แม่สาวเข็มเงิน - ตอนที่ 447 : น้องสาวตระกูลเจียง

เจียงป่ าวชิงไม่อยากรบกวนเขาในเวลาเช่นนี้เลยจึงหมุนตัวกลับ แต่น่าเสียดาย ตอนทีนางกําลังหมุนตัวเพือจะเดินกลับนั้น นางเหยียบกิงไม้อย่างไม่ระวังทําให้ เกิดเสียงซึงดังฟังชัดเพราะอยู่ริมทะเลสาบทีกว้างโล่งแห่งนี้

เจียงป่ าวชิงถูกเห็นเข้าจนได้ “น้องป่ าวชิงรึ ?” และคนทีอยู่ในศาลาก็เรียกนาง เจียงป่ าวชิงตัวแข็งทือขณะทีค่อย ๆ หันกลับมา

ก็ได้ นางเจอศิษย์พีทีกําลังดืมเหล้าท่ามกลางสายลม แต่กลับไม่ทักทายและจะเดิน หนีไปอย่างนั้น กลับไปถ้าหากว่าเจียงหยุนชายพีชายของนางรู้เข้า ก็ไม่รู้ว่าเขาจะ บ่นว่าอย่างไร

“คุณชายเผย บังเอิญจังเลยนะจ๊ะ” เจียงป่ าวชิงยิมงามอย่ ้ างไร้ทีติแล้วก้าวไป ทักทายเผยหยู่เจ๋อ

ไม่รู้ว่าเผยหยู่เจ๋อดืมเหล้าไปเท่าไหร่แล้ว แต่ตาเขาดูเยิ้ม ๆ และเขาก็กําลังมองเจียง ป่ าวชิงยิม ๆ พร้อมพูดขึ ้ ้น “น้องป่ าวชิง ข้าทําให้เจ้ารังเกียจขนาดนั้นเลยรึ ?”

เมือวานเขาเพิงต้อนรับอย่างกระตือรือร้น แต่วันนี้นางกลับไม่ทักทายและจะเดิน หนีตอนทีเห็นเขา ช่างเป็นอะไรทีเสียมารยาทจริง ๆ เจียงป่ าวชิงพิจารณาตัวเอง พลางปรับท่าทีแล้วพูดกับเผยหยู่เจ๋อ “คุณชายเผยเอาจากไหนมาพูดจ๊ะ ?”

พูดจบด้วยคําพูดทีจืดชืดเช่นนี้ เจียงป่ าวชิงเงียบอีกครั้ง

เผยหยู่เจ๋อหัวเราะ แต่ไม่รู้ว่าเขากําลังหัวเราะอะไร ถ้าเขาไม่เคยเห็นนางพูดจา อย่างปราดเปรืองมาก่อน เกรงว่าเขาคงถูกตบตาด้วยท่าทางซือตรงของนางแล้ว เผยหยู่เจ๋อถามตัวเองว่าการกระทําของเขานั้นเปิ ดความรู้สึกเกินไปจนทําให้สาว น้อยตกใจหรือเปล่า

ชายหนุ่มวางจอกเหล้าแล้วค่อย ๆ นังตัวตรง  “น้องป่ าวชิงไม่ต้องกลัว แม้ข้าจะ ก่อกวนไปหน่อยแต่ไม่ใช่คนตําทรามเหลวไหลแบบนั้น ข้าไม่ทําอะไรเจ้าหรอก นะ”

เจียงป่ าวชิงเงียบสักครู่ อันทีจริงนางไม่ได้กลัวอะไรเผยหยู่เจ๋อเลย

ชายหนุ่มตรงหน้านางในตอนนี้มีดวงตาทรงลูกท้อ เมือเขาหัวเราะมันดูเหมือน กําลังเหยียดหยามเล็กน้อย แต่สายตาของเขาดูใสไร้พิษภัยมาก ซึงนีไม่ใช่สิงทีคน ตําทรามเหลวไหลจะมีได้

