แม่ปากร้ายยุค​ 80 - ตอนที่ 950 โศกนาฏกรรมของคู่สุนัขชายหญิง

ตอนที่ 950 โศกนาฏกรรมของคู่สุนัขชายหญิง

ตอนที่ 950 โศกนาฏกรรมของคู่สุนัขชายหญิง

(TW: ฉากทำร้ายร่างกายผู้อื่น ข่มขืนกระทำชำเรา เลือด บาดแผล)

นายท่านฉุยหันมองเทปลึกลับนี้ด้วยความสับสนก่อนจะกล่าวถามผู้มาเยือนว่า “ในเทปนั่นมีอะไร?”

อันธพาลคนนั้นตอบอย่างเฉยเมย “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนยืนเฝ้าอยู่ข้างนอก เทปนี้มันก็อยู่กับผมแล้ว”

นายท่านฉุยครุ่นคิดก่อนจะพูดว่า “ลองเปิดเล่นมันดูสิ”

ลูกน้องของเขารีบหาเครื่องเล่นเทป ก่อนจะใส่เทปแล้วเปิดเล่น

มีเพียงประโยคเดียวในเทปนั้นดังขึ้นว่า “หลังจากฉันกำจัดนังแพศยาหลินม่ายแล้ว ฉันจะมากำจัดแก ไอ้สัตว์นรก!”

หลังจากทุกคนได้ยินประโยคนี้ พวกเขาก็หันมองหลินเพ่ยที่แสร้งหมดสติอยู่บนพื้น

เสียงของผู้หญิงในเทปคือเสียงของหล่อน

แน่นอนว่าหลินเพ่ยที่แสร้งหมดสติล้วนได้ยินมันทั้งหมด

หล่อนไม่เพียงแต่จดจำเสียงของตัวเองได้ แต่ยังจำได้ว่าหล่อนพูดประโยคนี้ในวันส่งท้ายปีเก่าในโรงแรมเล็ก ๆ เมื่อปีที่แล้ว

หล่อนกลัวจนแทบจะบ้า

สิ่งที่หล่อนพูดกับตัวเองขณะที่อยู่ตามลำพังมีคนบันทึกไว้ได้

นายท่านฉุยโกรธจัดจนแดงก่ำ เขาสั่งให้ลูกน้องเอามีดกรีดเนื้อเถือหนังของหลินเพ่ยออกมาทีละนิด

ความเจ็บปวดที่ถูกใบมีดคมปลาบกรีดเข้าเนื้อหนังทำให้หลินเพ่ยกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และดิ้นรนอย่างต้องการขัดขืน

แต่เวลานี้ปากของหล่อนถูกอุดไว้ด้วยถุงเท้าเหม็น ๆ สองสามคู่ ไม่อาจทำแม้แต่จะตะโกนขอความช่วยเหลือ มีเพียงเสียงอู้อี้ที่ดังออกมาเท่านั้น

เหมาฉงที่ลอบเข้ามาส่งเทปพิเศษนี้ยืนรออยู่ด้านนอก เขาได้ยินทุกอย่างชัดเจน

เมื่อรู้ว่าหลินเพ่ยถูกนายท่านฉุยจัดการแล้ว เขาสะบัดแขนเสื้อก่อนจะจากไปเงียบ ๆ

หลินเพ่ยไม่เพียงแต่เสียโฉมเพราะใบมีดของนายท่านฉุย แต่ตามร่างกายยังเต็มไปด้วยรอยมีดบาดมากมายจนไม่มีที่ว่าง

พวกเขาเอาเกลือทาแผลบนร่างกายของหล่อน และจ้างกลุ่มขอทานสกปรกที่เป็นกามโรคมาล่วงละเมิดหล่อน ใครที่ร่วมเพศกับหล่อนได้ยาวนานที่สุด จะได้รับเงินมากที่สุดด้วย…

ด้วยคำสั่งของนายท่านฉุย หลินเพ่ยก็ถูกทรมานอย่างไร้ความปรานี ความปรารถนาสูงสุดหลังจากเกิดใหม่คือการเห็นหลินม่ายถูกทรมานเช่นนี้ แต่ไม่คิดเลยว่าความปรารถนานี้มันจะย้อนคืนกลับมาหาหล่อน

แผนเดิมของนายท่านฉุยคือการพาหลินเพ่ยกลับไปที่จังหวัด H เพื่อทรมานก่อนจะฆ่าทิ้งภายหลัง

แต่หลังจากได้ฟังเทปนั้นแล้ว เขาก็เปลี่ยนใจทันที และไม่ต้องการให้ผู้หญิงที่คิดว่าเขาโง่เขลาและเป็นตัวตลกมีชีวิตอยู่ต่อไปแม้อีกเพียงแค่วันเดียว

