แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี - ตอนที่ 2481 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 15 / บทที่ 2482 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 16
บทที่ 2481 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 15
“คนไหนเหรอครับ”
เนี่ยอู๋หมิงมองไปที่อี้จือฮวา “อี้เคอซง”
พอเนี่ยอู๋หมิงเปล่งเสียงออกมา มุมปากของอี้จือฮวาก็กระตุกนิดๆ “อี้จือฮวา!”
“อี้จือฮวา เจ้าตุ๊ดอย่างนายจะเข้ารวมกลุ่มด้วยรึเปล่า” เนี่ยอู๋หมิงถามด้วยรอยยิ้ม
“เฮอะๆ ต่อให้แม่เฒ่าต้องตาย ต่อให้ไม่มีบ้านให้กลับ ก็ไม่มีทางจนตรอกไปติดตามนายหรอก!” อี้จือฮวาหัวเราะเสียงเย็น
เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยอย่างเฉยเมย “แน่นอน นายสามารถปฏิเสธได้อยู่แล้ว เพียงแต่ฉันคงต้องฆ่านายซะ ถึงยังไงนายก็เป็นทหารรับจ้างที่เจ้าเยวี่ยเจาส่งมา”
“อันที่จริง ฉันคิดว่า เข้าร่วมก็โอเคนะ…ถึงยังไงนายก็มีหัวการค้าขนาดนั้น ฉันคิดว่า ถ้าติดตามนายน่าจะได้กินของอร่อยเผ็ดร้อน” อี้จือฮวาเปลี่ยนสีหน้าทันที รีบเอ่ยกับเนี่ยอู๋หมิงด้วยรอยยิ้ม
“นั่นถือว่านายพูดถูกแล้ว ได้กินของอร่อยเผ็ดร้อนเป็นเรื่องพื้นฐานที่สุด” เนี่ยอู๋หมิงพูด
….
หลังจากรู้ค่าจ้างในการจ้างวานนักพรตใจบริสุทธิ์และอี้จือฮวาแล้ว สองตาของเนี่ยอู๋หมิงก็ลุกวาว ร่วมวงกับทั้งสองทันที จะก่อตั้งกลุ่มทหารรับจ้างขึ้น
“จะตั้งชื่อกลุ่มทหารรับจ้างว่าอะไรล่ะ” นักพรตใจบริสุทธิ์มองไปที่เนี่ยอู๋หมิง
หลังจากเนี่ยอู๋หมิงคิดอยู่พักหนึ่ง จึงเปิดปากพูด “ชื่อกลุ่มทหารรับจ้างเงินมากมี!”
นักพรตใจบริสุทธิ์และอี้จือฮวาพูดไม่ออกเลย…
หลิงเหมี่ยวก็เงียบงันเช่นกัน
“เรื่องนั้นน่ะ หัวหน้า กลุ่มทหารรับจ้างเงินมากมี ฟังแล้วไม่น่าเกรงขามเลย ฉันว่าไม่สู้ตั้งว่า กลุ่มทหารรับจ้างผีโม่แป้งเถอะ!”
“ล้อเล่นอะไรกัน ฉันรู้สึกว่าชื่อกลุ่มทหารรับจ้างมั่งคั่งดูน่าเกรงขามกว่านะ!” นักพรตใจบริสุทธิ์กล่าว
เนี่ยอู๋หมิงคัดค้าน “ใช้เงินมากมีของฉันดีกว่า”
อี้จือฮวาไม่ยอม “ฉันว่าผีโม่แป้งดีกว่า มีเงินก็ใช้ผีโม่แป้งได้ ความหมายลึกซึ้งมาก!”
เนี่ยอู๋หมิงหันไปมองหลิงเหมี่ยวอย่างรวดเร็ว “อาหญิงคนสวย ไม่สู้เธอช่วยคิดให้พวกเราสักชื่อเป็นไง”
หลิงเหมี่ยวก็ไม่ได้พูดอะไรมาก หยิบปากกาบนโต๊ะขึ้นมา แล้วเขียนตัวอักษรแถวหนึ่งลงบนกระดาษ
‘กลุ่มทหารรับจ้างสังหารเทพ’
….
