แม่มดสาวมุ่งมั่ง ตอนที่ 38 ร่างกายถูกกัดกร่อน

ตอนที่ 38 ร่างกายถูกกัดกร่อน

 

ขณะนี้แม่มดสาวครุ่นคิดอยู่ในใจว่า เป็นเรื่องจริงที่วิญญาณร้าย ส่วนใหญ่มักจะมีความอาฆาตและเจ้าคิดเจ้าแค้น ดังนั้นหากมันไม่ สามารถฆ่าศัตรูได้ในทันทีพวกมันจะต้องหาโอกาสกลับมาล้าง แค้นอย่างแน่นอน

 

“มีคนเล่าให้ฟังว่า ตอนที่แม่กําลังจะคลอดผม ตอนนั้นครอบครัวของเรามีเรื่องวุ่นวายมาก ดังนั้นผีร้ายจึงเข้าไปสิงอยู่ในร่างแม่ของผมโดยที่พ่อไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย”

 

เด็กหนุ่มเริ่มมีน้ําตาคลอเบ้าขณะที่กล่าวอีกว่า

 

“สถานการณ์ตอนนั้นวิกฤตมาก เพราะพ่อของผมกลัวว่าการทําพิธีไล่ผีจะส่งผลกระทบต่อแม่และตัวผมจึงไม่กล้าทําโดยเขาคิดว่าจะรอให้การคลอดเสร็จสิ้นแล้วค่อยจัดการกับเจ้าผีร้ายในภายหลัง

แต่ท้ายที่สุดตอนนี้เจ้าวิญญาณร้ายก็ยังคงอยู่ในร่างของแม่ผมโดยไม่มีใครสามารถทําอะไรมันได้!”

 

” แต่สิ่งที่ฉันสามารถช่วยได้คือ การถ่ายโอนความอาฆาตนั้นไปที่อื่นเท่านั้น!” แม่มดสาวกล่าวอย่างจริงจัง

 

เด็กหนุ่มต้องการช่วยมารดาให้รอดพ้นจากวิกฤตแห่งชีวิตในครั้งนี้เพราะนอก จากมารดาของเขาจะใช้ชีวิตอยู่บนโลกอย่างไม่มีความสุขแล้วหากเธอตายจากไปโดยไม่ได้ขับไล่วิญญาณร้ายออกจากร่างก่อนหมดลมหายใจมารดาเขาก็จะกลายเป็นวิญญาณร้ายในที่สุด

 

” พี่ทําได้จริง ๆ ใช่ไหมครับ?”เด็กหนุ่มเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น

อย่าเพิ่งตื่นเต้นฟังให้จบก่อน!”

 

” ครับ ๆ ๆ!” แม้เด็กหนุ่มจะรู้สึกตื่นเต้นแต่เขาก็พยายามสงบสติอารมณ์

 

“มันง่ายมากที่จะใช้ทักษะของแม่มดเพื่อถ่ายโอนวิญญาณอาฆาตที่อยู่ในร่างกายของแม่เธอ…”

 

เด็กหนุ่มผู้รู้สึกตื่นเต้นพยักหน้าซ้ําแล้วซ้ําเล่า ขณะที่แม่มดสาวกล่าวต่อไปอีกว่า

“แต่เราจะย้ายมันไปไว้ที่ไหนล่ะ?!”ฮันเปาเม่ยเอ่ยถาม

เหลี่ยงเสี่ยวจื่อรู้สึกตกใจมากกับคําถามนี้แต่ทันใดนั้นเขาก็ตอบกลับมาว่า

 

” พี่หมายความว่าผมต้องหาคนมารับเอาวิญญาณร้ายนี้ไปใช่หรือเปล่าครับ?”

