู่ข้างเคาน์เตอร์ เขาเดินเข้าไปซึ่งนําไปยังอีกห้องหนึ่งที่อยู่ทาง ด้านหลัง
พนักงานน่าลูกบอลคริสตัลขนาดเล็กที่มีรูปร่างคล้ายกําปั้นออกมา จากนั้นก็ถือมาให้ไอเซ็น “วางมือบนนี้ค่ะ และผลักมานาของคุณใส่เข้าไป นี่จะเป็นขณะเดียวกันกับที่ถูกใช้เพื่ออ่านลายเซ็นมานาของคุณค่ะ” เธออธิบาย และไอเซ็นก็ทําตามที่เธอบอก
เมื่อคริสตัลสัมผัสกับมานาของเขา มันก็ค่อย ๆ เริ่มประกายแสงอ่อน ๆ ออกมา และไม่นานก็หายไป ทันทีหลังจากนั้น พนักงานก็นําลูกบอลคริสตัลไปวางไว้เหนือกระดาษแผ่นหนึ่งบนโต๊ะ มันดูเหมือนกับเธอเองก็ผลักมานาใส่เข้าไปเช่นกัน เนื่อง จากอากาศรอบ ๆ เริ่มเคลื่อนไหวเล็กน้อย
หลังจากนั้น ก็มีเส้นสีด่าถูกยิงออกมาจากลูกบอลเพื่อเขียนบางอย่างลงไปบนแผ่นกระดาษ และเธอก็หยิบกระดาษขึ้นมาอ่านก่อนจะถลึงตาโตในความประหลาดใจ
“โอ๋? คุณมีทักษะเยอะพอสมควรเลยนะคะ แม้ว่าอันดับจะน้อยสําหรับคนที่อายุเท่า นี้ก็ตามอาชีพของคุณเองก็น่าสนใจเช่นกัน… และตอนนี้คุณมีเลเวลเจ็บสิบเอ็ด… คุณจะต้องผ่านการทดสอบอย่างแน่นอนค่ะ เนื่องจากกิลด์ของเราเน้นเรื่องการต่อสู้เป็นหลัก จึงใช้การต่อสู้เป็นเครื่องทดสอบ ดูเหมือนว่าคุณสามารถใช้ได้ทั้งเวทมนต์ และดาบด้วยใช่ไหมคะ? ปกติแล้วใช้อันไหนเป็นหลักคะ?”
“ฮีม คิดว่าดาบนะ นาน ๆ ครั้งจะได้ใช้เวทมนต์สักที่หนึ่ง” ไอเซ็นอธิบาย และพนักงานก็พยักหน้าขณะจดบันทึกลงบนกระดาษอีกแผ่นหนึ่ง
เธอเงยหน้ามองไอเซ็นและพยักหน้าก่อนจะเดินไปตามทางเดินที่นําไปสู่ห้องโถงที่เต็มไปด้วยอาวุธนา ๆ ชนิดและหุ่นที่ใช้สําหรับฝึกซ้อมอาวุธ
พนักงานหันกลับมามองไอเซ็นด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน “เริ่มการทดสอบการต่อสู้กันเถอะค่ะ”
[ไอเซ็น]
[เผ่าพันธุ์ – ครึ่งยักษ์ครึ่งคนแคระ] [อาชีพ – นายช่างฝีมือสารพัด] [เลเวล – 71]
[เลือด – 1854] [มานา – 1887]
[ความแข็งแกร่ง – 104] [ความอดทน – 104] [ความคล่องแคล่ว – 103][ไหว พริบ – 106] [สติปัญญา – 107] [พรสวรรค์ – 11]
โฉายา]
-คาสโนวา]
-[แชมป์เปี้ยน]
-[ผู้บุกเบิกแห่งศาสตร์เชิงกลไก]
-[จอมทลายขีดจํากัด ขั้นที่ 5]
[ทักษะ]
-[หัตถ์คนแคระ]
อันดับ – 2][เลเวล – 89]
“[ความแข็งแกร่งของยักษ์] [อันดับ – 2][เลเวล – 68]
– การเล่นแร่แปลธาตุ
(อันดับ – 2][เลเวล – 31]
-[การประเมิน]
[อันดับ – 1] [เลเวล – 7]
– พื้นที่งานฝีมือ]
อันดับ -1] [เลเวล – 81]
“[การแยกชิ้นส่วน]
อันดับ – 0] [เลเวล – 1]
-[ช่างตีเหล็ก]
[อันดับ – 2] [เลเวล – 39]
-[การทําอาหาร]
[อันดับ – 0] [เลเวล – 68]
– การเขียนแบบ]
[อันดับ – 1] [เลเวล – 6]
-[การร่ายมนต์]
[อันดับ – 2] [เลเวล – 11]
-[เปลวเพลิงแห่งปฐพี]
(อันดับ – 1] [เลเวล – 51]
-[โกลแมนซี่]
-[งานเครื่องหนัง
[อันดับ – 0] [เลเวล – 19] [อันดับ – 2] [เลเวล – 16] (อันดับ – 0] [เลเวล – 1]
-[การสะเดาะกลอน]
-[การคัดลอกมานา]
[อันดับ -1] [เลเวล – 26]
– มานาดับเบิล
(อันดับ – 2][เลเวล – 46]
-[การจัดการมานา]
[อันดับ – 2] [เลเวล – 37]
-[นักดาบ]
[อันดับ – 2][เลเวล – 74]
-[งานตัดเย็บ]
[อันดับ – 2] [เลเวล – 41]
– การฝึกสัตว์ให้เชื่อง]
[อันดับ – 1][เลเวล – 9]
“การเชื่อมต่อเครื่องมือ]
[อันดับ – 1] [เลเวล – 61]
-[ดวงตาที่มองเห็นความจริง] [อันดับ – 0] [เลเวล – 26]
[งานไม้]
[อันดับ – 0] [เลเวล – 49]
MANGA DISCUSSION