แม่มดสาวมุ่งมิ่ง ตอนที่ 34 อิ่มมาก

 

ตอนที่ 34 อิมมาก

 

“ระวัง!”

 

เปาจ่อร้องตะโกนด้วยความตกใจเพื่อเตือนตุ๊กตาเวทมนตร์ด้วยน้ําเสียงอันดัง แต่เมื่อเห็นท่าที่เตรียมพร้อมของกตาตัวนั้นแล้ว เขาก็ถอยห่างออกมาอย่างระมัดระวัง

 

ในเวลาเดียวกันนั้นฮันเปาเม่ยได้กํามือข้างขวาขึ้นมาจ่อที่บริเวณปากตนเองและเริ่มท่องคาถาสาปแช่ง

 

“ในนามของแม่มด…ข้าขอสาปแช่งเจ้า!”

 

“ฮ่าๆ ๆ ๆสาปแช่ง สาปแช่ง”

 

ตุ๊กตาเวทมนตร์หัวเราะเสียงดังพร้อมกับเต้นระบําอย่างร่าเริงราวกับว่ากําลังมีความสุขซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ชื่อฮานค้นพบว่าขาของตนเองค่อย ๆ สูญเสียกําลังและการทรงตัว

 

“ตงเทียน ตงเทียน…ขาของผม!”

โดยท้ายที่สุดเข่าของเขาก็กระแทกลงบนพื้นอย่างรุนแรงและหมดสติไปในไม่ช้า

 

ตงเทียนรีบวิ่งเข้าไปพยุงร่างของเพื่อน แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหน มันกลับดูเหมือนว่า ขาของชื่อฮานจะอ่อนแรงจนไม่สามารถยืนขึ้นได้ด้วยตนเอง

 

จากนั้นของเหลวสีเหลืองก็ไหลรินออกมาจากกางเกงของอาจาร์ยชื่อฮาน ขณะที่ใบหน้าของชายหนุ่มเริ่มหมองคล้ําจนเกือบจะเป็นสีเทาซึ่งดูเหมือนคนใกล้ตาย ทําให้ตงเทียนเกิดความรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

 

ตงเทียนหันไปมองฮันเป่าเมียและเห็นว่าเด็กสาวซึ่งมีอายุ ประมาณสิบแปดปีที่มีผิวค่อนข้างคล้ําฉีกยิ้มที่น่ากลัวออกมาจนชวนให้เขาขนหัวลุก

 

โดยการแสดงของเธอนั้นเหมือนกับตุ๊กตาผีที่อยู่ในมือของเธอทุกประการ!

 

” แกอยากลองดีกับฉันอีกคนหรือไง?” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

 

สีหน้าของตงเทียนซีดเผือดและมีความเย็นยะเยือกที่พุ่งตรงไปยังหน้าผากจนทําให้ร่างทั้งร่างมีอาการสั่นเทา

 

เช้าตรู่วันต่อมาเมื่อคุณย่าของฮันเปาเม่ยเตรียมอาหารเช้าแล้ว หญิงชราก็ร้องเรียกหลานสาวที่ยังคงนอนหลับอุตุอยู่ในห้องนอน

 

หลังจากประตูห้องนอนเปิดออก ฮันเปาเม่ยที่ผมเผ้ายุ่งเหยิงก็ยืนอยู่ที่ประตูด้วยดวงตาที่เหมือนคนอดหลับอดนอนมาทั้งคืน

 

“เปาเม่ย! เป็นอะไรไป? ทําไมขอบตาถึงได้ดําอย่างนั้น!เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอ?” หญิงชราเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

 

เมื่อเห็นว่าหลานสาวยังคงมีอาการงัวเงียหญิงชราจึงกล่าวว่า

 

“รีบไปล้างหน้าล้างตาเร็วเข้าจะได้มาทานอาหารเช้ากัน!”

 

“เมื่อคืนหนูนอนดึกไปหน่อยค่ะ” ฮันเปาเม่ยตอบด้วยความมึนงงและเดินไปเข้าห้องน้ําราวกับว่าเดินละเมอ แต่กลับพบว่าลูกสมุนทั้งสามกําลังยืนรออยู่ที่หน้าห้องน้ํา

 

“เปาจื่อ มายืนทําอะไรตรงนี้”

 

“คือ..คือข้า!” ตุ๊กตาต้องการจะตอบแทนเปาจื่อแต่เขายังคงหาคําตอบไม่ได้

 

| “เจ้าคายเขาออกมาทําไม?” แม่มดสาวจําได้ว่าเธอเคยสั่งให้ตุ๊กตาเวทย์มนต์กักขังวิญญาณของเด็กชายเอาไว้เพื่อไม่ให้เขาออกไปก่อเรื่องข้างนอก

 

“เมื่อคืนนี้ตุ๊กตากินอิ่มมากเกินไป เขาก็เลยไม่สามารถกลืนผมเข้าไปได้อีก!” เปาคือรีบให้สัญญาอย่างรวดเร็วว่า

 

“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะไม่ออกไปก่อปัญหาข้างนอกอีกแล้ว!”

 

อิ่มเกินไปอย่างนั้นเหรอ?