หลังจากทรมานหลินเพ่ยจนพอใจแล้ว เขาลักลอบกลับมาที่แผ่นดินใหญ่ก่อนจะบอกกล่าวให้ลูกน้องโยนหล่อนลงจากเรือเพื่อให้กลายเป็นอาหารปลาทะเล ด้วยวิธีนี้แม้แต่กระดูกของหล่อนก็จะไม่หลงเหลือ

หลินเพ่ยใช้เวลากว่าหนึ่งปีหรือนานกว่านั้นในการยืมมือนายท่านฉุยฆ่าหลินม่าย หล่อนมีช่วงเวลาที่ดีเมื่ออยู่ภายใต้ร่างกายของนายท่านฉุย ได้กินดื่มและมีความเป็นอยู่ที่ยอดเยี่ยม

ส่วนอู๋เสี่ยวเจี๋ยนกลับต้องใช้ชีวิตอย่างน่าสมเพช

ในคราวแรกเขามีชีวิตอยู่ได้ด้วยการช่วยเหลือจากผู้คนก็จริง แต่ก็ยังต้องแข่งขันกับสุนัขเพื่อคุ้ยหาอาหารในกองขยะ

สุดท้ายแล้วเขาก็มีมือมีเท้า คนใจบุญไม่ได้มีอาหารให้เขากินทุกวัน และเขาก็ไม่อาจแข่งขันกับสุนัขได้ด้วย

เพื่อที่จะเอาชีวิตรอด เขาต้องทำงานเมื่อหลินเพ่ยกลับมา และทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้หลินเพ่ยมีเงินไว้ใช้

ในยุคนี้อาชีพบนชายฝั่งจะมีอะไรดีไปกว่าการตกปลาและตกหมึก

ไม่ว่าจะเป็นการตกปลา ตกหมึก หรือการประมงใด ๆ ล้วนเป็นงานหนักที่ต้องเจอกับแสงแดดและความเหนื่อยยาก ผิวขาวของอู๋เสี่ยวเจี๋ยนจึงกลายเป็นเข้มคล้ำและหยาบกร้านราวกระดาษทรายภายในหนึ่งเดือน

เขาทำงานหนักแต่ก็ยังถูกเจ้านายดุด่าเสมอว่าชักช้ากว่าคนอื่น แล้วยังอ่อนแอกว่าใครด้วย

เพื่อนร่วมงานก็คอยดูถูกเพราะคิดว่าเขาคือตัวถ่วง ทุกคนพร้อมใจเหยียดหยามและกลั่นแกล้งเขาเสมอ

เขาหดหู่ใจและสิ้นหวังจนกระทั่งเขียนจดหมายหลายฉบับถึงหลินม่าย

ในจดหมาย เขาเขียนความน่าสังเวชชองชีวิตตัวเองและสิ่งเลวร้ายที่ได้พบเจอ เขาต้องการให้หลินม่ายช่วยเหลือ

เขารู้ว่าต่อให้เขากับหลินม่ายแตกหักกันไปแล้ว แต่สุดท้ายหลินม่ายก็ยังเป็นผู้หญิงใจอ่อน

ในโลกนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะชอบเขาดั่งเช่นหลินม่ายอีกแล้ว เพราะเขาไม่มีเงิน ไม่มีความสามารถ และยังไม่มีการศึกษาด้วย เขาเป็นเพียงชาวชนบทหน้าตาธรรมดาทั่วไป แต่เธอก็ยังปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดีเสมอมา

แม้แต่หลินเพ่ยยังไม่ปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนรู้ดีว่าหลินเพ่ยเป็นผู้หญิงชาเขียว และรู้ว่าหล่อนเพียงต้องการหลอกใช้เขาเท่านั้น

แต่ใครบอกให้เขาชอบหล่อนมากกว่าอะไรใดๆ ทั้งสิ้นกันเล่า

ไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไร อู๋เสี่ยวเจี๋ยนเชื่อมั่นว่าถ้าหลินม่ายได้ทราบว่าเขากำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้าย เธอจะต้องยื่นมือเข้าช่วยเหลือเขาอย่างแน่นอน

บางทีเธออาจจะมาหาเขาด้วยความสงสารและให้เงินเขาใช้บ้าง

เพราะในอดีตเธอเป็นคนที่หยิบยื่นทุกอย่างให้เขาเสมอ

เพราะเขาคือรักแรกของเธอ

แล้วหากเธอแต่งงานแล้วล่ะ? แล้วถ้าเธอมีสามีแล้ว?

