แต่งก่อนค่อยอ้อนรัก - ตอนที่ 43 บัตรเชิญงานครบรอบวันเกิดคุณพ่อ

ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่นอนอยู่บนเตียงกำลังหลับอย่างสงบ ขณะที่มู่เฉินฮ่าวก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมองใบหน้าขาวกระจ่างใสนั่นอยู่เป็นเวลานาน

 

ช่างเพลิดเพลินราวกับได้ชมภูมิทัศน์ที่สวยงาม

 

จนไม่อยากจะทำลายภาพงดงามอันแสนสงบสุขนี้

 

เซี่ยฉิงกงดูเหมือนจะฝันดี เธอกำลังมีความสุขกับการนอนหลับ บนริมฝีปากของเธอปรากฏรอยยิ้มจาง ๆ

 

มู่เฉินฮ่าวมองเซี่ยฉิงกงด้วยสายตาปรารถนา เขาถอนหายใจ ก่อนจะยกผ้านวมขึ้นห่มให้เธอ จากนั้นเขาก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่เหลียวหลัง เขาพยายามราดรดร่างกายด้วยน้ำเย็น ๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อดับความปรารถนาที่รุ่มร้อน

 

มู่เฉินฮ่าวไม่กล้ายอมรับว่า ความสามารถในการควบคุมตนเองที่เขาภาคภูมิใจมาโดยตลอดนั้น ถูกผู้หญิงที่เขาเพิ่งรู้จักไม่ถึงสัปดาห์ทำลายลงอย่างสิ้นเชิง

 

หลังจากอาบน้ำเย็นกว่า 10 นาที มู่เฉินฮ่าวก็กลับออกมา เขาขึ้นไปนอนบนเตียงอีกด้านหนึ่ง

 

กลางดึก อาจเป็นเพราะเซี่ยฉิงกงรู้สึกหนาว เธอก็เลยซุกตัวเข้าไปเบียดชิดแขนของมู่เฉินฮ่าวโดยไม่รู้ตัว ในความมืดนัยน์ตาเย็นชาคู่หนึ่งหันมาจ้องมองเซี่ยฉิงกงนิ่ง

 

หลังจากนั้นไม่นาน ชายหนุ่มก็ถอนหายใจ เขากอดเซี่ยฉิงกงไว้ในอ้อมแขนแล้วนอนต่อ

 

ตอนเที่ยงของวันรุ่งขึ้น แสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้อง ช่วยส่งให้บรรยากาศทั่วทั้งห้องเต็มไปด้วยความอบอุ่น เซี่ยฉิงกงตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกปลอดโปร่ง

 

เมื่อคืนนี้ เซี่ยฉิงกงนอนหลับสบายมาก ด้วยเหตุนี้เธอจึงเต็มไปด้วยความสดชื่น

 

เธอลุกขึ้นนั่ง จากนั้นก็ยืดตัวโดยลืมไปว่าบาดแผลที่แขนของเธอยังไม่หายดี และมันก็ส่งผลให้เธอเจ็บปวดมากจนน้ำตาร่วง

 

มีเสียงเคาะประตู..

 

“เข้ามาได้”

 

หมั่นโถวนั่นเอง..

 

“นายหญิงน้อยตื่นแล้ว ลุกขึ้นมาแปรงฟัน และล้างหน้าเร็ว ๆ เถิดค่ะจะได้ลงไปรับประทานอาหารเช้า”

 

หมั่นโถวยืนอยู่ที่ประตู พลางยิ้มหวานให้เซี่ยฉิงกง

 

“อืม ฉันเข้าใจแล้ว นายน้อยของเธออยู่ที่ไหนล่ะ ?”

 

เซี่ยฉิงกงถามออกมาโดยไม่รู้ตัว

 

เซี่ยฉิงกงไม่ได้สังเกตว่าทุกวันเธอจะถามเสมอว่า

 

“นายน้อยของเธออยู่ที่ไหน ?”

 

“นายน้อยออกไปจัดการเรื่องต่าง ๆ ที่บริษัทตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ นายน้อยให้เรียนคุณว่า เย็นนี้นายน้อยจะกลับมารับคุณไปที่บ้านสกุลเซี่ย” หมั่นโถวตอบ

 

“ไปบ้านสกุลเซี่ยงั้นหรือ ? จะกลับไปที่บ้านสกุลเซี่ยทำไม ?” เซี่ยฉิงกงรู้สึกสับสน

 

สีหน้าประหลาดใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหมั่นโถว

 

“อ้าว นายหญิงน้อยไม่รู้หรือคะว่า วันนี้เป็นวันเกิดปีที่ห้าสิบของ เซี่ยเจิ้งหัว คุณพ่อของคุณ เมื่อวานตอนที่น้องสาวของคุณมาที่นี่เธอก็ได้มอบบัตรเชิญไว้ให้ด้วย”

 

“…”

 

เซี่ยฉิงกงไม่รู้จริง ๆ ไม่มีใครเคยบอกเธอเลย

 

“ฉันจำได้ว่า เมื่อวานนี้ตอนที่คุณงีบหลับอยู่ คุณหนูรองของสกุลเซี่ยก็ได้มอบบัตรเชิญไว้ และคนที่รับบัตรเชิญนั่นมาก็ได้ส่งต่อให้อาเจิ้งค่ะ”

 

เนื่องจากเป็นวันเกิดของผู้นำตระกูลเซี่ย ในฐานะลูกสาว เธอย่อมต้องกลับไปอวยพรวันเกิดให้เขา

 

เพียงคิดว่าต้องกลับไปพบน้องสาว และแม่เลี้ยงที่น่ารังเกียจนั่นอีกครั้ง เซี่ยฉิงกงก็อารมณ์ไม่ดีแล้ว

 

หมั่นโถวหยิบยาและผ้าก๊อซออกมาจากตู้อีกครั้ง

 

“นายน้อยสั่งไว้เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านว่า เมื่อคุณตื่นแล้วให้ฉันเปลี่ยนผ้าก๊อซ และทำความสะอาดแผลให้คุณ”

 

เซี่ยฉิงกงพยักหน้าให้หมั่นโถวช่วยพันแผล เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเช็คเวลา แล้วก็ตกใจมาก นี่เธอหลับสนิทจนถึงเที่ยงเลยรึ…

 

“ฉันต้องลุกแล้ว ฉันหลับไปนานมากเลย ทำไมเธอไม่ปลุกฉัน”

 

หมั่นโถวยิ้มเขิน ๆ บนใบหน้าสวยของเธอ

 

“เมื่อเช้านี้นายน้อยสั่งไว้ว่า ไม่ให้ฉันปลุกคุณ เขาบอกว่าเมื่อคืนคุณเหนื่อยมาก …”

 

มู่เฉินฮ่าว..คนนี้นี่

 

เซี่ยฉิงกงรู้ว่าหมั่นโถวกำลังคิดอะไรอยู่ หากแต่ก็ไม่สามารถกล่าวหักล้างอะไรได้ เธอได้แต่โกรธจนเส้นเลือดในสมองแทบแตก เธอทำได้เพียงก่นด่ามู่เฉินฮ่าวเป็นร้อย ๆ ครั้งอยู่ในใจ

 

หลังจากทำความสะอาดแผล และพันผ้าก๊อซใหม่เรียบร้อยแล้ว เซี่ยฉิงกงก็ลุกไปกินข้าว

 

***จบตอน บัตรเชิญงานครบรอบวันเกิดคุณพ่อ***