บทที่ 22 ชุดเดรส

ไอเซ็นขมวดคิ้วและเอียงหัวเล็กน้อยกับสิ่งที่มอร์โรมเพิ่งบอกเขา “หมายความว่ายังไงที่ว่าฉันสามารถอัพเกรดมันได้?”

ด้วยรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้า มอร์โรมเริ่มอธิบาย “ก็ไม่มีอะไรซับซ้อนครับ ผมจะสอนให้ในตอนที่คุณกลับมาที่นี่อีกครั้งครับ แต่สิ่งที่ผมทำไปนี้คือการเป่ามนต์ลงไปครับ คุณไม่สามารถร่ายมนต์ใส่มานาคริสตัลโดยตรงได้ แต่เป็นไปได้กับไข่มุกพวกนี้ครับ ซึ่งมันเกิดปฏิกิริยากับมานาคริสตัลลสูง ดังนั้นผมเลยร่ายมนต์ความสามารถในการดูดซับลงไปในไข่มุกและผสานมันเข้ากับมานาคริสตัลครับ ด้วยตัวของมันเองยังไม่สามารถอัพเกรดได้ครับ แต่เมื่อคุณเอาไปใช้เป็นวัสดุในการทำสิ่งต่าง ๆ อย่างชุดเดรส คุณสามารถ ‘ป้อน’ มันด้วยคริสตัลครับ โดยพื้นฐานแล้ว คริสตัลทุกประเภทใช้สร้างงานฝีมือได้ แม้จะเป็นประเภทที่ใช้สร้างมานาคริสตัลได้ง่ายที่สุดก็ตาม ผมจึงพยายามใช้ความสามารถในการดูดซับกับสิ่งของต่าง ๆ ซึ่งผลแค่ทางเดียว คือผมต้องร่ายมนต์ใส่วัสดุที่สร้างสิ่งของนั้น ๆ”

“เข้าใจแล้ว… งั้นยิ่งฉันป้อนคริสตัลให้ชุดเดรสมากเท่าไหร่ ชุดเดรสก็จะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้นถูกไหม?” ไอเซ็นถาม เขากำลังสงสัยว่าเข้าใจถูกหรือไม่ และมอร์โรมก็เพียงแค่พยักหน้าตอบ

“ใช่แล้วครับ มันให้ผลเหมือนกับการเพิ่มเลเวล และคริสตัลทุก ๆ เม็ดก็มีค่าประสบการณ์ที่แน่นอนอยู่แล้วด้วย แน่นอนครับ ยิ่งใหญ่ยิ่งดี ค่าประสบการณ์ก็สูงตามขนาดเช่นกัน ที่คุณต้องทำก็คือเทมานาใส่คริสตัลและยัดมันลงไปในสิ่งของที่คุณต้องการ เจ้าคริสตัลเม็ดนั้นจะค่อย ๆ ถูกดูดซับเข้าไป ง่ายใช่ไหมล่ะครับ?”

ไอเซ็นพยักหน้าเป็นการตอบ มันดูค่อนข้างง่าย แต่ปัญหาอย่างเดียวก็คือเขาไม่รู้ว่าจะหามานาคริสตัลได้จากที่ไหน

มอร์โรมถอนหายใจและหลับตาลง “จริงสิ ขอโทษครับ ผมลืมไปว่าคุณสูญเสียคามทรงจำ โดยทั่วไปแล้วมอสเตอร์จะมีคริสตัลครับ สำหรับพวกมอสเตอร์อันดับต่ำจะเจอบริเวณที่ใกล้กับหัวใจของพวกมันครับ และสำหรับตัวที่อันดับสูงบางครั้งก็จะพบว่าหัวใจพวกมันนั่นแหละคือคริสตัลครับ ส่วนที่คุณใช้ทำด้ายนั้นมาจากมอนสเตอร์อันดับสี่ครับ สำหรับตัวที่อับดับแปดขึ้นไป มานาคริสตัลจะส่งผลกระทบต่อตัวพวกมันโดยตรงครับ ที่พบก็มักเป็นหนึ่งในองค์ประกอบของโครงสร้างที่สำคัญของร่างกาย บางครั้งก็ออกมาในรูปของทักษะที่มอนเตอร์ตัวนั้น ๆ มีครับ”

ไอเซ็นพยักหน้าขณะกำลังหลับตาและเกาเคราไปด้วย “ขอบใจสำหรับข้อมูลนะมอร์โรม ว่าแต่ไม่เอาเงินค่าวัสดุจริง ๆ เหรอ?”

