แต่งงานกับขุนนางกอบลินที่ลือกันว่าน่าเกลียด แต่เธอกลับน่าเอ็นดูสุดๆ ~ความพยายามของนายน้อยเพื่อเอาชนะใจคุณหนูกอบลิน - ตอนที่ 19.2 สะสางเรื่องต่างๆ (2)

◆◆◆◆◆

การถูกขับออกนั้นไม่ใช่จุดจบของเรื่องราว

ผมยังมีอีกหนึ่งสิ่งที่สำคัญที่จำต้องไปทำ

ผมส่งยารักษาให้กับตระกูลเซเว่นสเวิร์ธ

ถ้าหากผมส่งภายใต้ในนามของผม ผมมั่นใจมากว่าพวกเขาจะไม่แม้แต่จะตรวจสอบของที่อยู่ด้านในและคงโยนมันทิ้งด้วยความที่ผมได้ทำให้ตระกูลของพวกเขาขายหน้าในที่สาธารณะ

ใช่ ผมรู้ตัวเป็นอย่างดีอย่างถึงที่สุดว่าผมได้ถูกเกลียดถึงขนาดนั้น

ถึงอย่างนั้น ไม่มีใครที่สติดีพอจะดื่มยาที่มาจากแหล่งที่มาน่าสงสัยแม้ว่าผมจะส่งด้วยชื่อหรือตัวตนปลอม

ผมตั้งใจที่จะส่งมันอย่างไม่เปิดเผยแนบไปพร้อมกับเอกสารที่มีรายละเอียดข้อมูลของทฤษฎี หลักการและการรักษาของภาวะขัดข้องในระบบหมุนเวียนเวทมนตร์เรื้อรัง

ผมต้องการให้แอนนาดื่มมันไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ผมจึงแนบข้อความที่บอกเล่าถึงความไม่แน่นอนในความเป็นและความตายของแอนนา

นั่นเป็นหัวข้อที่ผมไม่เคยแตะต้องมาก่อน

แอนนาคงจะตกใจมากถ้าหากเธอรู้ว่าเธอนั้นมีโรคที่อันตรายถึงแก่ชีวิต แต่ในเมื่อผมแนบข้อความไปกับวิธีการรักษา เธอคงจะไม่ตกอยู่ในความเศร้าแน่ ผมหวังเช่นนั้น

ผมเองยังได้ส่งโลชั่นคงสภาพให้กับเธอ

ตัวโลชั่นเป็นสินค้าเชิงกลยุทธ์สำหรับแอนนา เธอจะสามารถยังรักษาตำแหน่งของเธอในพระราชวังเอาไว้ได้ด้วยเจ้าสิ่งนี้

ผมจะยอมให้พวกมันหมดลงไม่ได้

และด้วยเหตุนั้น ผมจึงส่งในปริมาณสำรองสำหรับสองปีควบคู่ไปกับยารักษาเพื่อมอบให้เธอในทันที

และสาเหตุที่ทำไมถึงสำรองสำหรับเพียงแค่สองปีนั้น ตัวคุณภาพของโลชั่นจะเสื่อมหลังจากผ่านวันเวลานั้นไป ดังนั้นมันคงจะเป็นการเสียเปล่าหากส่งจำนวนเกินกว่านั้น

ไม่มีทรัพยากรณ์ทางด้านการเงินเหลือเพียงพอที่จะสำรองโลชั่นหากตั้งสมมติฐานว่าของที่หมดอายุจะต้องถูกทิ้ง

เพื่อให้ผมส่งของเหล่านั้นหลังจากสองปีได้สำเร็จ ผมวางแผนไว้ว่าจะส่งพวกมันให้หลังจากที่โลชั่นหมดอายุไปแล้วสักพัก