หลังกินดื่มจนอิ่มหนำแล้ว เนี่ยอู๋หมิงจึงให้นักพรตใจบริสุทธิ์กับอี้จือฮวากลับไปก่อน
เนี่ยอู๋หมิงได้ทราบข้อมูลมากมายจากการบอกเล่าของคนทั้งสอง
รวมถึงเรื่องที่เจ้าเยวี่ยเจาให้ทหารรับจ้างมากมายมาดักซุ่มโจมตีเขากับหลิงเหมี่ยว แถมยังพกอาวุธปืนกันด้วย
เนี่ยอู๋หมิงให้พวกนักพรตใจบริสุทธิ์กลับไปก่อน เพื่อไปจัดการเรื่องอาวุธปืน
กลางป่า
เนี่ยอู๋หมิงคว้าตัวหลิงเหมี่ยวที่หล่นลงมาจากต้นไม้เอาไว้ จากนั้นก็กอดไว้ในอ้อมแขน
“นาย…ปล่อยนะ!” หลิงเหมี่ยวที่อยู่ในอ้อมแขนของเนี่ยอู๋หมิงหน้าแดงนิดๆ
“โอ้” เนี่ยอู๋หมิงปล่อยมือออกตามสัญชาตญาณ จากนั้นก็เกิดเสียง ‘ตุบ’ หลิงเหมี่ยวล้มลงบนพื้น
“นาย!” สีหน้าของหลิงเหมี่ยวมืดดำเหมือนก้นหม้อ
“อะไรอีกล่ะ ห้ามไม่ให้เธอปีนขึ้นไปเด็ดผลไม้ลูกนั้น เธอก็ไม่ฟัง เป็นไงล่ะ หกล้มแล้ว” เนี่ยอู๋หมิงยักไหล่
สุดท้ายหลิงเหมี่ยวก็ไม่ได้จัดการเนี่ยอู๋หมิง ทำเพียงนั่งลงใต้ต้นไม้อย่างกังวลใจ “สองคนนั้นน่ะ เชื่อใจได้เหรอ”
“ถ้าเชื่อไม่ได้ ฉันไม่มีทางปล่อยพวกเขากลับไป” รอยยิ้มบนใบหน้าเนี่ยอู๋หมิงเลือนหายไป แล้วเอ่ยเสียงเรียบ
จากนั้นเนี่ยอู๋หมิงก็ชะงักไปแวบหนึ่ง แล้วเอ่ยต่อไปว่า “เจ้าเยวี่ยเจาเป็นศัตรูที่ฆ่าพ่อเธอ ในเมื่อเหล่าหลิงให้พวกเราจัดการเรื่องนี้ ก็ต้องทำให้เสร็จสมบูรณ์”
“แต่ฉันกังวล…” หลิงเหมี่ยวขมวดคิ้วนิดๆ
“อย่ากังวลเลย” เนี่ยอู๋หมิงมองหลิงเหมี่ยว พลางกุมสองมือของหลิงเหมี่ยวเอาไว้ “มีฉันอยู่”
หลิงเหมี่ยวตัวสั่นนิดๆ จากนั้นก็ชักมือกลับตามสัญชาตญาณ
เนี่ยอู๋หมิงเห็นเข้าจึงเบะปาก “หมายความว่ายังไง ตอนเด็กๆ ยังจับมือฉันอยู่ทุกวัน เธอยังจับมือฉันได้ แล้วทำไมฉันถึงจับบ้างไม่ได้ล่ะ”
หลิงเหมี่ยวมองเนี่ยอู๋หมิงอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นถึงยื่นมือออกไป “เอ้า”
ตอนแรกเนี่ยอู๋หมิงแค่ตัดพ้อไปเรื่อยเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าผลลัพธ์คือหลิงเหมี่ยวจะยื่นมือให้จริงๆ ใบหูจึงแดงเรื่อขึ้นมาอย่างน่าสงสัย แล้วค่อยๆ ยื่นมือออกไป กอบกุมมือที่อ่อนนุ่มของหญิงสาวไว้…
—————————————————————————————
บทที่ 2482 ตอนพิเศษ : เนี่ยอู๋หมิง 16
หลายวันผ่านไป ในป่าแห่งหนึ่ง
ด้วยมีนักพรตใจบริสุทธิ์และอี้จือฮวาคอยเป็นสายลับให้ ผ่านไปถึงสามวัน แผนการทั้งหมดของเจ้าเยวี่ยเจาพังพินาศลงจนหมด ถูกเนี่ยอู๋หมิงชกตายในหมัดเดียว
‘กลุ่มทหารรับจ้างสังหารเทพ’ ก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว
….