“ไม่เป็นไรครับ ถ้าไม่ได้เอาออกมาใช้ คริสตัลพวกนี้ก็คงนอนอยู่ในกล่องตลอดไปเหมือนเดิมแหละครับ ไว้แวะมาพร้อมบรีนะครับ ผมจะได้เห็นของที่คุณทำเสร็จแล้วด้วย”

“ขอบใจมากนะมอร์โรม ถ้านายอยากให้ฉันช่วยอะไรบ้างก็บอกมาได้เลยนะ”

“มาดูกันว่าคุณจะมีความสามารถด้านการเล่นแร่แปรธาตุและการร่ายมนต์เหมือนกับที่ใช้ความสามารถทำงานฝีมืออื่น ๆ หรือเปล่านะครับ ถ้าคุณไม่รังเกียจล่ะก็ ผมอาจจะขอยืมมือคุณมาช่วยบางงานของผมแล้วกันนะครับ” มอร์โรมอธิบายขณะไอเซ็นกำลังขนม้วนด้ายในลังไม้เล็ก ๆ ไปยังหน้าร้าน

ไอเซ็นหัวเราะเบา ๆ และยินดีที่จะช่วยเหลือเมื่อใดก็ตามที่มอร์โรมนั้นต้องการ

“แล้วพบกันวันหลังนะ!” ไอเซ็นตะโกนขณะกำลังเดินทางกลับโรงแรม เขาจะกลับห้องตัวเองเพื่อฝึกฝนทักษะอีกหน่อย โดยเฉพาะฝึกให้หัตถ์คนแคระผสานกับเข้ากับมือมานา

จนกระทั่งเขาสังเกตเห็นว่ามีทักษะหนึ่งอยู่ที่เลเวลเก้าสิบเก้ามาหลายวันแล้วนั่นคือ ทักษะการประเมิน ดูเหมือนว่าหากใช้อีกเพียงนิดเดียวอันดับของทักษะก็จะเพิ่มแล้ว ไอเซ็นโทษตัวเองที่ลืมไปเสียสนิท ดังนั้นเขาจึงมองกล่องตรงหน้าและใช้ทักษะดังกล่าว

[ด้าย]
[ทักษะการประเมินถึงเลเวล 100 อับดับ 0 อัพเกรดเป็น อันดับ 1]
[คุณจะได้รับข้อมูลเพิ่มเติม]
[เนื่องจากอับดับทักษะการประเมินเพิ่มขึ้น คุณจึงได้รับ ค่าไหวพริบ +1 และ ค่าสติปัญญา +1]

ไอเซ็นตกใจ หากเขาประเมินสิ่งของสักอย่างตั้งแต่แรก อันดับทักษะก็เพิ่มขึ้นไปนานแล้ว เขาบ่นกับตัวเองแล้วพยายามประเมินม้วนด้ายอันเดิมอีกครั้ง

[ด้ายเวทมนต์ (การดูดซับ)]

เสียงถอนหายใจลอดออกมาจากปากของชายชราและดำเนินการประเมินสิ่งต่าง ๆ อย่างต่อเนื่อง เช่นหนังสือการจัดการมานาที่ได้มาจากมอร์โรม กระเป๋าเป้ หรือไท

[วิธีการควบคุมมานาในตัวคุณ โดย โรเมโอ จูลี่]
[กระเป๋าเป้สีแดงดำ]
[ไทประณีต]

“ข้อมูลมากขึ้นกว่าเดิมหน่อยหนึ่ง ลองเอาไปใช้ประเมินคนดูบ้างดีกว่า” ไอเซ็นบอกตัวเองขณะกำลังถอดชุดสูทออกและนั่งลงบนเก้าอี้ เขาพับชุดเก็บอย่างเรียบร้อยก่อนที่จะขึ้นไปนอนบนเตียง

 

* * * * *

 