ด้วยเหตุนี้ ผมจึงหมดเนื้อหมดตัวอย่างเป็นทางการ

ผมมีเงินเพียงพอที่จะให้ใช้ชีวิตอยู่ได้อีกราวหนึ่งเดือนในฐานะสามัญชนเท่านั้น

ผมขายเสื้อผ้าไม่ได้ เพราะว่ามีตราตระกูลแวร์แวรี่ปักไว้อยู่

ตรานั้นเป็นหลักฐานว่าบุคคลที่สวมอยู่นั้นเป็นคนของตระกูลแวร์แวรี่

มันคงจะเป็นปัญหาใหญ่หากผมนำไปขายโดยพลการ

งั้นคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเผามันทิ้งสินะ

ผมไม่มีเงินแล้วในตอนนี้ ผมจึงต้องทำงาน

ถึงอย่างนั้น ผมจะไปทำงานในพื้นที่ที่อำนาจของตระกูลเซเว่นสเวิร์ธ หรือตระกูลขุนนางอื่นเอื้อมถึงไม่ได้ และแม้แต่ประเทศอื่นและอาณาจักรเองก็เช่นกัน

โดยเฉพาะกับตระกูลเซเว่นสเวิร์ธไม่ควรที่จะรับรู้ว่าผมอยู่ที่ไหน

พวกท่านอาจจะมาจัดการกับผม แต่แอนนาจะต้องเจ็บปวดแน่หากเธอรู้ว่าท่านพ่อท่านแม่ของเธอทำร้ายผม

นั่นคือสิ่งเดียวที่ผมจะต้องหลีกเลี่ยงโดยเด็ดขาด

ยังไงผมก็ควรจะออกไปจากเมืองหลวงในขณะนี้

ที่นี่อยู่ใกล้กับฐานที่มั่นของตระกูลเซเว่นสเวิร์ธและเหล่าขุนนางที่เรืองอำนาจจนเกินไป มันคงจะเป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะหลบซ่อนอยู่ที่นี่

แม้แต่กับพวกที่มาจากอาณาจักรอื่นก็คงจะตามหาที่เมืองหลวงก่อนเป็นแน่ถ้าหากพวกนั้นรู้ถึงการหายตัวไปของเรา ในเมื่อเราอยู่ที่นี่จนถึงตอนนี้

ผมต้องระมัดระวังไม่ให้หลงเหลือร่องรอยอะไรเอาไว้ตอนที่ออกไปจากเมืองหลวง จากนั้นผมต้องหางานทำ

จะว่าไป ผมทิ้งคฤหาสน์โกเลมกับห้องปฏิบัติการเอาไว้ทั้งอย่างนั้น

มันคงจะใช้เวลามากจนเกินไปในการจัดการกับพวกนั้น ผมจึงต้องยอมแพ้ไป…

ถึงอย่างนั้น ผมก็ได้ติดตั้งเวทมนตร์รักษาความปลอดภัยเอาไว้กับพวกนั้น

เหล่านักเวทในตอนนี้คงจะไม่สามารถทำลายเวทมนตร์พวกนั้นได้ ผมจึงไม่คิดว่าพวกเขาจะสามารถฝ่าเข้าไปยังสองที่นั้นไหว

ถึงอย่างนั้นก็มีความเสี่ยงที่สูงที่ตระกูลเซเว่นสเวิร์ธจะคอยเฝ้าจับตามองของพวกนั้นและคอยสอดส่องคนที่เข้าออก

เพราะอย่างนั้น ผมจึงไม่สามารถที่จะนอนที่นั่นได้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องใช้ชีวิตเลย

◆◆◆◆◆

ผมยังคงเคลื่อนที่อยู่เรื่อยๆ พยายามที่จะสลัดคนที่ไล่ตามมา และหลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ได้ลงหลักปักฐานอยู่ในเขตสลัมของเมือง มันเป็นการเดินทางเท้าระยะเวลาราวสี่วันจากที่เมืองหลวง

ผมอาศัยอยู่ในห้องอย่างง่ายในบ้านพักราคาถูก

มันเหมือนกับอพาร์ตเม้นท์โทรมๆที่มีห้องอาบน้ำรวมในชาติก่อนของผม

มันเป็นห้องเดี่ยว ไม่มีพื้นที่เก็บของ

พวกขุนนางปกติทั่วไปคงจะอาศัยอยู่ในที่แบบนี้ไม่ได้แน่

ถึงอย่างนั้นผมก็เคยได้อาศัยอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ห้องเดี่ยวในโลกใบก่อน ห้องนี้มีคุณภาพที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับห้องในตอนนั้น แต่มันก็ไม่ได้ลำบากลำบนมากมายหลังจากที่ผมเริ่มคุ้นชินกับมัน 

