“ขอโทษนะ ที่คุณต้องเจ็บปวดขนาดนั้นเพราะผม”

พวกเราอยู่ในห้องของผมในย่านสลัม ผมคุกเข่าขวาลงไปและวางมือซ้ายไว้บนหัวใจ

นี่คือท่าทางขออภัยอย่างจริงใจอย่างถึงที่สุดเท่าที่ขุนนางจะทำได้ เทียบเท่ากับหมอบกราบในชาติก่อนของผม

“ยืนขึ้นเถอะค่ะ ท่านไม่จำเป็นต้องขอโทษเลย ยังไงทุกสิ่งทุกอย่างที่ท่านทำก็เพื่อตัวฉันอยู่แล้วด้วย”

รอยยิ้มของเธอช่างสดใส ราวกับท้องฟ้าในฤดูใบไม้ผลิที่ไม่มีเมฆหมอกเลยแม้แต่น้อย

ผมได้ทำหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้เธอเจ็บช้ำไป แต่เธอก็ยังยอมที่จะลืมเรื่องเหล่านั้นโดยไม่ลังเลเลย

จริงๆ เลย ความใจดีของเธอช่างกว้างใหญ่และลึกล้ำราวกับมหาสมุทรเสียจริง

เธอเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมที่สุดเท่าที่เราเคยเจอ ไม่มีใครจะเทียบเคียงได้เลย

“ขอประทานอภัยค่ะ ท่านจิโนเรียส คุณหนูที่แสนอ่อนโยนของพวกเราคงจะไม่มีวันพูดสิ่งนี้ ฉันจึงจะเป็นผู้กล่าวแทนเธอค่ะ ในวันนี้ล่ะค่ะ! ฉันจะต้องพูดออกไปให้หมดเลย!”

บริดจ์เจ็ต ผู้ซึ่งคอยอยู่ด้านหลังของแอนนามาตลอดก้าวออกมาข้างหน้า

เธอกำลังตัวสั่นไปด้วยความโกรธ

ผมคิดว่าการคุกเข่าลงบนพื้นนั้นไม่ใช่เรื่องธรรมดาทั่วไปในเหล่าขุนนาง แต่ดูมันจะเป็นประเพณีของเซเว่นสเวิร์ธไปแล้ว

มันเป็นท่าทางตามธรรมเนียมของตระกูลในเวลาที่ฟังคนเทศนา

บริดจ์เจ็ตได้ให้ผมลงไปนั่งบนพื้นก่อนที่เธอจะเริ่มสวดผม

แอนนาพยายามจะหยุดนางเอาไว้อย่างลนลาน แต่ผมได้หยุดเธอไว้ก่อน

หลังจากการเทศนาของบริดจ์เจ็ตที่ยาวนานได้จบลง พวกเราก็ได้พูดคุยถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ และเป็นที่ตัดสินใจแล้วว่าผมจะกลับไปกับแอนนา

ในเมื่อแผนในอนาคตได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว ผมจึงตัดสินใจไปอาบน้ำก่อน

ผมไม่ได้ชำระร่างกายมาเป็นวันแล้ว

ผมกำลังจะออกไป แต่แอนนาก็ถามผมว่าผมจะไปที่ไหน ผมจึงบอกเธอไปว่าผมมักจะเช่าห้องอาบน้ำสถานเริงรมณ์ที่ผมทำงานเป็นคนเฝ้าร้านอยู่เสมอ เลยจะไปืี่นั่น

มันยังเร็วจนเกินไปสำหรับสถานเริงรมณ์ที่จะยุ่งวุ่นวายในเวลานี้ เพราะอย่างงั้นจึงน่าจะมีห้องอาบน้ำว่างมากมายในตอนนี้

แต่แอนนาก็หยุดผมเอาไว้ด้วยดวงตาที่รื้นน้ำตา ในขณะที่บริดจ์เจ็ตหรี่ตาลงและเกรี้ยวกราดใส่

“นี่ท่านกล้าดียังไงถึงได้จะไปซ่องทั้งที่คุณหนูอยู่ที่นี่แล้ว!! ท่านต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!!”

โดนสวดอีกหนนึง ผมจึงช่วยไม่ได้นอกจากต้องยอมแพ้แต่โดยดี

เธอดูจะเข้าใจอะไรผิด ผมจึงให้คำมั่นกับเธอว่าจะไม่ทำเรื่องอะไรทำนองนั้น และถ้าหากผมไปซ่องนั่นล่ะก็ มันก็เป็นเพียงแค่การทำงาน

จากนั้นแอนนาก็ถามผมว่ามีผู้หญิงคนไหนที่ผมรักใคร่ในสถานกลางคืนนั้นไหม

แหงล่ะ ผมบอกเธอกลับไปว่าไม่มีสักคน

ถ้าหากจะบอกว่าสนิทสนม ผมก็แค่ดูแลคนบริสุทธิ์ที่น่าสงสารที่ได้ไปข้องเกี่ยวกับอาชญากรรมหรืออะไรทำนองนั้น ช่วยทำอาหารให้กับผู้หญิงที่แขนได้รับบาดเจ็บกระทันหันและทำอาหารเองไม่ไหว