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นไอเซ็นเดินลงบันไดเพื่อไปยังร้านอาหารขณะกำลังสวมใส่ชุดที่ทำมากับมือและสวมทับด้วยเสื้อสูท เนื่องจากเขาเก็บเสื้อผ้าพวกนี้ลงในกระเป๋าไม่ได้เหมือนชุดอื่น ๆ เขาวางลังไม้ที่บรรจุม้วนด้ายเวทมนต์ลงบนพื้นข้าง ๆ โต๊ะก่อนจะนั่งลง

ไม่นานบรีก็เดินเข้ามาเพื่อรับออเดอร์จากเขา หลังจากหายไปครู่หนึ่งก็กลับมาพร้อมกับอาหารสองจารเช่นเดิม

ตลอดเวลาที่ทั้งคู่นั่งอยู่ บรีเอาแต่จ้องมองลังไม้ที่อยู่ข้าง ๆ โต๊ะ และไม่ช้า ไอเซ็นก็ถอนหายใจออกมาเสียงดังตามมาด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ “นั่นเป็นของที่ฉันต้องใช้วันนี้น่ะ เอาไว้ใช้ทำชุดเดรสสุดแสนพิเศษสำหรับเธอไงล่ะ” เขาขยิบตาและกลืนไข่ใบสุดท้ายลงท้อง ใบหน้าของบรีผันเปลี่ยนจากความสงสัยเป็นปีติยินดีอย่างสมบูรณ์แบบ สีชมพูระเรื่อปรากฏบนแก้มทั้งสองข้างของเธอ

“โอเคค่ะ!” เธอพูดอย่างมีความสุขและรีบกินมื้อเช้า หลังจากนำจานไปเก็บในครัวแล้ว บรีก็กลับมาและไปร้านตัดเสื้อ เสื้อผ้าสวย ๆ พร้อมกับไอเซ็น

“อรุณสวัสดิ์ไอเซ็น! เอาด้ายมาด้วยใช่ไหม? ตามฉันมาทางนี้เลย” โฟลเมียร่าพูดออกมาทันทีที่เห็นลังไม้ที่ไอเซ็นถืออยู่ เธอโบกมือทำท่าทำทางให้บรีตามมา เธอพาพวกเขาเดินผ่านห้องทำงานไปยังอีกห้องหนึ่งที่เล็กกว่า ในห้องนั้นมีเครื่องทอผ้าตั้งอยู่หลายตัว ซึ่งส่วนใหญ่ก็กำลังถูกใช้เพื่อทอผ้า

โฟลเมียร่าพาไอเซ็นไปยังเครื่องทอผ้าตัวหนึ่งที่ไม่ได้ถูกใช้งาน และเริ่มอธิบายวิธีการใช้ “นี่คือเครื่องจักรที่เราสร้างขึ้นมาเพื่ออำนวยความสะดวกในการทอผ้า ราคาแพง แต่ฉันมีเงินซื้อ นั่นก็เลยไม่ใช่ปัญหาอะไร เครื่องพวกนี้ทำงานร่วมกับมานาที่กักเก็บอยู่ในคริสตัล ซึ่งมันต่างจากมานาคริสตัลนะ คุณไปถามมอร์โรมเอาเองแล้วกัน ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเวทมนต์ดีสักเท่าไหร่หรอก ฮ่า ๆ” โฟลเมียร่าหัวเราะและชี้ไปที่ซ็อกเก็ต

“คุณต้องม้วนด้ายลงบนซ็อกเก็ตพวกนี้ แล้วเครื่องจะจัดการที่เหลือต่อให้เอง” เธออธิบายและไอเซ็นก็เริ่มลงมือ เขาวางม้วนด้ายลงบนซ็อกเก็ตอย่างที่โฟลเมียร่าได้อธิบายไว้ จากนั้นเธอก็เริ่มต้นด้วยการกดปุ่ม

ทันใดนั้นม้วนด้ายชุดแรกก็เริ่มหมุนและด้ายข้างหนึ่งถูกดึงออกไปยังอีกข้างหนึ่ง เป็นเช่นนี้วนไปเรื่อย ๆ จนครบทั้งม้วน และบริเวณศูนย์กลางของเครื่องทอผ้าก็ถูกปกคลุมด้วยด้ายอย่างแน่นหนา ซึ่งหากไม่ได้เข้ามามองใกล้ ๆ ก็คงคิดว่านี่คือผ้าที่ทอเสร็จแล้ว