ผมได้งานแล้วด้วย

ในตอนนี้ผมทำอาหารอยู่ที่ร้านอาหาร และเป็นคนเฝ้าหน้าร้านในสถานเริงรมย์

ผมไม่เคยทำอาหารมาก่อนในชีวิต ด้วยการที่เป็นบุตรชายของขุนนาง

แต่ว่าในชาติก่อน ผมได้ทำอาหารกินเองหลังจากที่แยกตัวมาการบ้านของพ่อแม่ และมาอยู่ตัวคนเดียว การที่ครองโสดจนแก่ตายเองก็เป็นปัจจัยอย่างหนึ่งด้วยเหมือนกัน

ยิ่งไปกว่านั้น ระหว่างที่ผมใช้ชีวิตในมหาลัย ผมเองยังชื่นชอบการทำงานพาร์ทไทม์ที่ไม่จำเป็นต้องไปแสดงใบหน้าให้ใครเห็น ผมจึงใช้เวลาที่มากมายไปกับงานพาร์ทไทม์ในห้องครัว

ผมค่อนข้างมั่นใจในฝีมือการทำอาหารและควบคุมมีด

อีกอย่าง ผมเองยังมีความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมอาหารมากมายในชาติก่อน ผมจึงสามารถนึกเมนูที่ไม่เคยมีการปรุงขึ้นมาก่อนในโลกใบนี้ได้ด้วย

สาเหตุที่ว่าทำไมผมจึงได้ถูกยอมรับให้มาทำงานในร้านอาหารนี้ก็เพราะว่าผมเคยขัดจานในชาติก่อน

และสำหรับงานที่เป็นคนเฝ้าหน้าร้านในย่านโคมแดง ผมได้ถูกแมวมองมาทาบทามหลังจากที่ผมจัดการกับคนที่มาหาเรื่องผมในสลัม

งานของผมคือจัดการกับลูกค้าขี้เมาและพวกก่อเรื่องถ้าหากพวกนั้นเดินเข้ามา ผมจึงต้องอยู่ในบริเวณของร้านเริงรมย์เพื่อง่ายต่อการติดต่อ

มันเป็นงานที่ง่ายๆ พวกนั้นจะติดต่อผมในทุกๆไม่กี่วัน และผมเองก็ชื่นชอบที่จะไปต่อยกับลูกค้าที่ก่อปัญหาให้กับร้านด้วย

ผมยังได้รับเงินมากกว่าเมื่อเทียบกับการเป็นกุ๊กอีก จึงเป็นเรื่องที่โชคดีจริงๆที่ผมได้งานนี้มา

ผมเป็นคนเฝ้าร้านได้เพราะเวทมนตร์เสริมแกร่งและทำให้ร่างกายทนทาน

แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะร่ายเวทอย่างช่ำชองเทียบเท่ากับเหล่านักสู้และนักกีฬาในชาติก่อน

แต่ผมก็สามารถที่จะใช้เวทเสริมแกร่งและความทนทานได้ในระดับที่ช่วยให้ผมรอดพ้นจากการสอบตกในวิชาพละช่วงมัธยมปลายมาได้

คนที่นี่ไม่รู้แม้แต่เวทมนตร์ระดับพื้นฐานที่สุด เพราะงั้นแค่นี้ก็เพียงพอที่จะจัดการกับคนพวกนั้นแล้ว

การส่งโลชั่นไปที่ตระกูลเซเว่นสเวิร์ธยังคงอยู่ในตารางงานของผม

เหล่าผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับเครื่องสำอางและวัตถุดิบล้วนมีราคาถูกอย่างถึงที่สุด