แม้ว่าจะมีสถานการณ์ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้บ้างที่ผมจำเป็นต้องใช้เวลากับผู้หญิงอื่นเป็นเวลานาน แต่ไม่มีสักคนที่เข้ามาหาผมเพราะอยากจะใกล้ชิด

ผมอธิบายอย่างนั้นกับแอนนาเพื่อให้เธอวางใจ

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นมันก็ดูได้ผลตรงกันข้าม

ยิ่งผมอธิบายมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งแสดงสีหน้าท่าทางไม่สบายใจมากเท่านั้น

“ทะ-ที่จริงแล้ว อย่าออกไปเลยนะคะ มะ-มันอันตรายเกินไป”

ในที่สุดเธอก็พูดคำเหล่านั้นออกมาพร้อมน้ำตาที่เอ่อขึ้นมาในดวงตาของเธอ

ผมไม่มีทางเลือก จึงต้องยอมแพ้กับการอาบน้ำ

จะว่าไป ที่ชั้นหนึ่งก็เป็นผับ และถ้าหากมีผู้ชายล่อลวงผู้หญิงด้วยลิ้นปลิ้นปล้อนได้ เขาก็จะพาเธอขึ้นมาจัดการต่อที่ชั้นสอง นั่นคือระบบของที่นี่

ที่ชั้นสองมีอยู่ด้วยกันหลายห้อง และห้องสำหรับแขกก็มีห้องอาบน้ำด้านในด้วย

พนักงานสามารถที่จะใช้ห้องอาบน้ำได้มากเท่าที่ต้องการตราบใดที่ทำความสะอาดและเปลี่ยนน้ำอุ่นให้เรียบร้อย

เครื่องมืออุปกรณ์ต่างๆ ก็ค่อนข้างหรูหราเพราะว่าเป็นร้านอาหารขนาดใหญ่ และห้องอาบน้ำเองก็สะดวกสบายดีด้วย

สายลับที่แผงตัวอยู่ของเซเว่นเสวิร์ธได้จัดการเรื่องของทางร้านอาหารกับทางสถานบังเทิงให้แล้ว

ขุนนางมากมายในอาณาจักรนี้ทำธุรกิจและการค้า และผมเองก็ยังมีธุรกิจเป็นของตัวเอง

การที่เหล่าขุนนางทำเช่นนั้นไม่ใช่อะไรที่ผิด

แต่การที่ขุนนางถูกสามัญชนจ้างงานนั้นจะกลายเป็นข่าวลือเสียๆ หายๆ ได้ จึงต้องมีการปิดข่าวเอาไว้

ในวงสังคมที่ให้ความสำคัญกับสถานภาพ ทุกคนต่างถูกบังคับให้ปฏิบัติตามยศศักดิ์ของตน

เหมือนอย่างที่พวกสามัญชนไม่มีสิทธิ์มาสั่งขุนนางให้ทำอะไรได้ เหล่าขุนนางเองก็ไม่มีสิทธิ์อะไรจะไปทำตามคำสั่งของสามัญชน

ถ้าหากสามัญชนละเมิดกฎนั้น เขาหรือเธอจะถูกปฏิบัติอย่างไร้ความเคารพ ในอีกมุมหนึ่ง หากขุนนางเป็นฝ่านละเมิดกฎนี้เอง งานของเขาหรือเธอจะถูกรุมโจมตีอย่างหนักหนาสาหัสโดยการวิจารณ์ในวงสังคม

ถ้าหากขุนนางต้องการที่จะทำงานในฐานะลูกจ้างของบริษัท เขาจำเป็นที่จะต้องหาบริษัทที่ดำเนินการโดยขุนนางคนอื่นที่มียศศักดิ์เท่าเทียมกันหรือสูงกว่าของตน

สามัญชนไม่ใช่เพียงฝ่ายเดียวที่ได้รับความเสียหายจากข้อกำหนดที่เข้มงวดของชนชั้นสังคมนี้

เหล่าชนชั้นสูงเองก็ถูกรั้งเอาไว้ด้วยสถานะของตนเช่นกัน ทำให้พวกเขาลำบากเอาการ

แต่ดูเหมือนว่ากลุ่มที่แฝงตัวอยู่จะสะสางเรื่องนี้โดยการบอกคนพวกนั้นว่า ‘หัวหน้าของตระกูลพ่อค้ามารับตัวลูกชายที่หนีออกมา”

พวกนั้นได้เตรียมการสำหรับฉากนั้นเป็นที่เรียบร้อย สายลับร่างท้วมแสดงเป็น “หัวหน้าพ่อค้า” และสายลับท่าทางเข้มงวดที่พาแอนนามายังมีกระทั่งตราตระกูลพ่อค้าจริงๆ อยู่ด้วย