ในแต่ละปี เนี่ยอู๋หมิงจะกลับไปที่รัฐอิสระหนึ่งครั้ง แต่ละครั้งจะใช้เวลาสองเดือน หลังจากผ่านไปสองเดือน ถึงกลับมายังตำบลเล็กๆ แห่งนี้ เพื่อฟังคำบ่นจู้จี้ของหลิงอี๋และท้าตีชกต่อยบ้างเป็นครั้งคราว
ผ่านไปหลายปี เนี่ยอู๋หมิงคุ้นเคยกับตำบลเล็กเป็นอย่างมาก ดวงตาฉายแววผูกพันอันน่าประหลาดอย่างหนึ่ง
ชิงช้าสวรรค์ถูกรื้อทิ้งไปนานแล้ว คฤหาสน์ก็ดูเก่าหมองลงไปมาก เพียงแต่ สองคนนั้นที่อยู่ในความทรงจำของเขา กลับไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย
“เหล่าหลิง รีบเปิดประตูที”
เนี่ยอู๋หมิงร้องเรียก
พอสิ้นเสียงของเนี่ยอู๋หมิง หลิงอี๋ก็เปิดประตูให้ทันที
“ฮ้า ท่านบรรพบุรุษน้อยของฉัน กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
หลิงอี๋ยังคงสะสวยเช่นในวันวาน ดูเหมือนกาลเวลาจะไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรเอาไว้บนใบหน้าของเธอเลย
“เพิ่งกลับมา อยากทำเซอร์ไพรส์พวกคุณสักหน่อยน่ะ” เนี่ยอู๋หมิงสะพายเป้ไว้บนหลัง พลางสาวเท้าเดินเข้าไปในห้องรับแขก
“เธอน่ะมันไอ้ตัวแสบ ตั้งสองเดือนกว่าจะกลับ โทรหาก็ไม่รับสาย” หลิงเหมี่ยวรีบไปหยิบผลไม้ออกมา
“เหล่าหลิง ทำของอร่อยอะไรน่ะ” เนี่ยอู๋หมิงสูดจมูกดม
“เธอมาได้ถูกจังหวะแล้ว วันนี้แฟนหนุ่มของหลิงเหมี่ยวมาพอดี เอาเนื้อสัตว์ป่ามาด้วยไม่น้อยเลย” หลิงอี๋เอ่ยยิ้มๆ
พอหลิงอี๋พูดจบ รอยยิ้มบนใบหน้าของเนี่ยอู๋หมิงก็พลันแข็งทื่อ จนกระทั่งเลือนหายไป
“แฟนหนุ่ม…งั้นเหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” เนี่ยอู๋หมิงค่อนข้างใจลอยแล้ว
“ไปนัดเดทมาเมื่อไม่กี่วันก่อนน่ะ” หลิงอี๋ตอบ
“นัดเดทเหรอ” เนี่ยอู๋หมิงขมวดคิ้วนิดๆ “เหล่าหลิง แบบนี้ก็ชุ่ยเกินไปแล้ว พวกเขาไม่ได้รู้จักกันเลย แล้วคุณก็ยังไม่รู้ด้วยซัำว่าอีกฝ่ายเป็นใคร นิสัยใจคอเป็นยังไง มีชาติตระกูลแบบไหน ในเมื่อจะหาทั้งที ก็หาแบบที่รู้เช่นเห็นชาติสักคน แบบที่เป็นคนคุ้นเคยกันสิถึงจะถูก”
