โชคชะตาที่ล่วงหล่น - ตอนที่ 4 เล่าเรื่อง

หญิงสาวคนนี้สวยมากเธออยู่ในชุดลูกไม้สีขาวและกระโปรงที่รัดรูปเนื้อผ้าเรียงเป็นชั้นๆดูสง่างามมาก

 

“พวกนาย ฉันจะแนะนำให้รู้จักกับแฟนของฉัน เธอชื่อว่าเหอหมินเธอเรียนอยู่คณะศิลปศาสตร์เหมือนกับฉัน”

 

ในตอนนี้เฉินเฟิงเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ

 

เฉินเฟิงมีหน้าตาที่หล่อเหลามากเขาสูง 180 เซนติเมตรไว้ผมหน้าม้าดูมีเสน่ห์น่าค้นหาสำหรับพวกผู้หญิง

 

“หมินหมิน นี่คือกลุ่มเพื่อนสนิทที่สุดของฉันพักอยู่ด้วยกันที่นี่ ลู่หยวน จางฮุยและซงชุน”

 

“เอิ่ม สวัสดี.”

 

เหอหมินดูไม่ค่อยกระตือรือร้นนัก เธอทักทายลู่หยวนและคนอื่นๆด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่

 

“นี่ลู่หยวน พี่ได้ข่าวว่านายเลิกกับหลี่เมิ่งเหยาแล้วเหรอ” เฉินเฟิงถอนหายใจและยิ้มอีกครั้ง เขาตบไหล่ของลู่หยวนเบาๆและพูดว่า “แต่อย่ามัวเศร้าไปเลยน้องลู่ ตอนที่พี่ไปรับหมินหมินมาที่นี่ พี่ได้ชวนเพื่อนๆของหมินหมินมาด้วย และอยากจะบอกว่าสาวๆพวกนั้นเด็ดๆทุกคน เดี๋ยวอีกสักพักพวกนายก็ได้เจอแล้ว ฮ่าฮ่า!”

 

“ว้าว จริงหรือ?!”

 

จางฮุยและซงชุนเก็บอาการตื่นเต้นของพวกเขาไว้ไม่ไหวที่จะได้พบกับสาวๆ

 

เหอหมินมาจากคณะศิลปศาสตร์ ได้ข่าวมาว่าสาวๆที่เรียนคณะนี้สวยมาก

 

แต่ถึงอย่างนั้นจางฮุยและซงชุนก็บ่นพึมพำ พวกเราไม่หล่อแถมจนอีกต่างหากขนาดสาวๆทั่วไปยังเมิน ไม่มีทางที่พวกเธอจะมาสนใจพวกเขาอย่างแน่นอน

 

“ฉันจองห้องที่คลับต้งหลีเอาไว้แล้ว เราเตรียมตัวไปกันเถอะหมินหมิน ความสวยของเธอพร้อมออกเดินทางแล้วหรือยัง?” เฉินเฟิงกล่าว

 

เหอหมินพยักหน้า “จิ่วเอ๋อร์ Wechat มาหาฉันว่าพวกเธอถึงกันแล้ว”

 

ขณะนั้นเหอหมินก็มองไปที่ลู่หยวนและคนอื่นๆ

“พวกนายก็รีบไปเปลี่ยนชุด เอาให้หล่อที่สุดเลยนะ พวกฉันจะไปรอข้างนอก”

 

“เร็วเข้า น้องชาย!”

 

เฉินเฟิงขยิบตาและพาเหอหมินออกไป

 

ทั้งสองรออยู่ที่ประตูอาคารหอพัก

 

เหอหมินขมวดคิ้ว “เฉินเฟิงสามคนนั้นดูธรรมดาเกินไป เพื่อนของฉันไม่ชอบผู้ชายที่ดูธรรมดาหรอก แต่ว่าลู่หยวนคนนั้นพอใช้ได้นะถ้าแต่งตัวดีๆ แต่อีกสองคนตัดทิ้งไปได้เลยพวกเธอไม่ชอบพวกเขาแน่ หน้าตาไม่ดึงดูดแถมไร้รสนิยมอีก “

 

“แต่ว่าพวกเขาเป็นคนดีมาก ลู่หยวนเขายอมทำงานหนักเป็นเวลากว่านึงเดือนเพื่อแลกกับเงินเพียงแค่ 3,000 หยวน เพื่อไปซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้หลี่เมิงเหยา แต่เธอก็ทิ้งเขาไป” เฉินเฟิงกล่าว