หลังจากนั้น ม้วนด้ายที่ด้านหนึ่งในแนวตั้งฉากเริ่มหมุนและด้ายก็เคลื่อนไปข้างหน้า ขึ้นและลง ขึ้นและลงผ่านด้ายที่มีอยู่แล้ว เมื่อมาถึงอีกด้าน ไม้ขนาดใหญ่ก็เคลื่อนไปข้างหน้าตามทิศทางของด้วยชุดแรก แล้วดันผ้าที่เพิ่งทอไปจนสุด จากนั้นก็ทำขั้นตอนเดิมวนซ้ำไปอีกครั้ง ด้ายก็จะสับเปลี่ยนระหว่างวิ่งขึ้นและลง วิ่งลงและขึ้นไปเรื่อย ๆ

เมื่อด้ายม้วนแรกหมดก็จะถูกทิ้งและอันต่อไปในแถวก็จะถูกนำมาทอผ้าต่อ

หลังจากผ่านไปร่วมชั่วโมง ผ้าผืนใหญ่ก็สำเร็จ ไอเซ็นมั่นใจว่าเขาทำออกมาได้ดี แต่ตอนนี้เขายังเหลืออยู่สามในสี่ เขาก็เลยเอาไปวางบนเครื่องทอผ้าเพิ่มและเฝ้าดูมันสร้างผ้าผืนใหญ่อีกผืน และไอเซ็นตัดสินใจที่จะเก็บอันที่สี่ไว้สำรองเมื่อต้องการ รวมถึงเอาไว้ใช้เย็บผ้าด้วย

ไอเซ็นหันไปหาโฟลเมียร่าที่กำลังมองผ้าสีขาวบริสุทธิ์ผืนนี้อยู่ และถามเธอ “เธอมีอ่างย้อมหรือเปล่า? ฉันอยากได้ผ้าสีเขียวเข้ม กับด้ายสีชมพูเหมือนกับสีผมของบรีน่ะ”

“ตามฉันมาสิ!” โฟลเมียร่ายิ้มและพาเขาไปยังอีกห้องที่ติดกัน ในห้องนั้นเต็มไปด้วยอ่างน้ำสำหรับย้อมสีผ้า

คนแคระหญิงเดินไปที่กำแพงด้านหน้าอ่างน้ำขนาดใหญ่ห้าอ่าง ในอ่างล้วนเต็มไปด้วยผงของสีต่าง ๆ สีแดง, สีเหลือง, สีน้ำเงิน, สีดำและสีขาว

“คุณบอกว่าเขียวเข้มกับชมพูใช่ไหม?” โฟลเมียร่าถาม และไอเซ็นก็พยักหน้า หลังจากนั้นเธอก็ไปผงสีเหลืองและน้ำเงินเข้าด้วยกันทันที ซึ่งทำให้เฉดสีนั้นเปลี่ยนเป็นสีเขียวเข้มเหมือนสีผืนป่า  แล้วก็ผสมสีแดงกับสีขาวเข้าด้วยกัน จนกระทั่งเฉดสีเปลี่ยนสีชมพู

เธอให้เขาดูถ้วยที่บรรจุผงของสองสีและถามว่า “เอาแบบนี้ใช่ไหม?”

“ใช่ สุดยอดมาก!” เขาตอบกลับพร้อมพยักหน้าพลางยิ้มไปด้วย

โฟลเมียร่าหัวเราะเบา ๆ ขณะเดินไปยังอ่างสองอ่างที่เต็มไปด้วยของเหลวใส และเทผงสีจากถ้วยหนึ่งลงไปในอ่าง ของเหลวใสค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีตามที่ต้องการโดยไม่ต้องคนให้เข้ากันเลยแม้แต่น้อย

เธอไปหยิบผ้าเวทมนต์สองผืนที่เพิ่งทอเสร็จและจุ่มลงไปในอ่าง และเอาด้ายออกจากม้วนและจุ่มลงในอ่างเพิ่มแต่งแต้มสี

หลังจากนั้นเพียงครู่หนึ่ง ไอเซ็นก็สังเกตเห็นสีสันในของเหลวค่อย ๆ จางหายไปใป เนื่องจากมันถูกดูดเข้าไปอยู่ในเนื้อผ้าและด้ายทั้งหมด

