แม่ปากร้ายยุค​ 80 - ตอนที่ 952 หลินเพ่ยได้รับการช่วยชีวิต

ตอนที่ 952 หลินเพ่ยได้รับการช่วยชีวิต

ตอนที่ 952 หลินเพ่ยได้รับการช่วยชีวิต

แม้ว่าฤดูหนาวในกว่างโจวจะอบอุ่น แต่ไม่ว่าจะอุ่นอย่างไรมันก็ยังคงเป็นฤดูหนาว

นอกจากนี้ร่างกายของหลินเพ่ยยังอ่อนแอมาก อู๋เสี่ยวเจี๋ยนไม่สามารถปล่อยให้หล่อนนอนบนชายหาดได้นานกว่านี้

เขาทำตัวน่าสังเวชต่อผู้คนที่สัญจรผ่านไปมา เพื่อขอให้พวกเขาช่วยอุ้มหลินเพ่ยไปยังโรงแรมเพื่อปักหลักชั่วคราว

แต่รูปลักษณ์ของหลินเพ่ยน่ากลัวมากจนไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ แล้วนับประสาอะไรกับการอุ้มหล่อน

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนโกรธมากและสาปแช่งผู้คนที่เดินผ่านไปมา

ท้ายที่สุดหลินเพ่ยต้องดิ้นรนลุกขึ้นด้วยตัวเอง ขณะที่อู๋เสี่ยวเจี๋ยนช่วยเหลือประคองอยู่ด้านข้างเพื่อไปยังโรงแรมในเมือง

ระหว่างทาง หล่อนต้องการผลักอู๋เสี่ยวเจี๋ยนออกไปหลายครั้งด้วยความขยะแขยง

หล่อนรู้สึกอับอายที่จะเดินกับคนพิการ

แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ตอนนี้ ไม่ต้องพูดถึงการจีบคนรวยเลย กระทั่งผู้ชายธรรมดาก็ไม่มีทางเหลียวแลหล่อน

เป็นไปไม่ได้ที่หล่อนจะมัดใจชายใดได้อีก

สุนัขผู้ซื่อสัตย์อู๋เสี่ยวเจี๋ยนคือกำลังใจเดียวที่เหลืออยู่ หล่อนจึงไม่สามารถผลักเขาออกไปได้

พนักงานต้อนรับของโรงแรมนั้นมีประสบการณ์และสุขุมรอบคอบ

เมื่อเห็นใบหน้าเสียโฉมอย่างน่าสยดสยองของหลินเพ่ยและอู๋เสี่ยวเจี๋ยนที่มีขาเพียงข้างเดียว หล่อนเพียงเช็คอินให้พวกเขาอย่างใจเย็น

หากเปลี่ยนเป็นชายอื่นเห็นหลินเพ่ยผู้อัปลักษณ์ทำตัวเหมือนเด็ก พวกเขาคงเตะหล่อนออกไปด้วยความขยะแขยงในทันที

แต่อู๋เสี่ยวเจี๋ยนไม่ทำ เขาเพียงแค่รู้สึกทุกข์ใจ

แม้ว่าเขาจะออกไปขอทานทุกวัน แต่เงินส่วนใหญ่ถูกขอทานอายุน้อยและแข็งแกร่งเหล่านั้นขโมยไปจนหมด

แต่เขาไม่ใช่คนโง่ จึงได้หาทางซ่อนเงินไว้อยู่เสมอ ดังนั้นเขาจึงยังมีเงินติดตัวอยู่บ้าง

เขาหักห้ามใจไม่ซื้อซาลาเปาเนื้อให้ตัวเองกิน ก่อนจะใช้ไม้เท้าค้ำยันร่างออกไปซื้อไก่ย่างให้หลินเพ่ยและนำกลับมาให้หล่อน

หลินเพ่ยรับไก่ย่างมา ขณะที่เขาเฝ้ามองดูหล่อนกินอย่างตะกละตะกลาม

หลินเพ่ยยื่นคอไก่ชิ้นหนึ่งให้เขากิน

แต่อู๋เสี่ยวเจี๋ยนปฏิเสธอย่างนุ่มนวล “ฉันไม่หิว เธอกินเถอะ”

จู่ ๆ เขาพลันนึกถึงหลินม่าย

เธอมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเขาเสมอ ไม่เหมือนกับหลินเพ่ย…

ร่องรอยความขมขื่นพลันปรากฏในใจ แต่เขาก็ระงับมันได้อย่างรวดเร็ว

เขาก่นด่าตัวเองในใจ เวลานี้เทพธิดากำลังย่ำแย่ แถมนางยังเต็มใจมอบคอไก่ให้เขา แต่เขากลับยังไม่พอใจ!