 

“ต้องเป็นการยอมรับอย่างเต็มใจด้วยนะ” ฮันเปาเม่ยอธิบายอีก

 

” พูดแบบให้เข้าใจง่ายก็คือ มันเป็นเหมือนการเจรจาธุรกิจโดยคนหนึ่งเป็นคนขายและอีกคนเป็นคนซื้อ จากนั้นทั้งสองฝ่ายก็มาเจรจาเงื่อนไขก่อนที่จะเซ็นสัญญาร่วมกัน! โดยสิ่งนี้ฉันไม่สามารถบังคับให้คนคนนั้นตกลงได้เพราะทั้งสองฝ่ายจะต้องเต็มใจ!”

“ถ้าผมสามารถหาคนที่เต็มใจมารับวิญญาณร้ายนั้นได้แล้วผีตัวนั้นจะยอมเหรอครับ?”

 

“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาเพราะฉันสามารถช่วยจัดการให้เธอได้!”ฮันเปาเม่ยกล่าวพร้อมกับตบไหล่ของเด็กหนุ่มเบา ๆ

 

” ผมขอเบอร์ติดต่อพี่จะได้มั้ยครับ?” เด็กหนุ่มส่งสายตาวิงวอน

 

“ได้สิ!” ฮันเปาเม่ยตอบตกลงทันที

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกลับเข้าไปหามารดาในสวนสาธารณะเขาตัดสินใจว่าจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้บิดาฟัง

 

เมื่อสองแม่ลูกกลับมาถึงบ้าน พวกเขาก็พบว่าเหลียงจ้าวเพิ่นกําลังนั่งอยู่บนโซฟาด้วยอาการกระสับกระส่ายและหันหน้ามาบริเวณ ประตูทางเข้าบ้าน

อย่างไรก็ตามเขามีอาการเช่นนี้ตั้งแต่ได้รับข้อความทางไลน์จากบุตรชายเกี่ยวกับเรื่องของแม่มดสาว

 

เมื่อเห็นภรรยากับบุตรชายเดินเข้ามา เหลียงจ้าวเชิ้นก็ทักทายพวกเขาอย่างกระตือรือร้น

 

” อาจื่อ เป็นยังไงบ้าง? ผู้หญิงคนนั้นตกลงที่จะช่วยเราหรือเปล่า?”

 

เหลียงเสี่ยวจื่อถอนหายใจอย่างหนักขณะที่เปลี่ยนรองเท้าแต่ไม่ได้กล่าวอะไรออกมา ทําให้บิดาต้องเอ่ยถามอย่างร้อนรนอีกครั้ง

“ถอนหายใจทําไมลูก? ถ้าเธอไม่ตกลง…พ่อจะไปหาเธอด้วยตัวเอง!”

 

” พี่สาวคนนั้นตกลงที่จะช่วยเราแล้ว!” เหลียวเสี่ยวจื่อกล่าวอีกครั้งว่า

” พ่อครับ! ฟังก่อน! ผมยังพูดไม่ทันจบเลย..!” เหลี่ยวเสียวจือกล่าวพร้อมกับกดร่างของบิดาลงบนโซฟาและกล่าวต่อไปอีกว่า

 

“พี่สาวคนนั้นบอกว่าการนําวิญญาณร้ายออกมาจากร่างของแม่ไม่ใช่เรื่องยากแต่เราจะต้องหาคนมารับวิญญาณร้ายนั้นแทน!”

 

” พอเข้าใจ!” เหลียงจ้าวเซินไม่รู้สึกแปลกใจในสิ่งที่บุตรชายกล่าวเลยแม้แต่น้อยและยังกล่าวอีกว่า

” พ่อจะเป็นคนรับวิญญาณร้ายนั้นเอาไว้เอง!”

 

” พ่อพูดอะไรน่ะ? เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะพ่อ!”

 

เหลียงเสี่ยวจื่อไม่ทราบมาก่อนว่าบิดาของเขารู้เรื่องนี้มานานแล้วและในตอนนี้เขาได้ร้องตะโกนออกมาว่า

 

” หลังจากแม่หายแล้ว พ่อก็ต้องมาปวยแทนเนี่ยนะ! ผมไม่โอเค!”

