ตอนที่ 12 สะพานเหล็ก

 

หลังจากหญิงสาวกล่าวจบ วิญญาณของชายผู้นั้นก็ค่อย ๆ เปล่งรัศมีเรืองรองเป็นประกายขณะที่มีลำแสงของจันทราสาดส่องลงมายังกายทิพย์ของเขาส่งผลให้ดวงวิญญาณนั้นค่อย ๆสลายไปในอากาศอย่างไร้ร่องรอยตามลำแสงนั้น

 

 

ตอนนี้เมื่อแม่มดสาวหันหน้ากลับมา เธอก็พบว่าชายหนุ่มทั้งสองคนยังมีอาการขวัญผวาและตัวสั่นอยู่บนโซฟาโดยที่พวกเขาไม่เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ ซึ่งสิ่งที่เขาเห็นคือมีมีดลอยมาและกำลังจะจ้วงแทงลงมายังตนเองพร้อมกับแสงไฟที่สลัวลงและกระพริบราวกับกำลังอยู่ในฉากของภาพยนตร์สยองขวัญ

 

 

“เมื่อกี้นี้เกิดอะไรขึ้น?” เหลียงจี้เอ่ยถามด้วยความสับสน

 

 

“ไม่รู้! หรือว่าเราโดนผีหลอก!”

 

 

“บ้า! ผีมีจริงที่ไหน”

 

 

ชายหนุ่มทั้งสองคนโต้เถียงกันอยู่นาน แต่เมื่อกำลังจะลุกขึ้นเพื่อแยกย้ายเข้าห้องนอนพวกเขาก็พบว่าตนเองไม่สามารถขยับแขนขาได้ นั่นก็เพราะพวกเขาโดน แม่มดสาวร่ายเวทมนตร์หยุดนิ่งกำกับไว้นั่นเอง

 

 

ต่อมาไม่นานกองกำลังตำรวจเฉพาะกิจร่วมสิบนายก็เดินทางมาถึงบ้านหลังนี้ และพบว่าประตูรั้วกับประตูบ้านถูกเปิดเอาไว้จึงสามารถเข้าไปด้านในได้อย่างง่ายดาย

 

 

และสามารถจับกุมผู้ชายสองคนนี้พร้อมหลักฐาน ขณะที่พวกเขารับสารภาพทุกอย่างและให้การกับคุณตำรวจอย่างละเอียดถึงความผิดทั้งหมดโดยไม่รู้ตัว

 

 

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้คือฝีมือของแม่มดสาวกับแมวน้อยนั่นเอง

 

 

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อชายชราเห็นเด็กสาวมาทำงานเค้าก็รีบกวักมือเรียก

 

 

“เป่าเม่ย… มานี่เร็วเข้า!”

 

 

“มีอะไรคะคุณตา?”

 

 

“ต่อไปนี้ไม่ต้องกลัวแล้วนะ…ตำรวจจับฆาตกรได้แล้วเมื่อคืนนี้”

 

 

“จริงเหรอคะ!” เด็กสาวแสร้งทำเป็นตื่นเต้น

 

 

“จริงสิ! อ้อ! แต่ยังมีอีกข่าวหนึ่ง…มีคนเห็นแม่มดขี่ไม้กวาดอยู่ในเมืองของเราเมื่อคืนนี้ด้วย!” ชายชราใช้มือเขียนโทรศัพท์ไปมาและกล่าวอีกว่า

 

 

“นี่นี่…ดูคลิปวิดีโอสิ! มีคนถ่ายมาได้”

 

ในทันใดเจ้าแมวที่อยู่ด้านข้างก็รีบกระโดดขึ้นไปเกาะที่ไหล่ของเด็กสาวทันทีด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ชายชราไม่ได้เห็นล่างหรือได้ยินเสียงของมัน

 

“ไหน? ขอดูมั่ง!” แมวน้อยกล่าวด้วยความตื่นเต้น

 

 

แม่มดสาวถอนหายใจอย่างแรงพร้อมกับใช้หางตาเหลือบมองไปยังเจ้าแมวน้อยโดยไม่ได้กล่าวอันใด และทำเพียงตั้งใจดูคลิปวิดีโอในโทรศัพท์ตรงหน้า

 

 

“แม่มดชัด ๆ ! ดูสิมีแมวนั่งอยู่ตอนท้ายของไม้กวาดด้วย”

 

 

“จริงด้วย!” แม่มดสาวแกล้งทำท่าเออออ

 

 

“ลองอ่านคอมเม้นต์ใต้คลิปดูสิ! ไม่ใช่แค่คนเดียวนะที่เห็น…มีคนเห็นอีกตั้งหลายคนเลย”

 

 

“จริงเหรอคะ?”

 

 

เจ้าแมวน้อยรีบกล่าวยังสำนึกผิดทันที

 

 

“ข้าผิดเอง ที่ลืมเตือนให้อำพรางตัว…คราวหน้าเราต้องระวังตัวให้มากกว่านี้!”