เมื่อสีชัดเจนแล้ว โฟลเมียร่าก็ใช้คีมคีบผ้าและยกขึ้นมาค้างไว้อีกครู่หนึ่ง เธอยื่นมือออกมาข้างหน้าพร้อมหลับตาลง หลังจากนั้นผ้าทั้งสองผืนก็แห้งอย่างรวดเร็ว ไอเซ็นจำไว้แล้วว่าเขาจะต้องถามเธอเรื่องนี้ทีหลัง แต่ก่อนอื่นต้องจดจ่อกับสิ่งที่ทำก่อน เธอหยิบปลายด้ายสีชมพูขึ้นมาและกรอเข้ากับม้วนด้าย

เธอค่อย ๆ ม้วนด้ายและทำให้ด้ายแห้งทันทีโดยใช้วิธีเดียวกับที่ทำให้ผ้าทั้งสองผืนแห้งในพริบตา

โฟลเมียร่าคืนผ้าให้แก่ไอเซ็นและกำม้วนด้ายไว้ในมือ ก่อนที่จะเดินไปที่ประตู “ฉันจะช่วยคุณถือของไปที่โต๊ะนะ เอาชุดเดรสมาให้ฉันดูด้วยนะ มอร์โรมบอกว่าเพิ่มบางอย่างที่น่าสนใจลงไปในส่วนผสมนั่นด้วยใช่ไหมล่ะ หา?” เธอพูด

ไอเซ็นหัวเราะและตามหลังเธอไปทันทีเมื่อพยักหน้าเห็นด้วย ขณะที่บรีกำลังเอียงคอมองทั้งคู่เดินไป ด้วยความสงสัยที่ว่าพวกเขาพูดอะไรกัน

“เอาล่ะ กลับมาทำงานกันต่อนะ แต่ก่อนอื่นเลย ค่า…” ไอเซ็นกำลังจะถามโฟลเมียร่าว่าเขาต้องจ่ายค่าย้อมสีผ้า รวมถึงเครื่องทอผ้าด้วย แต่เธอกลับพูดแทรกขึ้นมาในทันใด “ไม่ต้องถามหรอกคุณไอเซ็น มันไม่ได้มากมายขนาดนั้นหรอก ทำงานต่อเถอะ และเสร็จแล้วก็เอามาอวดฉันด้วยนะ”

“นั่นก็เป็นเรื่องที่มอร์โรมบอกฉันเหมือนกัน ฮ่า ๆ” เขาหัวเราะและพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็หันไปมองวัสดุที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาถอดเสื้อสูทออกและวางไว้ด้านข้าง เขาหักข้อนิ้วก่อนจะเริ่มขยับมือหยิบเครื่องมือ

ไอเซ็นเริ่มจากหยิบแบบร่างออกมาและวาดแบบสามแบบพลางมองบรีไปด้วยเพื่อให้ได้สัดส่วนที่เหมาสม บริเวณอก บริเวณแถบไหล่ ศูนย์กลางที่คล้ายเข็มขัดมันจะรัดช่วงล่างหน้าอกลงมาให้แน่น และส่วนชายเดรสนั้นจะยาวลงไปถึงต้นขาของบรี

หลังจากตัดตามแบบเรียบร้อย เขาก็วางแบบลงบนผ้าเวทมนต์สีเขียว และค่อย ๆ ตัดผ้าตามแบบอย่างประณีต โดยพยายามใช้ประโยชน์จากโบนัสทุกอย่างผ่านหัตถ์คนแคระและการเชื่อมต่อเครื่องมือ ซึ่งนี่ก็จะทำให้ความชำนาญของไอเซ็นนั้นเพียงพอที่อันดับทักษะการเชื่อมต่อเครื่องมือเพิ่มขึ้นได้ และเขาจะได้รับค่าไหวพริบและสติปัญญาเพิ่มขึ้นด้วย

เขาวางผ้าที่ตัดออกมาเป็นบริเวณอกสองชิ้นและเย็บติดกันโดยใช้ด้ายเวทมนต์สีขาวที่ยังเหลืออยู่ และหลังจากนั้นก็เพิ่มแถบบาง ๆ เพื่อยึดให้เดรสเข้ารูป ระหว่างการดำเนินการเย็บนั้น เขาก็ได้ทำการขยายปริมาณเวทมนต์เป็นพิเศษเพื่อที่จะได้เทมานาลงในด้ายเวทมนต์ให้มากที่สุด เนื่องจากเขามั่นใจว่ามันจะจบลงด้วยโบนัสอันน้อยนิด