สำหรับโลชั่นก็เช่นเดียวกัน แต่ผมต้องส่งไปในปริมาณมหาศาล

ค่าแรงของสามัญชนนั้นเป็นเพียงน้ำหยดหนึ่งในมหาสมุทรเมื่อเทียบกับเงินทุนที่ผมต้องการ

มันคงต้องใช้เวลาเป็นอย่างมากสำหรับผมที่จะเก็บออมเงินในจำนวนขนาดนั้น

เพราะอย่างนั้นถึงแม้ว่าผมจะทำสองงาน ผมก็ยังต้องเก็บเงินที่ได้มาเป็นส่วนใหญ่เอาไว้เพื่อการทำโลชั่น

ชีวิตค่อนข้างลำบากเพราะเรื่องนั้น

เหล่าผู้หญิงในย่านโคมแดงและลูกค้าหญิงของร้านอาหารต่างก็สงสารในชะตากรรมของผมและยังซื้ออาหารมาให้ผมบ่อยๆ

ผู้จัดการร้านบอกผมว่าอย่าไปปฏิเสธความหวังดีของพวกเขาเลย  แล้วก็ให้ใช้โอกาสนี้ประจบพวกเธอ

ในชาติก่อน การบังคับให้คนคอยสร้างความบรรเทิงหลังจากเลิกงานแล้วเป็นสิ่งที่ผิดกฎหมาย แต่ไม่ใช่สำหรับประเทศนี้ มันเป็นสิ่งที่ละเว้นกันได้

กรณีของไนท์คลับก็เช่นกัน ผู้หญิงที่ได้รับเงินมากกว่าจากการให้บริการพิเศษกับเหล่าลูกค้าเองก็เป็นที่นิยมมากกว่า และมันก็เป็นเรื่องยากเช่นกันที่จะปฏิเสธการเชิญชวนจากเหล่าลูกค้าทั้งหลาย

สถานการณ์ในที่ทำงานทั้งสองต่างปฏิเสธได้ยาก แต่ในเมื่อค่าอาหารนั้นก็ผลาญเงินของผมไปมากเช่นกัน มันคงจะช่วยได้มากถ้าหากมีใครมาเลี้ยงข้าวผม

ดังนั้นตามปกติแล้วผมจะตกลงที่จะกินข้าวด้วยถ้าหากได้รับการเชิญชวน

บางครั้ง ผู้หญิงที่มาชวนผมกินข้าวก็พยายามที่จะเข้ามามีความสัมพันธ์กับผม

ผมปฏิเสธพวกเธอไปทุกคน

มันคงจะเป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะมีคนรัก

ผมวางแผนที่จะมอบรายได้ทั้งหมดให้กับอดีตคู่หมั้น

ถ้าหากผมมีคนรัก เธอคงจะไม่ตลกกับเรื่องนั้นแน่

อีกอย่าง การใช้เงินขนาดนั้นคงหลีกเลี่ยงปัญหาไม่ได้ เพราะงั้นไม่มีเลยจะดีเสียกว่า

ชีวิตคงจะง่ายกว่านี้หากผมไปเป็นเป็นนักธุกิจ

แต่ความเสี่ยงที่จะถูกทางเซเว่นสเวิร์ธพบตัวเข้าสูงจนเกินไป ผมจึงทำอย่างนั้นไม่ได้

ตระกูลเซเว่นสเวิร์ธรู้ดีว่าผมเป็นนักธุรกิจ เพราะงั้นพวกเขาอาจจะวางกับดักสำหรับพวกพ่อค้าเอาไว้

พวกเขาคงจะหาผมได้อย่างง่ายดายแม้ผมจะใช้ตัวตนปลอม

ผมอาจจะลงเอยที่อยู่ตัวคนเดียวตลอดชีวิตที่เหลือ แต่ผมก็ได้ยอมจำนนเรื่องนั้นไปแล้ว

บางทีมันอาจจะเป็นชะตากรรมของผม

หนึ่งในรุ่นน้องในที่ทำงานในชาติก่อนของผมเป็นพวกคลั่งไคล้รถยนต์เวทมนตร์แบบหาใครเทียบไม่ได้