“ตราบใดที่พ่อสามารถรักษาแม่ของแกหายได้ พ่อก็พอใจแล้ว!”เหลียงจ้าวเชิ้นผู้เป็นบิดากล่าวอย่างหนักแน่นอีกว่า

 

“สิ่งนี้คือความปรารถนาสูงสุดของพ่อ”

เมื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้เด็กหนุ่มก็เอ่ยถามบิดาทันที

” พ่อครับ ทําไมพี่สาวคนนั้นถึงทําท่าเหมือนไม่ค่อยชอบองค์กรของเรา?

“มันเป็นเพราะเมื่อคืนก่อนทีมตรวจสอบของสมาคมเราต้องการไปจับวิญญาณของเด็กชายคนหนึ่ง ทําให้เกิดเรื่องขัดแย้งกัน นิดหน่อย!”ผู้เป็นบิดาถอนหายใจก่อนที่จะกล่าวว่า

“ถ้าไม่จําเป็นพ่อก็ไม่อยากจะไปขอร้องเธอหรอก!แต่พ่อต้องการให้แม่ของแกหาย!”

 

เวลาสองทุ่มตรงฮันเปาเม่ยกับครอบครัวกําลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่นจากนั้นเสียงเตือนข้อความเข้าก็ดังขึ้นโดยมันเป็นข้อความนัดหมายของเหลียงเสี่ยวจื่อและเขาได้ส่งแผนที่บ้านของตนเองมาด้วยพร้อมกับเวลานัด

หลังจากเลิกงานในวันต่อมาแม่มดสาวกับแมวสีขาวผู้ติดตามก็เดินทางไปพบพวกเขาตามแผนที่ที่ส่งมาขณะที่เหลียงเสี่ยวจ่อยืนรออยู่บริเวณหน้าบ้านอย่างกังวลใจ

“พี่สาวครับ….ขอบคุณครับที่กรุณามาตามนัด!”เขากล่าวเมื่อได้เห็นหญิงสาว

 

” พูดแล้วต้องทําตามคําพูดสิ! อ้อ! เรียกว่าเปาเม่ยก็ได้” ฮันเปาเม่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเปิดประตูบ้านและเดินเข้าไป เด็กหนุ่มก็แนะนําบิดาให้หญิงสาวรู้จักทันที

 

“พี่เปาเม่ยครับ! นี่คุณพ่อของผมเองเขาชื่อเหลียงจ้าวเชิ้นครับ!”

“สวัสดีครับคุณหนูฮัน…” ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยท่าทางกระดากใจและยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อ

สวัสดีคะ..

เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนไม่ได้กล่าวอะไรอีก เหลียงเสี่ยวจ่อจึงกล่าวถึงเรื่องที่จะต้องทําในวันนี้ทันที

 

“พี่สาว! เราเริ่มกันเลยดีไหมครับ?”

 

“เธอหาคนที่จะมารับช่วงวิญญาณร้ายได้แล้วใช่ไหม?”

“ได้แล้วครับ! ผมเอง!” เหลียงจ้าวเชิ้นกล่าว

 

ฮันเปาเม่ยพยักหน้ารับทราบแต่ไม่ได้ซักถามอะไรอีกเพราะเธอไม่ใช่คนที่สอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่น

 

ยิ่งไปกว่านั้นเธอค้นพบตั้งแต่ตอนที่เดินเข้ามาในบ้านและได้พบกับสองสามีภรรยาแล้วว่า ขณะนี้ร่างกายของหลิงจินผู้ซึ่งเป็นมารดาของเหลียงเสี่ยวลื่อนั้นถูกทําร้ายและถูกกัดกร่อนด้วยความโกรธแค้นมานานมากแล้ว

ดังนั้นหากความโกรธแค้นนี้ยังคงอยู่เธอคงมีชีวิตอยู่ได้ไม่ถึงปี