เจียงป่ าวชิงรู้สึกว่าศิษย์พีคนนี้ปฏิบัติต่อตระกูลเจียงกับนางอย่างรอบคอบและ เป็ นกันเองไปหน่อย ทําให้นางรู้สึกตามสัญชาตญาณว่าจะดีกว่าถ้าหากว่านางอยู่ ห่าง ๆ เขา แค่พยายามทําให้ไม่ขาดตกบกพร่องเรืองมารยาทก็พอแล้ว

ถ้าหากว่าเขาไม่สนใจนาง และแค่เห็นแก่พีชายของนางถึงได้ปฏิบัติต่อนางอย่าง เอาใจใส่เช่นนี้ การอยู่ห่าง ๆ ของนางก็จะไม่เป็ นอุปสรรคต่อมิตรภาพระหว่าง ศิษย์พีเผยกับพีชายของนาง แต่ถ้าหากว่าเขาคิดอะไรกับนาง การอยู่ห่าง ๆ ของ นางจะเป็ นการทําให้อีกฝ่ ายตัดใจตั้งแต่เนิน ๆ ซึงเป็ นวิธีปกติในการจัดการกับ เรืองนี้

สรุปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์ไหน การทีนางอยู่ห่างจากเผยหยู่เจ๋อต่างก็ ไม่ได้มีผลเสียอะไร

เผยหยู่เจ๋อมองเจียงป่ าวชิงนิง ๆ อยู่ครู่หนึง จู่ ๆ เขาก็ยิมออกมา ้ “น้องป่ าวชิงกลัว ว่าข้ามีเจตนาอะไรกับเจ้าใช่ไหม ?”

เจียงป่ าวชิงยิมอย่ ้ างสุภาพ “คุณชายเผยเป็ นบุคคลทีสง่าเช่นนี้ คงจะไม่…” “ถ้าหากว่าข้ามีล่ะ ?” เผยหยู่เจ๋อขัดคําพูดของเจียงป่ าวชิง

เจียงป่ าวชิงค่อนข้างตกตะลึง เผยหยู่เจ๋อจึงพูดซํ้าอีกครั้ง “ข้าบอกว่าถ้าหากว่าข้า มีล่ะ… ถึงยังไงสาวงามทีอ่อนหวานแช่มช้อยก็เป็นทีหมายปองของเหล่าชาย น้องป่ าวชิงเป็ นคนน่าสนใจ ข้าคิดว่าเป็ นเรืองปกติมากทีข้าจะรู้สึกใจสันกับน้อง ป่ าวชิง”

สีหน้าของเจียงป่ าวชิงราบเรียบทันทีเพราะนํ้าเสียงของเผยหยู่เจ๋อไม่ได้กําลัง ล้อเล่นเลย สีหน้าเขาก็จริงจังยิงกว่  าอะไร

ในเมือคนอืนปฏิบัติต่อนางอย่างตั้งใจโดยการบอกความในใจให้รับรู้เช่นนี้ แน่นอนว่าเจียงป่ าวชิงเองก็จะไม่ใช้คําพูดอย่างขอไปทีเพือตอบอีกฝ่ ายแบบนั้น

เจียงป่ าวชิงพูดขึ้นอย่างจริงจัง “คุณชายเผยเป็นศิษย์พีของพีชายข้า และข้าไม่ ต้องการทําให้เกิดความเข้าใจผิดใด ๆ ระหว่างคุณชายเผยกับพีชายข้า เพราะข้า …” นางหยุดชะงักแล้วยิมโดยทีมีความจริงใจเขียนเต็มอยู่ ้ ในแววตาของนาง “ข้ามีคนในใจแล้วและข้าจะแต่งงานกับเขา ขอบคุณในความเมตตาของคุณชาย เผยนะจ๊ะ”