หลังจากนั้น ไอเซ็นก็วางเศษผ้าสี่เหลี่ยมข้างใต้ส่วนอกและเย็บติดกัน ปิดส่วนที่เป็นเอวด้านหลัง

สุดท้าย ไอเซ็นเหลือแค่เย็บทั้งชุดติดกัน ส่วนหลักนั้นจะคลุมช่วงล่างของบรี

เนื่องจากโดยรวมเสร็จแล้ว ไอเซ็นจึงหันไปตกแต่ง ดอกไม้สีชมพูจะถูกติดครอบคลุมชุดเดรส เขาร้อยด้ายเวทมนต์ผ่านรูเข็มอย่างระมัดระวังและสวนเข็มลงบนเนื้อผ้า ไอเซ็นเย็บดอกไม้เล็ก ๆ บริเวณชายกระโปรง เขาเย็บดอกไม้ซ้ำ ๆ จนเกิดเป็นขอบกระโปรงและทำเช่นเดียวกันอีกครั้งที่ส่วนของศูนย์กลางชุดหรือเอวนั่นเอง

ในที่สุดไอเซ็นก็ตัดด้ายเวทมนต์และมัดเงื่อน เป็นอันเสร็จการทำชุดเดรส

[คุณสร้างชุดเดรสเวทมนต์สำเร็จ]
[ชุดเดรสเวทมนต์]
[คุณภาพ – สมบูรณ์แบบ] [เลเวล – 3]
[คำอธิบาย]
ชุดเดรสคุณภาพสูงที่ทำมาจากผ้าเวทมนต์โดยช่างตัดเสื้อไอเซ็น เนื่องจากวัสดุที่ใช้สร้างเนื้อผ้าถูกซึมซาบด้วยความสามารถในการดูดซับ ชุดเดรสสามารถอัพเกรดได้ด้วยการป้อนคริสตัล ชุดเดรสที่ทำมาจากเนื้อผ้าเวทมนต์โดยธรรมชาติแล้วนั้น จะทำให้ใช้คาถาด้านบวกได้ง่ายขึ้น และลดหลั่นคาถาด้านลบ และความสามารถในการป้องกันจะเพิ่มขึ้นตามมานาของผู้ที่สวมใส่ครอบครองมัน
[อิทธิพล]
ค่าความอดทน +10 ค่าสติปัญญา +5 ค่าไหวพริบ +5
[เลเวล – 1 (0%)]
[สำหรับการสร้างสิ่งของที่มีคุณภาพสูง คุณได้รับ ค่าไหวพริบ +1]

 

* * * * *

 

[ไอเซ็น]
[เผ่าพันธุ์ – ครึ่งยักษ์ครึ่งคนแคระ] [อาชีพ – ไม่มี] [เลเวล – 7]
[เลือด – 350] [มานา – 250]
[ความแข็งแกร่ง – 22] [ความอดทน – 28] [ความคล่องแคล่ว – 36] [ไหวพริบ – 18] [สติปัญญา – 18] [พรสวรรค์ – 10]

[ฉายา]
-[ผู้บุกเบิกแห่งศาสตร์เชิงกลไก]
-[จอมทลายขีดจำกัด ขั้นที่ 2]

[ทักษะ]
-[หัตถ์คนแคระ]                 [อันดับ – 1] [เลเวล – 29]
-[ความแข็งแกร่งของยักษ์]    [อันดับ – 0] [เลเวล – 1]
-[การประเมิน]                   [อันดับ – 1] [เลเวล – 2]
-[ช่างตีเหล็ก]                    [อันดับ – 1] [เลเวล – 58]
-[การเขียนแบบ]                [อันดับ – 0] [เลเวล – 87]
-[การคัดลอกมานา]             [อันดับ – 0] [เลเวล – 23]
-[มือมานา]                       [อันดับ – 1] [เลเวล – 48]
-[การจัดการมานา]              [อันดับ – 1] [เลเวล – 23]
-[งานตัดเย็บ]                    [อันดับ – 2] [เลเวล – 6]
-[การเชื่อมต่อเครื่องมือ]       [อันดับ – 1] [เลเวล – 1]
-[งานไม้]                         [อันดับ – 0] [เลเวล – 49]