 

 

วันนี้หลังเลิกงานเป่าเม่ยจะต้องกลับบ้านเอง เพราะมารดาของเธอลากิจเพื่อพาบิดาไปพบแพทย์เพื่อรับยาที่โรงพยาบาล หลังจากค้นหาทางอินเตอร์เน็ตแล้วเธอก็พบว่าสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจในเมืองนี้คือสะพานเหล็กที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง

 

 

“เราไปเดินเที่ยวกันดีกว่า เผื่อจะได้พบอะไรที่เป็นประโยชน์บ้าง!” แม่มดสาวชักชวน

 

 

“เออ! ดีเหมือนกัน” แมวน้อยเห็นด้วย

 

 

โดยสะพานแห่งนี้เป็นสะพานที่ใช้ฆ่าแม่น้ำสายหลักของเมืองซึ่งมีทิวทัศน์ที่สวยงาม ดังนั้นในช่วงเย็นจึงมีผู้คนมากมายมานั่งเล่นเพื่อผ่อนคลายอารมณ์หรือมาวิ่งออกกำลังกาย

 

 

แม่น้ำไหลเอื่อยในยามเย็นท่ามกลางแสงสีส้มทองที่สาดส่องมา และบรรยากาศก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดินมันช่างเป็นภาพที่งดงามและน่าหลงใหลยิ่งนัก

 

 

ท่ามกลางบรรยากาศที่น่ารื่นรมย์ ทันใดนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

 

 

“ช่วยด้วย…ช่วยด้วย” เสียงนั้นดังมาจากบริเวณแม่น้ำ และเมื่อได้ยินเสียงนั้นฮันเป่าเม่ยกับเจ้าแมวน้อยก็พุ่งตัวไปยังจุดนั้นทันที

 

 

ตอนนี้ผู้คนที่ยืนอยู่บริเวณสะพานต่างก็ให้ความสนใจกับเหตุการณ์ดังกล่าว ขณะที่เป่าเม่ยเห็นว่า มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังจะจมน้ำตายไปต่อหน้าต่อตา

 

 

ด้วยความตกใจทันใดนั้นแม่มดสาวก็พุ่งตัวลงไปในแม่น้ำด้วยท่าทางอันงดงามราวกับนักกีฬาว่ายน้ำโอลิมปิกเหรียญทองเพื่อช่วยชีวิตผู้หญิงคนนี้

 

 

“เด็กผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าหาญจริง ๆ” ผู้ชายคนหนึ่งกล่าวขึ้น

 

 

“ใช่สิ! คุณเป็นผู้ชายยังไม่กล้าทำแบบนั้นเลย” ผู้หญิงด้านข้างเริ่มประชดประชัน

 

 

“แล้วทำไมเธอไม่กระโดดลงไปเองล่ะ?” เพื่อนชายเริ่มอารมณ์เสีย

 

 

“ก็ฉันว่ายน้ำไม่เป็น” ผู้หญิงคนนั้นสวนกลับทันควัน

 

 

แม่มดสาวว่ายน้ำอย่างรวดเร็ว พร้อมกับส่งพลังไปสะกดจิตให้หญิงสาวผู้นั้นสงบสติอารมณ์ ขณะที่เธอพุ่งตัวเข้าไปทางด้านหลังและใช้มือล็อกคอพร้อมกับลากร่างของผู้หญิงคนนั้นขึ้นฝั่งไปอย่างง่ายดาย ท่ามกลางความโล่งอกโล่งใจของผู้คน

 

“ขอบคุณค่ะ…ขอบคุณมากค่ะ…ถ้าไม่ได้หนูฉันคงตายไปแล้ว” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวอย่างละล่ำละลักหลังจากฟื้นคืนสติ

 

“ไม่เป็นไรค่ะ…หนูขอตัวกลับก่อนนะคะ”

 

“ดะ…เดี๋ยว…”

 

หลังจากกล่าวจบแม่มดสาวก็เดินจากไปโดยไม่สนใจบรรยากาศรอบข้างเลยแม้แต่น้อย ท่ามกลางความประหลาดใจของผู้คนรอบข้าง

 

อันที่จริงก่อนที่หญิงสาวคนนี้จะตกลงไปในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว เธอต้องการที่จะเซลฟี่กับสะพานและภาพทิวทัศน์โดยรอบจึงขึ้นไปนั่งบนราวสะพาน

 

แต่ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใดอยู่ดี ๆ เธอก็หงายหลัง ทำให้ร่างนั้นร่วงหล่นลงไปในที่สุด และเนื่องจากเธอว่ายน้ำไม่เป็นจึงไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้

 

แน่นอนว่าเหตุการณ์ในครั้งนี้มีคนบันทึกภาพเอาไว้หลายร้อยคลิป ส่งผลให้ภายเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น ข่าวนี้ก็แพร่สะพัดออกไปทั่วทั้งเมือง