เผยหยู่เจ๋อตกตะลึงอยู่สักพัก เขาถึงกับพูดอะไรไม่ออกชัวขณะ

เจียงป่ าวชิงถอนสายบัวให้เขาแล้วพูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา “คุณชายเผย ข้าพูด อย่างชัดเจนแล้ว และข้าดูออกว่าคุณชายเผยเป็นคนทีทะนงตัวมาก ข้าคิดว่า คุณชายเผยจะคิดได้ถ้าหากว่าข้าพูดตรง ๆ แบบนี้ทุกคนจะเข้ากันได้อย่างเป็ น ธรรมชาติมากขึ้นในอนาคต”

เผยหยู่เจ๋อหัวเราะอย่างน่าเวทนาในใจ เด็กสาวคนนี้คิดอย่างมีเหตุผลว่าเขาจะตัด ใจจากนาง

ก็ใช่ทีเขาเป็ นคนทะนงตัว แม้ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเกลียวคลืนอย่างเต็มที แต่ เขาจะไม่ทําสิงทีไม่ระมัดระวังอย่างเด็ดขาด เขาทะนงตัวมากพอและ แน่นอนว่า การตืFอไม่เลิกไม่ใช่นิสัยของเขาเลยจริง ๆ

“เขาคนนั้นดีกับเจ้าไหม ?” เผยหยู่เจ๋อถามออกไปอย่างกะทันหัน เจียงป่ าวชิงจึงตอบสั้น ๆ อย่างใจเย็น “เขาดีกับข้ามากเลยจ้ะ”

เผยหยู่เจ๋อเงียบลงทันที เจียงป่ าวชิงนางคงไม่รู้ว่าตอนทีนางพูดถึงชายคนนั้น ใน แววตาเย็นชาของนางส่องประกายความสุขออกมา แม้สีหน้านางจะเย็นชามาก เพียงใด มันกลับอ่อนโยนขึ้นเพราะการพูดถึงชายคนนั้น

จู่ ๆ เผยหยู่เจ๋อก็หัวเราะออกมายกใหญ่ หลังจากทีหัวเราะแล้วเขาก็เงยหน้าขึ้น ยก จอกเหล้าขึ้นดืมจนหมดอย่างไม่สนใจก่อนจะโยนจอกเหล้าไปทีพื้นผิวทะเลสาบ ตอนนี้พื้นผิวทะเลสาบแข็งเป็ นนํ้าแข็งแล้ว จอกเหล้าจึงแตกเป็ นเศษเครืองเคลือบ อยู่บนพื้นผิวทะเลสาบทีแข็งเป็ นนํ้าแข็งนั้น

“เมือสักครู่ข้าดืมเยอะไปหน่อยทําให้พูดเหลวไหล น้องสาวตระกูลเจียงอย่าได้ นําไปใส่ใจ” เผยหยู่เจ๋อทีแววตายังคงใสสะอาดพูดขึ้น

เมือเจียงป่ าวชิงเห็นว่าเขากลับมาเรียกนางว่า “น้องสาวตระกูลเจียง” อีกครั้ง นางก็รู้ในใจว่าเขาคิดได้แล้วจึงรู้สึกนับถืออีกฝ่ ายในใจว่าสมแล้วทีเป็ นลูกศิษย์คน เก่งของผู้เฒ่าหยุนไห่ นางโชคดีทีพบคนมีนิสัยสบาย ๆ และรู้จักปล่อยวาง

รอยยิมบนใบหน้าของนางตอนนี ้ ้มีความจริงใจมากยิงขึ้น “ไม่หรอกจ้ะ คุณชาย เผยดูแลสุขภาพด้วย งั้นข้าขอตัวไปเดินเล่นในสวนก่อนนะ”

เผยหยู่เจ๋อเปลียนแววตาแล้วพยักหน้าอย่างเอ้อระเหย คล้ายกับเขาเข้าใจในคําพูด ของเจียงป่ าวชิงแล้วและเหมือนกับไม่ได้ยิน เขาไม่ได้พูดอะไรอีกและทํา เหมือนว่าเจียงป่ าวชิงไร้ตัวตน