มันคือบริษัทการค้าที่ผมเองก็คุ้นเคย — ดูเหมือนว่า พวกนั้นจะเป็นบริษัทที่คอยทำงานจิปาถะใต้ดินให้กับให้กับตระกูลเซเว่นสเวิร์ธ

“สมกับที่เป็นเหล่าสายลับของเซเว่นสเวิร์ธ”

ผมเอ่ยชื่นชมพวกเขา แต่เพราะเหตุผลบางประการ ทุกคนต่างทำหน้าบึ้งตึง

ผลปรากฎว่าภารกิจแฝงตัวของพวกเขาที่เกี่ยวข้องกับตัวผมจะลงเอยที่ความล้มเหลวทุกครั้ง

หนึ่งในสายลับที่คลาดกับผมในระหว่างที่ผมอยู่ในเมืองหลวงเล่าความล้มเหลวในครั้งนั้นให้ผมฟังอย่างวุ่นวายใจ

อา จริงด้วย

ผมจำได้แล้ว

เป็นความจริง ที่ผมได้ลบตัวตนโดยใช้เวทมนตร์ซ่อนตัวเมื่อครั้งที่ผมรู้สึกได้ว่ามีคนสะกดรอยตามผมในตอนที่ออกมาจากคฤหาสน์แวร์แวรี่

เวทที่ผมใช้ไปนั้นเป็นสิ่งที่จะผสานเข้ากับชุดเสื้อผ้าปีนเขาสำหรับเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง ตามปกติแล้วจะใช้กันระหว่างนั่งชมนกในชาติก่อนของผม

มันไม่ใช่เวทที่ใช้ในยุทธวิธีการรบแต่ใช้ในเชิงสันทนาการ เพราะอย่างนั้นจึงง่ายต่อการมองออก เพียงแค่ต้องใช้สายตาที่เฉียบแหลมเท่านั้น

แต่ในเมื่อเวทมนตร์ของโลกใบนี้ล้าหลังแบบสุดกู่ มันจึงเป็นธรรมดาที่พวกเขาจะมองไม่เห็นผม

ห้องของผมนั้นมีขนาดแค่เพียงหนึ่งห้องสตูดิโอ แอนนาและคนอื่นๆ จึงไม่สามารถอาศัยอยู่ได้

มันเป็นไปไม่ได้สำหรับขุนนางคุณหนูที่จะมาอยู่ในย่านที่อยู่อาศัยในสลัมตั้งแต่ทีแรกแล้ว

ผมถามพวกเธอว่าวางแผนจะพักอยู่ที่ไหน แล้วก็ได้รับคำตอบกลับมาว่าพวกเธอได้จับจองโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองเอาไว้แล้ว

พวกเธอยังชวนผมให้ไปด้วยกัน แต่ผมปฏิเสธไป แค่การอาศัยเพียงคืนเดียวในห้องที่ถูกที่สุดก็อาจจะมากกว่าเงินเดือนของผมทั้งเดือนไปแล้ว

ผมเคยเป็นสามัญชนในชาติก่อน นั่นจึงเป็นหนึ่งเหล่าสาเหตุที่ผมปรับตัวได้อย่างง่ายดายในสลัม และแม้แต่วิธีการคิดคำนวณเงินของผมก็ได้กลายเป็นพวกยาจกไปแล้วด้วย

เพราะอย่างนั้นผมถึงได้ไม่อยากที่จะไปพักในโรงแรมที่แพงเกินไปสำหรับผม

แต่แอนนาร้องประท้วง เธอบอกกับผมว่าห้องนี้นั้นอันตรายจนเกินไป ผมไม่ควรอยู่คนเดียว และผมจึงจำต้องไปกับเธอ

ผมบอกไปว่าถึงจะมีโจรเข้ามาก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ในเมื่อผมนั้นทำงานเป็นคนเฝ้าหน้าร้านอยู่แล้ว แอนนาก็ยังกรานว่าก็เพราะงานแบบนั้นถึงได้อันตราย

เธอน่าจะคิดว่าพวกขี้เมาที่ผมจัดการไปจะ “แวะเวียนมาหา” ผมเข้า

ที่นี่ไม่ได้มีอันตรายอะไรมากมายเมื่อคุ้นเคยไปกับมันแล้ว แต่สำหรับแอนนาแล้วมันต่างออกไปเพราะเธอเป็นคุณหนูตระกูลขุนนาง

การทำงานในฐานะคนเฝ้าร้านสถานบันเทิงหรือการใช้ชีวิตอยู่ในสลัมคงจะดูอันตรายมากจากในมุมมองของแอนนา

และดังนั้นแล้ว เพื่อให้เธอวางใจ ผมจึงตกลงไปและพักที่โรงแรม

==================

*หากแปลผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้

*สามารถติ/คอมเมนต์ความเห็นกันได้ที่ด้านล่าง

แปลไทยโดย: MountainIbex

พิสูจน์อักษรโดย: Rain K.