ไม่เป็นไร เธอจะต้องไม่มีวันลืมเขาแน่นอน เขายังอยู่ในใจของเธอเสมอ

เวลานี้อู๋เสี่ยวเจี๋ยนนอนอยู่บนเตียงแข็ง ๆ และนึกคิดถึงการทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน เขาเก็บเงินหนึ่งหยวนไว้ในมือ สิ่งนี้ก็เพื่อหลินเพ่ยที่เขารัก เป็นนรกที่เขาใฝ่ฝันหา

ขณะที่ต้องทำงานด้วยอย่างทุกข์ทรมาน เขาเฝ้ารอการกลับมาของหลินเพ่ยอย่างใจจดจ่อ ขณะเดียวกันก็เฝ้ารอจดหมายจากนางสุนัขตัวน้อยเช่นหลินม่ายด้วย

หลังจากรอแล้วรอเล่า จดหมายของหลินม่ายก็มาถึง

เพื่อนร่วมงานเรียกให้เขาไปรับจดหมาย ทั้งใบหน้ายกยิ้มยินดีด้วยความพอใจ

สุดท้ายแล้วนังสุนัขตัวน้อยก็ยังมีเขาอยู่ในใจเสมอ

ทันทีที่เขาได้รับจดหมาย เขารีบเปิดมันทันที แต่ว่าหลังจากอ่านจบ ความโกรธพลันพวยพุ่งออกมา

นังสุนัขตัวนั้นตอบกลับมาเพียงประโยคเดียว : หลังเห็นว่าชีวิตคุณตกต่ำยังไง ฉันก็ดีใจมาก

นังสารเลวนี่ใจจืดใจดำเกินไปแล้ว!

นังสุนัขตัวเมียนี่จะต้องไม่ตายดี!

ขณะที่อู๋เสี่ยวเจี๋ยนกำลังสาปแช่งหลินม่ายอย่างเกรี้ยวกราด รูปถ่ายปึกหนึ่งก็หล่นลงมาจากซองจดหมาย

เขาหยิบรูปถ่ายเหล่านั้นขึ้นมาและเห็นว่ามันเป็นรูปลับ ๆ ของหลินเพ่ยและนายท่านฉุย

เมื่อเห็นว่าหลินเพ่ยรับใช้นายท่านฉุยอย่างไร้ยางอาย เขาก็ไม่นึกรังเกียจใดๆ กลับนึกเสียใจที่หล่อนต้องใช้ชีวิตอย่างยากเข็ญแบบนี้!

จากนั้นเขาเขียนจดหมายถึงหลินม่าย ดุด่าเธอว่าเป็นอีตัวที่โง่เขลา หลังระบายความโกรธเสร็จแล้วเขาค่อยอารมณ์ดีขึ้น

ไม่กี่วันถัดมา อู๋เสี่ยวเจี๋ยนมองเกาะฮ่องกงจากชายหาด เขาคิดถึงหลินเพ่ย ขณะเกลียวคลื่นซัดสาดใส่เขาก่อนจะลากเขาลงทะเล

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนเกิดในจังหวัดที่มีทะเลสาบ และรู้วิธีว่ายน้ำ

แต่ความสามารถในการว่ายน้ำในทะเลสาบไม่อาจเทียบกับทะเลได้

เวลานี้อู๋เสี่ยวเจี๋ยนกำลังดิ้นรนอย่างหนักอยู่ในทะเล และก็มีบางสิ่งบางอย่างทิ่มตำขาของเขา

แม้เขาจะรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย ทว่าขาข้างนั้นกลับชาจนไม่สามารถควบคุมได้ นี่ถือเป็นเรื่องเลวร้ายทันที

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนคิดว่านี่คงจะเป็นวันตายของเขาแล้ว ทว่าชาวประมงหลายคนมองเห็นว่าเขากำลังตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นพวกเขาจึงมีเมตตาช่วยเหลือ

ห่างจากผืนน้ำทะเลกว่าร้อยเมตร มีคนสองคนสวมชุดดำน้ำโผล่ขึ้นมา

คนหนึ่งคือเหมาฉงและอีกคนคือฟางจั๋วหราน

เหมาฉงหันมองอู๋เสี่ยวเจี๋ยนที่ถูกช่วยเหลือก่อนจะถามออกไปอย่างสับสน “ศาสตราจารย์ฟาง ทำไมคุณไม่ฆ่าไอ้ขยะนั่น มันกล้าที่จะดุด่าคุณหลินขนาดนั้น! แม่มันเป็นเพียงโสเภณี บิดาก็เป็นผู้เสเพลไร้ทิศทาง แล้วทั้งสองก็มาเป็นผู้ให้กำเนิดไอ้สารเลวตัวนี้!”

