แต่งก่อนค่อยอ้อนรัก - ตอนที่ 23 ผู้หญิงของฉัน ใครกล้าแตะต้อง ?
สกุลมู่ ? สองอันธพาลตัวน้อยต้องเคยได้ยินชื่อเสียงเกี่ยวกับสกุลมู่เป็นแน่ ไม่ว่าพวกเขาจะโง่งมแค่ไหนก็ตามที !
ในนครเซี่ยงไฮ้แห่งนี้ มีใครบ้างไม่รู้จักสกุลมู่ ? สกุลมู่ผู้ควบคุมทั้งการเมือง และเศรษฐกิจของเมืองแห่งนี้อยู่ในกำมือ !
แล้วผู้หญิงสวยที่อยู่ตรงหน้าพวกนาย ก็คือคุณหนูใหญ่ของตระกูลเซี่ยที่กำลังจะแต่งงานกับมู่เฉินฮ่าวบุตรชายคนโตของตระกูลมู่ด้วย
ทั้งสองเริ่มหันสบตากันอย่างหวาดกลัว พวกเขาหันไปมองเฉินเหวินกัง อย่างไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี ? เพราะไม่ว่าใครก็ไม่กล้าทำให้ตระกูลมู่ขัดเคืองหรอก !
เฉินเหวินกังจุดบุหรี่ เอ่ยออกมาอย่างสงบ
“เซี่ยฉิงกง คุณหนูใหญ่ตระกูลเซี่ย ฉันเองก็ได้ยินมาว่า เธอกำลังจะโชคดีอีกไม่ช้าก็จะได้เป็นสะใภ้ตระกูลมู่ แต่หากมีข่าวใหญ่ขึ้นมาว่า… ก่อนที่คุณหนูใหญ่ของตระกูลเซี่ยจะแต่งงานเข้าบ้านสกุลมู่ เธอคบชู้กับชายอื่นล่ะ ถึงเวลานั้น ฉันก็ไม่รู้ว่าตระกูลมู่จะยังคงต้องการเธอเป็นลูกสะใภ้หรือเปล่านะ …?”
หลังจากที่ทั้งสองเข้าใจคำพูดของเฉินเหวินกัง ชายร่างผอมก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า
“บะ บะ บอสกัง ละ ละ แล้วที่ คะ คะคุณสัญญาว่าจะให้เรา 100,000 หยวน คะ คะ คุณช่วยเพิ่ม หะ หะ ให้อีกหน่อยได้ไหม ? หละ หละ หลังจากจบเรื่อง ระ ระ เราสองคนพี่น้อง คะ คะ คงไม่กล้าอยู่ในเมืองนี้แล้ว…”
“เอาล่ะ ฉันจะเพิ่มเงินให้อีก 50,000 หยวน มากกว่านี้ไม่ได้ ช่วงนี้การเงินฉันเองก็ไม่คล่อง !”
บริษัทกำลังจะล้มละลาย จะไม่ให้ฉันเงินขาดมือได้ยังไง ?
ชายอ้วน-ผอมมีกำลังใจขึ้นทันที เมื่อคิดถึงเงินก้อนใหญ่ พวกเขาเดินเข้าไปหาเซี่ยฉิงกง เซี่ยฉิงกงหลับตาลง และเริ่มคิดถึงแผนการใหม่ที่จะตอบโต้พวกเขา
คิดสิ !
คิดสิ !
จะปล่อยให้ไอ้จิ๊กโก๋สองคนนี้ทำลายฉันจนย่อยยับไม่ได้ !
มือของชายอ้วนค่อย ๆ ยื่นไปสัมผัสใบหน้าที่เรียบเนียนของเซี่ยฉิงกง
…
ขณะที่มือของชายอ้วนกำลังไล่ต่ำลงไปเรื่อย ๆ ประตูโกดังก็เปิดออกอีกครั้ง
ไม่ ไม่ใช่เปิดธรรมดา ๆ คราวนี้โดนถีบอย่างแรงมากกว่า !
เซี่ยฉิงกงหันหน้าไปมองก็เห็นว่าเป็น..มู่เฉินฮ่าว
ในที่สุด มู่เฉินฮ่าวก็มาจนได้ เซี่ยฉิงกงถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่า มู่เฉินฮ่าวจะไม่ใช่คนดีเด่อะไรนักในสายตาของเธอ แต่ก็ยังดีกว่าไอ้แก่เฉินเหวินกังมากนัก !
ทันทีที่เฉินเหวินกังเห็นมู่เฉินฮ่าว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
มู่เฉินฮ่าวไม่ได้รีบก้าวเข้าประตูมา ยังคงยืนกอดอกพิงกรอบประตูอย่างสุดเท่ห์
“ผู้หญิงของฉัน ใครกล้าแตะต้อง ?”
เฉินเหวินกังมือสั่น เขาดีดบุหรี่ในมือทิ้ง จากนั้นก็ดึงมีดปอกผลไม้ออกจากเอวแล้วก้าวไปยืนข้างกายเซี่ยฉิงกงอย่างรวดเร็ว เขาใช้มีดปอกผลไม้จี้คอของเธอไว้
“ก็ผู้หญิงของคุณมาทำให้ครอบครัวผมพัง ผมก็แค่อยากให้เธอชดใช้ให้สาสมกันก็เท่านั้น”
“เฉินเหวินกังคุณเพิ่งสูญเสียภรรยา และลูก รวมถึงบริษัทของคุณด้วย มาตอนนี้คุณยังอยากจะเข้าไปใช้ชีวิตที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งนั่งจิบน้ำชาในคุกงั้นหรือ ?”
มู่เฉินฮ่าวยังคงก้มศีรษะลง หมุนแหวนหัวมังกรบนนิ้วชี้ของเขาเล่นอย่างใจเย็น
เฉินเหวินกังยิ้ม “ตอนนี้เซี่ยฉิงกงอยู่ในมือผมแล้ว คุณมีคุณสมบัติอะไรที่จะมาเจรจากับผม หรือคุณคิดว่าคุณจะลงมือได้ไวกว่ามีดของผม ?”
“งั้นก็ลองดูว่ามีดของนายหรือฉันที่เร็วกว่ากัน ?”
ทันทีที่สิ้นเสียงของมู่เฉินฮ่าว ลูกบอลเหล็กขนาดเล็กมากก็ถูกยิงออกมาจากแหวนหัวมังกรบนนิ้วชี้ของเขา มันพุ่งตรงเข้าหาเป้าหมายนั่นก็คือมือข้างที่ถือมีดไว้ของเฉินเหวินกัง
เฉินเหวินกังรู้สึกเจ็บแปลบที่ข้อมือ พลันมีดที่เขาถืออยู่ในมือก็ร่วงตกลงบนพื้นทันที
มู่เฉินฮ่าวเห็นว่าได้โอกาสเหมาะแล้ว เขาพุ่งไปข้างหน้า จากนั้นก็เตะท้องอันใหญ่โตของเฉินเหวินกัง
เฉินเหวินกังล้มลงกระแทกเข้ากับพื้นคอนกรีตเสียงดังสนั่น ซึ่งย่อมแสดงให้เห็นว่าลูกเตะของมู่เฉินฮ่าวนั้นหนักหน่วงแค่ไหน ?
หลังจากถูกเตะ เฉินเหวินกังก็ไม่ลุกขึ้นอีกเลย เขานอนอยู่บนพื้นร้องครวญครางไม่หยุด
***จบตอน ผู้หญิงของฉัน ใครกล้าแตะต้อง ?***
YOU MAY ALSO LIKE