 

“ก็แหงล่ะ จืดชืดขนาดนี้ถูกทิ้งก็คงไม่แปลก”

 

เหอหมินเม้มปาก

 

และพูดว่า “จิ๋วเอ๋อร์ใช้เครื่องสำอางที่ราคาแพงกว่า 3,000 หยวนต่อชิ้นด้วยซ้ำและเธอค่อนข้างปากร้าย พวกเธอต้องไม่ชอบพวกเขาแน่ๆ “

 

“ทำยังไงดีล่ะ?” เฉินเฟิงคิดตามเมื่อแฟนของเขาพูดเช่นนั้น

 

เฉินเฟิงเริ่มคิดหนักหากน้องๆของเขาถูกดูหมิ่นนี่ไม่ใช่สิ่งที่เฉินเฟิงต้องการเห็น “แต่ฉันพูดไปแล้วนี่ ยังไงก็ต้องไปก่อนล่ะ ป่านนี้พวกเขาคงคิดไปไกลแล้วแน่ๆ “

 

“นั่นสิ” เหอหมินตอบอย่างทำอะไรไม่ได้

 

ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันลู่หยวนและอีกสองคนก็เดินออกมา

 

ทั้งจางฮุยและซงชุนเปลี่ยนชุดทำให้ดูหล่อขึ้นมาระดับหนึ่ง แถมซงชุนยังใส่ร่องเท้าหลี่หนิงที่เขาหวงแหนออกมาอีกด้วย

 

มีเพียงลู่หยวนเท่านั้นที่ยังคงเหมือนเดิม

 

“ลู่หยวนทำไมนายไม่เปลี่ยนชุดล่ะ?” เหอหมินถาม

 

“ชุดนี่ก็ดีอยู่แล้วนี่”

 

เหอหมินไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่ถอนหายใจ ในใจหวังว่าจิ่วเอ๋อร์จะพอใจกับผู้ชายคนนี้

 

ในเวลานี้ที่คลับต้งหลี

 

มีกลุ่มเด็กผู้หญิงกำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะ

 

ทุกคนสวยและดูสะดุดตามากๆ

 

โดยเฉพาะคนที่นั่งอยู่ตรงกลางใบหน้าดึงดูด เพียงแค่เธอยิ้มที่มุมปากก็ทำให้ใครหลายคนต้องหันมอง

 

“เกิดอะไรขึ้นเหรอจิ่วเอ๋อร์? ฉันเห็นเธอดูอารมณ์เสียตั้งแต่เช้าแล้วนะ”

 

หญิงสาวที่อยู่ข้างๆถามคนที่อยู่ตรงกลาง

 

“ตอนแรกฉันก็อารมณ์ไม่ดีแหละ แต่พอนึกถึงมันขึ้นมาฉันก็อยากจะหัวเราะ” จิ่วเอ๋อร์กล่าว

 

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ? บอกฉันมาสิ”

 

“ใช่ๆ เล่ามาเลยนะ”

 

สาวๆชอบเรื่องซุบซิบกันมากและต่อมความอยากรู้อยากเห็นของพวกเธอก็ถูกกระตุ้นขึ้นมาทันที

 

“เมื่อเช้าตอนที่ฉันไปกินอาหารในมหาวิทยาลัย มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสืออยู่โต๊ะข้างๆ ถึงแม้ว่าเขาจะสวมเสื้อผ้าขาดๆ แต่เขาก็จริงจังกับการอ่านหนังสือเรียนมาก ในตอนแรกฉันรู้สึกชื่นชมเขามาก แต่หลังจากที่ฉันไปเข้าห้องน้ำมา พวกเธอลองเดาดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น”

 

“เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?” สาวๆตาเบิกกว้าง

 

“เขามานั่งแทนที่ฉันหยิบของกินที่ฉันวางเอาไว้เข้าปาก ตอนนั้นฉันรู้สึกกลัวมาก!” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้จิ่วเอ๋อร์ก็เอามือกุมหน้าอก เหมือนว่าตอนนี้เธอก็ยังคงรู้สึกกลัวอยู่

 

“มีคนแบบนี้อยู่จริงๆเหรอ”

 

“ฉันคิดว่าเขาคนนั้นคงไม่มีเงินที่จะกินข้าว เขาคงคิดว่าจิ๋วเอ๋อร์ออกไปแล้วเลยเข้ามากินอาหารที่เหลือต่อ”

 

“ว้าวมันน่าอับอายมากที่มีคนแบบนี้อยู่ในมหาลัย!”

