ความสัมพันธ์ของสาวใช้ตัวดีกับแม่ทัพหนุ่มมาถึงจุดแตกหัก ระหว่างที่ทั้งสองออกห่างกันด้วยเหตุแห่งสงครามรักกับสงครามนอกเมืองและต่างคนต่างคิดว่าความรักได้เลือนหายไปตามกาลเวลาแล้ว ทว่าความเป็นจริงกลับกลายเป็นว่า เพียงพบหน้าความรู้สึกทั้งหวานและขมในวันวานตีตื้นขึ้นมาอีกครา แต่ทั้งสองควรจะทำเช่นไรเล่า เพราะต่อให้ยังรักไม่คลายทว่าใจมิอาจลืมเลือนความแค้นเช่นกัน

ฉู่ยี่เคยคิดเอาไว้นับครั้งไม่ถ้วน หากวันใดนางหันกลับมาขอคืนดีเขาจะปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยโดยไม่ใจอ่อนแอแม้แต่นิดเดียว ทว่าเพิ่งคิดถึงตรงนี้ก็ถูกร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอด ทิ้งน้ำหนักกับลงมาจนเขาไม่อาจปฏิเสธได้…เขาเป็นคนแน่วแน่ ตัดสินใจเด็ดขาดมาตลอด แต่พอเป็นเรื่องของนาง เขากลับกลืนน้ำลายตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายเขาก็โอบไหล่ของนางไว้หลวมๆ และลูบใบหน้าของนางไปมา “ช่างเถิด…”