หลินม่ายผู้หญิงเลวคนนั้นมีดีอะไร? บอกว่าชอบเขา แต่กลับไปแต่งงานกับคนอื่นทำไม?

นังแพศยา!

เขากำมือแน่น นึกอยากฆ่านังหลินม่ายหญิงสารเลวให้ตกตาย เพื่อแก้แค้นให้กับคนรักของเขา!

หลังจากกินไก่ย่างเสร็จ หล่อนก็ผล็อยหลับไปบนเตียง

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนได้ยินหลินเพ่ยส่งเสียงกรน เขาจึงลองตรวจสอบรอยแผลของหล่อน

เมื่อเห็นว่าบนร่างกายของหล่อนเต็มไปด้วยบาดแผลถูกกรีดเฉือน เขาก็รู้สึกตกใจ ทั้งยังเจ็บปวดใจอย่างอดไม่ได้

อาการบาดเจ็บบนตัวหล่อนร้ายแรงมาก ถึงขนาดที่ว่าหากไม่ไปโรงพยาบาลก็อาจเสียชีวิตได้

เขากัดฟันจ่ายเงินให้คนแปลกหน้า เพื่อให้ช่วยพาหลินเพ่ยไปยังโรงพยาบาล

แพทย์เห็นร่างกายฟกช้ำและใบหน้าเสียโฉมของหลินเพ่ย เขาจึงต้องการโทรแจ้งตำรวจ

การบาดเจ็บบนใบหน้าและร่างกายของหลินเพ่ยนั้นไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ แต่เป็นฝีมือมนุษย์

หลินเพ่ยเพิ่งตื่นขึ้นในเวลานั้น และจับเสื้อคลุมสีขาวของหมอไว้แน่น เพื่อบอกเขาว่าอย่าโทรหาตำรวจ

โดยให้เหตุผลว่าอาการบาดเจ็บของหล่อนเกิดขึ้นตอนลักลอบเข้าฮ่องกง เนื่องจากเงินที่ให้ไปไม่เพียงพอ จึงถูกทำร้ายร่างกาย

ต่อหน้าหมอ หล่อนจึงกล้าที่จะใส่ร้ายหลินม่าย โดยอ้างว่าอาการบาดเจ็บทั้งหมดของหล่อนเป็นผลมาจากการกระทำของหลินม่าย

หลินม่ายเป็นคนที่เธอไม่สามารถยุ่งได้

หล่อนไม่กล้าบอกความจริงเพราะกลัวจะถูกตอบโต้จากนายท่านฉุย ดังนั้นจึงได้แต่แต่งเรื่องเพื่อหลอกหมอ

หมอเชื่อว่าเป็นเรื่องจริงและไม่ได้แจ้งตำรวจ

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนใช้เงินเก็บทั้งหมดในร่างกายเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของหลินเพ่ย แต่ก็ยังห่างไกลจากความว่าเพียงพอ

แพทย์ที่เข้าร่วมการวิฉัยกล่าวว่าอาการบาดเจ็บของหลินเพ่ยรุนแรงเกินไป โดยได้รับผลกระทบเป็นบริเวณกว้าง และต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการแก้ไขปัญหาดังกล่าว

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนรีบไปที่หนังสือพิมพ์รายใหญ่หลายฉบับทันทีเพื่อเล่นบทเหยื่อ โดยอ้างว่าน้องสาวของเขาถูกกลุ่มอาชญากรในฮ่องกงทำให้เสียโฉมบนใบหน้าและร่างกายด้วยคมมีด