 

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถ้าเป็นฉันคงไม่กล้าทำแบบนี้แน่นอน”

 

“ฉันว่าเขาน่าจะเป็นพวกคนจน!”

 

“เปลี่ยนเรื่องคุยกันเถอะ” เหอหมินไม่อยากนึกถึงมัน “ฉันเพิ่งส่งข้อความไปหาหมินหมินบอกว่าเรามาถึงแล้ว และอยากจะบอกว่ามีผู้ชายอีกสามคนที่อยู่หอพักเดียวกับเฉินเฟิง ตามมาด้วยแหละ ฮิฮิฮิ” จิ่วเอ๋อร์หัวเราะอย่างกระดี๊กระด๊า

 

“ฉันได้ยินมาว่าเขาเรียนแผนกบริหาร” ฉินจิ่วเอ๋อร์กล่าว

 

“ว้าว! ผู้ชายที่เรียนแผนกนี้ต้องหล่อมากแน่ๆเลยล่ะ” เด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างๆพูดอย่างตื่นเต้น

 

“คนที่เรียนบริหารจะต้องเป็น CEO ในอนาคต ฉันจะต้องจับเขาให้ได้” ฉินจิ่วเอ๋อร์พูดอย่างมุ่งมั่น

 

“ฉันได้ยินมาว่านักเรียนที่เลือกเรียนเอกบริหารล้วนมาจากตระกูลที่ร่ำรวย นี่พวกเธอดูให้หน่อยสิว่าฉันแต่งหน้าจัดเกินไปหรือเปล่า”

 

ขณะที่พูดคุยกันนั้นพวกสาวๆก็หยิบกระจกบานเล็กที่อยู่ในกระเป๋าของตนขึ้นมาเช็คทันที

 

ในตอนนี้เฉินเฟิงและคนอื่นๆได้มาถึงแล้ว

 

“เข้าไปด้านในกันเถอะ” เฉินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม

 

จางฮุยและซงชุนทั้งสองคนต่างก็ตื่นเต้น สีหน้าของพวกเขาดูประหม่า

 

“จิ่วเอ๋อร์ นานา หมานหมานฉันมาแล้ว!” เหอหมินตะโกนเรียกเพื่อนของเธอและเดินเข้ามา

 

“อ้าวหมินหมิน เฉินเฟิง ทางนี้ๆ”

 

“นานา หมานหมาน สองคนนี้ชื่อว่าจางฮุยและซงชุน เป็นเพื่อนของเฉินเฟิง”

 

จากนั้นทั้งสองฝ่ายก็ทำความรู้จักกัน

 

แต่เมื่อฉินจิ่วเอ๋อร์และคนอื่นๆเห็นเพื่อนทั้งสองคนของเฉินเฟิงความกระตือรือร้นและความตื่นเต้นก็จางหายไป

 

ทั้งสองคนดูธรรมดามาก

 

พวกเขาไม่มีความน่าสนใจเลย

 

“กำลังคุยถึงเรื่องอะไรกันอยู่ ฉันเห็นพวกเธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาแต่ไกล” เหอหมินถาม

 

มีเพียงแค่เหอหมินและเฉินเฟิงเท่านั้นที่รู้จักกับสาวๆพวกนี้ เธอจึงพยายามหาเรื่องชวนคุย

 

เมื่อเห็นว่าฉินจิ๋วเอ๋อร์ไม่สบอารมณ์เธอทำได้เพียงสร้างบรรยากาศให้ดีขึ้นเท่านั้น

 

“ไหนๆเมื่อกี้คุยเรื่องอะไรกันเล่าให้ฉันฟังบ้างสิ” เหอหมินพูดต่อ

 

“พอดีเมื่อเช้าจิ๋วเอ๋อร์เจอผู้ชายแปลกๆที่มหาวิทยาลัยน่ะ จิ๋วเอ๋อร์เธอเล่าให้หมินหมินฟังสิ” กู่นาพูด

 

จิ๋วเอ๋อร์เล่าเหตุการณ์ที่มีคนมาขโมยอาหารของเธออีกครั้ง

 