ฟางจั๋วหรานยิ้มเหยียดภายใต้หน้ากากดำน้ำ “การฆ่าคนมันผิดกฎหมาย สั่งสอนบทเรียนเล็กน้อยให้เขาก็พอ”

เหมาฉงสาปแช่งอยู่ในใจอย่างอดไม่ได้ ผู้ชายคนนี้เดินทางมาจากเมืองหลวงเพื่อสั่งสอนบทเรียนให้กับสวะที่เขียนจดหมายไปดุด่าภรรยาของตน วิธีการเช่นนี้มันช่างสุภาพเสียนี่กระไร

แต่เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าวิธีการของศาสตราจารย์ฟางไม่ได้อ่อนโยนเลยสักนิด?

เขาไม่ได้ใช้เข็มทิ่มขาของอู๋เสี่ยวเจี๋ยนเท่านั้น

ในเข็มฉีดยานั้นมีเชื้อโรคที่พบได้เฉพาะกับสิ่งมีชีวิตในทะเล แน่นอนว่าเมื่อมันเข้าสู่ร่างกายแล้ว ขาของอู๋เสี่ยวเจี๋ยนจะไม่มีวันใช้การได้อีกต่อไป

ไม่มีใครสงสัยว่านี่คือการทำร้ายโดยเจตนา รวมถึงอู๋เสี่ยวเจี๋ยนด้วย

ฟางจั๋วหรานจะไม่สั่งสอนบทเรียนให้หมาบ้าแซ่อู๋อย่างโจ่งแจ้ง เพราะนั่นจะทำให้ตนถูกจับได้

ใครจะอยากเผยภาพลักษณ์ด้านมืดของตัวเองกันล่ะ?

เขาบอกเหมาฉงว่าอย่าบอกกล่าวเรื่องนี้กับหลินม่ายเด็ดขาด

จากนั้นทั้งสองก็จากไปอย่างเงียบ ๆ

อู๋เสี่ยวเจี๋ยนได้รับการช่วยเหลือขึ้นฝั่ง เขานอนบนชายหาดราวกับสุนัขที่ตายแล้ว

เวลานี้เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก ก่อนจะพยายามปีนกลับไปบนห้องเก็บของซึ่งเป็นห้องนอนของตัวเอง

เขาหลับไปจนถึงเที่ยงคืน เวลานี้ไม่เพียงแต่จะมีไข้สูง แต่ขาขวาของเขาที่ถูกตัวอะไรไม่รู้ในทะเลทิ่มก่อนหน้านี้มีอาการอักเสบขึ้นมาจนแทบทนไม่ได้

เขาอดทนไม่ไหวแล้ว จึงกรีดร้องเพื่อบอกให้ทุกคนพาเขาไปโรงพยาบาล

แม้คนงานอื่น ๆ จะเกลียดเขา แต่พวกเขาก็ไม่อาจใจดำได้ลงเมื่อเห็นสภาพทรมานทุรนทุรายของอีกฝ่าย

หลังเห็นสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดของอู๋เสี่ยวเจี๋ยน พวกเขาจึงพาชายคนนี้ไปส่งที่โรงพยาบาล

เวลานี้แพทย์บอกว่าอู๋เสี่ยวเจี๋ยนติดเชื้อจุลินทรีย์หายากที่ตรวจพบในสิ่งชีวิตในทะเลเท่านั้น

เชื้อโรคนี้ได้แพร่กระจายกัดกินไปทั่วทั้งขาแล้ว หากไม่ตัดขาทิ้ง มันจะลามเข้าสู่กระแสเลือดจนเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต

เพื่อที่จะมีชีวิตรอด อู๋เสี่ยวเจี๋ยนจึงต้องยินยอมให้แพทย์ทำการตัดขาของเขา

แต่น่าเสียดายที่เขายากจนเสียกระทั่งไม่มีเงินจะตัดขาตัวเอง

สุดท้ายทั้งเจ้านายและเพื่อนร่วมงานที่เขาเกลียดชังพร้อมด้วยเหล่าผู้ใจบุญก็ร่วมกันบริจาคเงินให้เขาตัดขาทิ้งในคราวนี้

…………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

ตอนนี้มีแต่ฉากโหดๆ แหะ เป็นคนอื่นคงยอมตายดีกว่าโดนทรมานขนาดนี้แล้ว

พี่หมอก็โหดไปกับเขาด้วย ห้ามไปท้าทายพี่หมอเด็ดขาดเลยนะเนี่ย มีสิทธิ์โดนฆาตกรรมแบบเนียนๆ โดยไม่รู้ตัวเลย

ไหหม่า(海馬)