 

หลังจากได้ยินคํากล่าวเหล่านี้ แม่มดสาวก็ไม่ได้กล่าวอันใดอีก และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทางโกรธเคือง เปาจอก็รู้สึกโล่งใจและหันหลังกลับเข้าไปหลบซ่อนตัวในห้องนอนของแม่

มดสาว

 

อย่างไรก็ตามตราบใดที่ไม่มีคนอยู่ในบ้านหรือทุกคนเข้านอนหมดแล้ว เขาก็จะออกมาห้องนั่งเล่นเพื่อหาความสําราญโดยการดูทีวี

 

เมื่อฮันเปาเมียมารับประทานอาหารเช้าหลังจากที่อาบน้ําแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็กัดเกี้ยวด้วยดวงตาเป็นประกาย

 

อร่อยมากเลย! ตัวเกี้ยวอร่อยมาก น้ําซุปก็อร่อย!”

 

คุณย่าเกร็งริมฝีปากเล็กน้อยเมื่อเห็นปฏิกิริยาของหลานสาว

 

“พรุ่งนี้หนูอยากกินแบบนี้อีก!” ฮันเปาเมยอดไม่ได้ที่จะกล่าว

 

“ถ้าอยากกินเดี่ยวย่าจะทําให้อีก!” หญิงชรากล่าวอย่างยิน

ดี ด้าน

 

หลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ อาจารย์ชื่อฮานที่มีความสามารถมากที่สุดคนหนึ่งในองค์กรจิตวิญญาณก็ถึงกับต้องนั่งรถเข็นและสวมใส่ผ้าอ้อมสําหรับผู้ใหญ่ซึ่งคงจะต้องทนทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต

 

เมื่อคืนหลังจากตงเทียนแบกร่างของฮือฮานไปส่งที่โรงพยาบาลแล้ว เช้าวันต่อมาเขาได้กลับไปรับเพื่อนคนนี้เข้าไปที่องค์กรและเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้สมาชิกในองค์กรฟังอย่างละเอียดในเช้าวันรุ่งขึ้น

 

ภายในห้องประชุมขององค์กร เหลียงจ้าวเชิ้นผู้ซึ่งเป็นประธานมีสีหน้าเคร่งเครียดหลังจากได้ยินคําบอกเล่าดังกล่าวแล้ว

 

แม้ทางองค์กรจะมีข้อมูลของฮันเปาเม่ยอยู่บ้างหลังจากที่ชื่อยานได้พบกับเธอเมื่อเดือนก่อน แต่พวกเขาก็คาดไม่ถึงว่าเด็กสาวจะเก่งกาจถึงเพียงนี้

 

“ท่านประธานเหลียงครับ! เราจะจัดการกับเด็กผู้หญิงคนนี้ยังไงดี?” ตงเทียนเอ่ยถามด้วยความกังวลใจ

 

เหลียงจ้าวเชิ้นคือประธานขององค์กรจิตวิญญาณของเมืองนี้ซึ่งเป็นผู้ที่มีอาวุโสที่สุดในองค์กร แม้ว่าเขาจะมีอายุเพียงห้าสิบปีก็ตาม ดังนั้นอาจารย์หนุ่มจึงต้องการคําแนะนําจากเขา

 

เหลียงจ้าวเชิ้นเหลือบมองชายหนุ่มก่อนที่จะกล่าวว่า

 

“ทั้งหมดนี้เป็นเพราะซื้อฮานประมาทคู่ต่อสู้เกินไป! เราต้องสืบหาข้อมูลให้ได้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้มาจากลัทธิไหน? และมีอุดมการณ์อย่างไร?!”

 

“รับทราบครับท่านประธาน พวกเราจะดําเนินการโดยเร็วที่สุด” หนึ่งในสมาชิกขององค์กรกล่าวขึ้น

 

ประธานองค์กรพยักหน้ารับรู้ จากนั้นจึงเริ่มเข้าสู่หัวข้อการประชุมในวันนี้

 

“ผมมีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับคําสาปที่ตรงเทียนพูดถึง?”

 

เมื่อเห็นว่าทุกคนยังมีความงงงันในสายตา ตงเทียนก็แสดงความคิดเห็นในทันที

 

“มันเป็นพลังที่แปลกมาก แต่ไม่ใช่พลังงานของวิญญาณร้ายมันแปลกมากจริง ๆครับ…ท่านประธานมีวิธีล้างคําสาปให้ชื่อฮานหรือเปล่าครับ?”

 

หลังจากได้ยินเช่นนี้ ทุกคนในห้องประชุมก็จ้องมองไปที่ประธานเหลียงด้วยแววตาแห่งความคาดหวัง โดยพวกเขามีความหวังว่าอาจารย์ของพวกเขาจะสามารถล้างคําสาปนี้ได้

 

หลังจากที่ชื่อฮานต้องคําสาปของแม่มดสาวตั้งแต่เมื่อคืนร่างกายของเขาก็กลายเป็นอัมพาตด้วยอาการแขนขาอ่อนแรงจนต้องนั่งอยู่ในรถเข็นผู้พิการตลอดเวลา โดยที่ผู้เชี่ยวชาญทางด้านคาถาในองค์กรจิตวิญญาณไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้เลย