ทุกคนหัวเราะหลังจากได้ฟังเรื่องนี้

 

“จางฮุยไปนั่งข้างๆหมานหมานตรงนั้นสิ ส่วนซงชุนนั่งกับนานาละกัน” เหอหมินกล่าว

 

เธอจงใจให้เป็นเช่นนั้น

 

เธอเว้นที่ว่างข้างๆฉินจิ๋วเอ๋อร์ไว้เพราะในบรรดาเพื่อนสาวของเธอนั้น ฉินจิ๋วเอ๋อร์สวยและฮ็อตที่สุด

 

ในบรรดาเพื่อนของเฉินเฟิงลู่หยวนดูดีที่สุดแม้ว่าเขาจะสวมชุดธรรมดาแต่ลู่หยวนก็หล่อที่สุด

 

ดังนั้นเหอหมินจึงตั้งใจจัดให้ลู่หยวนนั่งข้างๆฉินจิ่วเอ๋อร์ นั่นคือตัวเลือกที่ดีที่สุด

 

เพราะถ้าเป็นจางฮุยหรือซงชุนล่ะก็ เธอต้องไม่พอใจเอามากๆ

 

แน่นอนว่าเหอหมินรู้ดี แม้ว่าลู่หยวนจะถูกจัดให้นั่งกับฉินจิ่วเอ๋อร์แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ฉินจิ๋วเอ๋อร์ไม่มีทางสนใจลู่หยวนแน่นอนเพราะต่อให้เขาหน้าตาดีแต่ก็ไม่มีอะไรโดดเด่นน่าสนใจ

 

“ทำไมเพื่อนของเฉินเฟิงมาแค่สองคนล่ะ?” ฉินจิ่วเอ๋อร์ถาม

 

“อ๋อ ลู่หยวนไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวก็ตามมา” เฉินเฟิงพูด “ระหว่างนี้ก็สั่งอาหารกันก่อนเลยก็ได้”

 

ระหว่างนั้นเฉินหมานและกู่นาก็ชวนจางฮุยและซงชุนพูดคุย

 

จริงๆแล้วพวกเธอไม่ได้อยากคุยกับพวกเขาเลยด้วยซ้ำแต่ต้องรักษาหน้าของเฉินเฟิงและเหอหมิน พวกเธอจึงต้องแสร้งทำ

 

แม้ว่าปกติแล้วจางฮุยและซงชุนเป็นคนพูดเก่งและขี้เล่นเวลาอยู่กับเพื่อนๆ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าสาวสวยแล้วพวกเขาก็ทำตัวไม่ถูก และไม่รูู้จะพูดอะไรดี

 

พวกเขาพยายามหาเรื่องชวนคุย

 

ฉินจิ่วเอ๋อร์ตอนนี้เธอนั่งเงียบ ไม่ได้สนใจจางฮุยและซงชุน

 

ตอนนี้เธอจดจ่อรอการมาของผู้ชายอีกคน

 

การที่ได้เห็นจางฮุยและซงชุนนั้นมันทำให้รู้สึกค่อนข้างผิดหวัง

 

ในตอนนี้เธอหวังว่าลู่หยวนจะเป็นคนที่หล่อรวยและหวังว่าลู่หยวนคนนั้นเลือกที่จะมาเรียนคณะบริหารก็เพื่อที่จะสืบทอดธุรกิจของครอบครัว

 

“จิ่วเอ๋อร์คิดอะไรอยู่เหรอ? ทำไมถึงชอบมองไปที่ทางออกของห้องน้ำล่ะ” กู่นาพูดด้วยรอยยิ้ม

 

“ยังต้องถามอีกหรอ เธอกำลังมองหาลู่หยวนคนนั้นอยู่น่ะสิ” เฉินหมานพูดด้วยรอยยิ้ม

 

พูดตามตรงพวกเธอทั้งสองคนก็อยากเจอเขาเหมือนกัน

 

แม้ว่าลู่หยวนจะไม่ได้นั่งข้างๆพวกเธอ แต่จางฮุยและซงชุนก็ทำให้พวกเธอรู้สึกผิดหวัง พวกเธอจึงหวังว่าลู่หยวนจะหล่อและรวยต่างจากสองคนนี้

 

“เฮ้ลู่หยวน! ทางนี้ๆ”

เฉินเฟิงโบกมือเรียกลู่หยวนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