อีกครั้งที่พวกเขาใช้ประโยชน์จากสื่อและผู้มีจิตเมตตา พวกเขาระดมเงินบริจาคอย่างรวดเร็วเพื่อมาจ่ายค่ารักษาอาการบาดเจ็บ

สำหรับเงินที่เหลือบางส่วน อู๋เสี่ยวเจี๋ยนซื้อชุดฟันปลอมให้หล่อนใส่

ครั้งล่าสุดที่หลินเพ่ยกินไก่ย่าง หล่อนต้องเคี้ยวด้วยเหงือกเนื่องจากไม่มีฟัน และเกือบสำลักขณะกลืน เหตุการณ์นี้ทำให้อู๋เสี่ยวเจี๋ยนทุกข์ใจอย่างมาก

หลังจากมีเงินแล้ว เขาตั้งใจจะให้หล่อนใส่ฟันปลอม

หลินม่ายรับรู้สถานการณ์ของอู๋เสี่ยวเจี๋ยนและหลินเพ่ยผ่านเหมาฉง

เธอมอบหมายงานให้เหมาฉง ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีใดก็ตาม เขาต้องบังคับให้อู๋เสี่ยวเจี๋ยนและหลินเพ่ยกลับหมู่บ้านสกุลอู๋บ้านเกิดของพวกเขา และให้ทั้งสองแต่งงาน

ในชีวิตที่แล้ว อู๋เสี่ยวเจี๋ยนไม่สามารถแต่งงานกับหลินเพ่ย ซึ่งทำให้เขาไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต และจงเกลียดจงชังเธอจนอยากฆ่าให้ตาย

เห็นได้ชัดว่าหลินเพ่ยดูแคลนอู๋เสี่ยวเจี๋ยนและไม่ต้องการแต่งงานกับเขาเลย

แต่หล่อนพูดกับอู๋เสี่ยวเจี๋ยนว่า น้องสาวของฉันก็ชอบนายเหมือนกัน

ตัวหล่อนเป็นพี่สาวจึงต้องหลีกทาง และปล่อยให้เขาแต่งงานกับหลินม่ายผู้เป็นน้องสาว

ในชีวิตที่แล้วอู๋เสี่ยวเจี๋ยนคิดอยู่เสมอว่าเป็นเพราะการมีอยู่หลินม่ายที่ทำให้เขาล้มเหลวในการแต่งงานกับหลินเพ่ย และนึกเสียใจมาตลอดชั่วชีวิต

เธอจึงตัดสินใจทำความดีเพื่อเขา เธอต้องการให้เขาและหลินเพ่ยได้แต่งงานกันสมหวังตามปรารถนาในชาตินี้

นอกจากนี้ หลินม่ายยังต้องการดูการต่อสู้ระหว่างเหยาชุ่ยฮวาและหลินเพ่ยด้วย

ลูก ๆ ของเหยาชุ่ยฮวาถูกหลินเพ่ยทำร้าย และถูกหล่อนนำไปขายทั้งหมด มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เหยาชุ่ยฮวาจะไม่ลงโทษหลินเพ่ยจนถึงตาย

เมื่อถึงเวลาที่ผู้หญิงสองคนต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่มีทางรู้เลยว่าอู๋เสี่ยวเจี๋ยนจะเลือกสนับสนุนฝ่ายใด

หลินเพ่ยโชคดีมากพอที่จะรอดพ้นจากเงื้อมมือของนายท่านฉุย หลินม่ายจึงหวังว่าเหยาชุ่ยฮวาจะลุกฮือมาฆ่าหล่อน

คนเลวทรามเช่นนี้ไม่สมควรมีชีวิตอยู่บนโลก

หากเหยาชุ่ยฮวาฆ่าหลินเพ่ย ด้วยความรักที่อู๋เสี่ยวเจี๋ยนมีต่อหลินเพ่ยมากมาย เขาจะต้องแก้แค้นด้วยการฆ่าเหยาชุ่ยฮวาแม่ของตัวเอง