เจียงป่ าวชิงยิงรู้สึกเบาใจ คุณชายเผยช่  างเป็ นคนเข้าใจอะไรง่ายดีจริง ๆ และยังใจ กว้างมากด้วย ตอนนี้นางได้บอกเขาไปตามจริงทั้งหมดแล้ว ไม่มีอะไรให้ต้อง อธิบายอีกจึงหมุนตัวกลับไปจากศาลาแห่งนี้ด้วยใบหน้ายิมแย้ม ้

ยิงเดินนางก็  ยิงไกลออกไป…

ตอนนี้เผยหยู่เจ๋อถึงจะหันกลับมามองแผ่นหลังทีห่างออกไปไกลของเจียงป่ าวชิง แล้วอดส่งเสียงหัวเราะไม่ได้ สาวน้อยคนนี้ช่างเป็ นเด็กฉลาดและเด็ดเดียวจริง ๆ เขานอนลงบนเก้าอี้ยาวข้างศาลา สายตาเศร้าสร้อยมองหลังคาศาลาแล้วถอน หายใจออกมาอย่างไม่ค่อยเห็นบ่อยนัก

……

เจียงป่ าวชิงแก้ปัญหาเรืองความในใจแล้วจึงรู้สึกสบายใจ นางเดินไปเดินมาก็ มาถึงชั้นลอยบนบ้านชั้นสองทีสวยงามอย่างยิง ทว่าเมือเงยหน้าขึ้นไปชืนชมก็ได้ ยินเสียงซุบซิบนินทาลอยมาแต่ฟังไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่นัก นางจึงเดินตามเสียง ไปและเห็นว่าลู่เหมยกําลังพาสาวใช้สองสามคนมาชงชาดอกเหมยอยู่ด้านข้าง

พวกนางพูดถึงเรืองซุบซิบในเมืองหลวงกันอย่างออกรสออกชาติ

นํ้าเสียงของคนเหล่านั้นเหมือนไข่มุกเม็ดใหญ่และเม็ดเล็กทีตกลงบนถาดหยกจน เกิดเป็ นเสียงดังฟังชัดซึงมันไพเราะมาก นางได้ยินเสียงไพเราะกําลังพูดถึงเรือง ซุบซิบในเมืองหลวงอย่างสบายใจ แม้แต่เรืองจุกจิกของบ้านนั้นบ้านนี้ พวกนางก็ พูดกันอย่างมีชีวิตชีวา ซึงเรืองทีเจียงป่ าวชิงได้ยินก็ประมาณว่า…

หลายวันก่อนคุณหญิงของตระกูลหวังลงโทษเมียน้อยทียังคงตั้งครรภ์อีกแล้ว พอ นางตีด้วยไม้กระดานจนตายเสร็จก็สังให้คนยกร่างออกไป ได้ยินว่าเลือดไหล นองเต็มพื้น พวกเขานําร่างไร้ชีวิตม้วนด้วยเสือฟางแล้วโยนลงไปในหลุมฝังศพ โดยตรง

และยังมีเรืองอืนอีกประมาณว่า…

คุณชายของตระกูลโจวแอบไปทีซ่องนางโลม แต่กลับพบว่าพ่อของเขาก็อยู่ทีนัน ด้วยเช่นกัน เมือพ่อลูกพบกัน คนหนึงโกรธหน้าเขียวจนดึงมีดออกมาฟัน อีกคน หนีหัวซุกหัวซุนและขอให้ยกโทษให้อย่างต่อเนือง เรืองนี้บานปลายเป็ นเรือง ใหญ่ คุณหญิงของตระกูลโจวต่างร้องห่มร้องไห้กลับไปทีบ้านพ่อแม่ของตัวเอง ตอนนี้ตระกูลโจวจึงเละเป็ นโจ๊กไปแล้ว

เจียงป่ าวชิงฟังพวกนางคุยกันอย่างออกรสอยู่ข้างนอก