เขาใช้เงินเดือนแทบจะทั้งหมดไปกับการปรับแต่งรถยนต์ เขาจึงมักแทบจะอดมื้อกินมื้อ

แต่หลังจากที่เขาแต่งงานและมีลูกสาว เขาก็ได้หยุดงานอดิเรกเรื่องรถนั่นไว้ ราวกับเปลี่ยนเป็นคนละคน

เขาถึงกับขายรถเวทมนตร์ประเภทสปอร์ตทิ้งและซื้อรถเวทมนตร์สำหรับครอบครัวแทน

มันคงจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่ต้องละทิ้งงานอดิเรกที่เขาได้ทุ่มเทเลือดเนื้อและหยาดเหงื่อ และเงินเดือนแทบจะทั้งหมดลงไป

รุ่นน้องคนนั้นยังบอกผมอีกว่า “แหม ตอนนี้ผมก็มีลูกสาวแล้วนะครับ แต่ก็ทำใจยากจริงๆน่ะล่ะ”

ถึงอย่างนั้นเขาก็ดูความสุขเป็นอย่างมากในขณะที่พูดอย่างนั้นกับผม

ทำไมรุ่นน้องคนนั้นถึงได้ดูสุขใจขนาดนั้นกันนะ?

ผมไม่อาจะเข้าใจได้ในช่วงชีวิตก่อนของผม แต่ในตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว

อดทนต่อบางอย่างเพื่อให้บุคคลที่เรารักไม่ต้องเจ็บช้ำ

ถ้าหากมีอะไรที่ผมทำได้เพื่อคนที่ผมรัก ผมจะยอมเสียสละซึ่งทุกสิ่งอย่างด้วยความยินดีเลย

ใช้ชีวิตอย่างยากจนนั้นก็ยากลำบาก และอนาคตของผมที่จะต้องแก่เฒ่าตัวคนเดียวเองก็ถือเป็นเรื่องที่แน่นอนแล้วเช่นกัน

ถึงอย่างนั้น ผมก็รู้ว่าเรื่องนี้จะทำให้แอนนาได้ประโยชน์

เพราะอย่างนั้นผมจึงยินดีที่จะทำมัน

ผมแค่ทำในสิ่งที่ผมอยากทำ เพราะงั้นมันจึงไม่ได้รู้สึกเหมือนกับผมกำลังฝืนตัวเอง หรือว่าทำมันลงไปทั้งความทุกข์ทรมาณ

ผมสามารถมองเห็นท้องฟ้าได้ถ้าหากมองไปยังทิศที่เมืองหลวงอยู่จากทางหน้าต่าง

เวลาที่ผมแหงนมองท้องฟ้านั้นบ่อยครั้งขึ้นตั้งแต่ตอนที่ผมมายังที่นี่

แอนนาเองก็อยู่ภายใต้ผืนฟ้านั่นด้วย

แค่คิดถึงเรื่องนั้นก็พอทำให้ผมมีแรงฮึดทำงานอย่างขยันขันแข็งแล้ว

พรุ่งนี้เองผมก็พยายามให้ดีที่สุดเหมือนกัน — นั่นคือความรู้สึกที่ผมได้รับ

แม้แต่ในชีวิตหนนี้ คนๆเดียวที่ผมจะหลงรักก็คือแอนนา ผมคงจะรักใครไม่ลงอีกแล้ว

เพราะอย่างนั้นล่ะ แอนนา

ผมจะมอบทุกอย่างที่ผมมีให้กับเธอ

ความรักที่ผมมีทั้งหมด — ในตัวผมคนก่อน และผมที่อยู่ในโลกใบนี้ —

เธอไม่จำเป็นจะต้องรู้สึกลำบากใจกับความรักนี้หรอก

ผมแค่ทำสิ่งที่ต้องการจะทำ

และในวันนี้เอง ผมก็จะสวดภาวนาเพื่อความสุขของคุณภายใต้ผืนฟ้าผืนนี้

==================

*หากแปลผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้

*สามารถติ/คอมเมนต์ความเห็นกันได้ที่ด้านล่าง

แปลไทยโดย: MountainIbex

พิสูจน์อักษรโดย: Rain K.