“พล่ามอะไรน่ะ นี่เป็นเรื่องของอาหญิงของเธอ ยังไม่ถึงตาเธอต้องมากังวลหรอก พ่อหนุ่มคนนั้นน่ะฉันจับตามองมานานแล้ว ถ้าไม่ได้เรื่อง ฉันคงไม่ยอมจัดการให้เขาได้นัดเดทกับอาหญิงของเธอหรอก” หลิงอี๋ปอกแอปเปิ้ลลูกหนึ่งให้เนี่ยอู๋หมิง “รีบกินเถอะ อีกเดี๋ยวตอนกินข้าว ฉันค่อยทำกับข้าวให้เธออีกสองสามอย่าง”
หลังจากเห็นหลิงอี๋ไปที่ห้องครัว เนี่ยอู๋หมิงจึงวางแอปเปิ้ลลง จากนั้นก็เด้งตัวขึ้นมา เดินไปทางห้องหนังสือ
ประตูห้องหนังสือถูกปิดไว้ ทว่ายังคงมีเสียงหัวเราะของผู้ชายแว่วดังออกมาเป็นระยะๆ
เวลานี้ ไม่รู้ว่าทำไม ในใจของเนี่ยอู๋หมิงกลับมีโทสะพวยพุ่งขึ้นมาอย่างที่ยากจะควบคุมไว้ได้
‘ปัง!’
เนี่ยอู๋หมิงถีบประตูให้เปิด
ภายในห้องหนังสือ สายตาของหญิงสาวมองไปที่ร่างของเนี่ยอู๋หมิงที่ก้าวเข้าห้องมา ชายหนุ่มร่างท้วมเล็กน้อย สวมแว่นสายตา ท่าทางร่ำรวยอยู่บ้าง คล้ายจะถูกการกระทำของเนี่ยอู๋หมิงทำให้ตกใจ
“นายเป็นใคร?!” ชายหนุ่มมองเนี่ยอู๋หมิง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิด
เนี่ยอู๋หมิงไม่มองชายหนุ่ม แต่กลับก้าวตรงเข้าไปหาหลิงเหมี่ยว “เขาเป็นใคร”
“แฟนหนุ่ม” หลิงเหมี่ยวตอบ
“แฟนหนุ่มเหรอ ทำไมฉันไม่รู้” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“หลิงเหมี่ยว เขาเป็นใคร” ชายหนุ่มขมวดคิ้วเอ่ยถาม
“หลานชายฉัน” หลิงเหมี่ยวตอบ
“หลานชาย…” ชายหนุ่มตะลึงไปแวบหนึ่ง ไม่คิดเลยว่า เด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสมส่วนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ จะเป็นหลานชายของหลิงเหมี่ยว อีกอย่างอายุของคนเป็นหลาน ดูเหมือนจะพอๆ กับหลิงเหมี่ยวเลยด้วย
“ฮ่า…ที่แท้ก็เป็นหลานชาย ถ้างั้นน่าจะเข้าใจผิดกันไปแล้ว” ชายหนุ่มแสดงรอยยิ้มที่เหมาะสมเป็นกันเอง พลางตบไหล่เนี่ยอู๋หมิงเบาๆ แล้วเอ่ยออกมา
ทว่าไม่รู้ว่าทำไม พอฝ่ามือของชายหนุ่มสัมผัสเข้าที่ไหล่ของเนี่ยอู๋หมิง ทั้งร่างกลับสั่นเทิ้มอย่างรุนแรง ตัวคนเซถอยหลังไป
YOU MAY ALSO LIKE