เมื่อคิดว่าศัตรูทั้งสองคนจะถูกกำจัด เธออดไม่ได้ที่จะมีความสุข

หลังจากที่หลินม่ายมอบหมายงานใหม่ให้เหมาฉง ไม่ว่าอู๋เสี่ยวเจี๋ยนจะไปขอทานที่ไหน ก็จะมีคนตามมาทุบตีเขาเสมอเพื่อไม่ให้เขาขอทานที่นั่น

แม้ว่าบางครั้งจะไม่มีการเฆี่ยนตี แต่เงินขอทานก็ถูกพรากไปทั้งหมด

ขอทานที่ปล้นเขาไม่เพียงแค่ค้นหาเงินในกระเป๋าเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

พวกเขาค้นหาเงินทั่วร่างกาย แม้ว่ามันจะติดอยู่ที่ตูดของเขาก็ตาม เงินในหูของเขาก็ถูกค้นหา ก่อนหลงเหลือเงินเพียงหนึ่งถึงสองหยวนสำหรับค่าอาหารเท่านั้น

หนึ่งถึงสองหยวนต่อวัน แทบไม่ต้องพูดถึงการซื้ออาหารเสริมสำหรับหลินเพ่ย มันไม่เพียงพอสำหรับการใช้จ่ายของพวกเขาสองคนด้วยซ้ำ

แผนการของอู๋เสี่ยวเจี๋ยนที่จะสนับสนุนหลินเพ่ยโดยการขอทานจึงล้มเหลว

อย่างไรก็ตามหลินเพ่ยมักวิงเวียนและเป็นลมบ่อยครั้ง เนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัสตามร่างกาย

ทุกครั้งที่หลินเพ่ยเป็นลม อู๋เสี่ยวเจี๋ยนก็ทุกข์ใจอย่างหนัก

เขาต้องการส่งหล่อนไปโรงพยาบาลเพื่อไปพบแพทย์ แต่หลินเพ่ยปฏิเสธด้วยน้ำตาคลอเบ้าทุกครั้ง

หล่อนบอกว่าการพบแพทย์แพงเกินไป หล่อนจึงไม่ไป

หล่อนไม่ได้ป่วยหนัก เพียงแต่ร่างกายอ่อนแอเกินไป จำเป็นต้องกินอาหารดีและ

ไม่ว่าจะเป็นการไปพบแพทย์หรือซื้อผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร อู๋เสี่ยวเจี๋ยนไม่มีเงินจ่ายพวกมัน

ทางเลือกสุดท้าย เขาทำได้เพียงขายเลือดเพื่อซื้ออาหารเสริมให้หลินเพ่ย

หลินเพ่ยพยายามอย่างยิ่งที่จะเกลี้ยกล่อมให้เขาไม่ไป

หล่อนกล่าวด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “ก็แค่ขาดสารอาหาร มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่เลย ถึงฉันจะเป็นลมบ่อย แต่ก็เริ่มชินกับมันแล้ว ฉันทนไม่ได้ที่จะเห็นคุณขายเลือดเพื่อหาเงินมาให้ฉัน อย่าไปเลย ฮือๆๆ ต่อให้ฉันเป็นลมก็ไม่เป็นไร ฮือ”

ยิ่งหล่อนพูดแบบนั้น อู๋เสี่ยวเจี๋ยนยิ่งต้องการขายเลือดของตัวเอง

ในที่สุด หลินเพ่ยก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องติดตามเขา

แต่ก่อนที่จะได้ใช้เงินจากการขายเลือด มันกลับถูกขโมยไปเสียก่อน

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนต้องการได้เงินคืน แต่เนื่องจากเขาขายเลือดมากเกินไป ร่างกายเขาจึงรู้สึกเบาหวิวและมึนงง ก่อนจะล้มลงพื้นหลังก้าวออกไปไม่กี่ก้าว

ท้ายที่สุด สุนัขที่สิ้นหวังทั้งสองก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องเดินทางกลับไปที่หมู่บ้านสกุลอู๋

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

คิดแค้นเขาแล้วจะทำอะไรเขาได้ เขาไม่อยู่ในระดับที่จะสู้ได้แล้วล่ะ

ไหหม่า(海馬)